"Α Γ Ρ Ο Φ Ι Λ Ι Α -Αγροτική αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα"

Κάποιοι είχαν προειδοποιήσει αυτούς που τώρα πανικόβλητοι μας προειδοποιούν για αγροδιατροφική και επισιτιστική κρίση.
Είχαν προτείνει ένα νέο αναπτυξιακό τρόπο Γεωργίας και αγροτικού χώρου.
Ο Μ Ι Χ Α Λ Η Σ  Χ Α Ρ Α Λ Α Μ Π Ι Δ Η Σ  στο βιβλίο του,  "Α Γ Ρ Ο Φ Ι Λ Ι Α
-Αγροτική αναγέννηση-Νέα Αγροτικότητα", έγραφε στο οπισθόφυλλο:

"... Η τάση αυτή της αντιαστικοποίησης ουσιαστικά διεκδικεί μιαν άλλη μορφή οργάνωσης του χώρου, χρήσης του εδάφους.
... Η οικονομία μιας χώρας είναι ο πολιτισμός της, το στιλ ζωής των κατοίκων της. Αυτό δημιουργεί μία αισθητική πολιτισμική αλλά και παραγωγική σφαίρα, μία σφαίρα δημιουργίαςσε εθνικό επίπεδο. Αυτό το στυλ πρώτα σε προστατεύει και δεύτερον αυτό εξάγεις. Δεν είναι ή δεν είναι μόνο ζήτημα δασμών.
... Επόμενα ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο Γεωργίας και αγροτικού χώρου σημαίνει ανάκτηση δύο ιστορικών ποιοτικών λειτουργιών του.
Πρώτον, την παραγωγή υλικών αγαθών τροφής για την υγεία, την αναπαραγωγή και την ευχαρίστηση μας. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει το ένα πεδίο ανάπτυξης του νέου αγροτικού προτύπου. Αυτό της ανακάλυψης και ανάδειξης των τυπικών παραδοσιακών προϊόντων των ελληνικών περιφερειών, των βιολογικών προϊόντων, των διαδικασιών ελέγχου και πιστοποίησης της παραγωγής...
... Η δεύτερη λειτουργία που θα καθορίσει τη νέα εξέλιξη του αγροτικού χώρου είναι αυτής της παραγωγής τοπίου..."

Ο Βασίλης Λαγός , κοινωνός και πρωτεργάτης της κίνησης για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης του τόπου στην Ήπειρο γράφει:

Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, γίνεται πολύς λόγος τελευταία για την επάρκεια τροφίμων και τον πρωτογενή τομέα . Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι ο όρος "πρωτογενής τομέας" είναι πια ανεπαρκής και η χρήση του υποδηλώνει διανοητική οκνηρία,
εδώ και δεκαετίες ο σωστός όρος είναι "αγρο-διατροφικός τομέας", δεν χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω τον λόγο.

Ελέφαντας χρέους απειλεί της αγροτικές εκμεταλλεύσεις

του Πέτρου Γκόγκου | απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας Agrenda

Με το πετρέλαιο σε τιµές άνω των 1,50 ευρώ το λίτρο, το κόστος στα αναγκαία εφόδια να έχει τριπλασιαστεί στις περισσότερες των περιπτώσεων και το κόστος των ζωοτροφών να αφήνει τα κοπάδια υποσιτισµένα, όσο οι λογαριασµοί ρεύµατος φτάνουν στην καλύτερη διπλάσιοι, τα προβλήµατα που συσσωρεύονται είναι πολλά για να χωρέσουν κάτω από το χαλί. Σ’ αυτό το κλίµα, οι τιµές των αγροτικών προϊόντων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, καθιστούν την παραγωγή καθαρά ζηµιογόνα.

Είναι η πρώτη φορά που µια τέτοια τέλεια καταιγίδα έρχεται να σκεπάσει την αγροτική δραστηριότητα της χώρας καθολικά και µε τόση ένταση, µε τα µέτρα που λαµβάνονται να είναι λειψά (αγροτικό πετρέλαιο) και µε µηδενικό αντίκτυπο (µείωση ΦΠΑ ζωοτροφών, αναβολή πληρωµής ΥΚΩ ∆ΕΗ/ έκπτωση στις πρώτες 300 κιλοβατώρες).

Κατά κοινή οµολογία, ο κλάδος ετοιµάζεται για έναν από τους πιο µαύρους χειµώνες των τελευταίων ετών και δεν είναι λίγοι οι παραγωγοί που κοινοποιούν πλέον στην Agrenda την απόφασή τους να περιορίσουν την έκθεσή τους στο ρίσκο προσαρµόζοντας κατ’ αναλογία την καλλιεργητική τους ατζέντα. Είναι φυσικά µια εξέλιξη που έρχεται να µεταφέρει την προβληµατική κατάσταση που βιώνουν τα αγροτικά κέντρα της χώρας στις επόµενες χρονιές.

«Έρχεται τσουνάµι. Με την ουρία από 17-18 ευρώ το σακί, να έχει πάει στα 43 ευρώ και τη βασική λίπανση από τα 13-14 ευρώ στα 35 ευρώ το σακί, το ρεύµα στα ύψη και το πετρέλαιο απλησίαστο, πώς να αντέξει ο κόσµος;», αναφέρει παραγωγός στην Agrenda.

Παγκόσμια ημέρα αγρότισσας!

Παγκόσμια ημέρα αγρότισσας!

«Αυτές που γίναν ένα με τη γη»

Αριάδνη, 90 χρόνων (Λούρος, Πρέβεζα):

Εμείς περάσαμαν κακή ζωή και το Κράτος δεν μας αποζημιώνει. Μας δίνει τριακόσια ευρώ. Τί να τα κάνομε; Δεν θέλεις να φας; να ντυθείς; Εμείς περάσαμαν κακή ζωή, αλλά τώρα που ήρθαν τα καλά να ζήσουμε και μεις λίγο καλύτερα, γεράσαμαν και δεν μπορούμε.

Ήμουν καί αγρότισσα καί γεωπόνος. Αμέσως καταλάβαινα με την πρώτη ματιά τι θέλει το δέντρο. Και λέω στα παιδιά μου, άμα σπούδαζα γεωπόνος θα γινόμουν. Είχα φυτέψει, μόνη μου, εκατόν πενήντα ελιές.

Ήμουν παντρεμένη και είχα τα παιδιά μικρά τότε. Τώρα γίναν θερία κλαριά.

Γεννήθηκα το 1916 στο Πολύβρυσο. Είναι κάτω από το Ζάλογγο. Είχε τρεις – τέσσερις βρύσες και πολύ νερό, πολύ νερό. Εκεί πλέναμαν και τα ρούχα.

Ήμασταν εφτά αδέρφια, τέσσερα αρσενικά και τρεις κοπέλες. Και χήρεψε η μάνα νέα. Πόσο χρονών; Θα σε γελάσω, δεν ξέρω. Εγώ ήμουν η τελευταία. Έξι μηνών τότε.

Ο πατέρας σκοτώθηκε μόνος του, κατά λάθος. Ήταν χειμώνας, του Αγίου Αθανασίου, και πήγε να κόψει κλαριά για να φάνε τα βόδια που τα είχαμε για τ’ όργωμα. Ανέβηκε στο δέντρο, έκοψε το κλαρί και πέταξε κάτω το μαχαίρι, πού ήταν πολύ μεγάλο, ένα μέτρο περίπου, κι αυτό έπεσε όρθιο. Καθώς κατέβαινε από το δέντρο, γλίστρησε, γιατί ψιλόβρεχε και φόραγε κάτι γρουνοτσάρουχα αντί για παπούτσια, και καρφώθηκε πάνω στο μαχαίρι…

Πόσο σ’ ήθελα μωρ’ κοπέλα, νάρθεις να ιδείς την ιστορία μας και να την γράψεις! Πότε θάρθει αυτή η κοπέλα; έλεγα…

ερίστριες με το μωρό στην κούνια και ξυλοκόποι στην Αγία Παρασκευή Τσαγκαράδας.

Στο σημείο που συνέβηκε αυτό ήταν ερημιά. Αλλά απ’ εκεί κοντά πέρναγαν δυο κοπέλες μ’ ένα μουλάρι, που είχε έναν κύπρο στο λαιμό. Ο πατέρας γνώρισε από το κουδούνισμα τίνος ήταν το μουλάρι και φώναξε: