Ο κύβος ερρίφθη! Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι υποψήφιος, δηλώνοντας ότι θέλει να κάνει το ΚΙΝΑΛ πρωταγωνιστή. Απέφυγε επιμελώς να αναφέρει το ΠΑΣΟΚ, αφού αποσχίσθηκε από αυτό, ίδρυσε το ΚΙΔΗΣΟ και μόνο όταν απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή, επέστρεψε στο ΚΙΝΑΛ για να εκλεγεί βουλευτής. Όπως ανέλυσα σε προηγούμενο άρθρο, εξελέγη πανηγυρικά πανίσχυρος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (αρχές 2004) με σημαία κάθε παραλλαγή της έννοιας “νέο”. Τότε, μπορούσε να το κάνει. Σήμερα, η υποψηφιότητά του παραπέμπει σε “αναπαλαίωση” και μάλιστα όχι με την έννοια της επιστροφής στο μεγάλο ΠΑΣΟΚ που κληροδότησε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ο Γιώργος, άλλωστε, είναι φυσικό, αλλά όχι και πολιτικό τέκνο του πατέρα του, όπως προκύπτει από τη ρητορική και τα πεπραγμένα του. Ιδεολογικά είναι πολύ πιο κοντά στον Σημίτη. Η ειρωνεία της ιστορίας, μάλιστα, είναι ότι ο υιός κατεδάφισε το μεγάλο πολιτικό οικοδόμημα του πατρός. Θα ήταν άδικο να του ρίξουμε ολόκληρη την ευθύνη, αλλά οπωσδήποτε είναι ο κύριος υπεύθυνος, με τον Βαγγέλη Βενιζέλο να αποτελειώνει την κατεδάφιση.

Ο Παπανδρέου βέβαια δεν χάθηκε στην αφάνεια. Οι φίλοι του στο εξωτερικό είχαν φροντίσει να γίνει πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και με αυτή την ιδιότητα κάνει αυτό που πάντα του άρεσε: ταξίδια και επαφές ανά την υφήλιο. Τώρα επιχειρεί ένα come back στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Για ποιο λόγο; Βαρέθηκε και θέλει να ξαναπαίξει πολιτικό ρόλο, έστω και ως τρίτος; Επιδιώκει να πάρει κάποιου είδους ρεβάνς για το ναυάγιο της πρωθυπουργικής του θητείας (2009-2011); Εάν εκλεγεί θα εκδηλώσει την τάση να επιστρέψει στο παρελθόν για να το δικαιολογήσει, για να ακυρώσει ή τουλάχιστον να αμβλύνει την αρνητική ετυμηγορία του ελληνικού λαού για εκείνη τη δραματική περίοδο;

Ό,τι και να ισχύει είναι αυτό που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ; Προφανώς όχι. Θα μπορούσε, ωστόσο, κάποιος να ισχυρισθεί ότι ο Παπανδρέου έχει γυρίσει σελίδα και ψάχνει μία δεύτερη ευκαιρία. Αυτή τη φορά για να οικοδομήσει κι όχι για να κατεδαφίσει. Θεωρητικά, δεν αποκλείεται, αν και οι πράξεις του δεν στηρίζουν αυτό το αφήγημα. Ακόμα κι αν ισχύει, όμως, έχει την πολυτέλεια το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να ποντάρει σ’ έναν αρχηγό, ο οποίος κουβαλάει μία τόσο αρνητική παρακαταθήκη στη συνείδηση του εκλογικού σώματος, αλλά και των άλλοτε “πράσινων” ψηφοφόρων;

Μεταμοντέρνος φιλελεύθερος “πρίγκηπας”