Η κατασκευή του Παρθενώνα σε τριδιάστατη απεικόνιση -ΒΙΝΤΕΟ (Περιήγηση στην Ακρόπολη)

 

Αντιφών, ο Ρήτορας (Εγκληματολόγος) της Κλασικής Αθήνας

 

Δημήτριος Γεωργαντάς Υποναύαρχος (Ο)  ΠΝ ε.α.
Ιωάννα – Θεοδοσία Γεωργαντά

Αντί Εισαγωγής

«Υπήρχε των τότε Αθηναίων αρετή τε ουδενός ύστερος και κράτιστος ενθυμηθήναι γενόμενος και α αν γνοίη ειπείν»    Θουκυδίδης

Περί τον 5o και 4ο αιώνα π.Χ. εμφανίζονται στην πολιτική σκηνή της κλασικής Αθήνας οι ρήτορες. Ήταν άτομα που χάρη στη ρητορική τους δεινότητα αγόρευαν συνεχώς στην Εκκλησία του Δήμου, εισηγούνταν προτάσεις και ασκούσαν επιρροή  στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, με τη συνεχή παρουσία τους στα κοινά. Ήταν πολιτικοί ηγέτες, όπως ο Αντιφών. Ήταν ο αρχαιότερος των δέκα ρητόρων του Αττικού κανόνα και διαπνέονταν από τα ολιγαρχικά ιδεώδη, γεγονός που περιόρισε την πολιτική του δράση για πολλά χρόνια στη δημοκρατική Αθήνα. Περί το 411 π.Χ. ήταν ο ιθύνων νους των αδιάλλακτων ολιγαρχικών που κατέλαβαν την εξουσία στην Αθήνα. Το 410 π.Χ. με την πτώση των ολιγαρχικών τιμωρήθηκε, το 409 π.Χ., με θάνατο για τις θέσεις του, σε ηλικία εβδομήντα ένα ετών.

Ο Βίος και οι Δράσεις του

«Πιστεύω ότι εσείς δεν πρέπει να οργίζεσθε στο άκουσμα της λέξης «Τετρακόσιοι», αλλά με τα έργα μερικών» Λυσίας (459-380 π.Χ.)

Ο Αντιφών[1] (480-409 π.Χ.) υπήρξε γιος του Σόφιλου από τον Ραμνούντα. Καταγόταν  από παλιά αριστοκρατική οικογένεια, που είχε σχέση με τους Πεισιστρατίδες. Έμεινε εκτός δημόσιας ζωής, καθόσον ο δήμος δεν τον εμπιστεύονταν, εξαιτίας της ιδιαίτερης ευφυΐας του και στο ότι έδινε εξαιρετικές συμβουλές σε πολίτες που εμπλέκονταν σε δίκες ή απευθύνονταν στην Εκκλησία του Δήμου. Δεν εμφανίζονταν στο δικαστήριο ή την Εκκλησία του Δήμου. Ήταν μόνο λογογράφος και θεωρητικός διδάσκαλος της ρητορικής τέχνης. Δίδασκε τη ρητορική τέχνη έναντι χρηματικής αμοιβής.

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, είναι ο πρωτεργάτης της σχεδίασης της ολιγαρχικής στάσης των Τετρακοσίων στην Αθήνα το 411 π.Χ. και αντίθετος του Θηραμένη. Μέχρι τότε δεν είχε αναμειχθεί στην πολιτική. Το 411 π.Χ. υπηρέτησε ως τριήραρχος, στρατηγός και πρέσβης. Ένα χρόνο αργότερα, το 410 π.Χ., το ολιγαρχικό καθεστώς έπεσε και οι ηγέτες του κατέφυγαν στη Σπάρτη. Ο Αντιφών έμεινε στην Αθήνα. Παρόλο, που ο λόγος που εκφώνησε[2], θεωρήθηκε ως ο καλύτερος λόγος υπεράσπισης, δικάστηκε και καταδικάστηκε για προδοσία, σε θάνατο με κώνειο. Δημοσιεύτηκε η περιουσία του και τιμωρήθηκε, αυτός και το γένος του με την ποινή της ατιμίας.  Η γενναία στάση του εξαίρεται ιδιαίτερα από τον Θουκυδίδη[3].

Η δράση του Αντιφώντα ως πολιτικού προσώπου, σοφιστή, ρήτορα και λογογράφου ήταν σημαντική και ιδιαίτερα η ενασχόλησή του με την δικανική ρητορεία. Ήταν ο πρώτος γνωστός επαγγελματίας συγγραφέας λόγων (λογογράφος)[4]. Πρώτος αυτός, καθιέρωσε την πρακτική της καταγραφής των έργων του που του είχαν ανατεθεί. Πίστευε ότι ο έντεχνος ρητορικός λόγος, πέραν της πρόσκαιρης συμβολής του στην εξέλιξη μιας δίκης, μπορεί να αποβεί ένα σημαντικό λογοτεχνικό έργο. Οι συμβουλές του γίνονταν ιδιαίτερα σε άτομα με παρόμοιες πολιτικές πεποιθήσεις και πιθανότατα ανήκε σε μία από τις ολιγαρχικές ομάδες, που τα μέλη τους δέχονταν τακτικά τις κατηγορίες των υποστηρικτών της δημοκρατικής παράταξης. Στο λόγο του «Περί του Χορευτού», ο ομιλητής του επιτίθεται εναντίον της διαφθοράς των δημοκρατικών λειτουργών. Ασχολήθηκε και με την καταπιεστική μεταχείριση των συμμάχων της Αθήνας από την δημοκρατία, όπως εμφαίνεται στο λόγο του «Περί του Ηρώδου φόνου» και στους λόγους του για τους Λίνδιους και τους Σαμοθράκες[5], όσον αφορά τις εισφορές τους στην Αθηναϊκή Συμμαχία.

Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ

Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ:

Ίσως μια κρίσιμα χρήσιμη υπενθύμιση στους χαλεπούς καιρούς μας και των καιρών μας τα κυρίαρχα πρότυπα.

Όταν οι διαχρονικές αξίες ζωής, όταν τα πρότυπα ζωής και συμπεριφοράς δεν έχουν ανάγκη από πανοπλίες ιδεολογημάτων ούτε από την δαιμονοποίηση του αντιπάλου για την καταξίωση τους... (Υπόμνημα Καποδίστρια προς τους Έλληνες Σεπτεμβριος 1822)

..........."Ο επονομασθείς δίκαιος Αριστείδης εστάθη είκοσι πέντε έτη θησαυροφύλαξ της Ελλάδος, και όταν μετά τον θάνατόν του ηθέλησαν οι Αθηναίοι να τω κάμουν λαμπρά επιτάφια, ηναγκάσθησαν να εξοδεύσουν από το κοινόν, επειδή ο Αριστείδης απέθανε πτωχός, και δεν είχε μήτε παλάτια μήτε δούλους. Ο τελειότερος των ελληνικών ανδρών Επαμεινώνδας δεν εκβήκε του οίκου του μίαν ημέραν, επειδή έπλυνεν εκείνην την ημέραν η μήτηρ του το φόρεμά του, και δεν είχεν άλλο δια να φορέση.
Τούτων λοιπόν τας αρετάς πρέπει να μιμηθήτε εάν θέλετε να αποθανατισθήτε ως εκείνοι, και να κάμετε ένδοξον και ευτυχή την τοσούτους αιώνας δυστυχήσασαν ταλαίπωρον Ελλάδα.

Η διατροφή στην Αρχαία Ελλάδα την εποχή του Ομήρου: Δημητριακά και κρέας με λαχανικά ή όσπρια, όπως και σήμερα [photo, video]

Οι γνώσεις μας για την διατροφή μέχρι την εποχή του Όμηρου ποικίλουν.

Σε αυτή την έρευνα χρησιμοποιήθηκαν αναφορές από ευρήματα σε παλαιολιθικές και νεολιθικές θέσεις, μελέτες αρχαιολόγων και ερευνητών, μελέτες πανεπιστημίων καθώς και τα έργα του Ομήρου.

Όσον αφορά τον Όμηρο και τα έργα του θα πάρουμε σαν δεδομένα τα εξής:

Ο Όμηρος έζησε περί το 900 π.Χ.

Έγραψε για τον Τρωϊκό πόλεμο που έγινε περίπου 400 χρόνια πριν από την εποχή του.
Συνδύασε τη διατροφή της εποχής που έζησε, με τις ραψωδίες που άκουσε και έμαθε όταν ήταν νεότερος.
Άρα πιστεύω πως όταν αναφέρετε στη διατροφή κατά των Τρωϊκό πόλεμο υπάρχουν και πολλά στοιχεία της εποχής που έζησε.

Τα παλαιότερα ευρήματα που έχουμε για τον ελλαδικό χώρο είναι σπόροι που χρονολογούνται μεταξύ 11.000 π.Χ και 7.300 π.Χ και μας δείχνουν μία χρήση άγριων τότε φυτών όπως κριθάρι, βρώμη, φακή και μπιζέλια ενώ ταυτόχρονα αξιοποιούσαν και είδη άγριων ζώων όπως κατσίκια, βοοειδή, λαγούς κ.α.

Η συνέχεια εδώ...

Η διατροφή στην Αρχαία Ελλάδα την εποχή του Ομήρου: Δημητριακά και κρέας με λαχανικά ή όσπρια, όπως και σήμερα [photo, video]

Περί της αρχαιότητας της Ελληνικής Μυθολογίας και της Ελληνικής Γλώσσας – Ηλίας Δ. Μαριολάκος

ΛΑΪΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Ο Όμηρος και το Ομηρικό ζήτημα

Ο Όμηρος και το Ομηρικό ζήτημα

Το 800 π.Χ. ο Όμηρος είχε ήδη γράψει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, τα δύο θαυμάσια αριστουργήματα. Η ελληνική γλώσσα και τα δυο αυτά επικά ποιήματα συγκαταλέγονται στους παράγοντες εκείνους που κρατούσαν ενωμένες τις πάμπολες πόλεις κράτη της Ελλάδας. (Ασίμωφ, το χρονικό του κόσμου)

Όλη η αρχαιοελληνική γραμματεία συνδέεται με τα δύο μεγάλα έπη, τα οποία σηματοδοτούν την απαρχή της (Ζακλίν ντε Ρομιγύ)

Ο Τρωϊκός πόλεμος διαδραματίστηκε το 1200 π.Χ. ενώ τα έπη γράφτηκαν 400 χρόνια μετά. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός στο διάστημα των 400 αυτών χρόνων κατέρρευσε και πολλά άλλαξαν. Ωστόσο, διάφοροι τροβαδούροι τραγουδούσαν την ιστορία του πολέμου στις αυλές των βασιλιάδων και στους δρόμους σε όλο αυτό το διάστημα. Διαπιστώθηκε μάλιστα ότι τα αρχαιολογικά δεδομένα που αναφέρονται στα έπη κάλυπταν πολλούς αιώνες.

Το 1795 ο γερμανός F. Α. Wolf δημοσιεύει την πραγματεία Prolegomena ad Homerum, στα λατινικά, στην οποία υποστηρίζει ότι καθένα από τα ποιήματα αποτελεί ένα περισσότερο ή λιγότερο επιτυχές αμάγαλμα ενοτήτων που προέρχονται από διαφορετικές χρονολογίες. Την εποχή του Πεισιστράτου στην Αθήνα, στα μέσα του 6ου αιώνα , τα άσματα κατά την άποψη αυτή, κατεγράφησαν για πρώτη φορά και συνενώθηκαν. Από αυτήν την εκ των υστέρων συνένωση προέκυψαν, κατά τον Wolf η Ιλιάς και η Οδύσσεια.

Επομένως, δεν υπάρχει μόνο ένας δημιουργός.

Εντούτοις, καθένα από τα δύο ποιήματα αποτελεί ένα σύνολο τόσο ως προς την σύνθεση όσο και ως προς την έμπνευση. (Ζακλίν ν. Ρομιγύ)

Πιο αναλυτικός και πιο κατηγορηματικός αρνητής της θεωρίας του F. A. Wolf είναι ο Στυλιανός Αλεξίου.