Γιατί κοροϊδεύει ο Μητσοτάκης όταν λέει ότι θα φορολογηθεί το 90% των υπερ-κερδών του καρτέλ της ενέργειας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εντείνοντας την κοροϊδία σήμερα από το βήμα της Βουλής, είπε ότι οι …ίδιες οι εταιρίες θα καθορίσουν ποιο είναι το υπερβάλλον κέρδος τους

απο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εντείνοντας την κοροϊδία σήμερα από το βήμα της Βουλής, είπε ότι οι …ίδιες οι εταιρίες θα καθορίσουν ποιο είναι το υπερβάλλον κέρδος τους που πρέπει να φορολογηθεί, ενώ η κυβέρνηση δεν θα εμπλακεί άμεσα στους ελέγχους, άρα και την πολιτική ευθύνη για το αποτέλεσμά τους!

Επικοινωνιακό πυροτέχνημα έστησε με την σημερινή δήλωση του ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή προκειμένου να κατευνάσει την λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή για τους υπέρογκους λογαριασμούς του ρεύματος. Μάλιστα την δήλωση του αυτή φρόντισε να την αποδομήσει ο ίδιος με το υπόλοιπο περιεχόμενο των παρεμβάσεών του. Είπε άλλωστε με σαφήνεια ότι τα «υπερκέρδη» των εταιριών θα τα ορίσουν …οι ίδιες με τις εκθέσεις των ιδιωτών ορκωτών λογιστών που θα έχουν προσλάβει.

Στην δευτερολογία του στην Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε για τις επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγωγής (συμπεριλαμβανομένης της ΔΕΗ) πως «στο 90% των υπερκερδών, θα μπει έκτακτη φορολόγηση και θα επιστραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό».  Πρόσθεσε όμως ότι τα ποσά αυτά «πρέπει να τα δούμε, να τα βεβαιώσουμε και στη συνέχεια να τα φορολογήσουμε»…

Στην συνέχεια ήταν ακόμα πιο… κατατοπιστικός. Είπε «αρμόδιοι δεν είμαστε εμείς να το κρίνουμε. Αρμόδιοι για τις δημοσιευμένες καταστάσεις του ‘21 θα είναι οι ορκωτοί ελεγκτές και οι ίδιες οι επιχειρήσεις και τελικά η ΡΑΕ η οποία θα πρέπει να κάνει μια πολύ δύσκολη τεχνική άσκηση για να υπολογίσει ποια είναι αυτά τα υπερκέρδη». Δηλαδή, πρακτικά, διευκρίνισε ότι οι εταιρίες θα αποφασίσουν μόνες τους ποια είναι τα υπερκέρδη τους, που θα τα ελέγξει μια …ανεξάρτητη αρχή που δεν έχει δώσει δείγματα ουσιαστικών παρεμβάσεων στην αγορά και, φυσικά, η κυβέρνηση δεν θα είναι υπεύθυνη για το αποτέλεσμα των ελέγχων. Ο προσδιορισμός, δε, των υπερκερδών, φάνηκε από το κλίμα της τοποθέτησης του πρωθυπουργού ότι θα ολοκληρωθεί μετά από αρκετό καιρό ενώ θα αφορά μόνον την περσινή χρονιά.

Στην συνέχεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμφισβήτησε, μάλιστα, το αν υφίσταται αισχροκέρδεια στην αγορά από τα ντόπια καρτέλ. Όπως είπε «τα μεγάλα υπερκέρδη είναι στους πρωτογενείς πωλητές και παραγωγούς φυσικού αερίου» και πως το βασικό πρόβλημα «είναι η πρωτογενής αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου στην χονδρική αγορά. Με άλλα λόγια — είπε — αυτοί που θησαυρίζουν σήμερα είναι αυτοί που παράγουν φυσικό αέριο: η Ρωσία, οι χώρες που πουλάνε LNG. Εμείς εδώ στην Ευρώπη, δυστυχώς, είμαστε καταναλωτές και διαμεσολαβητές»…

Για να μην υπάρχει και καμία αμφιβολία για την… αξία της παρέμβασής του πρόσθεσε ότι ακόμη και αν υπάρξει φορολόγηση υπερκερδών «μην έχετε καμία αυταπάτη ότι αυτό, ως δια μαγείας, θα κλείσει τη δημοσιονομική τρύπα και ξαφνικά θα μπορούμε να  υπερκαλύψουμε με αυτό τον τρόπο όλες τις απώλειες». Προκατέβαλε δηλαδή πως η πολιτική που θα ακολουθήσει κάθε άλλο παρά θα αναστρέψει το κύμα ενεργειακής ακρίβειας.

