ΝΑΤΟ-Έξοδος βάσει του άρθ. 13: Διαλύστε το ΝΑΤΟ, κλείστε 800 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, διώξτε τους εγκληματίες πολέμου

Του καθηγητή Michel Chossudovsky

Αυτό το κείμενο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις  4 Απριλίου 2019 στο πλαίσιο της Διεθνούς Διάσκεψης της Φλωρεντίας: Όχι Πόλεμος, Όχι ΝΑΤΟ, που επικεντρώθηκε στη βασική σχέση μεταξύ των στρατιωτικών επιχειρήσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ που στρέφονται κατά στοχευόμενων χωρών και στην επιβολή εκτεταμένων νεοφιλελεύθερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων. πριν και στον απόηχο των στρατιωτικών επεμβάσεων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. 

Στο αποκορύφωμα της κρίσης στην Ουκρανία, πλησιάζει ένα σενάριο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Προβλέπεται πυρηνικός πόλεμος. Το μέλλον της ανθρωπότητας απειλείται.

Ποιες είναι οι Λύσεις:

• Έξοδος του ΝΑΤΟ σύμφωνα με το άρθρο. 13. Ανακοίνωση Καταγγελίας
• Ένα Παγκόσμιο Αντιπολεμικό Κίνημα
• Η Απενεργοποίηση της Πολεμικής Προπαγάνδας
• Η λογική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ
• Διπλωματία και ειρηνευτικές  διαπραγματεύσεις,
• Το κλείσιμο της Πολεμικής Οικονομίας . 

 

Michel Chossudovsky , 17 Απριλίου 2022

***

Αυτό το άρθρο εξετάζει τους κινδύνους και τις συνέπειες ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και τη φύση των προηγμένων οπλικών συστημάτων που αναπτύσσονται από τον ευρύτερο συνασπισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου έχουν διαπραχθεί από κράτη μέλη του ΝΑΤΟ.

Αντικείμενο του Φλωρεντίας 2019 είναι το NATO-EXIT. Η διάλυση του ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων. 

Υπάρχει μια (κάπως αντιφατική) ρήτρα στη Συνθήκη της Ατλαντικής Συμμαχίας (άρθρο 13) που επιτρέπει την αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Αυτή η ρήτρα πρέπει να εξεταστεί και να προβλεφθεί μια στρατηγική.

Το αίτημα ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ να αποχωρήσει από τη Συνθήκη ανήκει στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ποιες είναι οι νομικές επιπτώσεις αυτής της ρήτρας;

Στο συμπέρασμά μας θα αναφερθούμε σε τι είδους ενέργειες απαιτούνται από τα μαζικά κινήματα για την επίτευξη αυτού του στόχου, έχοντας κατά νου ότι από τον πόλεμο στο Ιράκ (2003), τα κινήματα διαμαρτυρίας έχουν παραποιηθεί και χειραγωγηθεί. Ενώ η υπερθέρμανση του πλανήτη γίνεται πρωτοσέλιδο, οι κίνδυνοι του πυρηνικού πολέμου δεν αναφέρονται σχεδόν καθόλου. Γιατί;

Διονύσιος Σκλήρης: Φιλελευθερισμός και κοινοτισμός μετά το τέλος του τέλους της Ιστορίας

Φιλελευθερισμός και κοινοτισμός μετά το τέλος του τέλους της Ιστορίας

Διανύουμε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από μια μετάβαση από το αποκορύφωμα της παγκοσμιοποίησης της φιλελεύθερης δημοκρατίας προς μια νέα ενδεχομένως εποχή που θα διακρίνεται από μια πολλαπλότητα αντίπαλων μπλοκ, τα οποία θα διαθέτουν το καθένα τη δική του εναλλακτική οικουμένη. Σε μία παρόμοια μεταιχμιακή περίοδο θα είχε ενδιαφέρον μία επισκόπηση της ιστορίας των διαπλοκών του φιλελευθερισμού και του κοινοτισμού κατά τη νεωτερικότητα.

Στην καθαυτό νεωτερικότητα (18ος αιώνας-αρχές 20ου) ο φιλελευθερισμός θεμελιώνεται στην ελευθερία του ατόμου κατ’ αρχήν να έχει ιδιοκτησία και να ασκεί οικονομική δραστηριότητα και συνδέεται ιστορικώς με τη διπλή και παράλληλη επέκταση του καπιταλισμού και της αντιπροσωπευτικής αστικής εκδοχής της δημοκρατίας. Σε ένα οντολογικό επίπεδο πολιτικής φιλοσοφίας, ο φιλελευθερισμός δομείται γύρω από τις θεωρίες κοινωνικού συμβολαίου που εκδέχονται τα μέλη μιας πολιτικής κοινωνίας ως συμβαλλόμενους σε εταιρεία με απορρέοντα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η κατανόηση της κοινωνίας ως συμβολαίου αποσάρθρωσε τις παλαιότερες κοινότητες στις οποίες υπήρχε μια αίσθηση ιερότητας στις κοινωνικές σχέσεις, η οποία απέρρεε και από τη θεώρηση ότι η κοινωνία μπορεί να αντανακλά ευρύτερες κοσμολογικές σχέσεις ή και μία θεία υπερκόσμια τάξη (ή αναλογικώς και τα δύο). Με αυτήν την έννοια ο φιλελευθερισμός υπερβαίνει τον προνεωτερικό κοινοτισμό. Οι θεωρίες κοινωνικών συμβολαίων ομολογουμένως διανοίγουν δυνατότητες προόδου και χειραφέτησης, καθώς για να είναι ένα μέλος της κοινωνίας «συμβαλλόμενος» πρέπει να είναι ελεύθερος (κατάργηση της δουλείας) και να έχει θεσμική τουλάχιστον ισότητα (φεμινισμός, δικαιώματα μειονοτήτων). Η νεωτερική εκδοχή της δημοκρατίας σε αντίθεση με την αρχαία κοινοτική επικεντρώνει στις μειονότητες και στο δικαίωμά τους να αποστασιοποιούνται από την κυρίαρχη κοινότητα και να μην εξοστρακίζονται όπως στην αρχαία δημοκρατία.

Καληνύχτα...

Λιμπεραλκούλτ: Η δυτική «Πολιτική Ορθότητα» κατά της Δύσης

του Δημήτρη Μπελαντή

ΠΗΓΗ: δρόμος της αριστεράς

Η εποχή μας,εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, είναι η εποχή των πολιτιστικών πολέμων («cultural wars»). H διεθνοποίηση ή παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας, η άνοδος των ταυτοτικών κινημάτων ή κινημάτων ταυτοτικής πολιτικής («identity politics») και του μετα-φιλελεύθερου δικαιωματισμού, η ομογενοποίηση της πλανητικής διανόησης και η ριζική αμφισβήτηση των ως τώρα κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς, έχουν θέσει εκ των πραγμάτων το ζήτημα μιας πολύ έντονης και σοβαρής σύγκρουσης για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, των ανθρώπινων σχέσεων και του πολιτισμού στις δυτικές κοινωνίες. 

Ένα σημαντικό τμήμα της μορφωμένης και της εκπαιδευτικής κοινής γνώμης και διανόησης στη Δύση αμφισβητεί ριζικά τη Δύση. Όχι κυρίως από τη σκοπιά του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης αλλά από τη σκοπιά της καταπολέμησης του «ένοχου και ρατσιστικού παρελθόντος» του δυτικού πολιτισμού. Ο δυτικός πολιτισμός οφείλει να αποχωρήσει από το προσκήνιο της Ιστορίας και να προσχωρήσει στην αποδόμησή του («deconstruction»). Ιδίως θεωρητικά ρεύματα όπως ο γαλλικός μεταδομισμός, τα ακαδημαϊκά αγγλοσαξωνικά critical studies ή τα postcolonial studies ή τα gender studies βρίσκονται στην πρωτοπορία αυτής της κριτικής.

Υπάρχει πραγματική βάση σε αυτή την κριτική;

Και βέβαια υπάρχει. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι για αιώνες ουσιαστικά η εκπαίδευση στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μεταξύ αυτών ιδίως στις αποικιακές και ιμπεριαλιστικές χώρες, ανέδειξε συστηματικά την «ανωτερότητα του δυτικού-λευκού ανθρώπου» έναντι των κατακτημένων λαών και ιδίως των «εγχρώμων», του χριστιανικού πολιτισμού έναντι των άλλων, της ανδρικής φυσικής κυριαρχίας και υπεροχής απέναντι στις γυναίκες, τα παιδιά και τα ζώα, τη «φυσικότητα» της δουλείας κ.λπ. Ότι ενίσχυσε τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό και την εδαφική κατάκτηση καθώς και μια λογική πολιτισμικής και φυλετικής υπεροχής κάθε «ανώτερου» έθνους ή φυλής έναντι των άλλων. Η αποκορύφωση αυτών των ιδεολογικών προσλήψεων στη Δύση, σε συνδυασμό και με τα αποτελέσματα της κρίσης του 1929 και του Ευρωπαϊκού Εμφυλίου Πολέμου, ήταν ο φασισμός και ο ναζισμός και η φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η υιοθέτηση μιας πολιτικής «κοινωνικής ή φυλετικής υγιεινής» έναντι των εκφυλισμένων «φυλών» και ομάδων δεν θα μπορούσε να προκύψει, αν δεν είχε προετοιμαστεί μακροχρόνια από αντίστοιχες ιδεολογίες και πολιτιστικές πρακτικές στα αναπτυγμένα καπιταλιστικά έθνη.

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ...

Άκουσα Πατούλη, Βορίδη δημάρχους και κατέληξα...

Τα βόρεια προάστια δεν έχουν ρεύμα γιατί έχουν δέντρα.

Τα νότια προάστια έχουν ρεύμα γιατί δεν έχουν δέντρα.

Έτσι, η Βόρεια Αθήνα πάγωσε μες στον χιονιά.  Αλλά και οι φτωχογειτονιές στη Δυτική Αθήνα πάγωσαν αφού η κεντρική θέρμανση για αυτές είναι πολυτέλεια.

Υπεύθυνη για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι η ΔΕΔΔΗΕ, καθώς δεν κάνει προληπτική συντήρηση του δικτύου.  Αιτία  η ιδιωτικοποίηση και η μείωση του προσωπικού μετά τη μετατροπή της ΔΕΗ σε ΔΕΔΔΗΕ. Τα εξωτερικά συνεργεία αρκούν μόνο για τη διακοπή ρεύματος στα φτωχοποιημένα νοικοκυριά!

Βιβλιογραφία: "«ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ» ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΧΡΕΟΣ» ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥΣ - ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ", ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έχει σχέση ο κορονοϊός με τον άκρατο καπιταλισμό; - slpress.gr

Έχει σχέση ο κορονοϊός με τον άκρατο καπιταλισμό; - slpress.gr: Ο κορονοϊός είναι αποτέλεσμα της αλαζονείας του καπιταλισμού. Δεν σεβάστηκε τη φύση. Η πανδημία το υπονομεύει, αλλά μπορεί να προσαρμοστεί.

Νεοφιλελευθερισμός και Εκπαίδευση

Νεοφιλελευθερισμός και Εκπαίδευση

Κώστας Θεριανός

Την περασμένη δεκαετία, έγιναν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις σε διάφορες χώρες με κυρίαρχα χαρακτηριστικά:

• τη διοικητική αποκέντρωση των σχολείων μέσω της παροχής διοικητικής αυτονομίας σε επίπεδο σχολικής μονάδας,

• την παροχή της δυνατότητας στους γονείς να επιλέγουν το σχολείο που θα παρακολουθήσουν τα παιδιά τους (parental choice),

• τη χρηματοδότηση των σχολείων με κριτήριο τον αριθμό των μαθητών που εγγράφουν.

 Πιο συγκεκριμένα, οι χώρες στις οποίες έγιναν μεταρρυθμίσεις σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η Αγγλία, η Ουαλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Σουηδία. Η εκπαιδευτική πολιτική της κάθε χώρας έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και παραμέτρους, των οποίων η αναλυτική παρουσίαση ξεφεύγει από τα πλαίσια αυτού του άρθρου. Η χρηματοδοτική αποκέντρωση στην Αγγλία και την Ουαλία έχει ολοκληρωθεί, στη Νέα Ζηλανδία βρίσκεται στην αρχή, ενώ στις Η.Π.Α. έχουν εμφανισθεί και άλλες μορφές αποκέντρωσης όπως τα ανάδοχα σχολεία (charter schools). Όμως, το κοινό σημείο που χαρακτηρίζει τις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν και γίνονται σε αυτές τις χώρες είναι η αναδιανομή της εξουσίας ανάμεσα στο κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα σχολεία, τους γονείς και η αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των σχολικών μονάδων.

Το κύριο επιχείρημα των κυβερνήσεων για τις μεταρρυθμίσεις αυτές είναι ότι αν το εκπαιδευτικό σύστημα λειτουργήσει σε συνθήκες ανταγωνισμού όπου:

• το κάθε σχολείο θα προσπαθεί να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες από τα άλλα προκειμένου να προσελκύσει περισσότερους μαθητές,

• και το όλο σύστημα (σχολική μονάδα και εκπαιδευτικοί) αξιολογείται σε εθνικό επίπεδο

Τι σημαίνει «Μεγάλη Επανεκκίνηση-Great Reset» σε απλά ελληνικά

Από

 Κατερίνα Μπερλή

 -

21/01/2021

«Σε κάθε ιδέα, πρέπει να ψάξει κανείς από πού έρχεται και πού πάει. Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι καλή ή όχι.» Μπ. Μπρεχτ

Θέμα της φετινής συνάντησης Κορυφής 2021 του Παγκόσμιου Οικονομικού Forum γνωστού ως Νταβός [Διεθνής ΜΚΟ (INGO)], είναι η «Μεγάλη Επανεκκίνηση», η μη επιστροφή στην κανονικότητα την εποχή μετά τον covid-19. Συμμετέχουν οι ισχυροί του κόσμου-  πολυεθνικές, Τράπεζες, φαρμακευτικές, ασφαλιστικές και άλλες, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων τεχνολογικών κολοσσών και οι πολιτικοί. Τι μπορεί να σημαίνει ο γρίφος «μη επιστροφή στην κανονικότητα»; Μέσα από ένα ασαφές κείμενο (και όπου υπάρχει ασάφεια πάντα υποκρύπτεται δολιότητα), σταχυολογούμε μερικές φράσεις κλειδιά όπως βιώσιμη ανάπτυξη,  δημοκρατικοποίηση! των υπερκομπιούτερ -HPC, μακράς διάρκειας αποτέλεσμα των εταίρων. Θα αναφερθούμε παρακάτω στο πως εξειδικεύεται ο στόχος της βιώσιμης ανάπτυξης που είναι κυρίαρχος στόχος της συνόδου.

«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαΐ. Ο λόγος: έχουνε κιόλας φάει.» Μπ. Μπρεχτ

Αναφέρονται 6 υψηλά θέματα και υπερφιλόδοξοι στόχοι για την αλλαγή το κλίματος και την σωτηρία των πλανητών! (for people, nature and planets), οποία αλλαζονεία!, στόχοι των οποίων η επίτευξη θα επιταχυνθεί.  Αναφέρεται ότι η προσπάθεια Επανεκκίνησης είναι εξ ολοκλήρου χωρίς προηγούμενο, ότι χρειάζεται κάποιου τύπου σχέδιο Μάρσαλ. Εξαγγέλλει ότι η αγορά των ρύπων στην ενέργεια θα αλλάξει και θα συνδεθεί με τις τεχνολογικές αλλαγές, θα αλλάξουν οι ορισμοί για τη μηδενική κατανάλωση ενέργειας, θα σταματήσει η στήριξη- επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα. Θα χρησιμοποιηθούν ευρέως νέες τεχνολογίες για τη συλλογή και χρήση του διοξειδίου του άνθρακα και για πλήθος λειτουργιών που σήμερα εκτελούνται με άλλες τεχνολογίες. Αναφέρεται ότι θα αλλάξει η συμπεριφορά των πολιτών έναντι των πόρων- νερό και ενέργεια- δηλαδή θα αυξηθούν πολύ οι τιμές τους καθώς η τιμολόγηση πόρων θα ακολουθεί την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» (ερμηνευόμενο ως «ο πληρώνων έχει δικαίωμα να ρυπαίνει»). Αναφέρεται ότι θα επιταχυνθούν οι καινοτομίες και η αγροτική παραγωγή θα αναδιαρθρωθεί με νέα τεχνολογικά συστήματα. Ότι ο ΟΗΕ θα θέσει πιο ψηλά τον πήχη των στόχων. Παράλληλα, ενώ οι τιμές των πόρων τροφή, νερό, ενέργεια  θα αυξηθούν, πουθενά δεν αναφέρεται πώς οι πολίτες θα μπορούν να καλύψουν το αυξημένο κόστος χωρίς δουλειές. Πουθενά δεν αναφέρεται πώς στους στόχους θα συμβάλλουν οι άνθρωποι με την εργασία τους, πώς θα κάνουν επενδύσεις οι αγρότες χωρίς επαρκές εισόδημα και σε ποιο ποσοστό χρειάζεται η απασχόληση στην νέα οικονομία, χωρίς προηγούμενο.

Εν ολίγοις, ποια είναι η θέση της εργασίας στο νέο οικοδόμημα. Και τι προβλέπεται για την αναμενόμενη μαζική εξαθλίωση της μεγάλης στρατιάς των «ανέργων της τεχνολογίας»- ανθρώπων, αγροτών που θα χάσουν τα χωράφια τους και επιχειρήσεων που θα κλείσουν.

«Μπορείτε να διακηρύσσετε όσο θέλετε, κύριοι, την ωραία σας φιλοσοφία.

Αλλά ώσπου να μας δώσετε να φάμε, οι ιδέες σας για το Καλό και το Κακό μπορούν να περιμένουν». Μπ. Μπρεχτ

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι υπονοεί η ασάφεια των κειμένων με ένα κατανοητό συλλογισμό, που καταλήγει στα πιο πιθανά αποτελέσματα από την εφαρμογή της Επανεκκίνησης. ΄

Όλες οι ταχείες εξελίξεις που ζούμε, πάντως, είναι συνέχεια του 2ου ΠΠ, όπως θα δειχθεί.

Καπιταλισμός, ένα απέραντο “Χοιροστάσιο” δυσωδίας και σήψης

Κριτική από τον Μάκη Γεφυρόπουλο

Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη εκείνη που μπορεί να διατηρήσει  αναλλοίωτα στη ζωή τα οράματα ανθρώπων που έχουν  από καιρό αφήσει την εφήμερη επίγεια περιπλάνηση τους, αποτελώντας μία καλλιτεχνική μηχανή του χρόνου, απαράμιλλης αισθητικής αξίας. Τα καρέ κρύβουν μέσα τους ζωντάνια, τις ιδέες των δημιουργών τους, οι οποίες και μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές,  υφαίνοντας  αριστοτεχνικά το συλλογικό ασυνείδητο στην ανώτερη του βαθμίδα.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (5 Μαρτίου 1922- 2 Νοεμβρίου 1975) ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, με εξαίσια κριτική ματιά, με έργα που βρίθουν από προβληματισμούς, πολιτικούς συμβολικούς στοχασμούς και μία ευαισθησία που καθηλώνει. Χαρακτηρίστηκε ως ένας αιρετικά εκκεντρικός, μα οι ταινίες του είναι γεμάτες με εικόνες μέγιστης ανθρωπιστικής ευκρίνειας που κεντρίζουν άμεσα την καρδιά του θεατή, μιλώντας  του απευθείας , χωρίς μεσάζοντες στο νου, θέτοντας προβληματικές, ενεργοποιώντας δράσεις, «δολοφονώντας» την απάθεια.

Η πλειοψηφία των ταινιών  (κομψοτεχνήματα όπως το Θεώρημα, Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ή το Σαλό) του γεννημένου στην Μπολόνια, Ιταλού σκηνοθέτη, διακρίνονται από μία κυνική ωμότητα. Μια οργισμένη ωμότητα που κοχλάζει, όμοια με την ομορφιά της Φύσης, που για τον Μαρξιστή διανοούμενο είναι ιερή, η αυθεντική πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.

Καταπιάνεται με δύσκολα θέματα όπως είναι η θρησκεία, ο έρωτας, η καταπίεση του φασισμού, με ενδελεχή τρόπο, αφήνοντας στην άκρη την ασφάλεια της μέσης οδού, κύριο εργαλείο πολλών σύγχρονών του. Απεχθάνεται την αδράνεια και τον σταδιακό εκφυλισμό της ιταλικής κοινωνίας, τη διάβρωση του ντόμπρου προλεταριάτου της νιότης του και τη μετατροπή του σε ένα άβουλο κοπάδι. Σιχαίνεται την συγκεντρωτική δύναμη  των αστών με μικροαστική νοοτροπία και φασιστική σκέψη. Πολέμιος όλων  εκείνων που απομυζούν τα κεφάλαια του λαού προς ίδιον όφελος.

Στη ταινία του, Χοιροστάσιο (Porcile,1969), ο ευφυής Παζολίνι ανακρίνει το καπιταλιστικό σύστημα και την κτηνωδία που προκαλεί στη συντριπτική πλειονότητα του λαού, με μόνη εξαίρεση , των ιδιοκτητών εκείνων που ευημερούν, ταΐζοντας τα γουρούνια τους με ανθρώπινη σάρκα. Η ετυμηγορία του είναι κατηγορηματική, βρίσκοντάς τους ένοχους, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, καταδικάζοντάς τους στην πυρά της κοινωνικής συνείδησης.

Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός

Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός: Θεωρούμε γελοίες τις αναφορές στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και ξένων επενδύσεων σε χώρες όπως η Ελλάδα, στην οποία διεξάγεται η μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών - αφού δεν πρόκειται να ωφεληθούν ούτε στο ελάχιστο οι Έλληνες, οι οποίοι θα χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν παραμένοντας χρεωμένοι στο δι

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ, ΤΟ NEW DEAL ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΔΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,

ΤΟ ΠΛΗΣΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟ ΤΗΛΕΜΑΘΗΜΑ

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ, ΤΟ NEW DEAL ΤΩΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΔΩΝ

Ναόμι Κλάιν: Tηλε-new deal, το «Δόγμα του Σοκ» της πανδημίας

Πολλοί γονείς είδαν τα παιδιά τους κατά την πανδημία να παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω της Google ή του Zoom, και ίσως θεώρησαν ότι ήταν ένας καλός και εκπαιδευτικός τρόπος να περνούν την μέρα μέσα στο σπίτι.

Όμως σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά. Η καραντίνα, εκτός από τον προληπτικό σκοπό της, λειτούργησε και σαν ένα «ζωντανό εργαστήριο για ένα μόνιμο - και εξαιρετικά κερδοφόρο - χωρίς επαφή, χωρίς δημοκρατία, μέλλον», γράφει η Ναόμι Κλάιν σε άρθρο της στο Intercept, παρατηρώντας ότι «κάτι που μοιάζει με ένα συγκροτημένο δόγμα του σοκ της πανδημίας αρχίζει να εμφανίζεται. Αποκαλέστε το “τηλε-New Deal”».

Γονείς και παιδιά, σύμφωνα με την Ναόμι Κλάιν, έχουν εμπλακεί σε ένα «μεγάλο πείραμα στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση», όπου οι εταιρείες συλλέγουν πολλά δεδομένα και αναζητούν τρόπο να γίνει μόνιμη, επειδή πιστεύουν ότι αυτός είναι ένας καλύτερος τρόπος , ή τουλάχιστον, ένας πιο κερδοφόρος τρόπος.

O Έρικ Σμιτ, πρώην πρόεδρος της Google και νυν πρόεδρος της αμερικανικής Επιτροπής Εθνικής Ασφαλείας σε ζητήματα Τεχνητής Νοημοσύνης ζητά ενίσχυση των χρηματοδοτικών πακέτων σε εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Google και η Amazon, για να εκτελούν δημόσιες λειτουργίες με πρόφαση την αναγκαιότητα αμερικανικής απάντησης στην τεχνολογική ενδυνάμωση της Κίνας.

«Θα είναι ένα πάρτι για τις εταιρείες τεχνολογίας», αναλύει η Ναόμι Κλάιν στο Democracy Now. «Δεν επιδιώκουν επιστροφή στην κανονικότητα όπως την ξέραμε. Θέλουν να πάμε σε ένα νέο μοντέλο, όπου οι προνομιούχες τάξεις, όλοι εκείνοι που είναι σε θέση να απομονωθούν, να λαμβάνουν ό,τι χρειάζονται ψηφιακά, με drone, με ρομποτικά αυτοκίνητα… Βλέπουμε μια τεράστια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της Silicon Valley, και από το σημείο όπου όλες αυτές οι τεχνολογίες ήταν πολύ, πολύ αμφιλεγόμενες, για την φυσική μας ασφάλεια (πόσα ατυχήματα έγιναν με drone που παρέδιδαν προϊόντα;), για την ασφάλεια των ευαίσθητων πληροφοριών μας στην περίπτωση της τηλεϊατρικής ή ακόμη και το όφελος των παιδιών μας να βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη όλη μέρα, τώρα να παρουσιάζονται ως λύσεις».

Κάτι κακό για κάποιους είναι καλό ...

Οι εξαιρετικά πλούσιοι της Αμερικής έχουν δει τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 282 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων πανδημίας

Του Alan Macleod - 27 Απριλίου 2020 - Source Mint News

Μια νέα έκθεση από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών δείχνει ότι, ενώ δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει τη δουλειά τους λόγω της πανδημίας κορωνοϊού, η  πάμπλουτη ελίτ των ΗΠΑ είδε καθαρή αύξηση στα κέρδη της, αξίας 282 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε μόλις 23 ημέρες. 

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η οικονομία πρέπει να συρρικνωθεί κατά 40% αυτό το τρίμηνο. Η έκθεση σημειώνει επίσης ότι μεταξύ 1980 και 2020, η φορολογική επιβάρυνση των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, μετρούμενη ως ποσοστό του πλούτου τους, μειώθηκε κατά 79%. Τα τελευταία 30 χρόνια, ο πλούτος των αμερικανών δισεκατομμυριούχων έχει αυξηθεί περισσότερο από 1.100%, ενώ ο διάμεσος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε μόλις κατά 5%. 

Το 1990, ο συνολικός πλούτος που κατείχε η τάξη των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων ήταν 240 δισεκατομμύρια δολάρια, σήμερα ο αριθμός αυτός είναι 2.950 δισεκατομμύρια δολάρια. Έτσι, οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι έχουν συσσωρεύσει περισσότερο πλούτο τις τελευταίες τρεις εβδομάδες από ότι πριν από το 1980. Ως αποτέλεσμα, μόνο τρία άτομα - ο Jeff Bezos, Διευθύνων Σύμβουλος της Amazon, ο Bill Gates, συνιδρυτής της Microsoft και ο Warren Buffet του Berkshire Hathaway - διαθέτουν τόσο πλούτο όσο το πρώτο μισό των αμερικανικών νοικοκυριών.

Η έκθεση του Ινστιτούτου Μελετών Πολιτικής παρουσιάζει μια εικόνα μιας σύγχρονης ολιγαρχίας, όπου οι υπερ-πλούσιοι έχουν καταλάβει τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία και ελέγχουν τους νόμους που ψηφίζονται. Η έκθεση μιλά για αυτό που ονομάζει μια νέα «βιομηχανία άμυνας πλούτου», όπου «δισεκατομμυριούχοι πληρώνουν εκατομμύρια για να αποφύγουν δισεκατομμύρια φόρους» , με ομάδες λογιστών, δικηγόρων, εκπροσώπων ομάδων συμφερόντων και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων που τους βοηθούν να αποκρύψουν την τεράστια περιουσία τους σε φορολογικούς παραδείσους και «φιλανθρωπικά ιδρύματα». Το αποτέλεσμα είναι τα αποτυχημένα κοινωνικά προγράμματα, το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο, ακόμη και μια διαρκής πτώση στο προσδόκιμο ζωής - κάτι που σπάνια φαίνεται στην ιστορία εκτός από περιόδους μεγάλων πολέμων ή λιμών. Λίγοι Αμερικανοί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα είναι καλύτερα από ότι ήταν. Οι στατιστικές δείχνουν ότι έχουν δίκιο.