Οι “τέσσερις” της “Κ” ξαναχτύπησαν – Απάντηση σημείο προς σημείο

Λυγερός Σταύρος
17/09/2023




Διάβασα με προσοχή και το πρώτο και το δεύτερο άρθρο των “τεσσάρων” στην “Καθημερινή” (Αλ. Διακόπουλος, Π. Λιάκουρας, Κ. Υφαντής και Κ. Φίλης). Είχα αποφύγει να σχολιάσω το πρώτο άρθρο τους, αλλά η δεύτερη παρέμβασή τους, καθώς και το γεγονός ότι οι απόψεις τους προσέλαβαν ευρύτερη δημοσιότητα, με υποχρεώνει, έστω και ετεροχρονισμένα, να ασχοληθώ. Επειδή, μάλιστα, απεχθάνομαι να κάνω ανίχνευση προθέσεων, θα περιοριστώ αυστηρά σε μία κριτική των όσων αναφέρουν στις δύο αυτές παρεμβάσεις, οι “τέσσερις” της “Κ” Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από το πρώτο άρθρο.

Οι αρθρογράφοι αρχίζουν υπογραμμίζοντας ότι «η Άγκυρα εγκατέλειψε επί του παρόντος τη “διπλωματία του καταναγκασμού”… προχωρώντας σε βήματα αποκλιμάκωσης. Οι περισσότεροι απέδωσαν αυτή την αλλαγή στη “διπλωματία των σεισμών”, αν και κάποιες ενδείξεις είχαν διαφανεί νωρίτερα». Οι “τέσσερις” έχουν δίκιο που αναζητούν την αιτία, όχι τόσο στους σεισμούς, όσο στην ανάγκη του Ερντογάν να εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Δύση. Είναι αμφίβολη, ωστόσο, η εκτίμησή τους ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επανάκαμψη των ΗΠΑ στην Ευρώπη περιορίζουν την ελευθερία κινήσεων της Άγκυρας. Προς το παρόν, ο Ερντογάν ισορροπεί επιτυχώς μεταξύ Δύσης-Ουκρανίας και Ρωσίας.
//


Αμφίβολη είναι και η εκτίμησή τους για «αναβάθμιση της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο, λόγω της στάσης της στο Ουκρανικό, αλλά και της πολυδιάστατης γεωπολιτικής χρησιμότητας του λιμένος της Αλεξανδρούπολης, που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον τουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό». Μέχρι σήμερα τουλάχιστον αυτό δεν τεκμαίρεται από κανένα γεγονός. Πράγματι «τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον τους για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων», αλλά αυτό κατ’ ουδένα τρόπο συνεπάγεται αναβάθμιση της Ελλάδας.

Και ναι μεν ευνοεί τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις, αλλά όχι υποχρεωτικά «επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου», όπως γράφουν οι “τέσσερις”. Εμμέσως πλην σαφώς, άλλωστε, το ομολογούν οι ίδιοι στο δεύτερο άρθρο τους: «Στο πλαίσιο όμως των δυτικών συμφερόντων, ζωτικής σημασίας είναι μόνο η αποφυγή μιας ενδονατοϊκής σύγκρουσης και όχι η επίλυση των διαφορών μας (ελληνοτουρκικών). Το τελευταίο είναι επιθυμητό όχι όμως απαραίτητο, όσο η κατάσταση παραμένει διαχειρίσιμη με την ένταση εντός κάποιων ορίων. Η ανάσχεση λοιπόν των δυτικών μας συμμάχων προς την Τουρκία αφορά πρωτίστως την αποφυγή της σύγκρουσης».

Φθηνός λαϊκισμός

Στη συνέχεια, οι αρθρογράφοι διατυπώνουν έναν συλλογισμό, κατώτερο του διανοητικού επιπέδου που διεκδικούν για τον εαυτό τους. Αναφερόμενοι στις ελληνικές αμυντικές δαπάνες γράφουν: «Σε σημερινές τιμές, έχουμε δαπανήσει συνολικά κοντά στα 400 δισ. ευρώ (όσο ακριβώς είναι σήμερα το δημόσιο χρέος)! Είναι λοιπόν πιθανό η κούρσα εξοπλισμών, που ξεκίνησε λόγω της διαφοράς μας για την υφαλοκρηπίδα, να έχει κοστίσει μέχρι σήμερα περισσότερο από το όποιο προσδοκώμενο κέρδος θα μας απέφεραν τυχόν πλουτοπαραγωγικοί πόροι της υφαλοκρηπίδας».

Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς! Εάν πιστεύουν οι “τέσσερις” ότι το ελληνοτουρκικό πρόβλημα αφορά αποκλειστικά και μόνο την υφαλοκρηπίδα, πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί η Άγκυρα γεμίζει το καλάθι της όλα αυτά τα χρόνια με μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την υφαλοκρηπίδα, με πιο χαρακτηριστικές τις “γκρίζες ζώνες”, το casus belli και την αποστρατιωτικοποίηση. Και μην μας πουν ότι έθεσε αυτές τις απαιτήσεις μόνο για διαπραγματευτικούς λόγους, για να πάρει περισσότερη υφαλοκρηπίδα.

Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία αναπτύσσει με αξιοσημείωτη συνέπεια μία στρατηγική επεκτατικής πίεσης με σκοπό τη συρρίκνωση του Ελληνισμού. Πρώτο βήμα ήταν να διαλύσει την ελληνορθόδοξη μειονότητα σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, με κορυφαίο το πογκρόμ του 1955. Δεύτερο βήμα ήταν να εγείρει αξιώσεις διχοτόμησης στην Κύπρο, με αποτέλεσμα την εισβολή του 1974 και όσα ακολούθησαν. Τρίτο βήμα όταν την ίδια περίοδο η Άγκυρα άρχισε να εγείρει επεκτατικές αξιώσεις στο Αιγαίο με όχημα και αιχμή την υφαλοκρηπίδα, αλλά με στόχο τη διχοτόμησή του και τον εγκλωβισμό των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου σε θάλασσα τουρκικής δικαιοδοσίας. Και όπως είναι γνωστό, από τότε γεμίζει το καλάθι των επεκτατικών διεκδικήσεών με νέες.

Η συνέχεια της ανάρτησης ΕΔΩ

Α ν ε ρ υ θ ρ ί α σ τ α!

Α ν ε ρ υ θ ρ ί α σ τ α! 

Γιώργος Τασιόπουλος

Κόβουν δρόμο προς τη Δύση παραχωρώντας εθνική κυριαρχία!

Μιλώντας στη Βουλή ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλος... εκτίμησε πως "δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ", αφού, όπως διευκρίνισε, "οι σύμμαχοι θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεμένη στο ΝΑΤΟ"». 

Δεν διανοείται η ομάδα εξουσίας του τόπου να απαιτήσει το ανάλογο της συμπαράστασης για την Ουκρανία στην Κύπρο. 

Θυμάμαι μια συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου στο Γ. Καραμπελιά (Άρδην τ. 18, Μάρτιος – Απρίλιος 1999) Έλεγε ανάμεσα σε άλλα:

"..Αυτή τη στιγμή έχουμε ζωτική ανάγκη, συνειδητοποιώντας θεμελιώδη προβλήματα του ιστορικού μας εαυτού, να κάνουμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Είναι τόσο μπροστά οι δυτικές κοινωνίες, ά­στε ματαίως θα κυνηγούμε τον χρόνο. Σημασία έχει να κόψουμε δρόμο. Αυτό είναι το μυστικό... Στην ιστορία η πρόοδος είναι πάντοτε κόψιμο δρόμου και δέσιμο χρόνου".

Τελικά ο Στέλιος Ράμφος βρήκε πολλούς οπαδούς αρκετά χρόνια αργότερα. Μερικοί τον είχαν αρνητικά σχολιάσει τότε. Σήμερα προσδεδεμένοι στην παρακμιακή ομάδα εξουσίας και στις επιλογές της, επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι η μόνη λύση είναι η υποταγή. Προϋπόθεση ο εκσυγχρονισμός - εκδυτικισμός, η ταύτιση με τα συμφέροντα της Δύσης ακόμη και όταν επιβάλλουν απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας.

Γυρίζει στα μέσα ενημέρωσης ένας πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Άμυνας, πρώην αρχηγός κόμματος και πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, προβεβλημένος για την οξύνεια της σκέψης του, ένας από αυτούς που οδήγησαν με τις πολιτικές του τη χώρα στα μνημόνια και την επιτροπεία και δηλώνει: "Δεν είναι το Αιγαίο ελληνική λίμνη!".  Λένε, αναζητεί την αρχηγία του κράτους στον επόμενη βραχύβια οικουμενική κυβέρνηση με στόχο το μοίρασμα του Αιγαίου.

Στην πραγματικότητα το μόνο που επιζητούν είναι όχι η σωτηρία της πατρίδας αλλά περισσότερο χρόνο εξουσίας σε βάρος της εθνικής ακεραιότητας.

Πρότυπο ζωής για το πολιτικό προσωπικό το πτώμα της δυτικής "κοινωνίας" που όζει καθώς αποσυντίθεται. Το αφήγημα που στήνουν υπηρετεί έναν κόσμο που τώρα πεθαίνει και τον παρουσιάζουν θριαμβευτή!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Α ν ε ρ υ θ ρ ί α σ τ α!

Α ν ε ρ υ θ ρ ί α σ τ α! 

Γιώργος Τασιόπουλος

Κόβουν δρόμο προς τη Δύση παραχωρώντας εθνική κυριαρχία!

Μιλώντας στη Βουλή ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλος... εκτίμησε πως "δεν είναι η καλύτερη εποχή να λες πράγματα εναντίον της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ", αφού, όπως διευκρίνισε, "οι σύμμαχοι θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεμένη στο ΝΑΤΟ"». 

Δεν διανοείται η ομάδα εξουσίας του τόπου να απαιτήσει το ανάλογο της συμπαράστασης για την Ουκρανία στην Κύπρο. 

Θυμάμαι μια συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου στο Γ. Καραμπελιά (Άρδην τ. 18, Μάρτιος – Απρίλιος 1999) Έλεγε ανάμεσα σε άλλα:

"..Αυτή τη στιγμή έχουμε ζωτική ανάγκη, συνειδητοποιώντας θεμελιώδη προβλήματα του ιστορικού μας εαυτού, να κάνουμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Είναι τόσο μπροστά οι δυτικές κοινωνίες, ά­στε ματαίως θα κυνηγούμε τον χρόνο. Σημασία έχει να κόψουμε δρόμο. Αυτό είναι το μυστικό... Στην ιστορία η πρόοδος είναι πάντοτε κόψιμο δρόμου και δέσιμο χρόνου".

Τελικά ο Στέλιος Ράμφος βρήκε πολλούς οπαδούς αρκετά χρόνια αργότερα. Μερικοί τον είχαν αρνητικά σχολιάσει τότε. Σήμερα προσδεδεμένοι στην παρακμιακή ομάδα εξουσίας και στις επιλογές της, επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι η μόνη λύση είναι η υποταγή. Προϋπόθεση ο εκσυγχρονισμός - εκδυτικισμός, η ταύτιση με τα συμφέροντα της Δύσης ακόμη και όταν επιβάλλουν απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας.

Γυρίζει στα μέσα ενημέρωσης ένας πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Άμυνας, πρώην αρχηγός κόμματος και πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, προβεβλημένος για την οξύνεια της σκέψης του, ένας από αυτούς που οδήγησαν με τις πολιτικές του τη χώρα στα μνημόνια και την επιτροπεία και δηλώνει: "Δεν είναι το Αιγαίο ελληνική λίμνη!".  Λένε, αναζητεί την αρχηγία του κράτους στον επόμενη βραχύβια οικουμενική κυβέρνηση με στόχο το μοίρασμα του Αιγαίου.

Στην πραγματικότητα το μόνο που επιζητούν είναι όχι η σωτηρία της πατρίδας αλλά περισσότερο χρόνο εξουσίας σε βάρος της εθνικής ακεραιότητας.

Πρότυπο ζωής για το πολιτικό προσωπικό το πτώμα της δυτικής "κοινωνίας" που όζει καθώς αποσυντίθεται. Το αφήγημα που στήνουν υπηρετεί έναν κόσμο που τώρα πεθαίνει και τον παρουσιάζουν θριαμβευτή!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ακρωτηριάζουν, πανηγυρίζοντας για τις επιτυχίες τους, την Ελλάδα. Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Παναγιώτης Λαφαζάνης

Παραθέτουμε άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο thepresident.gr το οποίο δόθηκε στην ιστοσελίδα κατόπιν αιτήματος της.

Τα κράτη έχουν συνήθως, αν όχι πάντα, απώλειες στην εδαφική τους ακεραιότητα ή τα κυριαρχικά τους δικαιώματα μετά από ήττες σε πόλεμο.

Η μόνη χώρα, πρωτοφανές ίσως παράδειγμα, στον πλανήτη, η οποία συνεχώς υποχωρεί και παραχωρεί και βλέπει τα δικαιώματά της να ακρωτηριάζονται με πολιτικό “bullying”,χωρίς να έχει ηττηθεί στο πεδίο, είναι η Ελλάδα και αυτό συμβαίνει με την Ελλάδα σε σχέση με όλα σχεδόν τα γειτονικά της κράτη, παράδειγμα την Αλβανία, με την αθέτηση από τα Τίρανα, χωρίς καμιά ελληνική αντίδραση, της ελληνοαλβανικής συμφωνίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και παράδειγμα, επίσης, τα Σκόπια τόσο με αυτήν καθ’ αυτήν την σύναψη της απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών όσο και με την προκλητική μη εφαρμογή της από την γείτονα και με τη χώρα μας στο ρόλο του άπραγου θεατή.

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Η αποθέωση όμως της ηττοπάθειας, του κατευνασμού, των ταπεινωτικών υποχωρήσεων και εξευτελιστικών παραχωρήσεων συντελείται διαχρονικά και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από την πλευρά της χώρας μας απέναντι στην Τουρκία.

Από τη Κύπρο στα Ίμια

Δεν θα πάω τόσο μακριά ώστε να αναφερθώ αναλυτικά στην Κύπρο με τον Αττίλα-1 και 2 του 1974, όπου τόσο η Χούντα όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή-Μαύρου παρέδωσαν σχεδόν αμαχητί την Κύπρο, αφού η πρώτη έσπευσε πρώτα να την “αποστρατιωτικοποιήσει”, αποσύροντας προδοτικά την εκεί ελληνική μεραρχία.

Δεν θα αναφερθώ ακόμα και στην άλλη “στρατιωτική ήττα” που υπέστη η χώρα μας  με την οποία τα  Ίμια, , χωρίς αναμέτρηση, έγιναν “γκρίζα ζώνη”, τραγωδία η οποία έγινε απαρχή για να θέσει ανενόχλητη η Τουρκία υπό αμφισβήτηση και “γκριζοποίηση” εκατοντάδες ελληνικές νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο.

ΠΕΘΑΝΕ Ο «ΒΟΣΚΟΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ» …..

ΠΕΘΑΝΕ Ο «ΒΟΣΚΟΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ» …..

Πέθανε ξημερώματα σημερα στο νησί Ψέριμο, όπου κατά καιρούς διέμενε, σε ηλικία 94 χρονών ο Αντώνης Βεζυρόπουλος .

Ο εκλιπών έχει γράψει ιστορία με την παρουσία του στα Ίμια και αποτελεί μια εμβληματική μορφή που έχει βάλει τη δική της σφραγίδα σχετικά με την ελληνικότητα των δύο νησίδων. Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως ο «βοσκός των Ιμίων». Είναι ο τελευταίος άνθρωπος που δραστηριοποιούνταν στις «γυμνές » βραχονησίδες , οπου για περισσότερο από 20 χρόνια διατηρούσε 40 κατσίκια περίπου, πάνω στις δύο νησίδες τις οποίες επισκεπτόταν ανελλιπώς για όσο καιρό του το επέτρεψαν ………

Εκεί ο ίδιος έβοσκε τα κατσίκια από  το 1984 έως και τον Απρίλιο του 2004,  όταν η κυβέρνηση Σημίτη εκοψε το κονδύλι που έδινε ο Δήμος Καλύμνου στον βοσκό .

Ποια όμως ήταν η σημασία της παρουσίας του βοσκού στα Ίμια; 

 Η παρουσία του βοσκού στα Ίμια ήταν τεράστιας Εθνικής σημασίας . Κατ αρχήν υποδήλωνε την ύπαρξη οικονομικής δραστηριότητας στις υπόψη βραχονησίδες ,που σύμφωνα με τα Δίκαιο της θάλασσας σήμαινε ότι τα Ίμια έχουν την δική τους υφαλοκρηπίδα και τη δική τους ΑΟΖ. Επι πλέον Η παρουσία του βοσκού στα Ίμια υπερτόνιζε την ελληνικότητα των νησιών πέρα και έξω από τις Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις που κατοχυρώνουν τα νησιά στην Ελλάδα.

Ο τοτε Δήμαρχος Καλυμνου Διακομιχάλη ,από τον Φεβρουάριο του 1996 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2002 ,επιχορηγούσε με  πιστώσεις που ήταν εγκεκριμένες στον προϋπολογισμό του Δήμου και πληρωνε στο βοσκό τα έξοδα ( καύσιμα για την βάρκα, τροφή για τα ζώα ) . Από  την 1η Ιανουαρίου 2003 ο Δήμος Καλυμνίων και το Υπουργείο Εξωτερικών εγκατέλειψαν, δεν βοήθησαν οικονομικά έναν άνθρωπο πολύτεκνο και φτωχό ,σταμάτησαν να καλύπτουν τα έξοδα του βοσκού Αντώνη Βεζυρόπουλου, ο οποίος όμως συνέχιζε να πηγαίνει για περίπου ενάμιση χρόνο στα Ίμια και ουδείς ενδιαφέρθηκε να του καταβάλει το «τεράστιο ποσόν των 6.000,00€» ετησίως, με αποτέλεσμα το Πάσχα του 2004 δυστυχώς να πάρει τα κατσίκια του από τις βραχονησίδες.  

Μετά την κρίση των Ιμιων βέβαια , η καθημερινή πίεση που ασκούσαν οι Τούρκοι με συνεχείς παρενοχλήσεις του πλου της ψαρόβαρκας  του Βεζυροπουλου και οι απειλές που εκτόξευαν οι ακταιωροί τους , συνέβαλαν ώστε ο βοσκός να εγκαταλείψει τις βραχονησίδες , παρα την βοηθεια που του παρείχε το Λιμενικό μας .

Σε συνέντευξη του ο ίδιος λέει «Μετέφερα για πρώτη φορά τα ζώα μου στη νησίδα το 1984. Έπαιρνα τη βάρκα μου από την Κάλυμνο και πήγαινα εκεί για να τα φροντίζω. Παράλληλα μπορούσα να ψαρεύω. Σταμάτησα για λίγο λόγω της κρίσης του 1996. Μετά, όμως, συνέχισα. Πήγαινα τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Με βοηθούσαν πότε τα αγόρια μου και πότε η γυναίκα μου. Τότε έπαιρνα σύνταξη 700 ευρώ τον μήνα. Με αυτήν έπρεπε να ζήσω.

Μου έδιναν και ένα μικρό ποσό από τον Δήμο και έτσι μπορούσα, έστω με δυσκολίες, να βοσκώ τα ζωα μου. Κάποια στιγμή, κοντά στο 2004, έπαψαν να μου δίνουν χρήματα για να καλύπτω μέρος των εξόδων μου, κυρίως τα πετρέλαια για τη βάρκα».

 Ο ίδιος θυμάται την τελευταία φορά που ανέβηκε στη νησίδα το 2004. Προϋπόθεση ήταν να συνοδεύεται από λιμενικούς του τοπικού Λιμεναρχείου, καθώς οι Τούρκοι είχαν εντείνει την προκλητικότητά τους: «Οι λιμενικοί μου είπαν ότι δε μπορώ να ανέβω μόνος μου στα Ίμια. Εγώ τους απάντησα ότι δεν χρειάζομαι συνοδεία. Είχα ακόμα κάποια κατσίκια εκεί. Δεν με ενδιέφερε αν συναντούσα Τούρκους. Εγώ θα έκανα τη δουλειά μου. ‘Το σκέφτηκες καλά;’ μου είπαν. Τελικά πήγαμε μαζί. Πράγματι προσπάθησαν να μας εμποδίσουν . Θυμάμαι να ταξιδεύω με τη βάρκα μου για τη νησίδα και να έρχονται δίπλα μου μεγάλα τουρκικά σκάφη κάνοντας ελιγμούς. Σαν τώρα θυμάμαι τα άσπρα μεγάλα πλωτά τους. Δημιούργησαν απόνερα με σκοπό να με βουλιάξουν.

Η βάρκα μου ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τα δικά τους σκάφη. Έδειχναν να μην τους ενδιαφέρει αν πέσω στη θάλασσα και πνιγώ από τα κύματα. Τους έδειχνα, όμως, από την πλευρά μου ότι είχα το σθένος να συνεχίσω.

Έκανα σαν να μην υπάρχουν. Συνέχιζα να ταξιδεύω προς τον προορισμό μου. Μου είχε τύχει πολλές φορές να βρίσκομαι πάνω στη βραχονησίδα και να περνούν από πάνω μου αεροσκάφη και ελικόπτερα. Σήμερα είμαι 91 ετών. Αν μου έλεγαν να πάω ξανά στα Ίμια, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη…».

Ο βασικός ομως λόγος εγκαταλειψης των βραχονησίδων μας από τον ηρωικό βοσκό ήταν η απαίτηση της Τουρκίας στο πλαίσιο της συμφωνίας της Μαδρίτης να πάψει να υπάρχει “οικονομική δραστηριότητα” επάνω στα νησιά και έσπευσε η τοτε κυβέρνηση , στα πλαίσια της κατευναστικης πολιτικης που εφαρμόζει εδώ και χρόνια η Χώρα μας , να ικανοποίηση την θέληση της Τουρκίας .

Ειναι γεγονός ότι  το επίσημο Ελληνικό κράτος δεν είχε και δεν εχει και σημερα  καμιά πολιτική για τις βραχονησίδες στο Αιγαίο, αξιοποιώντας τις διατάξεις και τα όσα προκύπτουν από την σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας του 1982. Ταμπουρωμένοι πίσω από την πολιτική του κατευνασμού που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει την εξωτερική μας πολιτική αφήσαμε την Τουρκία να αλωνίζει στο Αιγαίο. 

Δυστυχώς οι εξαγγελίες  του  1995(Μπετενιωτης , Υφυπουργός Εθνικής Αμυνης) και του 2004 (Βαληνάκης Υφυπουργός Εξωτερικών) των τοτε κυβέρνησεων ότι θα γίνονταν μικρές παρεμβάσεις (μικρές προβλήτες, υδατοδεξαμενές , εκκλησάκια κλπ ) στις βραχονησίδες του Αιγαίου ,εγκαταλείφτηκαν μόλις αντέδρασε η Άγκυρα…….. 

Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΚΑΛΥΜΝΙΟΣ ΒΟΣΚΟΣ ΓΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΡΑΞΕ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ .

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ  ΣΚΕΠΑΣΕΙ . ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ .

ΠΗΓΗ: Ευχαριστώ https://www.facebook.com/cicero.jurisconsultus

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΟΛΙΟΥ

Τέσσερις «λαγοί» και ένας πρέσβης

Πώς επανέρχεται ο «σημιτισμός» στα εθνικά μας θέματα

H ανοίκεια επίθεση των 4 αρθρογράφων (στην ίδια εφημερίδα! Την ίδια ημέρα!) εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή προαναγγέλλει την επάνοδο του «σημιτισμού» στα εθνικά μας θέματα.

Οι 4 επί Σημίτη αλλά και επί ΓΑΠ μετέφεραν κυβερνητικές θέσεις οπότε την αποκωδικοποίηση της σαββατιάτικης (10/04) αρθρογραφίας τους είναι χρήσιμο (πολιτικά, αλλά και εθνικά) να την γνωρίζουν οι νεοδημοκράτες κάθε κομματικής βαθμίδας.

Γιατί χθες (10/04) οι 4 παρουσιάστηκαν ως «λαγοί» κυβερνητικών αποφάσεων (με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τώρα πια ) στα εθνικά αλλά και στα .. εσωκομματικά θέματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τους 4 οι 2 ενέχονται σε τεκμηριωμένη πλέον παραποίηση της ιστορίας των Ιμίων, με σκοπό να αθωώσουν τους Σημίτη-Πάγκαλο.

Ο ένας μάλιστα σε αυτήν την παραχάραξη - αθώωση των Σημίτη και Πάγκαλου συνεργάστηκε με τουρκάλα δημοσιογράφο, επίσημη βιογράφο του κατοχικού (μακαρίτη πια) ηγέτη Ραούφ Ντεκτάς.

Χάρτες-σοκ δημοσίευσε η “σκιώδης” CIA – Stratfor: “Αυτή θα είναι η δύναμη της Τουρκίας το 2050 αν δεν διαμελιστεί και δεν ιδρυθεί Κουρδιστάν”

Χάρτες-σοκ για το μέλλον της περιοχής μας τα επόμενα χρόνια δημοσίευσε η “σκιώδης CIA”, όπως αποκαλείται το γνωστό think tank Stratfor. Οι χάρτες δείχνουν δύο σενάρια, ένα καλό και ένα κακό για εμάς, με ορίζοντα το 2050:

Την Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη και την Τουρκία διαμελισμένη.

Τί δείχνουν οι χάρτες του Stratfor – To κακό σενάριο

Ο πρώτος χάρτης δείχνει πως υπό προϋποθέσεις η ευρύτερη περιοχή μας γίνεται ένα τουρκικό προτεκτοράτο.

Συγκεκριμένα, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, δείχνει πως η Τουρκία “απορροφά” σχεδόν όλη την Μέση Ανατολή, την Μεσόγειο και την … Κεντρική Ασία!

Ολόκληρη η Κασπία και οι χώρες της Αρμενίας, του Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Αυτό έχει βάση αν σκεφτούμε τι έγινε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ειδική αναφορά γίνεται στην Κριμαία, η οποία αναφέρεται ως ξεχωριστή περιοχή και όχι ως έδαφος της Ρωσίας. Η Τουρκία φαίνεται να αποκτά και τον έλεγχο της Κριμαίας και αναρωτιόμαστε το πως. Θα γίνει πόλεμος στην περιοχή; Και αν ναι, υπάρχει περίπτωση να χάσει η Μόσχα;

Εκτός από τις χώρες αυτές, η Άγκυρα φαίνεται πως ελέγχει απολύτως την Ελλάδα, την Λιβύη, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο, την Ιορδανία, την Σαουδική Αραβία, το Ομάν, την Υεμένη, τις χώρες του Κόλπου.

Με λίγα λόγια η Τουρκία μετατρέπεται σε περιφερειακή υπερδύναμη.

Αυτός ο χάρτης θα γίνει πραγματικότητα αν δεν διαμελιστεί η Τουρκία.

Το δεύτερο σενάριο

Ο δεύτερος χάρτης που δημοσίευσε το Stratfor, δείχνει την Τουρκία διαμελισμένη και την ίδρυση του κράτους του Κουρδιστάν με κομμάτια από Συρία και Ιράκ.

2050 Τουρκικός χάρτης Μεγάλωσε τον κόσμο

2050 Τουρκία Χάρτης World Lift Foot

9 Φεβρουαρίου, 2021 09:15 από NewsDesk

2050 Τουρκικός χάρτης Μεγάλωσε τον κόσμο

Γνωστό ως το Shadow CIA StratforΤο 2050, όπως προβλέπεται από τις περιοχές αντίκτυπου της Τουρκίας, δημοσίευσε μια υπόθεση χαρτών.

Η Μέση Ανατολή της Τουρκίας και η αύξηση της δραστηριότητάς τους σε μια περιοχή που εκτείνεται από τη Μεσόγειο έως την Κεντρική Ασία, η περιοχή άρχισε πολύ ανήσυχη κατάσταση των δυτικών δυνάμεων.

STRATFOR’UN ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ

Προηγουμένως κατακερματισμένος χάρτης της Τουρκίας από τις πρώτες δημοσιεύσεις έφτασε ο Stratfor ιδρυτής του Τζορτζ Φρίντμαν, δεξαμενές σκέψης που πραγματοποιήθηκαν στο βιβλίο των 100 χρόνων, η Τουρκία που προέβλεψε το 2050 είναι αυτή που έχει δείξει ότι οι χάρτες τομέα άρχισαν να μοιράζονται στα κοινωνικά μέσα από αλλοδαπούς. .

ΤΟΜΕΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ 2050

Ο Αμερικανός πωλεί κρίσιμη νοημοσύνη σε ιδιωτικά ιδρύματα με τη μονάδα του Υπουργείου Άμυνας, αλλά επίσης ένας χάρτης ανεπίσημος CIA είναι επίσης γνωστός ως οργανισμός που είπε ο Stratfor, χώρες που ανήκουν στην Τουρκία το 2050 περιλαμβάνουν:

“Η λεκάνη της Κασπίας όπου Ελλάδα, Νότια Κύπρος, Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία, Ιράκ, Λίβανος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Ομάν, Υεμένη, χώρες του Κόλπου, Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Κριμαία, Τουρκμενιστάν και Καζακστάν.”

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΦΟΡ

Η Stratfor είναι μια εταιρεία «παγκόσμιας νοημοσύνης» με έδρα το Τέξας. Με την Dow Chemical στο Bhopal της Ινδίας και με μεγάλες εταιρείες, όπως οι κατασκευαστές μαχητικών αεροσκαφών Lockheed Martin, Northrop Grumman και Raytheon, παρέχει επίσης μυστική μυστική πληροφορία σε αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες όπως το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, η Διοίκηση του Ναυτικού Σώματος και η Υπηρεσία Στρατιωτικών Πληροφοριών .