Yuval Noah Harari: «Γιατί χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους;»

Για το πώς θα είναι μέλλον μίλησε σε πρόσφατη ομιλία του ο ιστορικός και συγγραφέας Yuval Noah Harari, κορυφαίος σύμβουλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του Κλάους Σβαμπ.

Αυτό που τον απασχόλησε ήταν… το τι θα γίνει με τους τόσους πολλούς ανθρώπους που υπάρχουν στη Γη. «Το μείζον πολιτικό και οικονομικό ερώτημα του 21ου αιώνα θα είναι “για ποιο λόγο χρειαζόμαστε τους ανθρώπους ή τουλάχιστον γιατί χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους”».

Σε ερώτηση για το ποια είναι η απάντηση του γι’ αυτό το πρόβλημα είπε: «Επί του παρόντος η καλύτερη εικασία που έχουμε είναι ότι πρέπει να τους κρατήσουμε χαρούμενους με φάρμακα και βιντεοπαιχνίδια».

Να σημειώσουμε ότι παλαιότερα είχε μιλήσει ξανά γι’ αυτό το θέμα και είχε πει: «Δεν έχετε απαντήσεις στη Βίβλο για το τι θα κάνουμε όταν οι άνθρωποι δεν θα είναι πλέον χρήσιμοι για την οικονομία. Χρειάζεσαι νέες ιδεολογίες και θρησκείες και είναι πιθανόν να προέρχονται από την Σίλικον Βάλεϊ και όχι από τη Μέση Ανατολή και είναι πιθανόν να δώσουν στους ανθρώπους οράματα βασισμένα στην τεχνολογία. Όλα όσα είχαν υποσχεθεί οι θρησκείες, η ευτυχία, η δικαιοσύνη και ακόμα και η αιώνια ζωή θα τα βιώνουν εδώ με τη βοήθεια της τεχνολογίας και όχι μετά το θάνατο».

«Πιστεύω ότι το μέλλον ανήκεις στις τεχνολογικές θρησκείες», πρόσθεσε.

«Στο μέλλον θα είναι πολύ εύκολο για έναν άνθρωπο να αλλάξει φύλο, ή ακόμη να δημιουργήσει ένα νέο φύλο. Το βλέπουμε με τα άβαταρ. Σε 30-40 χρόνια θα υπάρχει μια τρισδιάστατη ζωή που θα είναι πιο συναρπαστική από τη ζωή στον πραγματικό κόσμο, με μια οικονομία που πλέον δεν θα τους χρειάζεται. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θεωρώ ότι τα φύλα όπως τα ξέρουμε τώρα και επί χιλιάδες χρόνια θα παραμένουν ίδια. Ως ιστορικός προσπαθώ να αλλάξει έστω και λίγο αυτή την προσκόλληση μας στο παρελθόν», τόνισε ο Harari.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ

Tου

Γιάννη Παπαμιχαήλ*

 
Η χρονική αλληλουχία μεταξύ των συζητήσεων υπέρ ή κατά του υποχρεωτικού μαζικού εμβολιασμού και του πολιτικά ορθού αντιρωσισμού που επακολούθησε στην πρόσφατη εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, μπορεί να είναι τυχαία. Μπορεί και όχι – η ιστορία θα το δείξει. Το σίγουρο είναι ότι την ώρα που οποιαδήποτε δημόσια εκδήλωση «φιλορωσισμού» αναδεικνύεται στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες ως μια ιδεολογία συνυφασμένη με τα αντανακλαστικά του λίγο ή πολύ αυταρχικού κρατισμού, της έμπρακτης και αν χρειάζεται βίαιης προάσπισης του εθνικού συμφέροντος ή της πάλαι ποτέ raison d’Etat, ο ρατσιστικός σχεδόν αντιρωσισμός εμφανίζεται ως μια εγγύηση «δημοκρατικής ποιότητας» της δυτικής φιλελεύθερης σκέψης. Ταυτόχρονα ίσως καθίσταται ένα καλό επάγγελμα για το προσωπικό των μισθοφόρων που έχουν αναλάβει τις δυτικές πολεμικές επιχειρήσεις στο πεδίο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Βέβαιο είναι επίσης ότι, με ένα φαινομενικά παράλογο άλμα, οι μεταδημοκράτες φιλελεύθεροι ιδεολόγοι δεν διστάζουν καθόλου να επισημάνουν και να στιγματίσουν τον συνδυασμό μεταξύ των όποιων, δικαιολογημένων ή μη, αντιεμβολιαστικών επιφυλάξεων με ένα διάχυτο φιλορωσισμό που στην Ελλάδα τουλάχιστον, σχετίζεται ιστορικά με τις κοινές ως ένα βαθμό πολιτισμικές παραδόσεις.

Γιατί υπάρχει πραγματικά αυτή η ισχυρή, μη εκλεγμένη παγκοσμιοποιητική οντότητα;

Πρέπει να χυθεί πολύ περισσότερο φως στην ημερήσια διάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και στους υποστηρικτές του

Η Rachel Marsden  είναι αρθρογράφος, πολιτικός στρατηγός και παρουσιάστρια ενός ανεξάρτητου γαλλόφωνου προγράμματος που προβάλλεται στο Sputnik Γαλλίας. 

Η αυτόματη μετάφραση της google

rachelmarsden.com

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ. Ο ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) Klaus Schwab. © AFP / Fabrice COFFRINI

Όταν ο Καναδός βουλευτής, Colin Carrie, του Συντηρητικού Κόμματος, ρώτησε την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Justin Trudeau αυτή την εβδομάδα πόσοι Καναδοί υπουργοί συμμετείχαν στην πραγματικότητα με την ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ - προτού η σύνδεσή του "διαλυθεί" στην τηλεδιάσκεψη - αυτός και οι Καναδοί που εκπροσωπεί άξιζαν μια ειλικρινή απάντηση αντί για κατηγορίες για διάδοση «παραπληροφόρησης», όπως έκανε ο αριστερός βουλευτής του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος Τσάρλι Άνγκους.  

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), κοινώς γνωστό ως «Νταβός», για όσους είναι εξοικειωμένοι με το ετήσιο προσκύνημα της διεθνούς ελίτ στην ομώνυμη πόλη της Ελβετίας, βρισκόταν στις άκρες πολλών γλωσσών τα τελευταία δύο χρόνια — ιδίως εντός της πλαίσιο της κρίσης του Covid-19. Λίγο πριν την πανδημία του Covid, στις 15 Οκτωβρίου 2019, ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι διεξήγαγε μια «ζωντανή άσκηση προσομοίωσης για να προετοιμάσει τους δημόσιους και ιδιωτικούς ηγέτες για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Αν αυτό ακούγεται παράξενα τυχαίο, κουμπώστε, γιατί γίνεται πιο περίεργο.

Διαβάστε περισσότερα

 Γιατί ο Klaus Schwab προωθεί την Critical Race Theory

Μιλώντας σε μια τηλεδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το φθινόπωρο του 2020, ο Τζάστιν Τριντό ανασήκωσε τα φρύδια, με έναν υπαινιγμό μιας πιθανής σχέσης μεταξύ της παγκόσμιας πανδημίας και του Φόρουμ. «Αυτή η πανδημία έδωσε μια ευκαιρία για επαναφορά», είπε ο Τριντό. «Αυτή είναι η ευκαιρία μας να επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας πριν από την πανδημία, να ξαναφαντάσουμε τα οικονομικά συστήματα που αντιμετωπίζουν πραγματικά παγκόσμιες προκλήσεις όπως η ακραία φτώχεια, η ανισότητα και η κλιματική αλλαγή» , πρόσθεσε, προκαλώντας μια έννοια «επαναφοράς» που προωθείται πολύ από το WEF από το έναρξη της πανδημίας, που πλαισιώνει την κρίση ως ευκαιρία να αλλάξει ριζικά ο τρόπος λειτουργίας των ανεπτυγμένων κοινωνιών. 

Υγειονομικός Ολοκληρωτισμός και Συλλογικές Νοοτροπίες

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

Η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι σε θέση να πραγματοποιηθεί με την αντίστροφη ακριβώς μορφή: ως αστυνομική παγκοσμιοποίηση, ολικός έλεγχος, τρόμος της ασφάλειας.

J. Baudrillard,

«Το Πνεύμα της Τρομοκρατίας», εκδ. Κριτική, 2002, σ. 46

Τα μέτρα για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της πανδημίας και η εφαρμογή τους στον πληθυσμό παρέχουν στον κοινωνικό επιστήμονα, αλλά και στον ψυχολόγο ιδιαίτερα, ένα ευρύτατο πεδίο μελέτης κοινωνικών συμπεριφορών, νοοτροπιών και κοινωνικής σκέψης. Επομένως, όσο κι αν στοχοποιείται ή και ποινικοποιείται η κάθε κριτική προσέγγιση της συζήτησης περί της διαχείρισης της πανδημίας, δεν θα έπρεπε να ξεφεύγει από το βλέμμα του κοινωνικού επιστήμονα η ανάλυση, ενδεχομένως και η απόπειρα ερμηνείας των προϋποθέσεων, αλλά και των συνεπειών αυτής της διαχείρισης .

Για την αρχή του παρόντος άρθρου θα επικεντρωθούμε στο παράδειγμα του μέτρου του γενικευμένου ελέγχου των υγειονομικών πιστοποιητικών από διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην εκχώρηση επισήμως (από το νόμο και το κράτος) εξουσιών στα άτομα που υπερβαίνουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Πλέον ο κάθε υπάλληλος (στο καφέ, στο κατάστημα ρούχων ή οπουδήποτε αλλού), εκπαιδεύεται να γίνει αφενός τμήμα του ελεγκτικού μηχανισμού, αφετέρου εξουσιοδοτείται να επισύρει σε ένα πρώτο επίπεδο περιορισμούς στον παραβάτη συμπολίτη του (αφού του απαγορεύει να εισέλθει στο χώρο, να καθίσει στο καφέ ή να ψωνίσει). Έτσι, ο κάθε πολίτης αποκτά ειδικά προνόμια στην σχέση του με τον συμπολίτη του και παράλληλα ευθύνες άσκησης εξουσίας επί του άλλου. Ζητείται επί παραδείγματι στον κάθε πολίτη – πελάτη καταστημάτων λιανικής ή εστίασης, να επιδεικνύει ταυτότητα στον κάθε συμπολίτη του, πέραν από τα πιστοποιητικά υγείας του, δίνοντας διάφορες πληροφορίες, από την ημερομηνία γέννησής του μέχρι το όνομα του πατέρα ή της μητέρας του. Κατά αυτόν τον τρόπο, καλλιεργείται ένα

«διαίρει και βασίλευε» κατακερματισμένο σε επίπεδο ατόμου, όπου όλοι γίνονται εν δυνάμει αστυνόμοι και ταυτόχρονα εν δυνάμει παραβάτες. Η κοινωνική συνεκτικότητα διαρρηγνύεται στη βάση της, αφού όλοι αποτελούν για όλους όχι μόνο υγειονομική απειλή, αλλά και ελεγκτικό μηχανισμό. Κατά αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατία καταλύεται όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και στο βιωμένο επίπεδο της καθημερινής ζωής. Και αυτή η εκπαίδευση στην ανελευθερία , στην αστυνόμευση και τον μόνιμο έλεγχο εξοικειώνει τα άτομα με την ανελευθερία και τον ολοκληρωτισμό, διευρύνει προς τα κάτω μια φασίζουσα νοοτροπία και τα διαπαιδαγωγεί όχι μόνο να θεωρούν αυτή την κατάσταση ως φυσική και αυτονόητη, αφού όπως υποτίθεται, γίνεται για το καλό των πολιτών, αλλά ως ένδειξη μιας ψυχοδιανοητικής προόδου, έναντι του παλαιού κόσμου των «υπανάπτυκτων» που τους εκπαίδευσαν σε υπερβατικότητες κάτι αναχρονιστικές ιδεολογίες, σαν κι αυτές που διαβάζουμε στο Θούριο του Ρήγα «Κάλλιο να ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή κλπ.»

ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0: H ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης

Ανδρονόπουλος Μάκης

Ο Δημήτρης Λακασάς, οικονομολόγος, μαρκετίερ, επιχειρηματίας, πρόεδρος σε διάφορους επιχειρηματικούς συνδέσμους και ιδρυτής της δεξαμενής σκέψης SEVE, καθώς και συγγραφέας που τον Απρίλιο του 2021 παρέδωσε ένα εξαιρετικά επίκαιρο πόνημα με τίτλο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0” (εκδ. Κλειδάριθμος), εισηγείται στο βιβλίο του να δημιουργηθεί μια Διατλαντική Συμφωνία για την ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, έτσι ώστε να ελεγχθούν εγκαίρως οι κοινωνικές επιπτώσεις από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η πρόταση Λακασά για την Transatlantic Business Ethics Industry 4.0 Agreement (TBEIA) μπορεί να συναφθεί στο πλαίσιο της Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) που σύνηψαν ΗΠΑ και ΕΕ το 2013 που έχει μεν ατονήσει, αλλά κατά τον συγγραφέα πρέπει να επεκταθεί και να βελτιωθεί. Προτείνει δε μια συμφωνία πέντε διαστάσεων (five-fold helix model) με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων γνώσης, ήτοι κυβερνήσεις-ακαδημαϊκά ιδρύματα-φορείς-ερευνητικά κέντρα-επιχειρήσεις με στόχο η τεχνολογία να βελτιώσει την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και του προσδόκιμού της.

Αυτός είναι και ο κεντρικός στόχος του βιβλίου του Λακασά, ο οποίος είναι θαυμαστής και οπαδός της τεχνολογικής εξέλιξης, χωρίς αυτό όμως να τον εμποδίζει να είναι ανήσυχος, ενδεχομένως και φοβισμένος, για τις δυνατότητες να κακοφορμίσει η όλη τεχνολογική εξέλιξη. Γι΄ αυτό και εισηγείται επίσης τον «εξανθρωπισμό της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» έτσι ώστε αυτή να μετατραπεί στην «1η Ανθρωποκεντρική Επανάσταση».

Ο Λακασάς γνωρίζει καλά ότι η τεχνολογία είναι ευχή και κατάρα και ότι σε αυτή οφείλονται εν πολλοίς τόσο οι κοινωνικές ανισότητες, όσο και οι ανισότητες μεταξύ των χωρών, κατάσταση που οδηγεί συνήθως σε ανεξέλεγκτη συγκέντρωση ισχύος και πλούτου. Ο διανοούμενος Δημ. Λακασάς που τάσσεται κατά της μηχανοποιημένης κοινωνίας, φέρνει στο προσκήνιο το μύθο των αδελφών Προμηθέα και Επιμηθέα, όπου ο πρώτος πρώτα σκεπτόταν και μετά έπραττε, ενώ ο δεύτερος πρώτα έπραττε και μετά σκεφτόταν με δραματικές συνέπειες.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0 και στα σχολεία