Από:Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo.gr)—-
Την συνάντησα στα Γιάννενα , την παραμονή της εκδήλωσης του Γυμνασίου Ανατολής Ιωαννίνων ,εκδήλωση «μνήμης και τιμής για τον ήρωα ,ποιητή και Εθνομάρτυρα ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ» .Και η αδερφή του ,η Μαρούλα Παλληκαρίδη μίλησε για την εκπομπή «ότι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων για τον αγώνα του Ευαγόρα.Ανέδειξε άγνωστες ,συγκλονιστικές στιγμές, από την δράση του, μίλησε για τις απόψεις του, για τις ιδέες του και για όσα τον ώθησαν ,αυτόν ,ένα νέο αγόρι, να αντισταθεί με διάφορους τρόπους απέναντι στους Άγγλους αποικιοκράτες. Έφερε στην επιφάνεια «λεπτομέρειες» της προσωπικότητάς του και κατέθεσε αποκαλυπτικά στοιχεία για την πορεία του μέχρι τον απαγχονισμό του.
(ΕΔΩ) το ηχητικό και ακολουθεί η συνέντευξη
(ΕΔΩ )ηχητικό από την ταινία «Μπροστά στην αγχόνη» στην οποία ακούγεται ο Γιώργος Ζωγράφος να τραγουδά ,σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη , στίχους από το ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, «ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ»
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Ο Ευαγόρας, θέλω να πιστεύω,ότι από την ζωή του, από την ζωή που έκανε, ήταν ταμένος, τρόπον τινά,γι’ αυτόν τον αγώνα και την θυσία που έκανε .Ήταν έτοιμος. Και θα μιλήσω για την τελευταία μέρα ,για τις τελευταίες στιγμές, για την τελευταία φορά που τον είδαμε στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας.Και τολμώ να πω ότι ο Ευαγόρας πίσω από το κλειστόν , το πυκνό σύρμα της κλειστής πόρτας , ήταν τόσο ήρεμος και τόσο πράος, αλλά ταυτόχρονα και πολύ δυνατός,Παρ’ όλη την τραγικότητα των στιγμών , μας χαμογέλασε με εκείνο το γλυκό του χαμόγελο , είχε την δύναμη ακόμα και να μας χαμογελάσει.Ευχήθηκε να είναι ο τελευταίος απαγχονισθείς , ήταν ο τελευταίος ,αλλά είμαι σίγουρη ότι πολλές ώρες πριν οδηγηθεί στην αγχόνη ήταν στην αντίπερα όχθη»
-Ποια στοιχεία ήταν αυτά που τον είχαν «ετοιμάσει»;
«Κατ’ αρχήν ήταν η πίστη του πιστεύω, η πίστη στο θεό και η σιγουριά και η βεβαιότητά του ότι έκανε αυτό που έπρεπε και καταλάβαινε εκείνος ό,τι έπρεπε να κάνει για την πατρίδα του.Έκανε ότι περνούσε από το χέρι του.Μέχρι εκεί που περνούσε από το χέρι του το έκανε και στο τέλος –τέλος προσέφερε τον εαυτό του»
-Πόσων χρόνων είσαστε τότε ,εκείνη την περίοδο;
«Είχαμε δυο χρόνια διαφορά με τον Ευαγόρα.Ήμουν δυο χρόνια μικρότερη..»
-Πότε άρχισε την δραστηριότητά του , να είναι στο προσκήνιο εκείνης της μάχης ,εκείνη την περίοδο;
«Στο προσκήνιο, καλά το θέτετε, στο προσκήνιο πιστεύω ότι έφτασε, ότι ξεκίνησε το 1953.Ο Ευαγόρας το ’53 ήταν 15 χρόνων.Το τονίζω , έχει σημασία , ήταν 15 χρόνων και ήταν Ιούνιος αρχές Ιουνίου που θα γινόταν η στέψη της βασίλισσας, της νυν βασίλισσας της Αγγλίας.Και ως αποικία που ήμασταν , όλο το νησί σημαιοστολίστηκε με Αγγλικές σημαίες , με θυρεούς, ετοιμαζόντουσαν να γιορτάσουν και αυτό με το δίκιο τους βέβαια, να γιορτάσουν την ενθρόνιση της βασίλισσάς τους, την στέψη της βασίλισσάς τους.Και πήραν από τις δημοτικές αρχές της πόλης μας την άδεια και οι δημοτικές αρχές δεν ξέρω γιατί, κατ’ εμέ δεν έπρεπε, παραχώρησαν στους Άγγλους το Ιακώβειο Γυμναστήριό μας ,μας,που χορεύαμε κάθε 25 Μάρτη ,που γιορτάζαμε ,που κάναμε τους αγώνες μας, που κάναμε τις ασκήσεις μας , τις γυμναστικές μας , και το παραχώρησαν.Και το σημαιοστόλισαν στα προπύλαια με μια Αγγλική σημαία..»
-Το δικό σας, το «σας»…
