ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ - αγροτική αναγέννηση - νέα αγροτικότητα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Είναι ένα από τα βιβλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του 2002 μάλιστα, εκδόσεις Γόρδιος, το οποίο, δυστυχώς, αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα. Η επικείμενη επισιτιστική κρίση το κάνει να διαβάζεται, όχι απλά με άλλη ματιά αλλά ως μια ιδιαίτερη πρόταση, έστω και καθυστερημένα, προς τους υπεύθυνους πολιτικούς, συνδικαλιστές και τους ασχολούμενους με τον αγροτικο-κτηνοτροφικό χώρο.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ένας σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος με όραμα, αποκαθιστά το νόημα των λέξεων, εισάγει νέους όρους και δίνει εμφατικά ιδέες και προτάσεις προς όλους, όσους τουλάχιστον έχουν διάθεση να δουν την πραγματικότητα από μια άλλη εναλλακτική οπτική. Το μοντέλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων για την «αγρανάπαυση» των χωραφιών και των καλλιεργειών το πληρώνουμε διαρκώς. Όμως, αντί να συνέλθουμε συνεχίζουμε την ίδια πολιτική, αντικαθιστώντας μάλιστα καλλιέργειες με φωτοβολταϊκά!!! Αυτή είναι μία από τις σημερινές στρεβλώσεις.

Σ’ όλο το βιβλίο πλανάται το ερώτημα:

«Γιατί η Ελλάδα να μην είναι από τις πρώτες χώρες εξαγωγής αγροτικών προϊόντων και αντίθετα να είναι μια χώρα εισαγωγής; Γιατί οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι ευρωβουλευτές δεν υπεράσπισαν τα συμφέροντα του ελληνικού αγροτικού τομέα στους θεσμούς της Ε.Ε.; Είναι γνωστό ότι, αν δεν υπήρχαν ευρωβουλευτές άλλων χωρών, σήμερα θα ήμασταν ακόμη στα νοθευμένα κρασιά. Θα ήμασταν, αντίστοιχα, στα σπορέλαια αφού ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου πρότεινε να κόψουμε τις ελιές (εννοεί τον κ. Σημίτη). Οι εκπρόσωποί μας απουσιάζουν από τις μεγάλες μάχες της Μεσογειακής Γεωργίας και κτηνοτροφίας στις Βρυξέλλες».

Στο πόνημά του αποσαφηνίζει όρους, όπως για παράδειγμα αγρότης και γεωργός. Νοηματοδοτεί άλλους, όπως αγροφιλία, νέα αγροτικότητα, προσωποποιημένα προϊόντα, πολιτιστικοποίηση των αγορών, πολυτομεακότητα και πολυκεντρικότητα και κυρίως βάζει στο μεγάλο πλάνο την σύνδεση του χώρου, του χρόνου και του προϊόντος. Συνδυάζει την πολιτιστική κληρονομιά με την διατροφή, σχεδιάζει λεωφόρους σύνδεσης ιστορίας-γαστρονομίας-περιβάλλοντος ως μια νέα σύνθεση οικονομικής δραστηριότητας. Εστιάζει στις Περιφέρειες για τον κεντρικό ρόλο σ’ όλον αυτόν τον σχεδιασμό και τονίζει την αξία της αισθητικής στην συσκευασία του προϊόντος.

Αναδεικνύει το τοπίο, το ελληνικό αστικό και αγροτικό τοπίο, το οποίο συνδέει αρμονικά με όλες τις ενέργειες και δραστηριότητες της γης και ξαναφέρνει στην επιφάνεια το έδαφος, το ευλογημένο ελληνικό έδαφος, για την σημασία που έχει στην γεωργία και την κτηνοτροφία. Μιλάει για τα «κοιτάσματα» της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, των πόρων, τα «κοιτάσματα» της ελληνικής γεύσης.

Την σχέση αυτού του τοπίου με το σημερινό, το γεμάτο γιγάντια αιολικά στα βουνά μας και άπειρα «καθρεφτάκια» στον κάμπο, πρέπει να την βρούνε και να την απαντήσουν οι σημερινοί υπεύθυνοι πολιτικοί! Άλλωστε όπως λέει σε άλλο σημείο του βιβλίου: 

«Οι καριερίστες, οι γραφειοκράτες δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, ούτε αγαπούν τον τόπο τους. Κλέβουν διάφορες ιδέες, χρόνια κλέβουν τις ιδέες μας. Μας έκλεβαν οι πράσινοι, τώρα μας κλέβουν και οι μπλε. Όχι για να κάνουν κάτι ολοκληρωμένο αλλά για να συντηρούνται στις καρέκλες τους. Έτσι ο τόπος έμεινε, μένει στάσιμος. Βουλιάζει σε ένα περιβάλλον ανηθικότητας. Χρειάζονται άνθρωποι με άλλο διανοητικό και πολιτικό ήθος».

Παρ’ όλα αυτά οι ιδέες του παραμένουν διαυγείς τόσο για την περιφερειακή ανάπτυξη, όσο και για τους οδικούς άξονες, την σύνδεση λιμανιών και αυτοκινητοδρόμων, την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, τα τοπικά προϊόντα, την γαστρονομία και πολλές άλλες, που έχουν κατατεθεί στο παρελθόν αλλά μάλλον σνομπαρίστηκαν από τους αποδέκτες.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν η κοινωνία μας, οι πολίτες, είχαν τον ίδιο τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη υλοποιητή κι όχι μόνο εκφραστή των ιδεών του!!! Έστω και έτσι αξίζει να διαβαστεί και να προσεχτεί ως ένα βιβλίο παρακαταθήκη για την ανάπτυξη του τόπου μας και τις παραγωγικές μας δυνατότητες.

"Μέτρον άριστον"

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Χάθηκε το μέτρο! Είναι η οδυνηρή διαπίστωση των εφιαλτικών ημερών που ζει η ανθρωπότητα. Γιατί εφιάλτης δεν είναι μόνο το τώρα αλλά και το από δω και πέρα. Τίποτα πλέον δεν είναι και δεν θα είναι ίδιο. Συνεπώς, καλωσορίσαμε στον νέο κόσμο!

 Φυσικά, η 24η Φεβρουαρίου 2022, δεν είναι η γενέθλια ημερομηνία, αφού έχουν υπάρξει ανάλογα ή παρόμοια γεγονότα και στο παρελθόν. Είναι όμως μια ημερομηνία ορόσημο, αφού οι συσσωρευμένες τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος αντί να αποτρέψουν το κακό, του επιτρέψανε να καρποφορήσει ή μάλλον να κακοφορμίσει.

Τα διεθνή

Δεν θα πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου μια και, κατά την γνώμη μας, ακόμα και όποιο δίκιο είχαν οι μεν, το χάσανε με την εισβολή. Εν αντιθέσει με την κυβέρνησή μας που στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, μάλλον δεν έδειξε και την πιο σώφρονα «ευαισθησία».

Το μείζον είναι ότι η δύναμη επιβάλλει Δίκαιο! Είναι γνωστό από την Αθηναϊκή συμμαχία ακόμα. Το είδαμε στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, για να αναφέρουμε τα πιο εμβληματικά γεγονότα στα οποία η ισχύς της μιας πλευράς επέβαλε τα τετελεσμένα. Κι όμως επίσημα δεν αναφέρεται τίποτα! Έφτασε η Τουρκία να καταγγέλλει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν η ίδια χρεώνεται και την εισβολή και την μακροχρόνια κατοχή της Κύπρου. Το Διεθνές Δίκαιο κατάντησε μια στερεοτυπική αυταπάτη. Δεν βλέπουν ότι ακόμα κι αυτοί που το επικαλούνται δεν το σέβονται; Η αμετροέπεια έδωσε την θέση της στην αμετροέργεια. Τα ανεξέλεγκτα λόγια γίνανε ανεξέλεγκτα έργα, γι’ αυτό και ο αναθεωρητισμός είναι καταδικαστέος απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Το πολυπολικό σημερινό παγκόσμιο σύστημα, όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές, όχι μόνο δεν επιτρέπει εύκολες διορθώσεις σε λάθη, αλλά περιπλέκει την κατάσταση. Μιλάνε για αντίποινα όταν είναι γνωστό πως η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία είναι δίστομο μαχαίρι. Μοιάζει με ειρωνεία όταν τα αποτελέσματα μπορεί να είναι αυτοτραυματικά. Κι όμως το πλαίσιο αλλάζει άρδην. Το ανταγωνιστικό τρίγωνο Ρωσία–Κίνα–Αμερική, φτιάχνει ένα νέο κάδρο από δω και πέρα. Η Ευρώπη, ως ουρά της Νατοαμερικανικής πλευράς, φαίνεται να τα έχει χαμένα. Ο «νανισμός» της, η ασυνεννοησία, η έλλειψη θεσμών, η ανικανότητα τελικά, την κάνουν περισσότερο προβληματική παρά χρήσιμη! Είναι επόμενο αυτές οι εξελίξεις να μην έχουν θετικό πρόσημο ούτε για τους λαούς, ούτε για τις μικρές και μεσαίες χώρες που θα επιθυμούσαν μια άλλη πορεία. Μένει, συνεπώς, η κρατική ευθύνη του κάθε μέλους του παγκόσμιου χωριού. Ο καθένας κρίνεται απ’ το τι έπραξε ή δεν έπραξε όλο το προηγούμενο διάστημα για να προστατέψει τα του «οίκου» του, μιας και  η πρόσδεση στους μεγάλους προστάτες είναι μια αυταπάτη που δημιουργεί επιπλέον κινδύνους.

Τα εσωτερικά

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής: Στο όνομα της «ουδετερότητας» κινδυνεύουν και τα Χριστούγεννα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Αντιγράφουμε από την kathimerini.gr, στις 1-12-2021:

[«Σε στροφή 180 μοιρών υποχρεώθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ανακάλεσε εσωτερικό έγγραφο με οδηγίες για τη δέουσα εσωτερική επικοινωνία των στελεχών της, καθώς κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να… ακυρώσει τα Χριστούγεννα και ότι εξαπολύει επίθεση κατά της «κοινής λογικής».

Πρόκειται για έναν οδηγό 30 σελίδων με σκοπό τη χρήση πιο ουδέτερης γλώσσας εντός της Κομισιόν σε ό,τι αφορά το φύλο, η οποία να είναι πιο φιλική στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, και η οποία παρουσιάστηκε από την Επίτροπο για την Ισότητα, Χελένα Ντάλι, στα τέλη Οκτωβρίου. Το εσωτερικό έγγραφο περιήλθε στην κατοχή της ιταλικής ταμπλόιντ “il Giornale”, κάτι που πυροδότησε αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και από ανώτατο αξιωματούχο του Βατικανού, ακροδεξιούς πολιτικούς και πρώην Επίτροπο της Ε.Ε.. Ως αποτέλεσμα, η κ. Ντάλι αναγκάστηκε να κάνει πίσω, αναφέρει το Politico. «Υπήρξαν ανησυχίες σε ό,τι αφορά ορισμένα παραδείγματα που αναφέρονταν στις κατευθυντήριες γραμμές για την χωρίς αποκλεισμούς επικοινωνία, η οποία όπως συνηθίζεται σε τέτοιες οδηγίες, είναι μια εργασία σε εξέλιξη», ανέφερε στο Twitter η Μαλτέζα Επίτροπος. «Εξετάζουμε αυτές τις ανησυχίες με σκοπό να τις λάβουμε υπόψη μας στην αναθεωρημένη εκδοχή των οδηγιών».

Το επίμαχο έγγραφο

ΣΔΕΥ – ΕΔΥ επιτροπές εκπαιδευτικής υποστήριξης χωρίς ιδιαίτερο νόημα

«Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα» -

 Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Σε λίγες μέρες (3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ), θα ξανα-ακούσουμε από χείλη υπευθύνων, βαρύγδουπες διατυπώσεις για την υποστήριξή τους και την ευαισθησία τους σε θέματα σχετικά με την Ειδική Αγωγή και την αναπηρία. Επετειακές δηλώσεις που δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν συνοδεύονται με πρακτικές προτάσεις και, κυρίως, λύσεις. Οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι γονείς, που ζουν επί 24ώρου βάσεως την αγωνία και τις συνέπειες της αναπηρίας, το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους. Η εκπαίδευση χρειάζεται χρήματα και το υποσύστημα της Ειδικής Αγωγής πολύ περισσότερα. Είναι ακριβό αλλά απαραίτητο. Αντίθετα, οι εκάστοτε κυβερνώντες, θέλουν με περικοπές να έχουν βελτιώσεις! Δεν γίνεται, απλά ματαιοπονούν. 

Δεν είναι πολύς καιρός που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (134960/Δ3-ΦΕΚ Β 5009-27.10.2021) ο κανονισμός λειτουργίας Σ.Δ.Ε.Υ. (Σχολικά Δίκτυα Εκπαιδευτικής Υποστήριξης) και Ε.Δ.Υ. (Επιτροπές Διεπιστημονικής Υποστήριξης).Τα ΣΔΕΥ και ΕΔΥ δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά η νέα ονομασία των έως τώρα ΣΔΕΥ και ΕΔΕΑΥ. Αυτή η «καινοτομία», ιδίως του Υπουργείου Παιδείας, να αλλάζει ονομασίες σε θεσμούς, φορείς, ακόμα και διαδικασίες, είναι φοβερή! Ακόμα φοβερότερο να το θεωρεί πράξη μεταρρυθμιστική! Έχουμε για παράδειγμα τα ΚΔΑΥ που έγιναν ΚΕΔΔΥ, μετά ΚΕΣΥ και τώρα ΚΕΔΑΣΥ. Τους Σχολικούς Συμβούλους που έγιναν Συντονιστές και τώρα Παιδαγωγικοί Σύμβουλοι. Τις Ειδικές Τάξεις που έγιναν Τμήματα Ένταξης για να βοηθήσουν στην ένταξη, μετά στην ενσωμάτωση, μετά στην συνεκπαίδευση, μετά στην ενιαία εκπαίδευση και τελευταία στην συμπερίληψη των ΑμεΑ και των μαθητών με δυσκολίες, για να καταλήξουμε στο «ένα σχολείο για όλους», που κατά την γνώμη μας, αδικεί πρώτα και περισσότερο τα ΑμεΑ. Όλα τα παραπάνω, όσο ανούσια και αν ακούγονται, είναι αλήθεια ότι κρύβουν μικρές ποιοτικές διαφοροποιήσεις που δυστυχώς στην πράξη δεν επέφεραν καμία διαφοροποίηση και καμία βελτίωση. Αντίθετα, κουβαλάνε όλα τα διαχρονικά προβλήματα της Ειδικής Αγωγής με αποσπασματικό τρόπο. Μόνο με «βαφτίσια» δεν παράγεται έργο.

Σελεστέ Φρενέ: «Το σχολείο του λαού» - Νίκη Κεραμέως: «Η αποδιοργάνωσή του»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Έναν αιώνα περίπου μετά τον Φρενέ, οι εκάστοτε μιντιακοί φίλοι των κυβερνήσεων απ’ την μια δυσφημούν τον εκπαιδευτικό ως «τεμπέλη» και «εξυπνάκια» και από την άλλη τον επευφημούν γιατί με το φιλότιμό του και προσωπικό κόστος κράτησε όρθια την εκπαίδευση στα χρόνια της «τηλεπανδημίας»

Εποχή Φρενέ

Ήταν περίπου έναν αιώνα πριν όταν ο Φρενέ έστηνε, θεωρητικά και πρακτικά, τις απόψεις του για το γαλλικό σχολείο. Σεβόμενος την παιδική ηλικία και εκμεταλλευόμενος την περιέργεια και τις ανησυχίες των μικρών μαθητών, πρότεινε ένα ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης, με νέα στοχοθεσία, καινούρια αναλυτικά προγράμματα, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που φάνταζαν αρκετά προωθημένα αλλά και αντίθετα με την κομφορμιστική καθεστηκυία τάξη της εποχής του.

Άλλωστε δεν είναι ο μόνος. Μεγάλοι παιδαγωγοί και οραματιστές έχουν προτείνει απόψεις για τα της εκπαίδευσης. Ακόμη και οι δικοί μας: Γληνός, Δελμούζος, Παπαναστασίου, Παπανούτσος κι όχι μόνο, έχουν πει, προτείνει και εφαρμόσει, σπουδαίες ιδέες. Η εποικοδομητική αμφιβολία, «να αμφιβάλουμε για ό,τι είναι σίγουρο και όχι για ό,τι είναι αμφίβολο, να η εξυπνάδα» που έλεγε ο Αλαίν, μαζί με το ας πάρουμε ό,τι καλό υπάρχει στους άλλους και ας το προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα που υποστηρίζουν πολλοί, είναι το δίδαγμα καταξιωμένων φιλοσόφων-παιδαγωγών.

Αντ’ αυτού, οι σημερινοί υπεύθυνοι, προεξάρχουσας της κυρίας Κεραμέως, αντιγράφουν πράγματα χωρίς καμία προσαρμογή και αναπλαισίωση στις εδώ συνθήκες. Δεν αντιγράφουν απλά, «καινοτομούν» μάλιστα, διαλύοντας κάθε σχέση εμπιστοσύνης μ’ αυτούς που καλούνται να τα υλοποιήσουν, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς.

Πόσο άρρωστο είναι το σύστημα υγείας;

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Δεν πληρώνει ο πολίτης για υγειονομική κάλυψη, γιατί θα πρέπει να καταφεύγει στον ιδιωτικό τομέα; Με όση διακριτικότητα και επιείκεια να το προσεγγίσεις το θέμα, γίνεται ορατό πόσο άρρωστο είναι το σύστημα υγείας

Συνηθίζουμε, κυρίως στα χρόνια της πανδημίας, να αναφερόμαστε σε ήρωες γιατρούς και υγειονομικούς γενικότερα. Απόλυτα σωστό.

Για το σύστημα υγείας, μπορούμε να πούμε το ίδιο;

Φαντάζομαι πως όλοι μας έχουμε μικρότερες ή μεγαλύτερες εμπειρίες. Πόση ασφάλεια μπορεί να αισθανθεί ο πολίτης με την πρωτοβάθμια φροντίδα που υπάρχει, εάν απευθυνθεί σε Τ.ΟΜ.Υ. (Τοπικές Ομάδες Υγείας), για απλά πράγματα όπως προβλήματα μέσης για παράδειγμα, και διαπιστώσει παντελή έλλειψη γιατρών; Μόνο δύο μέρες έχουμε γιατρό, σου λένε.


Ναι, αλλά δεν σε πιάνει η μέση προγραμματισμένα, Δευτέρα ή Τρίτη. Τις άλλες μέρες τι γίνεται; Απευθύνσου στο νοσοκομείο, τι να κάνουμε; Μα αν πάμε στο νοσοκομείο για να γράψουμε δύο ενέσεις για την μέση, οι άλλοι πού θα πάνε; Ναι, αλλά ο γιατρός μοιράζεται πλέον σε πέντε θέσεις για να βοηθήσει το σύστημα, σου απαντάνε.

Μα το σύστημα δεν μας επέβαλλε, ετσιθελικά, να χρεωθούμε σε συγκεκριμένη Τ.ΟΜ.Υ. για να υπάρχει το ιστορικό μας και να μπορούμε να εξυπηρετούμαστε για τα απλά καθημερινά ή να μας κατευθύνουν σε συγκεκριμένες ειδικότητες; Άγονες διαμαρτυρίες, που κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε προσωπικές αντιλογίες, οι οποίες αδικούν υπηρετούντες και υπηρετούμενους, νοσηλευτές και νοσηλευόμενους.

Αλλά και σε δευτεροβάθμια φροντίδα, τα πράγματα δεν είναι πιο ρόδινα. Πόσο θα κόστιζε η αργοπορία στο νοσοκομείο αν ακολουθούσαμε τις τηλεφωνικές υποδείξεις (δικαιολογημένα για το σύστημα, λόγω του κορεσμού των νοσηλειών, αδικαιολόγητα όμως για τον κάθε ασθενή, αφού όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά), να περιμένουμε δύο μέρες ακόμα με αντιπυρετικά; Ας είναι καλά οι φίλοι γιατροί που μας συστήσανε επίσπευση.


Σας έχει τύχει να νοσηλευτείτε για κορωνοϊό και μετά την έξοδό σας να μην ξέρετε τι πρέπει να κάνετε; Σχεδόν καμιά συμβολή για τον νοσούντα και το οικογενειακό του περιβάλλον. Αν συνεχίζει ή όχι να μεταδίδει τον ιό, αν και για πόσο πρέπει να παραμείνει σε κατ’ οίκον καραντίνα, αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που δεν νόσησαν, πρέπει να συνεχίσουν την δική τους καραντίνα και για πόσο, αν, αν, αν …