Μαλβίνα Κάραλη γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1952.
Μία από τις εμβληματικές γυναικείες μορφές της χώρας. Μία μποέμισσα με γενναιοδωρία που ήθελε να αγαπά και να αγαπιέται.Η Μαλβίνα Κάραλη είχε στα μάτια τη λάμψη ενός άστρου. Ο λόγος της αφοπλιστικός και η οξυδέρκειά της το πιο ζηλευτό στοιχείο της.
Η Μαλβίνα Κάραλη αυτά που ήθελε τα κέρδισε. Μας κέρδισε και έφυγε νωρίς.
Μας παραχώρησε ένα κομμάτι της για λίγο και έφυγε στις 7 Ιουνίου του 2002 μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Αγάπησε και αγαπήθηκε.
Ο έρωτας, οι άνδρες και οι συνταγές ήταν τα αγαπημένα της θέματα. Η φιγούρα της αναλλοίωτη. Μαύρο μαλλί, καταγάλανα μάτια, τονισμένα φρύδια και κόκκινο κραγιόν.
Όπως της άρεσε να λέει: «Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Έναν χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα».
Η κόρη της, Μελίτα, έγραψε κάποτε στη lifo.gr για τη μητέρα της. «Γύρισε από την Αμερική. Της είπαν είναι καλά. Θέλει να τη βγάζω έξω κάθε βράδυ. Προσπαθεί. ”Είναι ωραία η ζωή” λέει, ”αλλά όχι κάθε μέρα”, και κλαίει και γελάει μαζί».
Μαλβίνα Κάραλη, μόνο εσύ
Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή.
Πρώτη απ’ όλους εγώ το ξέρω πως κάνω την έξυπνη και πως είμαι τσάμπα μάγκας και πάντα θα είμαι τσάμπα μάγκας.
