Εις μνήμην... - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ

ZEZA ZHKOY 25.09.2011

«Η Μέρκελ με μια συντεταγμένη και πλήρως ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, υπέγραψε τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου για τη βοήθεια προς την Ελλάδα» είχε επισημάνει η στήλη στην ανάλυση της Κυριακής 24 Ιουλίου 2011. «Το ελληνικό κρατικό χρέος, λοιπόν, θα αναδιαρθρωθεί με τη συμμετοχή και των ιδιωτών στη νέα βοήθεια (PSI). Με όλες τις δυνατές μορφές «αναδιάρθρωσης» (δηλαδή, πτώχευσης…) το χρέος θα κουρευτεί (haircut 21%), θα επιμηκυνθεί και θα επανατιμολογηθεί. Την ιδέα της χρεοκοπίας, υπό μια «ελεγχόμενη» ή μια «επιλεκτική» ή μια «συντεταγμένη» εκδοχή της, την επιδίωκε με επιμονή η κ. Μέρκελ» έγραψε η στήλη και δικαιώθηκε όταν οι εγχώριες πένες χαρακτήριζαν «ιστορική» αυτήν την ύπουλη συμφωνία.

«Η συντεταγμένη χρεοκοπία της Ελλάδας έχει ήδη ξεκινήσει» προειδοποίησε ο Κλέμενς Φουστ, καθηγητής Οικονομίας της Οξφόρδης και σύμβουλος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Στη συνέντευξή του στην Deutsche Welle ο κ. Φουστ δικαιολόγησε την άποψή του με το επιχείρημα «ότι η Ελλάδα σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχει ήδη διαπραγματευτεί τη μερική αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως για παράδειγμα την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων και το haircut. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας διαδικασίας πτώχευσης, όπως επίσης η μείωση των τόκων και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών όρων» επισήμανε. Αλλά προτείνει «haircut» του χρέους κατά τουλάχιστον 50%.

Αναπόφευκτο το τέταρτο Μνημόνιο εκτός εάν…

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*  

"...Όπως, λοιπόν, αποδεικνύουν οι ψυχροί αριθμοί, η πρόθεση  αυτή της ΕΕ περί σωτηρίας μας, μετά από την πάροδο 11 ετών, κατέληξε:

* σε διπλασιασμό του ελληνικού  χρέους, ως ποσοστό στο ΑΕΠ,

* σε μείωση του ΑΕΠ μας, τουλάχιστον κατά 25% (για να μην επιβαρύνουμε την ΕΕ με τις επιπλέον δυσμενείς συνέπειες της πανδημίας),

*σε πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι, μέχρι το 2060, ο μέσος ρυθμός ανάπτυξής μας θα κυμαίνεται γύρω στη μονάδα,

*στο να υπολείπεται τώρα  μόνο το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βουλγαρίας από το  αντίστοιχο δικό μας, ενώ στην αρχή της κρίσης ήμασταν  στην κορυφή των Βαλκανίων,..."

Η ελληνική οικονομία ήταν σε αδιέξοδο και πριν από την πανδημία, κάτι  που επιβεβαιώνεται  από τη  στατιστική της εικόνα. Η πανδημία, όπως ήταν αναπόφευκτο, επιβάρυνε την χρόνια  και απελπιστική της  κατάσταση, καθώς:

– πρόσθεσε στη λεόντεια καθίζηση του ΑΕΠ, που προκάλεσαν τα Μνημόνια, αρκετές  επί πλέον αρνητικές μονάδες,

-εκτόξευσε σε ακόμη πιο δυσθεώρητα ύψη  το δημόσιο, αλλά και το ιδιωτικό χρέος,

-επιβάρυνε  την απαισιοδοξία στις προβλέψεις επιχειρηματιών

και καταναλωτών και

-επιδείνωσε την πρωτόγνωρη εισοδηματική ανισότητα.

Στην παγιωμένη αυτή  πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν υπάρχει, δυστυχώς, χώρος για ανάπτυξη. Το συμπέρασμα είναι αυταπόδεικτο, αν ληφθεί υπόψη ότι  το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2022 υπολείπεται του αντίστοιχου, πριν από τα Μνημόνια, κατά τουλάχιστον 32%, η  αύξηση του ΑΕΠ μέχρι το 2060 θα κυμαίνεται γύρω στο 1%, αλλά και οι προδιαγραφές των Μνημονίων  που μας επιβλήθηκαν στερούνται αναπτυξιακής πνοής.

Οι εκάστοτε κυβερνώντες, παρά τις συχνές ενθουσιώδεις εξαγγελίες τους,  σχετικά με  τη δήθεν  καλή  πορεία της οικονομίας, φαίνεται  ωστόσο να έχουν  συνείδηση  του  βάλτου στον οποίον  βυθιζόμαστε. Γι αυτό, και αν εξαιρέσει κανείς τις διθυραμβικές  αναφορές στο Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο υπενθυμίζω ότι  εξυπηρετεί συμφέροντα του ευρωπαϊκού Βορρά, και όχι δικές μας  επιτακτικές ανάγκες, απουσιάζει  τα τελευταία χρόνια, από τη χώρα μας, κάθε μορφή  σοβαρού  προβληματισμού για οικονομική ανάπτυξη.  Αντιθέτως, η συνεχής αγωνία των αρμοδίων μονοπωλείται από το πως, από που και σε τι κόστος  θα εξασφαλιστούν τα χρήματα για την αντιμετώπιση των λεόντειων μνημονιακών μας βαρών.

Η εισβολή της πανδημίας, καθώς οδήγησε σε ολοκληρωτική ανατροπή των αυστηρών κανόνων της νομισματικής πολιτικής, ενθάρρυνε ταυτόχρονα και κάποιες  ελπίδες, σχετικά με  τη δυνατότητα της Ελλάδας να απαιτήσει, επιτέλους, τα δίκαια αιτήματά της. Συγκεκριμένα, ο πανικός σχετικά με την  άμεση ανάγκη  αντιμετώπισης του κορονοϊού,  δικαιολόγησε τη διάθεση  τρισεκατομμυρίων $, σε μεθόδους γνωστές ως «χρήματα από ελικόπτερο», αναζωπύρωσε   τη συνειδητοποίηση των  κινδύνων από το ανεξέλεγκτο πια   δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, το οποίο  έφθασε στις οικονομίες της Δύσης στο 425% του ΑΕΠ τους, ενώ στις αναπτυσσόμενες αντίστοιχα στο 356%, ενθάρρυνε συζητήσεις για την ανάγκη διαγραφής σημαντικού ποσοστού του και  άνοιξε το δρόμο σε νέες θεωρίες που  υποβαθμίζουν την πρωταρχική σημασία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Η νομισματική αυτή χαλάρωση, που επικράτησε στην  πανδημία, όφειλε να εκληφθεί  από την Ελλάδα, ως  μια θεόσταλτη ευκαιρία, για την εξασφάλιση της επιβίωσής της. Μέσα σε αυτό, συνεπώς, το διάλειμμα, του οποίου οι ευνοϊκές συνθήκες θα  ήταν απίθανο να διατηρηθούν και μετά το πέρας της πανδημίας, η Ελλάδα  θα έπρεπε να  σπεύσει   να απεμπολήσει  την ιδιότητα του «πιο πειθήνιου μαθητή της ΕΕ», όπως αυτή προβάλλεται σε ένα από τα πρόσφατα τεύχη του Economist. Και, στη συνέχεια,  να συγκεντρώσει ένα προς ένα όλα εκείνα τα απαράγραπτα δίκαιά της,  που αποτελούν το καθένα και όλα μαζί, ισχυρότατα  επιχειρήματα για την  υπεράσπιση της διάσωσής της. Να τα προβάλλει στα πέρατα του κόσμου,  να αναζητήσει ειλικρινείς  συμμαχίες και, πάνω από όλα, να σφιχτοδέσει τους Έλληνες, απανταχού της Γης, σε έναν αγώνα επιβίωσης. 

2002 – 2022 Ελλάδα: 20 χρόνια ευρώ, 20 χρόνια καταστροφής.

(Η πορεία της χώρας μας, από την ευημερία, με την δραχμή, στην απόλυτη καταστροφή, με το ευρώ).

του Τάσου Αναστασόπουλου

Καθώς φέτος, το 2022, κλείνουν 20 χρόνια, από τότε που η ελληνική οικονομία κατάργησε την δραχμή και την αντικατέστησε, ύστερα από κυβερνητική απόφαση, με το ευρώ ο απολογισμός αυτής της τραγικής και μοιραίας ενέργειας της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είναι πικρός. Πάρα πολύ πικρός. Η ελληνική οικονομία βίωσε και βιώνει μια τεράστια καταστροφή την οποία, τώρα, πολλοί λένε ότι δεν ανέμεναν.

Είναι σίγουρο ότι η ελληνική κοινωνία, προφανώς, δεν περίμενε αυτή την τραγική εξέλιξη. Άλλωστε, δεν την ρώτησαν, καν και φρόντισαν να της περάσουν την αντίληψη ότι η ένταξη, στην ευρωζώνη, θα έλυνε τα όποια οικονομικά προβλήματα της χώρας και ότι αυτή η ένταξη θα αποτελούσε ευλογία, για τον τόπο.

Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδέχτηκε το ευρώ και ανέμενε την εκδήλωση των πλεονεκτημάτων του, που η ελίτ του τόπου και η μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με προεξάρχοντες τον Κώστα Σημίτη και την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, διαφήμιζαν, προπαγανδιστικά, πάση δυνάμει.

Όμως, όλοι οι επιφανείς παράγοντες της ελληνικής ελίτ, η οποία, ως γνωστόν, έχει μια πολύ άθλια ποιότητα, γνώριζαν το τί επρόκειτο να ακολουθήσει, με προεξάρχοντα τον, τότε, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο, αλλά και τους υπόλοιπους. Και φυσικά, αυτό, που επρόκειτο να ακολουθήσει, είναι η παρούσα καταστροφή, η οποία ξεκίνησε με την ευρωζωνική κρίση του 2009 και την ελληνική κρατική χρεοκοπία του Απριλίου – Μαΐου 2010.

Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά, ήδη, από το 2002, που η χώρα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, είχα αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία, με πρώτο ελληνικό κράτος, είχε υποστεί με την ένταξη της. στην ζώνη του ευρώ, μια αφανή χρεωκοπία, η οποία προέκυψε, απλά και μόνο, από την μετατροπή του ελληνικού δημοσίου χρέους (όπως και του ιδιωτικού χρέους), από δραχμικά – κατά 85% -, που, μέχρι τότε, ήσαν και τα δύο, στο σκληρό ευρώ. Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην, από το γεγονός ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας άργησε να φανεί. Ενώ εγώ την περίμενα, μετά το 2002, αυτή η κρίση καθυστέρησε και εμφανίστηκε το 2009, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2008 και την βαθιά οικονομική κρίση, που ακολούθησε, σε διεθνές επίπεδο, βρίσκοντας την ευρωζώνη άοπλη και ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο δεν ήταν, καν, προετοιμασμένη. Αντιθέτως μάλιστα, ήταν δομημένη, έτσι ώστε να διευκολύνει την διεύρυνση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε, μετά το 2008.

Αλήθεια, πόσο μεγάλο είναι, μέχρι τώρα, το μέγεθος της καταστροφής, που έχει προξενήσει, στην ελληνική κοινωνία, η δωδεκαετής και συνάμα, βαρύτατη οικονομική κρίση, την οποία έφεραν η κρίση του αμερικανικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Σεπτέμβριο του 2008 και η εσωτερίκευση της, στην ευρωζώνη, με την μεθοδευμένη εισαγωγή της ελληνικής οικονομίας στο καθεστώς της χρεωκοπίας και των Μνημονίων;

Θα αποπειραθώ, εδώ, στο παρόν δημοσίευμα, να προχωρήσω, σε μια, όσο το δυνατόν, σαφή και συγκεκριμένη καταγραφή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας, που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, στην οποία εξακολουθούμε να ζούμε και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε, επί πολύ.

Το τεράστιο μέγεθος αυτής της καταστροφής σκοπεύω να καταμετρήσω και να καταγράψω, καταδεικνύοντας τα, επί μέρους, μεγέθη της ζημιάς, που υπέστη η ελληνική κοινωνία, αλλά και την συνολική έκταση της καταστροφής, πριν έλθει η εποχή του κορονοϊού, δηλαδή, έως το 2019.

Βέβαια, οι αναγνώστες θα κρίνουν την προσπάθειά μου αυτή, όμως η απόπειρα που, εδώ, επιχειρώ, δεν θα στηριχθεί, σε υποκειμενικά στοιχεία. Προφανώς, θα περιέχει προσωπικές εκτιμήσεις και υποθέσεις, αλλά, θα στηρίζεται, κυρίως, στην αμείλικτη παρουσία και στην λογική των αριθμών.

ΟΜΠΑΜΑ: Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΙΕΛΥΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ!! ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ!!

ΠΗΓΗ: AlertTV.gr

Γιατί ξεπουλάνε τα πάντα; Ποιόν “σώζουν”;

Μετά από δυο δεκαετίες ιδιωτικοποιήσεων το δημόσιο χρέος από 127 δις έχει εκτιναχθεί στα 388 δισ. ευρώ!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το δημόσιο χρέος αξιοποιείται ως πρόσχημα για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υποτίθεται ότι με την ιδιωτικοποίηση, αφενός θα εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφετέρου το κράτος θα απαλλαγεί από δαπάνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Αυτές θα γίνουν πιο… ανταγωνιστικές, θα υπάρξει… ανάπτυξη που θα μοιραστεί σε… όλους. 

Με αυτό τον τρόπο – όπως ισχυρίζονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία της εκποίησης – το δημόσιο χρέος θα μειωθεί και μαζί του θα εκλείψουν και τα αίτια της λιτότητας. Μέχρι τότε, όμως, και για όσο θα υπάρχει δημόσιο χρέος, η λιτότητα είναι μια «αναγκαία» πολιτική.

Επομένως – σύμφωνα με την ίδια θεωρία – είναι προς το συμφέρον του λαού που υφίσταται την προ και μετά, την με ή χωρίς Μνημόνια λιτότητα , να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αφού έτσι θα μειωθεί το χρέος και θα πάψει να υφίσταται τη λιτότητα.

Οι ίδιες θεωρίες ξανακούστηκαν με το ξεπούλημα του ΔΕΔΔΗΕ. Οι ίδιες θεωρίες ξανακούγονται τώρα με την επέκταση του ξεπουλήματος της ΔΕΗ.

Η ζωή τι λέει για όλα τα παραπάνω; Η ζωή λέει πως η αλήθεια – θαμμένη βέβαια από εκείνους που κανοναρχούν το δημόσιο λόγο και την ενημέρωση – είναι εντελώς διαφορετική.

Το αποδεικνύουν τα γεγονότα:

Στην Ελλάδα, ειδικά από το 2000 και μετά την είσοδό της χώρας στο ευρώ, έχουμε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που άλλοτε βαφτίστηκε «μετοχοποίηση», άλλοτε «αποκρατικοποίηση» κι άλλοτε «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Μετά τα Μνημόνια η ίδια πολιτική ντύθηκε έναν ακόμα ευφημισμό: Την αποκάλεσαν “σωτηρία”…

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, που ήταν πάντα πολιτική της εκποίησης, είχαμε τα εξής:

Ξεπουλήθηκαν τα ναυπηγεία. Ξεπουλήθηκε ο ΟΤΕ. Ξεπουλήθηκε ο τραπεζικός τομέας. Ξεπουλήθηκε η «Ολυμπιακή». Ξεπουλήθηκαν από τους οδικούς άξονες μέχρι η διώρυγα της Κορίνθου. Ξεπουλήθηκε η ΕΥΔΑΠ. Ξεπουλήθηκαν τα «Ελληνικά Πετρέλαια». Ξεπουλήθηκε ο ΟΠΑΠ. Ξεπουλήθηκε η ΔΕΠΑ. Ξεπουλήθηκε η ΕΥΑΘ. Ξεπουλήθηκαν τα λιμάνια. Ξεπουλήθηκε το αεροδρόμιο των Σπάτων. Ξεπουλήθηκαν όλα τα αεροδρόμια. Ξεπουλήθηκαν τα τρένα. Ξεπουλήθηκε η ΔΕΗ. 

Αυτοί – πρώην, νυν και επόμενοι – που προωθούν το ξεπούλημα των πάντων και παρουσιάζουν αυτή την πολιτική ως «ελιξίριο σωτηρίας» θα πρέπει να απαντήσουν:

α) Αν όλες αυτές οι εκποιήσεις «αποτρέπουν» την εκτίναξη του δημόσιου χρέους τότε πώς εξηγείται ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από 127 δισ. ευρώ που ήταν την 1//1/2000, παρά το ξεπούλημα που ήδη έχει συντελεστεί, παρά τις αναδιαρθρώσεις και τα κόντρα «κουρέματα», μετά και από την λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας μέσω Υπερταμείου και ΤΑΙΠΕΔ, να έχει εκτιναχτεί στα 388 δισ. ευρώ!!! Να είναι  δηλαδή υπερτριπλάσιο από την εποχή που το κύμα της ιδιωτικοποίησης εκδηλώθηκε ως τσουνάμι του περίφημου «εκσυγχρονισμού» και της μνημονιακής λαίλαπας;

β) Αν η ιδιωτικοποίηση «μειώνει» το χρέος, τότε γιατί, μετά από τόσες ιδιωτικοποιήσεις, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα από τα 60 δισ. ευρώ που χρωστούσαν το 2000 να έχουν φτάσει σήμερα τα χρέη τους προς Εφορία και ΕΦΚΑ να ξεπερνούν τα 146,9 δισ. ευρώ; Δηλαδή το χρέος τους να έχει σχεδόν τριπλασιαστεί; Αν, δε, στο χρέος αυτό, προστεθούν τα κόκκινα δάνεια ύψους 110 δισ. ευρώ, που υπάρχουν είτε στις τράπεζες ή έχουν πωληθεί στα funds, οι συνολικές «κόκκινες» οφειλές ξεπερνούν τα 250 δισ. ευρώ, δηλαδή έχουν υπερτραπλασιαστεί μέσα σε δυο δεκαετίες εκποίησης και ιδιωτικοποιήσεων. 

Εν ολίγοις:

Ο σκανδαλώδης εμπαιγμός των Ελλήνων

Ο σκανδαλώδης εμπαιγμός των Ελλήνων: Εάν δεχθούμε πως η μέση ονομαστική μείωση των μισθών και των συντάξεων από τα μνημόνια ήταν της τάξης του 30%, τα 1.000 € έγιναν 700 € - οπότε το είδαν καθαρά οι Πολίτες στις τσέπες τους, σημειώνοντας πως ποτέ πριν στην ιστορία, οι εργαζόμενοι δεν συμφώνησαν με την ονομαστική μείωση των αμοιβών τους

Γ. Κοντογιώργης vs Γ. Παπακωνσταντίνου - 21.03.12 - Δυστυχώς δεν μίλησαν πολλοί...

Ο Κοντογιώργης "σφυροκοπά" έναν εκπρόσωπο της συμμορίας του ΓΑΠ που χρεοκόπησε την χώρα.  

Εκφράζει κυριολεκτικά, την μήνιν 30.000.000 Ελλήνων!

Εκτός τον ταλαίπωρο λαό, το θύμα των μνημονίων, εκπροσωπεί τις γενιές αυτών που έφυγαν από τη ζωή με την πίκρα όταν έβλεπαν τα τρωκτικά των κομμάτων να ροκανίζουν την πατρίδα, όπως και τις γενεές των επερχόμενων που θα γεννηθούν κάτω από το καθεστώς της δουλείας στη μετανεωτερική αποικία που έχει μεταμορφωθεί η χώρα. 

                                              Γερομοριάς

Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στην εκπομπή "Πρωινό ΑΝΤ1", στις 21.3.12, όπου καλεσμένος ήταν ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 20.02.2021

Το ακατάλληλο ως και απάνθρωπο περιεχόμενο των μνημονίων ήταν λίγο-πολύ γνωστό από το 2013 όταν ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε εκτενώς αναφερθεί στα σφάλματα του ελληνικού προγράμματος. Και, συνεχώς, από τότε, πολλοί επώνυμοι αλλοδαποί πάντοτε, αναφέρθηκαν στα προβληματικά ελληνικά μνημόνια. Κανονικά, οι δηλώσεις αυτές όφειλαν να ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυριών, από τους σκληρά δοκιμαζόμενους Έλληνες, και να οδηγήσουν σε βάσιμες καταγγελίες και σε μερική παραγραφή του χρέους ή τουλάχιστον σε μια διόρθωση που θα περιόριζε τις θηριώδεις πλευρές του. Διότι, ασφαλώς, εφόσον χρωστούσαμε οφείλαμε να πληρώσουμε, όχι όμως με αντάλλαγμα την πλήρη εξαφάνισή μας. Ωστόσο, δεν “κουνήθηκε φύλλο”, αν εξαιρέσει κανείς ένα δικό μου άρθρο που δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα Le Monde (μετάφραση:“το λάθος του ΔΝΤ αποσιωπήθηκε”, 12.03.2013). Αντί μιας υγιούς εθνικής αντίδρασης για τα καταστρεπτικά μνημόνια που οι εταίροι μας επέβαλαν, οι αρμόδιοι εξακολουθούσαν να υπογράφουν νέα μνημόνια, να αγωνίζονται για το πώς θα εκτελέσουν στο ακέραιο τις εντολές τους, παρότι αυτά αφαιρούσαν κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και παρότι εξαθλίωναν το λαό, ενώ διαβεβαίωναν ανελλιπώς ότι «έρχεται η ανάπτυξη» και μαζί της «πακτωλός Άμεσων Ξένων Επενδύσεων».

Η ελληνική οικονομία ήταν ήδη τελειωμένη και πριν από την πανδημία. Αυτή, απλώς, έβαλε την ταφόπετρα. Και, δυστυχώς, μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πλήρως την καταστροφή, μόνον τότε θα αγωνιστούμε για τη σωτηρία μας. Ποια είναι; Να παύσουμε να είμαστε πλήρως υποτελείς στους εταίρους μας, στους συμμάχους, στους φίλους και εχθρούς μας, και να λειτουργούμε ως ανεξάρτητο κράτος. Π.χ. να μην υποβιβάζουμε τη νοημοσύνη μας υποστηρίζοντας ότι «η κακοκαιρία σπρώχνει τα τουρκικά πλοία στο Αιγαίο»!

Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες

Η ομιλία πραγματοποιἠθηκε διαδικτυακά στις 21 Ιανουαρίου 2021 απο το Ιnternational Ηellenic Αssociation. Η τ. Πρύτανης Μαρία Νεγρεπόντη - Δελιβάνη αναπτύσσει το θέμα: "Πως η Ελλάδα έγινε παρανάλωμα του πυρός για να σωθούν οι τράπεζες" (Με βάση την επίσημη αποκάλυψη του Barack Obama).