«Μια θορυβώδης μειοψηφία…»

Του Θανάση Κ.

Για πρώτη φορά όλη αυτή η παγκόσμια εκστρατεία “εκφοβισμού” των λεγόμενων ΛΟΑΤΚΙ (ή LGBT+) πήρε μια ηχηρή απάντηση.

Είχαν ήδη επιβάλλει να αγωνίζονται κανονικά σε Ολυμπιακά αθλήματα, ως «γυναίκες», άτομα που ήταν προηγουμένως άνδρες!

Με «δυνητικό» τουλάχιστον αποτέλεσμα, να αποσπούν μετάλλια από άξιες αθλήτριες.

Αυτό, όμως, καταπατούσε τα δικαιώματα των γυναικών. Κατάφωρα μάλιστα.

Και πριν λίγες μέρες, για πρώτη φορά μια Ολυμπιακή Ομοσπονδία πήρε επίσημη απόφαση με την οποία απαγόρευσε στα τρανς άτομα να συμμετέχουν σε αγωνίσματα κολύμβησης γυναικών.

Πρόκειται για την ιστορική απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κολύμβησης – της FINA – με την οποία ανατράπηκαν προηγούμενες αποφάσεις - και απαγορεύτηκε οριστικά σε τρανς αθλήτριες να συμμετέχουν σε αγωνίσματα κολύμβησης γυναικών, εφ’ όσον είχαν κάνει την «μετάβαση» (από αρσενικά σε θηλυκά) μετά την εφηβεία, συγκεκριμένα μετά τα 12 χρόνια…

(Και η απαγόρευση αφορά, ουσιαστικά, όλους τους τρανς).

Η εξήγηση προφανής: Άτομα που το σώμα τους στην εφηβεία έχει παράξει τεστοστερόνη, έχουν μυϊκό σύστημα που μπορεί να τους δίνει δια βίου «πλεονέκτημα» σε αθλητικές επιδόσεις, έναντι ατόμων (γυναικών) που δεν έχουν υποστεί αυτή τη «μετάβαση».

Για τον ίδιο λόγο που άνδρες και γυναίκες δεν αγωνίζονται στα ίδια αθλήματα – για λόγους δικαιοσύνης προς τις γυναίκες – απαγορεύεται τώρα και σε άτομα που υπήρξαν «βιολογικά άνδρες» και μετέπειτα αποφάσισαν να γίνουν «γυναίκες», να αγωνίζονται εναντίον γυναικών.

Μπορούν να αγωνίζονται σε ειδικές κατηγορίες μόνοι τους, αν θέλουν, αλλά με γυναίκες δεν μπορούν να ανταγωνίζονται σε επίσημες αθλητικές διοργανώσεις, γιατί αυτό θα ήταν άδικο για τις γυναίκες.

Απλή λογική. Που όμως χρειάστηκε ειδική «κινητοποίηση» για να περάσει…

Από τις πρώτες που έκαναν εκστρατεία κατά της συμμετοχής την τρανς σε γυναικεία αγωνίσματα ήταν ένας πραγματικός θρύλος του υγρού στίβου η βρετανίδα κολυμβήτρια Sharron Davies, η οποία έχει συμμετάσχει σε τρείς διαδοχικές Ολυμπιάδες, έχει κερδίσει δεκάδες μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις (Ευρωπαϊκές και της Κοινοπολιτείας) κι από τα 11 χρόνια της που αγωνίζεται, έχει σπάσει πάμπολλα εθνικά ρεκόρ στη χώρα της.

Η θανατογόνος χρήση της σεξουαλικής απελευθέρωσης

από

 Χάρης Ναξάκης

 -

Όταν τελειώσει ο αχός των βιασμών και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και έχει πάρει τον δρόμο της η δικαστική διερεύνηση των σεξουαλικών εγκλημάτων, θα πρέπει να τεθεί το πραγματικό ερώτημα. Ποιό είναι το πολιτισμικό και ανθρωπολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο εδράζεται η απόλαυση του κακού, ο ερωτισμός του σκότους; Λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι μετά τον Μάη του ’68, όπως αναφέρει ο Μ. Ονφρέ στο βιβλίο του για τον ντε Σαντ, ένας τεράστιος αριθμός διανοουμένων της φιλελεύθερης δεξιάς και της αριστεράς υπέγραψαν ένα κείμενο για την νομιμοποίηση της παιδεραστίας, “θεωρώντας ότι το τέλος μιας ενοχοποιημένης σεξουαλικότητας νομιμοποιούσε μια σεξουαλικότητα χωρίς ηθική, όπως εκείνη που ο ενήλικας επιβάλλει στο παιδί που δεν έχει την δυνατότητα να συναινέσει”. Όπως σωστά επισημαίνει ο Ονφρέ τα ιουδαιοχριστιανικά άμφια, η θεώρηση του σώματος ως αμαρτωλή ύπαρξη, ορθώς κατέρρευσαν με τον Μάη του ΄68, αλλά μετά την απόρριψη του χριστιανικού ευνουχισμού δεν είχαμε μια αυθεντικά διυποκειμενική ελεύθερη σεξουαλικότητα, αλλά μια μηδενιστική χρήση της σάρκας, μια εγωιστική απόλαυση του άλλου. Αλλά και ο Έρικ Φρομ στην “Ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας” είχε επισημάνει ότι η αριστερά μετά τον Μάη του ’68, με προεξάρχοντα τον Μαρκούζε θεωρούσε ότι ο πολιτισμός είχε οικοδομηθεί πάνω στην καταστολή της λίμπιντο και αυτή πρέπει να αποδεσμευτεί ακόμα κι αν είναι σαδική και μαζοχιστική. Όλες οι επιθυμίες είναι αποδεκτές, η απόλαυση δεν έχει όρια, το μόνο όριό της είναι να προσφέρει στο εγωκεντρικό υποκείμενο απόλαυση. Κι όμως, αιώνες πριν ο Ηράκλειτος είχε επισημάνει “ανθρώποις γίνεται οκόσα θέλουσιν, ουκ άμεινον”, σε ελεύθερη μετάφραση, αν αφήσεις τους ανθρώπους να εκπληρώνουν ότι επιθυμούν αυτό θα είναι πάντα σε βάρος κάποιου άλλου. Θα πρόσθετα εγώ ότι το περίσιο χαλάει το ίσιο, διότι η έλλειψη ορίων, η συρρίκνωση του ατόμου σε νάρκισσο, οδηγεί αναπόφευκτα στην ενόρμηση του θανάτου.

