ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ TITITTYAIMENT! Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ tittytainment!

Τασιόπουλος Γιώργος

Όπως, προφητικά έγραψε ο Ζαν Κλοντ Μισεά στο βιβλίο του "Η εκπαίδευση της αμάθειας"*.

Με αυτό τον νεολογισμό βαλίτσα επρόκειτο απλούστατα να ορισθεί ένα "κοκτέιλ αποβλακωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής που θα επέτρεπαν να διατηρηθεί σε καλή διάθεση ο αποστερημένος πληθυσμός του πλανήτη".
Αυτή η κινητική και περιφρονητική ανάλυση έχει, καταφανώς, το πλεονέκτημα να ορίζει με όλη την επιθυμητή σαφήνεια τους όρους της εργολαβίας που οι παγκόσμιες ελίτ αναθέτουν στο σχολείο του 21ου αιώνα.
Tits (γυναικεία στήθη, στην αμερικανική αργκό) καὶ entertainment (διασκέδαση, με την πιο χυδαία έννοια της λέξης).
Τὸν όρο ανέφερε, ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, σε συνάντηση των κορυφαίων εγκεφάλων της Νέας Εποχής για να υποδείξει τον τρόπο με τον οποίο θα επιβάλλουν την μαζική αποβλάκωση στην τρίτη τάξη των αχρήστων νεόφτωχων για να καταστούν ακίνδυνοι, ώστε μην επαναστατήσουν.
Η κλειστή διεθνής συνάντηση έλαβε χώρα το 1995 στο Σὰν Φρανσίσκο όπου συζητήθηκε η υπόθεση διαχείρισης του υπόλοιπου 80% του πλανήτη, ώστε να μείνει ήσυχο και παθητικό, όταν σύμφωνα με τα δεδομένα μόνο τὸ 20% του ενεργού πληθυσμού στὸν πλανήτη είναι αρκετό για να παράγει όλα τα αγαθά που χρειάζεται η ανθρωπότητα.

* Σε μετάφραση του Άγγελου Ελεφάντη, σσ. 34-44, εκδ Βιβλιόραμα

Γιορτή σε νηπιαγωγείο με τραγούδια του Τρανού

Η επικεφαλίδα δανεισμένη από τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας ή "Κι όμως, διδάσκουν τα παιδιά μας πρέζα και έγκλημα…" σε ανάρτηση γνωστού δημοφιλούς ιστοτόπου για Το σουξέ του Trannos «Της αρέσει να ‘μαι αλήτης και εγώ να είμαι Madame» είναι κυριολεκτικά το hit των ημερών, σε τέτοιο βαθμό ώστε να παιχτεί ακόμα και σε… γιορτή Νηπιαγωγείου!!!

Ποιος είναι ο Τρανός ίσως να μη γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που τα νήπια ή τα μεγαλύτερα ηλικιακά παιδιά τους στο άκουσμα των "ασμάτων" του πάλλονται κυριολεκτικά!

Οι στίχοι του τραγουδιού που είναι σουξέ, κορυφαίο στις προτιμήσεις και ακούστηκε στα προαύλια των σχολείων στις αποχαιρετιστήριες γιορτές λόγω θέρους είναι αποκαλυπτικοί για την κατάντια σχολείου και οικογενειών:

Τα διαμάντια στο κορμί της
είναι όλα τα λεφτά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame
Έχω κόλλημα μαζί της
δεν υπάρχει πουθενά
Της αρέσει να ‘μαι αλήτης
και εγώ να ‘μαι Madame...

To βιβλίο του Ζαν Κλοντ Μισεά "Η εκπαίδευση της αμάθειας", αν και γραμμένο το 1999, προφητικό, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα:

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ

ΖΑΝ ΚΛΩΝΤ ΜΙΣΕΑ

Μετάφραση: Άγγελος Ελεφαντης, εκδ. Βιβλιόραμα

Απόσπασμα από κεφ. VII σελ. 35-44

 

Το Σεπτέμβριο του 1995 – «πεντακόσιοι πολιτικοί, οικονομικοί ηγέτες και επιστήμονες πρώτης κλάσεως», που στα δικά τους τα μάτια φαντάζουν η ελίτ του κόσμου, συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο Fair-mon του Σαν Φρασίσκο για να εκθέσουν τις απόψεις τους για τα πεπρωμένα του νέου πολιτισμού. Δεδομένου του αντικειμένου του, στο φόρουμ αυτό πρυτάνευε η αρχή της πιο αυστηρής αποτελεσματικότητας:

«Αυστηροί κανόνες υποχρεώνουν όλους τους συμμετέχοντες να ξεχάσουν τη ρητορική. Οι εισηγητές διαθέτουν μόλις πέντε λεπτά για να εισηγηθούν κάποιο θέμα. Εξάλλου στη διάρκεια των συζητήσεων καμία παρέμβαση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα δύο λεπτά».

Από τη στιγμή που καθορίστηκαν αυτές οι αρχές εργασίας, η σύσκεψη αναγνώρισε - σαν κάτι το απολύτως προφανές που δεν άξιζε τον κόπο να ζητηθεί - ότι τον ερχόμενο αιώνα εισαγωγικά τα «δύο δέκατα του ενεργού πληθυσμού θα ήταν αρκετά για να διατηρηθεί η δραστηριότητα της παγκόσμιας οικονομίας».  Με τόσο ξεκάθαρες βάσεις το κύριο πολιτικό πρόβλημα, που το καπιταλιστικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να αντιμετωπίσει τις επόμενες δεκαετίες, μπορεί να διατυπωθεί με κάθε αυστηρότητα: Πώς θα είναι δυνατό, για την ελίτ του κόσμου, να διατηρηθεί η διακυβερνησιμότητά της κατά τα 80% υπεράριθμης ανθρωπότητας, της οποίας το ανώφελο έχει ήδη προγραμματίσει η φιλελεύθερη λογική;

Παδιά, Νέοι και Εκκλησία / Αλέξης Λάππας - π. Βαρνάβας Γιάγκου

Οι εκδόσεις Εν Πλω οργάνωσαν μια πολύ ενδιαφέρουσα, ανοιχτή συζήτηση του π. Βαρνάβα Γιάγκου, υπεύθυνου νεότητας της Ι. Μητρ. Θεσσαλονίκης με τον Αλέξη Λάππα, ψυχίατρο παιδιών κι εφήβων, με θέμα: Παιδιά, νέοι κι Εκκλησία 

Η ελπίδα που κρύβεται στον λόγο του Χριστού σε μια κοινωνία σε ρήξη 

Η συζήτηση έλαβε χώρα την Δευτέρα 16 Μαΐου, στην 26η Έκθεση Εκκλησιαστικής Τέχνης ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στην Helexpo Θεσσαλονίκη

Ἡ γενιά τοῦ διαδικτύου γυρνᾶ τήν πλάτη σέ πολιτικούς καί Ἐκκλησία

Ἡ γενιά τοῦ διαδικτύου γυρνᾶ τήν πλάτη σέ πολιτικούς καί Ἐκκλησία

Εφημερίς Εστία Απρ 01, 2022

Μόνο δύο στούς δέκα ἔχουν μετάσχει σέ πολιτικές δράσεις

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ πού τό διαδίκτυο καί οἱ ἔξυπνες συσκευές εἶναι ἀναπόσπαστα ἀντικείμενα τῆς καθημερινότητός μας, ὅλο καί περισσότερο οἱ Ἕλληνες, εἰδικά οἱ νέοι ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, γυρνοῦν τήν πλάτη στήν πολιτική, τούς πολιτικούς καί τήν Ἐκκλησία. Ἡ πρώτη ἔρευνα στήν Ἑλλάδα πού ἑστίασε τήν προσοχή της στήν γενιά Ζ καί διενεργήθη ἀπό τό Eteron-Ἰνστιτοῦτο γιά τήν Ἔρευνα καί τήν Κοινωνική Ἀλλαγή σέ συνεργασία μέ τήν ἑταιρεία Aboutpeople, κατέδειξε ἄκρως ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα καί πληροφορίες γιά τό πῶς σκέφτονται καί ἀντιδροῦν οἱ νέοι τῆς χώρας μας. Τό πρῶτο σημαντικό εὕρημα ἔχει νά κάνει μέ τούς ποιούς ἐμπιστεύονται οἱ νέοι ἡλικίας ἀπό 16 ἕως 25 ἐτῶν. Παρά τά πυρά πού ἔχουν δεχθεῖ οἱ ἐπιστήμονες λόγῳ τῆς πανδημίας, συγκεντρώνουν ποσοστό ἐμπιστοσύνης ἄνω τοῦ 61% (61,8%) καί ἀκολουθοῦν τό οἰκογενειακό περιβάλλον (49,4%) καί οἱ φίλοι (39,5%). Πιό κάτω εὑρίσκονται ἡ ἐκπαίδευσις (33,6%), τά κοινωνικά δίκτυα (31,4%) καί τά ΜΜΕ (29%). Ἀντιθέτως μονοψήφια ποσοστά συγκεντρώνουν οἱ πολιτικοί καί ἡ Ἐκκλησία (6,8% καί 3,8%, ἀντιστοίχως).

Παρά τό γεγονός ὅτι οἱ ἐνημερωτικές ἱστοσελίδες καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως εἶναι ἰδιαίτερα διαδομένες στούς νέους, παρατηρεῖται τό ἑξῆς παράδοξο. Ὑπάρχει ἔντονη ἐπιφυλακτικότης γιά τήν ἀξιοπιστία τους. Κατά συνέπεια δέν μπορεῖ νά ἀποτελεῖ ἔκπληξη ὅτι ἡ δραστηριότης τῶν νεαρῶν σέ κοινωνικά δίκτυα ἀναφορικῶς μέ πολιτικές ἀναρτήσεις εἶναι συγκρατημένη. Εἰδικώτερα, τό 75% τῶν ἐρωτηθέντων ἀπήντησε ὅτι δέν κοινοποιεῖ ἀναρτήσεις μέ πολιτικό περιεχόμενο καί τό 76,5% ὅτι δέν κάνει ἀναρτήσεις ἐπί πολιτικῶν ἤ κοινωνικῶν θεμάτων!

Περίπου δύο στούς δέκα νέους (25,6%) ἀνέφεραν ὅτι ἔχουν συμμετάσχει σέ διά ζώσης πολιτικές δράσεις τόν τελευταῖο χρόνο, τό 21,1% ὅτι ἔχει συνεισφέρει οἰκονομικά σέ πολιτική ἤ κοινωνική ἐκδήλωση ἤ φεστιβάλ, τό 9,5% ὅτι συμμετέχει σέ κάποιο κόμμα ἤ κομματική ὀργάνωση νεολαίας καί τό 7,3% ὅτι συμμετέχει σέ κάποια συλλογικότητα στή γειτονιά του. Ἡ πλειοψηφία πάντως (54,3%) ἀπαντᾶ ὅτι δέν ἔχει συμμετοχή σέ κάποια ἀπό τίς παραπάνω ἐκδηλώσεις. Τέλος, στήν ἐρώτηση γιά τό ἐάν προτίθενται νά ψηφίσουν στίς ἑπόμενες ἐκλογές, ἡ συντριπτική πλειοψηφία (84%) ἀπαντᾶ καταφατικῶς. Αὐτό βεβαίως τρομάζει τά πολιτικά κόμματα γιατί ὅπως διαπιστώνει ἡ ἔρευνα, δύσκολα μπορεῖ κάποιος νά τοποθετήσει ἰδεολογικῶς τούς νέους.

Ἡ «ἀκατανόητη» συμπεριφορά τῆς γενιᾶς Ζ, συμφώνως πρός τούς ἐκπροσώπους τῆς Eteron, ἔχει νά κάνει μέ τό γεγονός πώς τό 51,6% τῶν νέων περνᾶ ἀπό πέντε ἕως 10 ὧρες στό διαδίκτυο σέ καθημερινή βάση, τό 10,6% περισσότερες ἀπό 10 ὧρες καί τό 36,7% λιγώτερο ἀπό πέντε ὧρες. Καί παρά τήν ἄρνησή τους νά τοποθετοῦνται ἐπί πολιτικῶν θεμάτων, τό 55% δηλώνει ὅτι ἐνδιαφέρεται «πάρα πολύ» καί «πολύ» νά παρακολουθεῖ τήν ἐπικαιρότητα καί τό 30,5% ἀρκετά. Τό ἐπίπεδο ἐκπαιδεύσεως διαδραματίζει ρόλο ὡς πρός τήν παρακολούθηση τῆς ἐπικαιρότητος (τό 51,2% μέχρι τήν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση ἀπήντησαν «πάρα πολύ» καί «πολύ», ἐνῶ τό ἀντίστοιχο ποσοστό στήν ἀνώτατη ἐκπαίδευση εἶναι 61,4%.) Οἱ νέοι πού διαμένουν στήν Ἀττική (60,8%) ἐκδηλώνει μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἐπικαιρότητα ἐν συγκρίσει μέ ἐκείνους στήν ἐπαρχία (50,9%).
Οἱ κύριες πηγές ἐνημερώσεως κατά συνέπεια ἔχουν νά κάνουν μέ τό διαδίκτυο. Οἱ νέοι ἐπιλέγουν σχεδόν ἀποκλειστικά (85%) τίς ἐνημερωτικές ἱστοσελίδες καί τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως γιά τήν πληροφόρηση. «Βασιλιᾶς» τῶν κοινωνικῶν δικτύων ἀναδεικνύεται τό μέσον πού ἐπικεντρώνεται στήν εἰκόνα, δηλαδή τό Instagram. Μέσῳ αὐτοῦ τό 67,9% παρακολουθεῖ τά πολιτικά κόμματα καί τούς πολιτικούς.

Ἑπτά στούς δέκα ἀπήντησε ὅτι ἔχει πέσει θῦμα ψευδοῦς εἰδήσεως ἄν καί διευκρινίζει ὅτι ἔχει τήν ἱκανότητα νά ἐντοπίσει τά fake news. Ἐπίσης, τό 89% ἀνέφερε ὅτι διασταυρώνει μιά εἴδηση πού διαβάζει «πολύ συχνά» ἤ «ἀρκετές φορές». Ἡ εἴδησις διασταυρώνεται βάσει τοῦ ἀτόμου που τήν δημοσίευσε ἤ τήν ἀναδημοσίευσε (49,1%) καί βάσει τοῦ ἐάν προέρχεται ἀπό ἐπίσημο κρατικό φορέα (45,1%) καί τό ἐάν ἡ εἴδηση τούς φαίνεται λογική ἤ ταιριάζει μέ τό πῶς σκέφτονται (41,2%).

Γράμμα μιας νηπιαγωγού σε μητέρα - Είχες φορέσει χειροπέδες στο παιδί σου, πολύ πριν το κάνουν αυτοί...

"Θα σου πω όλη την ιστορία, από την αρχή. Για να μην αναρωτηθείς ξανά πώς ένα παιδί καταλήγει να σκοτωνει έναν άνθρωπο για ομάδες.. .να σκοτώνει έναν σκύλο,να βιάζει μια γυναίκα...

Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγόρια σου ήταν δύο- τρία χρονών. Είχατε πάει βόλτα σε μια καφετέρια. Και τα είδες να μαδάνε την γλάστρα του μαγαζιού και να γεμίζουν τον τόπο χώματα και σκέφτηκες πως αυτό το παιχνίδι θα τα απασχολήσει για λίγο και ήπιες μια ακόμα γουλιά εσπρέσο. Και όταν ο σερβιτόρος προσπάθησε να τους μιλήσει, έγινες έξαλλη που ανακατεύεται με ξένα παιδιά.

Και τότε που πετούσανε πετρούλες στην παραλία επάνω σε μια κοπέλα και εκείνη σε στραβοκοίταξε και σκέφτηκες πως δεν έχει ιδέα από παιδιά, η κακομαθημένη!

Ίσως να φταίει και εκείνη η πρώτη φορά που ο μικρός άρπαξε το φτυαράκι από το χέρι ενός παιδιού, στο πάρκο κι εσύ έκανες ότι δεν είδες. Και μεταξύ μας, καμάρωσες που το παιδί σου είναι διεκδικητικό. Και όταν το παιδάκι αντέδρασε, το χτύπησε με το φτυάρι στο κεφάλι. Και κατά βάθος το ευχαριστήθηκες.

Φταίει που μετά, στο νηπιαγωγείο, εσύ ο περήφανος μπαμπάς, συμβούλεψες τα μικρά να ρίχνουν και από καμία ψιλή, αν χρειαστεί (αλλά μόνο αν χρειαστεί, δεν είσαι παράλογος), γιατί δεν είναι τίποτα φλώροι. Και κάθε που η δασκάλα προσπαθούσε να σου μιλήσει, την έβγαζες τρελή και έλεγες ότι τα έχει βάλει στο μάτι. Και τότε που ο μικρός έσπασε τα τουβλάκια στο σχολείο και σας ζήτησε να τα αντικαταστήσετε, χάιδεψες την φράντζα του και είπες να μην ανησυχεί. Η μαμά θα πάρει καινούρια. Και τον έλουσες φιλιά και δεν είπες τίποτα άλλο. Και φεύγοντας, του πήρες παγωτό, σίγουρη ότι θα είχε μια δύσκολη μέρα, στα χέρια της.

Και μετά, στο δημοτικό, που τα αγόρια έπαιζαν μπάσκετ με την παρέα τους και ήρθε εκείνος ο μικρός, ο Γιωργάκης, που έχει νανισμό. Και τα αγόρια δεν ήταν πρόθυμα να χάσουν το παιχνίδι, για ένα μπασμένο. Και τον έδιωξαν, τον κορόιδεψαν, και του πέταξαν την τσάντα. Και όταν σου εξιστόρησε το περιστατικό ο διευθυντής, εσύ, μπαμπά, καμάρωσες, γιατί τα αγόρια σου είχαν γίνει σκληρά αντράκια. Και είπες ότι φταίει ο Γιωργάκης που το πήρε κατάκαρδα, χωρίς λόγο. Μάλλον δεν είναι δυνατός χαρακτήρας, σαν τα δικά σου.

Και έπειτα, στο γυμνάσιο, που ήρθε στην τάξη η Ελένη. Και ήταν ένα ανεπτυγμένο κορίτσι, σωστή γυναίκα. Και ο μεγάλος την γούσταρε. Και του είπες ότι οι γκόμενες θέλουν και λίγο νταηλίκι. Και εκείνος το πήρε το μήνυμα (είχε χρόνια καταλάβει πώς να είναι σωστός γιος για σένα ) και την στρίμωξε στις τουαλέτες. Και την έβγαλε φωτογραφίες και τις έδειξε στην τάξη. Και όταν βρέθηκες μπροστά στους εξαγριωμένους γονείς της, τους είπες ότι έτσι είναι τα αγόρια, γεμάτα ορμόνες και ανώριμα. Και αν δεν θέλουν προβλήματα, να της μάθουν να μην προκαλεί. Και έφυγες με ψηλά το κεφάλι, γιατί ήσουν πια σίγουρος ότι τα αγόρια σου δεν είναι γκέι. Μεγάλη υπόθεση!

Μετά όμως δεν ήταν πια μικρά παιδιά. Και δεν είχες απέναντι έναν κακομοίρη σερβιτόρο, μια κακομαθημένη άτεκνη, ένα μυξιάρικο στο πάρκο, μια ξινή δασκάλα, έναν ανίσχυρο διευθυντή, ένα ανήλικο κορίτσι. Είχες τον νόμο. Κι αν εσύ τους έμαθες ότι νόμοι δεν υπάρχουν, είσαι ο μόνος ένοχος.

Ποιοι και γιατί έδειραν τον καθηγητή Δράκο - Το κείμενο της ανάληψη ευθύνης:

Την ευθύνη της επίθεσης εις βάρος καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Αναστάσιου Δράκου την ώρα του μαθήματος ανέλαβαν αναρχικοί με ανάρτηση κειμένου τους στην σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου indymedia. To κείμενο έχει τίτλο “Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α. Δράκο”. Στην ανακοίνωση οι αναρχικοί αναφέρουν ότι τον χτύπησαν δημοσίως για να σπάσει το πλέγμα σιωπής που προστάτευε τον καθηγητή από διώξεις για εκμετάλλευση ανηλίκων.

Υπενθυμίζεται ότι άγνωστοι μπήκαν στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών την Τρίτη 11 Ιανουαρίου στη 1.30 το μεσημέρι και χτύπησαν τον καθηγητή μπροστά στα μάτια των φοιτητών, κάποιοι εκ των οποίων επίσης ξυλοκοπήθηκαν, όταν προσπάθησαν να τον προστατεύσουν. Ο Α. Δράκος είχε πει τότε στους αστυνομικούς ότι δεν έχει προβλήματα με τους αναρχικούς και ότι εκτιμά πως εκείνοι που του επιτέθηκαν, ήταν βαλτοί από καθηγητές με τους οποίους έχει αντιδικία σε ποινικά δικαστήρια.

