Κριτικές στην εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, "Καταστροφές και Θρίαμβοι" (Καραμπελιάς - Ασημακόπουλος -Τασιόπουλος)

Για την εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, "Καταστροφές και Θρίαμβοι"

Γιώργος Τασιόπουλος

Καμία έκπληξη, αφού, όπως και σε κάθε δημοσίευσή του συνεχίζει ιδεολογικά στρατευμένος στο νεοφιλελεύθερο, εθνομηδενιστικό, κοσμοπολίτικο, παγκοσμιοποιητικό του πρόταγμα.

Αποσιωπά κάθε εθνική και φιλολαϊκή κατάκτηση και αναδεικνύει με μανία τη συλλογική ήττα και το διχασμό.

Ο μεγαλοϊδεατισμός των Ελλήνων, σύμφωνα με τον κ. Καλύβα, παράγει μόνο εμφυλίους, διχασμό, πτώχευση και ήττες.

Η απελευθέρωση των Ελλήνων είναι δυτικό ή καλύτερα αγγλικό δώρο. Σε αυτό συμφωνούν με τον κ. καθηγητή, ο κ. Μπήμον και άλλοι ιστορικοί της επιτροπής της κ. Αγγγελοπούλου, αλλά είναι και η επίσημη τουρκική αντίληψη.

Η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος και οι βασικοί υπεύθυνοι γι΄ αυτό, οι οπλαρχηγοί του αγώνα. Το μόνο θετικό στο νεοσύστατο κράτος το βαυαρικό του DNA.

_____****______

Η κριτική από τον Βασίλη Ασημακόπουλο (Vasilis Asimakopoulos) 

Για την εκπομπή των Σκάι-Καλύβα, Καταστροφές και Θρίαμβοι

Είχα γράψει μια πρόταση-σχόλιο αμέσως μετά το 1ο επεισόδιο. Θα δω όλη τη σειρά και ίσως μετά γράψω κάτι συνολικό. Μετά και το 2ο επεισόδιο της περασμένης Παρασκευής (1830-1913), πέραν της διαφωνίας μου , είναι και μεγάλη η επιστημονική αδυναμία που εμφανίζει η σειρά.

Δεν είναι μόνον ότι απουσιάζουν από την αφήγηση καταλυτικής σημασίας γεγονότα. Αυτό που διαφημίζει αφετηριακά το κανάλι και ο παρουσιαστής-υπεύθυνος της σειράς, μια νέα δηλαδή οπτική, είναι τραγικά φτωχή και ανεπαρκέστατη.

Στο 2ο επεισόδιο, 1830-1913 δεν υπήρξε καμία αναφορά στο Κίνημα στου Γουδή (1909), στον Ελευθέριο Βενιζέλο (και μιλάμε για την εποχή μέχρι και τους Βαλκανικούς Πολέμους), σχεδόν ανύπαρκτη αναφορά στο Κρητικό ζήτημα και τις αντίστοιχες επαναστάσεις-εξεγέρσεις στην Κρήτη που συγκλονίζουν τον ελλαδικό χώρο, καμία αναφορά στο Μακεδονικό ζήτημα-Αγώνα που επίσης παίζουν καταλυτικό ρόλο και προφανώς καμία αναφορά στους Ριζοσπάστες στα Επτάνησα, γενικώς απουσιάζει το επαναστατικό εθνικο-ενωτικό κίνημα στις διάφορες εκδοχές του και η Μεγάλη Ιδέα, που ήταν η κινητήρια δύναμη στα πρώτα 100 χρόνια (από το 1821), παρά μόνο μία φορά νομίζω αναφέρθηκε και αυτή απαξιωτικά.

Δεν υπήρξε καμία αναφορά στον πολύ σημαντικό Κριμαϊκό Πόλεμο στα μέσα του 19ου αιώνα και την επιρροή που άσκησε στην Ελλάδα και το ελληνικό κράτος ειδικότερα.

Γ. Κοντογιώργης, Πώς το πολιτικό σύστημα ιδιοποιείται το κράτος και χειραγωγεί την κοινωνία

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 2.4.2021 στην εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο.

Γ. Κοντογιώργης, Πώς το πολιτικό σύστημα ιδιοποιείται το κράτος και χειραγωγεί την κοινωνία

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης στις 2.4.2021 στην εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» του τηλεοπτικού σταθμού Βεργίνα TV και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κοκορίκο.

Η μακρά πορεία του ελληνισμού μέσα στο χρόνο: πραγματικότητα ή επινόηση;

από

 Σπύρος Κουτρούλης

 -

16 Μαρτίου 2021

0

117

Ο ελληνισμός είναι συνομήλικος με την ελληνική γλώσσα. Ό,τι έχει γραφεί στην γλώσσα αυτή, είναι το ζωντανό αλλά όχι και το μοναδικό τεκμήριο της ύπαρξής του.  Συνεπώς  στο χρονικό  εύρος αυτής της γλώσσας,  δηλαδή στην διάσταση περίπου τριών χιλιάδων χρόνων ξετυλίγει την ιστορική του πορεία ως σύνολο που έχει συνείδηση της ενότητάς του.

Ο Ρ. Μπήτον σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο περιοδικό «Φρέαρ» (Περ. «Φρέαρ», Ιούλιος 2020, τεύχος 27-28, σελ. 21) διαπιστώνει το στοιχείο της ελληνικής συνειδητοποίησης  να αναδεικνύεται κατά τους Περσικούς πολέμους, δηλαδή την  πρώτη οργανωμένη συλλογική προσπάθεια του ελληνισμού να αντισταθεί σε ένα πολλαπλάσιο εχθρό που εισβάλλει από την ανατολή. Στα ίδια συμπεράσματα δεν κατέληξαν μόνο οι παλαιότεροι ιστορικοί μας ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, ο Σ. Ζαμπέλιος, αλλά και οι νεότεροι ο Κ. Δημαράς, ο Ν. Σβορώνος και ο Γ. Δερτιλής. Σε αυτή την συζήτηση η συνεισφορά της γενιάς του ’30  είναι πολύτιμη: επέτυχε με το έργο της τον συγκερασμό παράδοσης και νεοτερικότητας, οικουμενισμού και ελληνισμού, η υιοθέτηση της φόρμας του μοντερνισμού και η ανανέωση της ποίησης  συνδυάστηκε με την ανακάλυψη των σημασιών που έχουν ο Μακρυγιάννης, ο Θεόφιλος, η λαϊκή παράδοση αλλά και η εκκλησιαστική λειτουργία ως διάσωση του ύφους της αρχαίας τραγωδίας.

Απέναντι σε αυτή την σχολή σκέψης διαμορφώθηκε, κυρίως μετά την άνοδο της παγκοσμιοποίησης και τις προσδοκίες που αυτή έφερε για την κατάργηση των εθνικών κρατών, μια αντίθετη σχολή σκέψης που θεωρεί τον ελληνισμό ως κατασκευή του ελληνικού κράτους και των ιστορικών του. Το συμπέρασμα αυτό όχι μόνο περιφρονεί την ιστορική πραγματικότητα αλλά παρερμηνεύει πολλούς νεότερους ιστορικούς  που κάποιοι όπως ο Ε. Γκέλλνερ παραδέχονται ότι το ελληνικό έθνος προϋπήρξε της επανάστασης του 1821. Συνεπώς δεν είναι το ελληνικό έθνος πρόσφατη κατασκευή, αλλά οι θεωρίες που ερμηνεύουν αυτό ως πρόσφατη κατασκευή.

Πως οι ελίτ μέσω του κράτους έφεραν το ελληνικό έθνος στα μέτρα τους

Καραμπελιάς Γιώργος

8 Ιανουαρίου 2021

3753

H ανισομετρία μεταξύ έθνους και κράτους στην Ελλάδα (το ελληνικό έθνος μέχρι σχετικά πρόσφατα υπερέβαινε τις διαστάσεις του κράτους) δεν είχε επιτρέψει ποτέ στο παρελθόν την πλήρη σύμπτωση έθνους και κράτους. Και παρότι οι Κύπριοι αγωνιστές δάκρυζαν όταν έψαλλαν το "σκέπασε μάνα σκέπασε", αυτή τους συμπεριφέρθηκε μάλλον σαν μητρυιά που απόδιωχνε τα παιδιά της.

Οι ελίτ του ελλαδικού κράτους, στην πλειοψηφία τους, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 80 ή 90 χρόνια της ιστορίας του, προσπαθούσαν διαρκώς να ανακόψουν τη βούληση του εθνικού σώματος, για δημιουργία ενός ενιαίου ελληνικού κράτους που να περιλαμβάνει το σύνολο του έθνους. Πράγμα που έκαναν είτε κάτω από τη μόνιμη πίεση των μεγάλων δυνάμεων που επιθυμούσαν μια μικρή Ελλάδα άθυρμα στα χέρια τους, είτε διότι είχαν ενστερνιστεί και οι ίδιοι την ίδια ιδεολογία (η μικρά άλλα τίμιος Ελλάδα) είτε, συνηθέστερα, και για τα δύο μαζί. Αυτό το γεγονός θα μεταβάλει την υπαρκτή ήδη επί τουρκοκρατίας διαφοροποίηση των ανώτερων τάξεων και των ελίτ, με το λαϊκό σώμα σε αντίθεση μεταξύ κράτους και έθνους.

Εξ ου και η γελοιότης του σχήματος που προωθούν οι εθνοαποδομητές πως "είναι το κράτος που συγκρότησε το έθνος", όχι μόνο διότι το έθνος προϋπήρχε κατά χιλιετίες του νεοελληνικού κράτους, αλλά και διότι το κράτος, αντίθετα, προσπαθούσε να συρρικνώσει το έθνος στα δικά του μέτρα και μεγέθη. Ο πρώτος που θα δοκιμάσει να άρει αυτή την ανισορροπία, εν μέρει επιτυχώς, υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Αυτός είχε αναδειχθεί μέσα από την επανάσταση ενός τμήματος του αλύτρωτου ελληνισμού, πέραν του ελλαδικού κράτους, της Κρήτης, η οποία εξεβίασε κυριολεκτικώς την ένταξή της στο ελληνικό κράτος. Ο Βενιζέλος ερχόταν από έξω, γι’ αυτό και θα επιχειρήσει μιαν αντίστροφη κίνηση: να φέρει το κράτος στα μέτρα του έθνους.

Εν τέλει, αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο ευρύτερο έθνος και τον στενό ελλαδισμό των κρατικών ελίτ (συσπειρωμένων γύρω από τον βασιλιά Κωνσταντίνο) θα οδηγήσει και στην πρώτη μεγάλη εμφύλια διαμάχη, από το 1915 έως το 1923. Αυτός ο διχασμός τελικά και θα οδηγήσει στη βίαιη συρρίκνωση του έθνους, ώστε να προσαρμοστεί στα μεγέθη του κράτους, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Εμφύλιος πόλεμος 

Το 1922, η σύμπτωση έθνους και κράτους (εκτός από την Κύπρο και τη Βόρεια Ήπειρο) θα ολοκληρωθεί με την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης. Εν συνεχεία, καθώς οι Έλληνες θα έχουν χάσει κάθε μεγάλο εθνικό όραμα, θα ακολουθήσει μία μακρά περίοδος εμφύλιων διαμαχών και αντιπαραθέσεων, στη διάρκεια των οποίων το κράτος συχνά συγκρούεται με το λαϊκό σώμα, ή με ένα μεγάλο μέρος του, ακόμα και βίαια.

Αυτό  θα συμβεί κατ’ εξοχήν στη διάρκεια του εμφυλίου, αλλά και στις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, στα Ιουλιανά και προφανώς στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Άλλωστε, αυτή η διαμάχη συνιστά εν μέρει και σύγκρουση στο εσωτερικό του λαϊκού σώματος, όπως ανάμεσα στις ελλαδικές μάζες και τις επήλυδες προσφυγικές μάζες. Επίσης, ανάμεσα στους παλαιοελλαδίτες  και τις νέες χώρες.