ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΦΟΒΙΑ - του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

*

του ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

1.

Ο κόσμος γύρω μας είναι πολύπλοκος και αινιγματικός και συχνά είναι δύσκολο να τον κατανοήσουμε και ακόμα δυσκολότερο να τον χειριστούμε. Οι ψυχολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες της αντίληψης επισημαίνουν συχνά ότι, για να διαχειριστεί το πολύπλοκο αυτό σύστημα, ο ανθρώπινος νους αναπτύσσει διάφορους ταξινομητικούς μηχανισμούς, οι οποίοι στηρίζονται σε πλήθος αυθαιρέτων προϋποθέσεων. Οι ταξινομητικοί αυτοί μηχανισμοί είναι αναγκαίοι για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε στο πλαίσιο του πολύπλοκου αυτού συστήματος. Οι συνεχείς εκλογικεύσεις στους οποίους προβαίνει ανελλιπώς το ανθρώπινο είδος αποτελούν μόνιμο ιδεολογικό μηχανισμό επιβίωσης. Οι άνθρωποι, απλά, για να επιβιώσουν, συνεχώς εκλογικεύουν.

2.

Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ήταν λογικό οι δυτικές αρχηγεσίες και τα δυτικά ΜΜΕ να εξαπολύσουν ένα πόλεμο στο ιδεολογικό επίπεδο και στο αντίστοιχο της επικοινωνίας προκειμένου να συμβάλλουν από τη μεριά τους στην ανάδειξη όλων των ζητημάτων που η Ρωσία, κατά την άποψή τους, βρίσκεται εν αδίκω, προσανατολίζοντας την κοινή γνώμη της Δύσης σε συνολική υποστήριξη των κατευθυνόμενων ενεργειών τους έναντι του κοινού εχθρού. Όμως αυτό που στην πράξη επικράτησε ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την αναμενόμενη εκλογίκευση – δικαιολόγηση των ενεργειών της Δύσης και την απόλυτη καταδίκη των αντίστοιχων ρωσικών ενεργειών.

Λες και ξαφνικά κάποιο κρυμμένο σύνδρομο ξαναβγήκε στην επιφάνεια στις δυτικές αρχηγεσίες το οποίο θα μπορούσε να λάβει τα χαρακτηριστικά ενός είδους «ρωσοφοβίας».

Γεωπολιτική της Μαύρης Θάλασσας και ο έλεγχος των στρατηγικών υδάτινων οδών από τη Ρωσία: Το στενό του Κερτς και η θάλασσα του Αζόφ

Του καθηγητή Michel Chossudovsky

Από την ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία τον Μάρτιο του 2014, η είσοδος στην Αζοφική θάλασσα ελέγχεται πλήρως από τη Ρωσία. (δείτε την εικόνα παρακάτω).

Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια αναθεωρημένη και ενημέρωση ενός προηγούμενου άρθρου της GR από τον Michel Chossudovsky    . Παρέχει μια σύντομη περίληψη της Γεωπολιτικής της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας του Αζόφ, καθώς και ορισμένες παρατηρήσεις για τον πόλεμο της Ουκρανίας. (Ενημερώθηκε στις 5 Ιουνίου 2022)

***

Εισαγωγή

Ιστορικά, το στενό του Κερτς  στην Ανατολική Κριμαία έπαιξε στρατηγικό ρόλο.

Αποτελεί μια στενή θαλάσσια πύλη που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα μέσω της Θάλασσας του Αζόφ με τις κύριες πλωτές οδούς της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντον και του Βόλγα.

Εξασφαλίζει επίσης τη θαλάσσια διέλευση από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μόσχα, για να μην αναφέρουμε τη στρατηγική θαλάσσια διαδρομή μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας (μέσω του καναλιού Βόλγα-Ντον) προς τη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο. 

Ο Βόλγας συνδέει επίσης την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική Θάλασσα καθώς και με τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας, μέσω της πλωτής οδού Βόλγα-Βαλτικής  που συνδέει τον Βόλγα μέσω ενός συστήματος καναλιών με τη Βαλτική Θάλασσα μέσω του Νέβα.

Χάρτης: The United Deep Waterway System of European Russia.

 

Αυτό που διακυβεύεται είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα πλωτών οδών που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία Θάλασσα με τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα. Από αυτή την άποψη, το στενό Κερτς στην Ανατολική Κριμαία είναι στρατηγικό.

Η Ένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014 επαναπροσδιορίζει τη γεωγραφία και τη γεωπολιτική σκακιέρα της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας

Ουκρανία-Ρωσία: Προς έναν «θερμό πόλεμο»; Προώθηση της Ατζέντας της Μεγάλης Επαναφοράς;

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου 2022

Μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες Ψυχρού Πολέμου από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως το 1991, και άλλες 2 δεκαετίες Ψυχρού Πολέμου 2.0, από τις αρχές του έτους 2000, όταν ο κ. Πούτιν ανέλαβε την Προεδρία της Ρωσίας, των ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ και με τους Ευρωπαίους υποτελείς της, έχουν πλέον εμπλακεί σε θερμό πόλεμο με τη Ρωσία, χρησιμοποιώντας την Ουκρανία ως πληρεξούσιο.

Αυτό έγινε πολύ έξυπνα.

Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο που υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ τον Ιούνιο του 1914, το συμφέρον της Ουάσιγκτον ήταν να υποτάξει την τότε ρωσική αυτοκρατορία και αργότερα τη Σοβιετική Ένωση και τώρα τη Ρωσία. Αυτός ο στόχος ισχύει μέχρι σήμερα. Ο κύριος στόχος ήταν και είναι να καταλάβει αυτή την τεράστια χώρα, το πλουσιότερο σε πόρους έθνος στον κόσμο, μια θέση που η Ρωσία αναμφισβήτητα εξακολουθεί να κατέχει σήμερα.

Τα προσχήματα της Ουάσιγκτον είναι πολλά. Με την έναρξη της Σοβιετικής Επανάστασης, λένε, ο κομμουνισμός ήταν ένας κίνδυνος για τον κόσμο και ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η «εθνική ασφάλεια» είναι πάντα ένα έξυπνο επιχείρημα – και πουλάει καλά, αφού κάθε χώρα υποτίθεται ότι θεωρεί την «εθνική ασφάλεια» ως πρώτη προτεραιότητα.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο ανταγωνισμός που καθοδηγείται από τις ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, ακολουθούμενος στενά από την Ευρώπη, στρεφόταν κυρίως εναντίον ενός ανθρώπου, δηλαδή του ηγέτη της Ρωσίας, του Προέδρου Πούτιν. Είναι πάντα πιο εύκολο να δαιμονοποιήσεις έναν άνθρωπο παρά μια ολόκληρη χώρα. Αυτό κάνει καλύτερα το Inner Circle της Ουάσιγκτον.

Στόχος του κ. Πούτιν ήταν και είναι να αποκαταστήσει τη Ρωσία ως μια ασφαλή και αυτάρκη κοινωνία, διατηρώντας παράλληλα σχέσεις, αλλά όχι εξαρτημένη από τη Δύση. Η αυτάρκεια στο μέτρο του δυνατού και η ασφάλεια είναι αυτό που πρέπει να βλέπει κάθε ηγέτης ως προτεραιότητα για τη χώρα του.

Ο κ. Πούτιν, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της KGB, γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στο πολιτικό μυαλό του δυτικού ηγεμόνα.

Οι ΗΠΑ έχουν σκοτώσει περισσότερους από 20 εκατομμύρια ανθρώπους σε 37 «έθνη-θύματα» από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 15 Νοεμβρίου 2015, αυτή η συναρπαστική έκθεση ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή άρθρα της Global Research. Ως αποτέλεσμα της λογοκρισίας των μέσων ενημέρωσης δεν εμφανίζεται πλέον από τις μηχανές αναζήτησης  .

.

Σημείωση Συντάκτη GR  .

Ας το θέσουμε αυτό σε ιστορική προοπτική: ο εορτασμός του Πολέμου για τον τερματισμό όλων των Πολέμων αναγνωρίζει ότι 15 εκατομμύρια ζωές χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-18).

Οι απώλειες ζωών στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945) ήταν σε πολύ μεγάλη κλίμακα, σε σύγκριση με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: 60 εκατομμύρια ζωές τόσο στρατιωτικοί όσο και πολίτες χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. (Τέσσερις φορές από αυτούς που σκοτώθηκαν κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο).

Οι μεγαλύτερες απώλειες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η Κίνα και η Σοβιετική Ένωση, 26 εκατομμύρια στη Σοβιετική Ένωση, η Κίνα υπολογίζει τις απώλειές της σε περίπου 20 εκατομμύρια θανάτους. 

Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτές οι δύο χώρες (σύμμαχοι των ΗΠΑ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) που έχασαν μεγάλο μερίδιο του πληθυσμού τους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκονται τώρα υπό τη διοίκηση Μπάιντεν-Χάρις που χαρακτηρίζονται ως «εχθροί της Αμερικής», που απειλούν τον Δυτικό Κόσμο.

Οι δυνάμεις ΝΑΤΟ-ΗΠΑ βρίσκονται στο κατώφλι της Ρωσίας. Επί του παρόντος εξετάζεται  ένας λεγόμενος «προληπτικός πόλεμος» κατά της  Κίνας και της Ρωσίας  .

Η Γερμανία και η Αυστρία έχασαν περίπου  8 εκατομμύρια ανθρώπους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιαπωνία έχασε περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία αντίστοιχα έχασαν περισσότερες από 400.000 ζωές. 

Αυτό το προσεκτικά ερευνημένο άρθρο του Τζέιμς Α. Λούκας   τεκμηριώνει τις περισσότερες από 20 εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν από πολέμους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ , στρατιωτικά πραξικοπήματα και επιχειρήσεις πληροφοριών που πραγματοποιήθηκαν στον απόηχο αυτού που ευφημιστικά ονομάζεται « μεταπολεμική εποχή» (1945- ).

Οι εκτεταμένες απώλειες ζωών στον Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και τη Λιβύη δεν περιλαμβάνονται σε αυτή τη μελέτη.

Συνεχής πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ (1945- ): δεν υπήρξε «μεταπολεμική εποχή » .

Και τώρα, ένα σενάριο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται στο σχέδιο του Πενταγώνου.

Michel Chossudovsky , Παγκόσμια Έρευνα, Ημέρα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, 17 Ιανουαρίου 2022, 23 Μαΐου 2022

***

Μετά τις καταστροφικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, μνημειώδης θλίψη και ένα αίσθημα απελπισμένου και κατανοητού θυμού άρχισαν να διαπερνούν την αμερικανική ψυχή. Μερικοί άνθρωποι εκείνη την εποχή προσπάθησαν να προωθήσουν μια ισορροπημένη προοπτική επισημαίνοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν επίσης υπεύθυνες για την πρόκληση αυτών των ίδιων συναισθημάτων σε ανθρώπους σε άλλα έθνη, αλλά δεν παρήγαγαν σχεδόν κανένα κυματισμό. Αν και οι Αμερικανοί κατανοούν αφηρημένα τη σοφία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που συμπάσχουν ο ένας με τον πόνο του άλλου, μια τέτοια υπενθύμιση των αδικιών που διέπραξε το έθνος μας δεν ακούστηκε καθόλου και σύντομα επισκιάστηκε από έναν επιταχυνόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Πέπε Εσκομπάρ: ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Πέπε Εσκομπάρ (Pepe Escobar), ο σημαντικότερος σήμερα γεωπολιτικός αναλυτής σε ευρασιατικά θέματα, μιλάει στο ΤΡΡ και τη Λαμπρινή Θωμά για τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ρευστή παγκόσμια κατάσταση και τους νέους πόλους που αναδύονται στον υπόλοιπο πλανήτη, πλην Δύσης.

Η Υπερεθνική Ελίτ υπεύθυνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μπορεί να καταλήξει σε παγκόσμια σύρραξη

1. Η σημερινή σφαγή στην Ουκρανία δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Αντίθετα, μπορεί να είναι το ξεκίνημα για μια γενικευμένη σφαγή. Δηλαδή, έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, όπως ανακριβώς χαρακτηρίζεται, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για γενικευμένη σύρραξη μεταξύ κρατών-εθνών, όπως ήταν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.

2. Ο πόλεμος αυτός, όπως και οι προηγούμενοι στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι πόλεμος μεταξύ εθνών-κρατών, επειδή στη ΝΔΤ δεν υπάρχουν πια έθνη-κράτη με την έννοια της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, απλούστατα διότι στη ΝΔΤ δεν υπάρχει πια εθνική και οικονομική κυριαρχία. Για παράδειγμα, σε οικονομικές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία ούτε με την τυπική έννοια, αφού τα Κοινοβούλια των χωρών-μελών απλά επικυρώνουν τους νόμους που έρχονται από τις Βρυξέλλες οι οποίοι τυπικά μόνο συζητούνται στο Ευρωκοινοβούλιο ενώ τις κύριες αποφάσεις τις παίρνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου επικρατεί βέβαια ο Γερμανό-Γαλλικός άξονας–γεγονός το οποίο ήταν βασικός λόγος που ώθησε τους Βρετανούς στο Brexit.

Μανώλης Κοττάκης: Η ενεργειακή φτώχεια ίσως φέρει ΕΕ κατά ΗΠΑ.Ο Πούτιν διαχέει «ανταρτοπόλεμο» εκτός

Μανώλης Κοττάκης: Η ενεργειακή φτώχεια ίσως φέρει ΕΕ κατά ΗΠΑ.Ο Πούτιν διαχέει «ανταρτοπόλεμο» εκτός Ο Διευθυντής της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ. Από την εκπομπή του Δημήτρη Διαμαντίδη στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5 FM, της 29-4-2022. Μαζί ο δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης.

Πως φθάσαμε στον πόλεμο; Ο Η.Ηλιόπουλος μιλά με γεγονότα και αναζητά το χαμένο πολιτικό ρεαλισμό

Ο Καθηγητής Ιστορίας-Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ηλίας Ηλιόπουλος σε μία χειμαρρώδη συνέντευξη για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Η διάρκεια της, πάνω από μία ώρα, αποδείχτηκε πολύ μικρή για να «χωρέσει» όλα όσα είχε να πει! Παρόλα αυτά η εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων, η ανάγνωση της ιστορίας από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι και σήμερα, η ανάλυση του Πούτιν και η απολύτως τεκμηριωμένη απόδοση ευθυνών στη Δύση, που «έχασε τον πολιτικό της ρεαλισμό»! Ο κ.Ηλιόπουλος δεν δικαιολογεί την ρωσική εισβολή, την αιτιολογεί και η διαφορά είναι τεράστια. Δεν κάνει απλά εκτιμήσεις, μιλά με γεγονότα, τα οποία γραπτώς είχε προβλέψει με μελέτες και υπομνήματα του από το 1998! Η ανάλυση που είχε κάνει το 2004 μαζί με τον Ι.Μάζη για το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων, είχε κατατεθεί στα γραφεία των αρμοδίων και είναι συγκλονιστική η επιβεβαίωση όσων αναφέρονταν σε αυτή! Ποιος είναι ο Καθηγητής Ηλίας Ηλιόπουλος:

Ο ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ

ΜΊΑ ΕΥ̓ΡΏΠΗ ΧΩΡῚΣ ΤῊΝ ΡΩΣΣΊΑ, ΜΙᾺ ΕΥ̓ΡΏΠΗ-ΤΟΠΟΤΗΡΗΤῊΣ ΤΩ͂Ν ἈΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩ͂Ν ΣΥΜΦΕΡΌΝΤΩΝ, ΕἾΝΑΙ ΜΙᾺ ΕΥ̓ΡΏΠΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΈΝΗ ΣΤῸΝ ΜΑΡ

«Ἡ μεγάλη πλανητικὴ καὶ κοσμοϊστορικὴ δυνατότητα μιᾶς Ἑνωμένης Εὐρώπης θὰ ἦταν ἡ Ευρασία».

«Μία Εὐρώπη δίχως δικές της ἐνεργειακὲς πηγὲς καὶ πρῶτες ὕλες, μία Εὐρώπη μὲ γερασμένο πληθυσμό, ποὺ θ’ ἀποτελοῦσε τὸ πολὺ τρία ἤ τέσσερα τοῖς ἑκατὸ τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ, μία Εὐρώπη ἀποκομμένη ἀπὸ τὰ μεγάλα στρατηγικὰ θέατρα τῆς πλανητικῆς ἱστορίας τοῦ 21οῦ αἰῶνα – μία τέτοια Εὐρώπη ἀργὰ ἤ γρήγορα θὰ μαραινόταν καὶ θὰ ἔσβηνε».

Παναγιώτης Κονδύλης, «Ἀπὸ τὸν 20ὸ στὸν 21ο αἰῶνα: Τομές στὴν πλανητικὴ πολιτική», ἐκδόσεις Θεμέλιο, Ἀθήνα, 1998

Πρὶν ἀπὸ 24 χρόνια -πάνω στὸν κολοφῶνα τῆς ἀμερικανικῆς μονοκρατορίας (τῆς διαβόητης «μονοπολικῆς στιγμῆς»)- ὁ διορατικὸς Παναγιώτης Κονδύλης εἶχε ἤδη ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁδεύουμε σὲ ἕναν πολυπολικὸ κόσμο. Σὲ μία περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ρωσία εἶχε μετατραπεῖ σὲ μιὰ σχεδὸν τριτοκοσμικὴ χώρα, ἔχοντας ἀπολέσει τὴν αὐτοκρατορία της καὶ ἔχοντας ὑποστεῖ τὴν σαρωτικὴ ἐπέλαση τοῦ νεοφιλευθερισμοῦ, ὁ Κονδύλης διεῖδε ὅτι ἡ καθημαγμένη Ρωσία θὰ ἐπανακάμψει δυναμικὰ στὴν παγκόσμια σκηνή.

Ἐν ὄψει αὐτῆς τῆς προοπτικῆς, μὲ τὴν παράλληλη ἄνοδο τῆς Κίνας καὶ τῆς παρακμῆς τῆς ἀμερικανικῆς ἰσχύος, ὁ Κονδύλης προειδοποιοῦσε ὅτι ἡ Εὐρώπη πρέπει νὰ στραφεῖ στὴν Ρωσσία, ὅτι ἡ θὰ πρέπει νὰ υἱοθετήσει τὴν προοπτικὴ τοῦ Εὐρασιανισμοῦ ἀντὶ τοῦ Εὐρωατλανισμοῦ. Μιὰ τέτοια στενὴ συνεργασία θὰ προμηθεύσει στὴν Εὐρώπη τὶς ἀναγκαῖες πρῶτες ὕλες, ἐνῶ ἡ Ρωσία, βρίσκοντας διέξοδο σὲ μία Ἑνωμένη Εὐρώπη θὰ μποροῦσε νὰ ἐλπίζει τὰ πάντα ἀπὸ αὐτήν.

Μία πλούσια καὶ ἑνωμένη Εὐρώπη, ποὺ θὰ περιλαμβάνει ὡς συστατικό της στοιχεῖο τὴν Ρωσσία καὶ ἱκανὴ νὰ δρᾶ ἑνιαῖα, θὰ μποροῦσε νὰ παίξει πρωταγωνιστικὸ ρόλο στὶς κοσμοϊστορικὲς ἐξελίξεις τῶν μεγάλων πλανητικῶν ἀγώνων κατανομῆς καὶ ἀνακατανομῆς ἰσχύος ἔναντι τῆς Κίνας καὶ τῶν ΗΠΑ. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν συγκρότηση αὐτῆς τῆς εὐρασιατικῆς συμμαχίας θὰ ἦταν ἡ εὐρωπαϊκὴ ἀναγνώριση στὴν Ρωσία νὰ μπορεῖ νὰ ἐλέγχει τὸν ζωτικό χῶρο ἐπιρροῆς της στὴν Καυκασία καὶ τὴν Κεντρικὴ Ἀσία.

Σύγκρουση Χριστιανικών Κόσμων: Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να καταλάβει τη Ρωσία

Οι Δυτικοευρωπαίοι βλέπουν τους Ορθόδοξους και τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως σατράπες και ένα σωρό λαθρέμπορους, ενώ οι Ορθόδοξοι βλέπουν τους Σταυροφόρους ως βάρβαρους σφετεριστές που θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο.

Του Πέπε Εσκομπάρ

Σε μια τοξική και διάχυτη ατμόσφαιρα γνωστικής ασυμφωνίας βουτηγμένη στη ρωσοφοβία, είναι απολύτως αδύνατο να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για συγκεκριμένα σημεία της ρωσικής ιστορίας και πολιτισμού στον χώρο του ΝΑΤΟ – ένα φαινόμενο που βιώνω αυτή τη στιγμή στο Παρίσι, μετά από μακρά παραμονή στην Κωνσταντινούπολη.

Στην καλύτερη περίπτωση, σε μια επίφαση πολιτισμένου διαλόγου, η Ρωσία βρίσκεται στο περιστεριώνα του αναγωγικού οράματος μιας απειλητικής, παράλογης, διαρκώς επεκτεινόμενης αυτοκρατορίας - μια πολύ πιο άσχημη εκδοχή της αρχαίας Ρώμης, της Αχαιμενιδικής Περσίας, της Οθωμανικής Τουρκίας ή της Ινδίας των Μουγκάλ.

Η πτώση της ΕΣΣΔ πριν από λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες έριξε τη Ρωσία τρεις αιώνες πίσω – πίσω στα σύνορά της του 17ου αιώνα. Ιστορικά, η Ρωσία είχε ερμηνευτεί ως μια αιωνόβια αυτοκρατορία – τεράστια, πολλαπλή και πολυεθνική. Όλα αυτά βασίζονται στην ιστορία, η οποία είναι ακόμα πολύ ζωντανή σήμερα στο ρωσικό συλλογικό ασυνείδητο.

Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση Ζ, ήμουν στην Κωνσταντινούπολη, τη Δεύτερη Ρώμη. Έχω περάσει ένα σημαντικό μέρος των νυχτερινών μου περιπάτους γύρω από την Αγία Σοφία στοχαζόμενος τους ιστορικούς συσχετισμούς μεταξύ της Δεύτερης Ρώμης και της Τρίτης Ρώμης – που τυχαίνει να είναι η Μόσχα, από τότε που η έννοια διατυπώθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 16ου αιώνα.

Αργότερα, πίσω στο Παρίσι, η εξορία στην περιοχή του μονόλογου φαινόταν αναπόφευκτη έως ότου ένας ακαδημαϊκός μου υπέδειξε κάποια τεκμηρίωση, αν και έντονα παραμορφωμένη από την πολιτική ορθότητα, διαθέσιμη στο γαλλικό περιοδικό Historia .

Υπάρχει τουλάχιστον μία προσπάθεια να συζητηθεί η Τρίτη Ρώμη. Η σημασία αυτής της έννοιας ήταν αρχικά θρησκευτική πριν γίνει πολιτική – συνοψίζοντας τη ρωσική προσπάθεια να γίνει ο ηγέτης του ορθόδοξου κόσμου σε αντίθεση με τον καθολικισμό. Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό στο πλαίσιο των πανσλαβικών θεωριών που ξεκίνησαν από τους πρώτους Ρομανόφ και έφτασαν στο αποκορύφωμά τους τον 19ο αιώνα.

Ο Ευρασιανισμός –και οι διάφορες παραλλαγές του– αντιμετωπίζει τη σύνθετη ρωσική ταυτότητα ως ταυτότητα δύο όψεων, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες απλώς αδυνατούν να καταλάβουν ότι αυτές οι ιδέες –που διαπερνούν διάφορες μορφές ρωσικού εθνικισμού– δεν υποδηλώνουν εχθρότητα προς τη «φωτισμένη» Ευρώπη, αλλά επιβεβαίωση της διαφοράς (θα μπορούσαν επιπλέον να μάθουν να διαβάζουν περισσότερα Gilles Deleuze ). Ο Ευρασιισμός βαραίνει επίσης την προσέγγιση με την Κεντρική Ασία και τις απαραίτητες συμμαχίες, σε διαφορετικό βαθμό, με την Κίνα και την Τουρκία.

