Οι Τούρκοι επανέρχονται: Το 1822 ήταν οι σφαγές, το 1922 έγινε η Γενοκτονία και το 2022 οι απειλές συνεχίζονται

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ*

Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τις μεγάλες σφαγές που διέπραξαν οι Οθωμανοί κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επαναστάσεως. Και εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική τραγωδία, από τον βίαιο ξεριζωμό του Ελληνισμού της Ανατολής.

Ο Ερντογάν, ο Μπαχτεσλί και ο Ακάρ θυμούνται με το δικό τους τρόπο τα γεγονότα του 1922. Και απειλούν.

Ήταν το δεύτερο έτος της Επαναστάσεως. Την άνοιξη του 1822 οι Τούρκοι ρήμαξαν και σκότωσαν στη μυροβόλο Χίο. Την Τρίτη της Διακαινησίμου τιμούμε τα πολυάριθμα θύματα της σφαγής της Χίου. Τα όσα φοβερά συνέβησαν συντάραξαν την Ευρώπη. Ο Ευγένιος Ντελακρουά απεικόνισε τη σφαγή στον κλασικό πίνακά του.

• Ο Βίκτωρ Ουγκώ ύμνησε το Ελληνόπουλο της Χίου με ένα θαυμάσιο ποίημα. Δεν λησμονούμε. Θυμόμαστε όχι επειδή είμαστε εκδικητικοί, αλλά για να αποτρέψουμε την επανάληψη παρομοίων γεγονότων.

Ήταν Απρίλιος του 1822, όταν ο Αμπού Λουμπούτ εισέβαλε στη Νάουσα, η οποία αμύνθηκε ηρωικά επί ένα μήνα. Οι γυναίκες έπεσαν στην Αράπιτσα και πνίγηκαν ή θανατώθηκαν με βασανιστικό τρόπο στη Θεσσαλονίκη. Οι άνδρες αρνήθηκαν να εξισλαμισθούν και αποκεφαλίσθηκαν στην περιοχή Κιόσκι. 1241 άνδρες μαρτύρησαν για την Πίστη και τη Πατρίδα. Ουδείς δέχθηκε να αλλαξοπιστήσει. Κατετάγησαν όλοι, άνδρες και γυναίκες, στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας και τιμώνται την Κυριακή του Θωμά.

Το 1922 είναι έτος ορόσημο ανάμεσα στην Ελληνική Επανάσταση και στο σήμερα. Εκφράζει το τέλος της Μεγάλης Ιδέας και την απώλεια ιστορικών εδαφών. Δεν πρέπει να κατηγορούμε τη Μεγάλη Ιδέα, διότι χωρίς αυτήν δεν θα είχαμε ελευθερωθεί ποτέ.

Ο Εθνικός Διχασμός λειτούργησε καταλυτικά. Και ο εθνικισμός των Οθωμανών και των Νεοτούρκων αποφάσισε τη Γενοκτονία. Των Μικρασιατών της Φώκαιας το 1914, των Αρμενίων το 1915, των Ελλήνων Ποντίων το 1919, του Ελληνισμού της Ιωνίας το 1922. Και ας μην λησμονούμε τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης.

Οι Τούρκοι διέπραξαν Γενοκτονία με όλα τα χαρακτηριστικά της, όπως τα έχει ορίσει το Διεθνές Δίκαιο. Στο πρόσωπο του Αγίου Εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης αποκρυσταλλώνεται η θυσιαστική δράση του Ορθοδόξου κλήρου.

Σήμερα θυμόμαστε, τιμούμε, διδασκόμαστε. Και έχουμε απέναντί μας τον νέο Οθωμανισμό. Ακούμε διάφορα για τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, δεχόμαστε απειλές, παρατηρούμε νευρικότητα για τις πρόσφατες συμμαχίες μας και συνεργασίες μας.

• Τι θα κάνουμε; Ούτε θα υποτιμήσουμε την τουρκική απειλή ούτε θα την υπερεκτιμήσουμε. Τα φοβικά σύνδρομα και ο ενδοτισμός δεν βοήθησαν μέχρι τώρα. Αντιθέτως αποθράσυναν τους γείτονες. Η αλλοίωση της Ιστορίας μας και η περικοπή κεφαλαίων με το επιχείρημα «να μην ενοχλούνται οι Τούρκοι» έθρεψαν περισσότερο τον επεκτατισμό του νέου Οθωμανισμού.

Και η υποτίμηση είναι λάθος. Δεν θα επαναπαυθούμε σε απλοϊκές αναλύσεις ότι δήθεν η Τουρκία καταρρέει ή ότι όλα θα αλλάξουν αν φύγει ο Ερντογάν. Έχει προβλήματα η επιθετική γείτων χώρα, αλλά έχει και και καλή γεωπολιτική θέση και ποικίλους – πλάγιους- τρόπους ενισχύσεως της οικονομίας της.

Για να μην επιτρέψουμε να ολοκληρώσει η Τουρκία όσα άρχισε το 1922 πρέπει να συντονίσουμε τις ενέργειες Αθηνών και Λευκωσίας, να ενισχύσουμε την άμυνά μας, να αξιοποιήσουμε τις συμμαχίες, που ορθώς επέτυχε η Κυβέρνηση, και να αποφύγουμε κάθε συζήτηση για υποχωρήσεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Δημήτριος Χολέβας: Τα άμφια της Αντίστασης

Πηγή εικόνας: Past in Color | Ο πάτερ Δημήτριος Χολέβας, ο «Παπαφλέσσας» της Αντίστασης.

Από: Παναγιώτης Μπαλάσης 

Πολλές φορές, τόσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια ιστορία, υπήρξαν ιερείς και πνευματικοί ηγέτες που διακρίθηκαν σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες. Οι ιερείς αυτοί δεν περιορίστηκαν μόνο στα ιερατικά τους καθήκοντα απέναντι στους λαούς. Θεώρησαν ότι ο «καλός ποιμένας» έχει χρέος να υπερασπίζεται και να προστατεύει «το ποίμνιο» από τους «λύκους», και έλαβαν τα άρματα. Ένας τέτοιος ήταν και ο Δημήτριος Χολέβας, ο «Παπαχολέβας» ή «Παπαφλέσσας» της Εθνικής Αντίστασης.

---

Δημήτριος Χολέβας: Τα κλασικά γράμματα και η Εκκλησία

Ο Δημήτριος Χολέβας γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1907, στο χωριό Τσούκα της Φθιώτιδας, 38 χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία. Μεγάλωσε στην Μακρακώμη. Όταν ενηλικιώθηκε, αποφάσισε να ακολουθήσει τις σπουδές των κλασικών γραμμάτων. Έτσι σπούδασε φιλολογία, ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, παντρεύτηκε και κατάφερε να αποκτήσει με τη σύζυγό του πέντε παιδιά.

Αν και φιλόλογος, ιστορικός και αρχαιολόγος, ο Χολέβας αποφάσισε να στραφεί προς την Εκκλησία και να γίνει ιερέας, σε ηλικία 31 ετών. Έτσι, το 1938, χειροτονήθηκε στη Λαμία, και ξεκίνησε την εκκλησιαστική του πορεία ως πρωτοπρεσβύτερος. Ακολούθησαν όμως ταραγμένες εποχές. Η Ελλάδα εισήλθε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 28 Οκτωβρίου 1940 ενώ την άνοιξη του 1941 η χώρα κατελήφθη από τις σκοτεινές Δυνάμεις του Άξονα. Η μαύρη Κατοχή είχε ξεκινήσει. Ο Παπαχολέβας θα στήριζε τον σκλαβωμένο λαό όμως τόσο ως ιερέας αλλά ακόμα περισσότερο ως αντάρτης.

Διαδικτυακή εκδήλωση: “200 χρόνια από το 1821: Διδάγματα από το χθες για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας” (ζωντανά)

Ο Πρόεδρος και PSG Νίκος Παπαδόπουλος και το Δ.Σ του Τμήματος HJ-10 “Περικλής” Χολαργός με χαρά σας ανακοινώνουμε την προσεχή μας επετειακή εκδήλωση για τη Δευτέρα 1η Φεβρουαρίου ώρα 8.00 μμ με θέμα:

“200 χρόνια από το 1821: Διδάγματα από το χθες για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας”

Οι διακεκριμένοι ομιλητές μας θα είναι:

Η Μονή της Χώρας και οι ανιστόρητοι της χώρας μας

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

Άπαξ Ναός, εσαεί Ναός! Στη συνείδηση των Ορθοδόξων Ελλήνων η Μονή της Χώρας δεν είναι μουσείο ούτε τζαμί. Ο Ναός της και το παρεκκλήσιό της είναι και παραμένουν Ορθόδοξοι Ναοί. Ό,τι κι αν κάνουν οι νεο-οθωμανοί καταληψίες, ο Χριστός πάντα θα είναι Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ και η Παναγία θα είναι πάντα Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΧΩΡΗΤΟΥ, όπως αγιογραφούνται στην ιστορική αυτή Μονή της Κωνσταντινουπόλεως.

Διαμαρτυρόμαστε και ορθώς για τα αίσχη του Ερντογάν. Απευθυνόμαστε στη διεθνή κοινότητα, διότι η Αγία Σοφία και η Μονή της Χώρας προστατεύονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ. Όμως πόσα γνωρίζουμε εμείς οι Νεοέλληνες για τον Ελληνικό και Χριστιανικό Πολιτισμό του Βυζαντίου /Ρωμανίας; Τι διδάσκονται οι μαθητές στα σχολεία μας για την Ορθόδοξη αγιογραφία, ναοδομία και τέχνη; Πόσα γνωρίζουμε για την ελληνική συνείδηση και την εντυπωσιακή ελληνική παιδεία κορυφαίων εκφραστών του Βυζαντινού πολιτισμού; Και όμως υπάρχουν ξένοι που μελέτησαν αυτή την περίοδο και κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Ο Άγγλος Πάτρικ Λή Φέρμορ έγινε γνωστός ως στρατιωτικός, όταν έδρασε στην Κρήτη επί Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετείχε στην απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράιπε. Μελέτησε την ελληνική ιστορία σε όλη τη διαχρονία της και τα κυριώτερα συμπεράσματά του τα καταθέτει στο βιβλίο του με τίτλο «Μάνη». Εκδόθηκε στα εληνικά από τον ΚΕΔΡΟ το 1972 και επανεκδόθηκε το 2007. Η μετάφραση είναι του πρώην Πρωθυπουργού Τζαννή Τζαννετάκη. Εκεί ο Φέρμορ αφιερώνει ένα εκτενέστατο κεφάλαιο στην Ορθόδοξη Βυζαντινή αγιογραφία και εκφράζει τη βεβαιότητα ότι ο Βυζαντινός πολιτισμός είναι σύνθεση της Χριστιανικής Ορθοδοξίας με το ελληνικό πνεύμα. Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ επιβεβαιώνει με παραδείγματα την αδιάκοπη πολιτιστική συνέχεια του Ελληνισμού. Για τη Μονή της Χώρας και τις εκπληκτικές αγιογραφίες της εκφράζεται με θαυμασμό και συγκίνηση. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον ανακαινιστή της Μονής, τον λόγιο και πολιτικό Θεόδωρο Μετοχίτη (τέλη ΙΓ΄ και αρχές ΙΔ΄ αιώνος).