Τέτοιο κατάντημα!!!

Γερομοριάς

* Η "στριμωγμένη διπλωματικά" Τουρκία, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, απειλεί: "μπορούμε να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ"

* Τα ΜΜΕ σιωπούν

 
* ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σιωπούν

 
* ΗΠΑ, ΓΑΛΛΙΑ, Ιταλία, Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία (κράτη μέλη του ΝΑΤΟ), Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Νατοϊκοί "σύμμαχοι" συμμετέχουν. 37 κράτη συνολικά και ο νεοΣουλτάνος απειλεί με την παρουσία τους ότι έτσι θα καταλάβει τα νησιά μας κάποια νύχτα

 
* Τα νησιά αφοπλίζονται
από τα μόνα πυροβόλα που μπορούν να πλήξουν στόχους από ικανή απόσταση για να σταλούν στην Ουκρανία

* Οι Αμερικάνοι δεν επιτρέπουν να εξοπλιστούν τα νησιά με ανάλογα δικά τους όπλα που υπάρχουν στην Ελλάδα.

* Ο Μηταράκης στα νησιά φτιάχνει ισλαμικές πόλεις με τουρκοπράκτορες ανάμεσά τους

* Είμαστε στην εποχή του Μπονάνου της Χούντας όταν απέσυραν από την Κύπρο τον ελληνικό στρατό για να ακολουθήσει η εισβολή

* Ελλάδα η μοναδική χώρα της Ευρώπης που έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένους νέους της. Αντί να παρθούν μέτρα ενίσχυσης της οικογένειας για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας και την επίλυση του τεράστιου δημογραφικού προβλήματος, ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌΣ εξαγγείλει την αντιμετώπισή του με εγκατάσταση ισλαμιστών μεταναστών.

Φτηνά εργατικά χέρια για τις ανάγκες των ξένων πολυεθνικών της Δύσης που αφού πτώχευσαν τη χώρα, με δανεισμό και τοκογλυφία απόκτησαν τον εθνικό πλούτο της χώρας μετατρέποντάς τη σε μετανεωτερική αποικία, "χώρο".

Η ανάρτηση που ακολουθεί από το www.pronews.gr αν αληθεύει μας ανησυχεί για το κατάντημα αυτών που διαχειρίζονται την τύχη της χώρας:

Στο τραπέζι το σενάριο της συνεκμετάλλευσης

Το μειονέκτημα της εν λόγω λογικοφανούς προσέγγισης είναι προφανές, καθώς προϋποθέτει την ύπαρξη μιας ελληνικής κυβέρνησης η οποία θα αποδεχτεί την προκαταβολική εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων για χάρη αβέβαιων μελλοντικών οικονομικών κερδών…

ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Η αγωνιώδης, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αναζήτηση της αντικατάστασης (μέσο/ μακροπρόθεσμα) των ρωσικών ενεργειακών πόρων υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση (Γερμανία) να στρέψει την προσοχή της στα ελπιδοφόρα ενεργειακά κοιτάσματα της (ανατολικής κατά κύριο λόγο) Μεσογείου και κατά συνέπεια να πιέσει για τις απαραίτητες πολιτικές διευθετήσεις (στα ελληνοτουρκικά και στις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας) προκειμένου να εξελιχθεί το έργο της έρευνας, εξόρυξης και μεταφοράς των υδρογονανθράκων της περιοχής προς την Ευρώπη.

Αυτή η πιεστική ανάγκη επέβαλε την πραγματοποίηση της πρόσφατης συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα πρέπει να την τοποθετήσουμε στο πλαίσιο των «κολλητών» επαφών που είχε ως οικοδεσπότης ο Τούρκος ηγέτης, τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, με τον καγκελάριο της Γερμανίας Όλαφ Σολτς και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Ναφτάλι Μπένετ.

Από την παραγωγική, όπως τη χαρακτήρισαν και οι δύο πλευρές, συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν προέκυψε η απόφαση οι δύο χώρες να αναζητήσουν διμερώς, με συναντήσεις αρμόδιων στρατιωτικών επιτροπών, Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία θα δώσουν το «σήμα» της απαραίτητης «ηρεμίας» που απαιτείται για την εξέλιξη των ενεργειακών project στην περιοχή.

Δεδομένων των επίσημων και έντονων τουρκικών απαιτήσεων για αποστρατιωτικοποίηση (απόσυρση συγκεκριμένων όπλων) των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στα μικρασιατικά παράλια, η ελληνοτουρκική συζήτηση για ΜΟΕ που ξεκινά τον επόμενο μήνα περιγράφει το κόστος που η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρεώνει τη χώρα προς όφελος της κάλυψης των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης (Γερμανίας)…

Ιδέα με παρελθόν…

Αμέσως μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο ΝΑΤΟϊκής Συνόδου και συνάντηση των υπουργών Άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας. Όπως συμβαίνει συνήθως, λεπτομέρειες (αληθείς ή προβοκατόρικες) της συζήτησης έδωσε η τουρκική πλευρά.

Τί κρύβουν οι δηλώσεις Ακάρ για συνεκμετάλλευση

 

Μετά την έκτακτη Σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, ο κ. Χουλουσί Ακάρ δήλωσε σχετικά με την πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο αναφορικά με το Αιγαίο, ότι: «Υπάρχει τουρισμός, ψάρεμα και πολλά άλλα πλούτη. Είμαστε υπέρ της κοινής εκμετάλλευσής τους (συνεκμετάλλευση), το έχουμε πει αυτό. Λάβαμε θετική απάντηση από τον συνομιλητή μας. Υπό αυτή την έννοια, περιμένουμε να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση». Ανέφερε επίσης ότι σε στρατιωτικό επίπεδο βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Το θέμα της συνεκμετάλλευσης δεν είναι η πρώτη φορά που τίθεται από τουρκικής πλευράς και υπάρχει «θετική απάντηση» από το συνομιλητή, όπως ανέφερε ο κ. Ακάρ. Στο παρελθόν έχουμε ακούσει από Έλληνες κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι δεν μπορούμε να είμαστε “μοναχοφάηδες” και το θέμα αυτό είχε θέσει επίσης σε συνέντευξή του, στην κυπριακή εφημερίδα “Φιλελεύθερος” και ο νυν Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας κ. Ντόκος.

Η συνέχεια... Τί κρύβουν οι δηλώσεις Ακάρ για συνεκμετάλλευση

Οι Γερμανοί “ενταφιάζουν” την ελληνο-κυπριακή ΑΟΖ

Ἡ «Ἑστία» ἀποκαλύπτει τήν μελέτη τοῦ Ἱδρύματος Ἐπιστήμης καί Πολιτικῆς (SWP), συμβούλου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν – Μεθοδεύουν διάσκεψη Μεσογείου μέ τήν Ἄγκυρα παροῦσα

ΜΕΤΑ τήν ἀπόσυρση τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἀπό τόν ἀγωγό EastMed, ἕνας δεύτερος κόλαφος γιά τήν ἐνεργειακή πολιτική τῆς χώρας μας ἔρχεται ἀπό τήν Γερμανία. Διαφαίνεται ἐν ὀλίγοις σαφής πρόθεσις νά βάλουν τήν Τουρκία στά σχέδια γιά ἐνεργειακές διασυνδέσεις στήν περιοχή, τόσο στά ὑποθαλάσσια καλώδια μεταφορᾶς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ὅσο καί στά προγράμματα ἀγωγῶν μεταφορᾶς ὑδρογόνου. Παραλλήλως ἡ σημασία τοῦ κυπριακοῦ φυσικοῦ ἀερίου ὑποβαθμίζεται στόν βωμό τοῦ ὑποτιθεμένου προγράμματος «πράσινης» μεταβάσεως τῆς Εὐρώπης. Αὐτά προκύπτουν ἀπό τίς πρόσφατες «ἀναλύσεις ἐπικαιρότητος» τοῦ Ἱδρύματος Ἐπιστήμης καί Πολιτικῆς (SWP) τοῦ Βερολίνου, οἱ ὁποῖες ἀπηχοῦν σχεδιασμούς τῆς γερμανικῆς καγκελλαρίας γιά εὐρωπαϊκά καί διεθνῆ ζητήματα. Σημειώνεται ὅτι τό SWP συνεργάζεται μέ τό Ἵδρυμα Mercator καί εἶναι σύμβουλος γιά τό γερμανικό Ὁμοσπονδιακό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν.

«Ἡ ΕΕ θά πρέπει νά συνηγορήσει ἔναντι τῶν διεθνῶν ἐπιχειρήσεων καί τῶν κρατῶν τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ὑπέρ τῆς βραχυπρόθεσμης παύσεως καί πρός τό παρόν ἐγκαταλείψεως τῶν ἐρευνῶν γιά φυσικό ἀέριο στά ἀνοικτά τῆς Κύπρου» ἀναφέρει συγκεκριμένα τελευταία ἀνάλυσις τῶν ἐρευνητῶν τοῦ Ἱδρύματος Μόριτζ Ράου, Γκύντερ Σέουφερτ καί Κρίστεν Βέστφαλ. Τιτλοφορεῖται μάλιστα: «Ὁ χῶρος τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου στό ἐπίκεντρο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐνεργειακῆς μεταβάσεως». Πλέον ἐνδεικτικός ὅμως εἶναι ὁ ὑπότιτλος: «Βαθιά ριζωμένες ἀντιπαλότητες καί νέες δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Ἑλλάδας, Τουρκίας καί Κύπρου».

Αὐτό πού δέν προσδιορίζεται στόν τίτλο ἀλλά διαφαίνεται ἀπό τίς πρῶτες κιόλας παραγράφους τῆς μελέτης εἶναι ἡ «ἀξιοποίησις» τῆς εὐρωπαϊκῆς πράσινης πολιτικῆς (τήν ὁποία ἀσμένως ἔχει ἐναγκαλισθεῖ ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις) γιά νά δικαιολογηθοῦν κινήσεις, οἱ ὁποῖες οὐσιαστικῶς ἐνταφιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα καί κυρίως τήν θεσμοθετημένη ἀπό τό διεθνές Δίκαιο τῆς Θαλάσσης δυνατότητα κηρύξεως καί ὁριοθετήσεως ΑΟΖ. Ἡ παράγραφος πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀποκαλυπτική: «Προκειμένου νά καλυφθεῖ ἡ ηὐξημένη ζήτησις γιά οἰκολογικό ρεῦμα στήν Εὐρώπη, τό εὐρωπαϊκό, τό ἀφρικανικό καί τό μεσανατολικό ἠλεκτρικό δίκτυο θά μποροῦσαν νά συνδεθοῦν μεταξύ τους μέσῳ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ταυτοχρόνως, ἡ περιοχή διαθέτει τό δυναμικό ὑποστηρίξεως τῆς ΕΕ γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας ὑδρογόνου. Αὐτή ἡ ἐπαναξιολόγησις τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου ἀπό ἐνεργειακῆς οἰκονομικῆς ἀπόψεως δημιουργεῖ νέες οἰκονομικές προοπτικές καί περιθώρια πολιτικῆς δράσεως στά κράτη τῆς περιοχῆς. Σέ αὐτό τό πλαίσιο, οἱ διενέξεις περί θαλασσίων ΑΟΖ μεταξύ Ἑλληνοκυπρίων καί Τουρκοκυπρίων, καθώς καί μεταξύ τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας, θά ἔχαναν μεγάλο μέρος τῆς δυναμικῆς τους. Ὡστόσο, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος κωλυσιεργίας ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀνάπτυξη τῶν ἀνανεώσιμων πηγῶν ἐνέργειας (ΑΠΕ) καί τῆς διασυνδεσιμότητας στήν Ἀνατολική Μεσόγειο ἐξ αἰτίας βαθιά ριζωμένων ἀντιπαλοτήτων». Τό γερμανικό Ἵδρυμα παραβλέπει τήν οὐσία τῶν ἀντιπαλοτήτων, ἀγνοεῖ ὅτι ἡ μισή Κύπρος τελεῖ ὑπό κατοχήν καί ἀνησυχεῖ μόνον γιά τήν «κωλυσιεργία» πού μπορεῖ νά ἐπιφέρουν τά ἐθνικά θέματα τῶν κρατῶν τῆς περιοχῆς (ἐν προκειμένῳ τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου) γιά τίς δικές τους γεωπολιτικές φιλοδοξίες τίς ὁποῖες παραλλάσσουν ὑπό τόν μανδύα τῶν εὐρωπαϊκῶν σχεδιασμῶν «πράσινης» μεταβάσεως.

Το φοβικό σύνδρομο της Αθήνας – Πώς υπαγορεύει αποφάσεις

 

 

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος

 

Από τότε που ο Θουκυδίδης έγραψε για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι μελετητές του πολέμου και της πολιτικής έχουν αναγνωρίσει ότι τα
συναισθήματα επηρεάζουν τις διεθνείς σχέσεις. Οι σύγχρονοι δυτικοί μελετητές, ωστόσο, τα αντιμετωπίζουν παραδοσιακά ότι τα συναισθήματα εμποδίζουν τη λογική συμπεριφορά. Στην Ελλάδα, οι πολιτικές ελίτ διαπνέονται, εδώ και δεκαετίες από ένα φοβικό σύνδρομο προς την Τουρκία, κάτι που πολλοί προσπάθησαν να αποδώσουν σε ευθυνοφοβία, μικροπολιτική σπέκουλα, ή ακόμη και δουλοπρέπεια προς τις ΗΠΑ.

Σε κάποιο βαθμό όλες αυτές οι αιτίες αποτελούν συνιστώσες της φοβικής αντίδρασης των ελληνικών πολιτικών ελίτ, αλλά δεν είναι η γενεσιουργός αιτία. Τα αίτια είναι δυσδιάκριτα από την σκοπιά της μικροπολιτικής καθημερινότητας. Το πολιτικό προσωπικό αποτελεί ιδιαίτερη κοινωνική-επαγγελματική τάξη, ασχέτως με τις πολιτικές-ιδεολογικές του καταβολές. Οι πολιτικοί που διαπληκτίζονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα έχουν πολλά περισσότερα κοινά μεταξύ τους απ’ ότι με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Συγχρωτίζονται, συζητούν και μοιράζονται σκέψεις μεταξύ τους και με ανώτερα κοινωνικά-οικονομικά στρώματα, ακόμη και όταν πολιτικά εμφανώς ρέπουν στον λαϊκισμό. Στο κάτω-κάτω είναι μια επαγγελματική ομάδα με ξέχωρα συντεχνιακά συμφέροντα.

Καθίσταται εμφανές ότι η “μενταλιτέ” των πολιτικών ελίτ, παρασάγγας διαφέρει από εκείνη των υπολοίπων. Δεν πρέπει να ξενίζει το γεγονός, ότι πολλάκις, ενώ το λαϊκό φρόνημα είναι εθνικά ακμαίο, οι πολιτικές ελίτ παραμένουν στην καλύτερη περίπτωση διστακτικές και άτολμες, στην χειρότερη υποχωρητικές, ηττοπαθείς και ενίοτε δουλοπρεπείς. Η εξήγηση βρίσκεται ίσως στην κλασική θεώρηση του Καρλ φον Κλάουζεβιτς για τον πόλεμο και την ανάλυση της από σύγχρονους μελετητές.

Όλη η δημοσίευση...Το φοβικό σύνδρομο της Αθήνας – Πώς υπαγορεύει αποφάσεις

Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Παπαχελά, λύθηκε η απορία: Ποιος δικαιούται τον τίτλο του Εθνάρχη;

Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΟΥΣΚΑ

Μελέτησα το εξαιρετικό πόνημα του Αλέξη Παπαχελά πριν ακόμα καλά-καλά κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή, εφόσον ο εκδοτικός οίκος, Μεταίχμιο, είχε την καλοσύνη, μετά από αίτημά μου, να μου το στείλει ηλεκτρονικά, προκειμένου να προχωρήσω σε έγκαιρη συγγραφή κριτικής παρουσίασης του βιβλίου στα αγγλικά, όπως και έγινε.

Στη συνέχεια παρακολούθησα τις παρουσιάσεις του βιβλίου σε Αθήνα, Λευκωσία και στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου, καθώς και βιβλιοκριτικές που υπογράφουν οι πιο σημαίνουσες κυπριολογικές πένες σε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία.

