Από το παρόν της παγκοσμιοποίησης στο μέλλον της ταυτότητας

Ο Θεόδωρος Ζιάκας αναλύει ζητήματα Παιδείας, ταυτότητας, σχέσεων Έθνος-Κράτος και πολίτη, Εκκλησίας ως συστήματος πατρίδας, σχολιάζει την ρήση του Ηράκλειτου "πόλεμος πατήρ πάντων" και καταλήγει σε ζητήματα παγκοσμιοποίησης και δυνάμεων αναίρεσης της. Η αρχική τοποθέτηση: https://youtu.be/F8y9wbidYkU

«Δέν εἶμαι ὑπάλληλος τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους!» Ὁ Τράμπ, ἡ ἀντιπαροχή, τό κανάλι, τό Πατριαρχεῖο

Μανώλης Κοττάκης Σεπ 28, 2021

ΠΑΝΤΟΤΕ ἀκούω μέ προσοχή καί τήν ἄλλη ἄποψη στά ἐπίμαχα θέματα

Καί ἄν τήν ἀξιολογήσω ὡς ἐνδιαφέρουσα, τήν καταγράφω καί σᾶς τήν μεταφέρω. Εἰδικῶς ἄν προέρχεται ἀπό ἐπιφανεῖς Ἕλληνες τῆς ὁμογένειας, οἱ ὁποῖοι στό παρελθόν ὑπηρέτησαν σέ ἐξαιρετικῶς εὐαίσθητες θέσεις. Στό τέλος τῆς γραφῆς δέν ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο μονολιθικότητας. Ὁ ἀληθινός φιλελεύθερος νοιάζεται γιά τήν διαφορετική ἄποψη, τήν ἀναζητᾶ. «Στόν διάλογο δέν πᾶμε νά σώσουμε τίς ἰδέες μας, τήν ἀλήθεια πᾶμε νά σώσουμε» ἔγραφε κάποτε ὁ Εὐάγγελος Παπανοῦτσος. Ὁ ἀντίλογος πού μοῦ ἔρχεται λοιπόν ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τοῦ ἀτλαντικοῦ ἀναφορικῶς μέ ὅσα λίαν αὐστηρά ἔγραψα γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἐλπιδοφόρο, εἶναι ὁ ἑξῆς: «Follow the money! Ὅπου δέν βγαίνει νόημα, ἀκολούθησε τό χρῆμα!». Σύμφωνα μέ τήν ὀπτική πού μοῦ προτείνεται γιά νά ἀναλύσω τήν ἐθνικῶς ἀχαρακτήριστη συνάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μέ τόν Τοῦρκο Πρόεδρο καί τόν ἡγέτη τοῦ ψευδοκράτους, ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἶναι κατά τό ἥμισυ ἄνοιγμα στόν Ἐρντογάν. Κατά τό ἄλλο μισό εἶναι ἄνοιγμα στό νέο ρεπουμπλικανικό ἀμερικανικό ἐπιχειρηματικό κατεστημένο πού στηρίζει τήν ἐπιστροφή τοῦ Προέδρου Τράμπ. Ὅσον ἀφορᾶ τό ἄνοιγμα στόν Ἐρντογάν τά γεγονότα εἶναι γνωστά: ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης φέρεται πώς ἔχει κάνει τίς ἐπιλογές του γιά τόν διάδοχό του. Λέγεται πώς ὑποστηρίζει τόν Χαλκηδόνος, τέως Γαλλίας Ἐμμανουήλ. Λέγεται μάλιστα ἐπίσης πώς ὑπάρχει βαθύ παρασκήνιο γύρω ἀπό τό ταξίδι τοῦ Πατριάρχη στίς ΗΠΑ. Κάποιοι δέν ἐπιθυμοῦν νά ἀποτελέσει μέλος τῆς συνοδείας του ὁ Ἐμμανουήλ. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τόν Τράμπ ἡ πτυχή τῆς παρουσίας Ἐλπιδοφόρου στά ἐγκαίνια Ἐρντογάν δέν εἶναι γνωστή. Οἱ πληροφορίες πού τέθηκαν ὑπ’ ὄψιν μου εἶναι οἱ ἑξῆς: ὁ Ἐρντογάν μετέβη στήν Νέα Ὑόρκη συνοδευόμενος ἀπό ὀκτώ μεταγωγικά ἀεροπλάνα τά ὁποῖα μετέφεραν τά αὐτοκίνητά του καί 65 φρουρούς. Μέ τήν ἐμφάνισή του στήν πρωτεύουσα τοῦ καπιταλισμοῦ ἤθελε νά κάνει ἐπίδειξη ἰσχύος. Τό σπίτι τῆς Τουρκίας πού ἐγκαινίασε ἀπέναντι ἀπό τόν ΟΗΕ ἀριθμεῖ 36 ὀρόφους! Τό οἰκόπεδο στό ὁποῖο οἰκοδομήθηκε λέγεται ὅτι δόθηκε «ἀντιπαροχή» στό τουρκικό κράτος ἔναντι οἰκοπέδων πού δόθηκαν στό ἀμερικανικό δημόσιο ἤ καί σέ τρίτους πέριξ τῆς νέας διώρυγας πού θά ἀνοίξει στήν Κωνσταντινούπολη. Τό περίφημο «κανάλι» πού καταργεῖ τήν συνθήκη τοῦ Μοντραί καί ἐκνευρίζει τόν Πούτιν. Λέγεται, ἐπίσης, ὅτι στά οἰκόπεδα αὐτά στήν Πόλη θά ἀνεγερθοῦν ξενοδοχεῖα πού θά ἀνήκουν σέ φίλους τοῦ Προέδρου Τράμπ. Λέγεται ὅτι τό οἰκόπεδο πού δόθηκε στήν Τουρκία στή Νέα Ὑόρκη ἀνῆκε ἤ εἶναι γειτονικό οἰκοπέδων τῆς οἰκογένειας Ροκφέλλερ. Λέγεται τέλος –αὐτό καί ἄν μοιάζει ἀπίθανο– ὅτι τό τουρκικό σπίτι ἀνηγέρθη μέ κεφάλαια τῆς τράπεζας Halk Bank, ἡ ὁποία, ὑποτίθεται, βρίσκεται στό στόχαστρο τῆς ἀμερικανικῆς δικαιοσύνης.

Ἰσλάμ στήν Θεολογική τῆς Χάλκης; Ὁ Ἐλπιδοφόρος, ὁ Καλίν καί τό Κυπριακό

Μανώλης Κοττάκης Σεπ 27, 2021

ΣΥΝΤΟΜΟ μάθημα πατριδογνωσίας ὡς εἰσαγωγή

Κάθε φορά πού ἐμφανίζεται σέ δεξίωση στό ἐξωτερικό ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὁ Ἐρντογάν ἀκυρώνει τήν συμμετοχή του. Τήν αὐτή ἀκριβῶς ρητή ἐντολή ἔχουν καί οἱ Ὑπουργοί του: νά ἐξαφανίζονται στήν θέα τοῦ Ἀναστασιάδη. Ἐπί δεκαετίες ἀντιστοίχως τό ἴδιο ἀκριβῶς πράττουμε καί ἐμεῖς. Κατά μείζονα λόγο. Μέ ἐξαίρεση τήν μᾶλλον τυχαία συνάντηση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη μέ τόν Τουρκοκύπριο ἡγέτη Τατάρ, κατά τήν διάρκεια ἑνός «μπρέκφαστ» στήν κουζίνα ξενοδοχείου στίς Βρυξέλλες καί τήν ἐπίσημη συνάντηση τοῦ τέως Γραμματέα τοῦ ΑΚΕΛ Ἄνδρου Κυπριανοῦ μέ τόν Τοῦρκο Ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μεχμούτ Τσαβούσογλου στήν Ἄγκυρα πρό τριετίας, εἶναι παγία ἡ πρακτική Ἑλλαδιτῶν καί Κυπρίων ἀξιωματούχων νά γυρίζουν τήν πλάτη στούς εἰσβολεῖς ὅπου τούς «πετυχαίνουν». Εἶναι στοιχειώδης πράξη ἐθνικοῦ αὐτοσεβασμοῦ. Ὑπάρχουν πράγματα σέ αὐτή τήν ζωή πού δέν τά γιατρεύει ποτέ ὁ χρόνος! 

Ἡ ἀποχή ἀπό κάθε τυχαία συνάντηση μέ Τουρκοκυπρίους ἔχει ἐπιπρόσθετη σημασία αὐτήν τήν ἐποχή γιά ἕναν ἐξαιρετικῶς σημαντικό λόγο, ἐθνικῆς σημασίας: βρίσκεται σέ πλήρη ἐξέλιξη ὀργιῶδες παρασκήνιο γιά τήν ἀνατροπή τῶν ψηφισμάτων τοῦ ΟΗΕ πού προβλέπουν διζωνική-δικοινοτική ὁμοσπονδία ὑπέρ τῆς χαλαρῆς συνομοσπονδίας πού προωθοῦν ὕπουλα οἱ φίλοι μας οἱ Ἄγγλοι, στά Ἡνωμένα Ἔθνη. Ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια στήν Νέα Ὑόρκη γιά τήν ἀνατροπή τῶν βρεταννικῶν σχεδίων. Τό ἴδιο καί ὁ Πρόεδρος Ἀναστασιάδης. 

Μετά τό μάθημα πατριδογνωσίας, ἐπί τοῦ πρακτέου τώρα: ὅσοι λοιπόν κάνουν τούς ἀνήξερους καί ὑποκρίνονται πώς δέν καταλαβαίνουν ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ἀντίκτυπος τῆς ἀπόφασης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου νά παραστεῖ στά ἐγκαίνια τουρκικοῦ κτιρίου στήν Νέα Ὑόρκη, ἀπέναντι ἀπό τόν ΟΗΕ, παρόντος τοῦ Τουρκοκύπριου ἡγέτη Τατάρ (καί σπεύδουν νά προτάξουν τά στήθη τους γιά νά τόν ὑποστηρίξουν) ἤ ἄσχετοι καί ἀνιστόρητοι εἶναι ἤ μειοδότες. Ἄς ἐπιλέξουν. Τό πρόβλημα μέ τήν παρουσία Ἐλπιδοφόρου στήν ἐκδήλωση δέν ἦταν ἡ συνάντησή του μέ τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν, ἄν καί ἐδῶ τό τάιμινγκ ἔχει πάντοτε σημασία: δέν μπορεῖς νά εἶσαι ἡγέτης τῶν Ὀρθοδόξων στήν Ἀμερική καί νά χαριεντίζεσαι ἀνέτως μέ αὐτόν πού ἔκανε τέμενος τόν περικαλλῆ ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας ἤ ὕβριζε σκαιῶς ἕως προχθές τούς Ἕλληνες γιά τό 1922. 

Ἀλλά ἄς δεχθοῦμε γιά τήν οἰκονομία τῆς συζήτησης τά ἀστεῖα τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου καί τῶν λοιπῶν ἐλπιδοκτόνων δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι μέ «ἱερά ὀργή» ὑπενθύμισαν σέ ἐμᾶς τούς «ἀδαεῖς» ὅτι ὁ Τοῦρκος ὑπήκοος Ἐλπιδοφόρος ἦταν ὑποχρεωμένος νά συναντήσει τόν Τοῦρκο Πρόεδρό του. Τό πρόβλημα δέν ἦταν αὐτό. Τό πρόβλημα ἦταν ἡ σύμπτωση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς μέ τόν Τουρκοκύπριο ἡγέτη Τατάρ στόν ἴδιο χῶρο. Ἡ νομιμοποίησή του! Γιατί μέ τήν συνάντηση αὐτήν ὁ Ἐλπιδοφόρος ὑπονομεύει εὐθέως τήν μάχη πού δίδουν ὁ Πρόεδρος τῆς Κύπρου Νῖκος Ἀναστασιάδης καί ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Νῖκος Δένδιας νά παραμείνουν ἐν ζωῇ τά ψηφίσματα τοῦ ΟΗΕ γιά τήν Κύπρο μας. Γιατί μέ αὐτήν βοηθᾶ ἀντικειμενικά τήν προσπάθεια τῶν Τούρκων καί ἄλλων δυνάμεων νά ἐπιβάλλουν de jure διά τῆς συνομοσπονδίας τήν de facto διχοτόμηση πού πέτυχαν διά τῆς εἰσβολῆς στό βόρειο τμῆμα τοῦ νησιοῦ τό 1974. Γιατί, τέλος, μέ τήν συνάντησή του αὐτή ὁ Ἐλπιδοφόρος ὑπονομεύει ἄν δέν διαρρηγνύει πλήρως τήν σχέση του μέ τόν πλήρωμά του στήν Ἀμερική, στό ὁποῖο περιλαμβάνονται καί οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι. Τούς ὁποίους ἀ-γνό-η-σε.

Η γονιμότητα της συνάντησης πολιτισμών

Σπύρος Βασιλείου (1936-39)

Το κήρυγμα του απ. Παύλου στον Άρειο Πάγο

Ναός Αγ. Διονυσίου, Αθήνα

Με αφορμή τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών

Η γονιμότητα της συνάντησης πολιτισμών

Του Μιλτιάδη Κωνσταντίνου

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στο ερώτημα τι θα συνέβαινε αν το “φως του Απόλλωνα” δεν συναντιόταν με το “φως του Θαβώρ”. Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα ιστορικά δεδομένα, κανείς δεν μπορεί να υποθέσει ποια θα ήταν η εξέλιξη του ελληνικού πνεύματος αν δεν το προσλάμβανε ο χριστιανισμός, ούτε μπορεί να φανταστεί ποια θα ήταν η τύχη εκείνης της μικρής ιουδαϊκής αίρεσης αν δεν αξιοποιούσε τις δυνατότητες που της προσέφερε ο ελληνισμός. 

Το βέβαιο, από τα ιστορικά πάντοτε δεδομένα, είναι ότι η συνάντηση των δύο πολιτισμικών παραδόσεων στους αιώνες που προηγήθηκαν της γέννησης του Χριστού δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη γέννηση ενός πολιτισμού που καταύγασε την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Βλ https://free.openeclass.org/.../announcements/index.php...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Παλαιότρες και νέες αναρτήσεις για τους Τρεις Ιεράρχες από το ιστολόγιό μας ΕΔΩ

Τρεις Ιεράρχες και παιδεία

Ἡ παιδεία τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς, εἶναι ἡ παιδεία ποὺ χρειάζεται ἡ Εὐρώπη σήμερα, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὰ ὑπαρκτικὰ καὶ πνευματικὰ θεμέλιά της

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Ο καλός δάσκαλος κατά το Χρυσόστομο

Οι φθονεροί άνθρωποι.

Ο ουρανοφάντωρ θεμελιωτής του χριστιανικού ήθους

Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της γιορτάζουμε μια αχτίδα φωτός... τους τρεις Ιεράρχες!!!

1. 

της Σοφίας Ντρέκου

Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, που βηματίζει ανακυκλώνοντας σκόρπια δάνεια χωρίς να ξέρει το γιατί και το πως, που αναπαράγει άριστα τις κοινωνικές ανισότητες, που δε νοηματοδοτεί τις ζωές των παιδιών, γιορτάζουμε μια αχτίδα φωτός!

Μια αχτίδα μεστής και περιεκτικής πρότασης ΖΩΗΣ. Ζωή που επικοινωνεί στην ουσία της ύπαρξης. Ζωή με ελπίδα, με νόημα, με αγάπη, με συγκατάβαση, με υπομονή, με μετάνοια, με χαρμολύπη, με πρόνοια θεού.

Οι τρεις Ιεράρχες δεν είναι μια ιστορική υπόμνηση στους μαθητές και ...πάμε παρακάτω. Άλλη προοπτική μας δίνουν! Προοπτική μίμησης, ενεργής και ουσιαστικής.

Των Τριών Ιεραρχών είναι και μία προτροπή για ενότητα των Ελλήνων που συνήθως διαχωρίζονται σε αντίπαλες ομάδες με ασήμαντες διαφορές! χωρίς λόγο και ουσία!

Εύχομαι να τους μιμηθούμε όλοι. Δάσκαλοι και μαθητές.

Χρόνια πολλά και ευλογημένα. www.sophia-ntrekou.gr

Δείτε:Οι Τρεις Ιεράρχες και πως καθιερώθηκε η εορτή τους (Αφιέρωμα)

Η έριδα που χώρισαν τα πλήθη σε τρεις ομάδες, 

τους Βασιλείτες, Γρηγορίτες και Ιωαννίτες

Στα χρόνια της βασιλείας του Αλέξιου Κομνηνού ξέσπασε μία έριδα, η οποία προς στιγμήν απείλησε την ενότητα της Χριστιανοσύνης. Η άρτια θεολογική κατάρτιση, οι αρετές, το ήθος, η μεγαλοφυΐα, τα ποιμαντικά και διοικητικά χαρίσματα, η βαθιά και ζέουσα πίστη καθώς και το πολύπλευρο και τεράστιο συγγραφικό έργο των Τριών Ιεραρχών, Μεγάλου Βασιλείου, Γρηγορίου Θεολόγου και Ιωάννου Χρυσοστόμου, έγιναν η αιτία φιλονικίας των χριστιανών για το ποιος εκ των τριών αγίων είναι σημαντικότερος.

Δυσαρέσκεια μουφτήδων για την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου για το ισλάμ

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος μιλώντας στην εκπομπή «και εγένετο Ελλάς» του καναλιού OPEN είπε ότι «το Ισλάμ δεν είναι θρησκεία αλλά πολιτικό κόμμα και οι άνθρωποί του, είναι άνθρωποι του πολέμου». Σε αυτές τις δηλώσεις αντέδρασαν οι μουφτήδες της Θράκης.

Σύμφωνα με τον προκαθήμενο της Ελλαδικής εκκλησίας «είναι οι άνθρωποι της εξαπλώσεως, αυτό είναι χαρακτηριστικό του Ισλάμ». Στην συνέχεια αναφερόμενος στον Μωάμεθ τον Πορθητή, είπε πως είχε συμβούλους Έλληνες για να διοικήσει αυτή την τεράστια έκταση που είχε κατακτήσει. O Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναφέρθηκε και στον κομβικό ρόλο που έπαιξε η Εκκλησία στον εθνικό αγώνα για την ελευθερία κατά την Επανάσταση του 1821.

«Δεν υπήρχε κανένα σημαδάκι επαναστάσεως που να μην ξεκίνησε από κάποιον κληρικό», τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αναφερόμενος και στον Αθανάσιο Διάκο και τους κληρικούς που συμμετείχαν στην ελληνική επανάσταση. Όπως είπε, αυτός ήταν και  ο λόγος που υπήρχαν σταυροί σε όλες τις σημαίες της Επανάστασης.

Παρ΄ότι ο Αρχιεπίσκοπος αναφερόταν στον  μωαμεθανισμό κατά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και όχι στη νεότερη ελληνική ιστορία,  διαμαρτυρήθηκαν ο μουφτής της Ξάνθης και ο μουφτής του Διδυμοτείχου, λέγοντας πως «η εικόνα που περιέγραψε ο Μακαριώτατος για την θρησκεία μας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της χώρας μας και προσβάλλει το θρησκευτικό μας αίσθημα. Οι ακρότητες ορισμένων έχουν συμβεί σε άλλες χώρες και τις έχουμε αποδοκιμάσει πρώτοι εμείς ακριβώς γιατί είναι ενάντιες στο Ιερό Κοράνι και προσβάλλουν την πίστη μας. Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, των οποίων ηγούμαστε πνευματικά, σεβόμαστε απολύτως το νόμο, έχουμε υπερασπιστεί την πατρίδα μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες- και ούτε ένας από εμάς δεν συμμετείχε ποτέ σε καμία πράξη βίαιου χαρακτήρα».

Βασίλειος Θερμός: Ωσμωση επιστήμης και θρησκείας

Η πανδημία αναζωπύρωσε μια διαμάχη αιώνων που τις τελευταίες δεκαετίες είχε ατονήσει

Καραβάτζο, «Ο Απιστος Θωμάς» (1601-1602).

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ*

03.01.2021 • 11:36

•  
•  

Η αιφνίδια και αναπόφευκτη συνάντηση του κορωνοϊού με τη θρησκευτικότητα των ανθρώπων αναζωπύρωσε μια διαμάχη που χρονολογείται επί περίπου τρεις αιώνες. Αν και κατά τις τελευταίες δεκαετίες είχε ατονήσει και μάλλον «σερνόταν», μια που ο μετανεωτερικός πλουραλισμός προοδευτικά αντικαθιστά όλο και περισσότερο τη σκληρή νεωτερικότητα, το ενδεχόμενο κινδύνου της ζωής πυροδότησε την παλιννόστηση της έντασης. Λογικό: ο θεωρητικός διάλογος διεξάγεται από πρόσωπα με σάρκα και οστά, τα οποία νοιάζονται, όχι μόνο για τις ιδέες τους, αλλά και για τη ζωή τους.

Δεν θα ασχοληθώ στο σημείωμα αυτό με θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες απορρίπτουν τα επιστημονικά πορίσματα στο όνομα της θρησκείας. Τα θρησκευτικά σημαίνονται είναι απατηλά εδώ: πρόκειται καθαρά για ψυχοπαθολογία όπου η παράνοια ενδύεται την πίστη ως «σημαία ευκαιρίας».
Πάμε κατευθείαν στη Θεία Κοινωνία. Για τον άνθρωπο του Ορθού Λόγου ο τρόπος μετάδοσής της είναι αναχρονιστικός και ανεύθυνος. Στους πιστούς διαμορφώθηκαν σύντομα δύο γραμμές άμυνας: οι μετριοπαθείς εισέπραξαν (ορθά) την αμφισβήτηση της Θείας Κοινωνίας ως κατάργηση της ουσίας της πίστης, ενώ οι φονταμενταλιστές «το τερμάτισαν» ισχυριζόμενοι ότι εντός του ιερού χώρου του ναού εκλείπει κάθε κίνδυνος νοσηρότητας.

'Αποκούμπι' να πείτε τη θειά σας.

 

Του Σωτήρη Μητραλέξη

Κάθε φορά που τίθενται ζητήματα πίστης ή σχέσεων εκκλησίας-κράτους στο δημόσιο λόγο, η πιο μετριοπαθής ας πούμε και 'πατροναριστικά φιλάνθρωπη' στάση, που τείνει χείρα φιλίας στους πιστούς αντί να τους αντιστρατεύεται μαχητικά, είναι το «αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι έχουν θρησκευτικές ανάγκες και πρέπει να είναι σεβαστές», «έχουν δικαίωμα στην ανάγκη τους να πιστεύουν σε κάτι ανώτερο, σε κάτι που τους υπερβαίνει», «σεβόμαστε το αποκούμπι τους». 'Αποκούμπι' να πείτε τη θειά σας. 

Όλα τα παραπάνω, αν και σαφώς καλοπροαίρετο το πατρονάρισμά τους και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί, προϋποθέτουν μια συγκεκριμένη εικόνα: ότι η συζήτηση δε γίνεται για το τι τελικά ισχύει και τι δεν ισχύει ως προς τη φύση των πραγμάτων (είναι κτιστά και με σκοπό; είναι τυχαία και άσκοπα;), αλλά ότι είναι δεδομένη μια secular κοσμοαντίληψη, δίπλα στην οποία γίνονται ανεκτοί οι ψυχολογικοί λόγοι που οδηγούν σε ανέλπιδες «ελπίδες», τζούφιες αλλά χαλαρωτικές «πίστεις» και χρήσιμα αν και αβάσιμα υποστηρικτικά «αποκούμπια». Τύπου, εντάξει, η πίστη είναι ένας βάκιλος που προσβάλλει τον εγκέφαλο των αφελών ή των απλώς ανθρώπινων, δεν είναι και να πολυσυζητήσεις μαζί τους, αλλά τι να κάνουμε, κάποιους πιο αδύναμους τους βοηθάει να τη βγάλουν, το καταλαβαίνουμε (αν και οι ίδιοι έχουμε αρθεί πάνω από τέτοιες ταπεινές, οπισθοδρομικές, αδιαφώτιστες ανάγκες), δεν θα τους φάμε κιόλας, θα συζήσουμε αρμονικά. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η κοινωνία ξεχειλίζει από διάφορες απίθανες και φτωχότατες μεταφυσικές (δηλαδή, θεωρητικές νοηματοδοτήσεις, όχι ιπτάμενα φλυτζάνια, εδώ δεν αναφέρομαι στην απίστευτη πληθώρα εξωχριστιανικών δεισιδαιμονιών τύπου ζώδια αλλά σε ό,τι περνάει ως 'επιστημονικό' συμπέρασμα για το τι ΕΙΝΑΙ η συνείδηση —όχι μόνο πώς λειτουργεί, που και πάλι— ή για το τι συμβαίνει μετά θάνατον, πράγματα για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτε. Ή για το τι είναι ύλη, που όλοι μα όλοι έχουν ένα σχήμα 19ου αιώνος στο μυαλό τους που έκτοτε άλλαξε ΑΡΔΗΝ, αλλά με αυτό το παρωχημένο σχήμα θεωρούν εαυτούς «επιστημονικούς υλιστές» χωρίς να είναι τίποτε από τα δύο). 

ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΜΩΝΑΣ!..

του παπά Ηλία Υφαντή

Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα. Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα ’λεγε τίποτε διαφορετικό από κάποιους ιεροκήρυκες, που εξωραΐζουν τα νεκροταφεία των συνειδήσεων. Έτσι ώστε να τρώνε και να παχαίνουν τα σκουλήκια της αδικίας. Αλλά διαψεύστηκαν. 

Γιατί ο Πατροκοσμάς (γιορτάζει στις 24 Αυγούστου), αντί να διανθίζει τα κηρύγματά του με υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνισε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου. Τόσο μάλιστα εκκωφαντικά, που ο λαός, που το ενστερνίστηκε, ξύπνησε και δεν έλεγε να ξαναδώσει νυσταγμό στα βλέφαρά του. 

Ιδιαίτερα επαναστάτησε η συνείδησή του Πατροκοσμά, όταν διαπίστωσε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηριά, και την εκμετάλλευση των πλουσίων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων. 

Γεγονός που τον ανάγκασε να κηρύξει αναφανδόν τον πόλεμο, όχι μόνο απέναντι στο πνευματικό σκοτάδι, αλλά και την κοινωνική αδικία. 

Χτυπούσε την αρχοντική τάξη. Κεραυνοβολούσε αμείλικτα τις καταχρήσεις, των αρχών, την πονηριά των πλουσίων και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Κι ακόμη πιο πέρα στιγμάτιζε την υποχθόνια συμπεριφορά των Εβραίων...

Κλειδί για την απόδραση απ' το πνευματικό σκοτάδι και την κοινωνική αθλιότητα, για τον Πατροκοσμά, δεν μπορούσε να ήταν άλλο απ’ την παιδεία. "Καλύτερα αδελφέ μου, έλεγε, να έχεις στο χωριό σου ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια. Καλύτερα τα παιδιά σας να τ’ αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα…». 

Κι έφτανε στο σημείο να συνιστά το γκρέμισμα και εκκλησιών ακόμη, για το χτίσιμο σχολείων. Ενώ έκανε τις γυναίκες να ρίχνουν στα πόδια του ο, τι φορούσαν πολύτιμο. Και με τις πάσης φύσεως προσφορές και συνεισφορές κατόρθωσε το απίστευτο: Να ιδρύσει, μέσα σε τέτοιες συνθήκες εχθρότητας και βαρβαρότητας, περί στα 250 σχολεία, εκ των οποίων 10 σχολαρχεία...

Από το άλλο όμως μέρος, όσο ο λόγος του φρονημάτιζε το λαό, τόσο εξόργιζε τους κοτζαμπάσηδες και τους προύχοντες, που τους στηλίτευε.

Και βέβαια, προτού τον δολοφονήσουν βιολογικά, φρόντισαν να τον δολοφονήσουν ηθικά. Αφού τον παρουσίασαν ως «αντεθνικώς δρώντα». Γιατί, λέει, ξεσήκωνε το λαό εναντίον των Τούρκων.

Και βέβαια έτσι γίνεται πάντα: Αυτούς, που ζωντανούς το κατεστημένο υπονομεύει και δολοφονεί, νεκρούς τους τιμά. Και μάλιστα με εξαιρετική λαμπρότητα.

Χαρακτηριστικά, στο Αργυρόκαστρο ο Μητροπολίτης Δοσίθεος μαζί με τους προύχοντες τον αντιμετώπισε με εχθρότητα. Στα Γιάννενα ο Μητροπολίτης με τους Εβραίους εμπόδισαν την είσοδό του στην πόλη. Στη Ζάκυνθο ο Μητροπολίτης Κουτούβαλης υποδαύλιζε εναντίον του το αρχοντολόι. Τον χαρακτήρισε "αιρετικό" και τον αφόρισε (εκκλησιαστικό επιτίμιο). Κι ακόμη στην Άρτα, την Πρέβεζα, τη Ζάκυνθο, τη Λευκάδα, την Πάργα και τη Λάρισα Ρωμιοί και Τούρκοι προύχοντες και Εβραίοι συνασπίστηκαν εναντίον του.