Του Γιώργου Τασιόπουλου
Εντύπωση προκαλεί η άγνοια των επιστημονικών συμβούλων, συντακτών της δήλωσής της Προέδρου της Δημοκρατίας για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι συνειδητά λειτουργούν ως βαποράκια των γερμανικών επιχειρημάτων, που μόνο ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης εξέφραζε στη ανάγκη αναζήτησης της υπερασπιστικής του γραμμής στις δίκες των δοσίλογων. Γιατί κομίζει υπηρεσίες η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στους επίδοξους αναθεωρητές της ιστορικής αλήθειας, όταν αναπαράγει τη λανθασμένη εκδοχή, πως το έγκλημα του Ολοκαυτώματος έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων μετά την μάχη της Κερπινής, πού είναι και η γερμανική εκδοχή για τα συμβάντα στο ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Πρώτη λανθασμένη αστοχία, η αναφορά για 441 νεκρούς, όμως η "επιχείρηση Καλάβρυτα" εκείνων των ημερών είχε πάνω από 1.000 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή και οι ίδιοι οι Γερμανοί αναφέρουν στα διασωθέντα επίσημα γερμανικά αρχεία εκείνης της εποχής: "Ετυφεκίστηκαν 695 Έλληνες".
Και η δεύτερη λανθασμένη εκδοχή των γεγονότων είναι ότι η σφαγή των Καλαβρύτων έγινε ως αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών ομήρων. Ενώ έχει αποδειχθεί από επίσημα γερμανικά έγγραφα ότι η σφαγή είχε προαποφασιστεί και δεν γνώριζαν τίποτα για την εκτέλεση ομήρων έως και την ημέρα πού έγινε το ολοκαύτωμα. Ο Περικλής Ροδάκης στο βιβλίο του για το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και στο απόσπασμα που παραθέτουμε στη συνέχεια διαφωτίζει χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση την ιστορική αλήθεια.
ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 1941-1944
Η αντίσταση στην επαρχία
Το ολοκαύτωμα
Του Περική Ροδάκη (2η εκδ. Παρασκήνιο 2001, σελ. 251- 257)
Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κανένα από τα έγγραφα των γερμανικών αρχείων της πιο πριν περιόδου, δεν αναφέρεται λέξη για τους περίφημους αιχμαλώτους...
...Η απόφαση για τη σφαγή των Καλαβρύτων πάρθηκε στο Γενικό Επιτελείο της Γερμανίας στα τέλη Οκτωβρίου του 1943. Στις αρχές Νοεμβρίου, η διαταγή αυτή είχε φτάσει και στη γερμανική διοίκηση του Αιγίου και ο πολύς Τεννερ την ανακοίνωσε στον επίσκοπο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Θεόκλητο.Στα γερμανικά αρχεία βρέθηκε η διαταγή που δόθηκε στο Βέλφρινγκεν στις 25 Νοεμβρίου 1943 για την πραγματοποίηση του τρομερού εγκλήματος, της σφαγής των Καλαβρύτων. Η διαταγή σώθηκε ακέραια στα γερμανικά αρχεία και τη δημοσίευσε ο Δημήτριος Κανελλόπουλος στην εφημερίδα 'Μεσημβρινή" και σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στις 25 Νοεμβρίου 1943 οι αιχμάλωτοι Γερμανοί ζούσαν στην Κλειτορία (Μαζέικα) και συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους δια μέσου του Θεόκλητου-Κωνστάντιου.Καμία απολύτως σχέση δεν έχει το έγκλημα που διέπραξαν οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα με την εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων. Κι όμως η εισήγηση του Ιωάννη Ράλλη προς τους Γερμανούς να δικαιολογήσουν το αποτρόπαιό τους έγκλημα Με την εκτέλεση των αιχμαλώτων κυριάρχησε η καλύτερα επιβλήθηκε από τη μετεμφυλιακή δεξιά μετά την ήττα της Αριστεράς το Δεκέμβριο του 1944.Και από τότε συσσωρεύτηκαν όγκοι λάσπης και παραπληροφόρησης για την υπόθεση του τρομερού αυτού εγκλήματος. Χρειάστηκε η αποκάλυψη των εταιρικών εγγράφων για να κλονιστεί αυτό το ψέμα.Η απόφαση για την καταστροφή των Καλαβρύτων είναι μία καθαρά στρατιωτική απόφαση. Στην περιοχή Καλαβρύτων υπήρχε το ισχυρότερο κέντρο των ανταρτών που απειλούσε άμεσα τις ζωτικές για τους Γερμανούς συγκοινωνίες της Πελοποννήσου και έπρεπε να το καταστρέψουν. Όλα τα στοιχεία που έχει το γερμανικό επιτελείο είναι ότι οι Άγγλοι σχεδίαζαν απόβαση στην Ελλάδα και μετά την απόβαση στη Σικελία και νότιο Ιταλία (20/7/1943).Η απόβαση θα γινόταν ουσιαστικά στη Δ. Πελοπόννησο, στην Ηλεία, γιατί μόνο σε αυτή την περιοχή μπορούσαν να αναπτυχθούν τανκς. Αυτό το επισημαίνει ο Χίτλερ και ο Κάιτελ στις διαταγές τους που δημοσιεύτηκαν και το επιβεβαιώνουν οι δύο χάρτες που παραθέσαμε. Στους χάρτες ο Δ. Μίχου παρουσιάζεται να έχει τρομερή δύναμη που απειλούσε πραγματικά τις ζωτικές αρτηρίες της Πελοποννήσου. Όπως φαίνεται έχει γίνει τον Αύγουστο του 1943.Οι Γερμανοί θέλουν να αφανίσουν αυτή την απειλή. Η μάχη της Κερπινής ήταν ένα πρόσθετο στοιχείο, ώστε να μετατραπεί αυτή η απόφαση σε "πράξη εξιλέωσης" δηλαδή σε ολοκαύτωμα, επειδή θεώρησαν ότι σ' αυτή τη μάχη τους είχαν παγιδεύσει οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι συνεργάζονταν μαζί τους με εντολή των Άγγλων.Η διαταγή για την καταστροφή και το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων δόθηκε από το Χίτλερ και τον Κάιτελ στις 29/10/1943.Η εκτέλεση της διαταγής ανατέθηκε στον κατά τα πλαίσια της διαταγής αρμόδιο, στο διοικητή της 117 μεραρχίας, αντιστράτηγο Καρλ Φον Λεσουίρ. Η έκταση και η συγκεκριμένη μορφή που θα έπαιρνε η εκτέλεση αυτής της διαταγής αφηνόταν στην κρίση και στην εκτίμηση του Λεσουίρ. Αυτό είναι το πνεύμα της διαταγής. Ο Λεσουίρ, όμως δεν είχε δυνάμεις για να εκτελέσει άμεσα μία τέτοια διαταγή. Χρειάστηκε κοντά ένας και μισός μήνας για να κατορθώσει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες δυνάμεις για ένα τέτοιο εγχείρημα. Η Μεραρχία του δεν μπορούσε να τον καλύψει στο εγχείρημα. Αντικειμενικά όμως υπήρχε μία θαυμάσια ευκαιρία για αυτόν. Και την εκμεταλλεύτηκε.Στις 25/10/1943 ο αναπληρωτής διοικητής της 117 μεραρχίας πεζικού σε μία απόρρητη αναφορά του προς το Γενικό Επιτελείο του 68 AK σώματος στρατού γράφει για την επιχείρηση στα Καλάβρυτα που του είχε διαταχθεί:... Η εντολή ήταν σύμφωνα με τις διαταγές που δόθηκαν από την μεραρχία για να δημιουργηθούν στοιχεία για μία μεγαλύτερη επιχείρηση με περισσότερες δυνάμεις στην περιοχή των Καλαβρύτων...Αντίποινα δεν διατάχθηκαν ακόμα από την μεραρχία γιατί οι κάτοικοι του χωριού εκείνου μάλλον δεν έχουν σχέσεις με τις συμμορίες.Με τη διαταγή P.L.C. αριθμ. 719/43 απόρρητο από 22/10 1943 έγινε πρόταση προς το Γενικό Επιτελείο να διεκπεραιωθούν σχετικά αντίποινα με παρεμβολή της αεροπορίας και εμπρηστικές βόμβες. Προς το παρόν, η μεραρχία δεν διαθέτει αρκετές δυνάμεις-τουλάχιστον δύο ενισχυμένα τάγματα πεζών για μία μεγαλύτερη επιχείρηση στην περιοχή των Καλαβρύτων και δυτικά...... Είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτερες περιοχές της χώρας είναι εκτός κάθε ελέγχου της Γερμανικής Βέρμαχτ και ότι οι συμμορίες αρχίζουν να δημιουργούν ένα κράτος εντός του κράτους. Η γερμανική εξουσία, στην πράξη, ασκείται μόνο στην άμεση και γύρω περιοχή των στρατιωτικών σταθμών. Εκτός τούτου, και οι συνθήκες του εδάφους, είναι πολύ δύσκολες, η κατάλληλοι δρόμοι λίηοι και η σιδηροδρομική γραμμή πολύ ευαίσθητη. Η διάθεση φρουρών, φρουρών σιδηροδρόμου, τα προστάγματα συνοδείας για τις μεταφορές, αποδυναμώνουν το στράτευμα παραπάνω από ότι πρέπει και καθιστούν αδύνατο να αποσπαστούν γρήγορα μονάδες ικανές για μάχη σε ισχύ τάγματος χωρίς να αφαιρεθούν οι φρουροί από σημαντικά αντικείμενα.Υπογράφει η συνταγματάρχης και αναπληρωτής διοικητής της Μεραρχίας.Η αναφορά βρίσκεται στο Bundesarchi-Militaratchiv, ia Nz 1081/25-10/1943 geh 117 jag Division. Τι δημοσίευσε και αυτή ο Δ. Κανελλόπουλος...Στο ίδιο βιβλίο του ο Περικλής Ροδάκης φωτίζει και την αμφισβητούμενη ενέργεια του ναζί που άνοιξε την πόρτα για τη διάσωση των γυναικόπαιδων στο σχολείο των Καλαβρύτων.Ο Περικλής Ροδάκης στη σελίδα 305 του βιβλίου του γράφει: Και ένας όψιμος ευεργέτης. Ένας ακόμα από εκείνους που κατέφτασαν στα Καλάβρυτα για να διαφωτίσει τα γεγονότα ήταν ένας Αλσατός που υποστήριζε ότι ήταν αυτός που άνοιξε την πόρτα του σχολείου όπου είχαν κλείσει τις γυναίκες και σώθηκαν!Ο άνθρωπος δεν γνώριζε ουσιαστικά τίποτα. Βεβαίωσε όμως ότι οι Γερμανοί το έκαναν αυτό επειδή οι αντάρτες σκότωσαν τους αιχμαλώτους! Και αυτοί οι περίφημοι Γερμανοί ήρθαν στη χώρα μας για να ενισχύσουν την άποψη που εισηγήθηκε ο Ιωάννης Ράλλης, ακριβώς όταν τα Γερμανικά έγγραφα που δημοσιεύτηκαν τόσο στη "Βραδινή" όσο και από τον Γερμανό Μάρτιν Ζέκεντορφ που απόδειχναν ότι η απόφαση για το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων είχε παρθεί πολύ παλιότερα και ότι η διαταγή της εκτέλεσης του σχεδίου που είχε εκδοθεί στις 25/11/1943.
Η Πρόεδρος Δημοκρατίας για Καλάβρυτα
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)Από τη σφαγή των Καλαβρύτων, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, ένα από τα αποτρόπαια εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας, σχεδιασμένη ως αντίποινα για την εκτέλεση 77 Γερμανών που είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι μετά τη μάχη της Κερπινής, δύο μήνες νωρίτερα, έχουν περάσει 78 χρόνια – και η πληγή παραμένει νωπή.
Και η μνήμη. Μια μνήμη που πάγωσε τον χρόνο για όσους έχασαν αγαπημένους, όσους έζησαν τον τρόμο και την ερήμωση. Και ταυτόχρονα μια μνήμη που βαραίνει πάνω σε όλους μας σαν ηθική υποθήκη. Τιμώντας και σήμερα εκείνη την αποφράδα ημέρα και τα μαρτυρικά θύματα της ανείπωτης αυτής αγριότητας, δεν αναμηρυκάζουμε το ιστορικό γεγονός, αλλά το σημασιοδοτούμε μέσα στα συμφραζόμενα του παρόντος μας. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη της επαγρύπνησης απέναντι στο κακό, την υπολογισμένη σκληρότητα, το μίσος και τον φανατισμό που γεννούν οι απάνθρωπες ιδεολογίες. Θυμόμαστε, σημαίνει φράζουμε τον δρόμο σε παρόμοιες θηριωδίες. Και βέβαια, παραμένουμε σταθεροί στην πάγια διεκδίκησή μας για καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από το Γερμανικό Κράτος, μέχρι το δίκαιο αυτό αίτημα να ικανοποιηθεί».
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου