Συχνά σκέφτομαι ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τις ολοκληρωτικές τάσεις του κράτους και του κεφαλαίου σήμερα όσο χάνεις τον έλεγχο πάνω στην γλώσσα, δηλαδή πάνω στο βασικό μέσο ορισμού αλλά και βίωσης της πραγματικότητας.
Η γλώσσα σταδιακά χάνεται και αυτό δεν είναι ένα ρομαντικό μελό αφήγημα αγκίστρωσης στο παρελθόν αλλά ένα τραγικό πρόβλημα του παρόντος καιρού. Η ηλεκτρονική επικοινωνία, όσο και αν συμβάλλει σε πολλά πράγματα, ιδίως στην σμίκρυνση του χώρου και την ελαχιστοποίηση του χρόνου, αναδεικνύει μια πτωχευμένη και συρρικνωμένη μορφή της αγγλικής γλώσσας ως πλανητική κοσμογλώσσα Οι νέοι άνθρωποι μιλούν συχνά με κώδικες λέξεις του υπολογιστή. Οι αριθμοί αντικαθιστούν τις λέξεις : 4 u, 2u κ.λ.π.
Όσοι γράφουν μεγάλες περιόδους και κείμενα, συχνά δεν διαβάζονται. Η γλώσσα είναι ένα επείγον σήμα επικοινωνίας, τίποτε άλλο. Η επικοινωνία αφορά μόνο τα στοιχειώδη και επείγοντα, και στην ουσία, παρά τις φιοριτούρες, θα καταλήξει σύντομα να είναι φτωχότερη και από την συμβολική του χιμπαντζή και του γορίλα, που είναι αξιόλογοι αλλά παραγνωρισμένοι συγγενείς μας.
Για την αισθητική της γραπτής γλώσσας να μην μιλήσω. Οι φθόγγοι γράφονται όλο και περισσότερο με μια μόνο μορφή, την απλούστατη, ένα ι, ένα ε, ένα ο. Οι δίφθογγοι ελαττώνονται σαν χρήση. Η πολυμορφία και η πολυτυπία των λέξεων εξαφανίζεται. Οι αποδόσεις των ξένων ονομάτων τα ίδια. Άντε να καταλάβει ο άλλος γιατί το Σαίξπηρ είχε μορφικά και γενετικά μια σχέση με το Shakespeare ενώ το Σέξπιρ το πολύ πολύ με το σεξ. Η λογική είναι να φτάσουμε σε ένα δυαδικό σύστημα σαν αυτό των υπολογιστών όπου όλα εκφράζονται ως παράγωγα του 1 και του 0.
Στην νεανική μου περίοδο, πίστευα κι εγώ ότι έλεγε ελιτίστικες βλακείες ο Άγγελος Ελεφάντης, που υποστήριζε το πολυτονικό σύστημα. Μπορεί σήμερα αυτό να είναι πια μια χαμένη υπόθεση, αλλά αυτή η φτηνή "απλουστευμένη" εργαλειοποίηση της γλώσσας και η βίαιη αποσύνδεση της από την γενεαλογία της και την αισθητική της, από την εθνική της διαμόρφωση, είναι μια μεγάλη νίκη του πλανητικού καπιταλισμού.
Όταν οι άνθρωποι θα γίνουν μηχανές, δεν θα χρειάζονται την γλώσσα η την ποίηση αλλά λιτούς κώδικες. Ελπίζω τουλάχιστον να επιζήσουν οι χιμπαντζήδες και οι γορίλες ως φυσικά είδη γιατί θα διαθέτουν πλουσιότερα και αισθαντικότερα μέσα επικοινωνίας από τους ανθρώπους ρομπότ. Η ομογενοποίηση της γλώσσας είναι η γλώσσα του άψυχου ρομπότ. Από πολλές απόψεις, νιώθω ευτυχής που δεν έχω παιδιά. Αυτό δεν αναιρεί ότι θλίβομαι για την φτωχή ανθρώπινη επικοινωνία των συλλογικών επιγόνων μας στο εγγύς μέλλον.
ΥΓ Ο ίδιος ο νομοθέτης στην Ελλάδα πρόσφατα απαιτεί τα δικόγραφα στο Συμβούλιο της Επικρατείας να είναι μέχρι 30 σελίδες με διπλό διάστιχο και συγκεκριμένα περιθώρια για να μην κουράζονται προφανώς οι δικαστές .Όταν το κράτος κουράζεται από τον γραπτό λόγο, δεν είναι παράλογο η κοινωνία να έχει αρχίσει να παλινδρομεί από την άρθρωση στην συλλάβιση και από την ομιλία στον βρυχηθμό.
Regression, που θα έλεγε ο Φρόυντ.
Οι ολοκληρωτικές τάσεις του ύστερου καπιταλισμού βρίσκουν τη συμμετρική τους έκφραση στην ιδιόλεκτο που περιγράφεις Δημήτρη. Συντετμημένα παραγγέλματα, εντολές καθέτου εφαρμογής και συνθηματικές απλουστεύσεις, συγκροτούν ένα γλωσσικό κοσμοείδωλο πολιτικά εχθρικό απέναντι στην πολυτυπία των αποχρώσεων της σκέψης. Κατάλληλο για μία κοινωνία εξαρτημένων ανακλαστικών με λειτουργία εταιρίας και δομή στρατοπέδου.
ΠΗΓΗ:Δημήτρης Μπελαντής
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου