Διονύσης Τσιριγώτης, Ο σκοπός της Ελληνικής Εθνεγερσίας 200 χρόνια μετά

Διονύσης Τσιριγώτης, Ο σκοπός της Ελληνικής Εθνεγερσίας 200 χρόνια μετά

Γράφει ο Διονύσης Τσιριγώτης,

 Επίκουρος Καθηγητής, Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Διεθνών Σχέσεων & Διπλωματίας. Τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστημίου Πειραιώς

H κορύφωση του αγώνα της Ελληνικής Εθνεγερσίας με την κήρυξη της επανάστασης, στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων εναντιώσεων (πέραν των εκατό) του υπόδουλου Ελληνισμού, που εκκινούν ευθύς αμέσως με την άλωση της βασιλεύουσας πόλης στην περιοχή της μεσημβρινής Ελλάδας (Αρκαδία-Σπάρτη) υπό την αιγίδα των Ενετών το 1463. Τα επαναστατικά διαβήματα του Ελληνισμού αφορμώνται από την οικουμενική ιδέα του Γένους ν’ ανασυστήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέσα από την καθολική απελευθέρωση ολόκληρης της Ελληνικής φυλής.

«Ο σκοπός της ελληνικής εθνεγερσίας κατά το έτος 1821 ήτον υπ’ από του οθωμανικού ζυγού ελευθέρωσις ολοκλήρου της ελληνικής φυλής. Τούτο υπήρξε το σύνθημα επί του μακαρίτου Ρήγα του Φερραίου εταιρείας. […]. Τον αυτόν τέλος σκοπόν εκήρυξε και η πρώτη εν Επιδαύρω εθνική Συνέλευσις και δι’ αυτόν τόσον ελληνικόν αίμα εχύθη εις την Ήπειρον, την Θεσσαλίαν, την Μακεδονίαν, την Κρήτην, την Χίον, την αππέναντι Ιωνίαν και εις αυτήν την Βηρυττόν ακόμη. Και όμως μέρος μόνον μικρόν της ελληνικής γης και φυλής απήλαυσε της ελευθερίας». (Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος)

Ωστόσο η ουσιώδης διαφορά της Εθνεγερσίας με τις σύνολες επαναστάσεις του Ελληνικού κόσμου εντοπίζεται στη συγκρότηση ενός καθολικού προτάγματος «που αποβλέπει στην ολική ανάκτηση της εθνικής ελευθερίας του ελληνισμού, το οποίο σχεδιάσθηκε με πρόσημο τον συγκεκριμένο αυτόν σκοπό από τους ίδιους τους Έλληνες». 

(Γ. Κοντογιώργης)

Γενικότερα στα αξονικά της αίτια εγγράφονται η αναντιστοιχία του ελληνικού ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος με την Οθωμανική δεσποτεία και συνεπαγόμενα τα διαφορετικά οντολογικά χαρακτηριστικά (γλώσσα, παιδεία, θρησκεία, πολιτισμός, κ.α.) που αντικατοπτρίζονται στον ελληνικό τρόπο του βίου μέσα από αυτοδιοίκητα-αυτοθέσμιστα κοινά που εδράζονται σε ανθρωποκεντρικά θεμέλια και διαπνέονται από την καθολική ελευθερία.

Γ. Κοντογιώργης, Πώς το πολιτικό σύστημα ιδιοποιείται το κράτος και χειραγωγεί την κοινωνία

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 2.4.2021 στην εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο.

«Η Κιβωτός της Ελληνικής αλήθειας»: Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γράφει για το 1821. Μέρος Α!

Πρόλογος – επιμέλεια Σπύρος Δημητρίου

Διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διάγουμε δύσκολες μέρες, δύσκολες καταστάσεις, πρωτόγνωρες που μάλλον μας γυρίζουν πίσω αντί να μας οδηγούν μπροστά. Αν σ’ αυτό προσθέσει κανείς και το ανολοκλήρωτο της εθνεγερσίας του ’21, τότε ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε εξακολουθεί και είναι μακρύς και δύσκολος. Η επίσημη  Ελλάδα ανολοκλήρωτη, όπως είπαμε,  κι ανερμάτιστη, προσβάλλει, «γιορτάζοντας» τη λαμπρή αυτή επέτειο, τοποθετώντας την στο εθνομηδενιστικό αφήγημα της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Οι κυρίαρχες εξουσιαστικές ελίτ της χώρας, με την πνευματική να κάνει  τη βρώμικη  δουλειά,  έχουν προσχωρήσει αναφανδόν προς αυτή την κατεύθυνση, ενάντια στο λαϊκό σώμα και την συλλογική μνήμη.

 Εντούτοις, όμως,  αυτός ο λαός δείχνει να έχει  ακόμη αντοχές,  παρόλο που βάλλεται από παντού και με έντεχνο τρόπο. Η ελληνική ιδιοπροσωπία μας υπάρχει, και θα εξακολουθεί να υπάρχει,  γιατί  αυτός ο λαός  κρατά  τη συλλογική του μνήμη ζωντανή,  αλλά και τα κείμενα, τόσο των παλαιότερων όσο και των  νεώτερων, επιστρέφουν και θα επιστρέφουν πάντα στις πολιτιστικές και ιστορικές ρίζες του έθνους μας.

 Απ’ αυτά τα κείμενα αντοχής στη λήθη, είναι και το κείμενο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου που ακολουθεί. Υπήρξε σημαίνων πρόσωπο της σύγχρονης  ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα, πιο πολύ ίσως για τα  γράμματα, τη λόγια σκέψη και τη φιλοσοφία και  θα ήταν ακόμη πιο σημαντικός αν παρέμενε εκεί, παρά για τον εναγκαλισμό του με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα στον  ταραγμένο αιώνα που έζησε. Το κείμενο με τίτλο : «Η κιβωτός της ελληνικής αλήθειας», περιλαμβάνεται στο αφιέρωμα για το 1821 που εξέδωσε το περιοδικό της «ΕΥΘΥΝΗΣ» το 1993, και  καταγράφει τους σταθμούς που οδήγησαν στη ελληνική ανεξαρτησία, τις ξένες δυνάμεις, το αναγκαίο κι εφικτό  της ελληνικής αλήθειας  αλλά και το ανολοκλήρωτο που ακόμη επιζητούμε :

«Στις 18 Μαίου 1833, ο δούξ de Broglie, υπουργός των εξωτερικών του Λουδοβίκου Φιλίππου, μιλώντας στη Γαλλική Γερουσία, είπε: «Η Ελλάς είναι μια ναυτική δύναμη προορισμένη να μεγαλώσει γρήγορα, να μοιρασθεί με την Αγγλία και μαζί μας την ηγεμονία της Μεσογείου, να στρέψει σε μας τα βλέμματά της, να ζητήσει στήριγμα και βάση στη φιλία μας, ν’ αγρυπνεί για μας στα σκαλοπάτια της Ανατολής…».

Οι πηγές για το Κρυφό Σχολείο 1460-1913!

Εδώ θα βρείτε μία επιγραμματική συλλογή των πηγών από το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου για το Κρυφό Σχολειό από το 1460 ως το 1913.

Η παράθεση απαντάει στο κυρίως ερώτημα που χρησιμοποιούν οι αποδομητές, ότι δηλαδή η παιδεία των Ελλήνων δεν εδιώκετο. Επίσης, υπάρχουν πηγές που παραπέμπουν ευθέως στην ύπαρξη κρυφών σχολειών.

Οι εικόνες με τις πηγές παρουσιάζονται και μία-μία εδώ, από όπου μπορείτε να τις αναπαράγετε και ως εικόνες. Ακολούθως, θα τις δείτε όλες μαζί.

Σε μορφή βίντεο

Γιάννης Ζέβγος: 1821 και ξένες δυνάμεις

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΒΓΟΣ*

Η μεγάλη λαϊκή Επανάσταση του 1821 δεν ήταν τυχαίο και μεμονωμένο ιστορικό γεγονός. Πριν απ’ το 1821 σειρά ολόκληρη από επαναστάσεις έσπαζαν τις φεουδαρχικές σχέσεις κι’ άνοιγαν καινούργια περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο, ξαπόλησε τις συμπυκνωμένες επαναστατικές δυνάμεις και άνοιξε την περίοδο των εθνικών πολέμων και αστικοδημοκρατικών επαναστάσεων. Το 1821 βρίσκεται στη γραμμή αυτών των επαναστατικών κινημάτων, από αυτά πήρε τις οργανωτικές και ιδεολογικές αρχές και το ξέσπασμα της προκάλεσε το ενδιαφέρο των αντιμαχομένων κοινωνικών δυνάμεων σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Στα χρόνια του 1821 στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης κυριαρχούσε η αντεπανάσταση. Οι ελέω Θεού βασιλιάδες, που ενσάρκωναν την αντίδραση, είχαν συμπήξει την «Ιερή συμμαχία». Με όργανο τον χωροφύλακα της αντίδρασης τον Τσάρο και με την υποστήριξη της συντηρητικής Αγγλίας επεδίωκαν να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό λαϊκό κίνημα, να διαιωνίσουν την τυραννική τους κυριαρχία και να κρατήσουν ακίνητο τον τροχό της ιστορίας.

Ωστόσο το επαναστατικό ηφαίστειο έβραζε στην Ιταλία και στην Ισπανία και τη στιγμή που οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας» ήταν συγκεντρωμένοι στο Λέϊβαχ της Αυστρίας, ξέσπασε η επανάσταση και στην Ελλάδα.

Είναι φανερό πως η σημασία της ελληνικής επανάστασης δεν είχε τοπική περιορισμένη σημασία. Η επαναστατική φλόγα που άναβε στη Μολδοβλαχία και φούντωνε στην καθαυτό Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος να μεταδοθεί σ’ όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες της τουρκικής αυτοκρατορίας και να προκαλέσει δυνάμωμα του επαναστατικού κινήματος σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η εξέγερση του ελληνικού λαού συγκέντρωσε την προσοχή των δυνάμεων της επανάστασης και της αντεπανάστασης.

Με αγαλλίαση και με αλαλαγμούς χαράς υποδέχτηκαν το άγγελμα για την ελληνική επανάσταση οι λαοί και τα προοδευτικά στοιχεία της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ενώ με τρόμο, με μίσος και κατάπληξη το άκουσαν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις και οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας».

"Αριστερές" αναγνώσεις του 1821

Να η μεταμοντέρνα οπτική της επανάστασης του 1821!

Για όποιον αντέξει να το διαβάσει έως το τέλος...

Άντε μετά να συμφωνήσουμε γιατί δεν θα έπρεπε να υπογράφουν μνημόνια οι υπερήφανοι, γεννημένοι επαναστάτες που ονομάζουν τα παιδιά τους Ερνέστο και όχι Θοδωράκη, να κάνουν βόλτες με την Γιάννα ξεναγό στην Αμέρικα και να βγάζουν δοξαστικό στον Τραμπ.

 Από το fb του Errikos Finalis

Οδηγούσα και άκουγα τον ραδιοσταθμό ενός κόμματος που κυβερνούσε την αποικία μας.  Στο μικρόφωνο, ένας εκ των επιφανών δημοσιογράφων του. Θέμα η 25η Μαρτίου, που αυθαίρετα ορίστηκε εθνική γιορτή από το παπαδαριό (ή/και τον Όθωνα) κ.τ.λ. γνωστά. Όλα ωραία ως εδώ, είμαστε εκπαιδευμένοι. 

Μετά αρχίζει η βαριά ανάλυση: τα περί εξάρτησης και στρεβλής ανάπτυξης είναι αβάσιμες παλαιικές μπαρούφες, ο σωστός χαρακτηρισμός είναι συντηρητικό-θρησκευτικοκεντρικό κράτος, ή κάτι τέτοιο. Σιγά μην με λυγίσεις με αυτά, σκέφτομαι, αντέχω ρε, αντέχω, βάρα! 

Ακολουθεί ένα ύπουλο χτύπημα: «Ήταν περισσότερο βαλκανική παρά ελληνική επανάσταση». Οκ, δώσε πόνο, κι εμένα μου αρέσει ο Ρήγας (μάλλον όχι για τους ίδιους λόγους, αλλά εκεί θα κολλήσουμε τώρα;). 

«Βασικά», συνεχίζει ο επιφανής εκεί που είχα αρχίσει να χαλαρώνω, «ήταν ένα οθωμανικό γεγονός» (άκουσα καλά; ναι, ο-θω-μα-νι-κό γε-γο-νός) αφού έλαβε χώρα εντός της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! 

Ζαλίζομαι, η ψευδαίσθησή μου ότι είμαι σκληρό καρύδι γίνεται θρύψαλα σε δευτερόλεπτα. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα συνεχίζουν απτόητα τη δουλειά τους: «Και κάλεσαν αυτούς που κάλεσαν και δεν κάλεσαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία», συμπληρώνει. Οκ, λέω, οκ, βαθιά ανάσα, τη χρειαζόμουν. 

Σάμπως είναι καλύτεροι οι Αγγλογαλλορώσοι; Και τότε, πάνω που απωθούσα το «οθωμανικό γεγονός», έρχεται απότομα, δίχως οίκτο, το τελειωτικό χτύπημα: «Ε βέβαια, αφού δεν κάλεσαν αυτούς, πώς να καλέσουν την Τουρκική Δημοκρατία, που εν τέλει κι αυτή γεννήθηκε μέσα από την ίδια Αυτοκρατορία;». Να το, να το το εγκεφαλικό! Κάνω στην άκρη μην πατήσω κατά λάθος κάναν άμαχο, κλείνω το ρημάδι, και αμπελοφιλοσοφώ για την καργιόλα την τύχη που έλαχε και στους δυο μας, να πρέπει να συμβιώνουμε στην ίδια αποικία… Χάθηκε να γεννηθεί ο άνθρωπος σε κάνα Εσκισεχίρ, να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;

Τι έγινε στις 25 Μαρτίου 1821 στην Αγ. Λαύρα; (ένας «εθνικός μύθος» «αποκαλύπτεται»!)

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Απολύτως τίποτα, είναι η απάντηση. Για να είμαστε ακριβείς, η περίφημη ορκωμοσία με το λάβαρο της επανάστασης έγινε στις 17 Μαρτίου.

Αυτή η «αποκάλυψη» του «εθνικού μύθου», τροφοδοτεί όσους διανοούμενους βάλθηκαν να αποκαθηλώσουν την επανάσταση από την συνείδηση του λαού. Υπάρχει, άραγε, ιστοριογραφία χωρίς να έχει διαποτιστεί από την κοσμοθεωρία-ιδεολογία του ιστορικού; Αυτό που έχει σημασία είναι η φώτιση των πηγών, η προσέγγιση, η ερμηνεία τους.

Ήδη, από τον Γενάρη του ’21, στη Βοστίτσα (Αίγιο), είχε προαποφασιστεί να ξεσπάσει η Επανάσταση την άνοιξη. Όπως εξιστορεί πολύ γλαφυρά, ο Δημ. Σταθακόπουλος (Νομικός, Οθωμανολόγος, ερευνητής ελληνικών και τουρκικών αρχείων, ψάξτε τον στο YouTube), εκεί στο Αίγιο, ίσως έχουμε το πρώτο επίσημο επαναστατικό ψήφισμα ότι ο αγώνας ξεκινάει αμετάκλητα. Στις 17 Μαρτίου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και οι άλλοι προύχοντες της Β. Πελοποννήσου, βρίσκονται στην Αγ. Λαύρα για την πανήγυρη του Αγ. Αλεξίου. Όλοι μαζί, «κεφαλές» και απλοί προσκυνητές, γίνονται συμμέτοχοι στην εξέγερση. Υψώνεται το γνωστό μας λάβαρο και στη συνέχεια, από τις 22 Μαρτίου, βρίσκονται στην Πάτρα. Παράλληλα, στην Αρεόπολη, στις 17 Μαρτίου, ορκίζονται οι της νοτίου Πελοποννήσου και στις 23 μπαίνουν στην Καλαμάτα με τον Κολοκοτρώνη. Δηλαδή, όλος ο Μοριάς, μεταξύ 17 και 25 Μαρτίου, έχει ξεσηκωθεί. Άλλωστε, ο Υψηλάντης, ήδη από 24 Φλεβάρη, έχει επαναστατήσει στο Ιάσιο.

Παράλληλα με τα στρατιωτικά γεγονότα έχουμε και πολιτικά. Η Μεσσηνιακή Γερουσία στην Καλαμάτα επιδίδει ψήφισμα στα προξενεία των ξένων δυνάμεων ότι, πολύ απλά, βρισκόμαστε σε εθνική Επανάσταση. Κάτι αντίστοιχο κάνει και το Αχαϊκό Διευθυντήριο στην Πάτρα, τις ίδιες ημερομηνίες 24-26 Μαρτίου.

Ένας λαός, ένα έθνος, με ιστορική συλλογική μνήμη, αποφασίζει την εξέγερσή του «για του Χριστού την πίστη την Αγία και για την Ελευθερία». Όλα αυτά, τα πριν και τα μετά, τόσο απλά και τόσο συμπυκνωμένα, συμβολίζονται στην 25η Μαρτίου, μία από τις τρεις ημερομηνίες της Φιλικής Εταιρείας που ήταν: ή του Ευαγγελισμού, ή του Αγ. Γεωργίου, ή του Αγ. Κων/νου, λόγω του συμβολισμού τους και φυσικά της δυνατότητας που έδιναν για συγκέντρωση πλήθους λόγω των θρησκευτικών πανηγύρεων.

Όμως, η ημερομηνία έχει σημασία ή το γεγονός; Για όλες τις επαναστάσεις συμφωνείται μια αφετηριακή αρχή και συχνά συμβολική. Αυτό είναι το μείζον; Η αυτιστική προσήλωση στην κυριολεξία, δηλαδή αν συνέβη ένα συγκεκριμένο γεγονός με ακρίβεια δευτερολέπτου, δεν έχει απόλυτη και καθοριστική σημασία, παρά μόνο για την φωτογραφική αποτύπωση της στιγμής. Συμβαίνει συχνά να αποδίδεται κάτι με διαφορετικό τρόπο, ακόμα και από αυτόπτες μάρτυρες.

Την ιστοριογραφία, πέρα από την καταγραφή, την ενδιαφέρει η ερμηνεία. Και εδώ οι εθνοαποδομητές χρησιμοποιούν τον όποιο «μύθο» εν είδη αμμοβολής για να αποσυνθέσουν το σύνολο, οι δε υπερασπιστές της παράδοσης και της ιστορίας μας εν είδη συγκολλητικής ουσίας για να δέσουν καλύτερα τους αρμούς της εθνικής μας αυτογνωσίας. Απλοϊκό σχήμα αλλά ιδιαίτερα δεικτικό.

Το αίτημα της Ελευθερίας στον καιρό του φιλελευθερισμού

• Το βίντεο της εκδήλωσης εδώ

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η διαδικτυακή εκδήλωση της εφημερίδας “Χριστιανική” για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης την Τρίτη 23 Μαρτίου, στις 8:00 μ.μ. με θέμα: “Το αίτημα της Ελευθερίας  στον καιρό του φιλελευθερισμού” 
Εισηγητές ήταν:
Γιάννης Ζερβός, νομικός, πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με θέμα: «Ιερά Συμμαχία και Ευρωπαϊκή Ένωση»
Γεώργιος – Νεκτάριος Παναγιωτίδης, πληροφορικός, αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με θέμα: «Η Ελευθεριά του 1821
και ο σημερινός Φιλελευθερισμός»

Γιώργος Τασιόπουλος, δάσκαλος, με θέμα: «Η παιδεία στην Τουρκοκρατία»
Κωνσταντίνος Μπλάθρας, δημοσιογράφος, διευθυντής της Χριστιανικής, με θέμα: «Ο Ύμνος εις την Ελευθερία»

Ο Κώστας Καμαριάρης, συγγραφέας και πρώην αντιπρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας ανέδειξε στιγμιότυπα από τη ζωή των αγωνιστών του 21 και τη συμβολή του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Συντόνισε ο Χαρίλαος Κουσινίδης, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της Β’ ΕΛΜΕ Έβρου

Γιώργος Τασιόπουλος: Το 1821 και οι αναγνώσεις της Ιστορίας

Γιώργος Τασιόπουλος - 22 Μαρτίου 2021

«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα

τα μάτια της ψυχής μου»

 

Το 1821 στα διακόσια χρόνια που πέρασαν συνδέθηκε με την οπτική και τα οράματα των ιδεολογικών ρευμάτων κάθε εποχής.  Και η συνάντηση αυτή θα πρέπει να εκληφθεί ως ευλογία για όσους αξιώθηκαν του πνεύματος της ελευθερίας που ενέπνευσε η μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων.

Είναι αλήθεια ότι η υψηλή αναγνώριση και η αγάπη στα πρόσωπα των ηρώων, ο ψυχικός δεσμός του Έλληνα με το μεγάλο γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους, συνετέλεσε καθοριστικά αλλά και εργαλειοποιήθηκε στο παρελθόν τόσο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, όσο και στο αίτημα για κοινωνικοπολιτική αλλαγή.

Από την έναρξη του 20ού αιώνα οι ιστορικές αναγνώσεις για το 1821 στον χώρο της Αριστεράς συνδέθηκαν με το ζητούμενο της ιστοριογραφικής ανανέωσης.  Οι νέες προσεγγίσεις τους δημιούργησαν μια νέα οπτική της Επανάστασης.

Οι Έλληνες μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Σκληρός, ο Γιάννης Κορδάτος, πρόβαλλαν το κοινωνικό-ταξικό στοιχείο έναντι της εθνικής ιστορίας. Τους ακολούθησαν αργότερα εισάγοντας την οικονομική διάσταση ως προς τη συγκρότηση της αστικής τάξης, ο Σεραφείμ Μάξιμος στη δεκαετία του ’40 και στη συνέχεια ο Νίκος Σβορώνος με την τόσο σημαντική προσέγγισή του συνέβαλαν στην ανανέωση της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η ανάδειξη της έννοιας του εθνολαϊκού στοιχείου από το Γιάννη Ζέβγο και το Γιώργη Λαμπρινό συμπλήρωσε την αριστερή οπτική για το ΄21 και τη νεότερη μεταπολεμική ελληνική ιστορία. 

ΤΟ ΝΑΒΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ"

του Κώστα Κατσιούλα

Το Ναβαρίνο όπως έχει ξαναειπωθεί είναι ο ιδρυτικός μύθος του εθνομηδενισμού.

Για αυτό, το προβάλουν φανατικά οι εθνομηδενιστές αριστεροί και δεξιοί φιλελέδες «κυβερνώντες» και «αντιπολιτευόμενοι», ως το ιερό δισκοπότηρο της προστασίας.

Ισχυρίζονται ότι οι ελληνόφωνοι επαναστάτες ηττήθηκαν το 1821, οπότε χρωστούν την ίδρυση του κράτους τους στις προστάτιδες μεγάλες δυνάμεις.  Αυτό με στη συνέχεια μέσω των μηχανισμών του κατασκεύασε το ελληνικό νεο-έθνος μεταβάλλοντας τους ελληνόφωνους σε Έλληνες.

Η αλήθεια είναι ότι τα έθνη του διαφωτισμού, επιθυμούσαν τη δημιουργία ενός ημιαυτόνομου κρατιδίου υπό την οθωμανική αυτοκρατορία για τη Πελοπόννησο και τα νησιά του Σαρωνικού. Ένα πριγκιπάτο για το δικό τους παιδί τον Μαυροκορδάτο.

Αν δεν ανέβαινε στο θρόνο της Ρωσίας μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, ο Νικόλαος και δεν γινόταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος 1828-29 (για τα δικά τους συμφέροντα), όπου οι Ρώσοι, τον Αύγουστο του 1829, έφθασαν 70 χιλιόμετρα από τη Πόλη (στρατάρχης Ντίεμπιτς) δεν θα γινόταν η συνθήκη της Αδριανούπολης.

Σε αυτήν, πέραν των άλλων, αναγνωρίστηκε η ελληνική ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Βέβαια, ένα κράτος 200 χρόνια τώρα ενάντια στο έθνος που το έφτιαξε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Χρόνια αργότερα (1853) ο Φριντριχ Ένγκελς (μάλλον σλαβόφοβος) έγραψε σε άρθρο στη New York Tribune:

 

"...ποιός έλυσε τελικά την έκβαση του αγώνα κατά την εξέγερση των Ελλήνων; Δεν ήταν ούτε η εξέγερση του Αλή Πασά ούτε η μάχη στο Ναυαρίνο, ούτε ο γαλλικός στρατός στο Μοριά, ούτε τα συνέδρια και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου. Αλλά ήταν ο Ντιέμπιτς που εισέβαλε μέσω των Βαλκανίων στην πεδιάδα του Έβρου."

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Στο 1:30΄ ο Χάρης Αθανασιάδης αποδομεί  τον κατασκευασμένο μύθο του Αθανσίου Διάκου.

Από 

Αλέξανδρος Κουτσομητόπουλος

"Οι 40...κατασκευαστές πλυντηρίων του ελληνικού έθνους & το Πρόγραμμα M.O.G/ Βερολίνου"

Ο Χάρης Αθανασιάδης ( Καθηγητής “Ιστορίας της Εκπαίδευσης” στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) & Συνεργάτης του περίφημου Προγράμματος του Παν/μιου Βερολίνου για το ξανα - γράψημο μιας πιο... “αντικειμενικής” ιστορίας της γερμανικής κατοχής & του Β΄Π.Π ( “M.O.G – Μνήμες Κατοχής με την χρηματοδότηση του γερμανικού υπέξ, δες εδώ : https://www.occupation-memories.org/.../athana.../index.html ) σε αυτό το βίντεο αποδομεί τον “Αθανάσιο Διάκο” !, θαυμάστε τον, κέρσορα στο βίντεο από τη 1 ώρα και 30' και μετά.

Αντιγράφουμε σχετικά απ΄ τον ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ :

 
“Ο Χάρης Αθανασιάδης καλεσμένος της κ. Κουλούρη στο Πάντειο και το Ίδρυμα Λαμπράκη αποδομεί τον Αθανάσιο Διάκο.
Συμμετέχει στη γερμανική πλατφόρμα MOG που επιχορηγείται από το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών προσδοκώντας να μπει στα σχολεία για να μας διδάξουν την ιστορία της Κατοχής.  Με πτυχίο παιδαγωγικής Ακαδημίας και διδακτορικό στην Ιστορία της Εκπαίδευσης είναι υπεύθυνος για την ιστορία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και καθηγητής Πανεπιστημίου στα Γιάννενα, ελέω ΣΥΡΙΖΑ και των εθνομηδενιστών. 

Αυτά, για τον Αθανάσιο Διάκο, τα λέει προσκεκλημένος πολλών Διευθύνσεων Εκπαίδευσης σε όλη την χώρα αυτές τις ημέρες. Φιλοξενήθηκε στο σαλόνι της εφημερίδας "Βήμα της Κυριακή" με το ίδιο θέμα. 

Θαυμάστε τον από τη 1 ώρα και 30' και μετά”

Επίσης, είναι συνεργάτης του Γερμανικού “M.O.G” ( για τα ελληνικά σχολεία ), ο κ. Χάρης Αθανασιάδης, ήταν πρόσφατα καλεσμένος του ας πούμε...αντικαπιταλιστικού “ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ” για να μιλήσει, όπως μιλάνε οι ας πούμε οι ...New Age “αντικαπιταλιστές – διεθνιστές με τον άνθρωπο στο επίκεντρο” για το 1821 !

