Σε προηγούμενα κείμενά του στο SLpress.gr ο υπογράφων έχει υποστηρίξει ότι ο κορονοϊός έφερε μαζί του το τέλος της “παγκοσμιοποίησης” ως φαντασιακής γεωπολιτικής υπερδομής, η οποία υποτίθεται ότι είχε αντικαταστήσει τον κρατικοκεντρικό κόσμο. Πολλοί αρνούνται να κατανοήσουν αυτήν την άποψη, μπερδεύοντας την παγκοσμιοποίηση με τις ενοποιητικές δομές του σύγχρονου κόσμου.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν τρεις παγκοσμιοποιήσεις, η τεχνολογική, η οικονομική και η φαντασιακή. Η πρώτη είναι ένα πλέγμα τεχνολογιών, δομών και μηχανισμών που επιτρέπουν την ταχεία αλληλεπίδραση μεταξύ κρατών, οικονομιών και ατόμων στον σημερινό κόσμο. Το διαδίκτυο είναι ο κατεξοχήν μηχανισμός που συντελεί σε αυτό, όπως και οι παγκόσμιες δορυφορικές αρχιτεκτονικές, οι μαζικές αεροπορικές συγκοινωνίες κλπ. Αυτές οι τεχνολογίες φυσικά και υπάρχουν. Όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, όχι μόνο δεν λειτουργούν προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των εθνών, αλλά αντιθέτως ενισχύουν τον ρόλο τους στο διεθνές σύστημα.
Η δεύτερη παγκοσμιοποίηση ήταν η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της ενοποιημένης και υποτιθέμενα αυτορυθμιζόμενης παγκόσμιας αγοράς. Με την κρίση του κορονοϊού, το μοντέλο αυτό αποδείχθηκε ότι είναι επικίνδυνα αναποτελεσματικό, με τη δραματική έλλειψη που προκάλεσε παγκοσμίως –στην αρχική φάση– σε στοιχειώδη ιατρικά μέσα και τις κωμικοτραγικές εικόνες των χωρών να προσπαθεί η μία να κλέψει τις μάσκες της άλλης! Το μοντέλο αυτό θα υποστεί δραστικές αλλαγές και μεταλλάξεις στην μετα-κορονοϊό εποχή.
Άλλωστε, η αμφισβήτησή του είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό, δεδομένου ότι η λειτουργία του ήταν ταυτισμένη με το φαντασιακά μονοπολικό διεθνές σύστημα της πρώιμης μετα-ψυχροπολεμικής εποχής. Εν συνεχεία όμως, η μετέπειτα πολυπολικότητα το κατέστησε δυσλειτουργικό, ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ, που σταδιακά έχουν αρχίσει να ακολουθούν μια στρατηγική προστατευτισμού, έτσι ώστε να εμποδίσουν την Κίνα να εξελιχθεί στον επόμενο κυρίαρχο πόλο στον πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου