Μαρία Πασχάλη: "Κολυμβήτριες λέξεις"

Ξεθώριαζε το γράμμα στο μπουκάλι
και το γνώριζα∙
ασφυκτιούσε εκεί μέσα
μέχρι που σκεφτόμουν να ψάξω να το βρω
να μην ζαλίζεται από κύματα

Και ξέρω, τρέμουν οι λέξεις τον βυθό
ίσως ξεκόλλησαν
πάνω στο γυαλί
θέλοντας να βγούνε στο γαλάζιο
που τόσο κοντά τους
παρήγορα και ήπια έλουζε το βάθος

μέχρι που σκεφτόμουν πως έκανα
λάθος

να μην φυλάκιζα τις λέξεις με φελλό
θυσίασα την ανημπόρια στο
όνομα μιας υποψίας
πως ο αέρας
θα έβρισκε δρόμο
ως τον κάθε τόνο
της πιο απλής
κι απαρατήρητης φρασούλας

και πως με ζωής φιλί
θα λησμονούσε μαζί της
τη στεριά και την επαφή
με τη φωνή

Πόσες λέξεις κολυμπάνε,
σε βάθος
ποιανού κύματος,
από βάθος
ποιανής ψυχής

ΠΗΓΗ: https://greekpoetics.blogspot.com/2020/10/blog-post.html
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com