Από τον Peter Koenig*

 

Global Research, 22 Απριλίου 2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος επικρίνει την Κίνα και την κατηγορεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το κλείδωμα και των 26 εκατομμυρίων πολιτών της Σαγκάης, όταν εντοπίστηκαν μόνο περίπου 26.000 θετικά κρούσματα «Covid-19». Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται πράγματι αφύσικο, ή ακόμη και μια τεράστια υπερβολή. Εκ πρώτης όψεως.

 

 

 

 

Ας το ξαναδούμε όμως.

 

 

 

 

Θυμάστε το ξέσπασμα του SARS (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) το 2002 – 2004;

 

 

 

 

Μόλυνε περίπου 8.000 ανθρώπους και προκάλεσε 774 θανάτους. Με μεγάλη διαφορά, τα περισσότερα κρούσματα και οι θάνατοι εντοπίστηκαν στην ηπειρωτική Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, μερικά στην Ταϊβάν, ακόμη και μερικά στην Ιαπωνία, τις ΗΠΑ και προφανώς σε περισσότερες από 20 χώρες σε όλο τον κόσμο.

 

 

 

 

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα «κρούσματα» ήταν άτομα με κινεζικό γονιδίωμα. Με άλλα λόγια, ο ιός επιτέθηκε ειδικά στην «κινεζική φυλή», δηλαδή ήταν σχεδιασμένος για να στοχεύει την Κίνα και τους πολίτες της.

 

 

 

 

«Συμπτωματικά», λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1999 και το 2000, η ​​κινεζική κυβέρνηση εντόπισε εκατοντάδες δυτικούς «επιστήμονες», συνήθως από το Χάρβαρντ και άλλα φημισμένα δυτικά ινστιτούτα και εργαστήρια μάθησης, να συλλέγουν δείγματα DNA από ανθρώπους στην αγροτική Κίνα, κυρίως στις βορειοδυτικές επαρχίες της Κίνας.

 

 

 

 

Αυτοί οι «επιστήμονες» προσέλαβαν Κινέζους πολίτες για να τους βοηθήσουν να συλλέξουν δείγματα αίματος σε απομονωμένες περιοχές έναντι αμοιβής. Οι δυτικοί, φυσικά, εκδιώχθηκαν, μόλις εντοπίστηκαν. Ωστόσο - πολύ αργά. Είχαν ήδη μεταφέρει λαθραία από την Κίνα χιλιάδες δείγματα DNA που είχαν ληφθεί από γηγενείς Κινέζους..

 

 

 

 

Αυτά τα δείγματα θα χρησίμευαν αργότερα για τον σχεδιασμό ενός ειδικού κορωνοϊού που στοχεύει το κινεζικό γονιδίωμα. Το ξέσπασμα του SARS που προέκυψε το 2002-2004 στην Κίνα ήταν μια δοκιμή - για να έρθουν τα χειρότερα αργότερα.

 

 

 

 

Θυμάστε επίσης το Event 201 που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη στις 18 Οκτωβρίου 2019; Χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και το Johns Hopkins Center for Health Security που φιλοξένησε επίσης την εκδήλωση.

Στρατηγική Τύφλωση…

Στρατηγική Τύφλωση…

Θανάσης Κ.

Στην Ουκρανία βρισκόμαστε σε αδιέξοδο:

-- Οι Ρώσοι προχωρούν πολύ αργά – και πάντως πολύ δύσκολα.

-- Και οι Ουκρανοί ανθίστανται πεισματικά – και ηρωϊκά – χωρίς να μπορούν να αναχαιτίσουν τους Ρώσους και χωρίς να περιμένουν ουσιώδη εξωτερική βοήθεια από κανένα.

Στο μεταξύ η χώρα τους καταστρέφεται καθημερινά.

* Πρώτο ερώτημα λοιπόν:

Πώς μπορεί να τελειώσει ο Πόλεμος αυτός;

Τέτοιες συγκρούσεις τελειώνουν είτε με νίκη μίας πλευράς, είτε με διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.

Η Ρωσία μέχρι στιγμής δεν δείχνει διάθεση να συμφωνήσει, αν δεν αποσπάσει περισσότερα απ’ όσα ζητούσε πριν τον Πόλεμο - και για να ξεκινήσει τον Πόλεμο.

Απαιτεί οπωσδήποτε,

--την αναγνώριση απόσχισης της Κριμαίας (την οποία είχε καταλάβει ήδη από το 2014),

--την αναγνώριση απόσχισης των δύο επαρχιών του Ντομπάς,

--την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας και

--την διάλυση των ένοπλων αντι-ρωσικών ομάδων των Ουκρανών.

Δηλαδή ζητά τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας επί της (υπόλοιπης) Ουκρανίας.

Μέχρι στιγμής, η Κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί τίποτε παραπάνω από την «ουδετερότητα» ολόκληρης της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα του ακέραιη, με αντάλλαγμα να μην μπει στο ΝΑΤΟ.

Άρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει ακόμα αγεφύρωτο «διαπραγματευτικό χάσμα».

Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί αυτό, εφ’ όσον αποκλείουμε άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ, είναι:
-- είτε η Ουκρανική αντίσταση να καταρρεύσει,
-- είτε η Ρωσία να ηττηθεί και να συνθηκολογήσει.

Το τελευταίο θα σημάνει ότι ο Πούτιν τελικά θα ανατραπεί. Διότι αν ηττηθεί και συνθηκολογήσει, θα ανατραπεί! (Χωρίς απαραίτητα ο διάδοχός του να είναι καλύτερος για τη Δύση, όπως παρατηρούν ήδη δυτικοί αναλυτές).

-- Συμπέρασμα πρώτο: αν ο Πούτιν δεν συνθηκολογήσει (και δεν ανατραπεί εσωτερικά), τότε ο μόνος ορατός τρόπος να τελειώσει ο Πόλεμος είναι με ήττα-συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.

Αυτό είναι κάτι που (εμμέσως ή ευθέως) το ομολογούν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές.

Από τη στιγμή που η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να βοηθήσει τη σθεναρή της αντίσταση, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο.

* Οπότε έρχεται το επόμενο ερώτημα: Τι θα γίνει μετά;

Η μάλλον, ποια είναι η στρατηγική της Δύσης, αν η Ρωσία κερδίσει αυτά που επιδιώκει (ή, έστω, τα περισσότερα από όσα επιδιώκει) στην Ουκρανία;

Απάντηση, δυστυχώς, δεν υπάρχει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Ο κινέζικος Δράκος υψώνει ανάστημα στη Δύση

του Βασίλη Καραποστόλη 

Η πανδημία επανέφερε την Κίνα στο κέντρο της δημόσιας σφαίρας και γιατί από εκεί μας ήλθε ο ιός και γιατί εκεί, με τα αυστηρά μέτρα που έλαβαν, τιθάσευσαν την εξάπλωσή του, σε αντίθεση με τη Δύση. Τι είναι, όμως, η Κίνα; Τι είναι οι Κινέζοι; Παρά το πέρασμα των αιώνων οι Ευρωπαίοι μπροστά στο φαινόμενο εξακολουθούν να σηκώνουν του ώμους μπροστά στον κινέζικο Δράκο.

Προκαλεί αμηχανία αυτός ο τεράστιος αριθμός που αντιπροσωπεύει τον πληθυσμό της, αυτές οι “μάσκες” που φαίνεται να φορούν οι άνθρωποι που την κατοικούν. Για δεκαετίες στους δυτικούς παρατηρητές έδιναν την εντύπωση μισο-κοιμισμένων πλασμάτων, σκόπιμα μισο-κοιμισμένων. Τι κρυβόταν πίσω από τα σχιστά τους μάτια, πίσω από τις αργές κινήσεις τους που ξαφνικά αποκάλυπταν μια επιδεξιότητα και μια εγρήγορση αντίστοιχη με τις απρόβλεπτες αλλαγές στη ζωή τους;

Η λευκή φυλή αναρωτιόταν μάταια για το τι επιδιώκει η αλλόκοτη κίτρινη φυλή, στην οποία αποδίδονταν τα πιο αντιφατικά χαρακτηριστικά: ωμότητα και λεπτότητα, δεισιδαιμονία και περίσκεψη, πανουργία και απλοϊκότητα. Τίποτα όμως δεν ήταν πιο ακατανότητο για τους δυτικούς από το γεγονός ότι ένας κόσμος, όπως ο κινέζικος, με μεγάλες ανακαλύψεις και εφευρέσεις στο ενεργητικό του κατά το παρελθόν, δεν είχε επιδιώξει να εκμεταλλευτεί ως το έπακρο τις νοητικές του ικανότητες.

Περιηγητές, μελετητές, εμπορευόμενοι, στρατιωτικοί, απορούσαν πώς είναι δυνατόν αυτοί που ανακάλυψαν την πυρίτιδα, την πυξίδα, την τυπογραφία να μη σπεύσουν να αναπτύξουν τις εφαρμογές των ευρημάτων τους στη γεωργία, τη ναυσιπλοϊα, τη μηχανική. Αρκέστηκαν να φθάσουν ως ένα ορισμένο σημείο. Γιατί; Στο ερώτημα ήταν αδύνατο να δοθεί απάντηση. Διότι το ίδιο το ερώτημα εμπεριείχε μια προκατάληψη του δυτικού πολιτισμού που τον εμπόδιζε να καταλάβει την άλλη αντίληψη.

Ο άλλοτε ασθενής

Η συνέχεια εδώ...

Ο κινέζικος Δράκος υψώνει ανάστημα στη Δύση: 

Η Κίνα «πουλάει» τον Ερντογάν με τα εμβόλια και αυτός θυμάται τους… Ουιγούρους

Σημαντικές καθυστερήσεις στις παραδόσεις των 100 εκατ. δόσεων που έχει συμφωνήσει να αγοράσει από την Sinovac η Άγκυρα. Δυσφορία του Ερντογάν, ο οποίος προχωρά σε αντιπερισπασμούς.

Του Γιώργου Παυλόπουλου από το in.gr

Την Τρίτη, 6 Απριλίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον πρέσβη της Κίνας προκειμένου να του επιδώσει διάβημα για τα επιθετικά – όπως ισχυρίζεται – σχόλιά του που αφορούσαν την Μεράλ Ακσενέρ, επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου Καλού Κόμματος, και τον δήμαρχο της πρωτεύουσας (και επίσης αντίπαλο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ), Μανσούρ Γιαβάς.

Την αντίδραση της Άγκυρας προκάλεσαν τα μηνύματα των δύο πολιτικών στο Twitter στα οποία έκαναν λόγο για την άγρια καταστολή της μειονότητας των Ουιγούρων από τις κινεζικές δυνάμεις, στην εξέγερση του 1990. «Η αυτόνομη περιοχή των Ουιγούρων στην Σιντζιάνγκ αποτελεί τμήμα της κινεζικής επικράτειας. Είναι κάτι διεθνώς αναγνωρισμένο και αναμφισβήτητο», ανέφερε το επίμαχο σχόλιο της πρεσβείας, προσθέτοντας ότι «η κινεζική πλευρά διατηρεί το δικαίωμα κάθε νόμιμης απάντησης».

Η αλήθεια είναι ότι το «θερμό επεισόδιο» φάνηκε να προκαλεί έκπληξη σε αρκετούς. Κυρίως, σε όσους είχαν διαπιστώσει τους εξαιρετικά χαμηλούς τόνους που είχαν επιλέξει εδώ και αρκετό καιρό η Άγκυρα και προσωπικά ο Ταγίπ Ερντογάν στο ζήτημα των «συγγενών» τους (πολιτιστικά, εθνοτικά και θρησκευτικά) Ουιγούρων.