Η ανθρωποποίηση της μηχανής και η μηχανοποίηση του ανθρώπου υπό το πρίσμα της Ορθόδοξης Ανθρωπολογίας

Νίκη Χασάπη

Θεολόγος MSc Θεολογίας

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ (μπείτε ή πατήστε στο εικονίδιο, στην ένδειξη "Click to view in fullscreen")

 

Βλ. και εδώ.

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ - Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ

του Γιώργου Τασιόπουλου

Δεν πρέπει ως εκπαιδευτικοί να θέτουμε μόνο την έλλειψη τεχνολογικής υποδομής στο σπίτι μας ή το σχολείο στην άρνησή μας για τηλεκπαίδευση. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και την ουσιαστική μάθηση, να αρνηθούμε με σοβαρά επιχειρήματα την αποδόμηση του ρόλου μας ως δασκάλου. Μας θέλουν μελλοντικά ως διαμεσολαβητές ανάμεσα στην τεχνολογία και τον μαθητή, ακυρώνοντας τον δάσκαλο ως εμπνευστή - παιδαγωγό και πάροχο γνώσης.

Θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να αναδείξουμε με επιχειρήματα και τη συνεπικουρία έγκριτων παιδαγωγών, ψυχολόγων ότι η τηλεκπαίδευση δεν είναι διδασκαλία. Η ΕΛΜΕ Ευβοίας θέτει μερικά ουσιαστικά ζητήματα για το πρόβλημα της τηλεδιδασκαλίας. Θα σας θυμίσουμε όμως πρώτα ότι η τηλεκπαίδευση είναι στρατηγική επιλογή εδώ και χρόνια, από το σχολικό έτος που η κ. Διαμαντοπούλου άφησε τους μαθητές χωρίς σχολικά βιβλία με σκοπό να προμηθεύσει τους αίθουσες διδασκαλίας με διαδραστικούς πίνακες απ΄όπου θα γίνονταν άνευ συγγραμμάτων η διδασκαλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε την ίδια πολιτική.

Σας θυμίζω, ως απόδειξη της μονιμότητας, ότι την ιδέα της τηλεκπαίδευσης και την αντικατάσταση της ζωντανής διδασκαλίας με τηλεκπαίδευση την έφερε ως πρόταση πριν από τη Νίκη Κεραμέως ο Αντώνης Λιάκος επίσημα και με σφραγίδα. Στο 36σέλιδο «Υπόμνημα για την αναδιοργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης και την είσοδο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ», που είδε το φως της δημοσιότητας με την υπογραφή του προέδρου του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου κ. Αντώνη Λιάκου, όπου σκιαγραφείται ένα αριστοκρατικό Λύκειο για πολύ λίγους, στις σελίδες 34-35 οι συντάκτες γράφουν τα εξής εκπληκτικά:

«Εξορθολογισμός και τηλεκπαίδευση.

Ο συνολικός αριθμός ωρών διδασκαλίας στο Λύκειο θα είναι 33, έτσι θα υπάρχει μια αρχική οικονομία για τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Από κει και πέρα θα απαγορεύεται να γίνει τμήμα σε κάποιο μάθημα αν δεν υπάρχουν τουλάχιστον 20 μαθητές για το μάθημα αυτό. Αυτό σημαίνει ότι κάποια μαθήματα θα παρέχονται μόνο σε ορισμένα Λύκεια.

»Πιθανόν να πρέπει να φτιαχτούν δομές για τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου με περισσότερα παιδιά (πράγμα που είναι και παιδαγωγικά σωστό) ή ακόμα κάποια μαθήματα να τα παρακολουθούν οι μαθητές σε συγκεκριμένη χρονικά ζώνη ή, τέλος, το όλο σύστημα να λειτουργήσει ως καταλύτης για να αναπτυχθούν επιτέλους υποδομές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Ειδικά σε περιπτώσεις απομακρυσμένων Λυκείων κάποια μαθήματα θα διδάσκονται με τηλεκπαίδευση: τα σχολεία θα εξοπλιστούν με μία ή δύο κατάλληλες αίθουσες με εξαιρετική υποδομή και πολύ καλό εξοπλισμό.

»Θα έχουν πολύ γρήγορη σύνδεση στο διαδίκτυο και οι μαθητές θα εντάσσονται κανονικά σε μια απομακρυσμένη τάξη. Με χρήση κατάλληλου λογισμικού και εξοπλισμού οι μαθητές θα συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, θα βλέπουν και θα ακούν τους πάντες και οι πάντες θα βλέπουν και θα ακούν αυτούς, θα παίρνουν τον λόγο, θα συμμετέχουν σε διαγωνίσματα και παρουσιάσεις κ.λπ.».

Δηλαδή, πρότειναν να εξαφανίσουν στα απομακρυσμένα Λύκεια τον εκπαιδευτικό και στη θέση του να έχουν... τηλεκπαίδευση!..."

Το κείμενο της ΕΛΜΕ Ευβοίας:

Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ.
ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ

Η (Βιο)τεχνολογία και το σκοτεινό άστρο της επιθυμίας

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζητά με τον Πορφύριο Νταλιάνη για τον μετάνθρωπο, την δυστοπία της (Βιο)τεχνολογίας, την εικονική πραγματικότητα και το σκοτεινό άστρο της επιθυμίας.

Δρ. Μάνος Δανέζης: «Οι τρεις Αλήθειες του Νέου Επιστημονικού Πνεύματος» Επίγνωση

Διαδικτυακή διάλεξη – συζήτηση* του Δρ. Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού Την Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022 με θέμα: «Οι τρις Αλήθειες του Νέου Επιστημονικού Πνεύματος – Νέο Επιστημονικό Πνεύμα και Ανθρώπινες Κοινωνίες» Διοργανωτής: «Επίγνωση» στον κύκλο «Τσάι με Επίγνωση»

Εκπαιδευτικός μύθος ή αλήθεια – Αφού θα το βρω στη Google γιατί να το μάθω;

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της εύκολης πρόσβασης σε αυτήν. Πολλές φορές απευθυνόμαστε σε μηχανές αναζήτησης όπως η google ή η yahoo για να βρούμε κάτι που δεν ξέρουμε, να αναζητήσουμε πληροφορίες για προϊόντα, να κάνουμε αγορές κ.ο.κ. Συνήθως, η ευκολία αυτή μας λύνει τα χέρια και είναι πράγματι ένα σπουδαίο επίτευγμα της εποχής μας. Ταυτόχρονα όμως οδηγεί πολλούς ανθρώπους στο να αναρωτιούνται πολύ συχνά αν είναι αναγκαίο να μάθουν μια πληροφορία όταν την πληροφορία αυτή μπορούν να τη βρουν εύκολα κάνοντας μια αναζήτηση στη Google.

Αυτή η άποψη είναι πολύ διαδεδομένη στο χώρο της εκπαίδευσης, μεταξύ των καθηγητών, μεταξύ των μαθητών αλλά και μεταξύ αυτών που χαράζουν εκπαιδευτική πολιτική ή εκπαιδεύουν τους μελλοντικούς καθηγητές και δασκάλους. Αυτήν την άποψη θα διε­ρευνήσουμε σε αυτό το άρθρο και θα προσπαθήσουμε να την κατατάξουμε στην περιοχή της αλήθειας ή σε αυτήν του μύθου.

Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσετε με τα επόμενα επιχειρήματα, ούτε όλα είναι μαύρο ή άσπρο. Σίγουρα όμως μπορεί να είναι ένα μικρό έναυσμα για περισσότερη σκέψη! Ας ορίσουμε λοιπόν το πρόβλημα θέτοντας προς κρίση την επόμενη ερώτηση – άποψη:

«Αφού μπορώ να βρω στη google οποιαδήποτε γνώση θέλω, οποιαδήποτε στιγμή θέλω, γιατί να πρέπει να μάθω τη γνώση αυτή στο σχολείο;»

Η διάκριση μεταξύ των δεδομένων, της πληροφορίας και της γνώσης

Θα κάνω μια προσπάθεια να τονίσω τη διάκριση μεταξύ δεδομένων (data), πληροφορίας (information) και γνώσης (knowledge). Αυτές οι τρεις λέξεις και ειδικότερα οι δύο τελευταίες χρησιμοποιούνται πολλές φορές εναλλακτικά. Όμως, η καθεμιά έχει το δικό της νόημα και δεν ταυ­τίζονται!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0: H ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης

Ανδρονόπουλος Μάκης

Ο Δημήτρης Λακασάς, οικονομολόγος, μαρκετίερ, επιχειρηματίας, πρόεδρος σε διάφορους επιχειρηματικούς συνδέσμους και ιδρυτής της δεξαμενής σκέψης SEVE, καθώς και συγγραφέας που τον Απρίλιο του 2021 παρέδωσε ένα εξαιρετικά επίκαιρο πόνημα με τίτλο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0” (εκδ. Κλειδάριθμος), εισηγείται στο βιβλίο του να δημιουργηθεί μια Διατλαντική Συμφωνία για την ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, έτσι ώστε να ελεγχθούν εγκαίρως οι κοινωνικές επιπτώσεις από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η πρόταση Λακασά για την Transatlantic Business Ethics Industry 4.0 Agreement (TBEIA) μπορεί να συναφθεί στο πλαίσιο της Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) που σύνηψαν ΗΠΑ και ΕΕ το 2013 που έχει μεν ατονήσει, αλλά κατά τον συγγραφέα πρέπει να επεκταθεί και να βελτιωθεί. Προτείνει δε μια συμφωνία πέντε διαστάσεων (five-fold helix model) με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων γνώσης, ήτοι κυβερνήσεις-ακαδημαϊκά ιδρύματα-φορείς-ερευνητικά κέντρα-επιχειρήσεις με στόχο η τεχνολογία να βελτιώσει την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και του προσδόκιμού της.

Αυτός είναι και ο κεντρικός στόχος του βιβλίου του Λακασά, ο οποίος είναι θαυμαστής και οπαδός της τεχνολογικής εξέλιξης, χωρίς αυτό όμως να τον εμποδίζει να είναι ανήσυχος, ενδεχομένως και φοβισμένος, για τις δυνατότητες να κακοφορμίσει η όλη τεχνολογική εξέλιξη. Γι΄ αυτό και εισηγείται επίσης τον «εξανθρωπισμό της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» έτσι ώστε αυτή να μετατραπεί στην «1η Ανθρωποκεντρική Επανάσταση».

Ο Λακασάς γνωρίζει καλά ότι η τεχνολογία είναι ευχή και κατάρα και ότι σε αυτή οφείλονται εν πολλοίς τόσο οι κοινωνικές ανισότητες, όσο και οι ανισότητες μεταξύ των χωρών, κατάσταση που οδηγεί συνήθως σε ανεξέλεγκτη συγκέντρωση ισχύος και πλούτου. Ο διανοούμενος Δημ. Λακασάς που τάσσεται κατά της μηχανοποιημένης κοινωνίας, φέρνει στο προσκήνιο το μύθο των αδελφών Προμηθέα και Επιμηθέα, όπου ο πρώτος πρώτα σκεπτόταν και μετά έπραττε, ενώ ο δεύτερος πρώτα έπραττε και μετά σκεφτόταν με δραματικές συνέπειες.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0 και στα σχολεία

Μα τι έχετε πάθει;

08/01/2022

“Μα, τι έχετε πάθει” είναι πλέον μια viral ατάκα του πρωταγωνιστή της ταινίας “Don’t look up”, με την οποία εκφράζεται η αγωνία του για την άρνηση (με την ψυχολογική σημασία του όρου) των ανθρώπων να αντιληφθούν την απειλή που επέρχεται και να κάνουν κάτι γι’ αυτό.

Και πιάνω τον εαυτό μου να αγωνιώ με τον ίδιο τρόπο, καθώς διαβάζω ένα πρόσφατο άρθρο της Katja Grace από το Future of Humanity Institute της Οξφόρδης. Μα, τι έχουμε πάθει!

Γράφει ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης

ΗGrace ηγήθηκε μιας ερευνητικής ομάδας που συγκέντρωσε απαντήσεις από 352 ακαδημαϊκούς και ειδικούς στη “μηχανική μάθηση” και κατέληξαν, μεταξύ άλλων, στο συμπέρασμα πως στα επόμενα 10 χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη (A.I.) θα τα καταφέρνει καλύτερα από τους ανθρώπους στη μετάφραση γλωσσών (μέχρι το 2024), τη συγγραφή δοκιμίων (έως το 2026), τη συγγραφή των κορυφαίων 40 τραγουδιών (μέχρι το 2028), αλλά και την οδήγηση αυτοκινήτων.

Είναι φανερό πως η  τεχνολογία αναπτύσσεται με εκθετική ταχύτητα, μεταμορφώνοντας τον τρόπο με τον οποίο εκτελούμε τις καθημερινές μας εργασίες, ιδιαίτερα μάλιστα καθώς η πανδημική κρίση και η κρατική διαχείριση της λειτούργησε ως ένας επιπλέον καταλύτης/επιταχυντής στην κατεύθυνση της ψηφιακής μετάβασης του Καπιταλισμού.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς παρανοειδής ή τεχνοφοβικός για να ανησυχήσει για τις συνέπειες αυτής της μετάβασης. Ήδη ένας μεγάλος αριθμός σοβαρών επιστημόνων εκτιμούν ότι η “αυτοματοποίηση” θα κοστίσει στο 47% των ανθρώπων την εργασία τους, καταδικάζοντας τους σε κάποιο Ελάχιστο Εγγυημένο ξεροκόμματο, που οι κυβερνήσεις θα χορηγούν στους συμμορφωμένους -και μόνο- useless eaters του νέου κοινωνικού συστήματος που επιχειρείται να διαμορφωθεί. Ναι, στα αμέσως επόμενα χρόνια, όλα δείχνουν πως, το 47% των θέσεων εργασίας θα χαθούν και αντικατασταθούν από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης.

Θεοφάνης Τάσης: «Η ανθρώπινη αναβάθμιση μέσω της τεχνικής θέτει σε κίνδυνο την ανθρωπινότητα»

 2149

Συνέντευξη με τον Θεοφάνη Τάση με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του «Φιλοσοφία της ανθρώπινης αναβάθμισης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. 

Του Κ.Β. Κατσουλάρη

Μιλώντας με τον Θεοφάνη Τάση αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε αγεωγράφητα νερά. Τα ζητήματα που πραγματεύεται στα βιβλία του έρχονται τρόπον τινά από το μέλλον, μόνο που το μέλλον αυτό βρίσκεται ήδη προ των πυλών. Οι τίτλοι ορισμένων από τα βιβλία του είναι ενδεικτικοί: «Πολιτικές του Βίου ΙΙ: Η Επιμέλεια Εαυτού στην Εικονιστική Κοινωνία» (Εκδόσεις Αρμός, 2017), «Ψηφιακός Ανθρωπισμός: Εικονιστικό Υποκείμενο και Τεχνητή Νοημοσύνη» (Εκδόσεις Αρμός, 2019), «Φιλοσοφία της ανθρώπινης αναβάθμισης», το τελευταίο, που υπήρξε και η αφορμή αυτής της κουβέντας. Ο πυρήνας της έρευνάς του έχει να κάνει με τα μεγάλα ηθικά και φιλοσοφικά ζητήματα που προκύπτουν από τις ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία και γενικότερα στις θετικές επιστήμες, κατά τρόπο που επιτρέπουν στον άνθρωπο να επέμβει στην ίδια του τη φύση, σε βάθος και σε έκταση πρωτόγνωρες μέχρι σήμερα.

Τα ζητήματα που πραγματεύεστε σε αυτό το βιβλίο είναι για τους περισσότερους από εμάς ιδιαίτερα τολμηρά, περισσότερο για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ήδη ο όρος «ανθρώπινη αναβάθμιση» που έχετε στον τίτλο σας αντανακλά τη γλώσσα των υπολογιστών. Δεν ξεκινάμε ήδη, από την επιλογή των λέξεων, με μια πολύ τολμηρή παραδοχή;

Όχι μόνο τολμηρή, αλλά επίσης ενδεικτική της αντιανθρωπιστικής αντίληψης για τον άνθρωπο που χαρακτηρίζει όσους την προασπίζουν. Στο πλαίσιο της κριτικής που αναπτύσσω ενάντια στον υπερανθρωπισμό και στον τεχνικό μετανθρωπισμό επέλεξα ν’ αποδώσω τον αγγλικό όρο human enhancement ως ανθρώπινη αναβάθμιση ακριβώς για να καταδείξω πως οι προασπιστές της με βάση μια αναγωγιστική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης και εμφορούμενοι από μια βλέψη πλήρους ελέγχου της και κυριαρχίας καταλήγουν όχι στην απελευθέρωση του ανθρώπου, όπως ευαγγελίζονται, αλλά στην πραγμοποίησή του. Ο μεν υπερανθρωπισμός, αποβλέποντας στην θέωση του ανθρώπου, ο δε τεχνικός μετανθρωπισμός, στοχεύοντας στη δημιουργία ενός μεταβιολογικού είδους που θα τον διαδεχθεί.

Ένα από τα προβλήματα σε αυτήν τη συζήτηση αντιλαμβάνομαι ότι εδράζεται στην ίδια τη δυσκολία να οριστεί η ανθρώπινη φύση. Τι πιστεύετε;

Όντως το ζήτημα της ανθρώπινης φύσης βρίσκεται στο επίκεντρο της προβληματικής για την τεχνική αναβάθμιση του ανθρώπου καθώς οι υπερανθρωπιστές υποστηρίζουν ότι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ικανότητα για διαρκή αυθυπέρβαση και αυτοδημιουργία. Σε αυτή την συλλογιστική η ανθρώπινη αναβάθμιση μέσω της τεχνικής κατανοείται ως η βέλτιστη έκφραση της ανθρώπινης φύσης έτσι ώστε να είναι αναπόφευκτη, αποτελώντας συγχρόνως ηθικό καθήκον. Ωστόσο ο υπερανθρωπισμός όχι μόνο δεν ορίζει την ανθρώπινη φύση, εξαντλώντας την στην αυτοβελτίωση, αλλά επίσης την συγχέει με την ανθρωπινότητα. Ως ανθρωπινότητα, εννοώ χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης όπως τον ορθό λόγο, την φαντασία, το συμπάσχειν, την αλληλεγγύη, την βοήθεια προς τρίτους, την ευγένεια, την καλή προαίρεση και την καλοσύνη. Με άλλα λόγια, αυτό που παραγνωρίζουν οι υπερανθρωπιστές είναι ότι η έννοια της ανθρωπινότητας έχει ένα αξιακό περιεχόμενο, το οποίο αποτελεί την προϋπόθεση για την ισότητα όλων των ανθρώπων, τον σεβασμό της αξιοπρέπειας και της διαφορετικότητας, την ανεκτικότητα, όπως ακόμη για την προστασία των ζώων και της φύσης. Υπό αυτό το πρίσμα υποστηρίζω στην «Φιλοσοφία της Ανθρώπινης Αναβάθμισης» ότι η ριζική ανθρώπινη αναβάθμιση θέτει σε κίνδυνο την ανθρωπινότητα και τη συνέχεια της ανθρωπότητας στην παρούσα μορφή τους.

Byung-Chul Han: «Το έξυπνο κινητό είναι ένα εργαλείο κυριάρχησης. Λειτουργεί σαν προσευχητάρι»

Στην αποκλειστική αυτήν συνέντευξη στην El País, ο νοτιο-κορεάτης φιλόσοφος συζητά για την ψηφιακή υποδούλωση, την εξαφάνιση του τελετουργικού και τι αποκαλύπτει για την κοινωνία το «Squid Game»

Του Sergio C. Fanjul, Πηγή: english.elpais.com (15-10-2021)

Ο υλικός κόσμος των ατόμων και των μορίων, των πραγμάτων που μπορούμε να αγγίξουμε και να μυρίσουμε αποσυντίθεται σε έναν κόσμο των μη-πραγμάτων, σύμφωνα με τον νοτιοκορεατικής καταγωγής Ελβετο-γερμανό φιλόσοφο Byung-Chul Han. Συνεχίζουμε να επιθυμούμε αυτά τα μη-πράγματα, ακόμη και να τα αγοράζουμε και να τα πουλάμε, λέει ο Han. Αυτά συνεχίζουν να μας επηρεάζουν. Ενώ ο ψηφιακός κόσμος αναμειγνύεται όλο και περισσότερο με ό,τι ακόμη θεωρούμε ως τον “πραγματικό” κόσμο, η ύπαρξή μας είναι ακόμη ακαθόριστη και φευγαλέα, πιστεύει. O στοχαστής με μεγάλες πωλήσεις βιβλίων του, για τον οποίο κάποιες φορές γίνεται λόγος ως “ροκ σταρ φιλόσοφος”, ακόμη αναλύει σχολαστικά την αναστάτωση που παράγει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός.

Με το συνδυασμό ρητών από μεγάλους φιλοσόφους και στοιχείων από την λαϊκή κουλτούρα, το πρόσφατο βιβλίο του Han,Undinge (ή Μηπράγματα), που δεν έχει εκδοθεί ακόμη στα αγγλικά, αναλύει την “εξουθενωμένη μας κοινωνία”, στην οποία ζούμε εξαντλημένοι και με κατάθλιψη, από τις αναπόδραστες απαιτήσεις της ύπαρξης. Επίσης έχει σκεφτεί για τα νέα είδη ψυχαγωγίας και “ψυχοπολιτικής”, όπου οι πολίτες παραδίδονται πειθήνια στους πειρασμούς του συστήματος, μαζί με την εξαφάνιση του ερωτισμού, την οποία ο Han αποδίδει στις σύγχρονες τάσεις ναρκισσισμού και επιδειξιομανίας.



Ο ναρκισσισμός αυτός είναι βίαιος και ασταμάτητος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πιστεύει, όπου η ψύχωση με τον εαυτό μας κάνει τους υπόλοιπους να εξαφανίζονται, και ο κόσμος γίνεται μια απλή δική μας αντανάκλασή ως ατόμων. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να ανακτήσει την ευχάριστη επαφή με την καθημερινή ζωή -είναι γνωστός για το ενδιαφέρον του για την κηπουρική, το να φτιάχνει μόνος του χειροποίητα πράγματα και να κάθεται σιωπηλά. Απελπίζεται με “την εξαφάνιση των τελετουργικών”, η οποία επίσης κάνει ολόκληρες κοινότητες να εξαφανίζονται μαζί με αυτά. Γινόμαστε χαμένες ατομικότητες, σε άρρωστες και σκληρές κοινωνίες.

Ο Byung-Chul Han έδωσε τη συνέντευξη αυτή στην El País μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα γερμανικά, η οποία κατόπιν μεταφράστηκε και υπέστη επιμέλεια χάριν σαφήνειας.

Πώς είναι δυνατό το γεγονός ότι, σε έναν κόσμο εμμονικό με την υπερ-παραγωγή και την υπερκατανάλωση, την ίδια στιγμή τα αντικείμενα εξαφανίζονται και κινούμαστε προς έναν κόσμο μη-πραγμάτων;

Υπάρχει, χωρίς αμφιβολία, ένας υπερπληθωρισμός αντικειμένων, με την έννοια ότι βρίσκονται παντού. Ωστόσο, αυτά είναι αντικείμενα μιας χρήσης με τα οποία δεν μπορούμε να έχουμε πραγματικούς δεσμούς. Σήμερα είμαστε εμμονικοί όχι με τα πράγματα, αλλά με την πληροφορία και τα δεδομένα, δηλαδή, με μη-πράγματα. Σήμερα είμαστε πληροφοριομανιακοί. Έχουμε ακόμη και την έννοια των “δεδομενοσέξουαλ” [άνθρωποι που εμμονικά συλλέγουν και μοιράζονται πληροφορίες για την προσωπική τους ζωή].

Στον κόσμο αυτόν τον οποίο περιγράφετε, έναν κόσμο υπερκατανάλωσης όπου οι σχέσεις έχουν χαθεί, γιατί είναι σημαντικό να έχουμε αντικείμενα που αγαπάμε, και να έχουμε τελετουργικά;

Το «επιστημονικό φαντασιακό» και η μέγγενη των συντεχνιακών αλληλ-εγγυοτήτων

                              

από

 Αντώνης  Σμυρναίος

 -

14 Δεκεμβρίου 2021

1

238

«Η πρώτη ιδιότητα του υποκειμένου είναι να αυταπατάται», θα διακηρύξει τολμηρά ο Bataille. Το υποκείμενο στο οποίο αναφερόταν ο Γάλλος συγγραφέας δεν ήταν βεβαίως οι Αβορίγινες, οι Ζουλού ή οι φυλές του Αμαζονίου, αλλά το δυτικό υποκείμενο, το οποίο, συνειδητά ή ασυνείδητα, εκουσίως ή ακουσίως, είμαστε όλοι μας. Είναι αυτό που έχει κατηχηθεί να σκέπτεται και να αποφασίζει μόνο ρασιοναλιστικά για τα δρώμενα στον κόσμο μας, αφού μελετήσει, ταξινομήσει, αναλύσει, συγκρίνει, διασταυρώσει και ανακρίνει προηγουμένως όλα τα δεδομένα που έχει στη διάθεσή του ή αυτά που θα παραγάγει στη συνέχεια.

Αυτό όμως το κυρίαρχο δυτικό υποκείμενο, σε πείσμα σφοδρών ενστάσεων πολλών επιστημών/όνων και κυρίως της ψυχανάλυσης στον 20ό αιώνα, πασχίζει απεγνωσμένα, εδώ και τρεις τουλάχιστον αιώνες, να πείσει …ότι δεν έχει ασυνείδητο![1] Δηλαδή ότι δεν άγεται και φέρεται από προσωπικές γνώμες, ενστικτώδεις επιθυμίες και φιλοδοξίες, ευγενείς ή μη, συμφέροντα που τα μεταμφιέζει έντεχνα σε ενδιαφέροντα, συχνά πολύ ταπεινά, καθώς και ποικίλα ψυχολογικά συμπλέγματα. Υπακούει μόνο στα επιστημονικά data και σε έρευνες δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή περιοδικά. Είναι εξάπαντος σοβαρό, υπεύθυνο, εμβριθές, αξιοπρεπές, συνετό, εχέφρον, μυαλωμένο, εντέλει αθώο και αγνό «παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» ανορθολογικού, σέρνοντας έτσι με αμέριμνο ενθουσιασμό όλον αυτόν τον διαβόητο χορό των συνωνύμων της καλβινιστικής αυτοδικαίωσης.

Η (Βιο)τεχνολογία και το σκοτεινό άστρο της επιθυμίας

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση – Οι δέκα στόχοι των παγκοσμιοποιητών με τα δικά τους λόγια

από

 Kώστας Παπαδόπουλος

 -

15 Δεκεμβρίου 2020

Κάθισα να αποθησαυρίσω τις διάφορες εντολές, συμβουλές και μοντέλα για το μέλλον που μας ανακοίνωσαν (ή επέβαλαν) στη διάρκεια της πανδημίας είτε οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποιητικής ΕΕ και του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, είτε οι “λεσχηάρχες” της παγκοσμιοποιητικής highsociety, όπως ο κύριος Κλάους Σβαμπ που μας μαθαίνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, είτε μεγιστάνες του πλούτου, όπως οι Μπιλ Γκέιτς και Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούν από μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Κατέληξα λοιπόν σε μια λίστα 10 παρεμβάσεων που σηματοδοτούν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (ή αλλιώς “Μεγάλη Επανεκκίνηση”, η αλλιώς “Γενναίο Νέο Κόσμο”) που ξεκίνησε να υλοποιείται για το “καλό μας”: Πρώτη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων ή ακόμη και των συνθετικών, μέχρι και συνθετικά μπιφτέκια θα δούμε, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η πείνα που θα φέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η επιδημία. Στην πράξη όμως για να εξαρτιέται διατροφικά ο πλανήτης από πέντε-έξι μεγάλους πολυεθνικούς γίγαντες που δραστηριοποιούνται στη βιοτεχνολογία.

Τηλεργασία, διαρκής εργασιακή διαθεσιμότητα και ελεύθερος χρόνος

Τηλεργασία, διαρκής εργασιακή διαθεσιμότητα και ελεύθερος χρόνος: Ενώ η χώρα –υπό την καθοδήγηση των ειδικών και τη συμμόρφωση της Πολιτείας– πιεζόμενη από την λαθροβιώνουσα

CYBORG:«θα είσαι ένας ανειδίκευτος της καθημερινής ζωής, απλός χειριστής έξυπνων συσκευών, υπάκουος, και θα είσαι ευτυχισμένος»

CYBORG, ΤΕΥΧΟΣ 22, ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2021

Στην 4η βιομηχανική επανάσταση ο ορίζοντας της υπεξαίρεσης / καταστροφής / μηχανοποίησης γνώσεων, είναι τόσο διευρυμένος ώστε να περιλαμβάνει το σύνολο της καθημερινής ζωής.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο η καπιταλιστική ανάπτυξη σε κάθε κύμα της παράγει την μαζική άγνοια που χρειάζεται αλλά και την πόλωση ανάμεσα στους κάθε φορά ειδικούς (γνώστες) και στους πολύ περισσότερους "άσχετους". Οι κοινωνικές, εμπειρικές ποιότητες του παλιού κόσμου- στον καινούργιο αλγοριθμικό καπιταλιστικό κόσμο της απόλυτης ακρίβειας -δεν έχουν θέση. Είναι γνώσεις άχρηστες από καπιταλιστική άποψη (με την ευρεία έννοια): θεωρούνται μόνο «σπατάλη χρόνου».

Το “γνωσιακό κεφάλαιο” της 4ης βιομηχανικής επανάστασης οριστικοποιεί την μηχανική απαλλοτρίωση κοινωνικών γνώσεων και εγκαινιάζει μια ακόμα πιο βίαιη καταστροφή γνώσεων και αισθήσεων.

(Το υποκείμενο) δεν έχει πια τίποτα άλλο να κρατηθεί εκτός απ’ την εξουσία των ενσωματωμέντων στο σύστημα "ειδικών".

Συμβαίνει λοιπόν αυτό: ο γνωσιακός καπιταλισμός, ο καπιταλισμός των “έξυπνων μηχανών”, των “έξυπνων αλγόριθμων”, της “τεχνητής νοημοσύνης" διαμορφώνει σαν φανατικούς οπαδούς τους ignorants.

Το engineering of everything, η μηχανική / ψηφιακή μεσολάβηση των πάντων, σημαίνει αφαίρεση ακόμα και των βασικών μη μηχανικών γνώσεων της καθημερινής ζωής απ’ το ανθρώπινο πεδίο. Και την μετατροπή της ζωής σε χειρισμό μηχανών, λογισμικού και αυτοματισμών.

Τα αφεντικά του “great reset” διαφημίζουν ότι “δεν θα έχεις ατομική ιδιοκτησία και θα είσαι ευτυχισμένος” (δεν εννοούν τον κομμουνισμό αλλά πως όλα θα νοικιάζονται από εταιρείες).

Με πιο ψιλά γράμματα το συμβόλαιο του καπιταλιστικού μέλλοντος γράφει : «θα είσαι ένας ανειδίκευτος της καθημερινής ζωής, απλός χειριστής έξυπνων συσκευών, υπάκουος, και θα είσαι ευτυχισμένος» 

ΠΗΓΗ:Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Utopia

 Πυργίτης

Ωδή στον θαυμαστό «Νέο Κόσμο». Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα δεν είναι τυχαία ούτε συμπτωματική.
Η ταινία μέχρι το τελευταίο λεπτό της αξίζει τη θέαση. Έχει ελληνικούς υπότιτλους. Μας θυμίζει ότι ο φόβος παράγει τη μεγαλύτερη δυστοπία. Αλλά αξίζει να ρισκάρει τελικά κανείς να χάσει όσα φοβάται, καθώς δεν είναι όλα τόσο σκοτεινά όσο φαίνονται και τα όρια μεταξύ φυλακής και ελευθερίας μοιάζουν πολύ ρευστά…

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έριχ Φρόμ και μελλοντική τεχνολογία…

Ο Έριχ Φρόμ, ήταν ένας εμπνευσμένος και πολυπράγμων άνθρωπος του περασμένου αιώνα (23 Μαρτίου 1900 – 18 Μαρτίου 1980). Ψυχολόγος-ψυχαναλυτής, κοινωνιολόγος και φιλόσοφος. Οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε από το βιβλίο του «Η υγιής κοινωνία» το οποίο αποτέλεσε μια συναρπαστική περιήγηση στην μεταπολεμική κοινωνία του ψυχρού πολέμου, θίγοντας όμως και αναδυόμενα θέματα που σχετίζονταν με τη φύση και την ψυχολογία του ανθρώπου, την Δημοκρατία με τη μορφή της συνέλευσης του Δήμου, την μαζικοποίηση της ζωής, την στρεβλή εξέλιξη του ρομποτισμού, κ.α.

Στην ουσία, ο Φρόμ πιστός στον ανθρωπισμό, που τόσο βάναυσα σάπισε την περίοδο του μεγάλου πολέμου, θεωρεί στην ουσία ότι ο άνθρωπος για να είναι άνθρωπος χρειάζεται να …παραμείνει άνθρωπος. Αναπόφευκτα, η ματιά του στρέφεται στην τεχνολογική μετεξέλιξη της παραγωγής η οποία θεαματικά και τραγικά «εκμοντερνίστηκε» και εμπλουτίστηκε την περίοδο του Β’Παγκοσμίου πολέμου και όδευε προς τον «ρομποτισμό» όπως τον αναφέρει, ως στοιχείο ασύμβατο με την έστω και γεμάτη αντιφάσεις, φύση του ανθρώπου.

Πολλά λόγια του βιβλίου, δημοσιευμένο το 1956 (!!!), μοιάζουν προφητικά για το σημερινό καθεστώς που διαμορφώνεται. Μα δεν είναι προφητεία η καλή γνώση της ανθρώπινης ψυχής και της κάθε κοινωνικής περιόδου στην οποία καλείται να επιβιώνει. Γι αυτό και σου επιτρέπει να «προβλέπεις» το μέλλον που πολλές φορές αρνείσαι να φανταστείς ή στο «κρύβει» η κάθε κυρίαρχη εξουσιαστική «αυθεντία».

«Αυτόματα που θα ακολουθούν χωρίς βία, που θα οδηγούνται χωρίς ηγέτες, που θα κατασκευάζουν μηχανές που θα ενεργούν σαν άνθρωποι και θα κάνουν ανθρώπους που θα ενεργούν σα μηχανές. Ανθρώπους που η λογική τους θα γίνεται χειρότερη, ενώ η διάνοιά τους θα βελτιώνεται, δημιουργώντας έτσι την επικίνδυνη κατάσταση εφοδιασμού του ανθρώπου με το μέγιστο της υλικής δύναμης χωρίς τη σύνεση της χρησιμοποίησής της.

Κλάους Σουάμπ: «Μετά τον κορονοϊό, πρέπει να γίνει επανεκκίνηση του πλανήτη μας»…

Ο Κλάους είναι ο γνωστός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φορουμ και έγραψε το βιβλίο του, με τιτλο The Great Reset, την μεγάλη Γέννα της 4η Βιομηχανικής Επανάστασης.

Είναι μια Παγκόσμια ομάδα με πολλούς παίχτες, αν τραυματιστεί ο καλύτερος παίχτης τους, αγοράζουν στην κυριολεξία δεκα άλλους για να αλλάξουν τον έναν...οι ομάδες τους είναι πολλές, όπως και οι παίχτες, διαχρονικοί, με πολύ ταλέντο στο μπλα μπλα και στην απάτη...αλλάζουν ονόματα και φανέλα, κάνουν μεταγραφές και ο τραπεζικός τους λογαριασμός είναι γεμάτος με πολλά μηδενικά.

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ. Ποιοι τη ζητάνε, τι εννοούν;

________ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ _______

________ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ _______

Από Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Μα, είναι πια γεγονός... πώς η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι πλέον καθεστώς! Φευ! Σαν... τον ιό — "ήρθε (κι αυτή) για να μείνει"! 

Όλα τα άλλα είναι... άλλα λόγια να τηλε-αγαπιόμαστε...

Σε λίγο, ακόμα και οι καθηγητές (όλων των βαθμίδων) θα είναι "περιττοί", (αλήθεια, οι ίδιοι... δεν το καταλαβαίνουν, άραγε;) η ζωντανή παρουσία τους, δηλαδή, δεν θα είναι απαραίτητη — θα βιντεοσκοπούν απλώς τα τηλε-μαθήματά τους, κι οι μαθητές-φοιτητές θα τα παρακολουθούν από το e-class... και... χαχαχα... όλα καλά!

(Εννοείται πως και οι απολαβές, ως εκ τούτου... θα μειωθούν... Οι τιμές των τηλε-καθηγητών θα εξισωθούν ίσως τότε (χα χα χα) με των τηλε-ηθοποιών — πόσες ώρες, ημέρες γύρισμα κ.λπ. κ.λπ.... Οι καθηγητές θα πληρώνονται, όπως και οι ηθοποιοί στα σήριαλ — με το επεισόδιο! Μάθημα, κι επεισόδιο...)

Τα ΤΗΛΕ-Πανεπιστήμια δε της χώρας (τι περίεργο...) πρωτοστάτησαν σε αυτήν την νέα (τηλε)συνθήκη — έδωσαν το ΚΑΛΟ τηλεΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ως δείγμα τηλε-προόδου και τηλε-πολιτισμού!!! Μην μας παρεξηγήσουν δα και οι Ευρωπαίοι... ("Ανήκομεν εις την Δύσην" — βλέπεις...) Δεν κρατήθηκαν... ούτε ΚΑΝ τα προσχήματα...

Μπήκαμε, λοιπόν, στην εποχή του ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ χωρίς "ανθρώπινες" αντιστάσεις και χωρίς "πολιτικές" διεκδικήσεις...

Άλλωστε, το μέλλον... δεν ζητά ούτε "ανθρώπους", ούτε... "πολίτες"!!!

Αυτά που ξέραμε,

καλύτερα να τα ξεχάσουμε...

Η Ελλάδα είναι πια παρελθόν...

Η... (τηλε) e-λλάδα ... είναι το μέλλον...

Παρ' όλα αυτά, εις πείσμα όλων,

η ΕΛΛΑΔΑ θα είναι ΠΑΝΤΑ... το μεγάλο και πραγματικό ΓΕΓΟΝΟΣ!!!

_______

*Τόλμησα να ανεβάσω (δια... του λόγου το ασφαλές) αυτήν φωτογραφία, από ένα τηλε-μάθημα που παρακολούθησα, τελευταίως, στο τηλε-Πανεπιστήμιο...

Το τόλμησα, με την σιγουριά ότι δεν φαίνεται κανένα προσωπικό δεδομένο, μιας και η φωτογραφία είναι αρκετά θολή...

Όμως, είναι ολοφάνερη η ΜΟΝΑΞΙΑ του τηλε-καθηγητή!!! ΟΛΕΣ οι κάμερες των τηλε-φοιτητών είναι κλειστές...!!!

Μετανθρωπισμός: O τεχνολογικά και γενετικά «αναβαθμισμένος» άνθρωπος – Ελπίδα ή εφιάλτης; [photos]

File Photo H τεχνολογική, βιολογική και φαρμακευτική παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα προκαλεί τεράστια ηθικά ερωτήματα via via pexels.com/ cottonbro

«Θα μπορείς να σερφάρεις στο Ίντερνετ με το μυαλό σου. Να χρησιμοποιείς βιονικούς βραχίονες, βιονικά πόδια και μάτια.

Θα ενισχύσεις το οργανικό ανοσοποιητικό σου σύστημα με ένα βιονικό και θα αναθέτεις ολοένα περισσότερες αποφάσεις σε αλγόριθμους, που σε ξέρουν καλύτερα από ό,τι γνωρίζεις τον εαυτό σου».

Σε μια περίοδο που η Covid-19 αλλάζει άρδην τα δεδομένα, με τεράστια τη συμβολή της τεχνολογίας, η παλαιότερη αυτή εκτίμηση του καθηγητή και συγγραφέα Γιουβάλ Νόα Χαράρι εντάσσεται στη μεγάλη συζήτηση για την εξέλιξη του ανθρώπου και τον λεγόμενο «μετανθρωπισμό»: το κίνημα που υποστηρίζει ότι ο Homo Sapiens ήδη μετασχηματίζεται, ενισχύοντας τη διάνοια και τη φυσιολογία του με τεχνολογικά ενθέματα και μέσω της γενετικής, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει πολύ μαζικότερο στις επόμενες δεκαετίες.

Ήδη, το biohacking -η προσπάθεια βελτίωσης φυσικών και γνωστικών επιδόσεων του ατόμου με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας- είναι γεγονός σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ενώ η αναζήτηση της φράσης «biohacking companies» (εταιρείες βιολογικού χάκινγκ) στο Google «επιστρέφει» 2.130.000 αποτελέσματα. Mάλιστα, σε γνωστή ιστοσελίδα επιχειρηματικών αγγέλων, υπάρχει λίστα 570 επενδυτών, που ενδιαφέρονται να χρηματοδοτήσουν νεοφυείς επιχειρήσεις στον χώρο του biohacking.

O «επαυξημένος» άνθρωπος

Δεν είναι όμως μόνο η βελτιστοποίηση των ανθρώπινων επιδόσεων, που «εμπνέει» τους οπαδούς του μετανθρωπισμού. Μιλούν ακόμα και για κατάργηση του θανάτου. Όχι σύντομα όμως, για αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κρυογονική, ώστε να δώσουν στην επιστήμη και την τεχνολογία τον χρόνο να πετύχουν την κατάργηση της …ημερομηνίας λήξης.

Από μια κοινωνία με εξαρτήσεις στην κοινωνία της συνολικής εξάρτησης;

Όψεις της ψηφιακής επιτάχυνσης

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Πάει καιρός, από τότε που ο μακαρίτης Τίμοθυ Λήρυ (ψυχολόγος και παιδί της αμερικάνικης αμφισβήτησης), είχε βρήκε την ψυχεδελική ηρεμία του στις τεχνολογίες του κυβερνοχώρου. Ως «τόπου» διαφυγής απ΄ την πραγματικότητα, όπου μπορούμε να μεταμορφωνόμαστε, χωρίς LSD και βλαπτικά τριπάκια. Ο Λήρυ συνέδεσε το ψυχεδελικό κίνημα «διεύρυνσης» του εαυτού με την εκρηκτική εξάπλωση του προσωπικού υπολογιστή, στο κίνημα που ονομάστηκε «κυβερνοδελική» (κυβερνητική και ψυχεδέλεια).

Η προσπάθεια των νέων του ΄60, να βιώσουν βαθύτερες ψυχικές διεργασίες με τη χρήση ψυχοδηλωτικών ουσιών, έφτασε στο όριό της είτε μέσα από την εξάρτηση ή την παράνοια, είτε μέσα από την καταναλωτική ενσωμάτωση. Ο σπόρος όμως που έψαχνε τα όρια του ανθρώπινου υποσυνείδητου ήταν ισχυρός και μετουσιώθηκε στην ψηφιακή κουλτούρα του προσωπικού υπολογιστή, ως δικαίωση της – εντέλει ατομικιστικής και ναρκισσιστικής – χίππικης αντικουλτούρας με τη λογική μάλιστα ότι «το όριο είναι ότι δεν υπάρχει όριο».Άλλωστε οι περισσότεροι γκουρού της βιομηχανίας λογισμικού, είχαν λίγο-πολύ, βαπτιστεί στα ιερά νερά του κινήματος, προτού γίνουν γιάππυς και πριν ο Λήρυ ασχοληθεί με τη παραγωγή υπολογιστών αναγγέλλοντας ότι «το PC είναι το LSD της δεκαετίας του ’90», δημιουργώντας λιγότερο θόρυβο από τότε που συνελήφθη επειδή κάπνισε μαριχουάνα δημόσια, σε συνέντευξη τύπου. Ο Τζόμπς μελέτησε τον βουδισμό στην Ινδία, ενώ ο Γκέητς είχε ψυχεδελικές συνήθειες στο Χάρβαρντ. Η μεταφυσική μπερδεύτηκε με την τεχνολογία, διευκολύνοντας την βιοψηφιακή συγχώνευση και τη δημιουργία ενός νέου (ψευδο)συνειδησιακού κινήματος.