ΕΛΛΑΔΑ 2022: Η Παρακμή και οι προοπτικές ανάσχεσης

Οι Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Θόδωρος Παντούλας και Γιώργος Παπαγιαννόπουλος μίλησσν για την “Ελλάδα του 2022, την παρακμή και τις προοπτικές ανάσχεσης”.

Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Τροφική Επάρκεια. Συνεργατικές-Συνεταιριστικές ενώσεις, υποδομή και βάση για Δημορατία και Εθνική Ανεξαρτησία

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Διατυπώνω μια “Πρόταση Παραγωγής” (για να βγούμε κάποτε από την Κρίση διαρκειας): Θεωρώ πρώτιστη την Ανάγκη Παραγωγικής Ανασυγκρότησης. Με Οργάνωση της παραγωγής, Συνεργατικές-“εναλλακτικές” μορφές εργασίας. Με Αγροτικούς συνεταιρισμούς, Καταναλωτικούς Συνεταιρισμούς που λειτουργούν Χωρίς μεσάζοντες, δίκτυα ανεξάρτητων επαγγελματιών που παράγουν συνεργατικά. Τροφική Επάρκεια.

Με το υφιστάμενο “μοντέλο ανάπτυξης και παραγωγής” παρωχημένο και ξεπερασμένο, με τα αδιέξοδα να μας ταλανίζουν, προβάλλει η ανάγκη για διατύπωση Εναλλακτικών Προτάσεων και Δράσεων. Η ανάγκη να υπάρξει ένα Εθνικό Σχέδιο Επιβίωσης και Ανασυγκρότησης: της κοινωνίας, του κοινωνικού κράτους και της παραγωγής, με προτεραιότητα την ευημερία και αξιοπρέπεια των λαϊκών στρωμάτων και με κατεύθυνση και κίνητρο την κοινωνική δικαιοσύνη. Τούτο ανάμεσα σε άλλα σημαίνει:

-Ανάσχεση του ξεπουλήματος και της αισχροκέρδειας, της Ακρίβειας που συντρίβει λαϊκά νοικοκυριά και μικρομεσαίους αδιακρίτως, την υπεράσπιση του εθνικού πλούτου. Δουλειά και δίκαιη αμοιβή για όλους. Κοινές Δράσεις για έλεγχο της κερδοσκοπικής ασυδοσίας, της διαφθοράς. Κοινές Δράσεις στην παραγωγή και διανομή αγαθών και υπηρεσιών, με κατεύθυνση προς μια οικονομία υπέρ των υποτελών τάξεων/ εργαζομένων και ανέργων, με ουσιαστικό κοινωνικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

-Υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοσίων αγαθών, εργατικός και λαϊκός έλεγχος στους θεσμούς και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Κατάρτιση λοιπόν με δημόσιο διάλογο Προγράμματος Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Αναδιανομής του Πλούτου και Ανθρώπινης και Αειφόρου Ανάπτυξης.

Διότι, επιτακτική Ανάγκη σήμερα είναι : η Ανάπτυξη της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής. Η Παραγωγική Ανασυγκρότηση, οι εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης. Η Στήριξη μορφών συλλογικής διαχείρισης, όπως: συνεταιρισμών, ομαδικών καλλιεργειών, δημοτικών και δημοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων, διαχείριση των λαϊκών αγορών από επιτροπές άμεσων παραγωγών, καταναλωτών κ.ο.κ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - "Ελλάδα 2022: η Παρακμή και οι προοπτικές ανάσχεσης"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

"Ελλάδα 2022: η Παρακμή και οι προοπτικές ανάσχεσης"

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022, ώρα 7μμ,

αίθουσα Παλαίχθων, Παλλάδος 24-26 εντός της στοάς,

2ος όροφος, πλατεία Ψυρρή (Χάρτης)

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Να είσαι ελεύθερος. Να βγάζεις το ψωμί που τρως. Ανεμπόδιστα να γεύεσαι τη γονική σου κληρονομιά και να ετοιμάζεις εκείνη που θα δώσεις στα παιδιά σου. Θεμελιώδες τρίπτυχο —με πάμπολλες άλλες πτυχώσεις— πολιτείας που ευημερεί και ευτυχεί, καθώς έτσι οικοδομούμε «τὴν πόλιν τοῖς πᾶσι καὶ ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην» (Περικλέους, Επιτάφιος). Αλλά από αυτά τα θεμελιώδη, δυστυχώς, πολύ έχουμε απομακρυνθεί εμείς οι σημερινοί Έλληνες και η σημερινή μας πατρίδα.

Με λίγα λόγια:

Α. Κυριαρχία.

Διακόσια χρόνια μετά τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση, συνεχίζουμε να ζούμε σε μια Ελλάδα με κολοβωμένη την εθνική της ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα ακόμα να απειλείται με ακρωτηριασμό.

Νέα «Πολιτική Πρωτοβουλία» στον πατριωτικό χώρο

Από Tο Ποντίκι 26.05.2022 13:28

Μια νέα πατριωτική κίνηση κάνει την εμφάνιση της με το όνομα «Πολιτική Πρωτοβουλία», η οποία καλεί σε ενεργοποίηση ανεξάρτητη «από τα γερασμένα, απαξιωμένα και υποτελή εν τέλει πολιτικά σχήματα που μας κληροδότησε η χρόνια κρίση».

Όπως σημειώνουν στο ιδρυτικό τους κείμενο: 

«Οι παραδοσιακοί πολιτικοί σχηματισμοί δεν είναι σε θέση να εκφράσουν τον καημό του λαού μας για προκοπή στην ίδια του την πατρίδα. «Μοιραίοι και άβουλοι» συνάμα, απλώς εναλλάσσονται στις κυβερνήσεις με πανομοιότυπη και δοτή πολιτική. Και συντάσσονται σε όλα χωρίς κρατούμενα με τον διεθνή, ληστρικό, όπως αποδεικνύεται ολοένα και καθαρότερα, παράγοντα».

Το κείμενο της ιδρυτικής τους διακήρυξης υπογράφουν ενεργοί πολίτες αλλά και αντιδικτατορικοί αγωνιστές:

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Να είσαι ελεύθερος. Να βγάζεις το ψωμί που τρως. Ανεμπόδιστα να γεύεσαι τη γονική σου κληρονομιά και να ετοιμάζεις εκείνη που θα δώσεις στα παιδιά σου. Θεμελιώδες τρίπτυχο —με πάμπολλες άλλες πτυχώσεις— πολιτείας που ευημερεί και ευτυχεί, καθώς έτσι οικοδομούμε «τὴν πόλιν τοῖς πᾶσι καὶ ἐς πόλεμον καὶ ἐς εἰρήνην αὐταρκεστάτην» (Περικλέους, Επιτάφιος). Αλλά από αυτά τα θεμελιώδη, δυστυχώς, πολύ έχουμε απομακρυνθεί εμείς οι σημερινοί Έλληνες και η σημερινή μας πατρίδα.

Με λίγα λόγια:

Α. Κυριαρχία. Διακόσια χρόνια μετά τη μεγάλη Ελληνική Επανάσταση, συνεχίζουμε να ζούμε σε μια Ελλάδα με κολοβωμένη την εθνική της ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα ακόμα να απειλείται με ακρωτηριασμό.

Ήταν τα «Μνημόνια», από το μοιραίο 2010, μέχρι το 2015 και μέχρι σήμερα, που μας επέβαλαν, έναντι του αλόγιστου χρέους, ένα ιδιότυπο καθεστώς απαλλοτρίωσης του εθνικού πλούτου, θεσμίζοντας την πλήρη οικονομική υποτέλεια, κατάσχοντας δια της τραπεζιτικής βίας το σύνολο σχεδόν των καταπιστευμάτων δύο τουλάχιστον γενεών Ελλήνων, από τον πόλεμο και μετά.

Ως συνέπεια αυτού του ακήρυκτου πολέμου που χάσαμε, σχεδόν αμαχητί, ήρθε ο εξανδραποδισμός των νέων της πατρίδας μας, που έφυγαν αναζητώντας καλύτερη τύχη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Ακολουθεί αναπόδραστα η φαλκίδευση της Δημοκρατίας, η υπονόμευση των θεσμών της και ο κυβερνητικός αυταρχισμός.

Ταυτοχρόνως, συνεχίζεται και δυστυχώς υποδαυλίζεται από τη λεγόμενη διεθνή Κοινότητα ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρείας και διαρκούς αμφισβήτησης της εθνικής μας κυριαρχίας από τη γείτονα Τουρκία. Από την επαίσχυντη νύχτα των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, το Αιγαίο (μαζί και η χώρα) παίρνει ολοένα και πυκνότερο γκρίζο —αντί γαλάζιου— χρώμα: Περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας στα 6 μίλια, καθώς «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη», όπως είπε πρόσφατα επιφανής πολιτικός, εκ των μνημονιακών πρωτομαστόρων· απαίτηση για αφοπλισμό των νησιών του ανατολικού Αιγαίου· αμφισβήτηση δικαιώματος ΑΟΖ στο Καστελόριζο — και όχι μόνο· προώθηση της ιδέας «συνεκμετάλλευσης» του Αρχιπελάγους.