Δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να αναπαραστήσει κανείς το σκηνικό.
Δύο νεαροί κάθονται σε βαγόνι του μετρό, έχουν απλώσει και τα πόδια στο απέναντι κάθισμα (στο πλαστικό, λέει η μαμά, πάντως τα έχουν απλώσει) και πίνουν αναψυκτικό. Δε φορούν μάσκα. Ο σταθμάρχης τούς κάνει παρατήρηση και σύμφωνα με τα λεγόμενα της μαμάς τον ρωτούν ποιος είναι. "Και ποιος είσαι εσύ και τι σε νοιάζει;" για να δεχτούμε την πιο ήπια εκδοχή. Ας δεχτούμε επίσης ότι ο σταθμάχης δεν έχει υπομονή γαϊδουριού και είναι απότομος, ειρωνικός και προσβλητικός απέναντι τους: στο κάτω κάτω δύο παιδιά παραβιάζουν τουλάχιστον τρεις κανονισμούς που αφορούν κάθε επιβάτη του μετρό: να κάθεται κόσμια, να μην καταναλώνει τρόφιμα και ποτά και, το κυριότερο, να φοράει μάσκα και αντί να συμμορφωθούν αντιδρούν με αυθάδεια. Και τότε ο σταθμάχης ξεστόμισε την ...θανάσιμη προσβολή: "έτσι κάνετε στο σπίτι σας;" ή "αυτά σας μαθαίνουν στο σπίτι σας;"
Σύμφωνα με τη μαμά, ο σταθμάρχης έριξε μπουνιά στον μεγάλο... Προφανώς αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους συνεπιβάτες των νεαρών. Δεν φαίνεται όμως να άρχισε η χειροδικία εντός του συρμού. Γιατί όταν τρως μπουνιά κι είσαι, αποδεδειγμένα θερμόαιμος, αντιδράς αμέσως κι όχι σε μεταγενέστερο χρόνο. Τους κατέβασε; Κατέβηκαν μόνοι τους; Πάντως βγήκαν και οι τρεις από το τρένο. Τότε ο ένας πετάει με ορμή το κουτί του αναψυκτικού στο κεφάλι του σταθμάρχη κι αυτός κατευθύνεται προς αυτούς. Τα "παιδιά-διαμάντια" (κατά τον πατέρα) όμως, ανεβάζουν το επίπεδο της βίας και του ρίχνουν μια γερή μπουνιά. Πάει να αντιδράσει, του ορμούν και οι δύο, τον ρίχνουν κάτω και τον αρχίζουν στις κλωτσιές στο κεφάλι, στα γεννητικά όργανα, στα πλευρά, πού σε πονεί πού σε σφάζει. Πεσμένο άνθρωπο, 53 χρονών επειδή τους πρόσβαλε την τιμή. Επειδή δεν τους άφησε να αυθαιρετούν και να αυθαδιάζουν γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κανονισμούς και κανόνες καλής συμπεριφοράς. Απέφυγαν το αυτόφωρο κρυπτόμενοι και σήμερα, απολογήθηκαν κι αφέθηκαν ελεύθεροι. Θα βρεθεί ένας τρόπος να πέσουν στα μαλακά αφού η υπεράσπιση θα βρει τρόπο να δείξει πως "προκλήθηκαν". Εξάλλου, δεν τον σκότωσαν κιόλας.
Και θα ξεχαστεί το πράγμα, μέχρι την επόμενη φορά. Πέρσι, τέτοιες μέρες ασχολούνταν το πανελλήνιο με τον προπηλακισμό καθηγήτριας σε ΕΠΑΛ από άλλον θερμόαιμο νεαρό, γεγονός που επίσης τραβήχτηκε σε βίντεο και ανέβηκε στο διαδίκτυο. Ξεχάστηκε κι αυτό ώσπου καθηγητής τον Σεπτέμβριο στην Κρήτη γρονθοκοπήθηκε από πατέρα μαθητή που αρνιόταν να φορέσει μάσκα. Και πάμε για το επόμενο: καθηγητής θα είναι το θύμα της μαγκιάς κάποιων τραμπούκων; καθηγήτρια; Γιατί κι ο σεξισμός είναι ιδιαίτερα ισχυρός σε τέτοιου είδους φασίζουσες συμπεριφορες. Και φυσικά θα γραφτούν πάλι τα ίδια και τα ίδια και o tempora o mores και πού βαδίζομεν κύριοι και τέτοια. Έγραψα κι εγώ και επιμένω και στη δουλειά μου να προβάλλω πρότυπα και αξίες. Παράλληλα, όμως, ...γυμνάζομαι κιόλας και μέχρι στιγμής, την έχω γλιτώσει με ελάχιστες, ευτυχώς, λεκτικές επιθέσεις.
Μέχρι να πετύχουμε λοιπόν, την ηθική ... τελείωση, θα έλεγα το εξής απλό: να θεσπιστεί ένα γερό πρόστιμο στους γονείς όσων ανηλίκων απειλούν, υβρίζουν και κυρίως όσων χειροδικούν σε βάρος εργαζομένων που τους ελέγχουν κάνοντας απλώς το καθήκον τους. Και το πρόβλημα δεν πάαει, αλλά σίγουρα θα το σκεφτούν δύο φορές. Ένα πρόστιμο ανταποδοτικό: να δίνεται για τις ανάγκες των σχολείων, σε οικογένειες απόρων μαθητών, για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών. Να πιάσει και τόπο το ξύλο που θα φάμε, βρε αδερφέ, για τον βαθμό και για την παρατήρηση που κάναμε, πριν μας ξεχάσουν.
(Η φωτογραφία από τη γαλλική ταινία: "το μίσος" του Ματιέ Κοσοβίτς. Σύντομα κοντά σας, όχι η ταινία, η πραγματικότητα που περιγράφεται σ' αυτήν...)
ΠΗΓΗ: Τάσος Χατζηαναστασίου
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου