- ΑΡΧΙΚΗ
- ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΣΟΤΕΡ
- 1940
- ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ
- ΙΓΓΛΕΣΗΣ
- ΠΥΡΓΙΤΑΙ
- ΚΕΝΤΡΙ Κ΄ ΜΕΛΙ
- ΚΟΣΜΟΣΥΣΤΗΜΑ
- ΕΡΑΝΙΣΤΗΣ
- ΔΗΜΟΦΑΝΤΗΣ
- ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ
- ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ
- ΠΕΡΙ ΟΥ
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΛΦΑΒΗΤΑ
- ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
- αέναη επΑνάσταση
- ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- τετράδια
- cognoscoteam
- ΡΕΣΑΛΤΟ
- analyst.gr
- ΙΣΚΡΑ
- ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ
- defence
- ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ
- militaire
- ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ
- ΙΓΝΑΤΙΟΥ
- SLPRESS
Σάββατο 21 Μαΐου 2022
Η Μάχη στο Μανιάκι: 20 Mαΐου 1825
Πέμπτη 28 Απριλίου 2022
Δευτέρα 18 Απριλίου 2022
Τρίτη 29 Μαρτίου 2022
“Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα”

Οι εθνικές επέτειοι αποτελούν ορόσημα στο χρόνο της ιστορικής διαδρομής ενός έθνους. Επιλέγονται από τους θεσμούς του κράτους ή επιβάλλονται από τις κινητοποιήσεις του λαϊκού παράγοντα και καθιερώνονται στη συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση αποτελούν στιγμές συμβολικής ενοποίησης της εθνικής κοινότητας, καλώντας σε συλλογικό αναστοχασμό.
Αποτυπώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιδιομορφίας ενός έθνους-λαού στη διεθνική κίνηση της ιστορίας, συμπύκνωση των κυρίαρχων αντιθέσεων, εκείνο που ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος περιέγραψε με το περίφημο σχήμα του αντιστασιακού χαρακτήρα του Ελληνισμού -και όχι μόνον αυτού- που τόση επίθεση δέχθηκε από την κρατούσα μεταεθνική αντίληψη της τελευταίας 30ετίας.
Στην προκειμένη περίπτωση ο “αντιστασιακός χαρακτήρας” καταγράφεται στο γεγονός ότι αμφότερες οι εθνικές επέτειοι σηματοδοτούν την έναρξη και όχι τη λήξη του εθνικοαπελευθερωτικού (25η Μαρτίου) ή εθνικο-αμυντικού αγώνα (28η Οκτωβρίου), κάτι το οποίο έχει στοχοποιηθεί από τη “μεταεθνική αντίληψη”, μέσα στον ιδεολογικό μεταπρατισμό της.
Ο εορτασμός της τελευταίας διεκδικήθηκε “από τα κάτω”, αποτέλεσε την πρώτη δημόσια εμφάνιση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, κατανοήθηκε ως εκδήλωση αντίστασης του λαού-έθνους απέναντι στις αρχές κατοχής και θεσμοποιήθηκε στη συνέχεια κατά την απελευθέρωση με απόφαση της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας στις 24-10-1944 ως εξής: «Η εικοστή ογδόη Οκτωβρίου, επέτειος της Αντιστάσεως του Έθνους εις την Ιταλικήν Επίθεσην και της συμμετοχής του εις το Συμμαχικόν μέτωπον της Ελευθερίας, ορίζεται ως ημέρα Εθνικού Εορτασμού». Σημείο διεκδίκησης και εκδήλωση πάλης ενάντια στην “Βαυαροκρατία” αποτέλεσε και η 25η Μαρτίου, όπως θα αναφέρω στη συνέχεια.
Οι εθνικές επέτειοι ως ευκαιρίες αλλαγής
Αρκετές φορές οι εθνικές επέτειοι προσλαμβάνονται από τα δρώντα υποκείμενα, θεσμικά ή λαϊκά, ως “δομή πολιτικών ευκαιριών”, προκειμένου να επιλυθούν κομβικά ζητήματα ή να εκδηλωθούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις μέσα από “ρεπερτόρια δράσης”, προβάλλοντας αντίστοιχες “αξιακές πλαισιώσεις”, χρησιμοποιώντας τη σχετική ορολογία από τη θεωρία των κοινωνικών κινημάτων. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου έχει αντίστοιχες στιγμές.