Μια σαστισμένη φιλελεύθερη Δύση παραμένει όμηρος ενός ανεμοστρόβιλου ρωσικών εικόνων που δεν καταφέρνει να αποκρυπτογραφήσει σωστά – από τον δικέφαλο αετό, που ήταν το σύμβολο του ρωσικού κράτους από τον Μέγα Πέτρο, μέχρι τους καθεδρικούς ναούς του Κρεμλίνου και την ακρόπολη. της Αγίας Πετρούπολης, η είσοδος του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο το 1945, οι παρελάσεις της 9ης Μαΐου (η επόμενη θα είναι ιδιαίτερα σημαντική) και ιστορικά πρόσωπα από τον Ιβάν τον Τρομερό έως τον Μέγα Πέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση –και εδώ μιλάμε για ειδικούς πανεπιστημιακού επιπέδου– αποκαλούν όλες τις παραπάνω «επιφανείς και μπερδεμένες» εικόνες.

Το χάσμα μεταξύ χριστιανών και ορθοδόξων

Ούτε μπορεί να γίνει κατανοητή η φαινομενικά μονολιθική φιλελεύθερη Δύση αν ξεχνάμε ότι, ιστορικά, η Ευρώπη είναι επίσης ένα θηρίο με δύο κεφάλια: μπορεί κανείς να εντοπιστεί από τον Καρλομάγνο μέχρι τη φοβερή ευρωκρατική μηχανή των Βρυξελλών. ο άλλος προέρχεται από την Αθήνα και τη Ρώμη και, μέσω Βυζαντίου/Κωνσταντινούπολης (η Δεύτερη Ρώμη), φτάνει στη Μόσχα (την Τρίτη Ρώμη).

Η Δυστοπία είναι Εδώ!

Η Δυστοπία είναι Εδώ!

Θανάσης Κ.

Καιρός να πούμε κάποια πράγματα έξω από τα δόντια...

Γιατί όσα βλέπουμε γύρω μας, έχουν τις "ορατές" πλευρές, αλλά έχουν και τις "αθέατες" όψεις τους.

Ορατές πλευρές, ας πούμε, είναι ο Πόλεμος που μαίνεται σήμερα στην Ουκρανία, αποσταθεροποιώντας όσα ξέραμε μέχρι σήμερα. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη ως σήμερα στηρίχθηκε σε δύο δόγματα:

--Πρώτο, την ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία (φυσικό αέριο και πετρέλαιο).

--Δεύτερο, την αμυντική εξάρτηση από τις ΗΠΑ (με του ΝΑΤΟ, το οποίο ήταν ωστόσο "κλινικά νεκρό". Έτσι το είχε "καταγγείλει" ο ίδιος ο Μακρόν, με πολλούς άλλους να συμφωνούν σιωπηλά...)

Υπάρχουν, ωστόσο, και οι "αθέατες" πλευρές - κι αυτές αφορούν τις δύο ψευδαισθήσεις που κυριαρχούσαν μέχρι σήμερα:

--Πρώτη ψευδαίσθηση: ότι η Ευρώπη δεν θα απειληθεί ποτέ στο έδαφός της και δεν θα χρειαστεί ποτέ να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

--Και δεύτερη ψευδαίσθηση, ότι η Ευρώπη θα μπορέσει πολύ σύντομα (σε διάρκεια 15-20 ετών) να απεξαρτηθεί πλήρως από τους υδρογονάνθρακες, χρησιμοποιώντας μόνον ΑΠΕ, δηλαδή ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Εσείς μιλάτε για δημοκρατία?

Αντιγραφή από έναν φίλο...

Για την Ιστορία:

Ρίξατε δυο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία, κάψατε χιλιάδες κόσμο, που υποφέρει μέχρι σήμερα, μόνο και μόνο για να δείξετε στην τότε Σοβιετική ένωση, ότι έχετε πυρηνικά και πρέπει να το βουλώσει.

Στο Βιετνάμ καίγατε τον κόσμο με τις βόμβες ναπάλμ, τα δάση καί τις υποδομές ενός ολοκλήρου κράτους, δεν αφήσατε τίποτα όρθιο, ρίχνατε τις βόμβες μέσα στις πόλεις και τα χωριά διαλύοντας τα πάντα!

Διαλύσατε την Γιουγκοσλαβία, βομβαρδίζοντας το ίδιο το Βελιγράδι, ρίχνοντας βόμβες στα σπίτια , τα νοσοκομεία, χωρίς να υπολογίζετε τίποτα.
Δικάσατε τον Μιλόσεβιτς σαν εγκληματία στην Χάγη με δίκη παρωδία, και τον σκοτώσατε, αφήνοντας τους ουτσεκάδες να βαφτίζουν το Κόσοβο (αλβανικό), επειδή έτσι γουστάρατε!

Βάλατε τους Τούρκους να εισβάλουν στην Κύπρο, ανεξάρτητο κράτος, και ακόμα 50 χρόνια τώρα, δεν βρίσκουμε ούτε τα κόκκαλα των αγνοουμένων βάζοντας εμάς να διαπραγματευόμαστε μέχρι σήμερα, με τον σφαγέα μας δήθεν για να λυθεί το κυπριακό, ενώ μια χαρά σας βολεύει η κατάσταση!
Αφήνετε τους Τούρκους να αλωνίζουν το Αιγαίο, να αμφισβητούν τα νησιά και μας λέτε "βρείτε τα μεταξύ σας", ενώ ξέρετε καλά τι συμβαίνει, και ποιος απειλεί ποιον!

Διαλύσατε την Λιβύη μαζί με τους φίλους σας τους Ευρωπαίους, επειδή δεν σας άρεσε ο Καντάφι και δεν σας έδινε το πετρέλαιο στην τιμή τζάμπα!

Κάνατε 6 ολόκληρα χρόνια εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, επειδή δεν γουστάρατε τον Ασσαντ και σας πείραζε η ναυτική βάση την Ρώσων στην Συρία, και ο Ασσαντ σας έβγαινε πολύ Ρωσόφιλος!

Εισβάλατε στο Ιράκ, δήθεν για να βρείτε τα πυρηνικά, και στο Αφγανιστάν, για να βρείτε δήθεν τον πρώην φίλο σας Μπιν Λάντεν και διαλύσατε και τις δυο χώρες, βομβαρδίζοντας ανεξέλεγκτα πόλεις και χωριά, διαλύοντας τα πάντα, στέλνοντας στην Βαγδάτη πυραύλους Κρουζ από τα πλοία σας, που έσκαγαν μέσα στα καταφύγια, σκοτώνοντας γυναίκες και παιδιά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνη την νύχτα?!

Εσείς μιλάτε για δημοκρατία ?

Πως η Λατινική Αμερική θα βιώσει τη δεύτερη φάση του Ψυχρού Πολέμου;

του Χουάν Ραμόν Κιντάνα, εκπρόσωπος (υπουργός) της προεδρίας του Έβο Μοράλες

 

Ο πρώην υπουργός Προεδρίας της Βολιβίας, Χουάν Ραμόν Κιντάνα, μίλησε για το ΝΑΤΟ, αναλύοντας την τρέχουσα σύγκρουση [στην Ουκρανία] στις έξι Ομοσπονδίες του αγροτικού συνδικάτου Τροπικός της Κοτσαμπάμπα (Tropico de Cochabamba) και στα μέλη αγροτικής κοινότητας της Κοτσαμπάμπα, Lauca Ñ, μετά από αίτημα του Έβο Μοράλες. Η 75λεπτη ομιλία δόθηκε σε μια σειρά παρουσιάσεων με αφορμή την έκδοση ενός καινούριου βιβλίου, με τίτλο “Επιχείρηση Διάσωσης του Έβο” (Evo Operación Rescate) που έγραψε ο δημοσιογράφος, οικονομολόγος και Διευθυντής του Λατινοαμερικάνικου Στρατηγικού Κέντρου Γεωπολιτικής (CELAG), Αλφρέντο Σεράνο.

Ο Έβο, που ηγείται ως Πρόεδρος της ένωσης των έξι Ομοσπονδιών καθώς και του Κινήματος Προς το Σοσιαλισμό (Movimiento Al Socialismo, MAS) πρότεινε τη διεξαγωγή εσωτερικών εργαστηριακών σεμιναρίων σχετικά με την ιστορία του ΝΑΤΟ για την εμβάθυνση της κατανόησης εκ μέρους των αγροτών που, όπως και η υπόλοιπη Λατινική Αμερική, θα επηρεαστούν αναπόφευκτα από τη σύγκρουση [στην Ουκρανία].

Στην ομιλία του, ο Κιντάνα απέρριψε τα επίσημα αφηγήματα που προωθούνται από τα ηγεμονικά μέσα ενημέρωσης, που τα μπουκώνει ο [παγκόσμιος] βορράς, και αντ’ αυτού πρότεινε την εξέταση της ιστορίας. Ο Κιντάνα δήλωσε πως η πολιτική των Βορειοαμερικάνων στη Λατινική Αμερική θα προκαλέσει ένα “κυνήγι μαγισσών στην περιοχή”, στο οποίο η Ουάσινγκτον θα πει [πως κάποιοι] “Είτε είναι με τη Δύση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, είτε είναι εναντίον μας”. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυβερνήσεις που επιλέγουν την ουδετερότητα όσον αφορά αυτή τη σύγκρουση θα θεωρηθούν φιλο-Ρωσικές και θα υποβληθούν στον εκβιασμό, τον εκφοβισμό και τις πιέσεις των ΗΠΑ.

Απόστολος Αποστολόπουλος: Ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζει τον κόσμο

Αν ο ουκρανικός πόλεμος και οι πιέσεις στη Μόσχα καταλήξουν, όπως διαφαίνεται, να σπρώξουν τη Ρωσία σε σφιχτό εναγκαλισμό με την Κίνα και στη συγκρότηση μετώπου αυτών των δυο με την Ινδία τότε το κατόρθωμα της Δύσης θα είναι μοναδικό: Θα βγάλει τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια. Ποιος θα μπορεί να ισχυριστεί ότι τα περίπου 700-800 εκατομμύρια του Δυτικού Κόσμου «απομόνωσαν» τα σχεδόν 4 δισεκατομμύρια ανθρώπων από τη Μόσχα ως το Πεκίνο, το Δελχί και τις άλλες ασιατικές πρωτεύουσες! Η Δύση, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, κάνει το λάθος να φοβίσει ταυτόχρονα όλους τους άλλους, από τις παλαιές αποικίες ως τους αφυπνισμένους γίγαντες, Κινέζους και Ινδούς.

Σε ένα πρώτο, περιορισμένο, απολογισμό ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκει την Ευρώπη ενιαία, απέναντι στο δίδυμο Ρωσία- Κίνα και πλήρως υποταγμένη στις ΗΠΑ. Το «νέο» στοιχείο είναι ότι, σε ένα σημείο, η Ιστορία επαναλαμβάνεται: Η Γερμανία ήταν προ του Β΄ Πολέμου μήλον της έριδος μεταξύ Ρωσίας και Αγγλογάλων. Έτσι είναι και τώρα. Σήμερα το Βερολίνο, δέσμιο της ήττας του στον πόλεμο, τάχθηκε με τη Δύση αλλά οι ΗΠΑ πλήρωσαν ως τίμημα, τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας. Στο μέλλον θα φανεί πόσο βαρύ ήταν το τίμημα.

Αλήθεια είναι ότι και οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σε συγχορδία παίζουν στις σκανδαλώδεις «πενήντα αποχρώσεις του γκρι» ακολουθώντας την Ουάσιγκτον. Η αυτονομία της Ε.Ε. είναι, πλέον, κουρέλι που σέρνεται άδοξα στις ρούγες των Βρυξελλών. Με την εξαίρεση του Ούγγρου Ούρμπαν που δήλωσε με απλή μπακαλίστικη λογική: Δεν θα πω στον κόσμο να βάλει πουλόβερ όταν, για να ζεσταθούμε, μπορούμε να έχουμε φτηνό αέριο – από τη Ρωσία. Οι Βρυξέλλες που τον κατηγορούσαν για απειθαρχία, πασπαλισμένη με φασισμό, δεν βγάζουν άχνα. Ποιος άλλος στην Ε.Ε. παίρνει πάνω από το 50% στις εκλογές;

Ακμή και παρακμή της Ευρώπης

Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Σαν να καταπίνουν μουρουνολαδο!

Θανάσης Κ.

Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε προ ημερών ότι η Ελλάδα θα επιταχύνει την έρευνα και την εκμετάλλευση των - πιθανών - υδρογονανθράκων της χώρας!

Ανακοίνωσε, μάλιστα, έξη θαλάσσια οικόπεδα - όλα στο Ιόνιο, ή νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης - όπου οι έρευνες θα προχωρήσουν, υποτίθεται, με ταχείς ρυθμούς...

Αυτά είναι πράγματι, “πολύ καλά νέα”.

Αλλά μην βιαζόμαστε.

Ολόκληρη η αλήθεια είναι πολύ-πολύ διαφορετική...

* Πρώτον, δεν αποφασίστηκε “επιτάχυνση” των ερευνών...

Αποφασίστηκε “επανεκκίνηση” των ερευνών!

Οι έρευνες είχαν αποφασιστεί και είχαν ξεκινήσει εδώ και οκτώ χρόνια - το 2014, επι Πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά και επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη. Τότε για πρώτη φορά ανακοινώθηκαν αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα (συν άλλα δύο-τρία ακόμα, που παραλήφθηκαν τώρα)...

Στο μεταξύ στην 5ετία ΣΥΡΙΖΑ, δεν προχώρησαν καθόλου! Και από το 2019,

όταν σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση, το τέλμα στις έρευνες συνεχίστηκε

- στην

πραγματικότητα είχαμε εγκατάλειψη...

Μάλιστα ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών δήλωνε, ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να τρυπήσει στο βυθό της θάλασσας, γιατί είναι υπέρ της “πράσινης ενέργειας” - δηλαδή δεν την ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες που, ενδεχομένως υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών μας....

Αυτό το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σήμερα, διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνησή του ήταν υπέρ της επένδυσης σε ενέργεια από Ανανενώσιμες Πηγές (ΑΠΕ) - αιολικά και φωτοβολταϊκά - αλλά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία αναγκάστηκε να επιστρέψει πάλι στους υδρογονάνθρακες...

Δηλαδή βλέπει τον πλούτο της χώρας όπως τα παιδιά δυό γενεών πριν εβλεπαν το... μουρουνόλαδο:

Το σιχαίνονταν, αλλά αναγκάζονταν να το πιούν από ανάγκη...

Στο μεταξύ, όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν κοινό μυστικό ότι οι έρευνες ξένων εταιριών για υδρογονάνθρακες σε ελληνικές θάλασσες “σκάλωναν” μετά από προσφυγές “οικολογικών οργανώσεων” στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Χάος!

Χάος!

Θανάσης Κ.

Τα πράγματα, διεθνώς, είναι χειρότερα απ' ό,τι τα νομίζουμε...

Η Ευρώπη δεν ξέρει τι της γίνεται.

Ούτε η Αμερική ξέρει τι της γίνεται…

Δυστυχώς...

Ας δούμε μερικά τρανταχτά παραδείγματα:

* Στη Γερμανία έγινε μια δημόσια συζήτηση πριν λίγες μέρες για το πόσο λάθος ήταν η μέχρι σήμερα πολιτική της χώρας, να εξαρτάται ενεργειακά - και μαζί μεγάλος μέρος της Ευρώπης - κυρίως από τη Ρωσία.

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, κατηγόρησε τη Γερμανία, ότι είχε υποστηρίξει το 2015 τον αγωγό North Stream-2 που παρέκαμπτε την Ουκρανία και διασφάλιζε τη ροή φυσικού αερίου προς την Γερμανία, ακόμα κι αν "χανόταν" τελικά η Ουκρανία…

Και σε αυτό είχε δίκιο, εδώ που τα λέμε....

-- Η Χριστιανοδημοκράτισα πρώην Καγκελάριος Μέρκελ ανέφερε, εκ των υστέρων, ότι η θέση της αυτή ήταν σωστή την εποχή που έγινε.

-- Ο σημερινός Πρόεδρος, Σοσιαλδημοκράτης Σταϊνμάγερ αντίθετα ανέφερε ότι η θέση αυτή ήταν λάθος - και ζήτησε συγγνώμη...

Μεταξύ μας, δεν ήταν μόνο η Μέρκελ και ο Σταïνμάγερ. Ολόκληρη η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας - διακομματικά μάλιστα - τα υποστήριζε όλα αυτά τότε.

Κατάλαβε κανείς τους ποιό ήταν το λάθος;

Όχι! Δεν συμφωνούν καν μεταξύ τους σήμερα, αν ήταν "λάθος" τότε.

Πολύ λιγότερο συμφωνούν ποιό είναι σήμερα το "σωστό"...

Η αλήθεια είναι ότι το ρωσικό αέριο εξασφάλιζε φθηνή ενέργεια στη Γερμανική Βιομηχανία (καθώς και σε άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες). Αυτό της έδινε μια απαραίτητη ανάσα ανταγωνιστικότητας διεθνώς.

Η Κίνα ανέβαζε συνεχώς την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της και την επιθετικότητα των εξαγωγών της. Αλλά ενεργειακά η Κίνα είχε μειονέκτημα. Έπρεπε να κουβαλά ενέργεια από το Ιράν και τον Περσικό Κόλπο, πράγμα που καθιστούσε την ενέργεια ακριβότερη εκεί. Ενώ το Αμερικανικό LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) που μπήκε κι αυτό στον ενεργειακό χάρτη επισήμως το 2014, θα έφτανε σημαντικά ακριβότερο από το ρωσικό στην Ευρώπη...

Αν ήθελε η Γερμανία να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της για τις προσεχείς δεκαετίες είχε ανάγκη το ρωσικό φυσικό αέριο, επειδή ακριβώς ήταν αισθητά φθηνότερο από όλες τις "εναλλακτικές".

Γι' αυτό έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων της και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία (το 2014) και τις πιέσεις για ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού.

Γενικά η Γερμανία "ηγούνταν" της Ευρώπης, έχοντας στο μυαλό της ένα πράγμα: την διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της δικής της βιομηχανίας! Και μόνο...

Η Παγκόσμια τετραπλή κρίση με "επιταχυντή " τον Πόλεμο στην Ουκρανία

"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη

📺 Στην ΚΡΗΤΗ TV 📍 Η δραματική τροπή των εξελίξεων στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία και οι παγκόσμιες γεωπολιτικές, οικονομικές, ενεργειακές, επισιτιστικές και εφοδιαστικές, ανακατατάξεις. 📍 Πως διαμορφώνεται η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, τα αντίπαλα «στρατόπεδα», οι παίκτες ισχύος, το αναδυόμενο πολυπολικό σύστημα και οι «συνταγές» του, που θυμίζουν τις σφαίρες επιρροής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου 📍 Ο ρόλος της Ευρώπης και οι επιπτώσεις της αντιπαράθεσης του νέου ιδιότυπου δίπολου της ορατής σύγκρουσης με το πρώτο «θερμό» πεδίο στην Ουκρανία 📍 Γιατί η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί το «θερμό σημείο επαφής» και «κλειδί» εξελίξεων στις μεγάλες γεωστρατηγικές ανακατανομές

Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και οι αντιθέσεις του καιρού μας

από

 Ευάγγελος Κοροβίνης

 -

11 Απριλίου 

Έναν μήνα και πλέον μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το ενδιαφέρον του κοινού για την σύγκρουση μειώνεται. Η προσοχή σταδιακά μετατοπίζεται στις οικονομικές συνέπειες των κυρώσεων. Ωστόσο μόνον σε ένα μέρος της κοινής γνώμης γίνεται φανερό ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η τοπική εκρηκτική έκφραση μιας γενικότερης, μιας παγκόσμιας κρίσης. Μιας κρίσης που συνδέεται κυρίως με την μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας οικονομίας από την Δύση στην Ανατολική Ασία.

Η προσπάθεια των Η.Π.Α να καθυποτάξουν την Ρωσία και στην συνέχεια, από θέσεως ισχύος, να βρουν έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν και την Κίνα, οδηγεί τα πράγματα σε έναν ακήρυκτο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που προς το παρόν τουλάχιστον είναι οικονομικός και επικοινωνιακός κυρίως.

Θα ήταν, όμως, παραπλανητικό να υποθέσει κανείς ότι οι βασικοί εμπλεκόμενοι σε αυτόν τον πόλεμο, οι Η.Π.Α και η Ευρώπη από την μια μεριά και η Ρωσία και η Κίνα από την άλλη, είναι ομοιογενείς και αδιάβροχες από εσωτερικές αντιθέσεις οντότητες.

Α. Οι Η.Π.Α

Ουκρανία, η γεωπολιτική μετατόπιση μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας

Η γεωγραφικά προκαλούμενη γεωπολιτική ασυμμετρία μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της κρίσης

Pierre-Emmanuel Thomann. Réseau International – avril 2022

Μετάφραση: Μ. Στυλιανού

Μεταξύ της υστερίας των μέσων ενημέρωσης που μεταδίδει εκ των υστέρων το αφήγημα του καθεστώτος του Κιέβου καθ’ υπαγόρευση σ στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων που εικάζουν τυχαία για την τακτική εξέλιξη των συγκρούσεων, δεν υπάρχουν περιθώρια να αναδειχθούν τα θεμελιώδη γεωπολιτικά ζητήματα που κρύβονται από την αρχή της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία.                                  

Σε παγκόσμια κλίμακα, αυτή η σύγκρουση αποτελεί μέρος της αποσαφήνισης, με την κλασική στρατιωτική ισορροπία δυνάμεων, της παγκόσμιας γεωπολιτικής ισορροπίας και, ως εκ τούτου, της νέας της διαμόρφωσης τον εικοστό πρώτο αιώνα, στην οποία κυριαρχούν τρεις κύριοι πόλοι, η τριάδα που σχημάτισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η Ρωσία. Οι αντίπαλοι υπολογισμοί των δυνάμεων οδηγούν σε μια επισφαλή και ρευστή κατάσταση.

Η γεωγραφικά προκαλούμενη γεωπολιτική ασυμμετρία μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της κρίσης.

Οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ (συμπεριλαμβανομένης της υποδομής αντιπυραυλικής ασπίδας) έχουν σταδιακά μετακινηθεί πιο κοντά στο έδαφος της Ρωσίας, με διαδοχικές διευρύνσεις του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με ελιγμό περικύκλωσης. Η Ανατολική Εταιρική Σχέση της ΕΕ, η οποία συμπληρώνει το ΝΑΤΟ, αποτελεί μέρος αυτού του σταδιακού στραγγαλισμού του γεωπολιτικού χώρου της Ρωσίας, με στόχο τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης κατά της Ρωσίας και την εμμέσως προετοιμασία για μελλοντικές διευρύνσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Είναι προφανές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δεχτούν την εγκατάσταση ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στα σύνορά τους και την επέκταση του ΟΣΣΑ στον Καναδά ή το Μεξικό. Το δόγμα του εγγύς εξωτερικού που προβάλλει η Ρωσία είναι εξίσου νόμιμο με το Δόγμα Μονρόε που επικαλούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διατηρούν ένα χώρο ασφάλειας και γεωπολιτικής αναπνοής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ως ναυτική δύναμη επιδιώκουν να περιορίσουν την πρόσβαση της Ρωσίας, μιας ηπειρωτικής δύναμης στους ωκεανούς του κόσμου, εξ ου και η κρυστάλλωση της κρίσης στη Μαύρη Θάλασσα, γύρω από τη χερσόνησο της Κριμαίας.

Πράγματι, σε μεγάλες χρονικές στιγμές, σε απήχηση των διδαχών του Άλφορντ Τζον Μακκίντερ και του Νίκολας Τζ. Σπάϊκμαν, προεκταθείσες από τον Πωλ Γούλφοβιτς, Σμπίγνικου Μπρζενζίσκυ και Γουές Μίτσελ . Οι ΗΠΑ επιδίωξαν να απωθήσουν τη Ρωσία πίσω στην ηπειρωτική χώρα της μετά τον θάνατο της ΕΣΣΔ το 1991 και να στήσουν μια ζώνη κρατών σε μια παράκτια λωρίδα που περιβάλλει την ευρασιατική ήπειρο (MacKinder και «Rimland» του Spykman).

Αυτή η στρατηγική κατέληξε φυσικά να προκαλέσει την αντίδραση της Ρωσίας ως γεωπολιτική αντίσταση.

Σε συνεχή επέκταση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρέθηκαν τελικά σε γεωπολιτική υπερέκταση. Η γεωπολιτική αλλαγή σημειώθηκε στη Συρία, με τη ρωσική επέμβαση ήδη από το 2015, και τη μάχη για το Χαλέπι, η οποία ανέτρεψε την αλλαγή καθεστώτος που προώθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στη Ρίμλαντ για να συνεχίσουν να επεκτείνουν την ευρω-ατλαντική ζώνη επιρροής.