Νίκος Κρανιδιώτης: μια πολύτιμη ιστορική μαρτυρία για το Κυπριακό

Το δίτομο έργο του Νίκου Κρανιδιώτη, Ανοχύρωτη πολιτεία: Κύπρος 1960-1974, αποτελεί πολύτιμη πηγή για τον ιστορικό, αλλά και για κάθε αναγνώστη.

του Σπύρου Κουτρούλη

Ο Νίκος Κρανιδιώτης, σημαντικός φιλόλογος, εκδότης του περιοδικού Κυπριακά Γράμματα μέχρι να το κλείσει η αγγλική αποικιοκρατία, φίλος των Γ. Σεφέρη και Ρ. Ρούφου και στενότατος συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Μακάριου, υπήρξε ο πρώτος πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη χώρα μας. Το δίτομο έργο του, Ανοχύρωτη πολιτεία, Κύπρος 1960-1974 (εκδόσεις «Εστία») αποτελεί πολύτιμη πηγή για τον ιστορικό, αλλά και για τον κάθε αναγνώστη. Και είναι εντυπωσιακό ότι ο ελληνισμός της Κύπρου διχάστηκε, παρότι σύμπας θεωρούσε ότι αποτελούσε μέρος του ελληνικού έθνους και όλοι συμφωνούσαν ότι στρατηγικός τους στόχος ήταν η Αυτοδιάθεση-Ένωση.

Στις 25 Νοεμβρίου 1967 ο ΥΠΕΞ της δικτατορίας, Π. Πιπινέλης, όταν κάλεσε τον Κρανιδιώτη για να του ανακοινώσει την απόφαση να αποχωρήσει ο ελληνικός στρατός από την Κύπρο, αυτός του απάντησε: «…ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν έπρεπε να ενδώσει στην τουρκική αξίωση και να απογυμνώσει την Κύπρο από την άμυνά της. Η Ελληνική Μεραρχία πρέπει να παραμείνει σαν μια εγγύηση για την ασφάλεια του Νησιού. Η απομάκρυνσή της θα ισοδυναμούσε με πράξη προδοσίας» (Ανοχύρωτη Πολιτεία, α΄ τόμος, σ. 470). Ωστόσο ο Γ. Παπαδόπουλος σε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα Μιλλιέτ στις 29 Μαΐου 1971, αναφέρει πως «αν ημείς οι μεγάλοι δεν είμεθα διατεθειμένοι να προστρέξωμεν εις τα όπλα και να πολεμήσωμεν, δια χάριν των, τότε και αυτοί θα προσεπάθουν να επιλύσουν ειρηνικώς τας διαφοράς των» (σ. 85), δηλαδή παρείχε την διαβεβαίωση πως ότι και αν γινόταν στην Κύπρο δεν θα ήταν αιτία ελληνοτουρκικού πολέμου. Στην ίδια συνέντευξη ο δικτάτορας προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, αναιρώντας τα αποτελέσματα της επανάστασης του 1821, λέει: «Εγώ προσωπικώς πιστεύω ότι αι εξελίξεις οδηγούν προς μιαν Ομοσπονδίαν Τουρκίας και Ελλάδος. Τούτο ίσως πραγματοποιηθή μετά 20 ή 50 έτη. Όμως θα πραγματοποιηθή» (σελ. 87).
Στο βιβλίο μου Εθνισμός και κοινοτισμός υποστήριξα μεταξύ άλλων ότι η πολιτική των δύο ελληνικών κρατών του αρχ. Μακαρίου συνεχίζει τις σκέψεις του Ίωνα Δραγούμη. Γράφει ο Νίκος Κρανιδιώτης: «Η γραμμή Μακαρίου συμφωνούσε, στο σημείο αυτό, με την άποψη που είχε διατυπώσει το 1916 ο Έλληνας οραματιστής και ιδεολόγος Ίων Δραγούμης: “Η πολιτική αποκατάστασις της φυλής”, έγραφε στους Πολιτικούς Στοχασμούς του, «ημπορεί να γίνη υπό μορφήν ενός ή περισσοτέρων κρατών. Η σύστασις περισσοτέρων του ενός Ελληνικών κρατών ημπορεί να χρησιμεύση ως ενδιάμεσος σταθμός, διά να φθάση μίαν ημέραν η Φυλή εις το ένα της και μέγα κράτος» (Ανοχύρωτη Πολιτεία, β΄ τόμος, σσ. 157, 158).

Υπήρξαν διάφορες εκδοχές του σχεδίου Άτσεσον. Στην αρχή εζητείτο ως αντάλλαγμα για την Ένωση της Κύπρου η παραχώρηση από την Ελλάδα μέρους της Δυτικής Θράκης, στη συνέχεια προτάθηκε η Ρόδος ή το Καστελλόριζο. Τελικά επέμεναν στην παραχώρηση μέρους του κυπριακού εδάφους, περίπου του 4,5%, ως στρατιωτικής βάσης της Τουρκίας στην περιοχή της Καρπασίας, καθώς και στην ευρύτατη αυτονόμηση τουρκοκυπριακών δήμων. Πρακτικά, η Τουρκία θα δημιουργούσε ένα στρατιωτικό προγεφύρωμα με το οποίο θα εκβίαζε την ελληνική πλευρά. Ο Γ. Γρίβας ήταν αντίθετος στην τουρκική βάση και συνεπώς αντίθετος και στο σχέδιο Άτσεσον. Ο Γλαύκος Κληρίδης αναφέρει: «Υπέβαλον εις το Στρατηγόν ερώτημα σχετικώς προς το θέμα της παραχωρήσεως βάσεως εις την Τουρκίαν, ως ανταλλάγματος διά την Ένωσιν. Κατά την συζήτησιν ο Στρατηγός συνεφώνησε ότι η παραχώρησις βάσεως εις την Τουρκίαν –είτε κατά κυριαρχίαν είτε επί μισθώσει– θα εσήμαινε διχοτόμησιν της Νήσου» (ό.π. σελ. 24, 25). Άλλωστε και ο Π. Γαρουφαλιάς, όταν επέστρεψε από την Κύπρο είπε στον Γ. Παπανδρέου ότι το σχέδιο Άτσεσον δεν το αποδέχονται «ούτε ο Μακάριος, ούτε ο Γρίβας» (ό.π., α΄ τόμος, σ. 238).

Τουρκοκύρπιοι: Στο πλευρό του αποικιοκράτη σε όλους τους καιρούς

Οι Τουρκοκύπριοι ήταν συνεργάτες των αποικιοκρατών

του Σενέρ Λεβέντ

Μόνο η ελληνοκυπριακή κοινότητα ήταν αυτή που αγωνίστηκε ρισκάροντας τη ζωή της ενάντια στον Άγγλο αποικιοκράτη. Έστω και αν ο τελικός στόχος της ήταν η ένωση, αυτός ήταν ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας. Οι Τουρκοκύπριοι τάχθηκαν στο πλευρό των Άγγλων αποικιοκρατών σε αυτό τον αγώνα. Και μάλιστα ενεργά. Βγήκαν στο κυνήγι αγωνιστών στο νησί μαζί με τους Άγγλους στρατιώτες. Έδιναν πληροφορίες στους Άγγλους για να τους συλλάβουν.

Επομένως, δεν είναι δυνατόν να γίνει λόγος για εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Τουρκοκυπρίων κατά των αποικιοκρατών. Η ΕΟΚΑ ήταν αυτή που πήρε με το ζόρι την ανεξαρτησία και την κυριαρχία του νησιού από τους Άγγλους αποικιοκράτες. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα βρήκε έτοιμη τη δημοκρατία που αποκτήθηκε στο τέλος αυτού του αγώνα. Και δεν κατάλαβε την αξία της.

Γιατί το έγραψα αυτό; Να σας πω. Κάποτε ξεχνιέμαι και σπάζω το κεφάλι μου πάνω σε υποθέσεις. Αν, για παράδειγμα, δεν νοίκιαζαν το νησί οι Οθωμανοί στους Άγγλους. Δηλαδή, αν το νησί ήταν στα χέρια της Τουρκίας και κατά τον 20ό αιώνα. Τότε θα διεξαγόταν εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας κατά της Τουρκίας και όχι κατά των Άγγλων, έτσι δεν είναι; Καλά, οι Τούρκοι στο νησί στο πλευρό ποιου θα ήταν; Σίγουρα της Τουρκίας. Του αποικιοκράτη δηλαδή. Δεν θα υπήρχε καθόλου γι’ αυτούς ένας αγώνας που θα ονομαζόταν απελευθερωτικός από τον αποικιοκράτη!

Ιδού μια άλλη υπόθεση για εσάς. Ας πούμε ότι η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία δεχόταν επίθεση όχι από την Τουρκία, αλλά από τη Γαλλία ή ένα άλλο κράτος. Αν δεχόταν εισβολή και κατοχή. Τι θα έκαναν οι Κύπριοι; Θα πολεμούσαν μαζί ενάντια στον εξωτερικό εχθρό σε ένα κοινό μέτωπο οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι;

«Με έδερναν 22 μέρες… Εκάφκαν τα γένια μου με σπίρτα τζαι οι άλλοι εχαχανίζαν»

Eίναι ενενήντα ετών, αλλά το βλέμμα του πετά ακόμα σπινθήρες όταν μιλά για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και το όραμα της τότε νεολαίας, που το μόνο που ήθελε ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον αγγλικό ζυγό.

Για εκείνον τον Αγώνα θα μπορούσε να μιλά για μέρες ολόκληρες. Θυμόταν και την τελευταία λεπτομέρεια από τη μέρα της σύλληψής του, μέχρι την ημέρα που απελευθερώθηκε. Θυμόταν τα βασανιστήρια, τις κακουχίες, αλλά και τα λόγια του Άγγλου ανακριτή, που του ζητούσε να δώσει ονόματα αγωνιστών, αλλά αυτός αρνήθηκε, τηρώντας την υπόσχεσή του για πίστη στην ΕΟΚΑ.

Ο λόγος για τον πάτερ Γεώργιο Ιωάννου από τη Σωτήρα, ο οποίος είναι μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα. Τον συναντήσαμε στο μουσείο αγώνος, στο χωριό του. Μόλις πέρασε την πόρτα της τσίγκινης καλύβας που στεγάζεται το μουσείο, όλα αναβίωσαν στο μυαλό του. Έγινε ξανά 23 ετών, όπως ήταν τότε. Θυμήθηκε τους αγωνιστές που έφυγαν από τη ζωή και την κινηματογραφική απόδραση του Κάρυου, του Πίττα, του Τρυφωνίδη και του Δημητριάδη από τα κρατητήρια Πύλας. Αναπόλησε τα τελευταία λόγια που του είπε ο Κάρυος, αλλά και πώς ξεγέλασαν τους Άγγλους στην καταμέτρηση των κρατουμένων, για να μην αρχίσουν έρευνες για τους δραπέτες.

Συγκινήθηκε και συνάμα ένιωσε θλίψη, όταν εκείνος ο Αγώνας, στον οποίο σκοτώθηκαν τόσοι νέοι, χάθηκε λίγα χρόνια αργότερα με την τουρκική εισβολή… Οι κόποι τους και τα βάσανα που υπέστησαν δεν ανταμείφθηκαν, αλλά, αντ’ αυτού, ήρθαν μεγαλύτερα δεινά για το πολύπαθο νησί μας.

Ο πάτερ Γεώργιος θυμάται…

Στο Αρχαίο Κούριο, επικράτησε η μνήμη.

Στο Αρχαίο Κούριο, επικράτησε η μνήμη.

 Μοτοσικλετιστές από όλες τις πόλεις της ελεύθερης Κύπρου, έφθασαν στο αρχαίο Κούριο το βράδυ της Πέμπτη 2 Ιουνίου, με αφορμή τους εορτασμούς για το λεγόμενο «Πλατινένιο Ιωβηλαίο» της βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» πραγματοποίησε μια σεμνή εκδήλωση έξω από το αρχαίο θέατρο, ώστε να καταστήσει σαφή την επικράτηση της μνήμης απέναντι στη λήθη. Μνημονεύοντας τους εννιά απαγχονισθέντες, για τους οποίους κώφευσε η ίδια βασίλισσα που γιορτάζει 70 χρόνια μοναρχίας, οι μοτοσικλετιστές επέλεξαν να μείνουν σε διακριτό σημείο από τη «χαρούμενη κοιλάδα» όπου εκείνη την ώρα πραγματοποιούνταν, πιο ιδιωτικά, η γιορτή του θανάτου.

Η εκδήλωση στο αρχαίο Κούριο ήταν κραυγή, όχι μόνο για την Κύπρο και όσα διέπραξαν και διαπράττουν εδώ οι αντιπροσώποι της ελισαβετιανής μοναρχίας, αλλά και για όλες τις πρώην αποικίες που βασανίζονται ακόμα από το παλάτι του Μπάκιγχαμ και το μακρύ χέρι του Λονδίνου. Η ΕΟΚΑ ήταν αυτή που καθόρισε την ημερήσια διάταξη ξανά, όχι όσοι χειροκρότησαν την αγγλική μοναρχία. Τα γράμματα των μελλοθανάτων που αναγνώστηκαν, καθάρισαν την ατμόσφαιρα που βασανίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς οι Βρετανοί κι όλα έμοιαζαν ανθρώπινα.

 Η «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού» αρνήθηκε να συναινέσει στη γιορτή που έστησαν οι βρετανικές βάσεις και γύρισε την πλάτη στα λούσα της αποικιοκρατίας. Υπόλογη μόνο στην ΕΟΚΑ και σε όσους αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στην αποικιοκρατία και τα κατάλοιπά της.

T H E K I L L E R. Q U E E N

T H E K I L L E R. Q U E E N

Στις 2 Ιουνίου 1953, η Ελισάβετ ήταν 25 ετών. Στέφθηκε Νεότατη βασίλισσα. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, πάλι, μόλις μόλις 15.

Η καρδιές των νέων Κυπρίων παλλόταν για Ένωση με την Ελλάδα.

Στις αποικίες, όπως και στην Κύπρο, γινόταν εορτές για τη στέψης της νέας βασίλισσας.

Η αγγλική σημαία στήθηκε στο σχολείο του Ευαγόρα και ο μικρός ανέβηκε επάνω και την έσκισε.

Στην Πάφο, όπου ήταν το σχολείο, γιορτές δεν έγιναν. Η αστυνομία ενεπλάκη, αλλά η στέψη δεν έπρεπε να συνδεθεί με αίμα.

Το αίμα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια. Ήταν 14 Μαρτίου του 1957 όταν οι Αγγλοι κρέμασαν τον Ευαγόρα, που μόλις είχε κλείσει τα 19 του χρόνια.

Διανοούμενοι από όλο τον κόσμο, ακόμη και

Βρετανοί βουλευτές, ζητούσαν επίμονα να δοθεί χάρη για τον νεαρό Βαγόρα.

Η Ελισσάβετ όμως ήταν ανένδοτη. Και έτσι ο Βαγόρας έγινε ο νεότερος αγωνιστής που εκτελέστηκε από τους Άγγλους, χωρίς ουσιαστικό κατηγορητήριο...

Γερομοριάς

«Να πιάσει τα κατουρημένα της και να φύγει»*

Αλέκος Μιχαηλίδης

Η ιστορία έπαιξε περίεργο παιχνίδι το βράδυ της Πέμπτης στην περιοχή του Κουρίου και στα εδάφη που κατέχουν οι βρετανικές βάσεις. Η μνήμη έδωσε τα ρέστα της και επικράτησε, εις βάρος όσων αοριστολογούν για το παρελθόν και μας καλούν να κοιτάξουμε το μέλλον. Ο βρυχηθμός των μοτοσικλετών της Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού επεσήμανε την ιστορική συνέχεια του κυπριακού Ελληνισμού και απάλειψε τα πανηγύρια για την 70χρονη μοναρχία. Οι μοτοσικλετιστές γύρισαν την πλάτη στο «χάπι βάλεϊ» και κάρφωσαν το βλέμμα στους απαγχονισθέντες, στην ΕΟΚΑ, στην ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο.

Οι μεν κρύφτηκαν σε κάποια «χαρούμενη κοιλάδα» και γιόρτασαν μαζί με Κύπριες σοπράνο, άλλους στην ορχήστρα, μα και «βρακάδες» του δικοινοτικού (φευ) μουσικοχορευτικού ομίλου, οι δε ακολούθησαν τη τη μνήμη. Οι μεν φόρεσαν -σαν παλιάτσοι- τη λεγόμενη «union jack», αισθανόμενοι κάποια σύζευξη με τη βασίλισσα και τα χρυσά της λούσα, οι δε βάδισαν σε δρόμους γνώριμους, ανηφορικούς και ανώμαλους, μακριά και διακριτά από τα μπλόκα της αστυνομίας των βάσεων. Οι μεν απήλαυσαν τις χορωδίες του αγγλικού στρατού, τις φολκλόρ μελωδίες, βασάνισαν τη νύχτα με το μεσαιωνικό «god save the queen», οι δε πήραν άλλον δρόμο, τον δρόμο της αρετής.

Κύπρος: Η Αγγλοκρατία επανέρχεται

Στα αγγλικά λοιπόν και το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Ανδρέας Μ. Βασιλείου

«Τη γλώσσα μού έδωσαν Ελληνική / μοναχή έγνοια μου η γλώσσα μου

(το σπίτι φτωχικό) / στις αμμουδιές του Ομήρου»

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Οδυσσέας Ελύτης

Δεν το είχαν άραγε υπόψη τους οι βουλευτές όταν αποφάσιζαν πρόσφατα «την έγκριση της αγγλικής γλώσσας ως μιας από τις επίσημες γλώσσες στο υπό σύσταση Δικαστήριο του Ναυτοδικείου και του Εμπορικού Δικαστηρίου»;

Αυτό προνοεί τη μετάφραση σειράς νόμων, ώστε να μπορούν διάδικοι διεθνών διαφορών να τους χρησιμοποιούν. Μαζί θα μεταφραστεί για πρώτη φορά και το Σύνταγμα.

Στα αγγλικά λοιπόν και το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Οι ακροάσεις επίσης ενώπιον των ως άνω δικαστηρίων θα μπορούν να διεξάγονται στην αγγλική γλώσσα.

Κατά συνέπειαν θα ανακύψει η ανάγκη, αρκετές νομοθεσίες να πρέπει να μεταφραστούν επίσημα στα Αγγλικά!

Μια δεύτερη φορά λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία «κηδεύεται» επισήμως όταν στην πρώτη περίπτωση η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε κατά πλειοψηφία τον «νόμο Ακιντζί» – όπως χαρακτηρίζεται – όταν υπέκυψε στον εκβιασμό του Μουσταφά Ακιντζί όπως μη γίνεται μνεία στα εκπαιδευτήρια της ιστορικής επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της 15/1/1950.

Διερωτώμαι λοιπόν εάν οι Τούρκοι ήγειραν παρόμοια αξίωση και για την 1η Απριλίου 1955, ποια θα ήταν η στάση των βουλευτών.

Δυστυχώς, δικαιώνεται ο πρώην υπουργός της Μητρός Πατρίδος, Θεόδωρος Πάγκαλος, όταν προ ετών διακήρυξε ότι στην Κύπρο οι Άγγλοι ασκούν μία ιδιότυπη επιρροή.

Tα 14 εγκλήματα της Αυτοκρατορίας: Βιασμοί και βασανισμοί μέχρι θανάτου από τους Εγγλέζους στην Κύπρο [vέα στοιχεία]

Τουλάχιστον 14 Κύπριοι βασανίστηκαν και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν από τις βρετανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της ένοπλης εξέγερσης της δεκαετίας του 1950, σύμφωνα με πρόσφατα αποκαλυφθέντα στοιχεία που εγείρουν νέα ερωτήματα σχετικά με ένα άλλο συγκλονιστικό κεφάλαιο της αποικιοκρατικής ιστορίας της Βρετανίας.

File Photo Δυνάμεις καταστολής των Βρετανών ετοιμάζονται να κινηθούν κατά διαδηλωτών στην Κύπρο Πηγή: eoka.org.cy

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Guardian, μαρτυρίες από Βρετανούς βετεράνους και Κύπριους επαναστάτες μαχητές, μαζί με αρχεία νεκροψίας και νεκροτομείου, καθώς και μέχρι τώρα μη δημοσιοποιημένο υλικό από κυπριακά αρχεία, δείχνουν ότι τα θύματα πέθαναν αφού ανακρίθηκαν από Βρετανούς αξιωματικούς. Οι νεκροί, όλοι άνδρες ηλικίας μεταξύ 17 και 37 ετών, συνελήφθησαν ως ύποπτοι ότι ανήκαν στην Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, γνωστή ως ΕΟΚΑ, η οποία ενορχήστρωσε μια αντάρτικη εκστρατεία για την ανατροπή του βρετανικού ελέγχου στην Κύπρο.

Φωτογραφίες από τα Εθνικά Αρχεία της Κύπρου επιβεβαιώνουν σημάδια βασανιστηρίων στα σώματά τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εικόνες φαίνεται να δείχνουν ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων. Ένας μάρτυρας σε έναν από τους θανάτους δήλωσε: «Είδα τους στρατιώτες να βγάζουν τον Νίκο Γεωργίου από το κελί του, σχεδόν αναίσθητο, με αφρό να βγαίνει από το στόμα του. Έκανε έναν απαίσιο ήχο σαν λιοντάρι που γρυλίζει καθώς πέθαινε. Τον άφησαν να πεθάνει στο τσιμέντο έξω».

Αν και οι φήμες ότι ο βρετανικός στρατός χρησιμοποιούσε βασανιστήρια κατά τη διάρκεια της κατοχής της Κύπρου κυκλοφορούν εδώ και χρόνια, είναι η πρώτη φορά που οι βρετανικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών του, κατηγορούνται για εκστρατεία παράνομων δολοφονιών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1955 έως το 1959.

Το 2019, η βρετανική κυβέρνηση κατέβαλε αποζημίωση ύψους 1 εκατ. λιρών σε 33 Κύπριους που ισχυρίστηκαν ότι βασανίστηκαν από τις βρετανικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους ήταν και ένα κορίτσι, 16 ετών τότε, το οποίο δήλωσε ότι βιάστηκε επανειλημμένα από στρατιώτες.

Αν και η κυβέρνηση επέμεινε ότι η πληρωμή δεν αποτελεί «καμία παραδοχή ευθύνης», οι νέες λεπτομέρειες θα εντείνουν τον έλεγχο σχετικά με την πραγματική έκταση των θηριωδιών που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για τον τερματισμό της βρετανικής αποικιοκρατίας στο νησί της Μεσογείου.

«14 εγκλήματα της αυτοκρατορίας»

Οι νέοι ισχυρισμοί περιλαμβάνονται σε ένα βιβλίο με τίτλο «14 εγκλήματα της αυτοκρατορίας», το οποίο εκδόθηκε στα ελληνικά και διερευνά τις συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατο των 14 ανδρών. Η Ελίνα Σταματίου, η Κύπρια συγγραφέας που πέρασε τρία χρόνια ερευνώντας τους θανάτους, δήλωσε ότι η βρετανική κυβέρνηση πρέπει να αναγνωρίσει το ρόλο της στη μοίρα αυτών των ανθρώπων.

Η στρατιωτική ανισορροπία Κύπρου-Κατεχόμενων & η προπαγάνδα του Ερσίν Τατάρ

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Φοβερά και τρομερά έλεγε χτες ο Ερσίν Τατάρ. Μας τρόμαξε. Θέλουμε να τους σφάξουμε και δεν το ξέρουμε; Έδωσε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα “Τουρκίγε”, και είπε ότι κάποιοι έδωσαν στους Ελληνοκύπριους επιθετικά όπλα €300 εκατομμυρίων και «προσπαθούν να χύσουν αίμα». Οι Ελληνοκύπριοι! Που καταργούν φυλάκια και στήνουν εικονικές σκοπιές! «Παλαιότερα», έλεγε, «οι Ελληνοκύπριοι ήταν οπλισμένοι για αμυντικούς λόγους. Αυτή τη στιγμή, η γενική ιδέα έχει αλλάξει και 300 εκατ. ευρώ επιθετικά όπλα έχουν δοθεί στη νότια Κύπρο το τελευταίο διάστημα. Οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούν να χύσουν αίμα και να σύρουν την Κύπρο πίσω στο χάος πριν το 1974».

Ήθελα νάξερα, όλοι αυτοί οι ούτως ειπείν «χρήσιμοι ηλίθιοι», που συνεχίζουν να κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους για εθνικισμό και ξεσηκώνεται ο παγκοσμιοποιημένος εαυτός τους όταν πάει ένας περίεργος τύπος και γράψει ένα σύνθημα στον τοίχο τζαμιού, δεν έχουν λέξη να πουν για τον Τατάρ και τις ανοησίες του; Για το μίσος που εργολαβικά σπέρνει; Δεν τους ακούσαμε να ανησυχούν για όσα αραδιάζει κάθε μέρα. Δεν έκαναν καμιά διαδήλωση στα οδοφράγματα με πανό να γράφουν ότι είναι διχοτομιστής, όπως έκαναν του Αναστασιάδη. Τι στο καλό, βούλωσαν τα αυτιά τους από τη σκόνη;

Ο Σενέρ Λεβέντ διώκεται επειδή δεν συμφιλιώνεται με την κατοχή και υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία

Ο Σενέρ Λεβέντ είναι μονίμως στο στόχαστρο της κατοχικής δύναμης, επειδή αναφέρεται χωρίς περιστροφή σε τουρκική κατοχή

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο Σενέρ Λεβέντ, είναι μονίμως στο στόχαστρο της κατοχικής δύναμης, επειδή δεν μασά τα λόγια του. Αναφέρεται χωρίς περιστροφή σε τουρκική κατοχή. Λέει, δηλαδή, την κατοχή-κατοχή και δεν κρύβεται πίσω από διατυπώσεις συγκάλυψης της παράνομης παρουσίας της Τουρκίας στο νησί.

Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος συνειδητά θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του. Απειλήθηκε πολλές φορές, μέχρι που έφθασαν Γκρίζοι Λύκοι, να επιτεθούν στα γραφεία της εφημερίδας με τη ψευδοαστυνομία να παρακολουθεί εξ αποστάσεων. Κι όλα αυτά επειδή επιμένει να εκφράζει τις απόψεις του, να καταφέρεται κατά της κατοχικής Τουρκίας.

• Στηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως το κοινό σπίτι, το κοινό κράτος όλων των Κυπρίων, την ώρα που κάποιοι άλλοι, στα κατεχόμενα έχουν συμφιλιωθεί με την κατοχή. Κάποιοι ασκούν με το γάντι κριτική στην Τουρκία, όταν δεν είναι στην εξουσία με τις πλάτες και την εύνοια της κατοχικής δύναμης. Όταν τους εκπαραθυρώσουν επειδή για την Άγκυρα όλοι είναι αναλώσιμοι.

Δεν είναι εύκολο σε συνθήκες κατοχής να αναμετράται κανείς με τις δυνάμεις αυτές. Με το καθεστώς της Άγκυρας, που είναι φασιστικό και βίαιο, δεν δέχεται την αντίθετη άποψη.  Το καθεστώς Ερντογάν επέβαλε στον Σενέρ Λεβέντ, ποινή φυλάκισης ενός έτους, την οποία στη συνέχεια μετέτρεψε σε χρηματικό πρόστιμο.

Ο Λεβέντ διώχθηκε επειδή δημοσίευσε στην εφημερίδα του, την «Αβρούπα», γελοιογραφία, η οποία κρίθηκε πως… προσβάλλει τον Ερντογάν. Δικάστηκε στα ψευδοδικαστήρια των κατεχομένων και αθωώθηκε. Ασκήθηκε από τους εγκάθετους της Άγκυρας «έφεση» ενώ την ίδια ώρα ξεκίνησε δικαστική διαδικασία στην Τουρκία, που είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη του, επιβάλλοντας ποινή φυλάκισης ενός έτους. Δικάστηκε ερήμην. Δεν κλήθηκε ποτέ να πει την άποψη του. Δεν ενημερώθηκε για την πορεία της δίκης. Μόνο την ποινή του ανακοίνωσαν.

Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, δήλωσε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, πως δεν αναγνωρίζει την απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου, εξηγώντας πως από την όλη ιστορία προκύπτουν δυο ζητήματα.

Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Μίχας Ζαχαρίας

Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους “καθεστωτικούς” απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια.

Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα;

Βέβαια, είναι εύκολη η απάντηση γιατί οι παρεμβάσεις αφορούσαν μόνο τους Ελληνοκύπριους. Δεν θα έτρεχε τίποτα εάν τα “καλά παιδιά” με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον έπεφταν και πάλι θύματα των γενοκτόνων ισλαμιστών της Άγκυρας! Μόνο στους Έλληνες υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης. Με τους Τούρκους να μην μετακινούνται ούτε εκατοστό και την Ουάσινγκτον να καίγεται, οι Αμερικανοί πίεζαν ασφυκτικά τους Ελληνοκύπριους να υποχωρήσουν για να πλησιάσουν την άλλη πλευρά! Και γιατί να μην το έκαναν, όταν έβρισκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα και στην ελεύθερη Κύπρο απολογητές του νεο-ραγιαδισμού που συνεχίζουν και επιβιώνουν ακόμα και σήμερα;

Τα στοιχεία του ρεπορτάζ αντλήθηκαν από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου (Φιλελεύθερος Κύπρου). Οι Αμερικανοί συμπεραίνουν ότι «οι Ελληνοκύπριοι νέοι υιοθετούν πιο σκληρή γραμμή από ό,τι οι γονείς τους και είναι λιγότερο “ευέλικτοι” από τους Τουρκοκύπριους της ίδιας ηλικιακής ομάδας… οι Ελληνοκύπριοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους όρους μιας διευθέτησης», εννοεί τη διευθέτηση του σχεδίου Ανάν όχι όποιας.

 

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Οι ΗΠΑ που έχουν σαφείς ευθύνες για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, με τη στάση τους εξακολουθούν να επιδιώκουν τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Αλήθεια, θα έκαναν ποτέ το ίδιο για την Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ουκρανία; Εκεί πολεμούν σκληρά τον εχθρό μέχρι την τελευταία ρανίδα… Ουκρανού στρατιώτη! Που πήγε εκεί η συμβιβαστική τους διάθεση; Παράλογο; Η διαφορά είναι ότι η Ρωσία είναι εχθρός, ενώ η Τουρκία, τύποις, είναι στο ΝΑΤΟ και θέλουν πάση θυσία να την κρατήσουν. Εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική αρχών!

Ήλθε, ΔΕΝ είδε και απήλθε

Ήλθε, ΔΕΝ είδε και απήλθε

Ήλθε, ΔΕΝ είδε την τουρκική εισβολή και κατοχή ο κ. Ζελένσκι, και απήλθε προσβλητικά

Νίκος Κατσουρίδης

Ήλθε, ΔΕΝ είδε την τουρκική εισβολή και κατοχή, και απήλθε προσβλητικά όταν η Πρόεδρος της Βουλής μας, που τον προσκάλεσε να μιλήσει, αναφερόταν στην τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο! Αυτό θα μείνει στο τέλος από την ομιλία Ζελένσκι ενώπιον της Βουλής των Aντιπροσώπων του κυπριακού λαού.

Ξέχασε όμως ο κ. Ζελένσκι ότι η λογική, ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο κτίστηκε η καταδίκη της ρωσικής εισβολής, είναι ένα θέμα αρχής. Η παραβίαση του καθορισμένου διεθνούς δικαίου. Αυτή η παραβίαση δεν συνετελέσθη στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία. Συνετελέσθη για πρώτη φορά στην Κύπρο το 1974. Και αν κάποιος συγκρίνει αναλογικά τις συνέπειες, τα όσα στην Κύπρο επέφερε η τουρκική εισβολή ως συνέπειες, είναι πρωτοφανή. Η προσφυγοποίηση π.χ. του 40% των Κυπρίων θα σήμαινε σήμερα στην Ουκρανία 16 εκ. ανθρώπους. Το ίδιο ισχύει και για θανάτους, αγνοουμένους και άλλες καταστροφές. Η ουσία, όμως, παραμένει το θέμα αρχής. Η παραβίαση του διεθνούς δικαίου και η διά της βίας κατάργηση διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων με τα συνακόλουθα τραγικά αποτελέσματα της βίας σε όλους του τομείς. Αυτό συνετελέσθη και στην Κύπρο το 1974. Αυτό έχει συμβεί και στο Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, Συρία, Ιράκ, Αρμενία κ.ο.κ. Βέβαια, να θυμίσω ότι η ουκρανική κυβέρνηση στήριξε και την επιθετικότητα των Αζέρων ενάντια στην Αρμενία και πάλι χάριν της Τουρκίας. Χάριν του αυταρχικού, δικτατορικού και επεκτατικού καθεστώτος Ερντογάν. Ενός καθεστώτος το οποίο δεν εισέβαλε μόνο στην Κύπρο, αλλά και σε Συρία, Ιράκ και αλλού. Άρα, τα θέματα αρχής τα οποία επικαλείται όταν ζητά αλληλεγγύη και βοήθεια για αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης δεν ισχύουν για την Κύπρο, ούτε για τις περιπτώσεις Συρία, Ιράκ, Αρμενία κ.λπ., γιατί αφορούν τη σύμμαχό του Τουρκία και τον φίλο του Ερντογάν, τον οποίο πολλές φορές ευχαρίστησε και εγκωμίασε.

Και ας μην επικαλείται την τραγωδία στη χώρα του ως αφορμή ότι ξεχάστηκε να καταδικάσει και την τουρκική εισβολή, όπως… ξεχάστηκε η κ. Νούλαντ και αποκάλεσε τον Τατάρ Πρόεδρο και τα κατεχόμενα, απλώς, βορρά, γιατί δεν ισχύει. Σε όλα τα κοινοβούλια όπου μίλησε, θυμήθηκε πτυχές της ιστορίας του κάθε λαού για να συγκινήσει. Μέχρι και τη Φιλική Εταιρεία θυμήθηκε ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και ελληνικής καταγωγής νεοναζί «κουβάλησε», αλλά ξέχασε ότι στην Ουκρανία απαγορεύτηκε και η ελληνική γλώσσα. Η συνειδητή παράλειψη αναφοράς στην τουρκική εισβολή, δύο φορές, στο ελληνικό και κυπριακό Κοινοβούλιο, καταδεικνύει ότι ο Πρόεδρος της χειμαζόμενης Ουκρανίας δεν αντιμετωπίζει το θέμα εισβολή από θέση αρχής, αλλά με δύο μέτρα και δύο σταθμά, όπως επεσήμανε και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.

Επίσκεψη Νούλαντ στην Κύπρο: Μίλησε με τη γλώσσα της Τουρκίας

  Μιχάλης Ιγνατίου   

 ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Η κ. Βικτόρια Νούλαντ, η λαλίστατη υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, έσπειρε μεγάλη απογοήτευση στον κυπριακό λαό κατά την επίσκεψη της στην Κύπρο. 

Οι δηλώσεις της είχαν έντονο φιλοτουρκικό χρώμα χωρίς να γνωρίζουμε τι της συνέβη και για ποιο λόγο επιχείρησε να προκαλέσει ζημία στην κυπριακή υπόθεση. 

Πιστεύω ότι μίλησε με τη γλώσσα της Τουρκίας, επειδή αποφάσισε -στο όνομα της κυβέρνησης του προέδρου Τζο Μπάιντεν- να την επαναφέρει στο δυτικό μαντρί. Και ο μόνος, προφανώς, τρόπος για να το πράξει, είναι να δώσει στο πιάτο την Κύπρο, αλλά και το Αιγαίο, στον αυταρχικό δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Πιστεύω, λοιπόν, ότι επίτηδες χρησιμοποίησε απαγορευμένες λέξεις στο Κυπριακό, όπως είναι ο «Πρόεδρος Τατάρ», όπως είναι ο «βορράς» και ο «νότος». Τι ντροπή!  

Η υπεύθυνη των Πολιτικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το Κυπριακό, ξέχασε δήθεν ότι ο Τατάρ είναι ένας παράνομος ψευτο-«πρόεδρος» που δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα εκτός την Τουρκία. Ξέχασε η φοβερή και τρομερή Τόρια ότι ο «βορράς» είναι τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και ο «νότος» οι ελεύθερες περιοχές. Δημιούργησε πρόβλημα στην Κύπρο, ας μην κρυβόμαστε.  

Αλλά, δημιούργησε σοβαρά ζητήματα και για την ίδια την Αμερική. Ξύπνησε τα αντιαμερικανικά αισθήματα των πολιτών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ακόμα και φίλοι μου που είχαν υποστηρίξει το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν μίλησαν με οργή εναντίον της κ. Νούλαντ. Με μεγάλη χαρά καταθέτω, ότι τα τελευταία χρόνια είχε μειωθεί δραματικά ο αντιαμερικανισμός στην Κύπρο και την Ελλάδα. Όμως, η Αμερικανίδα υφυπουργός μας θύμισε τον κακό εαυτό των Αμερικανών, τις ημέρες που η Κύπρος δεχόταν την επίθεση του Αττίλα με τη βοήθεια των τότε Αμερικανών κυβερνώντων.  

Τι να κάνουμε τα λόγια για τη «στενή συνεργασία» της Λευκωσίας με την Ουάσιγκτον; Τι να μιλάμε για τη «φιλία» μεταξύ των δύο λαών. Κατέρρευσαν όλα μέσα σε μία μέρα. 

Η Κύπρος δεν είναι μακριά. Είναι μέσα μας.

Του Θόδωρου Παντούλα

Γι' αυτούς τους αντάρτες με τις χοντρές ελληνικές κοκάλες δεν μας μίλησε ποτέ και κανένας στο σχολείο. 

Ούτε γι' αυτούς ούτε για τους γοναίους τους, που θάβαν με την ευχή τους τα μοναχοπαίδια τους.

 Δεν μας μίλησαν για τις κοπέλες που τους περίμεναν ή τα παιδόπουλά τους που σταυροκοπιόνταν κατά της Ελλάδας την μεριά. 

Δεν μας μίλησαν για την αψηφησιά εκείνων που γεννήθηκαν και πολιτεύθηκαν ως Ελεύθεροι άνθρωποι.

Μας μίλησαν όμως πολλοί για την "ανάπτυξη". Μας μίλησαν τόσο πολύ για τους ευέλικτους μανατζαραίους της δανειοδίαιτης ευρωπαϊκής ονείρωξης που παραλίγο να πιστέψουμε ότι γινήκαμε σαν τα μούτρα τους.

Δεν γίναμε και γι' αυτό κάθε πρωταπριλιά έχουμε ένα βάρος παραπάνω στα στήθια μας, που δεν μοιάσαμε στης μεγαλονήσου τους αμάραντους.

Η Κύπρος δεν είναι μακριά. Είναι μέσα μας.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Νέα αθλιότητα των Άγγλων – Τριχοτόμησαν την Κύπρο

 -Χάρτης – πρόκληση made in UK

Ανδρέας Πιμπίσιης   

Σε τρεις ημέρες, την 1η Απριλίου 2022, η Κύπρος θα γιορτάζει τη συμπλήρωση 67 χρόνων από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59.΅Ενός αγώνα που είχε ως στόχο την απελευθέρωση της νήσου από τη βρετανική κυριαρχία. Και παρά την ανεξαρτησία της νήσου πριν από 62 χρόνια, η καχυποψία ανάμεσα σε Λευκωσία και Λονδίνο συνεχίζει να υφίσταται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κυρίως σε ζητήματα όπως το Κυπριακό πρόβλημα. 

Οι Κύπριοι από τη μια θεωρούν τους Βρετανούς ότι βρίσκονται πίσω από κάθε δόλιο σχέδιο που στρέφεται εναντίον της Κύπρου και από την άλλη οι Βρετανοί με τον δικό τους τρόπο φροντίζουνν έμμεσα ή άμεσαν να επιβεβαιώνουν την κυπριακή καχυποψία, έστω κι αν δημοσίως εμφανίζονται με καλές διαθέσεις. 

Σ’ αυτή την μακρά ιστορία καχυποψίας ήρθε να προστεθεί μια ακόμα ενέργεια από πλευράς Βρετανίας την οποία οι Κύπριοι δεν θεωρούν ως ένα τυχαίο συμβάν. Ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται μόνο το έδαφος επί του οποίου ασκούν κυριαρχία οι Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ουσιαστικά πρόκειται για πράξη τριχοτόμησης της νήσου, αφού αφαιρέθηκαν τα κατεχόμενα εδάφη στο βόρειο μέρος και οι περιοχές των βρετανικών βάσεων νοτίως. 

Το υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου δημοσίευσε ένα βίντεο με χώρες που καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στο οποίο απεικονίζεται η Κύπρος χωρίς τις κατεχόμενες περιοχές και τις δύο περιοχές των Βάσεων σε Ακρωτήρι και Δεκέλεια. 

Στο βίντεο, το οποίο δημοσιεύτηκε στους λογαριασμούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) του υπουργείου Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, αναβοσβήνουν οι σημαίες των χωρών που καταδικάζουν την εισβολή. Ολόκληρο το βίντεο είναι μόλις 30 δευτερόλεπτα, με τις χώρες να περνούν πολύ γρήγορα. Και μόνο ένας που γνωρίζει τον χάρτη της Κύπρου μπορεί να αντιληφθεί το βρετανικό τέχνασμα. 

ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;

ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑ; 

Τασιόπουλος Γεώργιος

Ο φόβος για  à la carte διεθνές δίκαιο!

Ένα στοίχημα που θα το απαντήσει η ελληνική Βουλή στην επίσκεψη Ζελένσκι.

____________

Τα γεγονότα  στην Ουκρανία έφεραν στο προσκήνιο την παράνομη τουρκική κατοχή εδάφους της ΕΕ στην Κύπρο.

Το ελληνικό κοινοβούλιο σωστά, αξιοποιώντας την ευκαιρία να συνδέσει την στάση μας για την Ουκρανία με την παράνομη παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων σε έδαφος της Κύπρου και της ΕΕ απηύθυνε πρόσκληση στον Πρόεδρο Ζελένσκι.

Η εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία σωστά καταγγέλλεται ως «ωμή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου», ως «στρατιωτική εισβολή»,  ως έλλειψη «σεβασμού των διεθνώς αναγνωρισμένων κρατικών συνόρων» .

Επειδή όλα αυτά  είναι ακριβώς όσα αφορούν την Κύπρο ως θύμα της κατοχικής και επεκτατικής Τουρκίας είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσουν κεντρικό προβληματισμό στη συνεδρίαση του ελληνικού κοινοβουλίου με αίτημα την επιβολή κυρώσεων και την άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων της Τουρκίας. Τα κόμματα που διάκεινται θετικά στην επίσκεψη Ζελένσκι, (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα διαχωρίσουν την τύχη της Ουκρανίας από αυτή των αδελφών μας Ελλήνων της Κύπρου. 

Αλλά και ο Ουκρανός Πρόεδρος, αφού σωστά ζητά την επιβολή σκληρών κυρώσεων κατά της επιτιθέμενης χώρας Ρωσίας, φαντάζομαι, αφού έτσι εξυπηρετούνται τα στρατηγικά συμφέροντα Ουκρανών και Ελλήνων, θα αναφερθεί και στο διαρκές έγκλημα κατά της Κύπρου.

Άλλως, η μη αναφορά θα αποτελεί απεμπόληση εθνικών δικαίων από το μέρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ταπεινωτική προσβολή προς σύμμαχο χώρα από την πλευρά του Ουκρανού πρωθυπουργού.

Να θυμίσουμε ότι αρκετοί από τους πολιτικούς που ως αλληλέγγυοι βάφτηκαν με τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας δεν είχαν πράξει κάτι ανάλογο στην εισβολή του ΝΑΤΟ στην Σερβία. Το διεθνές δίκαιο δεν μπορεί όμως να είναι à la carte.

_______

Όπως ενημερώνει σε ανάρτησή του ο Ανδρέας Σταλίδης :

Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου εξέδωσε ένα βίντεο στο οποίο έδειχνε για ελάχιστο χρόνο τις σημαίες όλων των χωρών που καταδίκασαν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Για αντιπαραβολή, στο τέλος είχε τις σημαίες των χωρών που στήριξαν την εισβολή.

Οι σημαίες είχαν το γεωγραφικό σχήμα του χάρτη της κάθε χώρας.

Το πρόβλημα είναι ότι στην περίπτωση της Κύπρου αφαίρεσαν και τα Κατεχόμενα από τους Τούρκους, αλλά και τις περιοχές με τις Βρετανικές βάσεις!

Σκάνδαλο ολκής!

Το βίντεο ανέβασε η εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου

https://m.youtube.com/watch?v=YGaLON4H780&feature=youtu.be https://m.youtube.com/watch?v=YGaLON4H780&feature=youtu.be

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ευαγόρας Παλληκαρίδης - Μεσάνυχτα...στις 13 προς 14 Μάρτη 1957

Μουσικη-Μαριος Τοκας

Στιχοι-Ευαγορας Παλληκαριδης

Ερμηνεια-Κωστας Χατζηχριστοδουλου

Την Ελλάδα Αγαπώ Αλλά Και Εσένα

O 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης που περιφρόνησε την αγχόνη των Άγγλων: 

«Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε, ζητώ την ελευθερία και τίποτα άλλο» 

 Ο 18χρονος ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, μπολιάστηκαν με τα ιδανικά των μεγαλυτέρων που αγωνίζονταν για την Ελευθερία και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ο νεανικός ενθουσιασμός, τους έκανε να μην υπολογίζουν ακόμα και τη ζωή τους. Και αυτό το βλέπουμε στο πρόσωπο του Βαγορή (Ευαγόρα), όταν πάσχιζαν οι δικηγόροι στη δίκη του να τον αθωώσουν κι εκείνος δεν τους άφηνε περιθώρια υπεράσπισης!

Κατηγορήθηκε, ότι στις 18-12-1956 συνελήφθη να μεταφέρει οπλοπολυβόλο μπρέν και τρεις γεμιστήρες από την Λυσό στη Λευκωσία.

Στη δίκη του τον ρώτησε ο δικαστής:

« Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». 

Ο Βαγορής παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας:

« Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Ελλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.» 

Αυτές τις γενναίες, παλικαρίσιες κουβέντες είπε στους δικαστές, οι οποίοι ασυγκίνητοι, στυγνοί, έβγαλαν, χωρίς το ελαφρυντικό της εφηβικής λεβεντιάς, την ετυμηγορία τους : Εις θάνατον!

Εννέα δευτερόλεπτα μέχρι τον θάνατο. Τόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει στην αγχόνη ο ηρωικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Το κυνικό ντοκουμέντο του Άγγλου δημίου


 Μάταιες προσπάθειες να αποτραπεί η εκτέλεση Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον στρατηγό Χάρντινγκ, που του ζητούσαν να απονείμει χάρη στο συμμαθητή τους. Τότε αρχίζει ένας τεράστιος αγώνας για να αποτραπεί η εκτέλεση. Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας παντού! Η κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητεί την παρέμβαση του βασιλιά Παύλου, η ελληνική κυβέρνηση και η Βουλή, βομβαρδίζουν με τηλεγραφήματα την αγγλική κυβέρνηση και τον ΟΗΕ. Αρχιεπίσκοποι και μητροπολίτες, συντεχνίες, διανοούμενοι, απλοί πολίτες ακόμα και Άγγλοι βουλευτές προσπαθούν να ματαιώσουν την εκτέλεση, αλλά ο σκληρός δήμιος της Κύπρου σερ Χάρντινγκ και η αγγλική διπλωματία, απορρίπτουν το αίτημα απονομής χάριτος. Παρηγορούσε τη μητέρα του με αστεία

Το απόγευμα της 13-3-1957, ο Ευαγόρας, γράφει σ’ ένα κομμάτι χαρτί:

 « Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». 

Ακριβώς τα μεσάνυχτα, αφού μεταλάβει, καλούν την μητέρα του να τον αντικρίσει για τελευταία φορά και αυτός την παρηγορεί:

« Μη θρηνείς μάνα, πεθαίνω για την Ελλάδα». Η μητέρα του είπε αργότερα: «μου έλεγε αστεία και προσπαθούσε να με παρηγορήσει…» 

Σε μεγάλη απόσταση ακούγονταν οι φωνές διαδηλωτών για την ΕΟΚΑ και την Ένωση με την Ελλάδα. Ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, απαγχονίζεται από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 18 ετών, χωρίς να βγάλει δάκρυ κι ενταφιάζεται μέσα στη φυλακή για να μη γίνει ο τάφος του λαϊκό προσκύνημα. Είναι τα περίφημα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.

Το «εγερτήριο σάλπισμα» του Βαγορή 

ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ (Του ’74)

του Σάββα Παύλου

Αυτόπτης,

Αυτήκοος,

Αυτογεύστης,

αυτοσφράντης / αυτοοσφραντής,

αυτοάπτης.

Είχα πάρει τηλέφωνο τον Μενέλαο Χριστοδούλου που μου συμπλήρωσε τον κατάλογο με τις τρεις τελευταίες λέξεις. Την προηγούμενη μέρα, με είχε βγάλει στο ραδιόφωνο ο Δημήτρης Κοσμόπουλος. Ήθελε μαρτυρίες στην εκπομπή του για το 1974, 30 ακριβώς χρόνια από τότε. Όταν έφτασα στη σκηνή του νοσοκομείου, όταν ανάφερα ότι είδα τους τραυματίες και νεκρούς του πολέμου, λύγισα σε λυγμούς, δυσκολεύτηκα να συνεχίσω. Ο Κοσμόπουλος με ρώτησε αν έπρεπε να διακόψει την εκπομπή, ρίχνοντας μουσική.

Πρώτη φορά μιλούσα για τις μνήμες του καλοκαιριού αυτού. Πάντοτε σε όλες τις εκπομπές που βγήκα μίλησα για το Κυπριακό και για τόσα άλλα θέματα με αποφασιστικότητα και ηρεμία. Λυγμοί και κλάματα μου φαίνονταν πάντα απωθητικά, γι’ αυτό και νευρίασα με τον εαυτό μου, για την εικόνα που παρουσίασα, για τον ήχο που έδινα. Αποφάσισα να καταγράψω στο χαρτί τη δική μου μαρτυρία και να μην ξαναμιλήσω γι’ αυτά ποτέ. Μαρτυρία λιτή, χωρίς θεωρητικές συζητήσεις και αναλύσεις, ό,τι είδα και άκουσα, μια γραφή αυτόπτη και αυτήκοου μάρτυρα σκέφτηκα. Και κει αναρωτήθηκα για τις άλλες αισθήσεις, γιατί να αποκλειστεί η δική τους μαρτυρία, όσο και αν θεωρείται φτωχική, όσο και αν ο μέγας, ο Ηράκλειτος, όταν διαλογίζεται για την αξιολόγηση των αισθήσεων επιμένει μόνο στην όραση και την ακοή: «Οφθαλμοί των ώτων ακριβέστεροι μάρτυρες».

Όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά που άπλωσε σε όλη την Κύπρο στον πρώτο γύρο της εισβολής, μυρωδιά που σου έπνιγε την ψυχή, πυρπολημένης γης και αποκαϊδιών, ακόμη, απόμακρα, οσμή σμπαραλιασμένης και καμένης σάρκας. Ποια θα ήταν η μαρτυρία των δικών μου αισθήσεων, όλων όμως; Στην τελευταία αίσθηση ο Μενέλαος Χριστοδούλου προτείνει: αυθάπτης. Αντιδρώ, ομοιοκαταληκτεί με το νεκροθάπτης κι είναι ιερή για μένα η μαρτυρία της αφής. Έχεις δίκαιο, μου λέει, από τους αλεξανδρινούς χρόνους επικράτησε να μη γίνεται η συναίρεση, νομιμοποιούμαστε λοιπόν να πούμε αυτοάπτης.

Νιαζί Κιζίλγιουρεκ: Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Πολύ περισσότερη σημασία έχει η απάντηση του ευρωβουλευτή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ από την καθαυτή απόφαση του Πανεπιστημίου Κύπρου, μετά από πιέσεις και νομικές γνωματεύσεις, να τον συνταξιοδοτήσει τερματίζοντας την παρανομία να συντηρεί τη θέση του στο πανεπιστήμιο για όσα χρόνια θα είναι στην Ευρωβουλή. Η πλευρά του πανεπιστημίου, ούτως ή άλλως, έλεγε χτες -σε όλα τα ΜΜΕ διά στόματος πρύτανη- ένα σωρό αμπελοφιλοσοφίες για το γράμμα και το πνεύμα του νόμου και για το νόμο που είναι αναχρονιστικός και πρέπει να αλλάξει, λες και είναι κάτι συνηθισμένο να παραβιάζονται οι νόμοι από όσους τους θεωρούν αναχρονιστικούς. Αλλά, η απάντηση που έδωσε στη δημοσιότητα ο ευρωβουλευτής αναδεικνύει αυτό για το οποίο θα έπρεπε να αντιπαλεύει, -ή λέει ότι αντιπαλεύει- τον φυλετικό διαχωρισμό του κυπριακού λαού.

Όταν εκλέγηκε ευρωβουλευτής, αυτή η στήλη, στις 28/5/19, έγραψε ότι οφείλει να παίξει σημαντικό ρόλο «με τα μηνύματα που στέλνει», για να αναδειχθεί το γεγονός ότι «οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκπροσωπεί την Κύπρο Τουρκοκύπριος. Φτάνει να εκλέγεται με τη δημοκρατική αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος. Σε ενιαία εκλογική περιφέρεια, σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, σε ενιαίο εκλογικό κατάλογο. Και όχι με βάση τον φυλετικό διαχωρισμό, που επιβάλλει η εκ περιτροπής εκλογή και οι ποσοστώσεις». Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα της εκλογής του, που έπρεπε να αναδεικνύεται από όσους ειλικρινά θέλουν να τελειώσει το παραμύθι που προβάλλουν οι διχοτομιστές και οι διζωνιστές ότι Ε/κ και Τ/κ δεν μπορούν να ζήσουν μαζί και να ψηφίζουν και να ψηφίζονται με κριτήρια την αξία και την ικανότητα και όχι φυλετικά.

Με την κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Παπαχελά, λύθηκε η απορία: Ποιος δικαιούται τον τίτλο του Εθνάρχη;

Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΟΥΣΚΑ

Μελέτησα το εξαιρετικό πόνημα του Αλέξη Παπαχελά πριν ακόμα καλά-καλά κυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή, εφόσον ο εκδοτικός οίκος, Μεταίχμιο, είχε την καλοσύνη, μετά από αίτημά μου, να μου το στείλει ηλεκτρονικά, προκειμένου να προχωρήσω σε έγκαιρη συγγραφή κριτικής παρουσίασης του βιβλίου στα αγγλικά, όπως και έγινε.

Στη συνέχεια παρακολούθησα τις παρουσιάσεις του βιβλίου σε Αθήνα, Λευκωσία και στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου, καθώς και βιβλιοκριτικές που υπογράφουν οι πιο σημαίνουσες κυπριολογικές πένες σε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία.

Μάλιστα, μετά την εξαιρετική παρουσίαση του Μιχάλη Ιγνατίου στην ιστοσελίδα του Hellas Journal και στον Φιλελεύθερο δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα σ’ ό,τι αφορά τους επαίνους του βιβλίου, με κορύφωση το αυθεντικό ηχητικό ντοκουμέντο του «πολεμικού συμβουλίου» της χούντας το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974, με τον παραπαίοντα δικτάτορα, Δημήτρη Ιωαννίδη, να έχει χάσει παντελώς τον έλεγχο της κατάστασης και να τραυλίζει λέγοντας μεταξύ άλλωνQ

• «Μα δεν την ξέρουμε τη λύση; Την ξέρουμε κ. Πρωθυπουργέ. Αυτή θα βγούνε στην Κυρήνεια, κι αφού βγούνε τότε θα μπουν. Αυτό που θέλουν οι Τούρκοι το κάνουν. Θα τους σταματήσουμε μετά, αφού πάρουν το λιμάνι, την Κυρήνεια και ενώσουν τη Λευκωσία τότε θα σταματήσουν. Γι’ αυτό είμαστε σίγουροι».

Πώς τη γνώριζε τη «λύση»; Μιλούσε στις 20 Ιουλίου ωσάν να υπήρχε κάποιου είδους «προ-συμφωνία» με το τουρκικό επιτελείο υπό την αιγίδα προφανώς των Αμερικανών – αν και κάτι τέτοιο δεν συνάγεται ρητά από πουθενά, ούτε απ’ το ηχητικό ντοκουμέντο ούτε από τα αρχεία, όπως θα μας πει σωστά ο Παπαχελάς.

Ας δούμε, όμως, τι μας λένε τα γεγονότα και τι μπορούμε να συνάγουμε απ’ αυτά.

Πρώτο, η μαρτυρία του πράκτορα της ΚΥΠ στην Κερύνεια, Αλέξανδρου Σημαιοφορίδη –μαρτυρία που αναφέρει ο ίδιος ο Παπαχελάς– ο οποίος, πέρα απ’ τις πολλαπλές προειδοποιήσεις του στους χουντικούς ότι η Τουρκία ετοιμάζεται για επέμβαση, απορούσε όταν έβλεπε από πολύ κοντά τις αποβατικές δυνάμεις των Τούρκων μέσα στα σκάφη τους να συμπεριφέρονται ως να μην συμβαίνει τίποτε, με κανένα ίχνος αγωνίας και πολεμικής ετοιμότητας. Ωσάν να πηγαίνουν για παραθέριση, ωσάν να γνώριζαν ότι δεν θα βρουν αντίσταση στο Πέντε Μίλι.