Δύο παρατηρήσεις: α) Φυσικά ούτε καν περνάει από το θατσερικό μυαλό τους οι ντόπιοι καπιταλιστές φίλοι τους να μην έχουν όχι υπερκέρδη αλλά ούτε καν κέρδη εις βάρος του λαού από ένα κοινωνικό αγαθό όπως η ενέργεια, β) ως προς αυτό συμφωνούν απολύτως με τους κατά τα άλλα «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ και τους υπόλοιπους οπαδούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τους θιασώτες της καπιταληστρικής πολιτικής της λεγόμενης «απελευθέρωσης» της ενέργειας.

ΠΗΓΗ:https://www.imerodromos.gr/giati-koroideuei-o-mhtsotakhs-otan-leei-oti-tha-forologhthei-to-90-ton-uper-kerdon-tou-kartel-ths-energeias/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Χρ. Γιανναράς: Ανταρσία απέναντι στην Χρηστικότητα

Ο Χρήστος Γιανναράς συζητά με τον Διονύση Σκλήρη με αφορμή την έκδοση στα αγλικά δύο ακόμα βιβλίων του: την απανθρωπία του διακαιώματος και το Ρητό και το Άρρητο.

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ...

Άκουσα Πατούλη, Βορίδη δημάρχους και κατέληξα...

Τα βόρεια προάστια δεν έχουν ρεύμα γιατί έχουν δέντρα.

Τα νότια προάστια έχουν ρεύμα γιατί δεν έχουν δέντρα.

Έτσι, η Βόρεια Αθήνα πάγωσε μες στον χιονιά.  Αλλά και οι φτωχογειτονιές στη Δυτική Αθήνα πάγωσαν αφού η κεντρική θέρμανση για αυτές είναι πολυτέλεια.

Υπεύθυνη για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι η ΔΕΔΔΗΕ, καθώς δεν κάνει προληπτική συντήρηση του δικτύου.  Αιτία  η ιδιωτικοποίηση και η μείωση του προσωπικού μετά τη μετατροπή της ΔΕΗ σε ΔΕΔΔΗΕ. Τα εξωτερικά συνεργεία αρκούν μόνο για τη διακοπή ρεύματος στα φτωχοποιημένα νοικοκυριά!

Βιβλιογραφία: "«ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ» ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΧΡΕΟΣ» ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥΣ - ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ", ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το πραγματικό ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ... το εξαφάνισαν, δεν υπάρχει!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Το Ολοκαύτωμα για το οποίο κανείς δεν θέλει να μιλήσει: 31 Ιανουαρίου 1876!

 

«Αν εσείς οι λευκοί άνθρωποι δεν ερχόσασταν ποτέ,

αυτή η χώρα θα ήταν... όπως έναν καιρό.

Τα πάντα θα διατηρούσαν την αρχική αγνότητα.

Εσείς χαρακτηρίσατε αυτό τον τόπο άγριο, αλλά δεν ήταν.

Ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Τα ζώα δεν είναι άγρια, είναι μόνον ελεύθερα.

Κι εμείς ήμασταν ελεύθεροι πριν τον ερχομό σας.

Εσείς μας μεταχειριστήκατε ως άγριους,

μας ονομάσατε βάρβαρους, απολίτιστους.

Αλλά εμείς ήμασταν απλώς ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!»

Άνεμος Αντάρτης

Το πραγματικό Ολοκαύτωμα: 31 Ιανουαρίου 1876!

100.000.000 εκατομμύρια αυτόχθονες, ιθαγενείς Αμερικανοί εξολοθρεύτηκαν: Γιατί κανείς δεν θυμάται τη μνήμη τους;

Κάτι περίεργο συμβαίνει με τα ΜΜΕ... Πως και οι τηλεοπτικοί σταθμοί ολόκληρου του δυτικού "πολιτισμένου" κόσμου δεν μιλούν ποτέ γι' αυτό το αληθινό Ολοκαύτωμα;

Γιατί τα σχολικά βιβλία δεν γράφουν για το μεγαλύτερο έγκλημα Γενοκτονίας στην ανθρωπότητα;

Η πλήρης εξολόθρευση όλων των φυλών Ινδιάνων στη Βόρειο και Κεντρική Αμερική από τους "πολιτισμένους" δυτικούς.

Θ. Ζιάκας: Ο νεωτερικός μεσσιανισμός

 

Το τέ­λος της ι­στο­ρί­ας εί­ναι η ο­λο­κλή­ρω­ση των δια­δι­κα­σιών ε­ξα­το­μί­κευ­σης, της ο­ποί­ας προ­σφο­ρό­τε­ρη μορ­φή α­πο­τε­λεί ο φι­λε­λεύ­θε­ρος κα­πι­τα­λι­σμός.

(Φρ. Φου­κου­γιά­μα)

Ο μεσ­σια­νι­σμός εί­ναι έ­να σύ­στη­μα ελ­πί­δας. Προ­σφέ­ρε­ται στον Δού­λο και του υ­πό­σχε­ται την α­πε­λευ­θέ­ρω­σή του. Α­να­πτύ­χθη­κε με την έ­ξο­δο α­πό την “πα­ρα­δεί­σια” πρω­τό­γο­νη κα­τά­στα­ση και με το πέ­ρα­σμα στους κο­λε­κτι­βι­στι­κούς πο­λι­τι­σμούς. Κά­τω α­πό τις βα­ριές κο­λε­κτι­βι­στικές πυ­ρα­μί­δες της Αι­γύ­πτου, της Βα­βυ­λώ­νας, της Ιν­δί­ας, της Κί­νας, ή των Αζ­τέ­κων, η ελ­πί­δα στέ­να­ζε παίρ­νο­ντας διά­φο­ρες μορ­φές μεσ­σια­νι­σμού. Την πιο κα­θα­ρή μορ­φή θα την προ­σλά­βει στο πιο ε­ξε­λιγ­μέ­νο κο­λε­κτι­βι­στι­κό έ­θνος της ι­στο­ρί­ας, τους Ε­βραί­ους, ό­ταν αιχ­μά­λω­τοι στη Βα­βυ­λώ­να ο­νει­ρεύ­ο­νταν τη Σιών και ό­ταν κιν­δύ­νε­ψαν να χά­σουν την ε­θνι­κή τους ταυ­τό­τη­τα κά­τω α­πό την ελ­λη­νι­κή κυ­ριαρ­χί­α.

Μπο­ρεί ο μεσ­σια­νι­σμός να εί­ναι γέν­νη­μα των κο­λε­κτι­βι­στι­κών κοι­νω­νιών, αλλά αυ­τό δεν ση­μαί­νει ό­τι δεν υ­φί­στα­ται και στις α­το­μο­κε­ντρι­κές κοι­νω­νίες, την αρ­χαιο­ελ­λη­νι­κή και τη νε­ω­τε­ρι­κή. Ο τρα­γι­κός μύ­θος του Προ­μη­θέ­α προ­βάλλει, στην Α­θή­να του 5ου αιώ­να, έ­ναν πα­ρά­ξε­νο μεσ­σια­νι­σμό: “έ­νας θε­ός πιο δυ­να­τός α­πό τον Δί­α θα γεν­νη­θεί μια μέ­ρα και θα συ­ντρί­ψει την εξου­σί­α του”. Με το πέ­ρα­σμα στη νε­ω­τε­ρι­κό­τη­τα ο με­σαιω­νι­κός χι­λια­στι­κός μεσ­σια­νι­σμός θα εκ­κο­σμι­κευ­θεί για να με­τα­μορ­φω­θεί σε πί­στη στην Πρό­οδο. Η νε­ω­τε­ρι­κή πί­στη στην Πρό­ο­δο βα­σί­ζε­ται σα­φώς σε έ­ναν τε­χνο­λο­γικό μεσ­σια­νι­σμό (: η τε­χνο­λο­γί­α θα μας λύ­σει ό­λα τα προ­βλή­μα­τα). Και σε μας εδώ ο χι­λια­στι­κός μεσ­σια­νι­σμός έ­παι­ξε το ρό­λο του. Με­τά την α­νε­ξαρ­τη­σί­α, τον 19ο αιώ­να, αρ­κε­τοί μεσ­σί­ες εί­χαν τα­ρά­ξει τον ύ­πνο της Ψω­ρο­κώ­σταινας. Ο γε­ρο-Μα­κρυ­γιάν­νης λί­γο έ­λει­ψε να ταυ­τί­σει τον ε­αυ­τό του με τη δια­δε­δομέ­νη τό­τε λα­ϊ­κή μεσ­σια­νι­κή μορ­φή του “φτω­χού βα­σι­λέ­α Ιω­άν­νη”. Τον 20ό αιώ­να το πράγ­μα κό­ρω­σε, για να γί­νου­με ο­λο­καύ­τω­μα στον μεσ­σια­νι­κό “κομ­μου­νι­στι­κό” Μο­λώχ. Σή­με­ρα, ε­νώ θα πε­ρί­με­νε κα­νείς μα­ζί με το με­τα­μο­ντέρ­νο “τέ­λος της ι­στο­ρί­ας” να έρ­θει και το τέ­λος των μεσ­σια­νι­σμών, το α­ντίθε­το εί­ναι που βλέ­που­με.

Δεν ξέ­ρω αν έ­χει γρα­φτεί μια συ­γκρι­τι­κή ι­στο­ρί­α του μεσ­σια­νι­σμού. Θα ή­ταν ί­σως η πιο καί­ρια με­λέ­τη πά­νω στην ου­σί­α του αν­θρώ­που: την ε­λευ­θε­ρί­α. Θα μας μι­λού­σε πά­νω απ’ ό­λα για τη φρί­κη της αν­θρώ­πι­νης κα­τά­στα­σης. Γι’ αυτό και εί­ναι μάλ­λον α­πί­θα­νο να έ­χει γρα­φτεί. Κι αν έ­χει γρα­φτεί, θα εί­ναι απί­θα­νο να κυ­κλο­φο­ρεί. Στο κεί­με­νο που α­κο­λου­θεί θα μι­λή­σου­με κυ­ρί­ως για τον νε­ω­τε­ρι­κό μεσ­σια­νι­σμό: την ι­δέ­α της Προ­ό­δου, την α­ντί­στοι­χη α­ντί­λη­ψη για τον χρό­νο και τον τε­χνο­λο­γι­κό μεσ­σια­νι­σμό που την τρο­φο­δο­τεί.

1. Ο τε­χνο­λο­γι­κός μεσ­σια­νι­σμός

Ο μεσ­σια­νι­σμός συν­δέ­ε­ται σή­με­ρα με την Τε­χνολο­γί­α. Εί­χε ό­μως τε­χνο­λο­γι­κή βά­ση και στους κο­λε­κτι­βι­στι­κούς πο­λι­τι­σμούς.

Καπιταλισμός, ένα απέραντο “Χοιροστάσιο” δυσωδίας και σήψης

Κριτική από τον Μάκη Γεφυρόπουλο

Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη εκείνη που μπορεί να διατηρήσει  αναλλοίωτα στη ζωή τα οράματα ανθρώπων που έχουν  από καιρό αφήσει την εφήμερη επίγεια περιπλάνηση τους, αποτελώντας μία καλλιτεχνική μηχανή του χρόνου, απαράμιλλης αισθητικής αξίας. Τα καρέ κρύβουν μέσα τους ζωντάνια, τις ιδέες των δημιουργών τους, οι οποίες και μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές,  υφαίνοντας  αριστοτεχνικά το συλλογικό ασυνείδητο στην ανώτερη του βαθμίδα.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (5 Μαρτίου 1922- 2 Νοεμβρίου 1975) ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, με εξαίσια κριτική ματιά, με έργα που βρίθουν από προβληματισμούς, πολιτικούς συμβολικούς στοχασμούς και μία ευαισθησία που καθηλώνει. Χαρακτηρίστηκε ως ένας αιρετικά εκκεντρικός, μα οι ταινίες του είναι γεμάτες με εικόνες μέγιστης ανθρωπιστικής ευκρίνειας που κεντρίζουν άμεσα την καρδιά του θεατή, μιλώντας  του απευθείας , χωρίς μεσάζοντες στο νου, θέτοντας προβληματικές, ενεργοποιώντας δράσεις, «δολοφονώντας» την απάθεια.

Η πλειοψηφία των ταινιών  (κομψοτεχνήματα όπως το Θεώρημα, Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ή το Σαλό) του γεννημένου στην Μπολόνια, Ιταλού σκηνοθέτη, διακρίνονται από μία κυνική ωμότητα. Μια οργισμένη ωμότητα που κοχλάζει, όμοια με την ομορφιά της Φύσης, που για τον Μαρξιστή διανοούμενο είναι ιερή, η αυθεντική πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Καταπιάνεται με δύσκολα θέματα όπως είναι η θρησκεία, ο έρωτας, η καταπίεση του φασισμού, με ενδελεχή τρόπο, αφήνοντας στην άκρη την ασφάλεια της μέσης οδού, κύριο εργαλείο πολλών σύγχρονών του. Απεχθάνεται την αδράνεια και τον σταδιακό εκφυλισμό της ιταλικής κοινωνίας, τη διάβρωση του ντόμπρου προλεταριάτου της νιότης του και τη μετατροπή του σε ένα άβουλο κοπάδι. Σιχαίνεται την συγκεντρωτική δύναμη  των αστών με μικροαστική νοοτροπία και φασιστική σκέψη. Πολέμιος όλων  εκείνων που απομυζούν τα κεφάλαια του λαού προς ίδιον όφελος.

Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ο ευφυής Παζολίνι ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα. Η ετυμηγορία του είναι κατηγορηματική, βρίσκοντάς τους ένοχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, καταδικάζοντάς τους στην πυρά της κοινωνικής συνείδησης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Η πραγματική ιστορία για την αποικιοκρατία, το ρατσισμό, την καταλήστευση και εκμετάλλευση των έγχρωμων δεν γράφτηκε ακόμη.

Κι όμως, έτσι γεννήθηκε ο "υπέρλαμπρος" καπιταλισμός της Δύσης που πάντα τον χαρακτηρίζει ο αδηφάγος κανιβαλισμός.

Φοβάμαι ότι αυτή η οπτική της ιστορίας, η αληθινή καταγραφή της μαύρης βίβλου των προγόνων της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας δεν θα γραφτεί από τους διαδόχους τους, οπαδούς της πολιτικής ορθότητας.

Δεν τους διακρίνει η καθάρεια ματιά, το συναίσθημα και η φαντασία ενός Παζολίνι. Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

Κώστας Σαμάντης

Ο George Stinney Jr. είναι το νεότερο άτομο που καταδικάστηκε σε θάνατο τον 20ο αιώνα στην Αμερική, καθώς ήταν μόνο 14 ετών όταν εκτελέστηκε σε ηλεκτρική καρέκλα.

Κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τον χειμώνα του 1943 δύο λευκά κορίτσια, την Μπέτυ 11 ετών και τη Μαίρη 7, των οποίων τα πτώματα βρέθηκαν κοντά στο σπίτι όπου ο έφηβος διέμενε με τους γονείς του. Οι γονείς του παιδιού απειλήθηκαν και δεν τους επετράπη, σε αυτούς ή στην αδελφή του George, να τον επισκεφτούν ή να του δώσουν το οτιδήποτε. Μετά τη δίκη τους απέβαλλαν και από αυτή την πόλη.

Πριν την εκτέλεση, ο George πέρασε 81 ημέρες χωρίς να μπορεί να δει τους γονείς του. Ήταν παγιδευμένος σε ένα μοναχικό κελί, 80 χλμ από την πόλη του. Τον άφησαν μόνο του χωρίς την παρουσία των γονιών του ή ενός δικηγόρου. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης του, πάντα κουβαλούσε μια βίβλο στα χέρια του, υποστηρίζοντας την αθωότητά του. Εκείνη την εποχή όλοι οι ένορκοι ήταν λευκοί. Δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες ή στοιχεία. Η δίκη διήρκεσε μόνο 2 ώρες και η ποινή βγήκε 10 λεπτά αργότερα.

Εκτελέστηκε, στις 16 Ιουνίου του 1944, με ηλεκτροπληξία 5.380 βολτ στο κεφάλι...

Κι όμως, 70 χρόνια αργότερα, αποδείχτηκε τελικά η αθωότητά του από έναν δικαστή στη νότια Καρολίνα, καθώς το δοκάρι με το οποίο σκοτώθηκαν τα δύο κορίτσια, ζύγιζε πάνω από 19 κιλά, συνεπώς ήταν αδύνατο για τον George να το σηκώσει, πόσο μάλλον να χτυπήσει επανηλλειμμένως, θανάσιμα, τα δύο κορίτσια.

Το παιδί ήταν αθώο, κάποιος το κατηγόρησε μόνο και μόνο επειδή ήταν μαύρος και το έστειλε στη φυλακή. 

Ο Stephen King εμπνεύστηκε από αυτή την υπόθεση για να γράψει το βιβλίο του «Το πράσινο μίλι», το οποίο ήταν το σενάριο για την περίφημη ταινία του 1999.