Σε μια προσπάθεια να επαναπροσδιοριστούν οι ρίζες του ουκρανικού κρατιδίου, τα εγκλήματα πολέμου του Στέπαν Μπαντέρα ασπρίζουν
Το ουκρανικό κανάλι του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού των ΗΠΑ RFERL καταβάλλει συντονισμένη προσπάθεια για να αποκαταστήσει τη ζωή και την κληρονομιά του συνεργάτη των Ναζί της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Στέπαν Μπαντέρα, ο οποίος ευρέως θεωρείται από τους ιστορικούς ότι ήταν εγκληματίας πολέμου.
Ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε από τον ραδιοτηλεοπτικό φορέα, καταχωρισμένο ως «ξένος πράκτορας» στη Ρωσία, νωρίτερα αυτό το μήνα υποστήριξε ότι οι Ουκρανοί είναι βαθιά διχασμένοι σχετικά με το αν ο ηγέτης της εποχής του πολέμου ήταν ήρωας ή κακοποιός – ενώ έγειρε σε μεγάλο βαθμό υπέρ της αφήγησης του ήρωα. Η RFE/RL είναι μέρος του Οργανισμού των ΗΠΑ για τα Παγκόσμια ΜΜΕ, έναν οργανισμό που ελέγχεται από την κυβέρνηση, με ετήσιο προϋπολογισμό άνω των 800 εκατομμυρίων δολαρίων, ο οποίος είναι δεσμευμένος για την προώθηση των «στόχων εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών».
Ο Μπαντέρα ήταν ο επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), η οποία σχημάτισε συμμαχία με το Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ και έπαιξε ρόλο στη συγκέντρωση των Εβραίων, την εκτέλεση αμάχων και την καταπολέμηση της προέλασης του Κόκκινου Στρατού. Πολλά μέλη του OUN τελικά πολέμησαν ως μέρος της εξ ολοκλήρου ουκρανικής 1ης Γαλικιανής μεραρχίας των Waffen SS, μιας μονάδας που αναπτύχθηκε σε τοπικό επίπεδο υπό τον έλεγχο ναζί διοικητών. Οι απόγονοι αυτού του επιθετικού εθνικιστικού κινήματος συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τον Μπαντέρα ως το αντι-ρωσικό ιδεολογικό τους πρόσωπο. Ο Μπαντέρα έχει συνδεθεί με μια σειρά περιστατικών γενοκτονίας εν καιρώ πολέμου που πραγματοποιήθηκαν σε Πολωνούς και Εβραίους σε μερικά από τα χειρότερα εγκλήματα που έχει δει ποτέ η Ευρώπη.
Πολλοί από τους υποστηρικτές του διαδραματίζουν επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική και πολιτική ζωή της Ουκρανίας, και έχουν απολαύσει την υποστήριξη και την τέρψη από τη Δύση. Οι ΗΠΑ δεν έχουν από μόνες τους μια ιδεολογική ροπή προς τον νεοναζισμό, τουλάχιστον στο mainstream, αλλά οι πολιτικές τους καταλήγουν στο ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Η Ουάσιγκτον συχνά σπρώχνει τους αντιπάλους της ο ένας εναντίον του άλλου, όπως όλες οι προηγούμενες αυτοκρατορίες ακολούθησαν τη στρατηγική του διαίρει και βασίλευε, και σε αρκετές περιπτώσεις είχε συμφέρον να στηρίξει τους φασίστες ως κορυφαίους αντιπάλους της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσίας.
Οι τρέχουσες προσπάθειες για τη μετατροπή της Ανατολικής Ευρώπης σε μια αντιρωσική γραμμή του μετώπου δίνουν για άλλη μια φορά κίνητρα για την εξύμνηση των εγκληματιών πολέμου από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως τα κύρια φώτα του ουκρανικού κράτους.
Σύμμαχοι εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης
Όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην ΕΣΣΔ το 1941, ο μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν υποστήριξε ότι «αν δούμε ότι η Γερμανία κερδίζει τον πόλεμο, θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Ρωσία [sic], και εάν η Ρωσία [sic] κερδίζει, θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Γερμανία και με αυτόν τον τρόπο αφήστε τους να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους».
Οι ΗΠΑ συμμάχησαν με τη Σοβιετική Ένωση εναντίον της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του πολέμου, αν και άλλαξαν στη συνέχεια καθώς η Δυτική Γερμανία έγινε σύμμαχος και η Σοβιετική Ένωση έγινε ο εχθρός. Η συνεργασία με τη Γερμανία συνεπαγόταν τον εναγκαλισμό του μνημονίου Himmerod, το οποίο ζητούσε να τερματιστεί η «δυσφήμιση» της Βέρμαχτ και ο μετασχηματισμός της κοινής γνώμης. Η ασβεστοποίηση της Βέρμαχτ ως αντίπαλος του μπολσεβικισμού κρίθηκε απαραίτητη για την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα του Ψυχρού Πολέμου, η οποία συνεπαγόταν νομιμοποίηση της δημιουργίας και της εταιρικής σχέσης με την Μπούντεσβερ ως διάδοχό της.
Οι πρώην αντίπαλοι έγιναν σύμμαχοι. Το Operation Paperclip, ένα μυστικό πρόγραμμα των ΗΠΑ μετέφερε περίπου 1.600 Γερμανούς επιστήμονες στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο για απασχόληση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ο Adolf Heusinger, αρχηγός επιχειρήσεων στο γενικό επιτελείο της Ανώτατης Διοίκησης του Ναζιστικού Γερμανικού Στρατού, έγινε ο πρώτος γενικός επιθεωρητής της Bundeswehr το 1957 και στη συνέχεια διορίστηκε πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ το 1961. Wernher von Braun, Ταγματάρχης στο το Ναζί SS και μηχανικός πυραύλων, έγινε τελικά διευθυντής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA.
Φασίστες της Ανατολικής Ευρώπης
Οι δεξιοί εθνικιστές που συνεργάζονταν με το καθεστώς του Χίτλερ ήταν ηγετική δύναμη μεταξύ των αντι-σοβιετικών μαχητών στην Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν αποτελεσματικές «πέμπτες στήλες» κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και παραμένουν πιστά αντιρωσικά κινήματα για μια διαιρεμένη Ευρώπη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Για παράδειγμα, η Λετονία έχει ακόμη ετήσιες πορείες των Waffen SS στην πρωτεύουσά της, τη Ρίγα, για να τιμήσει τους βετεράνους Ναζί που πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό.
Οι αμερικανικές προσπάθειες να δημιουργήσουν διαιρέσεις εντός της πολυεθνικής Σοβιετικής Ένωσης συνεπάγονταν υποστήριξη στα «αιχμάλωτα έθνη» , τα οποία δημιούργησαν μια κοινή υπόθεση με εθνικιστικά και φασιστικά κινήματα. Ουκρανοί φασίστες από το OUN επανεγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και έγιναν ένα σημαντικό κίνημα για τη δημιουργία διχασμών εντός της Σοβιετικής Ένωσης. Καθώς οι OUN χρηματοδοτούνταν από τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, είχαν αυξανόμενη επιρροή στα κανάλια προπαγάνδας όπως το Radio Free Europe.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο πρωταρχικός στόχος της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας ήταν να αποτρέψει μια ευθυγράμμιση Ουκρανίας-Ρωσίας και αντ' αυτού να γίνει η χώρα προπύργιο ενάντια στη Ρωσία. Αυτό απαιτεί παρέμβαση σε μια βαθιά διχασμένη Ουκρανία: Μια πλουραλιστική εθνική ταυτότητα κυριαρχεί στην Ανατολική Ουκρανία, η οποία ασπάζεται την άποψη της Ουκρανίας ως διεθνικού, διπολιτισμικού και δίγλωσσου κράτους. Στη Δυτική Ουκρανία επικρατεί μια μονιστική άποψη, η οποία ορίζει την εθνική ταυτότητα ως μια εθνότητα, έναν πολιτισμό και μια γλώσσα. Ακόμη και ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιούσενκο παραπονέθηκε πρόσφατα ότι παρά τα επτά χρόνια σύγκρουσης με τη Ρωσία, περίπου το 40% των Ουκρανών εξακολουθούν να θεωρούν ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι ένας λαός.
Όταν ο πρώην πρόεδρος Γιανούκοβιτς ανατράπηκε το 2014, ένα πορτρέτο του Στέπαν Μπαντέρα κρεμάστηκε στο κτίριο του δημοτικού συμβουλίου του Κιέβου. Τούτου λεχθέντος, οι φασίστες προφανώς δεν έχουν μονοπωλήσει την εξουσία στην Ουκρανία. Οι διαδηλώσεις, οι ταραχές και το πραξικόπημα του 2014 είχαν σε μεγάλο βαθμό λογικούς στόχους όπως η καταπολέμηση της διαφθοράς και η ευθυγράμμιση με την ΕΕ. Ωστόσο, όπως στις περισσότερες επαναστάσεις, οι πιο βίαιες ομάδες τείνουν να καταλάβουν την εξουσία.
Οι ριζοσπάστες εθνικιστές είναι μειοψηφία, αλλά αποτελεσματική μειοψηφία. Είχαν κεντρικό ρόλο στο πραξικόπημα όπως φαίνεται από τα φασιστικά διακριτικά που χρησιμοποιήθηκαν ανοιχτά. Έγιναν μια απαραίτητη δύναμη στα εθελοντικά τάγματα, όπως το τάγμα Azov, που χρησιμοποιήθηκαν κατά των Ανατολικών Ουκρανών που αντιτάχθηκαν στο πραξικόπημα. Η αποφασιστικότητά τους συνεχίζει να εδραιώνει μια αντι-ρωσική θέση καθώς θα βαδίσουν στο Κίεβο εάν ο Πρόεδρος Ζελένσκι δείξει αδυναμία απέναντι στη Ρωσία ή τηρήσει την ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ.
Αυτή η επιρροή αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ. Από το 2013, οι ΗΠΑ καταψηφίζουν κάθε χρόνο ένα ψήφισμα του ΟΗΕ που είναι αφιερωμένο στην «καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού». Τον Νοέμβριο του 2021, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία ήταν οι μόνες δύο χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο που καταψήφισαν το ψήφισμα .
Αλλαγή επωνυμίας πολιτικών εξτρεμιστών
Τα κράτη τείνουν να ενεργούν σύμφωνα με τα θεμελιώδη συμφέροντά τους και στη συνέχεια ντύνουν αυτές τις πολιτικές με τη γλώσσα των αξιών και της αρετής. Όπως οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την αξία των συμμάχων των τζιχαντιστών στη Συρία και την Υεμένη, έτσι και οι φασίστες ήταν ένας αξιόπιστος σύμμαχος ενάντια στη Ρωσία. Η υποστήριξη των ΗΠΑ προς τους ακραίους εθνικιστές και φασίστες πωλείται ως «προώθηση της δημοκρατίας» και η καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης και των μέσων ενημέρωσης πωλείται ως «πολέμηση του ρωσικού υβριδικού πολέμου». Το τολμηρό νέο βίντεο από το RFERL δείχνει ότι η Ουάσιγκτον δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να συνεχίσει τη μακρά παράδοση της μετονομασίας των φασιστών ως μαχητών της ελευθερίας.
Οι δηλώσεις, οι απόψεις και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτή τη στήλη είναι αποκλειστικά του συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα εκείνες του RT.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου