'Αποκούμπι' να πείτε τη θειά σας.

 

Του Σωτήρη Μητραλέξη

Κάθε φορά που τίθενται ζητήματα πίστης ή σχέσεων εκκλησίας-κράτους στο δημόσιο λόγο, η πιο μετριοπαθής ας πούμε και 'πατροναριστικά φιλάνθρωπη' στάση, που τείνει χείρα φιλίας στους πιστούς αντί να τους αντιστρατεύεται μαχητικά, είναι το «αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι έχουν θρησκευτικές ανάγκες και πρέπει να είναι σεβαστές», «έχουν δικαίωμα στην ανάγκη τους να πιστεύουν σε κάτι ανώτερο, σε κάτι που τους υπερβαίνει», «σεβόμαστε το αποκούμπι τους». 'Αποκούμπι' να πείτε τη θειά σας. 

Όλα τα παραπάνω, αν και σαφώς καλοπροαίρετο το πατρονάρισμά τους και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί, προϋποθέτουν μια συγκεκριμένη εικόνα: ότι η συζήτηση δε γίνεται για το τι τελικά ισχύει και τι δεν ισχύει ως προς τη φύση των πραγμάτων (είναι κτιστά και με σκοπό; είναι τυχαία και άσκοπα;), αλλά ότι είναι δεδομένη μια secular κοσμοαντίληψη, δίπλα στην οποία γίνονται ανεκτοί οι ψυχολογικοί λόγοι που οδηγούν σε ανέλπιδες «ελπίδες», τζούφιες αλλά χαλαρωτικές «πίστεις» και χρήσιμα αν και αβάσιμα υποστηρικτικά «αποκούμπια». Τύπου, εντάξει, η πίστη είναι ένας βάκιλος που προσβάλλει τον εγκέφαλο των αφελών ή των απλώς ανθρώπινων, δεν είναι και να πολυσυζητήσεις μαζί τους, αλλά τι να κάνουμε, κάποιους πιο αδύναμους τους βοηθάει να τη βγάλουν, το καταλαβαίνουμε (αν και οι ίδιοι έχουμε αρθεί πάνω από τέτοιες ταπεινές, οπισθοδρομικές, αδιαφώτιστες ανάγκες), δεν θα τους φάμε κιόλας, θα συζήσουμε αρμονικά. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η κοινωνία ξεχειλίζει από διάφορες απίθανες και φτωχότατες μεταφυσικές (δηλαδή, θεωρητικές νοηματοδοτήσεις, όχι ιπτάμενα φλυτζάνια, εδώ δεν αναφέρομαι στην απίστευτη πληθώρα εξωχριστιανικών δεισιδαιμονιών τύπου ζώδια αλλά σε ό,τι περνάει ως 'επιστημονικό' συμπέρασμα για το τι ΕΙΝΑΙ η συνείδηση —όχι μόνο πώς λειτουργεί, που και πάλι— ή για το τι συμβαίνει μετά θάνατον, πράγματα για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτε. Ή για το τι είναι ύλη, που όλοι μα όλοι έχουν ένα σχήμα 19ου αιώνος στο μυαλό τους που έκτοτε άλλαξε ΑΡΔΗΝ, αλλά με αυτό το παρωχημένο σχήμα θεωρούν εαυτούς «επιστημονικούς υλιστές» χωρίς να είναι τίποτε από τα δύο). 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ: "Το να συμμετέχει κανείς στον κοινό πόνο είναι το δώρο του Θεού"

Διαγνώστηκε θετικός στον κορωνοϊό ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και μεταφέρθηκε στην εντατική του Ευαγγελισμού.

Δήλωσε, «εγώ έχω μια ευαισθησία με τους πνεύμονες, έχω ένα άσθμα πολύ καιρό. Νομίζω θα το ξεπεράσουμε».

Ωστόσο, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «το να συμμετέχει κανείς στον κοινό πόνο είναι το δώρο του Θεού». Και εν συνεχεία, έστειλε μήνυμα ότι ο χριστιανός ανήκει στον Θεό: 

«Mη στεναχωριέστε. Θα περάσουμε. Είτε ζώμεν είτε αποθνήσκομεν του Κυρίου εσμέν. Είναι μεγάλη παρηγοριά αυτά τα πράγματα για εμάς».

Αυτός είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος που το 1973, στην κατάληψη της Νομικής, έσπασε το μπλόκο των Χουντικών και μετέφερε τρόφιμα στους φοιτητές.

Ο Θανάσης Πετράκος, (Thanasis Petrakos) πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με ανάρτησή του στο Facebook θύμισε μια ιστορία για τον Αναστάσιο, μια ιστορία από τα χρόνια της Χούντας.

«Εύχομαι ολόψυχα να βγεις νικητής από αυτή τη δύσκολη μάχη Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη σκηνή όταν με τρομερή αποφασιστικότητα και περηφάνια παραμέρισες και απαιτήσεις από το χουντικό αρχηγό της Αστυνομίας το Χριστολουκά και τους μπάτσους του να κάνουν πέρα να περάσεις μαζί με τους διακόνους και μας έφερες φαγητά και φάρμακα στη Νομική στη πρώτη κατάληψη το Φλεβάρη του 1973. H προσφορά σου είναι πολύ μεγάλη αυτήν ελληνική μειονότητα της Αλβανίας αλλά και στις σχέσεις των δύο χωρών Ελλάδας και Αλβανίας».

Από τον φίλο Δημήτρη Τριάντο... 

1991, τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα, «ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ σήμερον, αδελφοί μου, επιτέλους και για εσάς!» Έτσι ξεκίνησε, στον ετοιμόρροπο παγωμένο ναό του Ευαγγελισμού στα Τίρανα, στη μοναδική εκκλησία που δεν είχε κατεδαφίσει το αθεϊστικό καθεστώς του Χότζα «Είμαι εδώ, για να σας βοηθήσω όλους μαζί αλλά και καθένα σας χωριστά να βρείτε ξανά τον Θεό χωρίς τον φόβο φυλακίσεως, διωγμού ή θανατικής ποινής».