Η Κατάρρευση της Εντιμότητας

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*

Η ανθρωπότητα έχει εισέλθει τα τελευταία χρόνια σε μια περίοδο κατά την οποία όσο οι τιμές των  καταναλωτικών αγαθών αυξάνονται, παγιώνοντας συνθήκες κοινωνικής ανισότητας, τόσο η τιμή της ανθρώπινης ζωής ευτελίζεται. Όλα τούτα οφείλονται, εν πολλοίς, στην κατάρρευση της έννοιας της εντιμότητας. Γιατί, όμως, η ανθρωπότητα έχει περιέλθει σε μια τέτοια κατάσταση; Τι σημαίνει να είναι κάποιος ανέντιμος;

Εντιμότητα συνιστά ο δίκαιος και διαφανής τρόπος συμπεριφοράς τόσο απέναντι στον εαυτό μας όσο και στη σχέση μας με τους άλλους. Ο έντιμος άνθρωπος πάντα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και του σεβασμού των συνανθρώπων του. Το πρώτο παιδί της ανεντιμότητας είναι το ψέμα. Πολλές φορές το ψέμα ειπώνεται λόγω της έλλειψης γνώσης, επιχειρώντας κάποιος να καλύψει το εν λόγω έλλειμμά του. Αρκετές φορές το ψέμα υιοθετείται ως καύχηση για δεξιότητες που δεν υφίστανται. Κατά συνέπεια, η ανεντιμότητα έχει να κάνει περισσότερο με τον ίδιο τον εαυτό του ανέντιμου, που προτιμά πρώτιστα να εξαπατά τον εαυτό του.  Η ανεντιμότητα αποτελεί εμπόδιο στον ίδιο τον άνθρωπο ώστε να πραγματώσει εκείνο που μπορεί και θέλει. Είναι μια ασθένεια, όπως ο καρκίνος, που εξαπλώνεται από το ατομικό στο κοινωνικό επίπεδο. Το δεύτερο παιδί της ανεντιμότητας είναι η υποκρισία. Η επιβολή του μονόδρομου σε μια στερεοτυπική υλιστική ευτυχία έχει εξουθενώσει τους ανθρώπους στην αναζήτησή της.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ TITITTYAIMENT! Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ tittytainment!

Τασιόπουλος Γιώργος

Όπως, προφητικά έγραψε ο Ζαν Κλοντ Μισεά στο βιβλίο του "Η εκπαίδευση της αμάθειας"*.

Με αυτό τον νεολογισμό βαλίτσα επρόκειτο απλούστατα να ορισθεί ένα "κοκτέιλ αποβλακωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής που θα επέτρεπαν να διατηρηθεί σε καλή διάθεση ο αποστερημένος πληθυσμός του πλανήτη".
Αυτή η κινητική και περιφρονητική ανάλυση έχει, καταφανώς, το πλεονέκτημα να ορίζει με όλη την επιθυμητή σαφήνεια τους όρους της εργολαβίας που οι παγκόσμιες ελίτ αναθέτουν στο σχολείο του 21ου αιώνα.
Tits (γυναικεία στήθη, στην αμερικανική αργκό) καὶ entertainment (διασκέδαση, με την πιο χυδαία έννοια της λέξης).
Τὸν όρο ανέφερε, ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, σε συνάντηση των κορυφαίων εγκεφάλων της Νέας Εποχής για να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα επιβάλλουν την μαζική αποβλάκωση στην τρίτη τάξη των αχρήστων νεόφτωχων για να καταστούν ακίνδυνοι, ώστε μην επαναστατήσουν.
Η κλειστή διεθνής συνάντηση έλαβε χώρα το 1995 στο Σὰν Φρανσίσκο όπου συζητήθηκε η υπόθεση διαχείρισης του υπόλοιπου 80% του πλανήτη, ώστε να μείνει ήσυχο και παθητικό, όταν σύμφωνα με τα δεδομένα μόνο τὸ 20% του ενεργού πληθυσμού στὸν πλανήτη είναι αρκετό για να παράγει όλα τα αγαθά που χρειάζεται η ανθρωπότητα.

* Σε μετάφραση του Άγγελου Ελεφάντη, σσ. 34-44, εκδ Βιβλιόραμα

Γιορτή σε νηπιαγωγείο με τραγούδια του Τρανού

Η επικεφαλίδα δανεισμένη από τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας ή "Κι όμως, διδάσκουν τα παιδιά μας πρέζα και έγκλημα…" σε ανάρτηση γνωστού δημοφιλούς ιστοτόπου για Το σουξέ του Trannos «Της αρέσει να ‘μαι αλήτης και εγώ να είμαι Madame» είναι κυριολεκτικά το hit των ημερών, σε τέτοιο βαθμό ώστε να παιχτεί ακόμα και σε… γιορτή Νηπιαγωγείου!!!

Ποιος είναι ο Τρανός ίσως να μη γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που τα νήπια ή τα μεγαλύτερα ηλικιακά παιδιά τους στο άκουσμα των "ασμάτων" του πάλλονται κυριολεκτικά!

Οι στίχοι του τραγουδιού που είναι σουξέ, κορυφαίο στις προτιμήσεις και ακούστηκε στα προαύλια των σχολείων στις αποχαιρετιστήριες γιορτές λόγω θέρους είναι αποκαλυπτικοί για την κατάντια σχολείου και οικογενειών:

Τα διαμάντια στο κορμί της
είναι όλα τα λεφτά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame
Έχω κόλλημα μαζί της
δεν υπάρχει πουθενά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame...

To βιβλίο του Ζαν Κλοντ Μισεά "Η εκπαίδευση της αμάθειας", αν και γραμμένο το 1999, προφητικό, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα:

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ

ΖΑΝ ΚΛΩΝΤ ΜΙΣΕΑ

Μετάφραση: Άγγελος Ελεφαντης, εκδ. Βιβλιόραμα

Απόσπασμα από κεφ. VII σελ. 35-44

 

Το Σεπτέμβριο του 1995 – «πεντακόσιοι πολιτικοί, οικονομικοί ηγέτες και επιστήμονες πρώτης κλάσεως», που στα δικά τους τα μάτια φαντάζουν η ελίτ του κόσμου, συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Fair-mon του Σαν Φρασίσκο για να εκθέσουν τις απόψεις τους για τα πεπρωμένα του νέου πολιτισμού. Δεδομένου του αντικειμένου του, στο φόρουμ αυτό πρυτάνευε η αρχή της πιο αυστηρής αποτελεσματικότητας:

«Αυστηροί κανόνες υποχρεώνουν όλους τους συμμετέχοντες να ξεχάσουν τη ρητορική. Οι εισηγητές διαθέτουν μόλις πέντε λεπτά για να εισηγηθούν κάποιο θέμα. Εξάλλου στη διάρκεια των συζητήσεων καμία παρέμβαση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο λεπτά».

Από τη στιγμή που καθορίστηκαν αυτές οι αρχές εργασίας, η σύσκεψη αναγνώρισε - σαν κάτι το απολύτως προφανές που δεν άξιζε τον κόπο να ζητηθεί - ότι τον ερχόμενο αιώνα εισαγωγικά τα «δύο δέκατα του ενεργού πληθυσμού θα ήταν αρκετά για να διατηρηθεί η δραστηριότητα της παγκόσμιας οικονομίας».  Με τόσο ξεκάθαρες βάσεις το κύριο πολιτικό πρόβλημα, που το καπιταλιστικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει τις επόμενες δεκαετίες, μπορεί να διατυπωθεί με κάθε αυστηρότητα: Πώς θα είναι δυνατό, για την ελίτ του κόσμου, να διατηρηθεί η διακυβερνησιμότητά της κατά τα 80% υπεράριθμης ανθρωπότητας, της οποίας το ανώφελο έχει ήδη προγραμματίσει η φιλελεύθερη λογική;

Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!

• ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ;

• ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ!

Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς επιδειξιών μαθητών και οργάνων της πολιτείας φανερώνει την κοινωνική παρακμή μας!

Λυπάμαι!!!

Μήπως κάποια 24ωρη απεργία - διαμαρτυρία των εκπαιδευτικών να έχει ως μοναδικό αίτημα την επιστροφή του σχολείου στο βασικό του σκοπό;

Την παροχή Αληθινής Παιδείας και Υγιούς Κοινωνικοποίησης των μαθητών;

Μήπως τέτοιο σχολείο απαιτεί δικαιώματα, αλλά και καθήκοντα, υποχρεώσεις σε εκπαιδευτικούς και μαθητές;

 

Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!

Σχετικά με την σύλληψη εκπαιδευτικού στο 65 Γυμνάσιο

Πριν λίγες μόλις μέρες, μια 45χρονη καθηγήτρια Γυμνασίου στα Πατήσια, συνελήφθη με την κατηγορία ότι χτύπησε μαθητή.


Σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές που επικαλέστηκε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η μητέρα του μαθητή κατήγγειλε στην ΕΛ.ΑΣ, ότι η καθηγήτρια χτύπησε τον γιό της, κατά τη διάρκεια διαπληκτισμού που είχε μαζί του στο σχολείο, την περασμένη Δευτέρα 16 Μαΐου.


Η 45χρονη αρχικά προσήχθη από αστυνομικούς και στη συνέχεια συνελήφθη με την κατηγορία της πρόκλησης σωματικής βλάβης.


Μάλιστα η αστυνομία εντός του σχολικού χώρου πέρασε χειροπέδες στην εκπαιδευτικό λες και είχε να κάνει με μια εγκληματία και όλα αυτά με μια απλή καταγγελία ενός γονέα.

Η αλήθεια για το περιστατικό

Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Του Ντίνου Χριστιανόπουλου*

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ’ όλες τις εποχές.

Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας».

Μ’ ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση;

Εις μνήμην... - «Η ζωή μετά τον πολιτικό θάνατο»…

ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ - 28.07.2012 

Ο Μιλτιάδης πέθανε στη φυλακή. Ο Θεμιστοκλής αυτοκτόνησε στην εξορία. Ο Παυσανίας «χτίστηκε» σε έναν ναό. Ο Αριστείδης πήγε σαν κακό σκυλί από την πείνα. Ποτέ δεν ήταν στρωμένος με ρόδα ο δρόμος της πολιτικής. Αν ακόμη και οι ιστορικά σπουδαίοι ηγέτες είχαν τέτοιο τέλος, τότε τι μπορεί να περιμένουν οι σημερινοί;

Μια ψευδαίσθηση σκοτίζει τον τρόπο που οι λαοί αντιλαμβάνονται τη σύγχρονη δημοκρατία, μια κληρονομημένη εντύπωση οστρακισμού από την εποχή της κλασικής ελληνικής δημοκρατίας, τη λέει ο Τζον Κιν στο δοκίμιό του «Η ζωή μετά τον πολιτικό θάνατο»: «Μια εικασία πως οι ηγέτες που παραιτούνται ή εκδιώκονται από την εξουσία καταδικάζονται σε αιώνια εξορία στη Χώρα της Λήθης, όπως ακριβώς συνέβαινε στις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες».

Αποσυνάγωγοι; Χαμένοι; Λησμονημένοι; Κάθε άλλο. Για πολλούς ηγέτες, η εποδείνιστη αποχώρησή τους από την εξουσία σημαίνει την απαρχή μιας νέας καριέρας, κάτι σαν ανταμοιβή για τις «ιστορικές» αποφάσεις τους. Η Θάτσερ έγινε σύμβουλος στην καπνοβιομηχανία Φίλιπ Μόρις. Ο καγκελάριος Σρέντερ στέλεχος της ρωσικής Γκαζπρόμ. Ο Τόνι Μπλερ τραπεζίτης για πολύ πλούσιους. Ο Μπιλ Κλιντον προάγει ανά τον κόσμο καινοτόμες (!) ιδέες μέσω του ιδρύματος Clinton Global Initiative. Ο Γιώργος Παπαδρέου πηγαίνει να διδάξει στο Kennedy School of Government του Χάρβαρντ! Τέτοιοι ηγέτες χειρίζονται τις τύχες των λαών στην οικονομική κρίση. Γι’ αυτό στην πολιτική θανάτωσή τους δεν χωρούν ελαφρυντικά για «λάθη» ή «παραλείψεις».

Θ. Ι. Ζιάκας: Διερωτήσεις για την πολιτική και τον πολιτισμό

O Θεόδωρος Ζιάκας καλεσμένος του δικτύου πολιτών Μεσογείων το 2019 μίλησε μεταξύ άλλων για: To έθνος ως πολιτισμικό ιδίωμα και την οριοθετησή του από τον εθνικισμό, τον εθνομηδενισμό και την εθνοκαπηλεία. https://youtu.be/lxIhpiAxiS0

Χρ. Γιανναράς: Ανταρσία απέναντι στην Χρηστικότητα

Ο Χρήστος Γιανναράς συζητά με τον Διονύση Σκλήρη με αφορμή την έκδοση στα αγλικά δύο ακόμα βιβλίων του: την απανθρωπία του διακαιώματος και το Ρητό και το Άρρητο.

Χαρλάμοβ σε Μενδώνη: Δημιουργείτε αχαλίνωτο και ανούσιο μίσος προς καθετί ρωσικό

Kosmodromio

Ο μεταφραστής των Ελύτη, Σεφέρη, Σολωμού στα ρωσικά απαντάει με μια σκληρή αλλά ουσιαστική ανακοίνωση στην υπουργό Πολιτισμού.

Ο μεταφραστής της ελληνικής λογοτεχνίας (Ελύτης, Σεφέρης, Σολωμός) στα ρωσικά, Ιππόλυτος Χαρλάμοβ, απαντά με ανακοίνωσή του στην υπουργό Πολιτισμού για την απόφασή της να διακόψει συνεργασίες με ρωσικούς πολιτιστικούς φορείς: «Είναι υποκριτικές οι “κυρώσεις” σας κυρία Μενδώνη, είναι απλά μια ακόμα πτυχή του πολέμου της πλουτοκρατίας ενάντια στο λαό».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Ιππόλυτου Χαρλάμοβ:

«Η κα Μενδώνη σαφώς και έχει κάθε δικαίωμα να διακόψει συνεργασίες, να απαγορεύσει προβολές, εκθέσεις και ό,τι στο καλό θέλει. Να κάνει το δικό της πολιτικό μανιφέστο όπως απαιτούν τα γεγονότα αυτών των ημερών.

Η κα Μενδώνη δεν έχει όμως κανένα ηθικό δικαίωμα να αποσιωπήσει μια μικρή λεπτομέρεια: ότι σε πολλές συνεργασίες της δεν ήταν καθόλου σωστή.

Αν πρόκειται για μανιφέστα, ας κάνω κι εγώ ένα.

Όταν το υπουργείο της κας Μενδώνη τσιμέντωνε την Ακρόπολη και έκανε αλλά χρήσιμα, εγώ εδώ έφτυνα αίμα για να αναδείξω τα μνημεία της Νεοελληνικής λογοτεχνίας (όχι μόνο εγώ, αλλά θα μιλήσω μόνο για την αφεντιά μου καθώς δεν έχω ζητήσει τη συγκατάθεση των άλλων μελών της ομάδας μας να τα μνημονεύσω σε αυτή την ανάρτηση).

Το υπουργείο της κας Μενδώνη με θεωρούσε προφανώς έναν είλωτα -ή και χειρότερο από είλωτα, γιατί ένας είλωτας που δούλευε σε σπίτι Σπαρτιάτη είχε τουλάχιστον φαγητό- ενώ το υπουργείο της θεωρούσε περιττό το να πληρώνει εγκαίρως τα συμφωνημένα χρήματα, με αποτέλεσμα για 2 χρόνια να κάθομαι άφραγκος, να προσπαθώ να επιβιώσω ασχολούμενος με ό, τι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί η κα Μενδώνη και υπό αυτές τις συνθήκες να μεταφράζω Σολωμό, για να τηρήσω τη συμφωνία μας.

Την αμοιβή μου για το βιβλίο του Ελύτη την πήρα με καθυστέρηση παραπάνω από ένα έτος. Την αμοιβή μου για τον Σολωμό προφανώς δεν πρόκειται να τη δω ποτέ.

Όταν όμως κυκλοφόρησε ο τόμος του Σολωμού, το υπουργείο της κας Μενδώνη ήταν αυτό που εισέπραξε μπράβο και χειροκροτήματα.

Εχθές η κα Μενδώνη έβγαλε ανακοίνωση για την αναστολή κάθε συνεργασίας με τη Ρωσία.

Εύγε κα Μενδώνη. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι είλωτές σας, που είναι πολλοί κι ας μην τους μνημονεύω, τώρα που έφτασαν αυτές οι πραγματικά μαύρες μέρες, μπορούν να μην ελπίζουν καν να δουν την αμοιβή τους που ούτως ή άλλως έχει καθυστερήσει για μήνες και σε κάποιες περιπτώσεις για χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι αντί να στηρίξετε τους καλλιτέχνες, επιστήμονες και αθλητές, πολλοί από τους οποίους είναι κατά της στρατιωτικής επιχείρησης και πολλοί από τους οποίους είναι Έλληνες στην καταγωγή, τους αποτελειώνετε.

Αυτό σημαίνει επίσης ότι βάζετε τεράστιο ίσον μεταξύ πολιτισμού, ανθρώπου και επίσημης πολιτικής της χώρας, και αντί να διατυπώσετε κάποια ισορροπημένη άποψη, δημιουργείτε μέσα στην κοινωνία αχαλίνωτο και ανούσιο μίσος προς καθετί Ρωσικό.

Η τελευταία πρόσληψη του Μπάιντεν έχει έναν ανοιχτά αποκλίνοντα τρόπο ζωής. Σημάδι προόδου ή ηθικής παρακμής;

Ο διορισμός του Σαμ Μπρίντον σε κορυφαίο πυρηνικό ρόλο στις ΗΠΑ θέτει εύλογα ερωτήματα, δεδομένου ότι ομολογεί τις περίεργες σεξουαλικές του τάσεις

Η μετάφραση είναι της google

Ο Ian Miles Cheong  είναι πολιτικός και πολιτιστικός σχολιαστής. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα The Rebel, Penthouse, Human Events και The Post Millennial. 

 

@stillgray@CultureWarRoom

Sam Brinton © Jerod Harris / Getty Images για το The Trevor Project

Ένας πολύχρωμος νέος πρόσληψης της κυβέρνησης Μπάιντεν, ο «queer ακτιβιστής» Σαμ Μπρίντον, κάνει πάταγο στα social media για την παράξενη εμφάνισή του και τον ανοιχτά αποκλίνοντα τρόπο ζωής του.

Η Brinton, η οποία είναι περήφανη drag queen και «χειριστής κουταβιών» -με άλλα λόγια, κάποιος που οδηγεί ομοφυλόφιλους άνδρες ντυμένους με φετίχ καθώς προσποιούνται τους σκύλους, πριν κάνουν σεξ μαζί τους - διορίστηκε σε υψηλόβαθμη θέση. στο Γραφείο Πυρηνικής Ενέργειας του Τμήματος Ενέργειας.

Στα χαρτιά, ένας υποψήφιος με διπλούς μεταπτυχιακούς τίτλους στην πυρηνική και μηχανολογία από το MIT θα φαινόταν τέλεια. Ο Μπρίντον έχει επίσης εμπειρία στους διαδρόμους της εξουσίας, αφού προηγουμένως συμβουλεύει τον Λευκό Οίκο Ομπάμα για θέματα LGBTQ+ και έχει συνεργαστεί με το Κογκρέσο για την πυρηνική πολιτική. Το βιογραφικό του καθιστά σαφές ότι έχει ένα σταθερό επαγγελματικό υπόβαθρο.

Αλλά ο δημόσιος τρόπος ζωής του Μπρίντον δεν ταιριάζει στις απαιτήσεις μιας υψηλόβαθμης δημόσιας κυβερνητικής θέσης. 

ΚΑΙ Ο ΝΤΡΑΜΕΡ ΤΩΝ ΠΥΞ-ΛΑΞ στο "κλαμπ" ...

ΚΑΙ Ο ΝΤΡΑΜΕΡ ΤΩΝ ΠΥΞ-ΛΑΞ στο "κλαμπ" της παιδοφιλίας, σεξουαλικής κακοποίησης, κ.λπ....................

Κι όλοι οι μύθοι περί "ποιότητας" κουρελιάζονται δείχνοντας το χάσμα ανάμεσα στην υποκειμενικότητα και την "παρεχόμενη τέχνη", την άβυσσο ανάμεσα στην "ατομική επιθυμιακότητα" και την εξαργυρώσιμη "πνευματικότητα"...................

Τι έγινε;..τρελάθηκαν οι "χοίροι" και σαλτάρουν στο γκρεμό;...κάτι τέτοιο!...είναι ένας ελεεινός κόσμος θεμελιωμένος στο "απροϋπόθετο υποκείμενο", στον "επιθυμιακό ναρκισσισμό", στην πανεξουσία-αυθεντία του Βιολογισμού-συμπεριφορισμού, στον "δικαιωματισμό", στον μηδενιστικό ευδαιμονιστικό υλισμό, στην εκλογικευμένη και "επιστημονικώς μελετώμενη" βία.......................

Είναι ο κόσμος του Ζώου-Μετανθρώπου που ζει μέσω των ενστίκτων με Θέαμα Πολιτισμού....σε μια γενική κουλτούρα που πραγμοποιεί τα πάντα και επανοργανώνει τον κόσμο σαν σύστημα μεγεθών με βιολογικούς κύκλους και μετρήσιμα δεδομένα, τι περιμένετε;...........................

Ο άνθρωπος, υπό τους ενορχηστρωμένους κρωγμούς της "προόδου", κατρακυλάει στο πιο Χυδαίο Μηδέν, άρα σε μια απόλυτη επιτρεπτικότητα που θα παράγει μόνο ολοκληρωτισμό χιλίων μορφών (καθαρός ολοκληρωτισμός είναι ο σεξουαλικός εκμαυλισμός ενός οχτάχρονου...)......................

Περιφρονώντας την ηθική, το Θεό, τις ρίζες, τις σταθερές, λατρέψαμε το πιο "πειστικό" είδωλο : τον Εαυτό μας χωρίς Νόημα, σκέτο Κρέας που απλά σπρώχνει τον καιρό..γίναμε αποβλακωμένοι οπαδοί της διαβόητης ρήσης του Ιόλα-"εγώ κάνω ό, τι μου λέει το πέος μου...."...............................

Αν η Συντήρηση μάς γέμισε νευρώσεις και θανάσιμη πλήξη επί στερητικών συνδρόμων, η Πρόοδος μας πλημμύρισε διαστροφές και τερατοσχημίες εν ονόματι της "ελευθερίας" και της "επιλογής"...

ΡΙΖΕΣ ΑΛΛΙΩΣ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!

Όνειδος για την κοινωνία μας

• ΟΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

Μία από τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις μας ως προσώπων και ως κοινωνίας, είναι η φροντίδα των απομάχων της ζωής. Πολλοί σε προχωρημένη ηλικία, παραμένουν με υγεία νεανική στο σώμα και στο πνεύμα. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, αυξάνονται όσοι κατατάσσονται στην κατηγορία των ασθενών. Των “ελαχίστων” με τους οποίους συνταυτίζεται ο Ιησούς Χριστός στο “Ευαγγέλιο της Κρίσεως”, που όλο και ζυγώνουν οι μέρες ν’ ακούσουμε στην Εκκλησία.

Δυστυχώς, η ατομοκρατούμενη και υλοκρατούμενη εποχή μας ευνοεί την αμέλεια στη φροντίδα των ηλικιωμένων. Οι απόμαχοι της ζωής συχνά εισπράττουν ως “αντάλλαγμα” για τις θυσίες και τις φροντίδες τους την “απόθεσή” τους σε αποθήκες ψυχών. Πριν την εισαγωγή του διαδικτύου, υπήρχε τουλάχιστον η μηνιαία πληρωμή των τροφείων που έκανε την επίσκεψη του τέκνου υποχρεωτική. Τώρα, ούτε αυτό υπάρχει. Και η αποστασιοποίηση μεγάλωσε με τα μέτρα κατά του κορονοϊού.

Δεν ταιριάζουν σε όλες τις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων οι ανατριχιαστικές περιγραφές που αποδίδονται σε όσα συμβαίνουν στη μονάδα των Χανίων. Ιδίως μάλιστα εάν η εισαγωγή του ηλικιωμένου συνδυάζεται με αδιάλειπτη φροντίδα και εποπτεία των συγγενών του.

Όμως, δυστυχώς, το κενό που αφήνει η αδιαφορία, δίνει τα περιθώρια στα όποια “αρπακτικά” να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των γερόντων να αυτοπροστατευθούν και να διαμαρτυρηθούν. Ακόμα και όταν δεν έχουν να κάνουν με την αδίστακτη και μεθοδική εγκληματική οργάνωση, η οποία περιγράφεται στο κατηγορητήριο κατά των εμπλεκομένων στη μονάδα των Χανίων:

Ελάχιστη  και κακής ποιότητας τροφή, ακόμα και αποφάγια και εντόσθια ζώων, που χορηγούνταν δωρεάν. Π.χ. ένα φλιτζάνι καφέ αλεσμένη τροφή, μια φέτα ψωμί, δυο φέτες πορτοκαλιού. Στους μη αυτοεξυπηρετούμενους φιλοξενούμενους ηλικιωμένους, η ελάχιστη αυτή τροφή δινόταν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τους υπαλλήλους, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται περιστατικά εισροφήσεων τροφής (πνιγμών) και θανάτων σε ηλικιωμένους. Ούτε τη δέουσα ενυδάτωση σε υγρά παρείχαν.

Γράμμα μιας νηπιαγωγού σε μητέρα - Είχες φορέσει χειροπέδες στο παιδί σου, πολύ πριν το κάνουν αυτοί...

"Θα σου πω όλη την ιστορία, από την αρχή. Για να μην αναρωτηθείς ξανά πώς ένα παιδί καταλήγει να σκοτωνει έναν άνθρωπο για ομάδες.. .να σκοτώνει έναν σκύλο,να βιάζει μια γυναίκα...

Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγόρια σου ήταν δύο- τρία χρονών. Είχατε πάει βόλτα σε μια καφετέρια. Και τα είδες να μαδάνε την γλάστρα του μαγαζιού και να γεμίζουν τον τόπο χώματα και σκέφτηκες πως αυτό το παιχνίδι θα τα απασχολήσει για λίγο και ήπιες μια ακόμα γουλιά εσπρέσο. Και όταν ο σερβιτόρος προσπάθησε να τους μιλήσει, έγινες έξαλλη που ανακατεύεται με ξένα παιδιά.

Και τότε που πετούσανε πετρούλες στην παραλία επάνω σε μια κοπέλα και εκείνη σε στραβοκοίταξε και σκέφτηκες πως δεν έχει ιδέα από παιδιά, η κακομαθημένη!

Ίσως να φταίει και εκείνη η πρώτη φορά που ο μικρός άρπαξε το φτυαράκι από το χέρι ενός παιδιού, στο πάρκο κι εσύ έκανες ότι δεν είδες. Και μεταξύ μας, καμάρωσες που το παιδί σου είναι διεκδικητικό. Και όταν το παιδάκι αντέδρασε, το χτύπησε με το φτυάρι στο κεφάλι. Και κατά βάθος το ευχαριστήθηκες.

Φταίει που μετά, στο νηπιαγωγείο, εσύ ο περήφανος μπαμπάς, συμβούλεψες τα μικρά να ρίχνουν και από καμία ψιλή, αν χρειαστεί (αλλά μόνο αν χρειαστεί, δεν είσαι παράλογος), γιατί δεν είναι τίποτα φλώροι. Και κάθε που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει, την έβγαζες τρελή και έλεγες ότι τα έχει βάλει στο μάτι. Και τότε που ο μικρός έσπασε τα τουβλάκια στο σχολείο και σας ζήτησε να τα αντικαταστήσετε, χάιδεψες την φράντζα του και είπες να μην ανησυχεί. Η μαμά θα πάρει καινούρια. Και τον έλουσες φιλιά και δεν είπες τίποτα άλλο. Και φεύγοντας, του πήρες παγωτό, σίγουρη ότι θα είχε μια δύσκολη μέρα, στα χέρια της.

Και μετά, στο δημοτικό, που τα αγόρια έπαιζαν μπάσκετ με την παρέα τους και ήρθε εκείνος ο μικρός, ο Γιωργάκης, που έχει νανισμό. Και τα αγόρια δεν ήταν πρόθυμα να χάσουν το παιχνίδι, για ένα μπασμένο. Και τον έδιωξαν, τον κορόιδεψαν, και του πέταξαν την τσάντα. Και όταν σου εξιστόρησε το περιστατικό ο διευθυντής, εσύ, μπαμπά, καμάρωσες, γιατί τα αγόρια σου είχαν γίνει σκληρά αντράκια. Και είπες ότι φταίει ο Γιωργάκης που το πήρε κατάκαρδα, χωρίς λόγο. Μάλλον δεν είναι δυνατός χαρακτήρας, σαν τα δικά σου.

Και έπειτα, στο γυμνάσιο, που ήρθε στην τάξη η Ελένη. Και ήταν ένα ανεπτυγμένο κορίτσι, σωστή γυναίκα. Και ο μεγάλος την γούσταρε. Και του είπες ότι οι γκόμενες θέλουν και λίγο νταηλίκι. Και εκείνος το πήρε το μήνυμα (είχε χρόνια καταλάβει πώς να είναι σωστός γιος για σένα ) και την στρίμωξε στις τουαλέτες. Και την έβγαλε φωτογραφίες και τις έδειξε στην τάξη. Και όταν βρέθηκες μπροστά στους εξαγριωμένους γονείς της, τους είπες ότι έτσι είναι τα αγόρια, γεμάτα ορμόνες και ανώριμα. Και αν δεν θέλουν προβλήματα, να της μάθουν να μην προκαλεί. Και έφυγες με ψηλά το κεφάλι, γιατί ήσουν πια σίγουρος ότι τα αγόρια σου δεν είναι γκέι. Μεγάλη υπόθεση!

Μετά όμως δεν ήταν πια μικρά παιδιά. Και δεν είχες απέναντι έναν κακομοίρη σερβιτόρο, μια κακομαθημένη άτεκνη, ένα μυξιάρικο στο πάρκο, μια ξινή δασκάλα, έναν ανίσχυρο διευθυντή, ένα ανήλικο κορίτσι. Είχες τον νόμο. Κι αν εσύ τους έμαθες ότι νόμοι δεν υπάρχουν, είσαι ο μόνος ένοχος.

Ποιοι και γιατί έδειραν τον καθηγητή Δράκο - Το κείμενο της ανάληψη ευθύνης:

Την ευθύνη της επίθεσης εις βάρος καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιου Δράκου την ώρα του μαθήματος ανέλαβαν αναρχικοί με ανάρτηση κειμένου τους στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου indymedia. To κείμενο έχει τίτλο “Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α. Δράκο”. Στην ανακοίνωση οι αναρχικοί αναφέρουν ότι τον χτύπησαν δημοσίως για να σπάσει το πλέγμα σιωπής που προστάτευε τον καθηγητή από διώξεις για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Υπενθυμίζεται ότι άγνωστοι μπήκαν στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών την Τρίτη 11 Ιανουαρίου στη 1.30 το μεσημέρι και χτύπησαν τον καθηγητή μπροστά στα μάτια των φοιτητών, κάποιοι εκ των οποίων επίσης ξυλοκοπήθηκαν, όταν προσπάθησαν να τον προστατεύσουν. Ο Α. Δράκος είχε πει τότε στους αστυνομικούς ότι δεν έχει προβλήματα με τους αναρχικούς και ότι εκτιμά πως εκείνοι που του επιτέθηκαν, ήταν βαλτοί από καθηγητές με τους οποίους έχει αντιδικία σε ποινικά δικαστήρια.

Όντως τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο άρχισε η δίκη του, όπου είναι συγκατηγορούμενος με την κουμπάρα του, για εκβίαση και τοκογλυφία. Μηνυτής είναι ένας άλλος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ που όμως ήταν επί σειρά ετών συνεταίρος του Δράκου. Ο μηνυτής (που έχει καταδικαστεί και ο ίδιος), εκτός από τις οικονομικές διαφορές που έχει με τον Δράκο, τον κατήγγειλε και για αποπλάνηση ανηλίκων αγοριών στη Ρουμανία, ενώ άλλος συνάδελφος του καθηγητή κατήγγειλε ότι τον είδε στο Πανεπιστήμιο να ασελγεί και ότι ο ίδιος ο Δράκος του είπε πως του αρέσουν τα αγόρια.

Η ανάληψη ευθύνης:

Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α.Δράκο

από Αναρχικοί/ες

Η εποχή που ζούμε μας βρίσκει παγιδευμένους μέσα σε μια θεαματική, επιβλητική αλλά και παράλληλα εύθραστη κανονικότητα, την κανονικότητα των ‘’αρίστων’’ και των δούλων τους. Καθισμένοι πίσω από τις έδρες τους, με πλατιά χαμόγελα και υπερφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ‘’άριστοι’’ αποτελούν το όνειρο κάθε μικροαστού. Όσο όμως και αν επιμελούνται επικοινωνιακά αυτήν την εικόνα, η διάχυτη σαπίλα και δυσωδία που τους διέπει ξεχειλίζει από παντού λυμαίνοντας τον χώρο που στέκονται και αναπνέουν.

Η συγκεκριμένη εικόνα συνήθως συνοδεύεται απο υψηλό κοινωνικό στάτους και ίσως από κάποια υψηλόβαθμη θέση στο ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό στερέωμα. Δεν ξεχνάμε την υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, παιδεραστή και εμπλεκόμενο σε δομές φιλοξενιάς ανήλικων προσφυγόπουλων, Δ. Λιγνάδη, έναν ‘καταξιωμένο’ ηθοποιό στα μάτια της σαθρής ελληνικής κοινωνίας, που οι πολιτικές του επαφές ήταν και είναι τόσο ισχυρές ώστε να διόριστεί πρόεδρος του Εθνικόυ Θεάτρου. Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα ‘’αριστείας και ηθικής ‘’είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ. Το 2016 αυτο το καθίκι βρέθηκε εμπλεκόμενο σε κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία. Ζητάμε συγνώμη εάν τα παραπάνω ονόματα σας έφεραν αηδία αλλά υπάρχει και συνέχεια και αυτή είναι ο αναπληρωτής καθηγητής χρηματοοικονομικής διοίκησης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστάσιος Δράκος.

ΣΥΡΟΣ. H ΣΠΗΛΙΑ ΦΕΡΕΚΥΔΗ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!

Μια βροχερή ημέρα του Δεκέμβρη περπάτησα, παρέα με τον Τεό Ρόμβο και τη σύντροφό του Χαρά, μέχρι τη σπηλιά του αρχαίου φιλοσόφου Φερεκύδη η οποία βρίσκεται ακριβώς πάνω απ' τη χωματερή της Σύρου και "στολίζεται" με τις πλαστικές σακούλες που εναποθέτει ο αέρας γύρω της! Μια απαράδεκτη κατάσταση που είναι ύβρις για την αρχαία μας κληρονομιά και δεν τιμά την πανέμορφη Σύρο. Μια κατάσταση για την οποία πρέπει να ντρέπονται οι άνθρωποι του Δήμου.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

ΤΕΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

[…] Αν εξαιρέσωμεν την του κουρέως, ουδεμία υπάρχει παρ’ ημίν τέχνη ευκολωτέρα της του συγγραφέως. Εμμανουήλ Ροΐδης

 

 

«Τα χιλιάδες ερημονήσια του Αιγαίου δίνουν την ευκαιρία στο σημερινό ανθρωποειδές των μεγαλουπόλεων να συρθεί έξω από τον πρωτογονισμό της μεγάλης σπηλιάς, όπου ζει, και ξεπερνώντας τον τρόμο του να βρεθεί μόνος μες στη φύση και να ξαναγοητευτεί απ’ αυτήν. Και τριγυρίζοντας κι αποθαυμάζοντας το τοπίο χίλιες δυο σκέψεις αρχίζουν να σπινθηρίζουν στο μυαλό, ενώ οι επιθυμίες και τα απραγματοποίητα όνειρα ζητούν την πραγμάτωσή τους…
Κατά κάποιο τρόπο, όλα φαίνονται να συγκλίνουν στο ότι ο παράδεισος με κατοίκους την Εύα και τον Αδάμ σ΄ ένα τέτοιο ερημονήσι έλαβε χώρα. Γιατί εδώ ξεδιπλώνεται ο μη τόπος, η ουτοπία…
Εάν, λοιπόν, αποφασίσουν να ταξιδέψουν εδώ εκείνες οι γυναίκες που είναι φτιαγμένες από την πάστα της προσφοράς και της δοτικότητας, θα τις ακολουθήσουν και οι άντρες. Γιατί αυτές οι ακατοίκητες βραχονησίδες ανήκουν σε όλα τα περαστικά πλάσματα που θέλουν να ξαποστάσουν, να περιεργαστούν και να ανακαλύψουν, να καταλάβουν, να κατανοήσουν πώς ξεκινάει η ζωή, μιας και όλα συνηγορούν στο ότι αυτές οι ακατοίκητες νησίδες ανήκουν στα φυτά, στα μεταναστευτικά πουλιά και σε όσους ελεύθερους κι απάτριδες θελήσουν να τις κατοικήσουν για λίγο ή για πάντα…

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΕΣ ΛΟΙΠΟΝ…»

Εκδόσεις Opportuna 2021

Θα βρείτε το βιβλίο στα βιβλιοπωλεία.

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε το βιβλίο ή να το κατεβάσετε σε μορφή pdf  ΕΔΩ ή αποκάτω:

Εστία

Ἐνῶ μόλις 30 ἐπιθέσεις ἐναντίον ἰσλαμικῶν χώρων λατρείας

ΣΤΗΝ ΨΥΧΡΗ γλῶσσα τοῦ δημοσίου, οἱ βεβηλώσεις τῶν ἐκκλησιῶν χαρακτηρίζονται ὡς «περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας». Καί γιά μήν εὑρεθεῖ κάποιος πού θά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ὁμιλοῦμε γιά ἐκκλησίες μόνον, ἀλλά καί γιά χώρους λατρείας γενικῶς, νά σημειώσουμε ἀπό τήν ἀρχή ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Χριστιανικές Ἐκκλησίες εἶναι ὁ κύριος στόχος τῶν βεβήλων στήν πατρίδα μας, συμφώνως πρός τήν ἐπίσημη ἔκθεση τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας πού προλογίζει ἡ ὑπουργός Νίκη Κεραμέως. Τό 92,57% τῶν περιπτώσεων ἀφορᾶ Ἐκκλησίες Ὀρθοδόξων. Τό ποσοστό αὐτό γίνεται 93,66%, ἄν συνυπολογίσουμε καί τίς ἐκκλησίες Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν (Παλαιοημερολογιτῶν). Τά περιστατικά αὐτά μάλιστα βαίνουν αὐξανόμενα, ὅσο ἡ χώρα κατακλύζεται ἀπό περισσοτέρους μουσουλμάνους, ἡ περιφρόνησις τῶν ὁποίων πρός τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐξοργίζει τούς κατοίκους αὐτῆς τῆς χώρας. Παρά ταῦτα τά περιστατικά βεβηλώσεως ἰσλαμικῶν χώρων λατρείας, πού οὕτως ἤ ἄλλως εἶναι ἄτυποι, δέν ὑπερβαίνουν τό 2,23% τοῦ συνόλου. Αὐτά γιά τό παρελθόν ἔτος 2020, συμφώνως πρός τήν «Ἔκθεση γιά τά Περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στήν Ἑλλάδα», πού δημοσιοποίησε τό Τμῆμα Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν καί Διαθρησκευτικῶν Σχέσεων τῆς Διευθύνσεως Θρησκευτικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί Διαθρησκευτικῶν Σχέσεων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων.

Ἄς δοῦμε ἀναλυτικῶς τί ἀναφέρει ἡ Ἔκθεσις αὐτή:

Πεντάστερα ξενοδοχεία με οικογενειακούς βόθρους

Πεντάστερα ξενοδοχεία με οικογενειακούς βόθρους

από Ηρακλής Λογοθέτης fb

Τα βλαστάρια ολίγων οικογενειών με μεγάλο δόντι πιστεύουν από τα μικράτα τους ότι έχουν κληρονομικό δικαίωμα στην εξαγορασμένη ασυδοσία. Εξασφαλισμένη άνεση στη φοροκλοπή και ανοιχτή πρόσβαση στη δωροδοκία, εκβιαστική ατιμωρησία και ελευθερία στον βιασμό. Μια πεποίθηση διόλου αδικαιολόγητη αφού ως επιφανή καθάρματα δρουν με την ανοχή και κάποτε με την προστασία των οργάνων της ελληνικής Πολιτείας. 

Ενίοτε φυσικά το τείχος ραγίζει και άθλια συμβάντα, όπως αυτό της Θεσσαλονίκης, φέρνουν στην επικαιρότητα το καταραμένο τρίγωνο εξουσίας, σεξισμού και βίας. 

Η σκοτεινή συλλειτουργία των πλευρών αυτού του τριγώνου, στο οποίο η βία κρατά σταθερά τη θέση της υποτείνουσας, είναι έκδηλη σε μια σειρά συγγραφέων από τον Σαντ ως τον Ζενέ. 

Στη σεξουαλική κακοποίηση, αυτό που μετρά είναι περισσότερο η βία και λιγότερο το σεξ. Στόχος του επιτιθέμενου είναι η ενδυνάμωση της εξουσιαστικής σχέσης που τον συνδέει με το θύμα και η επιδίωξη της υποτέλειας του ανίσχυρου. 

Η δική του ηδονή αντλείται από την οδύνη του άλλου. Όταν ο δυνάστης γδύνει έναν μισοναρκωμένο άνθρωπο, δεν τον εξάπτει μόνο η θέαση του σώματός του αλλά, κυρίως, η ντροπή του. Η βασανιστική του αδυναμία ν’ αντιδράσει και ο εξαναγκασμός του σε μία ολοσχερώς αντιερωτική έκθεση.

 Ο εξουσιαστής δεν είναι πρωτίστως ηδονοβλεψίας αλλά οδυνοβλεψίας. 

Βιαστής που υποβιβάζει το δώρο της σεξουαλικότητας σε ταπεινό προσάναμμα του εγκλήματος. Όσο κι αν είναι ξαναμμένος ενεργεί εν ψυχρώ. Βαθιά ανηδονικός απέναντι σε ό,τι βρίσκεται έξω από την επικράτεια ενός θανάσιμου ζόφου, αποσκοπεί να προσβάλλει ως εξοντώσεως τη σεξουαλικότητα του θύματός του. Χαίρεται με την καταστροφή της χαράς του. Ανήκει στην κατηγορία των βασανιστών και μάλιστα του ειδεχθέστερου είδους, επειδή σχεδόν οποιαδήποτε σωματική πληγή επουλώνεται πιο γρήγορα από την πληγωμένη σεξουαλικότητα. 

Τα τιποτένια υποκείμενα ωστόσο που πρωταγωνιστούν σε τέτοιες υποθέσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, ανεβαίνουν από τον οχετό. Και μια δικαιοσύνη που θα ήθελε να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του, θα ’πρεπε να στραφεί ερευνητικά και στις πλουσιάθλιες οικογένειες που τους έμαθαν τη χυδαιότητα από τα γεννοφάσκια τους.

*********

Ο Ηρακλής Λογοθέτης είναι μια πολυδιάστατη προσωπικότητα της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός, σπούδασε οικονομικά αλλά προσανατολίστηκε νωρίς στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Συγγραφέας πολλών λογοτεχνικών και δοκιμιακών έργων με το τελευταίο του βιβλίο «Δάνειον έθνος» να μας θυμίσει μια ξεχασμένη ιστορία από τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.

Τα βιβλία του..

Υπήκοοι καναλιών, όχι πατρίδων

Christos Yiannaras | 17 Jan 2022

Ο μέγας κίνδυνος που παραμονεύει στην Ιστοριογραφία είναι οι σκοπιμότητες. Ακόμα και οι πιο κοινωφελείς («ιερές») υπονομεύουν ή και μηδενίζουν τους όρους-όρια και τους στόχους της «τίμιας» Ιστοριογραφίας. Χαρακτηρίζουμε «τίμια» την Ιστοριογραφία που είναι αλώβητη από παραχωρήσεις σε ιδιοτελείς (ατομικές ή συλλογικές) σκοπιμότητες.

Ποιους στόχους έχει η τίμια Ιστοριογραφία; Να διασώζει την πιστοποίηση (και τη μνήμη) των γεγονότων, με απροκατάληπτη την κρίση-αξιολόγησή τους. Να αποκλείει τις σκοπιμότητες συλλογικής ή ατομικής ιδιοτέλειας. Το άθλημα της αλήθειας γίνεται εξαιρετικά επίπονο στην περίπτωση της Ιστοριογραφίας, επειδή η Ιστορία αφορά πάντοτε στην υπαρκτική ταυτότητα του υποκειμένου και αυτή την ταυτότητα τη λυμαίνονται η ανασφάλεια και ο ναρκισσισμός.

Η λαϊκή σοφία («κοινός λόγος» – κοινωνούμενη εμπειρία), όταν εκφράζεται, έχει τη βεβαιότητα της απόφανσης. Αποφαίνεται λοιπόν η λαϊκή σοφία ότι «την Ιστορία τη γράφει ο νικητής» – τα γεγονότα καταγράφονται και γνωστοποιούνται έτσι όπως θέλει ο νικητής, η δική του εκδοχή και οπτική διαιωνίζεται ως Ιστορία. Βέβαια, ο ανθρώπινος λόγος (μαρτυρία, πιστοποίηση, ερμηνεία) δεν μπορεί ποτέ να τιθασευθεί ολοκληρωτικά, κατατίθεται με εμπιστοσύνη στη βλαστική δύναμη του σπόρου, που πέφτει στη γη και σιωπηρά «βλαστάνει και μηκύνεται» – «αυτομάτη γαρ η γη καρποφορεί». Η φανέρωση (φωτισμός) της αλήθειας θέλει υπομονή και μεγαλοψυχία.

ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

Η υπόθεση της περιουσίας του γνωστού μακαρίτη πλέον δημοσιογράφου, φωτίζει με τρόπο μεγαλοπρεπή όχι απλώς την χυδαιότητα του λαϊκισμού, όπως κάποιοι θεωρούν, αλλά δυστυχώς τη σήψη σύνολης της δημοκρατίας μας.

 Ποιος "σοβαρός" δημοσιογράφος μίλησε δημοσίως, τριάντα χρόνια τώρα, γι' αυτό το απόστημα; 

Ποιος "σοβαρός" εκδότης δεν συνεργάστηκε μαζί του; 

Ποιος "σοβαρός" πολιτικός αρνήθηκε την παρουσία του στα μέσα του; 

Ποιος "σοβαρός" διοικητής οργανισμού δεν έδωσε διαφήμιση στα λαθρόβια έντυπά του; 

Ποιος "πατριώτης" κατήγγειλε την αισχρή εκμετάλλευση ιερών αξιών; 

Ποιος τραπεζίτης τόλμησε να διεκδικήσει την αποπληρωμή των δανείων που γίνονταν ακίνητα; 

Ποιος δικαστής ερεύνησε το πόθεν έσχες του, ποιος άσκησε δίωξη (σοβαρή, με συνέπειες) για τις αναρίθμητες εργασιακές παραβάσεις; 

Αλλά και γενικότερα, ποιος "εκσυγχρονιστής" έχει τολμήσει να κλείσει παρεμφερή χυδαία έντυπα ή να βάλει κανόνες στους έξι ιδιοκτήτες- προαγωγούς της τηλεοπτικής ιδιωτείας; 

Μην αναζητήσετε την αιτία. Ο υπόκοσμος είναι νόμιμος και χρήσιμος χώρος στη δημοκρατία μας, για να εκτονώνεται ακίνδυνα η λαϊκή δυσαρέσκεια με γελοίες ή ελεγχόμενες εκδοχές άκρας δεξιάς ή άκρας αριστεράς.

Κι εμείς; Εμείς ανήμποροι βλέπουμε τον βόθρο να ξεχειλίζει κάθε τόσο και δεν τολμούμε καν να ψιθυρίσουμε τον όσο ποτέ επίκαιρο λόγο του Παλαμά μπρος στον χαλκόπλαστο Κολοκοτρώνη:

«Και γύρω, κι εμπρός σου η Πολιτεία, με τα λογής παλάτια τα πλατιά, σχολειά, καζάρμες, θέατρα, υπουργεία ; Μου αποκρίθη: Τσεκούρι και φωτιά».

Η ανθρώπινη ζωή ή η Φεράρι;

από το facebook του Νίκου Μπογιόπουλου: 

 

“Δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό από την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. Οποια κι αν είναι. Οπως κι αν συνέβη.

Αλήθεια, όμως:

Τα μιντιακά κατιναριά του “Τόλμη και Γοητεία” κρατούν τόσες μέρες στην κορυφή της ιεράρχησης των θεμάτων τους το αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Βούλα, λόγω του σεβασμού τους στην ανθρώπινη ζωή ή γιατί ζυγίζουν την ανθρώπινη ζωή με ζύγι την Φεράρι, την Μύκονο και τις πολιτικές συγγένειες;

Είμαστε έτοιμοι να ζητήσουμε συγγνώμη αν κάνουμε λάθος, αλλά πριν, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε:

Πότε αυτές οι κατίνες έκαναν πρώτο θέμα τον θάνατο του εργάτη στην COSCO;

Η΄ τον θάνατο του εργάτη στον ΗΣΑΠ;

Και πόσο βαραίνει στον τρόπο που μεταφέρουν τις ειδήσεις η ανθρώπινη ζωή όταν σήμερα στην Ελλάδα είχαμε άλλους 95 νεκρούς από τον κορωνοιό, χτες άλλους 78, προχτές άλλους 72, παραπροχτές 80, αλλά εκείνοι προσπερνούν όλο αυτό το θανατικό σαν “στατιστική” χωρίς να ψελίζουν κιχ για τις πολιτικές που το προκαλούν;”

"Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι".

Διαβάζω για τον αμύθητο πλούτο του δημοσιογράφου Τράγκα, για τους εργαζόμενους που είχε στη δούλεψή του κι άφησε απλήρωτους σε ανάγκες επιβίωσης, που ένα καλό δεν έκανε ως ακάματος εργάτης της ασχημοσύνης κι από την άλλη βλέπω το φτωχό καμαράκι του ζωγράφου Αλέκου Φασιανού στην Κυψέλη, που υπηρέτησε την ομορφιά, την απλότητα, την αθωότητα, τα βάθη και τα πλάτη της ψυχής του ανθρώπου.

Και μπορεί τα σάβανα να μην έχουν τσέπες και να μην νοιάζεται ουδείς εάν ενθάδαι κείται ο πάμπλουτος ο τάδες ή ο μπατίρης ο δείνας.

Και μπορεί επίσης τα σκουλήκια να μην γνωρίζουν το ποιον των νεκρών και να φέρονται σε όλους ομοίως.

Γνωρίζουν όμως οι άνθρωποι, οι ζώντες, οι έχοντες μνήμες.

Διότι η καλή υστεροφημία είναι το σπουδαιότερο μνημόσυνο και τρισάγιο. Που δεν εξαγοράζεται. Κι έχει να κάνει αυτό μόνο με το συναίσθημα, με το τι νιώθουμε, με το τι εισπράξαμε, με τίποτε άλλο.

Αυτή νομίζω είναι η δικαιοσύνη του κόσμου τελικά.

Η μνήμη.

"Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι".