Albert Camus, «L’enfant grec» [«Τὸ Ελληνόπουλο»]
L’ Express, 6 Δεκεμβρίου 1955
Το Ελληνόπουλο
«Τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες ἡ ἐπαναστατημένη Κύπρος ἔχει ἀποκτήσει τὸν ἥρωά της στὸ πρόσωπο τοῦ νεαροῦ Κύπριου σπουδαστῆ Μιχάλη Καραολῆ ποὺ καταδικάστηκε ἀπὸ τὰ βρετανικὰ δικαστήρια σὲ θάνατο διὰ ἀπαγχονισμοῦ. Στὸ ἐκλεκτὸ νησὶ ὅπου γεννήθηκε ἡ Ἀφροδίτη οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν σήμερα καὶ μάλιστα μὲ φρικαλέο τρόπο.
Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, ἡ ἄσημη διεκδίκηση ἑνὸς λαοῦ ποὺ παρέμεινε γιὰ χρόνια βουβὴ καὶ ἀναχαιτίστηκε μόλις θέλησε νὰ ἐκδηλωθεῖ, ξεσπᾶ τώρα σὲ τρομοκρατία. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, τῆς ἐξέγερσης εἶχε προηγηθεῖ ἡ τυφλὴ καταπίεση. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, οἱ ἀρχὲς Κατοχῆς ποὺ διατράνωναν ὅτι κύριο μέλημά τους ἦταν πρωτίστως ἡ διασφάλιση τῆς τάξης, ἀναγκάζονται νὰ ἐγκαταστήσουν τὰ δικαστήριά τους καὶ νὰ ἐντείνουν τὴν καταπίεση ποὺ τὸ μοναδικὸ ἀποτέλεσμα ποὺ θὰ φέρει δὲν θὰ εἶναι ἄλλο παρὰ μονάχα ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἀνταρτῶν.
Κατὰ συνέπεια θὰ ἔρθει ἡ ὥρα τῶν μαρτύρων ποὺ θὰ εἶναι ἀμέτρητοι, ὅπως ἀπέραντη θὰ εἶναι καὶ ἡ καταπίεση, γεγονὸς ποὺ θὰ ὁδηγήσει τελικὰ στὴν ἐπιβολὴ σὲ ἕναν ἀδιάφορο κόσμο τῆς ἀξίωσης ἑνὸς λαοῦ ποὺ εἶναι ξεχασμένος ἀπὸ ὅλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό.
Ἀλλὰ στὴν περίπτωσή μας ἡ ἐν λόγῳ παλιὰ τραγωδία εἶναι ἀκόμα πιὸ ὀδυνηρή, διότι ἀφορᾶ δυὸ λαοὺς ποὺ εἶναι μεταξύ τους σύμμαχοι καὶ ἀποτελοῦν καὶ δικούς μας φίλους. Τόσο ἡ λογικὴ ὅσο καὶ ἡ καρδιὰ ἀπαιτοῦν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δυὸ λαοὺς νὰ ἀνανεώσουν τὴν παλιά τους φιλία. Ἀντιθέτως ὅμως, ἡ κυβέρνηση τοῦ ἑνός, τοῦ πιὸ ἰσχυροῦ, πράγματι, ἀλλὰ τοῦ πιὸ ἀξιοθαύμαστου γιὰ τὴν φιλελεύθερη παράδοσή του, ἔρχεται στὴν θέση νὰ κρεμάσει τοὺς γιοὺς τοῦ ἄλλου.
Ἡ Ἀγγλία, ὡστόσο, δὲν ἀμφισβητεῖ οὔτε τὰ δίκαια ποὺ διεκδικοῦν οἱ Κύπριοι, οὔτε τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ 80% τῶν κατοίκων τῆς νήσου εἶναι Ἕλληνες, οὔτε ἀκόμη ὅτι οἱ ἐλεύθερες ἐκλογὲς θὰ ἔδιναν μία συντριπτικὴ πλειοψηφία ὑπὲρ τῆς Ἕνωσης [μὲ τὴν Ἑλλάδα]. Τὸ μοναδικό της ἐπιχείρημα, ποὺ τὸ ὑποστήριξε ἄλλωστε πρὶν λίγο καιρὸ κι ἕνας Γάλλος συγγραφέας, εἶναι στρατηγικῆς σημασίας: ἡ Κύπρος ἀποτελεῖ τὸ προωθημένο ἀεροπλανοφόρο τῆς βρετανικῆς καὶ δυτικῆς δύναμης.
Ἀλλὰ τί ἀξίζει αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ νησὶ βρίσκεται σὲ κατάσταση ἐξέγερσης; Ἐκτὸς καὶ ἂν συντρίψει αὐτὸ τὸ κίνημα πνίγοντάς τὸ στὸ αἷμα καὶ ὡς ἐκ τούτου ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα θὰ ἀπειλοῦσε τὸ προωθημένο ἀεροσκάφος. Δὲν θὰ ἦταν λοιπὸν πιὸ συνετὸ νὰ γίνει δεκτὴ ἡ λογικὴ πρόταση τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης, ποὺ προσφέρεται νὰ ἐγγυηθεῖ τὶς βάσεις, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποῦ θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ Ἕνωση; Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὑπάρχουν καὶ πιστὲς φιλίες, ποὺ ἀξίζουν περισσότερο ἀπὸ τὸ χάλυβα καὶ τὸ τσιμέντο. Ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὴν ἀξιοθαύμαστη ἀντίστασή της ἐναντίον τῶν Γερμανῶν καὶ Ἰταλῶν εἰσβολέων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἄρνησή της νὰ ὑποκύψει, κατάφερε νὰ ἀποδείξει σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ὅτι ἡ φιλία της ἀξίζει πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι οἱ φιλίες μερικῶν ἄλλων.
Δὲν θὰ κρύψω, ἀπὸ πλευρᾶς μου, τὰ αἰσθήματα θαυμασμοῦ καὶ τρυφερότητας ποὺ τρέφω γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ πού, ὅπως ὁ ἴδιος διαπίστωσα, εἶναι μαζὶ μὲ τὸν ἱσπανικὸ ἀπὸ τοὺς λαοὺς ἐκείνους ποὺ ἡ βάρβαρη Εὐρώπη θὰ χρειαστεῖ στὸ μέλλον γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δημιουργήσει ξανὰ ἕναν πολιτισμό. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ μόνο αἴσθημα ποὺ μὲ κάνει νὰ σκεφτῶ ὅτι ἡ Ἀγγλία καὶ ἡ Δύση ἔχουν νὰ ἐπωφεληθοῦν ἀπὸ τὴν διευθέτηση τοῦ κυπριακοῦ ζητήματος πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς Ἕνωσης. Ἂν οἱ Ἄγγλοι Συντηρητικοὶ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν Ἕνωση, εἶναι γιατί ἐγκατέλειψαν τὴν Αἴγυπτο καὶ δὲν θέλουν τώρα νὰ χάσουν τὸ γόητρό τους.
Θὰ χάσουν ὅμως πολὺ περισσότερο σὲ γόητρο, ἂν ἡ ἀναγκαστικὰ προσωρινὴ παράταση τῆς σημερινῆς κατάστασης πληρωθεῖ τελικὰ μὲ τὸ φόνο ἑνὸς παιδιοῦ [τοῦ Μιχάλη Καραολῆ]. Ἡ ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατοριῶν ἔχει παρέλθει καὶ ἀρχίζει ἡ ἐποχὴ τῶν ἐλεύθερων κοινοτήτων, τουλάχιστον στὴν Δύση. Ἂς τὸ ἀναγνωρίσουμε καὶ ἂς προωθήσουμε αὐτὸ τὸ λαμπρὸ μέλλον ἀντὶ νὰ τὸ καταστρέψουμε. Ἡ βρετανικὴ κυβέρνηση ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ συμβάλλει πρὸς τὴν ἐπιτυχία τῶν συζητήσεων ποὺ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει, μὲ τὸ νὰ σεβαστεῖ τὴν ζωὴ τοῦ νεαροῦ κατάδικου. Εἶναι οἱ φίλοι τῆς Ἀγγλίας, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ τῆς ζητοῦν νὰ σώσει πρωτίστως τὸν Μιχάλη Καραολὴ καὶ στὴν συνέχεια νὰ τοῦ ἀποδώσει μιὰ πατρίδα μὲ μιὰ ἱστορία τριῶν χιλιάδων ἐτῶν».
Albert Camus, «L’enfant grec» [«Τὸ ἑλληνόπουλο»]
L’ Express, 6 Δεκεμβρίου 1955
ΠΗΓΗ:Κώστας Σαμάντης
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου