Αφιέρωση στην κ. Κεραμέως και στον κ. Δήμαρχο Θεσσαλονίκης που ηγούνται του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας.Κρυφός στόχος του ιδρύματος η αναθεώρηση της ιστορίας, η λήθη και επιπλέον να μην καταβληθούν οι νόμιμες, απαράγραπτες,και ισχυρά τεκμηριωμένες γερμανικές οφειλές για τα ναζιστικά εγκλημάτα στη χώρα μας.
Αφιέρωση στην κ. Κεραμέως και στον κ. Δήμαρχο Θεσσαλονίκης που ηγούνται του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας.
Κρυφός στόχος του ιδρύματος η αναθεώρηση της ιστορίας, η λήθη και επιπλέον να μην καταβληθούν οι νόμιμες, απαράγραπτες,και ισχυρά τεκμηριωμένες γερμανικές οφειλές για τα ναζιστικά εγκλημάτα στη χώρα μας.
Η δύναμη της μνήμης.
Άλμπερτ Μπούρλα
Ο κ. Αλμπερτ Μπουρλά είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Pfizer.
Αυτή την εβδομάδα, όπως και κάθε χρόνο, τιμήσαμε τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, έτσι ώστε οι ιστορίες των θυμάτων και των επιζώντων να μην ξεχαστούν ποτέ. Προς μεγάλη μου τιμή, κλήθηκα να συμμετάσχω στη Διεθνή Κληρονομιά των Σεφαραδιτών στο ετήσιο συνέδριο του Κογκρέσου για την Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον και να μοιραστώ την ιστορία της οικογένειάς μου σε σχέση με το Ολοκαύτωμα.
Μνήμη. Αυτή η λέξη, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, με ενέπνευσε να μοιραστώ την ιστορία των γονιών μου. Επειδή αναγνωρίζω πόσο τυχερός είμαι που οι γονείς μου μοιράστηκαν τις ιστορίες τους μαζί μου και την υπόλοιπη οικογένειά μας.
Πολλοί επιζώντες του Ολοκαυτώματος δεν μίλησαν ποτέ στα παιδιά τους για τη φρίκη που έζησαν γιατί τους ήταν πολύ οδυνηρό. Όμως στην δική μου οικογένειά το συζητούσαμε συχνά. Μεγαλώνοντας στη Θεσσαλονίκη, μαζευόμασταν με τα ξαδέλφια μας τα σαββατοκύριακα, και οι γονείς μου, οι θείες και οι θείες μου συχνά μοιράζονταν τις ιστορίες τους.
Το έκαναν γιατί ήθελαν να θυμόμαστε. Να θυμόμαστε όλες τις ζωές που χάθηκαν. Να θυμόμαστε τι μπορεί να συμβεί όταν ο ιός του κακού αφήνεται να εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα. Αλλά, κυρίως, να θυμόμαστε την αξία μιας ανθρώπινης ζωής.
Βλέπετε, όταν οι γονείς μου μιλούσαν για το Ολοκαύτωμα, δεν μιλούσαν ποτέ με θυμό ή εκδίκηση. Δεν μας δίδαξαν να μισούμε αυτούς που το έκαναν αυτό στην οικογένεια και τους φίλους μας. Αντ ‘αυτού μας έλεγαν το πόσο τυχεροί ήταν που ζούσαν και πώς όλοι έπρεπε να δώσουμε αξία σε αυτό, να τιμούμε τη ζωή και να προχωράμε μπροστά. Το μίσος θα ήταν μόνο εμπόδιο σε αυτό.
Έτσι, υπό αυτό το πνεύμα, είμαι εδώ για να μοιραστώ την ιστορία του Μωύς και της Σάρα Μπουρλά, των αγαπημένων μου γονέων.