Αντιγράφουμε σχετικά από τον Spyros Koutroulis :

Σχολιασμός για τα της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821

Γράφει ο Μανώλης Μούστος

"200 χρόνια πέρασαν από το 1821 και ο τρόπος που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο είναι μάλλον απογοητευτικός.

Από την μια το στρατόπεδο των "τιμητών": το πολιτικό προσωπικό της χώρας τιμά την επανάσταση που έκαναν οι κλέφτες, οι αρματολοί και ο απλός λαός μακριά από τον απλό λαό. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο σε λουσάτη δεξίωση και παρέα με κυριλέ καλεσμένους, όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, θα απολαύσουν το δείπνο του σεφ Λαζάρου και θα μνημονεύσουν τους Αγωνιστές. Όλα αυτά σε μία σιδερόφρακτη Αθήνα. Τι ειρωνεία. Να τιμάς αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους με σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" με απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων.

Πραγματικά κρίμα αλλά δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι που απαρτίζουν την εγχώρια ελίτ όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με αγώνες, επαναστάσεις και θυσίες αλλά μάλλον ειδικεύονται διαχρονικά στο ξεπούλημα της χώρας, στον εξανδραποδισμό του λαού και στο γλύψιμο των Ισχυρών. Και όλα αυτά με μπόλικες δόσεις καρακιτσαριού όπως το τσολιαδο-τσαντάκι των 400 ευρώ της κας Γιάννας. Ήμαρτον...

Λες και τα κάνουν επίτηδες για να γελοιοποιήσουν και να απαξιώσουν παντελώς την επέτειο.

Πάντως, η συλλογική μας τραγωδία είναι ακριβώς αυτή: τιμούν το 21 οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων και των πρόκριτων, αυτοί που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και αυτοί που σκύβουν ευλαβικά τη μέση μπροστά στους τραμπουκισμούς του αρχιφασίστα Ερντογάν. Πολύ πιθανόν αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να τους κράξει ο κόσμος, δεν θα πραγματοποιούσαν την σημερινή παρέλαση. Γιατί να προκαλούμε εκνευρισμό στον σύγχρονο σουλτάνο;

Όλοι ετούτοι αν ζούσαν το 1821 θα συνεργάζονταν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Σουλτάνο για την κατάπνιξη της εξέγερσης των βρωμερών φουστανελάδων. Και αν ζωντάνευε με έναν μαγικό τρόπο σήμερα ο Γέρος του Μοριά, θα ανέβαινε στο άλογο του, θα μπούκαρε με φόρα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα τα έκανε όλα λαμπόγυαλο. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"...

Ερωτήματα για τα ανιστόρητα των εθνομηδενιστών

i. Η σπηλιά στην οποίαν οι αγωνιστες του 1821, μελετούσαν Ντιντερο και Χολμπαχ !!

_______****________

ii. "ΕΡΩΤΗΜΑ 1ο:

Έναν χρυσαυγίτη, που αντί να μιλήσει για Γερμανική Κατοχή 1941-1944, λέει απλά για "Γερμανική περίοδο της Ελλάδας" πώς θα τον χαρακτηρίζατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δωσίλογο, χαφιέ των Γερμανών, λαμόγιο των κατακτητών, πουλημένο κορμί, κ.λπ.

ΕΡΩΤΗΜΑ 2ο:

Έναν "προοδευτικό'', που αντί να γράψει για Τουρκοκρατία, κάνει λόγο για "Οθωμανική περίοδο της Ελλάδας", πώς θα τον χαρακτηρίζατε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Αν δυσκολεύεστε, πάρτε βοήθεια από την προηγούμενη απάντηση με κατάλληλες βέβαια προσαρμογές...

(Από τον Γιώργος Γκόντζος , και κάθε Έλληνα που χτυπάει η καρδιά του γι' αυτά τα χώματα με περηφάνεια)

____________________

από τα προφίλ των

i. Dimitris Giannatos

και

ii. Δημήτρης Σταματάκης , Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Ευχαριστίες!