«Ήταν η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων, πλάι και μέσα στα σπίτια τους· σε μια μέρα, σε μια τόσο μικρή αγροτική περιοχή. Και δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι η πλέον απεχθής πράξη σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας»! Αυτά είναι τα λόγια του Λάζαρ Λούκαϊτς, του Σέρβου ιστορικού, που περιγράφει τη μανία του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Homo homini lupus!
Ποιο Λίντιτσε και ποια Καλάβρυτα...
Όλος ο κόσμος έχει ακούσει για το Λίντιτσε, το τσέχικο χωριό που κάηκε από τους Ναζί, ως αντίποινα για τη δολοφονία του διοικητή των SS στην Τσεχοσλοβακία, Ράινχαρντ Χάιντριχ, από αντιστασιακούς. Τον Ιούνιο του 1942, οι Ναζί εκτέλεσαν όλους τους άρρενες ενήλικες του χωριού και έστειλαν τις γυναίκες και τα παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πριν κάψουν το Λίντιτσε. Συνολικά εξοντώθηκαν 340 άνθρωποι. Η γερμανική προπαγάνδα κόμπασε περήφανα γι’ αυτή τη θηριωδία ώστε να αποθαρρύνει εστίες αντίστασης σε άλλα μέρη. Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε τη σφαγή των Καλαβρύτων, του Διστόμου,
Σαν χθες, 7 Φεβρουαρίου του 1497, στην κεντρική πλατεία Piazza della Signoria της Φλωρεντίας, ένας πολύ μεγάλος αριθμός «όμορφων», αλλά «ακατάλληλων» αντικειμένων, όπως γλυπτά και βιβλία αρχαίων συγγραφέων, καθρέφτες, έπιπλα και καλλυντικά, μουσικά όργανα, φανταχτερά γυναικεία καπέλα και αναγεννησιακοί πίνακες πετάχτηκαν στις φλόγες.
Όλα ξεκίνησαν μετά από ένα ακόμα φλογερό κήρυγμα κατά των (όντως) κακώς κειμένων της καθολικής εκκλησίας και της φλωρεντιανής κοινωνίας από τον δομινικανό μοναχό Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα. Εν είδει πολιτικού ηγέτη, ο Σαβοναρόλα καθοδηγούσε την όλη «ιεροτελεστία» κραυγάζοντας στο μαινόμενο πλήθος: «Καταστρέψτε τα είδωλα για να μη στραφεί ο Κύριος εναντίον μας!». Ένα μεγάλο πλήθος εφήβων και παιδιών („Fanciulli“) γυρνούσαν μέσα στην «θεοκρατούμενη» πόλη και άρπαζαν στο «όνομα του Χριστού», οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελεί «σύμβολο» της κατάπτωσης των ανθρώπων. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι οι κάτοχοι τέτοιων αντικειμένων πετούσαν τα υπάρχοντά τους στη λεγόμενη «πυρά της ματαιοδοξίας». Ανάμεσά τους και ο Σάντρο Μποτιτσέλι που πέταξε στις φλόγες μερικά από τα θαυμαστά του έργα.
Για αρκετά χρόνια αυτός ο «Μαύρος Προφήτης» της Φλωρεντίας – και από τους «πρόδρομους» της Μεταρρύθμισης» – έβαζε στο στόχαστρο των κηρυγμάτων του εκπροσώπους της εξουσίας και των ελίτ, ακόμα και τον Πάπα, έχοντας καταφέρει μάλιστα να διώξει το 1494 από την Φλωρεντία και τους ισχυρούς Μεδίκους, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την εξουσία της πόλης με στόχο μια μορφή θεοκρατικής κοινωνίας.
Ο Πάπας Φραγκίσκος αναδεικνύεται σε έναν από τους σούπερ σταρ της ανθρωπιστικής ελίτ. Μιλάει για την κλιματική κρίση προωθώντας τη συλλογική ενοχή και λ βγάζοντας λάδι τις μεγάλες πολυεθνικές. Μιλάει για την ανισότητα στον τρίτο κόσμο την ίδια στιγμή που το Βατικανό αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της σύγχρονης αποικιοκρατίας. Μιλά για την εξάλειψη της βίας τη στιγμή που συγκαλύπτει τα σεξουαλικά σκάνδαλα της Καθολικής Εκκλησίας. Μιλά για τους πρόσφυγες κλείνοντας τα μάτια στους πολέμους που τους γεννούν, τα δουλεμπορικά δίκτυα που τους εκμεταλλεύονται και τα κράτη που τους εργαλειοποιούν.
Στα μάτια των καθ' ημάς "προοδευτικών" ο Πάπας φαίνεται ως ο νέος συμπαραστάτης των αγώνων τους. Βλέπουν τον εκπρόσωπο της Καθολικής Εκκλησίας να γίνεται μεγάφωνο των ιδεών τους. Στην πράξη των ιδεών εκείνων που προωθεί ταυτόχρονα και το πιο επιθετικό κομμάτι των ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Η εν λόγω προοδευτική ατζέντα, κατ' όνομα για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των αδυνάτων, γίνεται στα χέρια των ελίτ εργαλείο βίαιου μετασχηματισμού των κοινωνιών.
Οι εγχώριοι "προοδευτικοί" θαμπώνονται από το άστρο του Πάπα την ίδια στιγμή που ζητούν την κεφαλή επί πίνακι κι όποιου τολμήσει να αναφερθεί στο ρόλο της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας στην χώρα μας.
Ξεχνούν τόσο το διαχρονικό ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας όσο και τα σημερινά της έργα που προσπαθεί να κρύψει πίσω από τόνους δακρύων και ηθικολογίας. Παραβλέπουν πως ο Παπισμός αποτέλεσε στους αιώνες βασική πηγή σκοταδισμού, βρίσκοντας σήμερα το φως το αληθινό στο παγκοσμιοποιητικά ιδεολογήματα.
Τα παραπάνω προφανώς δεν γίνονται με το αζημίωτο. Από τη μία προσφέρουν σε ορισμένους από τους φορείς οφέλη ιδεολογικής νομιμοποίησης και τη συνεπακόλουθη πρόσβαση στα σαλόνια της πολιτικής και πολιτιστικής ελίτ. Από την άλλη έχουν και πιο απτά οφέλη, αφού το Βατικανό, πέρα από τα λόγια, προσφέρει και μία σειρά χρηματοδοτήσεις σε δίκτυα ΜΚΟ και άλλων οργανώσεων που προωθούν την εν λόγω "ανθρωπιστική" ατζέντα. Και πιο ειδικά για τη χώρα μας, όπου το μεταναστευτικό έχει μετατραπεί σε επικερδή μπίζνα για ορισμένους "προοδευτικούς".
Το σχετικό ενοχικό σύνδρομο είναι γνωστό από την ψυχολογία και αφορά τους πάντες. Από τον απλό χριστιανό που οι αμαρτίες του τον κάνουν συχνά να υιοθετεί ακραίες ευσεβιστικές θέσεις ως τον αριστερό πολιτικό που επειδή ξέχασε την ταξική πάλη το έριξε στον δικαιωματισμό και από τον εκμεταλλευτή αστό που επιδίδεται στην φιλανθρωπία ως τον ιησουίτη πάπα που για να ξεχαστούν π.χ. η επονείδιστη στάση του κατά την διάρκεια της δικτατορίας της Αργεντινής ή οι αναρίθμητες παιδεραστικές αθλιότητες της "εκκλησίας" του, αναπτύσσει μία συγκινητική ομολογουμένως ρητορική για τους αδικημένους αυτού του κόσμου.
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η στάση της Ελβετικής Φρουράς του Βατικανού αν μερικές χιλιάδες απόκληρων μεταναστών κατασκήνωναν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. Ούτε θέλω να μπω στην άχαρη συζήτηση για τις τράπεζες, την ιστορία και την περιουσία της "Εταιρείας του Ιησού" (το επίσημο όνομα του τάγματος).
Η γλωσσική ευφυΐα έχει αποφανθεί με την δημιουργία του όρου ιησουίτης. Θυμάμαι ωστόσο εκείνο τον καλό νεαρό του Ευαγγελίου που τηρούσε όλες τις εντολές αλλά ρώτησε τι μένει για να κληρονομήσει την βασιλεία των ουρανών και θυμάμαι επίσης την απογοήτευσή του όταν ο Ιησούς του απάντησε πως αυτό που μένει είναι να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς. Για τούτο και παραμένω καχύποπτος όταν βλέπω Ιησουίτες φιλάνθρωπους να παίζουν πολιτικά παιχνίδια και να χαϊδεύουν τους δυστυχείς ξεριζωμένους στους οποίους βλέπουν την αύξηση του ποιμνίου τους και την κατασίγαση των ενοχών τους. Διότι είναι μάλλον δύσκολο να στηρίξουν τους αγώνες των Λαών για ειρήνη και προκοπή στις Ελεύθερες Πατρίδες τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό που γεννάει απόκληρους και πρόσφυγες...