Όντως τρεις ημέρες μετά το επεισόδιο άρχισε η δίκη του, όπου είναι συγκατηγορούμενος με την κουμπάρα του, για εκβίαση και τοκογλυφία. Μηνυτής είναι ένας άλλος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ που όμως ήταν επί σειρά ετών συνεταίρος του Δράκου. Ο μηνυτής (που έχει καταδικαστεί και ο ίδιος), εκτός από τις οικονομικές διαφορές που έχει με τον Δράκο, τον κατήγγειλε και για αποπλάνηση ανηλίκων αγοριών στη Ρουμανία, ενώ άλλος συνάδελφος του καθηγητή κατήγγειλε ότι τον είδε στο Πανεπιστήμιο να ασελγεί και ότι ο ίδιος ο Δράκος του είπε πως του αρέσουν τα αγόρια.

Η ανάληψη ευθύνης:

Λίγα λόγια για την παρέμβαση στον καθηγητή Α.Δράκο

από Αναρχικοί/ες

Η εποχή που ζούμε μας βρίσκει παγιδευμένους μέσα σε μια θεαματική, επιβλητική αλλά και παράλληλα εύθραστη κανονικότητα, την κανονικότητα των ‘’αρίστων’’ και των δούλων τους. Καθισμένοι πίσω από τις έδρες τους, με πλατιά χαμόγελα και υπερφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, οι ‘’άριστοι’’ αποτελούν το όνειρο κάθε μικροαστού. Όσο όμως και αν επιμελούνται επικοινωνιακά αυτήν την εικόνα, η διάχυτη σαπίλα και δυσωδία που τους διέπει ξεχειλίζει από παντού λυμαίνοντας τον χώρο που στέκονται και αναπνέουν.

Η συγκεκριμένη εικόνα συνήθως συνοδεύεται απο υψηλό κοινωνικό στάτους και ίσως από κάποια υψηλόβαθμη θέση στο ακαδημαϊκό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό στερέωμα. Δεν ξεχνάμε την υπόθεση του κατά συρροή βιαστή, παιδεραστή και εμπλεκόμενο σε δομές φιλοξενιάς ανήλικων προσφυγόπουλων, Δ. Λιγνάδη, έναν ‘καταξιωμένο’ ηθοποιό στα μάτια της σαθρής ελληνικής κοινωνίας, που οι πολιτικές του επαφές ήταν και είναι τόσο ισχυρές ώστε να διόριστεί πρόεδρος του Εθνικόυ Θεάτρου. Άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα ‘’αριστείας και ηθικής ‘’είναι ο Νίκος Γεωργιάδης, βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ. Το 2016 αυτο το καθίκι βρέθηκε εμπλεκόμενο σε κύκλωμα παιδεραστίας στην Μολδαβία. Ζητάμε συγνώμη εάν τα παραπάνω ονόματα σας έφεραν αηδία αλλά υπάρχει και συνέχεια και αυτή είναι ο αναπληρωτής καθηγητής χρηματοοικονομικής διοίκησης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αναστάσιος Δράκος.

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ, ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗΛΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΤΥΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ

Ο Δρ Ovide, παιδίατρος νευρολόγος, προειδοποιεί για μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας.

Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα, και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:
• 1 στα 5 παιδιά έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ
• Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
• Έχει παρατηρηθεί αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών.

Τι συμβαίνει και τι έχουμε πάθει;

Τα σημερινά παιδιά είναι υπερδιεγερμένα και υπερ-προικισμένα με υλικά πράγματα, αλλά στερούνται τα θεμέλια μιας υγιούς παιδικής ηλικίας όπως:

• Συναισθηματικά διαθέσιμοι γονείς
• σαφώς καθορισμένα όρια
• Ευθύνες
• Ισορροπημένη διατροφή και επαρκής ύπνος
• Κίνηση γενικά αλλά ειδικά σε εξωτερικούς χώρους
• Δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ανεπίσημες ευκαιρίες παιχνιδιού και χώροι πλήξης

Μαθητές σύμβολα της Εθνικής Αντίστασης

Αριστομένης Συγγελάκης

Μάθιος Πόταγας – αδέλφια Βερβελάκη - Σταύρος Ανδρεαδάκης – Ηρώ Κωνσταντοπούλου

Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης
 

«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις,  - εκεί που πάει να σκύψει

με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο

Να τη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου» Γιάννης Ρίτσος[1]

 

Καθ’ όλη την ιστορία και σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου η νεολαία πρωτοπορεί στον αγώνα για ελευθερία. Τέσσερα χαρακτηριστικά παραδείγματα παιδιών και εφήβων από τη μνημειώδη Αντίσταση του ελληνικού λαού στη διάρκεια της Κατοχής επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαπίστωση.

 

Στις 2 Μαΐου 1941, ο δεκαεπτάχρονος Μάθιος Πόταγας, μαθητής της Ε’ Γυμνασίου της Βαρβακείου, γράφει ιστορία ως εμπνευστής και πρωταγωνιστής μιας από τις πρώτες πράξεις Αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Όπως σημειώνει ο Μανώλης Γλέζος, που έφερε στο φως αυτή την σπάνια ιστορία θάρρους και αυτοθυσίας, αμέσως μετά την κατάληψη της Πάτρας στις 26 Απριλίου 1941 η μεραρχία «Σωματοφυλακή SS Αδόλφος Χίτλερ» κινείται νότια με κατεύθυνση την Καλαμάτα. Λίγο έξω από τη Βυτίνα, στη γέφυρα Κουτρουμπή βρίσκει απέναντί της έναν ατρόμητο έφηβο που υψώσει το χέρι του φωνάζοντας: «Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί»[2]. Μόλις ο διερμηνέας μετέφρασε τα λόγια του αμούστακου νέου, ο διοικητής της επίλεκτης γερμανικής μονάδας εκτέλεσε εν ψυχρώ τον ηρωικό μαθητή. Διέταξε δε τους στρατιώτες του να πολτοποιήσουν το κεφάλι του Μάθιου Πόταγα με μία μεγάλη πέτρα, γιατί, κατά τη ναζιστική ιδεολογία αυτό το τέλος πρέπει να έχουν όσοι αντιστέκονται…  

Η θυσία του Μάθιου Πόταγα ανάβει τη σπίθα της Αντίστασης

Η θυσία του Μάθιου Πόταγα δεν πήγε χαμένη[3]. Μαζί με άλλες αντιστασιακές πράξεις άναψε τη σπίθα της Αντίστασης στις καρδιές των Ελλήνων. Ακολουθεί ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης, όπου πολλοί συνομήλικοι του Μάθιου Πόταγα όπως ο Ιωάννης Μαυραντωνάκης[4] και άλλοι έφηβοι και νέοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Κρητικούς, συμμετείχαν στην σθεναρή άμυνα του κρητικού λαού εναντίον των επίλεκτων αλεξιπτωτιστών και ορεινών καταδρομέων της Βέρμαχτ. Όμως, παρά την ηρωική αντίσταση του κρητικού λαού, που ξάφνιασε τον υπερόπτη εισβολέα,  η Κρήτη πέφτει και οι Γερμανοί πανηγυρίζουν για την πύρρειο νίκη τους.

Το βράδυ που πέφτει η Κρήτη, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος κατεβάζουν και σκίζουν την πολεμική σημαία του Γ’ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό, που μόλυνε τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Αυτό ήταν! Η Ελλάδα παίρνει φωτιά: αντιστασιακές ομάδες κι οργανώσεις ξεπηδούν σε όλη την ελληνική επικράτεια και δίνουν το σύνθημα της καθολικής Αντίστασης σε όλη την Ευρώπη. Μία Αντίσταση, που δεν μπόρεσε να κάμψει ούτε η πείνα ούτε η κτηνώδης βία και η πέρα από κάθε λογική τρομοκρατία των κατακτητών.

Αδέλφια Βερβελάκη: η μεγάλη θυσία των μικρών ηρώων από τη Βιάννο.

Δύο χρόνια μετά, στα μέσα του Σεπτέμβρη του 1943, βρισκόμαστε σε κρίσιμη καμπή του πολέμου: ο Μουσολίνι έχει ήδη ανατραπεί και η Ιταλία εγκαταλείπει τον Άξονα και περνά στην πλευρά των Συμμάχων. Ο λαός βράζει σε όλη την Ελλάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις σε πολλές περιοχές, Ιταλοί αξιωματικοί και στρατιώτες περνούν στην Αντίσταση. Το Γ’ Ράιχ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, η ηγεμονία του αμφισβητείται. Αποφασίζει να ολοκαυτώσει την επαρχία Βιάννου[5],  αξιοποιώντας μία ευκαιρία που του παρέχεται, με στόχο να εμπεδώσει την κυριαρχία του στην Ελλάδα και να στείλει μήνυμα της ναζιστικής ισχύος σε όλο τον κόσμο.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, ανήμερα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, μεγάλη γερμανική δύναμη εισέρχεται στα χωριά της επαρχίας Βιάννου. Παρά την τοπική εορτή και πατώντας το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής και κάθε ανθρώπινη αξία ξεκινούν αμέσως μαζικές εκτελέσεις άμαχων πολιτών. Μια ομάδα Γερμανών φτάνει στη θέση Λυγιά του Αγίου Βασιλείου, στο Μετόχι της οικογένειας Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι. Εκεί βρίσκονται τα τρία μικρότερα παιδιά της οικογένειας, η Ευαγγελία 8 ετών, η Μαρία 12 ετών και ο Στέλιος 15 ετών. Τα βασανίζουν άγρια, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις ξιφολόγχες τους για να αποκαλύψουν πού κρύβεται ο πατέρας τους. Όμως τα μικρά παιδιά δεν λυγίζουν. Αντιστέκονται με σπάνια γενναιότητα στην ασύλληπτη ναζιστική κτηνωδία. Η λαϊκή μούσα τραγουδά γλαφυρά τη θυσία των αδελφών Βερβελάκη[6]:

Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοβρύσι

η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση,

πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους

τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.

Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπηθήκαν,

κομμάτια κόβαν τα παιδιά, ώσπου νεκρά τ’ αφήκαν.

Όταν τα παρασιτοποιημένα ασπόνδυλα κάνουν πάρτι

Του Ηλία Παπαναστασίου


Στις 14/5 ανοίγει επίσημα ο Τουρισμός, η Ελλάδα ανοίγει τα φτερά της για να «πετάξει» στην Διεθνή Τουριστική Αγορά. Μην ξεχνάμε πως εάν υπάρχει αναπλήρωση της τάξης του 50–60% των εσόδων του 2019 αυτό θα ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Όμως, από τι εξαρτάται αυτό; Απλούστατα, από την πετυχημένη διαχείριση της Πανδημίας, την αυτοπροστασία του πληθυσμού, την διατήρηση της ατομικής και κοινωνικής του ευθύνης και φυσικά την συνολική επανεκκίνηση της Οικονομίας. Αν σκεφτούμε πως: 

 

–Ο Τουρισμός αποτελεί το 20–25% του συνολικού ΑΕΠ της Ελληνικής Οικονομίας

–Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό αποτελούν μια εργαζομένη τάξη τουλάχιστον 200.000 εργαζόμενων και

–Οι «συγγενείς κλάδοι» του Τουρισμού όπως η εστίαση, τουριστικά καταστήματα, ξεναγοί, ειδικές μορφές τουρισμού όπως τα θαλάσσια αθλήματα, οι ξεναγήσεις κλπ. συμπληρώνουν την συνολική εικόνα. Εάν λοιπόν δεν επανεκκινηθεί η Οικονομία, μείνουν κλειστά τα Ξενοδοχεία, καταστήματα, εστιατόρια ποιος θα φταίει; Για αναρωτηθείτε !

Για σκεφτείτε πόσα κρούσματα – που θα φανούν μετά 10 και 15 μέρες– θα έχουμε εξαιτίας αυτών των λεβεντόπαιδων που έχουν γραμμένη την Κοινωνία στα παλαιοτέρα των υποδημάτων τους, φτάνει να περνάνε καλά, να διασκεδάζει ο βολεμένος εαυτούλης τους, να μην υπολογίζουν τίποτε και κανέναν, αιωνίως (δήθεν) εξεγερμένοι έφηβοι, ανώριμοι και παντελώς ανεύθυνοι, παθολογικοί νάρκισσοι και ναρκισσευόμενοι, μια συβαριτική, καλοβαλμένη συβαριτικού τύπου γενιά, παντελώς παρηκμασμένη ακόμη κι αν συγκριθεί με την αμέσως προηγούμενη, πολύ περισσότερο εάν συγκριθεί με την γενιά των πατεράδων και των παππούδων που έφτιαξαν ουσιαστικά την Ελλάδα! Μια γενιά αμόρφωτων πτυχιούχων που το μόνο που σκάφτονται –όσοι έχουν κάποια προσόντα – να φύγουν στο εξωτερικό ή να μείνουν στην Ελλάδα τρεφόμενοι από τους γονείς τους μέχρι την «βαθειά εφηβεία» των 40–45 ετών. Μια γενιά που θεωρεί την πειθαρχία καταπίεση, την προστασία και τα μέτρα λόγω του Κορωναιού «αστυνομικό κράτος» και την αστυνομία «φασιστική καταπίεση» ! Μια γενιά που μεγάλωσε σε πολύ μεγάλο ποσοστό χωρίς Πατέρα, με οικογένειες χωρίς ρόλους, καθαρά υπερπροστατευτικού και μητροκεντρικού χαρακτήρα και με μόνιμο σύνθημα «Να μην χαλάσουμε χατήρι στο παιδί, μην το καταπιέσουμε και ας ανεχτούμε τα πάντα από αυτό !». Άλλωστε, τώρα φαίνονται όλα τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των τελευταίων τριών δεκαετιών. Της καταστροφής της Οικογένειας και του θεμελιακού ρόλου του Πατέρα από τον πολιτικά άθλιο νόμο του ΠΑΣΟΚ του 1983 «Περί Μεταρρυθμίσεως του Οικογενειακού Δικαίου»!

Εάν λοιπόν αυτή η γενιά της Παρακμής, του Εκφυλισμού και του απόλυτου Μηδενισμού δεν χαλιναγωγηθεί, δεν επανεκπαιδευτεί και δεν αποθεραπευτεί από το συνολικό άρωμα της (δήθεν) ανοχής και «ανεκτικότητας» που κατακλύζει την Ελληνική Κοινωνία τα τελευταία 20–25 χρόνια, εάν αυτή η Νεολαία δεν σκληραγωγηθεί μέσω της ανασυγκρότησης της Οικογένειας, του Εκπαιδευτικού Συστήματος αλλά και της Στράτευσης που έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε τέτοια φρούτα–βλαστάρια που «πολεμούν το σύστημα» – εννοείται κατά φαντασία– μη κατανοώντας πως αυτό που κάνουν είναι αυτό ακριβώς που επιζητεί το σύστημα δηλαδή η γενική διάλυση των πάντων, ο απόλυτος Μηδενισμός (Νιχιλισμός) και τα κάθε είδους αδιέξοδα. Αυτό που κάνουν δεν «πολεμά το σύστημα» αλλά αντίθετα το βοηθά τα μάλα! 

Από μια κοινωνία με εξαρτήσεις στην κοινωνία της συνολικής εξάρτησης;

Όψεις της ψηφιακής επιτάχυνσης

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Πάει καιρός, από τότε που ο μακαρίτης Τίμοθυ Λήρυ (ψυχολόγος και παιδί της αμερικάνικης αμφισβήτησης), είχε βρήκε την ψυχεδελική ηρεμία του στις τεχνολογίες του κυβερνοχώρου. Ως «τόπου» διαφυγής απ΄ την πραγματικότητα, όπου μπορούμε να μεταμορφωνόμαστε, χωρίς LSD και βλαπτικά τριπάκια. Ο Λήρυ συνέδεσε το ψυχεδελικό κίνημα «διεύρυνσης» του εαυτού με την εκρηκτική εξάπλωση του προσωπικού υπολογιστή, στο κίνημα που ονομάστηκε «κυβερνοδελική» (κυβερνητική και ψυχεδέλεια).

Η προσπάθεια των νέων του ΄60, να βιώσουν βαθύτερες ψυχικές διεργασίες με τη χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών, έφτασε στο όριό της είτε μέσα από την εξάρτηση ή την παράνοια, είτε μέσα από την καταναλωτική ενσωμάτωση. Ο σπόρος όμως που έψαχνε τα όρια του ανθρώπινου υποσυνείδητου ήταν ισχυρός και μετουσιώθηκε στην ψηφιακή κουλτούρα του προσωπικού υπολογιστή, ως δικαίωση της – εντέλει ατομικιστικής και ναρκισσιστικής – χίππικης αντικουλτούρας με τη λογική μάλιστα ότι «το όριο είναι ότι δεν υπάρχει όριο».Άλλωστε οι περισσότεροι γκουρού της βιομηχανίας λογισμικού, είχαν λίγο-πολύ, βαπτιστεί στα ιερά νερά του κινήματος, προτού γίνουν γιάππυς και πριν ο Λήρυ ασχοληθεί με τη παραγωγή υπολογιστών αναγγέλλοντας ότι «το PC είναι το LSD της δεκαετίας του ’90», δημιουργώντας λιγότερο θόρυβο από τότε που συνελήφθη επειδή κάπνισε μαριχουάνα δημόσια, σε συνέντευξη τύπου. Ο Τζόμπς μελέτησε τον βουδισμό στην Ινδία, ενώ ο Γκέητς είχε ψυχεδελικές συνήθειες στο Χάρβαρντ. Η μεταφυσική μπερδεύτηκε με την τεχνολογία, διευκολύνοντας την βιοψηφιακή συγχώνευση και τη δημιουργία ενός νέου (ψευδο)συνειδησιακού κινήματος.

Και θα ξεχαστεί το πράγμα, μέχρι την επόμενη φορά.

Τάσος Χατζηαναστασίου

Δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να αναπαραστήσει κανείς το σκηνικό. 

Δύο νεαροί κάθονται σε βαγόνι του μετρό, έχουν απλώσει και τα πόδια στο απέναντι κάθισμα (στο πλαστικό, λέει η μαμά, πάντως τα έχουν απλώσει) και πίνουν αναψυκτικό. Δε φορούν μάσκα. Ο σταθμάρχης τούς κάνει παρατήρηση και σύμφωνα με τα λεγόμενα της μαμάς τον ρωτούν ποιος είναι. "Και ποιος είσαι εσύ και τι σε νοιάζει;" για να δεχτούμε την πιο ήπια εκδοχή. Ας δεχτούμε επίσης ότι ο σταθμάχης δεν έχει υπομονή γαϊδουριού και είναι απότομος, ειρωνικός και προσβλητικός απέναντι τους: στο κάτω κάτω δύο παιδιά παραβιάζουν τουλάχιστον τρεις κανονισμούς που αφορούν κάθε επιβάτη του μετρό: να κάθεται κόσμια, να μην καταναλώνει τρόφιμα και ποτά και, το κυριότερο, να φοράει μάσκα και αντί να συμμορφωθούν αντιδρούν με αυθάδεια. Και τότε ο σταθμάχης ξεστόμισε την ...θανάσιμη προσβολή: "έτσι κάνετε στο σπίτι σας;" ή "αυτά σας μαθαίνουν στο σπίτι σας;" 

Σύμφωνα με τη μαμά, ο σταθμάρχης έριξε μπουνιά στον μεγάλο... Προφανώς αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους συνεπιβάτες των νεαρών. Δεν φαίνεται όμως να άρχισε η χειροδικία εντός του συρμού. Γιατί όταν τρως μπουνιά κι είσαι, αποδεδειγμένα θερμόαιμος, αντιδράς αμέσως κι όχι σε μεταγενέστερο χρόνο. Τους κατέβασε; Κατέβηκαν μόνοι τους; Πάντως βγήκαν και οι τρεις από το τρένο. Τότε ο ένας πετάει με ορμή το κουτί του αναψυκτικού στο κεφάλι του σταθμάρχη κι αυτός κατευθύνεται προς αυτούς. Τα "παιδιά-διαμάντια" (κατά τον πατέρα) όμως, ανεβάζουν το επίπεδο της βίας και του ρίχνουν μια γερή μπουνιά. Πάει να αντιδράσει, του ορμούν και οι δύο, τον ρίχνουν κάτω και τον αρχίζουν στις κλωτσιές στο κεφάλι, στα γεννητικά όργανα, στα πλευρά, πού σε πονεί πού σε σφάζει. Πεσμένο άνθρωπο, 53 χρονών επειδή τους πρόσβαλε την τιμή. Επειδή δεν τους άφησε να αυθαιρετούν και να αυθαδιάζουν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κανονισμούς και κανόνες καλής συμπεριφοράς. Απέφυγαν το αυτόφωρο κρυπτόμενοι και σήμερα, απολογήθηκαν κι αφέθηκαν ελεύθεροι. Θα βρεθεί ένας τρόπος να πέσουν στα μαλακά αφού η υπεράσπιση θα βρει τρόπο να δείξει πως "προκλήθηκαν". Εξάλλου, δεν τον σκότωσαν κιόλας.