Κατ’ αρχάς η ίδια η καθιέρωσή της, μολονότι είχε θεσμοποιηθεί ήδη από το 1838 (Β.Δ. 980/15-3-1838), δεν εορταζόταν, με τον τρόπο που μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας το επιθυμούσε. Το γεγονός αυτό, έδωσε την ευκαιρία να δραστηριοποιηθεί η αντι-οθωνική αντιπολίτευση και να κάνει για πρώτη φορά δημόσια την εμφάνισή του στις 25 Μαρτίου 1841, το φοιτητικό κίνημα της εποχής, απαιτώντας την παροχή της δέουσας οφειλόμενης τιμής από τις επίσημες αρχές και τραγουδώντας την εμβληματική “Ακρίδα”. Καθ’ όλη δε την οθωνική περίοδο σε αρκετές χρονιές προκαλούνταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις 25 Μαρτίου, όπως αναφέρει ο Χρήστος Λάζος στο βιβλίο του, “Ελληνικό φοιτητικό κίνημα 1821-1973” (Γνώση, 1987).
Κυριακή 27 Μαρτίου 2022
Σάββατο 26 Μαρτίου 2022
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ
"Το ελληνικόν έθνος, δυνάμει της παρούσης πράξεως, θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκη της εαυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτικής υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας" (1825)
ΒΑΒΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
Προϊόν της απελπισίας τους τις περισσότερες φορές η ανάγκη ξένης προστασίας."Έπειτα από όλα τούτα τα δεινά που τους έβρισκαν οι Έλληνες καρτέραγαν ελευθερωτές του Βαβαρέζους και μεσσία τον Όθωνα", έγραφε ο Δ. Φωτιάδης.
Πώς να μη θυμηθούμε τους στίχους του Σολωμού:
"Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,πάντοτ' ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε".
Δέχτηκε ο λαός μας την πρώτην στρατιωτική κατοχή από Βαβαρούς τυχοδιώκτες που αποτέλεσαν την φρουρά της "πατρίδας" και του Όθωνα. Χαρακτηριστικά, γράφει ένας αξιωματικός του βαβαρέζικου στρατού, ο Νέζερ:
"Εσπευδον -στη Βαβαρία- να στρατολογηθούν άνθρωποι κατά το πλείστον ανίκανοι, μη δυνηθέντες να προκόψουν εις την πατρίδα των. Ολοι τούτοι εστράφησαν προς το νεοσύστατο των ελληνικόν βασίλειον όπου ευκόλως και ανεξελέγκτως γενομένοι δεκτοί εις διάφορα αξιώματα".
Και ο τελευταίος Γερμανός ανθυπολοχαγός είχε κάτω από τις προσταγές του έναν κοτζάμ δικό μας συνταγματάρχη, ήρωα του 21! Και ο υπολοχαγός Νέζερ, αηδιασμένος από τα καμώματα των συμπατριωτών του, κάνει τούτη δω τη ομολογία:
"Και όντως πόσες δαπάνας, πόσας δυσαρεσκείας και πόσα δεινά δεν θα απέφευγεν η χώρα, εάν η αντιβασιλεία εσχημάτιζε ελληνικόν τακτικόν στρατόν εκ του σώματος των παλληκαριών, αντί να στρατολογή εις Βαυαρίαν εθελοντάς δια μεγάλων εξόδων και να φέρη ούτω εις την Ελλάδα τον συρφετόν του Γερμανικού λαού. Εκ του συρφετού εκείνου, που κατά το μεγαλύτερον μέρος του απετελέσθη εξ αλητών, κατηρτισθη στρατός, ο οποίος έπειτα από τόσας δαπάνας, απέτυχε και δεν είχε τα αποτελέσματα το προσδοκόμενον υπό της αντιβασιλείας"
Και για τούτο το στρατό, που συνάχτηκε από το "συρφετό του γερμανικού λαού" και για τη συντήρηση έξι κανονιοφόρων, αναγκαστήκαμε εμείς οι Έλληνες, στα πρώτα και τόσο δύσκολα χρόνια της ελευθερίας μας, να ξοδεύουμε όπως βεβαιώνει ο πρεσβευτής της Αυστρίας Πρόκες-Όστεν σ' έκθεσή του στην κυβέρνηση του, όλα τα έσοδα που είχε τότες στο κράτος και... 30% πάνω από αυτά! Για να διώξει ο λαός μας τους πραιτωριανούς που χρυσούς τους πλήρωσε, θα κάνει κινήματα και επαναστάσεις, θα χύσει δάκρυα κι αίμα...
ΤΑ "ΑΠΟΒΑΤΗΡΙΑ" ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ
Στις 13 φάνηκαν να περνάνε ανοιχτά από το Ναυαρίνο.
Την ίδια κιόλας μέρα, έφτασε στο Ανάπλι η είδηση πως έρχεται ο βασιλιάς, με τον παλιόν εκείνο τρόπο που μάθανε οι Έλληνες καθώς λέει ο Αισχύλος στην 'Ορέστεια' του, πως έπεσε η Τροία: ανάβοντας φωτιές από βουνό σε βουνό, από τη μία στην άλλη άκρη του Μοριά.
Οι γυναίκες της αδούλωτης Μάνης στη μάχη του Διρού
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Οι γυναίκες της αδούλωτης Μάνης στη μάχη του Διρού
Oι Μανιάτισσες
"Λεβεντογέννες ξεφαντώνουν στους αιώνες
σερνικομάνες με τ’ αγόρια αρμαθιά
αντρογυναίκες και σκληρές σαν αμαζόνες
με τα δρεπάνια γιαταγάνια και σπαθιά,
ουράνιο τόξο, νίκες και κορώνες
η πίστη στην καρδιά τους θάλασσα βαθιά.
Πρόσωπα στεγνά από αρχαία τραγωδία
που τρέχουν με τη μοίρα τους ζαλιά
φωνές που φτάνουν σαν ουράνια χορωδία
χείλη που βγάζουν μια αλλιώτικη λαλιά,
χορός που κάνει το μοιρολόι μελωδία,
θάνατος και ζωή πηγαίνουν αγκαλιά..."
"…εψήφισαν να εκποιήσουν την γήν, με σκοπόν να βγάλουν ότι είχαν εξοδεύσει, όσα ήθελαν, και να αποζημειωθούν εις γην και να αφήσουν τον λαόν γυμνόν και από αυτήν την ελπίδα της γης. .."
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από το εθνικό άγος της διχόνοιας, του κοτζαμπασισμού, των υπηρετών των ξένων προστατών μας, ενδεικτικά:
"...το Βουλευτικόν αποφασίζει περί δανείων με την εγγύησιν του έθνους λαμβανομένων".
«…εψήφισαν να εκποιήσουν την γήν, με σκοπόν να βγάλουν ότι είχαν εξοδεύσει, όσα ήθελαν, και να αποζημειωθούν εις γην και να αφήσουν τον λαόν γυμνόν και από αυτήν την ελπίδα της γης. Τότε ο λαός εγύρισε με την γνώμην την εδική μου…»
Ο δρόμος προς την Ανεξαρτησία μετά το Ναβαρίνο

Η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία και η Γαλλία είχαν υπογράψει ένα Πρωτόκολλο τον Ιούλιο του 1827, επιδιώκοντας να επιλύσουν το ελληνικό ζήτημα. Αυτό, προέβλεπε μεταξύ άλλων, κατάπαυση του πολέμου μεταξύ των Ελλήνων και των Τουρκοαιγυπτίων. Η αρμοδιότητα για την εφαρμογή του είχε ανατεθεί στον στόλο των τριών ευρωπαϊκών κρατών.
Τέσσερις ημέρες μετά την Ναυμαχία του Ναβαρίνου, οι τρεις Ευρωπαίοι ναύαρχοι έστειλαν στην ελληνική ηγεσία, εν προκειμένω στο Βουλευτικό Σώμα, μια ιδιαιτέρως απειλητική επιστολή, απαιτώντας την άρση του ναυτικού αποκλεισμού, τον οποίο είχαν επιβάλλει οι Έλληνες από το 1822 σε λιμάνια του Αιγαίου έως την Κρήτη, αιχμαλωτίζοντας πλοία οιασδήποτε εθνικότητας βοηθούσαν τους Οθωμανούς.
Η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν απέρριψε ρητά την απαίτηση των τριών ναυάρχων, αλλά δεν έπαψε να πολεμάει, ούτε να ασκεί τον ναυτικό αποκλεισμό. Δύο μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Μέτερνιχ σε επιστολή του διαπίστωνε ότι οι Έλληνες πολεμούσαν και μάλιστα είχαν συλλάβει τέσσερα αυστριακά εμπορικά πλοία, των οποίων οι πλοίαρχοι και τα πληρώματα δικάζονταν στο ελληνικό ναυτικό δικαστήριο στην Αίγινα.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Πρωτοκόλλου για ένα ελληνικό προτεκτοράτο υποτελές στον Σουλτάνο, το ζήτημα της ελληνικής ανεξαρτησίας φαινόταν να έχει χαθεί και το ζήτημα της έκτασης της ελληνικής εθνικής επικράτειας δεν είχε καθοριστεί, επειδή είχε και αυτό καταστεί πρόβλημα μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Η Μεγάλη Βρετανία απαιτούσε πολύ περιορισμένη επικράτεια στα όρια της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων, προκειμένου να προστατέψει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ οι άλλες δύο δυνάμεις ευρύτερη επικράτεια, χωρίς, ωστόσο, να την καθορίζουν επακριβώς.
Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος ως ευκαιρία
Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Αυστρίας, όλες οι ελληνικές ηγεσίες ήταν ευθέως και δημόσια θετικές στην ευρύτερη δυνατή επέκταση των ελληνικών συνόρων. Ανέμεναν την κατάλληλη ευκαιρία, η οποία σύμφωνα με τις αναλύσεις τους ευλόγως θα προερχόταν από έναν ακόμη ρωσοτουρκικό πόλεμο, όπως είχε συμβεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ίσως για τους ίδιους λόγους για τους οποίους παρέκαμπτε την ελληνική ανεξαρτησία, επιδίωκε από νωρίς εκτεταμένη ελληνική επικράτεια.
Από το Φθινόπωρο του 1828 έγραψε αλλεπάλληλες επιστολές στον Γάλλο στρατηγό Μαιζόν, επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, να βοηθήσει με το στράτευμα του στην απελευθέρωση της Αττικής, αλλά το γαλλικό ανακτοβούλιο αρνήθηκε να δώσει την εντολή στον στρατηγό, λόγω της αντίδρασης του βρετανικού. Οι Έλληνες στηρίχτηκαν για μια ακόμη φορά στις δικές τους δυνάμεις και παρά τις έντονες αντιδράσεις των αντιπροσώπων των τριών ευρωπαϊκών δυνάμεων, δεν έπαψαν να πολεμάνε.
Ποιες μυστικές εταιρείες προετοίμασαν την Επανάσταση

Πολλές δεκαετίες πριν την εμφάνιση της Φιλικής Εταιρείας, μαρτυρούνται απόπειρες των Ελλήνων για τη σύσταση επαναστατικών οργανώσεων ή “εταιρειών”, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το 1732, ο Λέσβιος κληρικός, Σεραφείμ Μυτιληναίος (Πωγωνάτος), σε ανάκρισή του στη Ρωσία, υποστήριξε πως, πριν από το 1700 ήδη, είχε δημιουργηθεί μυστική εταιρεία στην Ελλάδα με σκοπό την απελευθέρωσή της, ενώ ο ίδιος είχε έλθει σε επαφή με τον τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο για τον ίδιο σκοπό.
Μυστική εταιρεία θεωρείται ότι συγκρότησε στη Μόσχα, πριν από τα Ορλωφικά, ο Πέτρος Μελισσηνός (1726-1796), ο οποίος έφθασε έως τον βαθμό του στρατηγού του ρωσικού πυροβολικού. Ο Μελισσηνός, μαζί με τον Κεφαλλονίτη μηχανικό, Μαρίνο Χαρμπούρη και τον Γεώργιο Παπάζωλη, έπεισαν τους αδελφούς Ορλώφ για την ανάγκη ανακίνησης επανάστασης στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα .
Μεταξύ των σημαντικότερων εταιριστικών κινήσεων μπορούμε να αναφέρουμε την εταιρεία “Αλέξανδρος”, που ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα της Βλαχίας, Αλέξανδρο Μουρούζη, το 1777, στο Χέρμανστατ (Hermanstadt) της Τρανσυλβανίας, την “Εταιρεία των Φίλων”, που ιδρύθηκε το 1780, στο Βουκουρέστι (μέλος της οποίας υπήρξε ενδεχομένως και ο Ρήγας Φεραίος), την “Ελληνοδακική Φιλολογική Εταιρεία”, που ιδρύθηκε το 1780 στο Βουκουρέστι και ανέπτυξε πλούσια δράση, καθώς και την εταιρεία “Φοίνιξ”, την οποία ίδρυσε μετά τη φυγή του στη Ρωσία, το 1787, ο ηγεμόνας της Βλαχίας, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο αποκαλούμενος Φιραρής (φυγάς).
Από πολλούς πιστεύεται ότι ο Φιραρής, κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του (1785-1786), είχε μυήσει στα πατριωτικά του σχέδια τον Ρήγα Βελεστινλή και, το 1807, τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη. Άλλες εταιρείες που αναφέρονται είναι το “Ρόπαλον του Ηρακλέους”, η “Εταιρεία της Αθηνάς”, η “Εταιρεία των Καλών Εξαδέλφων”, που συνδέονται πιθανότατα με την οργάνωση του Ρήγα.
Όλες αυτές οι Εταιρείες και κινήσεις δημιουργήθηκαν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και συνέδεαν πάντοτε την απελευθέρωση των Ελλήνων με τις κινήσεις κάποιας από τις μεγάλες δυνάμεις, μίας ή ενίοτε και περισσοτέρων. Μια νέα φάση θα εγκαινιάσει ο Ρήγας, ο οποίος, μολονότι επιχείρησε να στηριχτεί στη Γαλλική Επανάσταση και τον Ναπολέοντα, θα θέσει στο επίκεντρο της δραστηριότητάς του τη δημιουργία μιας εγχώριας επαναστατικής οργάνωσης. Έκτοτε, μετά μάλιστα την εξάντληση του ανατρεπτικού δυναμικού του Ναπολέοντα, που θα προκαλέσει και την απογοήτευση του Κοραή, οι Έλληνες θέτουν ως στόχο μια αυτόνομη επαναστατική απόπειρα που, στην καλύτερη περίπτωση, θα προκαλούσε και την εμπλοκή κάποιας μεγάλης δύναμης, προφανώς της Ρωσίας.
Το λίκνο της Οδησσού
Εν τέλει, και καθόλου τυχαία, η Φιλική Εταιρεία θα ιδρυθεί στην Οδησσό, μια νέα πόλη που συνδύαζε το ελληνικό επαναστατικό πνεύμα, εδώ είχαν εγκατασταθεί πληθυσμοί με μεγάλη επαναστατική παράδοση, από την Πελοπόννησο και τα νησιά μετά τα Ορλωφικά, την ευνοϊκή για τους ομόδοξους Έλληνες ρωσική πολιτική, την άμεση συνάφεια με τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και, τέλος, τα νεωτερικά ρεύματα. η πόλη δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα του Διαφωτισμού, με σημαντική παρουσία Δυτικοευρωπαίων.
Ο “τρίτος πόλος” του Ελληνισμού, μεταξύ Παρισίων και Κωνσταντινούπολης, ο πόλος Βιέννης-Βουκουρεστίου-Οδησσού , που οραματίζεται μια βαλκανική Πολιτεία, ταυτοχρόνως ελληνική και πολυεθνική, ανεξίθρησκη και ορθόδοξη, διαφωτιστική και “ρομαντική”, ισχυροποιείται στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, μετακινείται αδιάκοπα προς τα ανατολικά και θα σφραγίσει όλες τις επαναστατικές και διαφωτιστικές απόπειρες.
Μετατόπιση του κέντρου βάρους
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2022
Το ζήτημα της εξουσίας στην ελληνική επανάσταση - Cognosco Αναζητήσεις
Στέλιος Κούκος, 1821, 1922, Όταν συναντήθηκε ο θρίαμβος με τον όλεθρο!
![]() |
Έργο του Χρήστου Μποκόρου. |
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Τα μεσάνυκτα της 31ης Δεκεμβρίου του 2021, τελευταία ημέρα του έτους αφιερωμένου στην επέτειο της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, πραγματοποιήθηκε μια παράδοξη συνάντηση! Η ένδοξος επέτειος συναντήθηκε με μία από τις χειρότερες μας εθνικές συμφορές! Με μια εθνική τραγωδία! Τη μικρασιατική του 1922.
Τους χώριζαν εκατόν και ένα έτος και συναντήθηκαν αίφνης και για κλάσματα δευτερολέπτου! Εν ταυτώ, μαζί! Η δόξα, ο θρίαμβος, ο όλεθρος και η καταστροφή!
Κατά συνέπεια, ένα χρόνο μετά τη συμπλήρωση εκατόν ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, το έθνος έμπαινε σε μια φοβερή περιδίνηση. Είχαν προηγηθεί οι βαλκανικοί πόλεμοι και η Ελλάδα κατάφερε να απελευθερώσει ολόκληρη τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Μακεδονία, και την Θράκη!
Και έτσι η Ελλάδα των αγωνιστών του ’21, ή ακόμη και η Ελλάδα της Μελούνας, μεγάλωσε και κραταιώθηκε! Γι αυτό και η ευρύχωρη χώρα στα 1922 άνοιξε όπως μπορούσε τα ρημαγμένα σπλάχνα της, για να αγκαλιάσει τις καραβιές των «καραβοτσακισμένων» της εθνικής περιπέτειας και τραγωδίας στα χώματα της Ιωνίας! Στο όνομα μιας Μεγάλης Ιδέας που είχε, όμως, και… επίθετο! Εθνικός διχασμός! (Ο οποίος είναι πάντα συνώνυμος με την εθνική τραγωδία).
Βεβαίως, η υποδοχή, η περίθαλψη και η εγκατάσταση των ξεριζωμένων δεν ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση, και ούτε χωρίς παρατράγουδα! Με την παρέλευση, όμως, άλλων εκατόν χρόνων και διά μέσου και άλλων εθνικών συμφορών, όπως η γερμανική, ιταλική και βουλγαρική κατοχή, ο εμφύλιος και οι δικτατορίες μοιάζει να τα έχει καταφέρει ο ελληνισμός! (Φυσικά το δράμα της Κύπρου παραμένει χωρίς καμιά δίκαιη ανθρώπινη προοπτική…).
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=337138
Είτε θάνατος είτε ελευθερία (απομνημονεύματα Στρ Μακρυγιάννη)
Ο Ηλίας Βενέζης παρουσιάζει και ο Μάνος Κατράκης διαβάζει, αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Η μουσική επένδυση είναι από τον Νίκο Μαμαγκάκη. Από τον σπάνιο δίσκο 33 στρ: "1821 είτε θάνατος είτε ελευθερία" του 1971
Ο Άη Λαός
Έργο "Ο Άη Λαός" του Θέμη Τσιρώνη.
Ενός τίμιου καλλιτέχνη, ενός ακόμη αυτόχειρα της εποχής των μνημονίων.
ΠΗΓΗ:Αντώνης Ανδρουλιδάκης
Το ήθος αλληλεγγύης στις κοινότητες της Τουρκοκρατίας
Βασικό χαρακτηριστικό των κοινοτήτων της Τουρκοκρατίας ήταν ότι οι κοινοτικοί άρχοντες αποτελούσαν μεταιχμιακά υποκείμενα, που εκπροσωπούσαν τους Έλληνες προς τους Τούρκους, αλλά ενίοτε και αντιστρόφως δρούσαν για συμφέροντα των Τούρκων, κυρίως τη λήψη των φόρων μεταξύ των Ελλήνων. Ήταν υπόλογοι και είχαν ευθύνη έναντι και των δύο και μπορούσαν συχνά να χάσουν τη ζωή τους από τους Τούρκους. Η ονομασία των κοινοτικών αρχόντων ποικίλλει: «Επίτροποι», κυρίως στα νησιά, αλλά και «πρόκριτοι», «προεστοί», «προεστώτες», «καπετάνιοι», «καπετάνοι», «καστελλάνοι», «γουβερναδόροι», «πρωτόγεροι», «γέροντες», «δημογέροντες», «κοτσαμπάσηδες», «μοραγιάνηδες» στην Πελοπόννησο, «τσορμπατζήδες» στη Μακεδονία, «βιλαετλήδες» στα βιλαέτια. Γύρω τους υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν αναλάβει τη γραμματειακή υποστήριξη και την οικονομική διαχείριση, όπως στην Πελοπόννησο οι καψιμάληδες ή στη Σύρο οι καντζιλλιέρηδες. Και επίσης σημαντικό ρόλο διαδραμάτιζαν οι εκπρόσωποι στην Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη ή σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, λ.χ. στα Ιωάννινα, που ονομάζονταν «βεκίληδες».
Πώς σμιλευόταν το κοινοτικό ήθος στους Ρωμιούς; Η όλη λογική των κοινοτικών θεσμών ήταν η σπουδή να επιλυθούν τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο προτού να χρειαστεί να παραπεμφθούν ή να τα αναλάβει το κράτος του Οθωμανού κατακτητή. Αυτό σήμανε οπωσδήποτε την καλλιέργεια ενός πνεύματος δυσπιστίας έναντι του κράτους, με έμφαση στην εμπιστοσύνη στους κοινοτικούς θεσμούς και την αποφυγή να εκθέσει κάποιος την κοινότητα προς τα έξω. Μετά το 1821 η νέα Ελλάδα κλήθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο να παλέψει με δύο αντίπαλες ροπές: Αφενός τις απαιτήσεις ενός νέου συγκεντρωτικού έθνους- κράτους και αφετέρου τους εθισμούς μακραίωνης δυσπιστίας προς το κράτος και τη μόρφωση ήθους προτεραιότητας της τοπικής διευθέτησης. Ταυτοχρόνως, οι κοινότητες συνασπίζονταν για να αντιμετωπίσουν τη διαφθορά και αυθαιρεσία των μεσαζόντων της οθωμανικής κρατικής μηχανής, κατ’ εξοχήν σε φορολογικά ζητήματα, χρησιμοποιώντας άλλοτε επιδέξιο δόλο και άλλοτε ευθεία διεκδίκηση να επεκταθεί η εκλογική ικανότητα των τοπικών κοινοτήτων και στους ανώτερους ομόκεντρους κύκλους του κράτους. Ωστόσο, παράλληλα με το αναγκαίο εκκρεμές μεταξύ αμφιπροσωπίας ή και διπροσωπίας και αντιστασιακού αγώνα, ένα σημαντικό στοιχείο των κοινοτήτων είναι η συνεχής λογοδοσία, ιδιαίτερα στις τελετές παράδοσης και παραλαβής των κοινοτικών αρχόντων, η οποία συνέχιζε το αρχαίο ελληνικό «λόγον διδόναι». Δίπλα, όμως, στο αρχαίο ελληνικό στοιχείο της λογοδοσίας υπήρχε και το χριστιανικό της ευθύνης της Εκκλησίας να συμφιλιώνει και να λύνει τις διαφορές, προωθώντας την ομογνωμοσύνη.
Τα μεγάλα «επίδικα» του εορτασμού του ΄21
Του ΛΑΟΚΡΑΤΗ ΒΑΣΣΗ
Το εθνικό άγος της διχόνοιας, του κοτζαμπασισμού, των υπηρετών των ξένων προστατών μας
Οι ‘Φιλικοί’ παραμερίστηκαν από την πολιτική εξουσία.
Όμως αυτή η κυβέρνηση των κοτζαμπάσηδων, έχασε την αξιοπιστία της αφού μπροστά στον προελαύνοντα εχθρό, τα μέλη της πανικόβλητα κατέφυγαν στα πλοία αντί να κάνουν κάτι για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Αντίθετα οι ‘Φιλικοί’ οπλαρχηγοί, ο Κολοκοτρώνης, ο Πλαπούτας, ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο Τσόκρης κ.α. μαζί με τον Δημήτριο Υψηλάντη και την ‘Πελοποννησιακή Γερουσία’, επειδή εκείνη την κρίσιμη ώρα είχαν πρωτοστατήσει στην συντριβή του μεγάλου τουρκικού εκστρατευτικού σώματος και στη σωτηρία της επανάστασης, απολάμβαναν της εμπιστοσύνης του απλού λαού και είχαν εξελιχθεί σε δυναμικό πόλο διεκδίκησης της εξουσίας.
Η Β΄ Εθνοσυνέλευση έγινε από τις 29 Μαρτίου μέχρι τις 18 Απριλίου 1823. Εκεί εκτός των ‘Φιλικών’ του Κολοκοτρώνη και του Δ. Υψηλάντη και των ‘Κοτζαμπάσηδων του Μοριά’ εμφανίστηκε και μια τρίτη παράταξη, αυτή των ‘Υδραίων καραβοκύρηδων’ που συνεργάζονταν με τους Ρουμελιώτες. ‘Κοτζαμπάσηδες’ και ‘Υδραίοι’ είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση με δύναμη 150 πληρεξουσίων. Πρόεδρος της συνέλευσης εκλέχθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αντιπρόεδρος ο Θεοδώρητος Βρεσθένης και αρχιγραμματέας ο Θεόδωρος Νέγρης.
Κατά τη συνέλευση αποφασίστηκε να καταργηθούν οι τοπικοί οργανισμοί, ώστε να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού. Αυτό ήταν το ‘Εκτελεστικό’ που ήταν πενταμελές και κατά τους τύπους υπάγονταν στο άλλο σώμα, το Βουλευτικό, τις αποφάσεις του οποίου όφειλε να εκτελεί.
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022
Λόγια και φράσεις του Γέρου του Μωριά που έγραψαν ιστορία: Εξαιρετικό podcast του ΓΕΕΘΑ με φωνή – έκπληξη
Ηχητικό αφιέρωμα στον αρχιστράτηγο της Ελληνικής Επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, ετοίμασε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής ‘Αμυνας (ΓΕΕΘΑ).
Όπως ανακοινώθηκε σχετικά, το podcast εστιάζει σε μια ιδιαίτερη πτυχή της κορυφαίας και πολυσχιδούς αυτής στρατιωτικής προσωπικότητας, αυτή του ιδανικού εμψυχωτή των επαναστατημένων Ελλήνων.
Το podcast έχει τον τίτλο «Λόγια Εμψύχωσης από τον αρχιστράτηγο του Αγώνα» και μας υπενθυμίζει τα γενναία λόγια του θρυλικού Γέρου του Μωριά προς τους συμπολεμιστές του, με τα οποία ανύψωνε το ηθικό τους τις πιο κρίσιμες ώρες της Επανάστασης, τους πλημμύριζε με θάρρος και τους πείσμωνε ακλόνητα για την τελική νίκη, προστίθεται στην ανακοίνωση.
Στην ηχογράφηση του δωδέκατου συνολικά podcast που ετοίμασε το ΓΕΕΘΑ αποδέχτηκε την πρόσκληση να συμμετέχει ο καταξιωμένος ηθοποιός Γιάννης Μπέζος, ο οποίος απήγγειλε με το ξεχωριστό ύφος του τα αιώνια λόγια του αρχιστρατήγου, που συνεχίζουν να συγκινούν και να εμψυχώνουν κάθε Έλληνα μέχρι και σήμερα.