Δίκη Ζακ Κωστόπουλου: Ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς!

Λυγερός Σταύρος

03/05/2022

Views: 1,850

Viber

Ο κύκλος που άνοιξε με τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου εκείνο τον Σεπτέμβριο του 2018 στην περιοχή της Ομόνοιας έκλεισε. Ο κατηγορούμενος κοσμηματοπώλης και ο παρευρισκόμενος μεσίτης, που είχε σπεύσει να τον βοηθήσει, καταδικάστηκαν σε 10 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή, ενώ οι τέσσερις κατηγορούμενοι αστυνομικοί αθωώθηκαν.

Υπενθυμίζω ότι το θύμα εισήλθε στο κοσμηματοπωλείο, στο οποίο δεν ήταν μέσα ο ιδιοκτήτης και εγκλωβίσθηκε από τον αυτόματο μηχανισμό κλειδώματος της πόρτας. Τότε πήρε ένα πυροσβεστήρα κι αφού δεν μπόρεσε να σπάσει την πόρτα, έσπασε τη βιτρίνα και βγήκε έξω, κρατώντας ένα κομμάτι γυαλί κι απειλώντας όσους τον πλησίαζαν. Ο Ζακ Κωστόπουλος εξουδετερώθηκε και πεσμένος στο έδαφος δέχθηκε κλωτσιές και από τους δύο πολίτες και από αστυνομικούς. Όπως αποδείχθηκε και τα χτυπήματα και προφανώς η ένταση του προκάλεσαν ισχαιμικό που τον σκότωσε.

Ένα μήνα αργότερα, Αλβανοί αστυνομικοί σκότωσαν στο Βουλιαράτι στη Βόρειο Ήπειρο τον Κωνσταντίνο Κατσίφα, ο οποίος, όταν προκλήθηκε από Αλβανό αστυνομικό κατά τη διάρκεια της τελετής για την 28η Οκτωβρίου, πήγε σπίτι του πήρε ένα καλάσνικωφ και πυροβόλησε στον αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν οι Αλβανοί αστυνομικοί, που δεν είχαν δεχθεί πυρά από αυτόν, τον σκότωσαν.

Οι θάνατοι του Ζακ Κωστόπουλου και του Κωνσταντίνου Κατσίφα –τόσο διαφορετικοί, αλλά και με κάποιους κοινούς παρονομαστές– επανέφεραν στην επιφάνεια ένα πρόβλημα, το οποίο συνεχώς οξύνεται. Πρόκειται για την ανάδυση ενός ιδεοληπτικού μίσους, το οποίο έχει φθάσει στο σημείο να βάζει ιδεολογικό πρόσημο και στους νεκρούς, ακυρώνοντας με ευκολία που τρομάζει αιώνιες ηθικές αξίες.

Γιατί η ελληνική κοινωνία δεν εξεγείρεται

Παπαμιχαήλ Γιάννης

Ακριβώς πριν από 155 χρόνια, στις 17 Φεβρουαρίου 1867, ο Βίκτωρ Ουγκώ καλούσε τους Eυρωπαίους να υποστηρίξουν την εξέγερση των Κρητικών κατά των Τούρκων κατακτητών με τα εξής λόγια: «Γιατί η Κρήτη εξεγείρεται; Επειδή ο μεν θεός την έχει τον πιο ωραίο τόπο του κόσμου, οι δε Τούρκοι τον πιο εξαθλιωμένο». Σήμερα, βρισκόμαστε εμπρός σε ένα άλλο ερώτημα: γιατί η σημερινή ελληνική κοινωνία δεν εξεγείρεται;

Διαβάζοντας τα εξωφρενικά που συνέβησαν σε οίκο ευγηρίας της Κρήτης, με τους υπαλλήλους να ταπεινώνουν, χλευάζουν, κακομεταχειρίζονται και κλέβουν ακόμα και το φαγητό από τους ανήμπορους να αντιδράσουν υπερήλικες τρόφιμους, χωρίς να εξεγείρεται σχεδόν κανείς από όσους γνώριζαν την κατάσταση εκ των έσω, αναρωτιόμαστε αν θα ήταν δυνατόν κάποιος πριν 155 χρόνια να φανταστεί χειρότερη ηθική εξαθλίωση απ’ αυτήν. Γίνεται άραγε μια κοινότητα ανθρώπων να κατέβει πιο χαμηλά; Μάλλον ναι!

Τον ίδιο αποτροπιασμό δημιουργεί και η είδηση της βασανιστικής θανάτωσης ενός 7χρονου αγοριού από τον φίλο της μητέρας, ενώ η ίδια έπαιζε στο άλλο δωμάτιο βιντεοπαιχνίδια! O δήμιος, m;alista, υποχρέωσε το παιδί, πριν το σκοτώσει, σε πολύωρη ορθοστασία και ύστερα το τσιμέντωσε στο μπαλκόνι για χρόνια, ενώ όταν η “οικογένεια” μετακόμισε, κουβαλούσε τα λείψανα σε εργαλειοθήκη! Δεν είναι, λοιπόν, δύσκολο να σκεφτούμε ότι η συλλογική εξοικείωση με την φρίκη συμβαδίζει πλέον αναφανδόν με την πιο νοσηρή εξαθλίωση τμημάτων του πληθυσμού, που δυστυχώς σταδιακά διευρύνονται. Ίσως δεν υπάρχουν χειρότερες μορφές εξαθλίωσης. Και γι’ αυτές “δεν ευθύνονται οι Τούρκοι”…

Μπισκότα Παπαδοπούλου και Παντέν

H συλλογική ιδιοπροσωπία και ο ατομικισμός

του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη (φ. 175) που κυκλοφορεί στα περίπτερα

Πρόσφατα, δυο τηλεοπτικές διαφημίσεις δημιούργησαν πολλά σχόλια και συναισθήματα. Από τη μια η πολυεθνική Παντέν με «τα μαλλιά που δεν έχουν φύλο» και από την άλλη η ελληνική εταιρεία Μπισκότων Παπαδοπούλου, με 100 χρόνια ιστορία μυρωδιάς και γεύσης, που έχει μνήμη. Από τη μία το προσωρινό και εφήμερο μήκος και στυλ των μαλλιών του κάθε ατόμου και από την άλλη η αξία ενός κλασικού πολιτισμού γεύσης και ιστορίας.
Δύο κόσμοι; Σίγουρα δύο διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπίες βίου. Από τη μια η φαντασμαγορική λογική του τηλεοπτικού πλατό και της σόουμπιζ με πολλά λόγια και μεταμοντέρνα κλισέ και, από την άλλη, η κινηματογραφική, δωρική αποτύπωση μιας ολόκληρης ζωής με ελάχιστες λέξεις. Η μνήμη δεν θέλει πολλά λόγια, είναι η ίδια λόγια.
Στη μέση, οι άνθρωποι και το τραύμα. Ατομικό τραύμα, με απόγνωση και κακοποίηση, σε ανθρώπους που στερήθηκαν την αποδοχή για τη σεξουαλικότητά τους. Αλλά και τραύμα προσωπικό της προσφυγιάς και του ξεριζωμού, που συναντά το μεγάλο συλλογικό τραύμα ενός μακραίωνου ελληνισμού που …«γεννήθηκε το 1922».
Η δυσφορία που βιώνει ο άνθρωπος για το ότι οργανολογικοί ή βιολογικοί παράγοντες προσδιόρισαν με τέτοιο τρόπο το φύλο του, ώστε να αναζητά τη λύτρωση για να νιώσει ενότητα και ψυχική ασφάλεια, είναι απόλυτα σεβαστές. Η ενσυναίσθηση και η ανθρωπιά μας είναι ο μόνος δρόμος. Η αποδοχή, η φιλία, η ψυχοθεραπεία, η δημοκρατία είναι δρόμοι που οδηγούν στη συμφιλίωση με τον εαυτό και στη συμμετοχή με οργανικό τρόπο στην ευρύτερη κοινότητα. Άραγε αυτό κάνει η επένδυση της εταιρείας καλλυντικών στη διαφορετικότητα; Από αυτή την άποψη θεωρώ ότι εκμεταλλεύεται αδρά τους ανθρώπους και την ανάγκη τους να βγουν στο φως.

Η σημειολογία

Η σιωπή για την κρίση στην Ουκρανία και την ολοσχερή διάλυση των όποιων συλλογικών ταυτοτήτων.

Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Η κρίση στην Ουκρανία, η απειλή ενός πολέμου στη γειτονιά μας και η εκκωφαντική σιωπή των συλλογικών κινημάτων, η αδιαφορία μας μπροστά στην επαπειλούμενη συλλογική καταστροφή, δεν είναι μόνο συνέπεια της ατομικοδικαιωματικής εμμονής που μας τυφλώνει μπροστά στην ανάγκη του "συλλογικού", αλλά και ένδειξη ανάδυσης του "χαζοχαρούμενου" πολιτικού υποκειμένου, του ανθρώπου χαχαχούχα ή του stoiximan, που παραμυθιάζεται ότι η ατομική λύση της "πάρτης" του μπορεί να συντελεστεί ανεξάρτητα από την συλλογική πραγματικότητα στην οποία είναι ενταγμένος, ακόμη κι αν αυτή καταστραφεί.

Κοντολογίς, η κρίση στην Ουκρανία και η αντιμετώπιση της από τις δυτικές κοινωνίες, αναδεικνύει το τεράστιο έλλειμα σχέσεων και την ολοσχερή διάλυση των όποιων συλλογικών ταυτοτήτων.

Ιεροεξεταστές στο όνομα του “Διαφωτισμού”

Εν πρώτοις, οι παρ’ ημίν “Διαφωτιστές” νομίζουν ότι ο Βολταίρος είναι ποδοσφαιρική ομάδα. Όταν σκοράρει είναι υπέρ μας, και όσοι δεν είναι υπέρ μας είναι εναντίον μας. Ο Έλλην “Διαφωτιστής” είναι ένας καλός Ιεροεξεταστής που πηγαίνει στην πυρά τις απόψεις των άλλων, ενίοτε και τους ίδιους, ενώ, συχνά η ανθρωποφαγία του αρκείται στην ωμοφαγία.

Είναι λάτρης των δύο μέτρων και σταθμών, ήγουν τα εμά εμά και τα εσά εμά, λογοκρίνει φερ’ ειπείν τον Τραμπ αλλά είναι υπέρ της ελευθερίας του λόγου του Μπάϊντεν, όπως είναι και υπέρ των βομβαρδισμών, αρκεί αυτοί να είναι δημοκρατικοί. Πολλοί νομίζουν ότι ο Έλλην “Διαφωτιστής” είναι ένα κακέκτυπο του Ευρωπαίου ομολόγου του, καθ’ ότι οι καθ’ ημάς ευρωλιγούρηδες μιμούνται τους Ευρωπαίους με χρονοκαθυστέρηση δεκαετίας-εικοσαετίας και πάντως όχι αρκετά καλά. Πρόκειται περί ιστορικού λάθους! Καθ’ ότι ο Ευρωπαίος “Διαφωτιστής” είναι το ίδιο ιεροεξεταστής με τον δικό μας.

Ο Ευρωπαίος “Διαφωτιστής”...

Ιεροεξεταστές στο όνομα του “Διαφωτισμού”: 

Η Αυστραλία κατάφερε να γελοιοποιηθεί διεθνώς: Ποιούς ενοχλεί η Σερβία και ο Νόβακ Τζόκοβιτς;

Η Αυστραλία κατάφερε να γελοιοποιηθεί διεθνώς: Ποιούς ενοχλεί η Σερβία και ο Νόβακ Τζόκοβιτς;: Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ Προκαλεί κατάπληξη πώς μία χώρα, κατά γενική ομολογία σοβαρή και οργανωμένη,

Ο Πάπας προειδοποιεί ότι η «ακύρωση του πολιτισμού» είναι «ιδεολογικός αποικισμός»

Να δημοσιεύσουμε και μια δήλωση του Πάπα με θετικό πρόσημο!

Η ανάρτηση είναι σε μετάφραση της google από https://www.rt.com/news/545611-pope-francis-cancel-culture/

Ο Πάπας προειδοποιεί ότι η «ακύρωση του πολιτισμού» είναι «ιδεολογικός αποικισμός»

Ο Πάπας χρησιμοποίησε την ετήσια ομιλία του στο Διπλωματικό Σώμα του Βατικανού για να εκφράσει ανησυχίες για την άνοδο της «κουλτούρας ακύρωσης».

Ο Πάπας Φραγκίσκος ηγείται της Λειτουργίας για τον Πανηγυρικό της Θεοτόκου στην Πόλη του Βατικανού, Βατικανό. © Galaska / Πισίνα του Βατικανού / Getty Images

Ο Πάπας καταδίκασε την «κουλτούρα ακύρωσης» επειδή «εισέβαλε σε πολλούς κύκλους και δημόσιους θεσμούς» και προειδοποίησε ότι η πολιτική ορθότητα κινδυνεύει να διαβρώσει «κάθε αίσθηση ταυτότητας», σε μια ομιλία του σε διπλωμάτες που εδρεύουν στο Βατικανό.

Μιλώντας τη Δευτέρα, ο επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας κατακεραύνωσε τη « μονοδρομική σκέψη» στην οποία τα άτομα εκφράζουν μια «νοοτροπία που απορρίπτει τα φυσικά θεμέλια της ανθρωπότητας». 

Προειδοποιώντας ότι αυτό κινδυνεύει να διαβρώσει «τις πολιτιστικές ρίζες που αποτελούν την ταυτότητα πολλών ανθρώπων», ο ποντίφικας χαρακτήρισε στη συνέχεια την «κουλτούρα ακύρωσης» μια «μορφή ιδεολογικής αποικισμού» που θα μπορούσε να βλάψει την «ελευθερία της έκφρασης».

Ο θρησκευτικός ηγέτης εξέφρασε επίσης ανησυχίες ότι οι άνθρωποι αφαιρούσαν την ταυτότητα «υπό το πρόσχημα της υπεράσπισης της διαφορετικότητας».

Διαβάστε περισσότερα

 Ο Πάπας πρέπει να απολύσει όσους επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά

«Η διπλωματία καλείται να είναι πραγματικά περιεκτική, να μην ακυρώνει αλλά να εκτιμά τις διαφορές και τις ευαισθησίες που έχουν σημαδέψει ιστορικά διάφορους λαούς» , πρόσθεσε.

Ενώ ο Πάπας δεν ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα κουλτούρας ακύρωσης, δήλωσε ότι τα ιστορικά γεγονότα δεν πρέπει να αρνούνται, να ξαναγραφτούν ή να υπαγορεύονται από τα σημερινά πρότυπα. 

Η παπική ομιλία έρχεται λίγο περισσότερο από ένα μήνα αφότου ο υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού καταδίκασε μια δήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αποθάρρυνε το προσωπικό της να χρησιμοποιήσει τη λέξη «Χριστούγεννα».

Μιλώντας στο Vatican News, ο καρδινάλιος Pietro Parolin ισχυρίστηκε ότι η οδηγία έρχεται «έναντι της πραγματικότητας» επιδιώκοντας να ελαχιστοποιήσει τη χριστιανική κληρονομιά της Ευρώπης, ισχυριζόμενος ότι ακύρωσε τις «ρίζες μας» και αγνόησε τις «χριστιανικές γιορτές» και τη «χριστιανική διάσταση» της περιοχής .

Φασίστες και αντιφασίστες

ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν Ιταλός ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1922 και δολοφονήθηκε το 1975. Γνωστότερες ταινίες του: «Μάμα Ρόμα», «Θεώρημα», «Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», «Το Δεκαήμερο», «Οι μύθοι του Καντέρμπουρι».

Ένα μικρό βιβλίο του, «Ο φασισμός των αντιφασιστών», παρουσιάζει και το σχολιάζει στα ελληνικά ο Θεόδωρος Παντούλας, συγγραφέας και Εκδότης, χαρισματική γραφίδα στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία.

Αντιγράφω από τον Παντούλα: «Ο αντιφασισμός του σήμερα, όπως εκείνος του τότε, στην εποχή του Παζολίνι, αντί να εναντιώνεται στις νέες μορφές ολοκληρωτισμού, τα βάζει αποκλειστικά με έναν ιστορικά ξεπερασμένο φασισμό (θυμηθείτε στα καθ’ ημάς τον γελοίο φορμαλισμό της “πορείας”, κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη, από το Πολυτεχνείο στην Αμερικανική Πρεσβεία – η παρένθεση δική μου). Είναι εξόχως ανόητη αυτή η πλειοδοσία σε αντιφασιστικές δηλώσεις φρονημάτων, έχουν τόση αξιοπιστία όση και εκείνων που, χωρίς να ερωτώνται, δηλώνουν “δεν είμαι και βλάκας”!

…Ο Παζολίνι, χωρίς μισόλογα, εντοπίζει στον καταναλωτισμό τη νέα κυρίαρχη Εξουσία που ξεπατώνει την κοινωνία και ομογενοποιεί τους ανθρώπους, όχι πια με απαγορεύσεις, αλλά με υπαγορεύσεις περισσότερο υποβολιμαίες και καταπιεστικές από αυτές του παλιού φασισμού… Πιστεύω, το πιστεύω βαθιά, ότι ο αληθινός φασισμός είναι αυτό που οι κοινωνιολόγοι έχουν, πολύ καλοπροαίρετα, αποκαλέσει “καταναλωτική κοινωνία” – ορισμός που μοιάζει ακίνδυνος, καθαρά ενδεικτικός. Αλλά δεν είναι. Αν κάποιος παρατηρήσει καλά την πραγματικότητα, βλέπει ότι τα αποτελέσματα αυτής της ανέμελης καταναλωτικής κοινωνίας είναι αποτελέσματα μιας δικτατορίας, ενός κυριολεκτικά αληθινού φασισμού.

Ο ΠΑΠΑΣ ΣΤΑΡ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΙΤ

ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

ΣΤΑΡ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΙΤ

Του Δημήτρη Γκάζη από το "Δρόμο της Αριστεράς"

Ο Πάπας Φραγκίσκος αναδεικνύεται σε έναν από τους σούπερ σταρ της ανθρωπιστικής ελίτ. Μιλάει για την κλιματική κρίση προωθώντας τη συλλογική ενοχή και λ βγάζοντας λάδι τις μεγάλες πολυεθνικές. Μιλάει για την ανισότητα στον τρίτο κόσμο την ίδια στιγμή που το Βατικανό αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της σύγχρονης αποικιοκρατίας. Μιλά για την εξάλειψη της βίας τη στιγμή που συγκαλύπτει τα σεξουαλικά σκάνδαλα της Καθολικής Εκκλησίας. Μιλά για τους πρόσφυγες κλείνοντας τα μάτια στους πολέμους που τους γεννούν, τα δουλεμπορικά δίκτυα που τους εκμεταλλεύονται και τα κράτη που τους εργαλειοποιούν.

Στα μάτια των καθ' ημάς "προοδευτικών" ο Πάπας φαίνεται ως ο νέος συμπαραστάτης των αγώνων τους. Βλέπουν τον εκπρόσωπο της Καθολικής Εκκλησίας να γίνεται μεγάφωνο των ιδεών τους. Στην πράξη των ιδεών εκείνων που προωθεί ταυτόχρονα και το πιο επιθετικό κομμάτι των ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Η εν λόγω προοδευτική ατζέντα, κατ' όνομα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των αδυνάτων, γίνεται στα χέρια των ελίτ εργαλείο βίαιου μετασχηματισμού των κοινωνιών.

Οι εγχώριοι "προοδευτικοί" θαμπώνονται από το άστρο του Πάπα την ίδια στιγμή που ζητούν την κεφαλή επί πίνακι κι όποιου τολμήσει να αναφερθεί στο ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας στην χώρα μας.

Ξεχνούν τόσο το διαχρονικό ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας όσο και τα σημερινά της έργα που προσπαθεί να κρύψει πίσω από τόνους δακρύων και ηθικολογίας. Παραβλέπουν πως ο Παπισμός αποτέλεσε στους αιώνες βασική πηγή σκοταδισμού, βρίσκοντας σήμερα το φως το αληθινό στο παγκοσμιοποιητικά ιδεολογήματα.

Τα παραπάνω προφανώς δεν γίνονται με το αζημίωτο. Από τη μία προσφέρουν σε ορισμένους από τους φορείς οφέλη ιδεολογικής νομιμοποίησης και τη συνεπακόλουθη πρόσβαση στα σαλόνια της πολιτικής και πολιτιστικής ελίτ. Από την άλλη έχουν και πιο απτά οφέλη, αφού το Βατικανό, πέρα από τα λόγια, προσφέρει και μία σειρά χρηματοδοτήσεις σε δίκτυα ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων που προωθούν την εν λόγω "ανθρωπιστική" ατζέντα. Και πιο ειδικά για τη χώρα μας, όπου το μεταναστευτικό έχει μετατραπεί σε επικερδή μπίζνα για ορισμένους "προοδευτικούς".

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Θα μας τρελάνουν αυτοί στην Κομισιόν! – Θα καταργήσουν και τα Χριστούγεννα!

Θα μας τρελάνουν αυτοί στην Κομισιόν! – Θα καταργήσουν και τα Χριστούγεννα!: Καλά εκεί στην Κομισιόν δεν έχουν τον Θεό τους! Έπειτα από την καμπάνια του Συμβουλίου της Ευρώπης, που αποκαλ

Ντροπή: Μάθημα άφυλης κοινωνίας έκανε η ΠτΔ σε παιδιά δημοτικού – «Ούτε αρσενικό – ούτε θηλυκό»!

Η ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε σε 8χρονα παιδιά για τον... «Winnie - the - Pooh» που είναι «ο αγαπημένος της» γιατί δεν παραπέμπει «ούτε σε αρσενικό - ούτε σε θηλυκό»!

 Συντάκτης Παντελής Λαμψιώτης

ΠτΔ: Ένα αδιανόητο νεοεποχίτικο «φροντιστήριο» για μια unisex κοινωνία έκανε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μιλώντας σε μαθητές και μαθήτριες της τρίτης τάξης του 6^ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης.

Η κα. Σακελλαροπούλου επιστράτευσε τη θελκτικότητα ενός γνωστού κινουμένου σχεδίου, για να παρουσιάσει σε παιδιά δημοτικού (!) έναν κόσμο χωρίς διακριτά φύλα.

Συγκεκριμένα μίλησε για το γνωστό αρκουδάκι «Winnie – the – Pooh», λέγοντας σε παιδάκια (που τώρα πρωτομαθαίνουν τον διαχωρισμό των βιολογικών φύλων) πως αυτό το κινούμενο σχέδιο είναι το αγαπημένο της,  γιατί «έχει όνομα και αρσενικό και θηλυκό»!

Όπως πρόσθεσε στο «μάθημα» της η ΠτΔ, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που απαιτεί «μεγάλη προσοχή», αφού οι δημιουργοί «δεν ήθελαν να δώσουν όνομα ούτε αρσενικό – ούτε θηλυκό, και έδωσαν και τα δύο». Και πρόσθεσε πως «ήταν πολύ νωρίς όταν αυτά γράφτηκαν, σε σχέση με το σημείο που βρισκόμαστε τώρα».

Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει το ότι η… πρώτη πολίτης της χώρας, αντί να μιλήσει στα παιδιά του δημοτικού για την ένδοξη ελληνική ιστορία, για τους ήρωες του Γένους, για την παράδοση μας, για τις αρετές του πνεύματος κ.α., επίλεξε να μιλήσει για τον… άφυλο «Winnie – the – Pooh»!

Σημειωτέον πως ο χαρακτήρας «Winnie – the – Pooh», είναι αρσενικού γένους, όπως περιγράφει το ίδιο το site της Disney που χρησιμοποιεί το άρθρο «he» (αυτός). Όμως αυτό δεν εμπόδισε καθόλου την ΠτΔ να πλέξει το αφήγημα της.

H ΠτΔ δεν βρήκε να μιλήσει για κάτι πιο εποικοδομητικό;

O φεμινισμός στην εποχή του μεταμοντερνισμού

O φεμινισμός στην εποχή του μεταμοντερνισμού

Posted on 25/11/2021 by protagma

*Απόσπασμα από το κείμενο της Έλεν Πλάκροουζ «Γιατί δεν με θεωρώ πια φεμινίστρια», από το 12ο τεύχος του Προτάγματος

Από τη δεκαετία του ’80, άρχισε να διαμορφώνεται μια εσωτερική κριτική στον φιλελεύθερο φεμινισμό. Ο τελευταίος κατηγορήθηκε στο σύνολό του ότι δεν αναγνώρισε τα επιπρόσθετα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Μαύρες και ασιατικής καταγωγής γυναίκες ή οι λεσβίες, και ότι είχε επικεντρωθεί κατά κύριο λόγο στα προβλήματα της μεσαίας τάξης. Επρόκειτο για βάσιμες επικρίσεις στις οποίες καλούμασταν ν’ απαντήσουμε ιεραρχώντας εκ νέου τις προτεραιότητές μας. Πολλές φιλελεύθερες φεμινίστριες άρχισαν, έτσι, να στρέφουν την προσοχή τους στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή να τονίζουν τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που ζουν σε κοινότητες προσκολλημένες σε καταπιεστικές και πατριαρχικές θρησκείες σαν το Ισλάμ, όπως η άσκηση βίας ή ακόμη κι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών τους οργάνων για τη δήθεν προστασία της «τιμής» τους. Όλα αυτά λάμβαναν χώρα στο πλαίσιο ενός οικουμενικού φιλελεύθερου φεμινισμού που φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Εκείνη όμως τη δεκαετία αρχίζει εντός των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών μια μετατόπιση προς τον μεταμοντερνισμό, η οποία σταδιακά επηρέασε και τον φεμινισμό. Κάπως έτσι εμφανίζεται λοιπόν η λεγόμενη διαθεματικότητα (intersectionality)[1].

Η καθεστωτική “έκτακτη ανάγκη” και ο προοδευτικάριος υπηρεσίας…

Παπαμιχαήλ Γιάννης

02/11/2021

Views: 1,567

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

Το χειρότερο ίσως στις νοοτροπίες του σύγχρονου τυπικά εγγράμματου και πληροφορημένου δυτικού πολίτη, δεν είναι τόσο η αποϊεροποίηση των πάντων, ο μηδενισμός μέχρι τρέλας, οι πολιτικά ορθές, οικειόφοβες ιδεοληψίες παντός τύπου, ο αφελής, μηχανιστικός και εργαλειακός τρόπος σκέψης περί της κοινωνίας και του ανθρώπου, το κυνικά πραγματιστικό πλαίσιο της καταναλωτικής αυτοεκπλήρωσης του καθενός στο αέναο παρόν και άλλα τέτοια μεταμοντέρνα.

Το χειρότερο είναι ο πολιτισμικός πρόδρομος και η μεθοδολογική προϋπόθεση όλων αυτών, δηλαδή η συστηματική αντικατάσταση του συγκεκριμένου και βιωματικά γνωστού από κάτι αφηρημένο που υποτίθεται ότι το υπερβαίνει, το περιέχει και το εκφράζει. Είναι άλλωστε αυτή ακριβώς η προσχηματική αντικατάσταση που εμφανίζεται στις κοινωνικές συνειδήσεις ως μορφωτική και πολιτισμική πρόοδος που συντελέστηκε ιστορικά στο δυτικό κόσμο.

Η συνέχεια ΕΔΩ...https://slpress.gr/idees/i-kathestotiki-quot-ektakti-anagki-quot-kai-o-proodeytikarios-ypiresias/

Ο Οσμάν Καβάλα θα φέρει το τέλος του Ερντογάν; Δυστυχώς, οι περισσότεροι στην Τουρκία προτιμούν να σιωπούν…

Ο Οσμάν Καβάλα θα φέρει το τέλος του Ερντογάν; Δυστυχώς, οι περισσότεροι στην Τουρκία προτιμούν να σιωπούν…: Στη στήλη του «Γράμμα από την Κωνσταντινούπολη» ο Bülent Mumay, Τούρκος

Στην "αριστερά" των τραπεζιτών μνημονεύουν τον κομμουνιστή "Poeta Vate"... αλλά ποτέ τις παρακαταθήκες του!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Η μάζα των διανοουμένων που μετατόπισε τον αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων,

εντάσσοντας τον έτσι στον...
προοδευτικό κώδικα, ή στον κομφορμισμό της αριστεράς,

δεν κάνει τίποτα άλλο παρά το παιχνίδι εξουσίας:

όσο περισσότερο ο προοδευτικός διανοούμενος είναι φανατικά πεπεισμένος

για την αγαθότητα της δικής του συμβολής στην υλοποίηση των ατομικών δικαιωμάτων,

τόσο περισσότερο, κατ 'ουσίαν, αυτός αποδέχεται τη σοσιαλδημοκρατική λειτουργία

που του επιβάλλει η εξουσία, καταργώντας, μέσω της πλασματικής και

συσσωρευμένης υλοποίησης των ατομικών δικαιωμάτων, κάθε πραγματική διαφορετικότητα. Επομένως, αυτή η εξουσία προσλαμβάνει τους προοδευτικούς διανοούμενους ως δικούς της κληρικούς. Κι αυτοί έχουν ήδη δώσει σ' αυτή την αόρατη δύναμη μια αόρατη συναίνεση... κερδίζοντας στην τσέπη τους μια αόρατη ταυτότητα»

Pier Paolo Pasolini (5 Μάρτη 1922 – 2 Νοέμβρη 1975)

Πιερ Πάολο Παζολίνι (Pier Paolo Pasolini)... ο "Poeta Vate" (Προφητικός Ποιητής), κομμουνιστής, διανοούμενος, ηθοποιός, συγγραφέας, σεναριογράφος και... σκηνοθέτης... δολοφονήθηκε πριν 44 χρόνια σαν σήμερα, στις 2 Νοέμβρη 1975, μόλις 53 ετών.
Σήμερα που τον μνημονεύει η κοσμοπολίτικη "αριστερά" των τραπεζιτών είναι επίκαιρος όσο ποτέ, με την πλούσια ιστορική του παρακαταθήκη, που αποφεύγουν να κάνουν μία έστω αναφορά, "σαν τον διάβολο το λιβάνι" οι σιτιζόμενοι στα κονδύλια Σόρος εθνομηδενιστές με "αριστερό" φερετζέ.
Τι υποκρισία, δόλος, απάτη... μνημονεύουν τον "Προφήτη Ποιητή" προδίδοντας το έργο του και τις παρακαταθήκες.
Δολοφονήθηκε γιατί με τα "κουρσάρικα" γραπτά του έθετε βόμβες στα θεμέλια του καπιταλισμού... κι ειδικότερα πλήρωσε την αγάπη του για την Ελλάδα και τη δημοκρατία [Βλέπε σε: Pier Paolo Pasolini... Τι είναι αυτό το πραξικόπημα; Εγώ γνωρίζω!].
Ο Pier Paolo Pasolini είχε ήδη προεξοφλήσει ποια θα ήταν η διεστραμμένη προέλευση του σημερινού αφηγήματος της παγκοσμιοποίησης, ο αποκαλούμενος "αντιφασισμός":

Γράφει ο Pier Paolo Pasolini πριν 46 ολόκληρα χρόνια:
«Αναρωτιέμαι, αγαπητέ Alberto, αν αυτός ο θυμωμένος αντιφασισμός που βρίσκει σήμερα, με τελειωμένο τον φασισμό, διέξοδο εκτόνωσης στις πλατείες, δεν είναι κατά βάθος ένα όπλο αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη σε βάρος των φοιτητών και των εργαζομένων για να περιορίσει την αμφισβήτηση. Για να ωθήσουν τις μάζες να πολεμήσουν έναν ανύπαρκτο εχθρό, ενώ ο σύγχρονος καταναλωτισμός έρπει ύπουλα, διεισδύει και διαφθείρει την ήδη ετοιμοθάνατη κοινωνία».

Επιστολή του Pier Paolo Pasolini στον Alberto Moravia,

"Incontro con..." [Συνάντηση με...],Rubrica Rai 1973, μεταδόθηκε από Rai Storia

[Βλέπε σε: Δεν είμαι αντιφασίστας!]

Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία. Είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε σε μια συγκεκριμένη εποχή η άρχουσα τάξη -οι ίδιοι που σήμερα έχουν την χρηματοπιστωτική εξουσία-, ώστε να καταστείλουν τις λαϊκές εξεγέρσεις, τους αγώνες των εργαζομένων και μέσω της θεοκρατίας (οι εκκλησιαστικές ηγεσίες ήταν κι είναι όπλο, χθες του φασισμού και σήμερα της παγκοσμιοποίησης) να φυλακίσουν το μυαλό των εργαζομένων μέσα στην αλυσίδα: παραγωγή-κατανάλωση, επιβίωση.
Περνούν εντέχνως απαρατήρητα τα παράδοξα αυτών που είναι "αντιφασίστες" σε μια εποχή πλήρους απουσίας του φασισμού -σήμερα αρκεί να ελέγχεις το νόμισμα, την εθνική οικονομία μιας χώρα για να επιβάλεις το φασισμό-, μέσα από μια αφηρημένη κι αόριστη ιδέα του διεθνισμού της αγοράς που δικαιολογεί και προωθεί τις χειρότερες στρεβλώσεις δημοκρατικών διαδικασιών και κοινωνικών αγώνων και δικαιωμάτων των δυτικών λαών.
Ο Pier Paolo Pasolini από το 1975 είχε κατανοήσει το ρόλο των σημερινών "αντιφασιστών" της ιμπεριαλιστικής "αριστεράς" στην υπηρεσία του υπερεθνικού κεφαλαίου:
«Οι ανάγκες που εισήγαγε ο παλιός καπιταλισμός ήταν ουσιαστικά πολύ παρόμοιες με τις βασικές ανάγκες. Όμως, οι  ανάγκες που μπορεί να εισάγει ο νέος καπιταλισμός, είναι εντελώς και απόλυτα άχρηστες και τεχνητές.
Να λοιπόν γιατί, μέσω αυτών, ο νέος καπιταλισμός δεν θα αρκούταν μόνο στο να αλλάξει ιστορικά, έναν τύπο ανθρώπου: αλλά θα συνέχιζε αλλάζοντας την ίδια την ανθρωπότητα.
Πρέπει να προστεθεί ότι ο καταναλωτισμός μπορεί να δημιουργήσει αμετάβλητες "κοινωνικές σχέσεις", τόσο με τη δημιουργία, στη χειρότερη περίπτωση, στη θέση του παλιού "κληρικού-φασισμού" ένα νέο "τεχνητό-φασισμό", που θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός· όπως είναι πλέον περισσότερο πιθανό, δημιουργώντας μέσα στο πλαίσιο της ηδονιστικής του ιδεολογίας, ένα πλαίσιο ψευδούς ανεκτικότητας και ψευδούς λαϊκισμού: χρησιμοποιώντας μια αυταπάτη ψευδαίσθησης, δηλαδή τα ατομικά δικαιώματα.
Και στις δύο περιπτώσεις ο χώρος της πραγματικής επαναστατικής διαφορετικότητας θα περιορίζεται στην ουτοπία, ή στην ανάμνηση: περιορίζοντας συνεπώς τη δράση των μαρξιστικών κομμάτων σε μια σοσιαλδημοκρατική λειτουργία, αναφορικά με την ιστορική οπτική, παντελώς νέα...
Ως εκ τούτου, πρέπει να αγωνιστούμε για τη διατήρηση όλων των μορφών, των εναλλακτικών και υποδεέστερων του πολιτισμού...
Καθόσον, περισσότερο να είναι πεισμένος με φανατισμό ο προοδευτικός διανοούμενος για τα αγαθά της συνεισφοράς του στην κατάκτηση ατομικών δικαιωμάτων, ώστε ουσιαστικά αυτός να αποδέχεται τη σοσιαλδημοκρατική λειτουργία που επιβάλλει σ' αυτόν η εξουσία, με την ψευδή δημιουργία ατομικών δικαιωμάτων απέναντι στη διαφορετική πραγματικότητα.»

Pier Paolo Pasolini