Μάλιστα, μετά την εξαιρετική παρουσίαση του Μιχάλη Ιγνατίου στην ιστοσελίδα του Hellas Journal και στον Φιλελεύθερο δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα σ’ ό,τι αφορά τους επαίνους του βιβλίου, με κορύφωση το αυθεντικό ηχητικό ντοκουμέντο του «πολεμικού συμβουλίου» της χούντας το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, με τον παραπαίοντα δικτάτορα, Δημήτρη Ιωαννίδη, να έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο της κατάστασης και να τραυλίζει λέγοντας μεταξύ άλλωνQ

• «Μα δεν την ξέρουμε τη λύση; Την ξέρουμε κ. Πρωθυπουργέ. Αυτή θα βγούνε στην Κυρήνεια, κι αφού βγούνε τότε θα μπουν. Αυτό που θέλουν οι Τούρκοι το κάνουν. Θα τους σταματήσουμε μετά, αφού πάρουν το λιμάνι, την Κυρήνεια και ενώσουν τη Λευκωσία τότε θα σταματήσουν. Γι’ αυτό είμαστε σίγουροι».

Πώς τη γνώριζε τη «λύση»; Μιλούσε στις 20 Ιουλίου ωσάν να υπήρχε κάποιου είδους «προ-συμφωνία» με το τουρκικό επιτελείο υπό την αιγίδα προφανώς των Αμερικανών – αν και κάτι τέτοιο δεν συνάγεται ρητά από πουθενά, ούτε απ’ το ηχητικό ντοκουμέντο ούτε από τα αρχεία, όπως θα μας πει σωστά ο Παπαχελάς.

Ας δούμε, όμως, τι μας λένε τα γεγονότα και τι μπορούμε να συνάγουμε απ’ αυτά.

Πρώτο, η μαρτυρία του πράκτορα της ΚΥΠ στην Κερύνεια, Αλέξανδρου Σημαιοφορίδη –μαρτυρία που αναφέρει ο ίδιος ο Παπαχελάς– ο οποίος, πέρα απ’ τις πολλαπλές προειδοποιήσεις του στους χουντικούς ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για επέμβαση, απορούσε όταν έβλεπε από πολύ κοντά τις αποβατικές δυνάμεις των Τούρκων μέσα στα σκάφη τους να συμπεριφέρονται ως να μην συμβαίνει τίποτε, με κανένα ίχνος αγωνίας και πολεμικής ετοιμότητας. Ωσάν να πηγαίνουν για παραθέριση, ωσάν να γνώριζαν ότι δεν θα βρουν αντίσταση στο Πέντε Μίλι.

Εδώ …φτάσαμε: Όσοι ασκούν κριτική στην Τουρκία και στους ανθρώπους του ΟΗΕ είναι …”εθνικιστές” και “ρατσιστές”

Εδώ …φτάσαμε: Όσοι ασκούν κριτική στην Τουρκία και στους ανθρώπους του ΟΗΕ είναι …”εθνικιστές” και “ρατσιστές”: Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ*, Hellas Journal Πέσαμε πάλι από τα …σύννεφα! Διότι ούτε μυαλό θα βάλουμε ποτέ, ούτε θα σταματήσουμε…

Η “σύμπραξη” με την Τουρκία και άλλα ιδεολογήματα – Απάντηση στον Π. Ιωακειμίδη

Μαρτζούκος Βασίλης

09/01/2022

Views: 2,743

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

Το πρόσφατο άρθρο του καθηγητή Π. Ιωακειμίδη (πρώην σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του FEPS και του ΕΛΙΑΜΕΠ) για τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, καταλήγει σε δύο δυνατές στρατηγικές έναντι της Τουρκίας: “αναχαίτηση” (containment) και “σύμπραξη” (engagement). Μετά από κατηγορηματική απόρριψη της πρώτης επιλογής, την οποία χαρακτηρίζει αδιέξοδη, ατελέσφορη και ανέφικτη (άσκοπη δαπάνη πόρων), συνιστά ανεπιφύλακτα την “σύμπραξη”.

Τα βασικά στοιχεία της “σύμπραξης” συνοψίζει ως εξής: α/ Πρόσδεση της Τουρκίας με την ΕΕ, μέσω ειδικής σχέσεως, με προοπτική πλήρους μελλοντικής εντάξεως αυτής. β/ Ενσωμάτωση της Τουρκίας σε περιφερειακές δομές και όχι αποκλεισμό της από αυτές (π.χ. Ανατολική Μεσόγειος). γ/ Σοβαρή διαδικασία ειρηνικής επιλύσεως των διμερών προβλημάτων χωρίς νομικίστικες προσεγγίσεις.

Ο Ιωακειμίδης καταλήγει στο συμπέρασμα αυτό, αφού πρώτα περιγράφει τους παράγοντες της τουρκικής ισχύος που την καθιστούν αδιαμφισβήτητη περιφερειακή δύναμη με προοπτική ηγεμονικής μετεξελίξεως. Μία ελληνική στρατηγική αναχαιτήσεως (εξοπλισμοί και «συγκυριακές» συμμαχίες) –κατά τον Ιωακειμίδη– εξοργίζει την Τουρκία, της προκαλεί σύνδρομο περικυκλώσεως και έτσι καθίσταται αδιάλλακτη και επιθετική, προβαίνοντας σε περαιτέρω εξοπλισμούς.

Η συνέχεια εδώ...Η “σύμπραξη” με την Τουρκία και άλλα ιδεολογήματα – Απάντηση στον Π. Ιωακειμίδη: Άρθρο του Π. Ιωακειμίδη καλεί την Ελλάδα να εγκαταλείψει τη στρατηγική αναχαίτησης και να έρθει σε "σύμπραξη" με την Τουρκία. Περισσότερο από κατευνασμός!

Έχουμε ήδη δώσει πολλά στην Τουρκία κ. Ιωακειμίδη

Εμφιετζόγλου Πρόδρομος

10/01/2022

Views: 2,270

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

 

Το “πατριωτικό” ΕΛΙΑΜΕΠ ξαναχτύπησε! Μετά το «12 μίλια στο Αιγαίο και πόλεμος;» του κ. Τσούκαλη, νέα “τοποθέτηση” του κ. Ιωακειμίδη. «Να συμβιβαστούμε με την Τουρκία», μας προτείνει ο κος καθηγητής. Δηλαδή πώς; Μήπως να κάτσουμε ήσυχοι, όπως μας συμβουλεύει ο κος Ακάρ, ή να μείνουμε στα έξι ναυτικά μίλια στα χωρικά μας ύδατα, κατά δήλωσιν Γεραπετρίτη, ο οποίος δεν είχε τουλάχιστον το θάρρος να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό;

Μήπως εννοεί ο κος καθηγητής ότι πρέπει να εφαρμόσουμε το “καζάν-καζάν” του Ερντογάν στη δική μας θάλασσα, στη δική μας ΑΟΖ; Ή μήπως πρέπει να ζητάμε άδεια από τους Τούρκους για να γιορτάζουμε τις εθνικές και θρησκευτικές μας επετείους στα νησιά μας του Ανατολικού Αιγαίου (της θάλασσας των νήσων!);

Ελέχθη ότι στο ΕΛΙΑΜΕΠ μπορεί το κάθε μέλος να διατυπώνει τις απόψεις του ελεύθερα. Κάτι παρόμοιο μου επανέλαβε και το μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο κος Παγουλάτος, σε τηλεφωνική μας επικοινωνία. Αυτή η δικαιολογία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αν το ΕΛΙΑΜΕΠ συμφωνεί με τις απόψεις Τσούκαλη-Ιωακειμίδη, τότε πρέπει να το δηλώσει. Αν διαφωνεί πρέπει να τις καταδικάσει. Το “και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ” έχει πλέον παρέλθει.

Οι εποχές είναι κρίσιμες. Οι θέσεις όλων πρέπει να είναι σαφείς. Ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα που κρίνονται και πάλι μετά από 100 χρόνια. Χάσαμε τη Μικρά Ασία, χάσαμε την Ανατολική Θράκη, χάσαμε τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, χάσαμε το 40% της Κύπρου.
Κύριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ: Η πατρίδα δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο. Τέλος σε απόψεις εθνικής υποχώρησης και υποτέλειας. Όλοι οι Έλληνες απαιτούν μια ισχυρή Ελλάδα που να απαιτεί και να κατοχυρώνει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και συμφέροντα.

Η συνέχεια εδώ...Έχουμε ήδη δώσει πολλά στην Τουρκία κ. Ιωακειμίδη: Το "πατριωτικό" ΕΛΙΑΜΕΠ ξαναχτύπησε! Μετά το «12 μίλια στο Αιγαίο και πόλεμος;» του κ. Τσούκαλη, νέα "τοποθέτηση"

Δοσίλογοι και αντίσταση στην Ελλάδα

Δοσίλογοι και αντίσταση στην Ελλάδα: Στην Κατοχή εμφανίστηκαν οι Έλληνες μιμητές του Κουίσλινγκ, οι δοσίλογοι που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, όπως ο Γέωργιος Τσολάκογλου.

Γιατί στην Άγκυρα πίνουν νερό στο όνομα του Αλέξη Ηρακλείδη…

Μίχας Ζαχαρίας

01/11/2021

Views: 6,157

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

Σε πρόσφατο άρθρο του Αλέξη Ηρακλείδη στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, ο πανεπιστημιακός εγκαλεί την ελληνική κυβέρνηση για την απόφασή της να ενισχύσει τις στρατιωτικές ικανότητες της χώρας. Δεν επικαλείται μόνο το οικονομικό κόστος, αλλά, όπως ο ίδιος αναφέρει, επειδή θα συμβάλει στην άνοδο του εθνικισμού.

Στην δική του λογική η συνεχιζόμενη ενίσχυση των τουρκικών στρατιωτικών δυνατοτήτων, η εξόφθαλμη παρόξυνση των κυρίαρχων εθνικιστικών τάσεων στην γειτονική χώρα και οι ωμές ευθείες απειλές κατά της Ελλάδας δεν είναι πρόβλημα! Πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα προσπαθεί να διατηρήσει μία ισορροπία.

Ο Ηρακλείδης στηλιτεύει την απόφαση για ενίσχυση της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής, θεωρώντας περίπου ότι η Ελλάδα ασκεί πολιτική πειθαναγκασμού της Τουρκίας! Πέραν των προφανών ελλειμμάτων κατανόησης της στρατηγικής ορολογίας σχετικά με το δίπολο αποτροπή-πειθαναγκασμός, θέτει το εξής ερώτημα: Είναι η Τουρκία αναθεωρητική και επεκτατική σε βάρος της Ελλάδας;

Οι ισχυρισμοί του Αλέξη Ηρακλείδη 

Κατά τον Ηρακλείδης τέσσερα είναι τα σημεία που θεωρεί ότι πάσχει η πολιτική της Αθήνας:

ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την ανάρτηση...

«Ὁ Σημίτης μέ ἄλλαξε Ὑπουργεῖο γιά νά μήν “ἐποικίσω” 18 βραχονησῖδες!»

Εφημερίς Εστία /Απρ 14, 2021

Ἀνέτρεψε ἀπόφαση πού εἶχε ἐγκριθεῖ ἀπό τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου καί τόν Κάρολο Παπούλια

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ νά ἔχει ἀποφευχθεῖ ἡ τραγωδία τῶν Ἰμίων; 

Θά μποροῦσε ἡ χώρα μας νά ἔχει προλάβει νά «θωρακίσει» τίς ἑλληνικές βραχονησῖδες πρίν ἐγερθεῖ ἡ θεωρία τῶν γκρίζων ζωνῶν ὥστε νά ἀποκλείει σέ πολύ μεγάλο βαθμό τήν περίπτωση δημιουργίας τετελεσμένων ἀπό τήν Τουρκία;

 Θά μποροῦσε μέ τήν ὑλοποίηση τοῦ σχεδίου προστασίας τοῦ περιβάλλοντος τῶν μικρῶν νησιῶν, γιά τήν προστασία τῆς χλωρίδος, τῆς πανίδος καί τῶν ἀρωματικῶν φυτῶν καί βοτάνων νά δημιουργήσει μία ἀσπίδα ἀρκετή ὥστε νά ἀποτρέπει ὁποιαδήποτε «κακή πρόθεση» τῶν γειτόνων μας; 

Ἕνας ἀπό τούς ἄγνωστους πρωταγωνιστές τῆς κρίσεως ἐκείνης, ὁ ὑφυπουργός Ἀμύνης Μανώλης Μπεντενιώτης, λύει σήμερα πρώτη φορά μετά 25 χρόνια τήν σιωπή του καί ἀποκαλύπτει γιατί τόν μετακίνησε ἀπό τό Πεντάγωνο ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ἀμέσως μόλις ἀνέλαβε ἐντολή σχηματισμοῦ κυβερνήσεως! Οἱ βραχονησῖδες ἦταν ἡ αἰτία! Ἄς γυρίσουμε ὅμως 26 χρόνια πίσω, στό 1995. Ὁ τότε ὑφυπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης Μανώλης Μπεντενιώτης προωθοῦσε μία πρωτότυπη καί λίαν ἐνδιαφέρουσα ἰδέα. Τήν συμπύκνωσε σέ μία πρόταση πρός τόν προϊστάμενό του ὑπουργό Γεράσιμο Ἀρσένη, ὑπό τόν τίτλο «Πρόγραμμα Περιβαλλοντικῆς Προστασίας τῶν μικρῶν νησιῶν». Ἡ πρότασις περιελάμβανε 18 νησιά καί ὁ ὑπουργός ἔδωσε ἀμέσως τήν συγκατάθεσή του. Ταυτοχρόνως ἐνημερώθηκε ὁ Πρωθυπουργός Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος ἀπέδιδε ἰδιαίτερη σημασία στό Αἰγαῖο –συνέντευξη τύπου ΔΕΘ ἐκείνης τῆς χρονιᾶς– καί ἐπεδείκνυε ἐνδιαφέρον γιά τό πρόγραμμα. Ὁμιλῶν πρός τήν «Ἑστία» ὁ κύριος Μανώλης Μπεντενιώτης θυμᾶται:

“Δαντέλα” τα ιδρύματα της χώρας – το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής οφείλεται στην διάβρωση των θεσμών

Οι αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με τα “τιτιβίσματα” του Θάνου Ντόκου προς την τουρκική πρεσβεία –και από εκεί απευθείας στο καθεστώς Ερντογάν– την στιγμή που μάλιστα ήταν Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010, αναδεικνύουν με τον πιο παραστατικό τρόπο το μείζον γεωστρατηγικό πρόβλημα της χώρας: Οι θεσμοί εκείνοι που καλούνται για να καταρτίσουν την εθνική μας στρατηγική αποδεικνύονται εντελώς διαβρωμένοι από μηχανισμούς, νοοτροπίες και συμπεριφορές οι οποίες αντανακλούν μια πραγματικότητα φινλανδοποίησης του ελληνικού κράτους, και ευρύτερα των ιθυνουσών τάξεών του.

Πραγματικά, δεν ξέρουμε τι είναι περισσότερο σκανδαλώδες στην εν λόγω ιστορία: Ο Θάνος Ντόκος που σπεύδει να ενημερώσει την τουρκική πλευρά για μια ανάλυση του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ αυτή θα δημοσιοποιούνταν τις επόμενες ημέρες, ή τα όσα ισχυριζόταν η ίδια η ανάλυση η οποία περιλαμβάνει «κατευθύνσεις για το πως μπορούν να συνυπάρξουν οι απόψεις Νταβούτογλου, οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας και η ένταξη στην ΕΕ».

Προφανώς και τα δύο, ενώ φυσικά εξίσου σκανδαλώδες είναι ότι ο Θάνος Ντόκος θα συνεχίσει μετέπειτα την σταδιοδρομία του και σε πιο νευραλγικά πόστα, όπως εκείνου του Συμβούλου Ασφαλείας του Πρωθυπουργού.

2005-2010: Η ενίσχυση του φιλο-νεοθωμανισμού στην Ελλάδα
Να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές του 2010, ήταν η περίοδος όπου η κυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ αποθέωνε το καθεστώς Ερντογάν ως υπόδειγμα «ισλαμικού δημοκρατικού και φιλελεύθερου δρόμου» -o ίδιος θα τιμηθεί ως ένα από τα “πρόσωπα της χρονιάς” από το αμερικάνικο Time το 2010- και εφάρμοζε κάθε διαθέσιμη διπλωματική πίεση προς την Ε.Ε., χρησιμοποιώντας πολύ συχνά ως αιχμή της την Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου, υπέρ της ένταξης της Τουρκίας σε αυτήν. Να θυμίσουμε, ακόμα, ότι εκείνα τα χρόνια υπήρξαν χρόνια μείζονας επεμβάσεως των Αμερικάνων στα εσωτερικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μια χιονοστιβάδα αποκαλύψεων φέρουν τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα στην Ευρώπη, από την ίδια την Μέρκελ, μέχρι τον προκάτοχο του Γιώργου Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή.