Ποιες είναι οι θέσεις της ελληνικής πλευράς και ποιες της γερμανικής σε αυτή τη διένεξη.
Του Αθανάσιου Γκότοβου* από την huffingtonpost.gr
Είναι αμφίβολο αν το ευρύτερο κοινό στην Ελλάδα, αλλά και στη Γερμανία, γνωρίζει ακριβώς τι σημαίνει η φράση «γερμανικές αποζημιώσεις».
Δεν θα μπω εδώ στις λεπτομέρειες για τη διαφορά μεταξύ επανορθώσεων και αποζημιώσεων και τη σχετική συζήτηση περί πολεμικών χρεών.
Αρκεί ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι άλλοι κανόνες δικαίου διέπουν τις βλάβες που έχουν υποστεί πολίτες μιας χώρας κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής από κρατικά όργανα του κράτους που μετά τη λήξη του πολέμου ως ηττημένος καλείται να επανορθώσει, και διαφορετικοί τις βλάβες σε κρατικές υποδομές, οργανισμούς και περιουσίες.
Γι’ αυτό και άλλη διαδικασία προβλέπεται όταν στρέφεται κάποιος ιδιώτης εναντίον κράτους που θεωρεί υπόλογο για τις ζημίες που υπέστη από όργανά του, και διαφορετική όταν ένα κράτος στρέφεται εναντίον του κράτους που φέρει την ευθύνη για τις καταστροφές, τις λεηλασίες, τις κλοπές κ.α.
Για την ελληνική κοινή γνώμη σε γενικές γραμμές η φράση «γερμανικές αποζημιώσεις» ερμηνεύεται απλά με το ισοδύναμο «η Γερμανία μας χρωστάει λεφτά από την κατοχή», ενώ για τη γερμανική κοινή γνώμη η ερμηνεία είναι διαφορετική: «οι Έλληνες πάλι μας ζητούν λεφτά για τους Ναζί». Η σύγχυση δεν περιορίζεται στο επίπεδο της κοινής γνώμης, αλλά επεκτείνεται και μεταξύ εκείνων που έχουν αναλάβει ρόλους για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων, ακόμη και μεταξύ των νομικών και των ιστορικών.
Δεν είναι τυχαίο που ένας ιστορικός, όπως ο καθηγητής Χάιντς Ρίχτερ που έχει ασχοληθεί όσοι λίγοι Γερμανοί ιστορικοί με ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά έχει δεχθεί από ομοτέχνους του ασυνήθιστα σφοδρή πολεμική, ενίοτε για ορισμένες από τις θέσεις του
έχει διατυπώσει εντελώς διαφορετικές θέσεις για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, και ειδικά του κατοχικού δανείου, σε σύγκριση με έναν άλλον ιστορικό, τον Χάγκεν Φλάισερ, που θεωρείται στην Ελλάδα ως ο κατ’ εξοχήν ειδικός για ζητήματα της γερμανικής κατοχής και της αντίστασης.
