Antonio Gramsci... ο εφιάλτης της Νατοϊκής αριστεράς!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Δεν θέλω να γίνω μάρτυρας ή ήρωας.
Νομίζω ότι είμαι απλώς ένας μέσος άνθρωπος, που έχει τις... βαθιές του πεποιθήσεις και που δεν τις ανταλλάσσει με τίποτα στον κόσμο.»

Στις 27 Απρίλη 1937, μετά από έντεκα χρόνια φυλάκισης και μετά από μόλις έξι ημέρες ελευθερίας, ο Αντόνιο Γκράμσι πεθαίνει.

Η Αριστερά δεν αρκεί να επικαλείται την αρετή,

οφείλει να είναι ενάρετη η ίδια•

δεν αρκεί να στηλιτεύει το κακό,

πρέπει η ίδια να το τιμωρεί παραδειγματικά...

 

Πριν 85 χρόνια έφυγε ο Antonio Gramsci, ο διανοητής που διαστρεβλώνει μέχρι σήμερα η υποταγμένη ιμπεριαλιστική "αριστερά"...

 

Ήταν 04:10 το πρωί 27 Απρίλη 1937, όταν ο Antonio Gramsci σταμάτησε να αναπνέει. Το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Francesco Gramsci και της Giuseppina Marcias, ο Αντόνιο -Νίνο, όπως τον έλεγαν στην οικογένεια- γεννήθηκε στην Ales, στην επαρχία του Κάλιαρι της Σαρδηνίας, στις 22 Ιανουαρίου 1891.

«Πάντα τον φρόντιζα [...] προσπαθώντας να μπορέσει ν' αποκαταστήσει τεχνητά την αναπνοή του όταν φαινόταν πως ήθελε να σταματήσει. Αλλά μετά ήρθε μια τελευταία θορυβώδης ανάσα κι η σιωπή ήρθε χωρίς θεραπεία»... σημειώνει η Tatiana Schucht -κουνιάδα του Gramsci- στις 12 Μάη 1937, στην επιστολή της προς τον Piero Sraffa {παγκοσμίου φήμης Ιταλός οικονομολόγος, προσωπικός φίλος του Gramsci και του Keynes, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου προσκλήθηκε για να μην συλληφθεί από τους φασίστες το Μάη του 1927 κι έμεινε εκεί για πάντα, λίγο πριν την έκδοση του φασιστικού "νόμου για την υπεράσπιση του κράτους"}.Σ' αυτή την επιστολή της η Τατιάνα, ή οποία στάθηκε δίπλα στον Αντόνιο σ' όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του, που ξεκίνησε στις 8 Νοέμβρη 1926, περιγράφει πως η αγωνία ξεκίνησε το βράδυ της 25 Απρίλη, λίγες ώρες αφότου ο κρατούμενος-φυλακισμένος στην κλινική της Ρώμης "Quisisana", πήρε την είδηση ότι "μετά τη στιγμή της υπό όρους κράτηση, όλα τα μέτρα ασφαλείας τέθηκαν σε αναστολή".
Η ποινή φυλάκισης έληξε στις 20 Απρίλη και λίγες μέρες νωρίτερα, στις 17 Απρίλη, ο φίλος του Piero Sraffa από το Κέιμπριτζ είχε υποβάλει αίτημα για τον Gramsci ώστε να μετακομίσει στην ΕΣΣΔ, που αγωνιούσαν για την υγεία του. Έτσι, ήταν για λίγες ημέρες ένας "ελεύθερος άνθρωπος",  όμως λίγο μετά το δείπνο, χτυπήθηκε από εγκεφαλική αιμορραγία που παρέλυσε το αριστερό μισό του σώματός του.

Η ηθική νομιμοποίηση όρος για την πολιτική ηγεμονία

 

ΚΛΙΚ εδώ η στην εικόνα για να διαβάσετε...

Γεωγραφία, Ιστορία και Πολιτισμός ως ορίζουσες της σκέψης του Γκράμσι

ΚΛΙΚ εδώ η στην εικόνα για να διαβάσετε...

Σ' ευχαριστούμε Antonio, για ό,τι έκανες, είπες, έγραψες...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Γεννήθηκε στην Άλες, ένα μικρό χωριό
στην επαρχία του Οριστάνο της Σαρδηνίας,
στις 22 Γενάρη 1891...

«Το σημείο εκκίνησης είναι "εθνικό"

κι απ' αυτό το σημείο εκκίνησης

πρέπει να λάβεις τις αποφάσεις των κινήσεων»

Antonio Gramsci

Antonio Gramsci... από τις ελάχιστες φωτογραφίες του σε μικρή ηλικία.

Πριν από 130 χρόνια, σαν σήμερα (22 Γενάρη 1891 – 27 Απρίλη 1937), γεννήθηκε ο μεγάλος Ευρωπαίος μαρξιστής διανοητής, τον οποίο επικαλείται χωρίς ίχνος ντροπής η κοσμοπολίτικη "αριστερά" στην υπηρεσία των τραπεζιτών, η λεγόμενη "ευρωπαϊκή αριστερά της εποχής μας". Χωρίς κανένα ίχνος ντροπής για τη διαστρέβλωση, παραχάραξη, αποσιώπηση των ιδεολογικών και πολιτικών παρακαταθηκών του. Γεγονός που δεν είναι πλέον καθόλου παράδοξο, αφού αυτή η "αριστερά" είναι σήμερα το καλύτερο όπλο εξαπάτησης των λαών και των εργαζομένων.

Στη μνήμη αυτού του μεγάλου διανοητή, δημοσιοποιούμε ένα ανέκδοτο στην Ελλάδα κείμενο του, που μας αποκαλύπτει τη στάση ζωής του μεγάλου διανοητή, από την μικρή ηλικία. Είναι μια έκθεση που έγραψε στο σχολείο του, στη μικρή κοινότητα Γκιλάρτζα της επαρχίας Οριστάνο και το θέμα που ο δάσκαλος έδωσε στους μικρούς μαθητές του της 5ης Δημοτικού, ήταν το εξής: "Εάν ένας από τους εύπορους και πολύ έξυπνους συμμαθητές σας είχε εκφράσει την πρόθεση να εγκαταλείψει τις σπουδές, τι θα του απαντούσατε;".

«Γκιλάρτζα, 15 Ιούλη 1903

Αγαπητέ φίλε,
Πριν από λίγο έλαβα την αγαπημένη σου επιστολή και χαίρομαι πολύ που ξέρω ότι είσαι καλά στην υγεία σου. Μόνο ένα σημείο με εκπλήσσει για σένα. Μου γράφεις ότι δεν θα συνεχίσεις πλέον τις σπουδές σου, επειδή έχετε βαρεθεί. Πώς, εσύ που είσαι τόσο έξυπνος και που ευτυχώς, δόξα το Θεό, δεν σου λείπουν τα απαραίτητα αναγκαία, εσύ να θέλεις να εγκαταλείψεις τις σπουδές σου;

Μου λες να κάνω το ίδιο, γιατί είναι πολύ καλύτερα να τρέχεις στα χωράφια, να πηγαίνεις σε χορούς και σε δημόσιες εκδηλώσεις, παρά να κλείνεις τον εαυτό σου για τέσσερις ώρες την ημέρα σε ένα δωμάτιο, με τον δάσκαλο που πάντα μας λέει να μελετάμε γιατί διαφορετικά θα παραμείνουμε κολοκύθες.

Αλλά εγώ, αγαπητέ μου φίλε, δεν θα μπορέσω ποτέ να εγκαταλείψω τις σπουδές μου, που είναι η μόνη μου ελπίδα να ζήσω έντιμα όταν θα γίνω ενήλικας, γιατί όπως γνωρίζεις, η οικογένειά μου δεν είναι πλούσια και δεν τυγχάνει να έχει περιουσία.

Πόσα φτωχά παιδιά σε ζηλεύουν, εκείνα που θα ήθελαν να μελετήσουν, αλλά στα οποία ο Θεός δεν έχει δώσει ό,τι είναι απαραίτητο κι αναγκαίο, όχι μόνο για να μελετήσουν, αλλά πολλές φορές, ούτε καν να ξεγελάσουν την πείνα τους.

Εγώ τα βλέπω από το παράθυρό μου, με τι μάτια βλέπουν τα παιδιά που περνούν με τη τσάντα πάνω από τον ώμο τους, ενώ εκείνα δεν μπορούν να πάνε παρά μόνο στο νυχτερινό σχολείο. 

Εσύ λες πως είσαι πλούσιος, ότι δεν θα χρειαστείς σπουδές για να ζήσεις, αλλά κράτα την παροιμία “Αργία μήτηρ πάσης κακίας”.

Όποιος δεν σπουδάζει στη μικρή ηλικία θα το μετανιώσει πικρά στα γεράματα. Μια αντιστροφή της τύχης, ένας καυγάς που θα χαθεί, μπορεί να οδηγήσει τους πλουσιότερους ανθρώπους στη δυστυχία. Θυμάσαι τον κύριο Φραντζέσκο, που ήταν ο γιος μιας αρκετά πλούσιας οικογένειας, πέρασε μια λαμπρά τα νιάτα του, πήγαινε στα θέατρα, στις χαρτοπαιχτικές λέσχες [τζόγο] και κατέληξε εντελώς κατεστραμμένος, και τώρα κάνει τον γραμματέα για έναν δικηγόρο, που του δίνει εξήντα λιρέτες το μήνα, ίσα να ψευτοζεί.

Αυτά τα παραδείγματα πρέπει να είναι αρκετά για να σε αποτρέψουν από αυτό σου το σκοπό.

Επέστρεψε στις σπουδές σου αγαπητέ Τζιοβάνι, και εκεί θα βρεις εκεί όλα τα δυνατά αγαθά που υπάρχουν.

Μην πληγωθείς αφού σου μιλώ με το χέρι στην καρδιά, γιατί σ' αγαπώ, και συνηθίζω να λέω τα πάντα καταπρόσωπο, χωρίς να σε κολακεύω όπως πολλοί.

Γεια σου, χαιρέτα μου τους γονείς σου, σε φιλώ

Ο αφοσιωμένος στοργικός σου φίλος Αντόνιο

Antonio Gramsci»

* σε μετάφραση του σχολιαστή

Στη Μόσχα το 1922...

Νέα Δεξιά: Ιδεολογική μετατόπιση από τον φυλετισμό στον πολιτισμό

Μελάς Κώστας

19 Νοεμβρίου 2020

2077

Έχει γίνει της μόδας διανοούμενοι από τη λεγόμενη Νέα Δεξιά, ή ακριβέστερα τη νέα ριζοσπαστική Ακροδεξιά, να επικαλούνται τον Αντόνιο Γκράμσι. Οι θεωρητικές  κατηγορίες που χρησιμοποιεί ο Ιταλός μαρξιστής για να περιγράψει και ερμηνεύσει την πραγματικότητα, όμως, πόρρω απέχουν από τις αντίστοιχες που χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί. Όμως, αυτή η προσέγγιση, απλά δείχνει σε θεωρητικό επίπεδο, τις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ των δύο σκέψεων.

Επιστημολογικά μιλώντας, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ενασχόληση με το πόσο η  κάθε άποψη αντιστοιχεί πλησιέστερα στη σημερινή πραγματικότητα της πλανητικής μαζικοδημοκρατίας. Δηλαδή, κατά πόσο κάθε θεωρητική άποψη εμπεριέχει μια αυξανόμενη θετική ευρετική στα περίπλοκα προβλήματα των σημερινών κοινωνιών. Όλα αυτά, όμως, είναι ζητήματα που δεν έχουν θέση στο παρόν άρθρο. Αφορούν στη θεωρία.

Εκείνο που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι στην πολιτική και όχι στη θεωρία, και ειδικά στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την πολιτική πρακτική, τα πράγματα αλλάζουν. Τις περισσότερες φορές, κλεμμένες απόψεις, με αρχικά ελάχιστη θεωρητική επεξεργασία και ελάχιστο θεωρητικό έρεισμα, είναι ικανές να τεθούν στην υπηρεσία πολιτικής στόχευσης. Και στην πορεία, ενδυόμενες θεωρητική στοιχειοθέτηση, να αποκτήσουν το απαραίτητο βάρος στη διαμάχη των ιδεών.

Κατάσταση ηγεμονίας

Ο Αλαίν Ντε Μπενουά (Alain de Benoist) έχει "κλέψει" από την γκραμσιανή προβληματική την άποψη ότι προκειμένου να ηγεμονεύσει ένας ιδεολογικός-πολιτικός χώρος στην κοινωνία απαραιτήτως απαιτείται η πολιτιστική του επικράτηση. Γνωρίζουμε ότι ο Γκράμσι διαχωρίζει την κυριαρχία (dominio), ασκούμενη κυρίως με βίαια μέσα, από τη διεύθυνση-καθοδήγηση (direzione), η οποία ασκείται μέσω των  ιδεολογικών μηχανισμών. Η αρμονική σύζευξη των δύο αυτών διαδικασιών εγγυάται την κατάσταση ηγεμονίας του Ηγέτη-Κυρίαρχου.

Η δεκαετία του 1960 και 1970 ήταν πέτρινα χρόνια για τη γαλλική Ακροδεξιά. Την περίοδο εκείνη, η συντηρητική Δεξιά, υπό την ηγεσία του Ντε Γκωλ, του Πομπιντού και του Ντ’ Εσταίν, γνώριζε συνεχείς εκλογικές επιτυχίες επί 23 συναπτά έτη. Κρατούσε έτσι τους πολιτικούς της άκρας Δεξιάς στο περιθώριο. Παραδόξως, ωστόσο, την ίδια περίοδο η Αριστερά κυριαρχούσε στη Γαλλία πολιτιστικά και πνευματικά.

Για να ανατρέψει την πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς, ο Ντε Μπενουά και οι οπαδοί του (μέσω της οργάνωσης Groupement de Recherches et d’ Etudes pour une Civilisation Europeene-GRECE που ιδρύθηκε το 1968) άρχισαν γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1970 να διατυπώνουν ένα νέο πρόγραμμα με βάση έναν "Γκραμσισμό της Δεξιάς". Έτσι βάφτισε ο Ντε Μπενουά τη στρατηγική του για την ανατροπή της πολιτισμικής κυριαρχίας της Αριστεράς και την επικράτηση δεξιών ιδεών και θεματικών.

Αυτός ο πολιτιστικός και πολιτικός αγώνας θα προετοίμαζε το έδαφος για την πολιτική κυριαρχία της Ακροδεξιάς. Η μεγάλη καινοτομία της GRECE ήταν ότι έλαβε σοβαρά υπόψη τα ζητήματα του πολιτισμού από τη σκοπιά της Δεξιάς. Η πολιτική Δεξιά είχε παραχωρήσει το πνευματικό-πολιτιστικό πεδίο στη μαρξιστική Αριστερά, ενώ τα ριζοσπαστικά εθνικιστικά κινήματα (η άκρα Δεξιά) επιδίδονταν σ’ έναν αντιδιανοητικό ακτιβισμό.