του Γιώργου Τασιόπουλου
Έφυγε μια μεγάλη Ελληνίδα! Έφυγε η Ζέζα Ζήκου...
Μια σπουδαία αρθρογράφος που η διεισδυτική δημοσιογραφική ματιά της με υποχρέωνε να την αναζητώ στα έντυπα που την ανάγκαζαν να μετακομίζει.
Τελευταία στην εφημερίδα Εστία. Τη γνώρισα από τον έντυπο λόγο της και όχι από την κοσμική της ζωή, από την προβολή της δίπλα στα δημοσιογραφικά αστέρια των τηλεοπτικών σαλονιών, καθώς δεν είχε τη χαρά ή μάλλον δεν ήταν επιλογή της, αφού η γραφή της ήταν ενοχλητική για το παρακμιακό πολιτικό σύστημα που διαφεντεύει την τύχη του τόπου μας και απέφευγε τις κακές παρέες.
Ήταν εύκολο να αντιληφθείς ότι κατ' εξαίρεση από το σινάφι της η κορυφαία δημοσιογράφος - οικονομολόγος, όπως γράφει ο διευθυντής της εφημερίδα της, είχε την Ελλάδα έγνοια της κάθε ημέρα!
Δεν γνώριζα για την καταγωγή της που εξηγεί την τόση ευαισθησία της για την πατρίδα. Ο πόνος της γι'αυτό που της στέρησε η κεμαλοφασιστική ιδεολογία είναι η ίδια η ιστορία του Ελληνισμού της Πόλης.
Γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη η Ζέα Ζήκου μέχρι τα δέκα της δεν γνώριζε γρυ ελληνικά. Η γλώσσα μας ήταν απαγορευμένη για τα μέλη της ελληνικός μειονότητας της Κωνσταντινούπολης –γι’ αυτό στο τελευταίο της άρθρο της περασμένης Κυριακής εξεμάνη κατά του κυρίου Μητσοτάκη για την συνάρτηση Instanbul στο instagram του.
Ἡ μητέρα της γιά νά προστατεύσει από διώξεις των Τούρκων τα παιδιά της σε περίπτωση πού αποφάσιζαν να μιλήσουν την ελληνική σε δημόσιο χώρο, αποφάσισε να μην τούς μάθει την γλώσσα στην παιδική τους ἡλικία! Μέχρι την ηλικία των δέκα ετών η Ζέζα και η Μαρίτα δεν γνώριζαν τα ελληνικά λοιπόν, τα έμαθαν όταν αποφάσισαν να έρθουν για μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα. Και τα έμαθαν καλά.
Το 2008 όταν τίποτε δεν έδειχνε την καταιγίδα πού ερχόταν, η Ζέζα προτίμησε να μείνει για ατέλειωτες ώρες μέσα στην αίθουσα πού πραγματοποιείτο η ετήσια Σύνοδος του ΔΝΤ στην Νέα Υόρκη, να μιλήσει με τον φίλο της, τότε Πρόεδρο τής Fed Ἄλαν Γκρίνσπαν, τον Στίγκλιτς, τον Ρόγκοφ και άλλους κορυφαίους για να καταλάβει που πάει η παγκόσμια οικονομία. Χτύπησε εγκαίρως καμπανάκια για τα επερχόμενα όταν οι συνάδελφοί της μας καθησύχαζαν.
Δεν γνώριζα πέρα από τη σπουδαία δημοσιογράφο την τόσο σπουδαία ως άνθρωπο Ζέτα Ζήκου!
Τα τελευταία χρόνια ήταν εμφανής η αγωνία, το ενδιαφέρον της στα εθνικά και ιδιαίτερα στα ελληνοτουρκικά.
Ήταν παρούσα ως γνήσια Πολίτισσα στις μάχες πού δόθηκαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Πάρκο Γκεζί. Τραυματίστηκε σε αυτές τις διαδηλώσεις από κτύπημα Τούρκου αστυνομικού με γκλομπ στο κεφάλι της. Αλλά λίγοι στην Ελλάδα γνώριζαν αυτή την πτυχή της δράσης της.
Όταν δολοφονήθηκε οπό ξένες μυστικές υπηρεσίες στο Παρίσι η Κούρδισα φίλη της με την οποία έπαιζαν μαζί οπό παιδιά στις αλάνες της Κωνσταντινούπολης, σπάραξε η καρδιά της. Και το δυσκολότερο: Όταν χρειάστηκε να πάρει μια δύσκολη οικογενειακή απόφαση: να πουλήσει το πατρικό της σπίτι στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο προβλήματα της δημιουργούσαν. Πήγε δύο και τρεις φορές εκεί, αλλά ήθελε να το δώσει σε Αρμένη, όχι σε άλλη εθνικότητα.
Ήταν τόσο βαθιά Ελληνίδα ώστε όταν είχε φθάσει λίγο πριν οπό τα σκαλιά της Εκκλησίας με έναν πολίτη του κόσμου ανεκάλεσε την απόφασή της, όταν ο σύντροφός της αρνήθηκε, όπως μου είχε εξομολογηθεί, να δεχτεί την επιθυμία της να βαπτιστεί το παιδί τους χριστιανός Ορθόδοξος.
Η δημοσιογραφία έχασε μια σπουδαία, σπάνια δημοσιογράφο, η Ελλάδα μια μεγάλη πατριώτισσα και η Πόλη μια άξια Πολίτισσα που με την ισχυρή προσωπικότητά της λάμπρυνε επάξια την Πόλη!
Ελαφρύ το χώμα, Καλό Παράδεισο!
Αθάνατη στις μνήμες όλων μας Ζέζα Ζήκου!
Κοινοποιώ τον αποχαιρετισμό του διευθυντή της εφημερίδα της, Μανώλη Κοττάκη καθώς και ένα παλιότερο κείμενό της όπου εκφράζει την ανησυχία της για την εσωτερική πολιτική κατάστασή και τις γεωπολιτικές εξελίξεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου