Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Θανάσης Κ.

Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε προ ημερών ότι η Ελλάδα θα επιταχύνει την έρευνα και την εκμετάλλευση των - πιθανών - υδρογονανθράκων της χώρας!

Ανακοίνωσε, μάλιστα, έξη θαλάσσια οικόπεδα - όλα στο Ιόνιο, ή νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης - όπου οι έρευνες θα προχωρήσουν, υποτίθεται, με ταχείς ρυθμούς...

Αυτά είναι πράγματι, “πολύ καλά νέα”.

Αλλά μην βιαζόμαστε.

Ολόκληρη η αλήθεια είναι πολύ-πολύ διαφορετική...

* Πρώτον, δεν αποφασίστηκε “επιτάχυνση” των ερευνών...

Αποφασίστηκε “επανεκκίνηση” των ερευνών!

Οι έρευνες είχαν αποφασιστεί και είχαν ξεκινήσει εδώ και οκτώ χρόνια - το 2014, επι Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη. Τότε για πρώτη φορά ανακοινώθηκαν αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα (συν άλλα δύο-τρία ακόμα, που παραλήφθηκαν τώρα)...

Στο μεταξύ στην 5ετία ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχώρησαν καθόλου! Και από το 2019,

όταν σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση, το τέλμα στις έρευνες συνεχίστηκε

- στην

πραγματικότητα είχαμε εγκατάλειψη...

Μάλιστα ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών δήλωνε, ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να τρυπήσει στο βυθό της θάλασσας, γιατί είναι υπέρ της “πράσινης ενέργειας” - δηλαδή δεν την ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες που, ενδεχομένως υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών μας....

Αυτό το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σήμερα, διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνησή του ήταν υπέρ της επένδυσης σε ενέργεια από Ανανενώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) - αιολικά και φωτοβολταϊκά - αλλά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία αναγκάστηκε να επιστρέψει πάλι στους υδρογονάνθρακες...

Δηλαδή βλέπει τον πλούτο της χώρας όπως τα παιδιά δυό γενεών πριν εβλεπαν το... μουρουνόλαδο:

Το σιχαίνονταν, αλλά αναγκάζονταν να το πιούν από ανάγκη...

Στο μεταξύ, όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κοινό μυστικό ότι οι έρευνες ξένων εταιριών για υδρογονάνθρακες σε ελληνικές θάλασσες “σκάλωναν” μετά από προσφυγές “οικολογικών οργανώσεων” στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Χάος!

Χάος!

Θανάσης Κ.

Τα πράγματα, διεθνώς, είναι χειρότερα απ' ό,τι τα νομίζουμε...

Η Ευρώπη δεν ξέρει τι της γίνεται.

Ούτε η Αμερική ξέρει τι της γίνεται…

Δυστυχώς...

Ας δούμε μερικά τρανταχτά παραδείγματα:

* Στη Γερμανία έγινε μια δημόσια συζήτηση πριν λίγες μέρες για το πόσο λάθος ήταν η μέχρι σήμερα πολιτική της χώρας, να εξαρτάται ενεργειακά - και μαζί μεγάλος μέρος της Ευρώπης - κυρίως από τη Ρωσία.

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, κατηγόρησε τη Γερμανία, ότι είχε υποστηρίξει το 2015 τον αγωγό North Stream-2 που παρέκαμπτε την Ουκρανία και διασφάλιζε τη ροή φυσικού αερίου προς την Γερμανία, ακόμα κι αν "χανόταν" τελικά η Ουκρανία…

Και σε αυτό είχε δίκιο, εδώ που τα λέμε....

-- Η Χριστιανοδημοκράτισα πρώην Καγκελάριος Μέρκελ ανέφερε, εκ των υστέρων, ότι η θέση της αυτή ήταν σωστή την εποχή που έγινε.

-- Ο σημερινός Πρόεδρος, Σοσιαλδημοκράτης Σταϊνμάγερ αντίθετα ανέφερε ότι η θέση αυτή ήταν λάθος - και ζήτησε συγγνώμη...

Μεταξύ μας, δεν ήταν μόνο η Μέρκελ και ο Σταïνμάγερ. Ολόκληρη η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας - διακομματικά μάλιστα - τα υποστήριζε όλα αυτά τότε.

Κατάλαβε κανείς τους ποιό ήταν το λάθος;

Όχι! Δεν συμφωνούν καν μεταξύ τους σήμερα, αν ήταν "λάθος" τότε.

Πολύ λιγότερο συμφωνούν ποιό είναι σήμερα το "σωστό"...

Η αλήθεια είναι ότι το ρωσικό αέριο εξασφάλιζε φθηνή ενέργεια στη Γερμανική Βιομηχανία (καθώς και σε άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες). Αυτό της έδινε μια απαραίτητη ανάσα ανταγωνιστικότητας διεθνώς.

