Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ. Το ΤΕΛΟΣ και η ΑΡΧΗ!

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Το ΤΕΛΟΣ και η ΑΡΧΗ!

Σύμφωνα με τον π. Αλέξανδρο Schmemann, στον ετήσιο λειτουργικό κύκλο της Εκκλησίας, η Πεντηκοστή είναι “η τελευταία και μεγάλη μέρα”.

Είναι η γιορτή της Εκκλησίας για την έλευση του Αγίου Πνεύματος ως το ΤΕΛΟΣ – την επίτευξη και την εκπλήρωση – ολόκληρης της ιστορίας της σωτηρίας.

Για τον ίδιο λόγο, όμως, είναι και η γιορτή της ΑΡΧΗΣ:

είναι η «γενέθλια» ημέρα της Εκκλησίας ως η παρουσία μεταξύ μας του Αγίου Πνεύματος, της νέας ζωής στον Χριστό, της χάριτος, της γνώσης, της υιοθεσίας στον Θεό και την αγιότητα.

____________

Η ημέρα της ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ με την διεισδυτική ματιά φίλων.

_____****_____

Panos Kastanisios Bourdalas :

Καλημέρα και χρόνια πολλά.

Η Πεντηκοστή,μια μεγάλη συλλογική αγκαλιά,

αποτελεί τη νέα αφετηρία των πιστών χριστιανών.

Η εβδομάδα που ξεκίνησε, συμβολίζει την περίοδο της χριστιανικής εποχής έως τη Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Γι αυτό την επόμενη Κυριακή εορτάζονται οι άγιοι πάντες.

******

Ας δούμε και την οπτική του φίλου Ανδρέας Βιτούλας :

"Η διάταξη των Αποστόλων στο γεγονός της Πεντηκοστής είναι ημικυκλική για να ανασαίνει ο κόσμος, να μην εκβιάζεται, να μην του επιβάλλεται τίποτε, για να μένει πάντοτε ελεύθερος.

Στη γενέθλιο ημέρα της η Εκκλησία γεννιέται ως ανοιχτή αγκαλιά, ως χάδι, για να ανθίζουν εντός της βλαστήματα, που θα υπακούν μόνο στην ομορφιά."

______*****______

Kostas Hatziantoniou:

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

που "διά το γενέσθαι σάρκα τον άνθρωπον" απομακρύνθηκε από την φύση μας, επιστρέφει όπως ορίζει ο λειτουργικός κύκλος, σαν βίαιη πνοή και γεμίζει πρωτόγνωρη δύναμη εκείνους που περίμεναν σε κάποιο υπερώο.

Ναι, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να αξιωθείς του Πνεύματος από το να ζεις ενδιαιτώμενος σε κάποιο Υπερώο, ξέροντας πως το παν τελεί βυθισμένο στο μυστήριο. Εδώ η ανθρώπινη γλώσσα παραιτείται και μόνο με έναν πίνακα μπορείς να μιλήσεις γι' αυτό το μυστήριο. Με το αριστούργημα του Γκρέκο, το έργο- άνθος της υπερφυσικής ζωής του, την "Πεντηκοστή". Βλέποντας τις υπάρξεις που εξίστανται σε μία κίνηση για να βγουν από την φυσική τους κατάσταση, προκειμένου να ενωθούν με το Πνεύμα που ίπταται διαλάμποντας ενώ οι περίφημες πύρινες γλώσσες του μοιάζουν κεριά που δεν ξέρεις αν είναι τα εκ των άνω χαρίσματα ή οι προσδοκίες που γεννά, χιλιάδες χρόνια τώρα, ο Πόνος.

__________

Της Evi Voulgaraki :

Ένα αγαπημένο, παλιότερο κείμενο για την Πεντηκοστή. Το ζωγραφικό έργο είναι του Μάρκου Καμπάνη.

Εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε!

ΜΙΚΡΟ ΤΡΙΩΔΙΟ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Του Παναγιώτη Μπούρδαλα

Καλημέρα και χρόνια μας πολλά.

ΜΙΚΡΟ ΤΡΙΩΔΙΟ – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Σε όλες τις εποχές και όπου γης η ανθρωπότητα ποτέ δεν ήταν, ούτε ακόμα είναι ενιαία και ομογενοποιημένη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ταξική κυριαρχία ή και στην οικονομική και εργασιακή διαστρωμάτωση. Αναφέρομαι ιδίως στην ευρύτερη πολιτισμική, που για τις δικές μου θεωρήσεις στο εσωτερικό της περιλαμβάνονται οι οικονομικοκοινωνικές και θρησκευτικές.

Μια μερίδα που κάνει πολύ θόρυβο είναι η αυτή που κάνει χρήση της συστημικής βίας: ιδεολογικής, επικοινωνιακής - δημοσιογραφικής, εκπαιδευτικής, οικονομικής, αστυνομικής και στρατιωτικής. Μαζί τους συχνά συμπλέει πολύ μεγάλο μερίδιο μιας κοινωνίας, κυρίως λόγω πλύσης εγκεφάλου και φόβου.

Μια δεύτερη μερίδα αποτελούν οι στενάζουσες τάξεις και στρώματα, οι οποίες προσδοκούν την αποτίναξη του ζυγού. Συχνά με ανώριμες εξεγέρσεις ή οργανωμένες επαναστάσεις. Και οι δύο όμως κατά το πλείστον περιλαμβάνουν και πρωταγωνιστές που δεν πιστεύουν στον πολιτισμό, δηλαδή στο βάθος των ανθρωπίνων σχέσεων ως ιδανικό που μπορεί και οφείλει να εκφράζεται στο ιστορικό παρόν. Γι’ αυτό αποζητούν συχνά ένα γενναίο ηγέτη που θα λύσει στο εδώ και τώρα το γόρδιο δεσμό.

Μια τρίτη μερίδα αποτελείται από όσους θέλουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες μιας εξέγερσης που να έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Γι' αυτό δίνουν μεγάλη σημασία στο οργανωτικό κομμάτι και την προετοιμασία, αλλά και σε ένα ισχυρό ταμείο για όπλα, συναλλαγές κλπ.