Για την πρόθυμη και όλως τιμητική αυτή συμμετοχή του, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος συναντήθηκε με τον διακεκριμένο ηθοποιό στο γραφείο του και τον ευχαρίστησε θερμά για την ευγενική συνεισφορά του, καταλήγει η ανακοίνωση.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕΑθήνα, Ελλάδα
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022
Ελληνική Επανάσταση: Τα τετελεσμένα που οδήγησαν στην ανεξαρτησία
Η Ρωσία, κατά τον πόλεμο του 1828-29 και λίγο μετά την Ελληνική Επανάσταση, είχε ανοίξει δύο μέτωπα, με τον Σουλτάνο και παλαιότερα με τον Σάχη του Ιράν, κάτι που οι Βρετανοί αντιμετώπιζαν ως διπλή απειλή για τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ινδία. Αλλά η Ρωσία δεν μπορούσε να διαλύσει πλήρως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όχι τόσο στρατιωτικά, αλλά κυρίως στην περίπτωση που πραγματοποιούσε αυτό τον στόχο, θα μπορούσε ενδεχομένως να αντιμετωπίσει την αντίδραση της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Πρωσίας από κοινού. Οπότε έπρεπε να περιοριστεί σε μια καθαρή νίκη σε βάρος των Οθωμανών.
Το βρετανικό ανακτοβούλιο υπό τον Ουέλινγκτον, ξεπερασμένο από τα πράγματα, επιδίωκε να διασώσει με κάθε τρόπο την εδαφική ακεραιότητα και την σχετική, τουλάχιστον, πολιτική αυτοτέλεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ώστε να μην μετατραπεί σε άτυπο προτεκτοράτο της Ρωσίας. Και αυτό, σε ό,τι αφορούσε τα ελληνικά ζητήματα, οδηγούσε τον Βρετανό πρωθυπουργό να προτρέπει προφορικά τον Σουλτάνο να δεχτεί μόνο ένα προτεκτοράτο περιορισμένο στην Πελοπόννησο και τις Κυκλάδες, χωρίς να υποστηρίζει αυτή τη θέση δημόσια.
Ωστόσο, επρόκειτο για απολύτως ανέφικτη θέση. Πρωτίστως επειδή οι Έλληνες είχαν δημιουργήσει και εξακολουθούσαν να χτίζουν με τα όπλα τους εδαφικά τετελεσμένα, ενώ επιπλέον η βρετανική λύση προσέκρουε σε έντονες εσωτερικές αντιδράσεις. Οι Έλληνες, όχι μόνο είχαν συνεχίσει να πολεμάνε, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της βρετανικής κυβέρνησης, επιπλέον, όλα μαζί τα κόμματα της Γερουσίας ομόφωνα, εξέφραζαν έντονη δυσαρέσκεια και δήλωναν ότι η συνέχιση του πολέμου για την επέκταση της εθνικής επικράτειάς τους θα ήταν αναπόφευκτη, αν περνούσαν οι βρετανικές θέσεις.
Ο φόβος του Μέτερνιχ
Η απειλή είχε διαβιβαστεί από τους Έλληνες στο βρετανικό ανακτοβούλιο και στην Βουλή των Λόρδων από τον πρίγκιπα Χριστιανό Λεοπόλδο Φρειδερίκο υποψήφιο για τον ελληνικό θρόνο. Το ίδιο παρουσίαζε, αλλά ως αναπόφευκτη συνέπεια και ο Ιωάννης Καποδίστριας σε ένα υπόμνημά του προς τα τρία ευρωπαϊκά ανακτοβούλια. Τι μπορούσε, άραγε, να σημαίνει η απειλή των Ελλήνων για συνέχιση του πολέμου; Νέες αρνήσεις των Ελλήνων, νέες καταστροφές, ατελείωτοι πόλεμοι που θα οδηγήσουν σε διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κίνδυνο ευρωπαϊκού πολέμου, όπως φοβόταν ο Μέτερνιχ από τον Ιανουάριο του 1828.
Η συνέχεια...Ελληνική Επανάσταση: Τα τετελεσμένα που οδήγησαν στην ανεξαρτησία
Βανδάλισαν το «Τρενοτεχνείο» ,τον χώρο πολιτισμού που είχε δημιουργήσει ο Νίκος Καλογερόπουλος
Το “Τρενοτεχνείο” στην Κυπαρισσία, ο χώρος πολιτισμού που δημιούργησε με μεράκι ο Νίκος Καλογερόπουλος βανδαλίστηκε από αγνώστους. Το από...

-
Καρυωτάκης Κώστας Δημόσιοι υπάλληλοι Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν σαν στήλες δύο-δύο μες στα γραφεία, (Ηλεκτρολόγοι θα'ναι ...
-
“Οι Έλληνες μιλούν για το Νέο Ανατολικό ζήτημα. Για την λύση του Τουρκικού προβλήματος σήμερα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας. ...
-
Η πατριωτική παρακαταθήκη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη 29|03|2024 Λίγες είναι οι πολιτικές μορφές της Μεταπολίτευσης που έχουν μείνει καθαρές, α...