Η Κίνα ανέβαζε συνεχώς την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της και την επιθετικότητα των εξαγωγών της. Αλλά ενεργειακά η Κίνα είχε μειονέκτημα. Έπρεπε να κουβαλά ενέργεια από το Ιράν και τον Περσικό Κόλπο, πράγμα που καθιστούσε την ενέργεια ακριβότερη εκεί. Ενώ το Αμερικανικό LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) που μπήκε κι αυτό στον ενεργειακό χάρτη επισήμως το 2014, θα έφτανε σημαντικά ακριβότερο από το ρωσικό στην Ευρώπη...

Αν ήθελε η Γερμανία να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της για τις προσεχείς δεκαετίες είχε ανάγκη το ρωσικό φυσικό αέριο, επειδή ακριβώς ήταν αισθητά φθηνότερο από όλες τις "εναλλακτικές".

Γι' αυτό έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων της και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία (το 2014) και τις πιέσεις για ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού.

Γενικά η Γερμανία "ηγούνταν" της Ευρώπης, έχοντας στο μυαλό της ένα πράγμα: την διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της δικής της βιομηχανίας! Και μόνο...

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Θανάσης Κ.

Πληροφορηθήκαμε εσχάτως ότι υπάρχουν "επαγγελματίες πατριώτες" που διακινούν την άποψη, λέει, ότι "το Αιγαίο είναι... Ελληνική λίμνη"!
Ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διακηρύξει ήδη από το 1978 ότι το Αιγαίο ΔΕΝ είναι "Ελληνική Λίμνη"...
Κάποιες διευκρινίσεις είναι απολύτως απαραίτητες πλέον:

* Πρώτον κανείς δεν διακηρύσσει - ούτε διακήρυξε ποτέ - ότι το Αιγαίο είναι Ελληνική λίμνη...
Για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων ο βασικότερος: Το Αιγαίο, έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ είναι "λίμνη"...

* Δεύτερον, η δήλωση εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν απάντηση στις τότε δηλώσεις της Τουρκίας, ότι οι Έλληνες θεωρούν, τάχα, το Αιγαίο "ελληνική λίμνη" αποκλειστικά δικής τους δικαιοδοσίας. Δηλαδή με πρόθεση - κατά τους τότε τουρκικούς ισχυρισμούς πάντα - να ελέγχουν τα πάντα στη θαλάσσια διέλευση από το Αιγαίο...
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απάντησε τότε ότι στο Αιγαίο υπάρχει η ελεύθερη διέλευση σκαφών παντός είδους με βάση του διεθνείς κανονισμούς της ναυτιλίας. Η Ελλάδα ποτέ δεν παρεμπόδισε, ούτε είχε τότε (ή έχει τώρα) την πρόθεση να παρεμποδίσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, στο Αιγαίο ή οπουδήποτε αλλού.
Αλλά αυτό - προσέθεσε τότε ο Κ. Καραμανλής - δεν ακυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει η Ελλάδα στο Αιγαίο και τα οποία ζήτησε ήδη από τότε να κριθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Πράγμα που η Τουρκία δεν θέλησε ποτέ και το Διεθνές Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είχε "δικαιοδοσία" να δικάσει τότε...

* Τρίτον, από τότε (1978) μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, ωστόσο. Το βασικότερο απ' όλα, σήμερα υπάρχει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay (United Nations Convention for the Law of the Sea - UNCLOS) το οποίο προβλέπει με σαφήνεια όλα εκείνα που δεν ήταν σαφώς καθορισμένα το 1978 (πέρα από τους διεθνείς κανόνες ναυσιπλοϊας που προϋπήρχαν).
Το Δίκαιο της Θάλασσας ψηφίστηκε το 1982 κι έγινε "εθιμικό" μετά το 1995, όταν το επικύρωσαν πάνω από 60 κράτη τότε - σήμερα πάνω από 160 κράτη, δηλαδή ουσιαστικά όλα όσα περιβρέχονται από θάλασσα, εκτός από τρία. Ακόμα και δύο από τα τρία που το προσυπέγραψαν το επικαλούνται ωστόσο (ΗΠΑ και Ισραήλ).

Μόνο η Τουρκία αρνείται να το αποδεχθεί, γιατί ειδικά στο Αιγαίο οι προβλέψεις του είναι εντελώς αντίθετες (και σαφέστατα αντίθετες) από τις επιδιώξεις της. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ανατολική Μεσόγειο...

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την "ιδέα", ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
"Μοιράζοντας" τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι "ωφελημένοι" - κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού "καζάν-καζάν" - ή win-win επί το...νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν - με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες...

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει...
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα "δικαιούμαστε", παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε...
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει "ακαταμάχητη"!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη...

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών "ιδιαιτεροτήτων", διαφορών σε "γραμμές βάσης" κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και "συνεκμετάλλευση" κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.
Αλλά εδώ δεν πρόκειται για τίποτε απ' όλα αυτά!
Η Τουρκία δεν αμφισβητεί τα όρια της ΑΟΖ των ελληνικών νησιών που βρίσκονται απέναντί της. Η Τουρκία αμφισβητεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν οποιαδήποτε ΑΟΖ! Κι όχι μόνο τα μικρά νησιά ή τα μεσαία νησιά. Ακόμα και μεγάλα νησιά όπως η Κρήτη.
Η Τουρκία ΔΕΝ ζητάει αυτό που επιβάλει το Διεθνές Δίκαιο να διαπραγματευθούμε μαζί της. Δηλαδή τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ ανάμεσα στα δικά της παράλια και "απέναντι" (opposite) ή "δίπλα" (adjacent) προς τα ελληνικά νησιά...
Η Τουρκία προσπαθεί να υφαρπάξει την ΑΟΖ των Ελληνικών νησιών προς την αντίθετη πλευρά: ανάμεσα στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα - ή ανάμεσα στο σύμπλεγμα του Καστελορίζου και την Αίγυπτο.
Αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να τα "διαπραγματευθεί" με την Τουρκία.

Στρατηγική Τύφλωση…

Στρατηγική Τύφλωση…

Θανάσης Κ.

Στην Ουκρανία βρισκόμαστε σε αδιέξοδο:

-- Οι Ρώσοι προχωρούν πολύ αργά – και πάντως πολύ δύσκολα.

-- Και οι Ουκρανοί ανθίστανται πεισματικά – και ηρωϊκά – χωρίς να μπορούν να αναχαιτίσουν τους Ρώσους και χωρίς να περιμένουν ουσιώδη εξωτερική βοήθεια από κανένα.

Στο μεταξύ η χώρα τους καταστρέφεται καθημερινά.

* Πρώτο ερώτημα λοιπόν:

Πώς μπορεί να τελειώσει ο Πόλεμος αυτός;

Τέτοιες συγκρούσεις τελειώνουν είτε με νίκη μίας πλευράς, είτε με διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.

Η Ρωσία μέχρι στιγμής δεν δείχνει διάθεση να συμφωνήσει, αν δεν αποσπάσει περισσότερα απ’ όσα ζητούσε πριν τον Πόλεμο - και για να ξεκινήσει τον Πόλεμο.

Απαιτεί οπωσδήποτε,

--την αναγνώριση απόσχισης της Κριμαίας (την οποία είχε καταλάβει ήδη από το 2014),

--την αναγνώριση απόσχισης των δύο επαρχιών του Ντομπάς,

--την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας και

--την διάλυση των ένοπλων αντι-ρωσικών ομάδων των Ουκρανών.

Δηλαδή ζητά τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας επί της (υπόλοιπης) Ουκρανίας.

Μέχρι στιγμής, η Κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί τίποτε παραπάνω από την «ουδετερότητα» ολόκληρης της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα του ακέραιη, με αντάλλαγμα να μην μπει στο ΝΑΤΟ.

Άρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει ακόμα αγεφύρωτο «διαπραγματευτικό χάσμα».

Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί αυτό, εφ’ όσον αποκλείουμε άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ, είναι:
-- είτε η Ουκρανική αντίσταση να καταρρεύσει,
-- είτε η Ρωσία να ηττηθεί και να συνθηκολογήσει.

Το τελευταίο θα σημάνει ότι ο Πούτιν τελικά θα ανατραπεί. Διότι αν ηττηθεί και συνθηκολογήσει, θα ανατραπεί! (Χωρίς απαραίτητα ο διάδοχός του να είναι καλύτερος για τη Δύση, όπως παρατηρούν ήδη δυτικοί αναλυτές).

-- Συμπέρασμα πρώτο: αν ο Πούτιν δεν συνθηκολογήσει (και δεν ανατραπεί εσωτερικά), τότε ο μόνος ορατός τρόπος να τελειώσει ο Πόλεμος είναι με ήττα-συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.

Αυτό είναι κάτι που (εμμέσως ή ευθέως) το ομολογούν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές.

Από τη στιγμή που η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να βοηθήσει τη σθεναρή της αντίσταση, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο.

* Οπότε έρχεται το επόμενο ερώτημα: Τι θα γίνει μετά;

Η μάλλον, ποια είναι η στρατηγική της Δύσης, αν η Ρωσία κερδίσει αυτά που επιδιώκει (ή, έστω, τα περισσότερα από όσα επιδιώκει) στην Ουκρανία;

Απάντηση, δυστυχώς, δεν υπάρχει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Ο κακός δικτάτορας Πούτιν κι… εμείς!

Ο κακός δικτάτορας Πούτιν κι… εμείς!

Θανάσης Κ.

Αν πάμε να «δικάσουμε» όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, δεν δυσκολευόμαστε να βγάλουμε απόφαση:

Υπάρχει ένας προφανής «φταίχτης»: Η Ρωσία! Και ο Πούτιν…

Τελεία και παύλα!

Δεν υπάρχουν «ναι μεν, αλλά»…

Η Ρωσία έκανε ένοπλη επέμβαση στο εσωτερικό ενός γειτονικού κράτους, επιχειρώντας να του επιβάλει να μην ενταχθεί σε μια συμμαχία (του ΝΑΤΟ)…

Και στην πορεία, επειδή οι Ουκρανικές δυνάμεις αντιστέκονται σθεναρά, προκάλεσε μεγάλες απώλειες αμάχων και εμπολέμων, ανάμεσα στους αντιπάλους της - αλλά και στους δικούς της…

Τι άλλο να πούμε;

Τίποτα!

Μόνο που η Πολιτική δεν τελειώνει με την καταδίκη ενός «εγκλήματος».

Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν καταλαβαίνει από Πολιτική…

Στην Πολιτική μας απασχολεί όχι μόνο «ποιος» έφταιξε, αλλά κυρίως ΤΙ έφταιξε. Και πάνω απ’ όλα τι θα γίνει στο εξής…

Η ηθική καταδίκη είναι «στιγμιαία». Η Πολιτική έχει και τη διάσταση του χρόνου…

Αφορά το «πρίν» (πως οδηγηθήκαμε ως εδώ). Αλλά αφορά πρωτίστως το «μετά» (τι θα γίνει από δω και στο εξής)…

Πώς θα διορθώσουμε τις ζημιές που έγιναν από τα «σφάλματα» του παρελθόντος. Πώς δεν θα επισωρεύσουμε νέα σφάλματα και πολύ μεγαλύτερες ζημιές, για πολύ περισσότερους…

Γι’ αυτό και, ενώ όλοι οι δυτικοί (και κάμποσοι ΜΗ δυτικοί) καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλοι ξεκαθαρίζουν ότι:

-- Καμία ΝΑΤΟϊκή χώρα δεν θα αναμιχθεί άμεσα στην πολεμική σύγκρουση.

-- Καμία ΝΑΤΟϊκή χώρα δεν θα αναμιχθεί ούτε «έμμεσα»

στις εχθροπραξίες εκεί.

Για παράδειγμα το ΝΑΤΟ δεν θα ανακηρύξει no fly zone πάνω από την Ουκρανία (όπως ζητάει επίμονα ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένσκι).

Οι δυτικοί «συμπαραστέκονται» όπως μπορούν στους Ουκρανούς, αλλά δεν διακινδυνεύουν κλιμάκωση των συγκρούσεων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν επέκταση του Πολέμου στην Ευρώπη.

Έχουν ευθύνη απέναντι στους λαούς τους…

* Επίσης οι Ευρωπαίοι εξαίρεσαν από τις κυρώσεις που επέβαλαν στους Ρώσους τον εφοδιασμό της ίδιας της Ευρώπης από ρωσικό αέριο.

“Πράσσειν άλογα” και... πράσιν’ άλογα!

Θανάσης Κ.

-- Τι ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία;
Έχει “αναβαθμιστεί” τόσο στα μάτια των δυτικών, ώστε να της “χαρίσουν” τα πάντα, συμπεριλαμανομένων κι όσων απαιτεί από την Ελλάδα;
-- Τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά;
Έχουμε εξαναγκαστεί από τους συμμάχους μας να δώσουμε τα πάντα στην Τουρκία;
-- Τι ακριβώς συμβαίνει με την Ουκρανική κρίση;
Αρχίζει ένας “νέος Ψυχρός Πόλεμος” διαρκείας, από τον οποίο η Τουρκία θα βγει “κερδισμένη, και η Ελλάδα (ξανά) “χαμένη”;
Μη βιάζεστε!
Τίποτε απ’ αυτά δεν αποκλείεται βέβαια...
Αλλά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει ήδη “δρομολογηθεί”...
Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο “σύνθετη” - και πάντως πολύ διαφορετική απ’ ό,τι την φαντάζονται κάποιοι...

* Πρώτον, η υποτιθέμενη “αναβάθμιση” της Τουρκίας, είναι πολύ πιο “προσωρινή” και πολύ πιο “αβέβαιη” απ’ ό,τι φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού αυτή τη στιγμή...