Το πρόσφατο άρθρο του καθηγητή Π. Ιωακειμίδη (πρώην σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του FEPS και του ΕΛΙΑΜΕΠ) για τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, καταλήγει σε δύο δυνατές στρατηγικές έναντι της Τουρκίας: “αναχαίτηση” (containment) και “σύμπραξη” (engagement). Μετά από κατηγορηματική απόρριψη της πρώτης επιλογής, την οποία χαρακτηρίζει αδιέξοδη, ατελέσφορη και ανέφικτη (άσκοπη δαπάνη πόρων), συνιστά ανεπιφύλακτα την “σύμπραξη”.
Τα βασικά στοιχεία της “σύμπραξης” συνοψίζει ως εξής: α/ Πρόσδεση της Τουρκίας με την ΕΕ, μέσω ειδικής σχέσεως, με προοπτική πλήρους μελλοντικής εντάξεως αυτής. β/ Ενσωμάτωση της Τουρκίας σε περιφερειακές δομές και όχι αποκλεισμό της από αυτές (π.χ. Ανατολική Μεσόγειος). γ/ Σοβαρή διαδικασία ειρηνικής επιλύσεως των διμερών προβλημάτων χωρίς νομικίστικες προσεγγίσεις.
Ο Ιωακειμίδης καταλήγει στο συμπέρασμα αυτό, αφού πρώτα περιγράφει τους παράγοντες της τουρκικής ισχύος που την καθιστούν αδιαμφισβήτητη περιφερειακή δύναμη με προοπτική ηγεμονικής μετεξελίξεως. Μία ελληνική στρατηγική αναχαιτήσεως (εξοπλισμοί και «συγκυριακές» συμμαχίες) –κατά τον Ιωακειμίδη– εξοργίζει την Τουρκία, της προκαλεί σύνδρομο περικυκλώσεως και έτσι καθίσταται αδιάλλακτη και επιθετική, προβαίνοντας σε περαιτέρω εξοπλισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου