Από ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ/fb
Σαν σήμερα 21 Νοέμβρη 1998, έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Κατσαρός.
Μιχάλης Κατσαρός & Μίκης Θεοδωράκης, Αυτούς που βλέπεις
«Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»,
«Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν»,
«Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε/ όπως αυτός ο δραπέτης/ ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο/ απέναντί τους.»
«Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες, ατελείωτες τις παρελάσεις σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν»
Όταν (Κατά Σαδδουκαίων, Μιχάλης Κατσαρός) _ Γ. Ζωγράφος
Γεννήθηκε στην Κυπαρισσία το 1919.
Πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση μέσα από τις γραμμές του Ε.Α.Μ. και το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου έζησε έως το τέλος της ζωής του.
Το 1975 στίχοι απ’ το «Κατά Σαδδουκαίων» ακούστηκαν στην ταινία «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Τους απαγγέλει το μέλος του θιάσου με το προσωνύμιο ποιητής, όταν τον βρίσκουν οι παλιοί σύντροφοί του και του λένε ότι σκέφτονται να ξαναφτιάξουν τον θίασο και να βγουν στους δρόμους.
Το 1977 η ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε σε δίσκο με μουσική του ίδιου του ποιητή. Το 1976 η συλλογή του «Οροπέδιο» μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ενώ το 1983 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Τα τραγούδια του νέου πατέρα» σε μουσική του ίδιου συνθέτη και ποίηση Μιχάλη Κατσαρού.
Το 1983 επίσης το «Κατά Σαδδουκαίων» μελοποιήθηκε απ’ τον Μίκη Θεοδωράκη, μεταφράστηκε στα γερμανικά απ’ τον Dirk Mandel και παρουσιάστηκε στο Metropol – Theater Berlin του Βερολίνου. Το 1978 εκδόθηκαν δυο βιβλία με πολιτικές και οικονομικές μελέτες του.
Παρότι η ποίησή του αναγνωρίστηκε από πολύ νωρίς ο Μιχάλης Κατσαρός έζησε όλη του τη ζωή μέσα στη φτώχεια.
Σύχναζε σε λαϊκά καφενεία, συναναστρεφόταν με ανθρώπους του μόχθου, μετακινούταν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ποτέ δεν ξεχώρισε τον εαυτό του απ’ το πλήθος. Για αυτό και η ποίησή του είναι απλή, κατανοητή. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με βερμπαλισμούς και φληναφήματα. Είναι ευθύς, αιχμηρός και οι στίχοι του διατηρούν τη ζωντάνια που είχαν όταν γράφτηκαν.
Έφυγε από τη ζωή στις 21 Νοεμβρίου 1998…
_____****______
Υπάρχει ένα πανέμορφο ποίημα του συμπατριώτη Μιχάλη Κατσαρού, για την πατρίδα του, λέγεται Κυπαρισσία και λίγοι Κυπαρισσιώτες το γνωρίζουν, ενώ θα έπρεπε όλοι!...
Το έγραψε ο ποιητής στην Κυπαρισσία, 4 Σεπτεμβρίου 1950, σε μικρή -σχετικά- ηλικία, 29 ετών και γι' αυτό δεν θυμίζει την ύστερη γεμάτη συμβολισμούς γραφή του.
Ας το απολαύσουμε:
" Κ Υ Π Α Ρ Ι Σ Σ Ι Α
Εδώ που πρώτα ανάσαιναν μύρο τα περιστέρια
εδώ που λαμπαδιάζανε τα πρώτα μου φτερά,
όπως αρχαίο άγαλμα με τα κομμένα χέρια
μου γνέφει μια χαρά
Τα ρόδα ψάχνω για να βρω κάποιου χαμένου ονείρου.
Ο ποταμός εστέρεψε και σκούζουν τα σκυλιά∙
Τώρα στους δρόμους φύτρωσαν γυμνοί σταυροί τ’ απείρου
με τα νεκρά πουλιά.
Οι φίλοι μας χαθήκανε με τα γαλάζια μάτια.
Δεν έχουν πιά χίλιες φωνές τα κάστρα φωτεινά.
Γκρεμίστηκαν τα πέλαγα σε σκοτεινά παλάτια
χαμένα μακρυνά.
Κι’ έμεινα μόνος ∙ Γύρω μου σωπαίνουνε οι τάφοι.
Σωπαίνουνε τα μάτια μου απάνω στα νερά.
Λούφαξε πιά το γέλιο μου σα τρομαγμένο ελάφι
στα δάση τα νεκρά.
Αχ, την καμπάνα ποιός θαρθεί μ’ ασήμι να χτυπήσει?
Ποιός άνεμος ξεσηκωτής θα φτειάξει μια καρδιά,
την πόλη ετούτη, τη νεκρή να την γλυκοξυπνήσει
την πόλη τη βαρειά.
Να φύγουν οι τυφλές σκιές από τα περιβόλια.
Μάγισσες να χορεύουνε γυμνές με το φεγγάρι,
καράβια μ’ ολομέταξα πανιά σ’ αραξοβόλια
να καρτεράν οι φάροι
Αχ, να γινόταν κάποτε να ραντιστεί μ’ αστέρια
και νάλοιωνε το μπόϊ μου στα σκοτεινά νερά.
Οι μέρες σου ατέλειωτα θάτανε καλοκαίρια
Κυπαρισσία κυρά."
-- Το ποίημα ανθολογήθηκε στην Κυπαρισσιώτικη Ανθολογία, εκδ. 1976, του Στάθη Παρασκευόπουλου, όπου υπάρχουν και άλλα ποιήματα για την Κυπαρισσία όπως αναφέρεται στο σύνδεσμο του ιστολογίου που ακολουθεί:
Υπάρχει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου από τη χρονιά θανάτου του το 1998, να πάρει το πάρκο παραλίας το όνομά του, κι όμως δεν έχει γίνει αυτό έστω κι αν πέρασαν 17 χρόνια!!!
(Αντιθέτως έσπασαν και πέταξαν μια μαρμάρινη πλάκα που βρισκόταν εκεί και έγραφε ένα ποίημα, του επίσης σημαντικού ποιητή, αλλά όχι γνωστού, αδελφού του Κώστα Κατσαρού.)
Το πατρικό σπίτι των Κατσαρών στην πάνω πλευρά της Λαϊκής αγοράς, λίγο πάνω απ το Δημαρχείο παραμένει άγνωστο, όπως και ο ποιητής βέβαια για τους συμπατριώτες του, ενώ θα έπρεπε να είναι συμβολικό τοπόσημο για το Δήμο Τριφυλίας!
ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου