Από Βασίλη Ασημακόπουλο
Κομματικό τέκνο του Βίλλυ Μπραντ, της φιλειρηνικής ενεργητικής οστπολιτίκ στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων στην εσωτερική πολιτική. Έκφραση της ταξικής εκδοχής της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας της μετά Μπαντ Γκόντεσμπερκ (1959) εποχής.
Πρόεδρος του SPD τη δεκαετία του ‘90 υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σρέντερ (SPD-Πράσινοι), απ’ όπου θα παραιτηθεί το 1999 διαφωνώντας τόσο με την νεοφιλελεύθερης έμπνευσης οικονομική-κοινωνική πολιτική της νέας σοσιαλδημοκρατίας, που είχε την ονομασία «Ατζέντα 2010», όσο και με την υποστήριξη της κυβέρνησης Σρέντερ, με ΥπΕξ τον Γιόσκα Φίσερ (από το κόμμα των Πρασίνων), των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία εκείνη την περίοδο. Στην παραίτησή του θα σημειώσει εμφατικά τη φράση «Η καρδιά μου χτυπά αριστερά» που θα είναι και ο τίτλος του σχετικού του βιβλίου.
Λίγα χρόνια μετά θα γίνει συνιδρυτής του Κόμματος «Η Αριστερά» (Die Linke). Τα τελευταία χρόνια ασκούσε έντονη κριτική στην ηγεσία του κόμματος, που θεωρούσε ότι κινούνταν σε μια φιλελεύθερη-δικαιωματική ατζέντα μεταϋλιστικών αξιών, σε βάρος της κοινωνικής-εργατικής θεματολογίας και ταυτότητας, αποξενώνοντας την εργατική βάση του κόμματος και προσεγγίζοντας την κατεύθυνση του κόμματος των Πρασίνων.
