του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από το Κοινωνικό Οδόφραγμα
Τον 17χρονο Ένγκελς είχε συνεπάρει ο ηρωικός αγώνας του υπόδουλου ελληνικού Έθνους, τον οποίο αποτύπωσε το 1837, στο διήγημά του: «Οι κουρσάροι (A tale pirate)». Τόσο γλαφυρά μάλιστα, που θα έσπερνε μένος και ντροπή στους σημερινούς Έλληνες αριστερούς ιστορικούς, που θέλουν να αποδομήσουν το ΄21. Ήταν το ίδιο έτος, όταν σε γιορτή του Γυμνασίου, απάγγειλε στα ελληνικά το ποίημα που είχε γράψει ο ίδιος και αναφερόταν στη μονομαχία του Ετεοκλή με τον αδερφό του, Πολυνίκη. Ενώ σε γυμνασιακό του τετράδιο η εργασία του έχει τίτλο: «Από τη δημιουργία του κόσμου ως την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.X.)», γοητευμένος πάντα από την αθηναϊκή δημοκρατία του 5ου π.Χ αι και τον «Επιτάφιο» του Περικλή». (σ.σ. τον οποίο οι ιδεολογικοί του απόγονοι θέλουν να εκτοπίσουν από την παιδεία των παιδιών μας).
Άλλωστε, η αγάπη του Ένγκελς για την αρχαία ελληνική ιστορία είναι δεδομένη και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του μαρξισμού. Ο μικρός Ένγκελς μεγάλωσε με την ελληνική μυθολογία και τη μελέτη των αρχαίων κλασσικών που διάβαζε στην αρχαιοελληνική γλώσσα.
Το διήγημα
«Οι κουρσάροι», εμπεριέχουν απαγορευμένες λέξεις και νοήματα για τη σημερινή κλίκα που στρογγυλεύει την ιστορία και τη μνήμη. Η ελληνική συνέχεια με την αναφορά αρχαιοελληνικών και χριστιανικών ονομάτων – και με τον αρχηγό που λέγεται Λεωνίδας – όσο και η ταύτιση θρησκείας και εθνικοτήτων είναι εμφατικά παρόντα. Ο Έλληνας είναι ταυτόχρονα ο χριστιανός και ο μουσουλμάνος είναι Τούρκος. Η μοχθηρία των βάρβαρων Τούρκων και των αρναούτηδων αντικρίζει το πάθος και τη γενναιότητα των Ελλήνων. Πάρτε ένα ενδεικτικό δείγμα:
«Το καράβι ετοιμαζόταν να σαλπάρει από την Κούλουρη, τη Σαλαμίνα της αρχαιότητας, τόπος που εκτυλίχθηκε η Αθηναϊκή Ανδρεία. Ένα ελληνικό εμπορικό καράβι, με πολυάριθμο πλήρωμα που είχε φέρει στην Αθήνα μαστίχα, αραβική κόμμι και άλλα…} (…)
