Ταμείο Ανάκαμψης: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Είναι, σίγουρα, ευχάριστο να προσφέρονται “χρήματα από ελικόπτερο”, ειδικά όταν αυτά προορίζονται για την πλήρως κατεστραμμένη, από τα Μνημόνια, ελληνική οικονομία. Ωστόσο, αν οι όροι, κάτω από τους οποίους θα εξασφαλιστούν αυτά τα χρήματα, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους πρέπει να αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό. Και συγκεκριμένα, το Ταμείο Ανάκαμψης και το πρόγραμμα που το συνοδεύει, απειλεί την ελληνική οικονομία με μη αντιστρέψιμη επιδείνωση των πολυσύνθετων προβλημάτων της.

Φαίνεται παράλογη, εκ πρώτης όψεως, η μεμψίμοιρη υποδοχή αυτού του δώρου των 18 δισ. ευρώ του Ταμείου προς την Ελλάδα. Ωστόσο, μέσω του “δώρου” δηλώνεται ότι στόχος του είναι να μετατρέψει τη χώρα μας σε μια “νέα Ελλάδα”. Και, συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε στοιχειώδη υποχρέωση να ερευνήσουμε σε τι, ακριβώς, συνίσταται η νέα οικονομική φυσιογνωμία της Ελλάδας.

Για την Ελλάδα προβλέπονται από το Ταμείο Ανάκαμψης 31,16 δισ. ευρώ από τα οποία τα 18,43 δίνονται ως δώρο, ενώ τα 12,73 ως δάνειο. Τα ποσά αυτά θα διοχετευθούν στη χώρα μας σε διάστημα 5 ετών. Που σημαίνει ότι οι ετήσιες επενδύσεις θα ανέρχονται στο χαμηλό ποσοστό του 3-3.5% του ΑΕΠ. Να υπενθυμίσω ότι η αποτελεσματικότητα, σε όρους ανάπτυξης, είναι απείρως μεγαλύτερη, όταν το ποσό ρίχνεται μια και έξω στην οικονομία, και δεν κατανέμεται χρονικά, όπως στην περίπτωση του Ταμείου.

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας

Το δώρο των 18 δισ. ευρώ, σε πέντε δόσεις δίνεται, λοιπόν, στην ελληνική οικονομία, που:

• Το ΑΕΠ της είναι τώρα κατώτερο κατά 32-38%, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010.
• Έχει κατρακυλήσει στην ουρά των Βαλκανίων, ενώ πριν από την κρίση ήταν στην κορυφή.
• Έχει υποχρεωθεί, στο διάστημα των 11 μνημονιακών ετών, να ξεπουλήσει σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της.
• Έχει ρημαχτεί ο πρωτογενής, αλλά και ο δευτερογενής της τομέας, και φυτοζωεί κυρίως από τον τουρισμό.
• Έχει αποχαιρετίσει περίπου 600.000 νέους της και κατά κανόνα μορφωμένους, καθώς αδυνατούσε να τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή απασχόληση.
• Στα δραματικά αυτά χρόνια της θανάσιμης λιτότητας και της αβυσσαλέας υποτέλειας η απουσία επένδυσης, ακόμη και για αντικατάσταση της φθοράς των εγκαταστάσεων παραγωγής, ροκάνισε και την δυνητική της ανάπτυξη.

2002 – 2022 Ελλάδα: 20 χρόνια ευρώ, 20 χρόνια καταστροφής.

(Η πορεία της χώρας μας, από την ευημερία, με την δραχμή, στην απόλυτη καταστροφή, με το ευρώ).

του Τάσου Αναστασόπουλου

Καθώς φέτος, το 2022, κλείνουν 20 χρόνια, από τότε που η ελληνική οικονομία κατάργησε την δραχμή και την αντικατέστησε, ύστερα από κυβερνητική απόφαση, με το ευρώ ο απολογισμός αυτής της τραγικής και μοιραίας ενέργειας της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είναι πικρός. Πάρα πολύ πικρός. Η ελληνική οικονομία βίωσε και βιώνει μια τεράστια καταστροφή την οποία, τώρα, πολλοί λένε ότι δεν ανέμεναν.

Είναι σίγουρο ότι η ελληνική κοινωνία, προφανώς, δεν περίμενε αυτή την τραγική εξέλιξη. Άλλωστε, δεν την ρώτησαν, καν και φρόντισαν να της περάσουν την αντίληψη ότι η ένταξη, στην ευρωζώνη, θα έλυνε τα όποια οικονομικά προβλήματα της χώρας και ότι αυτή η ένταξη θα αποτελούσε ευλογία, για τον τόπο.

Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδέχτηκε το ευρώ και ανέμενε την εκδήλωση των πλεονεκτημάτων του, που η ελίτ του τόπου και η μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με προεξάρχοντες τον Κώστα Σημίτη και την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, διαφήμιζαν, προπαγανδιστικά, πάση δυνάμει.

Όμως, όλοι οι επιφανείς παράγοντες της ελληνικής ελίτ, η οποία, ως γνωστόν, έχει μια πολύ άθλια ποιότητα, γνώριζαν το τί επρόκειτο να ακολουθήσει, με προεξάρχοντα τον, τότε, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο, αλλά και τους υπόλοιπους. Και φυσικά, αυτό, που επρόκειτο να ακολουθήσει, είναι η παρούσα καταστροφή, η οποία ξεκίνησε με την ευρωζωνική κρίση του 2009 και την ελληνική κρατική χρεοκοπία του Απριλίου – Μαΐου 2010.

Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά, ήδη, από το 2002, που η χώρα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, είχα αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία, με πρώτο ελληνικό κράτος, είχε υποστεί με την ένταξη της. στην ζώνη του ευρώ, μια αφανή χρεωκοπία, η οποία προέκυψε, απλά και μόνο, από την μετατροπή του ελληνικού δημοσίου χρέους (όπως και του ιδιωτικού χρέους), από δραχμικά – κατά 85% -, που, μέχρι τότε, ήσαν και τα δύο, στο σκληρό ευρώ. Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην, από το γεγονός ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας άργησε να φανεί. Ενώ εγώ την περίμενα, μετά το 2002, αυτή η κρίση καθυστέρησε και εμφανίστηκε το 2009, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2008 και την βαθιά οικονομική κρίση, που ακολούθησε, σε διεθνές επίπεδο, βρίσκοντας την ευρωζώνη άοπλη και ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο δεν ήταν, καν, προετοιμασμένη. Αντιθέτως μάλιστα, ήταν δομημένη, έτσι ώστε να διευκολύνει την διεύρυνση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε, μετά το 2008.

Αλήθεια, πόσο μεγάλο είναι, μέχρι τώρα, το μέγεθος της καταστροφής, που έχει προξενήσει, στην ελληνική κοινωνία, η δωδεκαετής και συνάμα, βαρύτατη οικονομική κρίση, την οποία έφεραν η κρίση του αμερικανικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Σεπτέμβριο του 2008 και η εσωτερίκευση της, στην ευρωζώνη, με την μεθοδευμένη εισαγωγή της ελληνικής οικονομίας στο καθεστώς της χρεωκοπίας και των Μνημονίων;

Θα αποπειραθώ, εδώ, στο παρόν δημοσίευμα, να προχωρήσω, σε μια, όσο το δυνατόν, σαφή και συγκεκριμένη καταγραφή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας, που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, στην οποία εξακολουθούμε να ζούμε και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε, επί πολύ.

Το τεράστιο μέγεθος αυτής της καταστροφής σκοπεύω να καταμετρήσω και να καταγράψω, καταδεικνύοντας τα, επί μέρους, μεγέθη της ζημιάς, που υπέστη η ελληνική κοινωνία, αλλά και την συνολική έκταση της καταστροφής, πριν έλθει η εποχή του κορονοϊού, δηλαδή, έως το 2019.

Βέβαια, οι αναγνώστες θα κρίνουν την προσπάθειά μου αυτή, όμως η απόπειρα που, εδώ, επιχειρώ, δεν θα στηριχθεί, σε υποκειμενικά στοιχεία. Προφανώς, θα περιέχει προσωπικές εκτιμήσεις και υποθέσεις, αλλά, θα στηρίζεται, κυρίως, στην αμείλικτη παρουσία και στην λογική των αριθμών.

Υπαλληλάκια του κεφαλαίου – Διαγνωσμένο!

Από το Facebook του Νίκου Μπογιόπουλου: 

671.329 συνταξιούχοι με 470€ καθαρά.

1.131.147 συνταξιούχοι με 658€ καθαρά.

811.701 εργαζόμενοι με μισθό 393€ καθαρά.

Βασικός μισθός 663€ μεικτά.

Σε αυτή την Ελλάδα είναι που πουλάνε σαν “κοινωνική πολιτική” τα 47€… πλαφόν στα PCR εκείνοι που μπουκώνουν με δις εφοπλιστές, τραπεζίτες, εργολάβους.

Η χώρα της ανείπωτης ντροπής

Η χώρα της ανείπωτης ντροπής: Δεν είναι δυνατόν μία χώρα που έχει δανεισθεί και σπαταλήσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια 41 δις €, που το δημόσιο χρέος της πλησιάζει τα 400 δις € έχοντας ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ της, που το κόκκινο ιδιωτικό της χρέος έχει υπερβεί τα 300 δις € μαζί με τις επιβαρύνσεις, που οι τράπεζες της είναι χρεοκ

Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ (Μερος Α)

Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ (Μερος Α): Μια πολύ καλή απεικόνιση της μεταπολιτευτικής παρακμής και χρεοκοπίας της χώρας είναι η φωτογραφία με την τούρτα γενεθλίων του Χατζηδάκη. Μια ζωή κομματικό στέλεχος της ΝΔ χωρίς εργασία στην πραγματική οικονομία, να τον απεικονίζει ως Σούπερμαν των εκποιήσεων (ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ) ή «μεταρρυθμίσεων»

Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ (Μερος Β)

Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ (Μερος Β): Γενικά η ΔΕΗ δεν μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν εμφανώς κακοδιοικούμενη και σε αντίθεση με άλλες ΔΕΚΟ δεν είχε ζημιές. Η παροχή ενέργειας ήταν αξιόπιστη και σε σχετικά χαμηλό κόστος.  Εκτός από απασχόληση, η ΔΕΗ ήταν από τις μεγαλύτερες βαριές βιομηχανίες της χώρας, παρέχοντας πεδίο εφαρμοσμένης έρε

Ξεπούλημα άλλων ΔΕΚΟ με την μέθοδο "Σούπερμαν" (Μέρος Γ)

Ξεπούλημα άλλων ΔΕΚΟ με την μέθοδο "Σούπερμαν" (Μέρος Γ): Η Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ, που εφαρμόστηκε στην Ολυμπιακή και ΟΣΕ και τώρα προφανώς στην ΔΕΗ έχει σε έναν βαθμό εφαρμοστεί, και στον ΟΤΕ και στα 14 αεροδρόμια της Fraport, αλλά και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ), στην ΛΑΡΚΟ, ΔΕΠΑ με παραλλαγές αναλόγως την σφοδρότητα των αντιδράσεων όπως θα δούμε

Το Σημερινό Νοσηρό Πολιτικό Περιβάλλον και το Μέλλον της Εργασίας

Το Σημερινό Νοσηρό Πολιτικό Περιβάλλον και το Μέλλον της Εργασίας

Του Γιάννη Περάκη

Η έλευση της πανδημίας είχε και τις «αναγκαίες» παράπλευρες απώλειες. Η τηλεκπαίδευση, η τηλεργασία κ.λ.π. μπήκαν για καλά στην ζωή μας. Όλα αυτά μέσα σε ένα νοσηρότατο πολιτικό περιβάλλον. Μια κυβέρνηση η οποία με το πρόσχημα της πανδημίας έχει «νομιμοποιήσει» τις πιο νεοφιλεύθερες ονειρώξεις της. Από τον εργασιακό νόμο, την καταστολή, την ανικανότητα της στην πύρινη λαίλαπα, μέχρι την εξαφάνιση τής αστικής δημοκρατίας (η χώρα κυβερνάται με προεδρικά διατάγματα). Αυτά είναι τα διακριτά σημεία της διακυβέρνησης της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για κάθε ημέρα παραμονής της στην εξουσία η Ελλάδα καταστρέφεται με ταχύτητα γεωμετρικής πρόδου.

Μια άλλη σημαντικότατη παράμετρος είναι η λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή.

«Μεταμνημονιακή Εποχή», στην οποία να μην ελέγχει και να μην διαχειρίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση:

1) Τα δημόσια έσοδα είναι υποθηκευμένα για 99 χρόνια,

2) Η ΑΑΔΕ δεν ελέγχεται από την εκάστοτε κυβέρνηση,

3) Το σιδηροδρομικό, το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, το δίκτυο φυσικού αερίου και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, επίσης δεν ελέγχονται από την κυβέρνηση

4) Ανά τακτά χρονικά διαστήματα έρχονται οι «αξιολογητές»...... Αναδύεται η δυσωδία των μνημονίων και της μπανανίας έτσι όπως κατάντησαν την πατρίδα μας, την Ελλάδα.

Τα «αγκάθια» της ετήσιας αξιολόγησης βάση της έκθεσης:

1)Tα σενάρια για το χρέος: Για το δημόσιο χρέος οι συντάκτες της έκθεσης έχουν τρία σενάρια με το βασικό να προβλέπει ότι το χρέος μειώνεται στο 57,6% του ΑΕΠ έως το 2060.

Ο πανάκριβος λογαριασμός των δανεικών

Ο πανάκριβος λογαριασμός των δανεικών: Ο στραγγαλισμός των Ελλήνων από τις τράπεζες, η συνέχιση του ενεργειακού εγκλήματος της απολιγνιτοποίησης, όπου η κυβέρνηση πέταξε πάνω από 230 δις € από το παράθυρο, με το ξαφνικό ξεπούλημα της ΔΕΗ, η επιτάχυνση του ξεπουλήματος της χώρας με το επόμενο 16% του ΟΛΠ στην Cosco και η εκρηκτική άνοδος

Ο σκανδαλώδης εμπαιγμός των Ελλήνων

Ο σκανδαλώδης εμπαιγμός των Ελλήνων: Εάν δεχθούμε πως η μέση ονομαστική μείωση των μισθών και των συντάξεων από τα μνημόνια ήταν της τάξης του 30%, τα 1.000 € έγιναν 700 € - οπότε το είδαν καθαρά οι Πολίτες στις τσέπες τους, σημειώνοντας πως ποτέ πριν στην ιστορία, οι εργαζόμενοι δεν συμφώνησαν με την ονομαστική μείωση των αμοιβών τους

Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες

Η ομιλία πραγματοποιἠθηκε διαδικτυακά στις 21 Ιανουαρίου 2021 απο το Ιnternational Ηellenic Αssociation. Η τ. Πρύτανης Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη αναπτύσσει το θέμα: "Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες" (Με βάση την επίσημη αποκάλυψη του Barack Obama).