Δεν πιστεύω να είναι πολλοί οι “αφελείς”, που πιστεύουν ότι η εντατική δαιμονοποίηση του Ρώσου προέδρου Πούτιν από τους Δυτικούς οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για απροσχημάτιστο δικτάτορα, ο οποίος έχει στερήσει από το ρωσικό λαό τα αγαθά της δημοκρατίας και της ευημερίας που απολαμβάνουν οι κάτοικοι των δυτικών “παραδείσων”.
Η ιστορία έχει επανειλημμένως αποδείξει ότι από το 1945 και μετά η Δύση –ιδιαίτερα οι ΗΠΑ ως ηγέτιδα δύναμη– δεν απεχθάνεται ιδιαίτερα τους δικτάτορες, όσο και αν αποδεικνύονται στυγνοί. Αντίθετα, τους εναγκαλίζεται εγκάρδια, αρκεί να κρατούν ανοιχτή την πρόσβαση στους εθνικούς φυσικούς πόρους και στις εθνικές αγορές των κρατών, τα οποία υποτίθεται ότι προστατεύουν από κάποιον άλλο κακόβουλο εχθρό. Το ίδιο ισχύει και για τους εισβολείς!
Η Δύση απεχθάνεται και τιμωρεί τους εισβολείς στα εδάφη που η ίδια έχει θέσει υπό την προστασία της. Δεν απεχθάνεται, όμως, καθόλου την εισβολή, ως μέθοδο επιβολής των δικών της συμφερόντων και δια των όπλων επιβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της φιλελεύθερης δημοκρατίας! Τα παραδείγματα περισσεύουν, από το ασήμαντο νησάκι της Γρενάδας μέχρι το Βιετνάμ, το Λίβανο, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη.
Η Δύση έχει δαιμονοποιήσει τον Πούτιν για πολύ πιο πεζούς λόγους και σκοπούς. Το καθεστώς, που ο πρώην “σύντροφος” Πούτιν έχει από το 1999 επιβάλει στη Ρωσία, έχει απομονώσει τον γεωοικονομικό χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από τη σαρωτική εισβολή των ανέμων της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι από το 1989 και μετά έχουν ανελέητα ισοπεδώσει τον πλανήτη.
