Σελεστέ Φρενέ: «Το σχολείο του λαού» - Νίκη Κεραμέως: «Η αποδιοργάνωσή του»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Έναν αιώνα περίπου μετά τον Φρενέ, οι εκάστοτε μιντιακοί φίλοι των κυβερνήσεων απ’ την μια δυσφημούν τον εκπαιδευτικό ως «τεμπέλη» και «εξυπνάκια» και από την άλλη τον επευφημούν γιατί με το φιλότιμό του και προσωπικό κόστος κράτησε όρθια την εκπαίδευση στα χρόνια της «τηλεπανδημίας»

Εποχή Φρενέ

Ήταν περίπου έναν αιώνα πριν όταν ο Φρενέ έστηνε, θεωρητικά και πρακτικά, τις απόψεις του για το γαλλικό σχολείο. Σεβόμενος την παιδική ηλικία και εκμεταλλευόμενος την περιέργεια και τις ανησυχίες των μικρών μαθητών, πρότεινε ένα ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης, με νέα στοχοθεσία, καινούρια αναλυτικά προγράμματα, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που φάνταζαν αρκετά προωθημένα αλλά και αντίθετα με την κομφορμιστική καθεστηκυία τάξη της εποχής του.

Άλλωστε δεν είναι ο μόνος. Μεγάλοι παιδαγωγοί και οραματιστές έχουν προτείνει απόψεις για τα της εκπαίδευσης. Ακόμη και οι δικοί μας: Γληνός, Δελμούζος, Παπαναστασίου, Παπανούτσος κι όχι μόνο, έχουν πει, προτείνει και εφαρμόσει, σπουδαίες ιδέες. Η εποικοδομητική αμφιβολία, «να αμφιβάλουμε για ό,τι είναι σίγουρο και όχι για ό,τι είναι αμφίβολο, να η εξυπνάδα» που έλεγε ο Αλαίν, μαζί με το ας πάρουμε ό,τι καλό υπάρχει στους άλλους και ας το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα που υποστηρίζουν πολλοί, είναι το δίδαγμα καταξιωμένων φιλοσόφων-παιδαγωγών.

Αντ’ αυτού, οι σημερινοί υπεύθυνοι, προεξάρχουσας της κυρίας Κεραμέως, αντιγράφουν πράγματα χωρίς καμία προσαρμογή και αναπλαισίωση στις εδώ συνθήκες. Δεν αντιγράφουν απλά, «καινοτομούν» μάλιστα, διαλύοντας κάθε σχέση εμπιστοσύνης μ’ αυτούς που καλούνται να τα υλοποιήσουν, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς.

Ευχές για καλή, καρποφόρα, σχολική χρονιά από τη γιαγιά Αλεξάνδρα!

Παλιότερη συγκινητική δημοσίευση της διαδικτυακής φίλης, γιαγιάς Αλεξάνδρας! ( χειμαρρος εφημερίδα Θωμά )

Εύχομαι μαθητές και δάσκαλοι τη νέα σχολική χρονιά να έχουμε βιώματα αληθινά, συναισθήματα που θα μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή ανάλογα με της κ. Αλεξάνδρας!

*Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση είναι αλιευμένη τυχαία από το διαδίκτυο.

Καλή, καρποφόρα, σχολική χρονιά!

Πρώτη μέρα στο σχολείο.

1949 μ.Χ.

Ο πατέρας μου θα πήγαινε δάσκαλος σε ένα χωριό δίπλα στην πόλη της Παραμυθιάς, τις Παγκράτες όπως το λέγανε οι χωριανοί.

Τα χωριά και ο κόσμος τους δεν ήταν για τον πατέρα μου άγνωστα.

Γνώριζε όλους τους ανθρώπους έναν, έναν και ακόμη τις ζωές τους μια και με τους περισσότερους ήταν συναγωνιστές στον πόλεμο.

Στα χωριά μας γύρω είχαν δωθεί σκληρές μάχες. Πολλά σπίτια ορφάνεψαν.

Άνοιξαν τα σχολεία έστω κι αν ο εμφύλιος συνέχιζε να βάζει τον αδελφό εναντίον του αδελφού.

Με είχε γράψει ο πατέρας μου στο σχολείο της Παραμυθιάς όμως εγώ ήθελα να πάω κοντά στον πατέρα μου στο χωριό.

-Δεν είναι δύσκολο του έλεγα, το χωριό είναι κοντά, μπορώ να περπατήσω.

-Θα κουράζεσαι δεν θα μπορείς.

-Μπορώ, μπορώ.

Έτσι το πρωί που θα άνοιγε το σχολείο αφού είχε πάει και είχε κάνει τις εγγραφές μόνος του, θα με έπαιρνε κοντά του.

Ετοίμασε την τσάντα μου, μέσα έβαλε την πλάκα και το κοντύλι. ένα μικρό πλεκτό μαξιλαράκι ήταν ο σπόγγος μου.

Το πρωί νύχτα, σηκώθηκε και με ξύπνησε, νομίζοντας πως δεν θα πάω.

Φεύγουμε το γάλα σου. Αμέσως έριξα δυο πλάτσες νερό στο πρόσωπό μου.

Είχα και έχω καλή σχέση με το γάλα έτσι του έδωσα μια, ντύθηκα σε τρία λεπτά και είπα πάμε μπαμπά.

Τα παπούτσια μου μπαίναν εύκολα.

Ξεκινήσαμε, πήραμε το δρόμο κατά την     Μπουρδέγγα, ένα μέρος που πήγαινα με τα μεγάλα κορίτσια της γειτονιάς.

Στο δρόμο ή δροσιά ήταν πολύ ωραία και οι στάλες της πάνω στα φύλλα σε μάγευαν.

Τα πουλιά κελαηδούσαν και ήταν πολλά. Δεν γνώριζα τις φωνές τους, όμως σήμερα νομίζω πως πήγα σε πολλά σχολεία. Στο σχολείο φύση. Στο σχολείο της φύσης, μπορείς να να ακούσεις μόνο τα δικά σου βήματα στο σούρωπο, το νερό από το λάκκο της Χούβιανης να κυλάει ήσυχα, ήσυχα και ο αγέρας ο πρωινός να σου χαϊδεύει το πρόσωπο.

Σε λίγο φτάσαμε στην ανηφόρα και ήταν πολύ μεγάλη.

-Αν κουρασθείς μου το λες.

-Μια χαρά είμαι.

Περί αριστείας λόγος...

• Του υποκλίνεται όλος ο πλανήτης, αλλά τα ελληνικά κομματικά και μιντιακά κ….χανία, δεν του κάνουν την τιμή.
• Όχι απλώς έφτιαξε ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη,
• Έχει το χαμηλότερο κόστος που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ, αξίας μόλις 500 ευρώ, και από προχθές συγκαταλέγεται επίσημα, στους έξι στον πλανήτη, που έχουν κατασκευάσει InMoov ρομπότ!
• Ο ίδιος χαρακτηρίστηκε η επιτομή της σεμνότητας.
• Ανέβηκε τρεις φορές στο βήμα της κατάμεστης αίθουσας της Λέσχης Επιχειρηματικότητας.
• Είναι μαθητής της Α’ Λυκείου από την Καβάλα, και έχει στο εφηβικό του δωμάτιο ένα ανθρωποειδές ρομπότ, ύψους 1.85 μ. που συνεννοείται σε άπταιστα Αγγλικά.
• Στο άκουσμα των επιτευγμάτων του μικρού Δημήτρη ο Στέλιος Χατζηϊωάννου ανακοίνωσε την χορηγία 10.000 ευρώ για τις σπουδές του και αμέσως μετά στην ίδια κίνηση, την χορηγία 10.000 ευρώ προχώρησε και ο πρόεδρος της KPMG στην Ελλάδα.
• Σε μια τόσο μικρή ηλικία, κατόρθωσε με το προσωπικό του έργο να βάλει την Ελλάδα στην διεθνή κοινότητα δημιουργών τεχνολογικής εξέλιξης, και να βρίσκεται στην κορυφή, με τους πρώτους έξι.
• Ασχολήθηκε με τη ρομποτική για πρώτη φορά σε ηλικία 11 ετών. Μόλις τρία χρόνια αργότερα κατάφερε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μόνος του έναν οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων.
• Καμία βοήθεια από το ελληνικό Κράτος.
• Καμία βοήθεια από το ίδρυμα Ωνάση.
• Καμία βοήθεια από το Σταύρος Νιάρχος.
Ενώ αν είχε πάρει μέρος στο Survivor ή στο Big Brother τώρα θα ήταν ίνδαλμα στη κοινωνία μας... αυτοί είμαστε ...!!!