Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 27 Μαρτίου 2022

Γ.Κοντογιώργης:Η σύγκρουση εκλεγμένων «μοναρχών» και η Παγκόσμια αναμέτρηση με επίδικο την Ουκρανία


Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος και στοχαστής, Γιώργος Κοντογιώργης σε μια συνέντευξη – ποταμό, καταθέτει την οπτική του για τις παγκόσμιες εξελίξεις και ανακατανομές ισχύος, με επίδικο όπως δηλώνει σε πρώτη φάση την Ουκρανία.

 Όπως σημειώνει, το πραγματικό δίπολο είναι μεταξύ Δύσης και Κίνας και το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Ρωσία θα υποταχθεί σε μια από τις δύο σφαίρες επιρροής ή αποκτώντας με την εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία, επιπλέον «ζωτικό χώρο» θα καθορίσει η ίδια, τον ρόλο της σε μια συμμαχία με τον ένα ή τον άλλο πόλο. 

Κατά τον κύριο Κοντογιώργη, η αναμέτρηση στην Ουκρανία, που ως θύμα έχει τον ίδιο της το λαό. Ο Ουκρανικός λαός, που βλέπει να μετατρέπεται η χώρα του σε χώρος, με ευθύνες και της διεφθαρμένης ελίτ του κράτους του, που τον άφησαν χωρίς άμυνα στα χέρια και τις υποσχέσεις του ενός επικυρίαρχου, να δέχεται την επίθεση του άλλου. Δεν είναι παρά μια αντιπαράθεση, μεταξύ εκλεγμένης «μοναρχίας» Δυτικού και Ανατολικού τύπου, που επηρεάζει τους λαούς παγκόσμια και άμεσα τους λαούς της Ευρώπης. 

Ο κ. Κοντογιώργης μιλάει ακόμη για τον ρόλο της Τουρκίας, στην γεωπολιτική πραγματικότητα της ισχύος και των σφαιρών επιρροής, αλλά και την αδυναμία του Ελληνικού κράτους και των ελίτ του, να κινηθούν με όρους επιβίωσης για τον Ελληνισμό. Ο Γιώργος Κοντογιώργης, ανοίγει και το μεγάλο κάδρο του παγκόσμιου μετασχηματισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και αναφέρεται στο κρίσιμο στοίχημα για τους λαούς να σφραγίσουν τις εξελίξεις καθορίζοντας τους όρους της πολιτικής, πριν οι «ηγεμόνες» σε ένα ανεξέλεγκτο πεδίο σύγκρουσης μας οδηγήσουν ακόμη και από «ατύχημα» σε πυρηνική σύγκρουση.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022

Πέθανε η Μαντλίν Ολμπράιτ

Πέθανε η Μαντλίν Ολμπράιτ

Απεβίωσε η Madeleine Albright με το προσωνύμιο «γεράκι» την εποχή του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν η ΗΠΑ πραγματοποίησαν τις δολοφονικές αεροπορικές επιδρομές σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ, εναντίον της Γιουγκοσλαβίας για 78 μέρες.
Είχε κυνικά δηλώσει ότι «ο θάνατος 500.000 παιδιών στο Ιράκ (τη δεκαετία του ’90) εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων άξιζε τον κόπο»!
Γιώργος Παπανδρέου στον αποχαιρετισμό του δήλωσε:
Η Madeleine Albright ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, πάντα έβαζε τις αξίες πάνω από την πολιτική, πάλευε μέχρι τέλους για έναν καλύτερο κόσμο. Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ στενά μαζί της σε πολλές περιπτώσεις και να μοιραστώ τόσες πολλές συζητήσεις τα τελευταία χρόνια για τις παγκόσμιες υποθέσεις. Όχι μόνο ανακάλυψα τις πολύ ανθρώπινες ιδιότητές της, αλλά εκτίμησα επίσης βαθιά τη βαθιά κατανόησή της για τις διεθνείς σχέσεις. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για τον κόσμο, η σοφία της θα λείψει τρομερά.
Κλίντον για Ολμπράιτ: «Μια τεράστια απώλεια για τον κόσμο»
“Όταν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου εγκαινίασε μια νέα εποχή παγκόσμιας αλληλεξάρτησης, έγινε η φωνή των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Στη συνέχεια ανέλαβε τα ηνία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπου υπήρξε μια παθιασμένη δύναμη για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα»,
«Ο θάνατος της Μαντλίν είναι μια τεράστια απώλεια για τον κόσμο σε μια περίοδο που χρειαζόμαστε τα μαθήματα της ζωής της περισσότερο από ποτέ», συνέχισε. Συμπλήρωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, «θα είμαστε πάντα ευγνώμονες για την υπέροχη φιλία που είχαμε και τις σοφές συμβουλές που μας έδινε επί τόσα πολλά χρόνια"
Από την πλευρά του ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, δήλωσε για την απώλεια της Μαντλίν Ολμπράιτ ότι ο ίδιος και η πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Λόρα Μπους, είναι συντετριμμένοι από τον θάνατο της πρώην υπουργού Εξωτερικών, την οποία θα θυμούνται ως μια διπλωμάτη που «κατανοούσε από πρώτο χέρι τη σπουδαιότητα των ελεύθερων κοινωνιών για την ειρήνη στον κόσμο μας».
Τον Μάιο του 2012 βραβεύτηκε με το προεδρικό μετάλλιο ελευθερίας από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα.
Τα κατορθώματά τους από την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία (από το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου με τίτλο Την έλεγαν «Γιουγκοσλαβία»… – ολόκληρο εδώ):
Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022

Στρατηγική Τύφλωση…

Στρατηγική Τύφλωση…



Θανάσης Κ.

Στην Ουκρανία βρισκόμαστε σε αδιέξοδο:

-- Οι Ρώσοι προχωρούν πολύ αργά – και πάντως πολύ δύσκολα.
-- Και οι Ουκρανοί ανθίστανται πεισματικά – και ηρωϊκά – χωρίς να μπορούν να αναχαιτίσουν τους Ρώσους και χωρίς να περιμένουν ουσιώδη εξωτερική βοήθεια από κανένα.
Στο μεταξύ η χώρα τους καταστρέφεται καθημερινά.
* Πρώτο ερώτημα λοιπόν:

Πώς μπορεί να τελειώσει ο Πόλεμος αυτός;

Τέτοιες συγκρούσεις τελειώνουν είτε με νίκη μίας πλευράς, είτε με διαπραγματεύσεις μεταξύ τους.
Η Ρωσία μέχρι στιγμής δεν δείχνει διάθεση να συμφωνήσει, αν δεν αποσπάσει περισσότερα απ’ όσα ζητούσε πριν τον Πόλεμο - και για να ξεκινήσει τον Πόλεμο.
Απαιτεί οπωσδήποτε,
--την αναγνώριση απόσχισης της Κριμαίας (την οποία είχε καταλάβει ήδη από το 2014),
--την αναγνώριση απόσχισης των δύο επαρχιών του Ντομπάς,
--την εξασφάλιση της ουδετερότητας της Ουκρανίας και
--την διάλυση των ένοπλων αντι-ρωσικών ομάδων των Ουκρανών.
Δηλαδή ζητά τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ουκρανίας και τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας επί της (υπόλοιπης) Ουκρανίας.
Μέχρι στιγμής, η Κυβέρνηση Ζελένσκι δεν είναι διατεθειμένη να δεχθεί τίποτε παραπάνω από την «ουδετερότητα» ολόκληρης της Ουκρανίας, δηλαδή να μείνει η χώρα του ακέραιη, με αντάλλαγμα να μην μπει στο ΝΑΤΟ.
Άρα μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει ακόμα αγεφύρωτο «διαπραγματευτικό χάσμα».

Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί αυτό, εφ’ όσον αποκλείουμε άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ, είναι:
-- είτε η Ουκρανική αντίσταση να καταρρεύσει,
-- είτε η Ρωσία να ηττηθεί και να συνθηκολογήσει.

Το τελευταίο θα σημάνει ότι ο Πούτιν τελικά θα ανατραπεί. Διότι αν ηττηθεί και συνθηκολογήσει, θα ανατραπεί! (Χωρίς απαραίτητα ο διάδοχός του να είναι καλύτερος για τη Δύση, όπως παρατηρούν ήδη δυτικοί αναλυτές).

-- Συμπέρασμα πρώτο: αν ο Πούτιν δεν συνθηκολογήσει (και δεν ανατραπεί εσωτερικά), τότε ο μόνος ορατός τρόπος να τελειώσει ο Πόλεμος είναι με ήττα-συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.

Αυτό είναι κάτι που (εμμέσως ή ευθέως) το ομολογούν οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές.
Από τη στιγμή που η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά στην Ουκρανία και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε να βοηθήσει τη σθεναρή της αντίσταση, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο.

* Οπότε έρχεται το επόμενο ερώτημα: Τι θα γίνει μετά;

Η μάλλον, ποια είναι η στρατηγική της Δύσης, αν η Ρωσία κερδίσει αυτά που επιδιώκει (ή, έστω, τα περισσότερα από όσα επιδιώκει) στην Ουκρανία;
Απάντηση, δυστυχώς, δεν υπάρχει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Ο κακός δικτάτορας Πούτιν κι… εμείς!


Ο κακός δικτάτορας Πούτιν κι… εμείς!




Θανάσης Κ.

Αν πάμε να «δικάσουμε» όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, δεν δυσκολευόμαστε να βγάλουμε απόφαση:
Υπάρχει ένας προφανής «φταίχτης»: Η Ρωσία! Και ο Πούτιν…
Τελεία και παύλα!
Δεν υπάρχουν «ναι μεν, αλλά»…
Η Ρωσία έκανε ένοπλη επέμβαση στο εσωτερικό ενός γειτονικού κράτους, επιχειρώντας να του επιβάλει να μην ενταχθεί σε μια συμμαχία (του ΝΑΤΟ)…
Και στην πορεία, επειδή οι Ουκρανικές δυνάμεις αντιστέκονται σθεναρά, προκάλεσε μεγάλες απώλειες αμάχων και εμπολέμων, ανάμεσα στους αντιπάλους της - αλλά και στους δικούς της…
Τι άλλο να πούμε;
Τίποτα!


Μόνο που η Πολιτική δεν τελειώνει με την καταδίκη ενός «εγκλήματος».

Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν καταλαβαίνει από Πολιτική…
Στην Πολιτική μας απασχολεί όχι μόνο «ποιος» έφταιξε, αλλά κυρίως ΤΙ έφταιξε. Και πάνω απ’ όλα τι θα γίνει στο εξής…
Η ηθική καταδίκη είναι «στιγμιαία». Η Πολιτική έχει και τη διάσταση του χρόνου…
Αφορά το «πρίν» (πως οδηγηθήκαμε ως εδώ). Αλλά αφορά πρωτίστως το «μετά» (τι θα γίνει από δω και στο εξής)…
Πώς θα διορθώσουμε τις ζημιές που έγιναν από τα «σφάλματα» του παρελθόντος. Πώς δεν θα επισωρεύσουμε νέα σφάλματα και πολύ μεγαλύτερες ζημιές, για πολύ περισσότερους…
Γι’ αυτό και, ενώ όλοι οι δυτικοί (και κάμποσοι ΜΗ δυτικοί) καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλοι ξεκαθαρίζουν ότι:

-- Καμία ΝΑΤΟϊκή χώρα δεν θα αναμιχθεί άμεσα στην πολεμική σύγκρουση.

-- Καμία ΝΑΤΟϊκή χώρα δεν θα αναμιχθεί ούτε «έμμεσα»
στις εχθροπραξίες εκεί.

Για παράδειγμα το ΝΑΤΟ δεν θα ανακηρύξει no fly zone πάνω από την Ουκρανία (όπως ζητάει επίμονα ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένσκι).
Οι δυτικοί «συμπαραστέκονται» όπως μπορούν στους Ουκρανούς, αλλά δεν διακινδυνεύουν κλιμάκωση των συγκρούσεων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν επέκταση του Πολέμου στην Ευρώπη.
Έχουν ευθύνη απέναντι στους λαούς τους…

* Επίσης οι Ευρωπαίοι εξαίρεσαν από τις κυρώσεις που επέβαλαν στους Ρώσους τον εφοδιασμό της ίδιας της Ευρώπης από ρωσικό αέριο.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2022

Η ναζιστικοποίηση της Ουκρανίας από τη CIA – Τα απόρρητα έγγραφα: “Project AERODYNAMIC”

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΡΙΤΗ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022

Ο αποχαρακτηρισμός το 2016 περισσότερων από 3.800 εγγράφων από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών παρέχει λεπτομερείς αποδείξεις ότι από το 1948..


Ο αποχαρακτηρισμός το 2016 περισσότερων από 3.800 εγγράφων από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών παρέχει λεπτομερείς αποδείξεις ότι από το 1948 η CIA διεξάγει επιχειρήσεις για τη ναζιστικοποίησή της Ουκρανίας μέσω των οπαδών του Ουκρανού φασίστα Στεπάν Μπαντέρα.

του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη/Thepressproject

Τα μέχρι πρότινος απόρρητα έγγραφα της CIA ήρθαν να επιβεβαιώσουν το γεγονός πως οι υπηρεσίες κατασκοπείας της Δύσης στρατολόγησαν τους πρώην συνεργάτες των Ναζί κατά των Ψυχρό Πόλεμο. Ήδη το 2009, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών έδωσε εντολή στην Εθνική Υπηρεσία Αρχείων να επανεξετάσει τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία πληροφοριών που αφορούσαν τις δραστηριότητες των Ναζί και της Ιαπωνικής Αυτοκρατορικής Κυβέρνησης, τα οποία δεν επεξεργάστηκαν εγκαίρως για την τελική έκθεση της Διυπηρεσιακής Ομάδας Εργασίας για τα Εγκλήματα Πολέμου των Ναζί και τα Αρχεία της Ιαπωνικής Αυτοκρατορικής Κυβέρνησης (IWG) το 2007. Η έκθεση αναφέρει την στρατολόγηση των Ουκρανών φασιστών από το 1948 στο πρόγραμμα της CIA με κωδική ονομασία CARTEL, το οποίο το 1951 μετονομάστηκε σε AERODYNAMIC. Σκοπός του Project AERODYNAMIC αναφέρεται πως είναι «να παρέχει την εκμετάλλευση και επέκταση της αντισοβιετικής ουκρανικής αντίστασης για σκοπούς ψυχρού και θερμού πολέμου. Ομάδες όπως το Ανώτατο Συμβούλιο Απελευθέρωσης της Ουκρανίας (UHVR) και ο Ουκρανικός Αντάρτικος Στρατός του (OUN), η Εξωτερική Αντιπροσωπεία του Ουκρανικού Ανώτατου Συμβουλίου Απελευθέρωσης (ZPUHVR) στη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και άλλες οργανώσεις όπως το OUN/Β θα αξιοποιηθούν».

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ντέιβιντ Ρ. Μαρπλς στο βιβλίο του «ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟI: Η δημιουργία εθνικής ιστορίας στη σύγχρονη Ουκρανία», ο OUN ιδρύθηκε το 1929 στα εδάφη της Ουκρανίας που συμπεριλήφθηκαν στην Πολωνία ως αποτέλεσμα των Συνθηκών Ειρήνης του Παρισιού που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ συχνά συνδέεται με την ιδεολογία του ιταλικού φασισμού. Οι ηγέτες του OUN Αντρίι Ατανάσοβιτς Μέλνικ και Στεπάν Μπαντέρα στρατολογήθηκαν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών Abwehr της Ναζιστικής Γερμανίας για κατασκοπεία, αντικατασκοπεία και σαμποτάζ. Στόχος τους ήταν να διεξάγουν δραστηριότητες εκτροπής μετά την επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση. Μετά τη διάσπαση της οργάνωσης και με την έναρξη της ναζιστικής επιχείρησης Μπαρμπαρόσα κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ο ΟUN/B υπό την ηγεσία του Μπαντέρα, κήρυξε ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος στις 30 Ιουνίου 1941 στο κατεχόμενο Λβιβ, ενώ η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχο της Ναζιστικής Γερμανίας, δεσμευόμενος  πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ. Η επιλογή αυτή έφερε ρήξη ανάμεσα στις ναζιστικές δυνάμεις με το συγκεκριμένο σώμα δοσιλόγων.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2022

ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ...



Tου Γιώργου Τασιόπουλου από fb

Με κατηγορούν οι φίλοι μου γιατί ως πολίτης χώρας που ανήκει στο ΝΑΤΟ, δεν βγαίνω στο δρόμο να υπερασπιστώ μια χώρα που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ και της επιτίθεται μια άλλη χώρα που και αυτή δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ.
Μα εγώ, είναι αλήθεια, θλίβομαι ως πολίτης χώρας του ΝΑΤΟ για όσα εγκλήματα καταμαρτυρούν στο ΝΑΤΟ και δεν το εμπιστεύομαι πια μιας και και το άλλο ελληνικό κράτος, η ΚΥΠΡΟΣ, δέχτηκε την εισβολή ενός άλλου κράτους της Τουρκίας που ανήκει στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ για πενήντα χρόνια σφυρίζει αδιάφορα.
Βεβαίως, με συγκινεί η ανέχεια των παιδιών της Ουκρανίας αν και ζούσαν σε μια τόσο πλούσια χώρα σε ορυκτό πλούτο και γεωργικά προϊόντα.
Ο πρωθυπουργός μας βέβαια, υπόσχεται, για να δείξει και την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ, να έχουν ως προσφυγόπουλα σχολεία στην Ελλάδα και να φτιάξει το μαιευτήριο που θάφτηκε από το βομβαρδισμό στη Μαριούπολη.
Βέβαια πάλι, πρέπει να συνεννοηθεί με τον Πούτιν που κατέλαβε την πόλη.
Αλλά είμαι σίγουρος μετά το τέλος του πολέμου, το ΝΑΤΟ θα τα βρει με τον Πούτιν και θα στείλει τη βοήθεια ο πρωθυπουργός.
Βέβαια ξαναπάλι, ανησυχώ για την φτώχεια που θα πέσει στα παιδιά της Ουκρανίας μετά την επιβολή ειρήνης που, όπως γράφεται θα εγγυηθούν η Αγγλία, η Τουρκία και η ΗΠΑ!
Η Τουρκία και η Αγγλία είναι και εγγυήτριες χώρες στην Κύπρο με τη βοήθεια πάντα των ΗΠΑ που τα ειρηνικά περιστέρια της σκορπίζουν ειρήνη σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας!
Μου λένε κάτι φίλοι μου ότι τώρα ήρθε η ώρα να λευτερωθεί και η Κύπρος μας, γιατί ο Ερντογάν και ο Μπάιντεν μεγάλωσαν και για να σώσουν την ψυχή τους θα της χαρίσουν την Ειρήνη!
Αμήν αδέρφια!

ΠΗΓΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τρίτη 8 Μαρτίου 2022

Ο Αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα και η Νέα Αριστερά


Μια βασική ιδεολογική διάσταση της Αριστεράς και εν μέρει και του αριστερού Κέντρου στην Ελλάδα από το 1960 και μετά και σε ολόκληρη την Μεταπολίτευση υπήρξε ο αντιαμερικανισμός .Δεν ήταν ένα ρεύμα εθνικιστικό η λαϊκίστικο ,όπως ισχυρίστηκαν αργότερα κάποιοι εστέτ της Αριστεράς,αλλά ένα γνήσιο λαϊκό ρεύμα των υποτελών τάξεων που εκκινούσε από το γεγονός ότι η Δεξιά, το μετεμφυλιακό κράτος ,η δικτατορία αλλά και οι συντηρητικές αστικές δυνάμεις στην Μεταπολίτευση είχαν βασικό έρεισμα και στήριγμα τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.Η προδοσία της Κύπρου τόνισε αυτό το ρεύμα και το ενίσχυσε ποιοτικά. Φαινόμενα πολιτικά όπως το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα είχαν υπάρξει χωρίς τον ζωντανό τότε και ισχυρό αντιαμερικανισμό όπως ούτε ο μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός.  Ούτε και οι ένοπλες οργανώσεις όπως η 17 Νοέμβρη από μια άλλη σκοπιά .

Είχε προβλήματα αυτό το ρεύμα παρά την θετικότητα του; Και βέβαια είχε.Απο απόψεις λαϊκίστικες που θέλανε να ακούμε μόνο Μαρκόπουλο και Ξυλούρη και να αγνοούμε το ροκ ως απόψεις ότι η ΕΣΣΔ είχε πάντα δίκιο και οι δικές της επεμβάσεις ήταν σωστές ,ως απόψεις ότι όλοι οι εχθροί ανεξαιρέτως των ΗΠΑ ήταν ήρωες, ως απόψεις που θεωρούσαν ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες των ΗΠΑ είναι καθάρματα η μαλακές η όλοι τους τρώνε χάμπουργκερ πίνουνε Μιλκ Σέικ και διαβάζουν άρλεκιν, αγνοώντας την άλλη Αμερική των κοινωνικών αντιστάσεων

Όμως,παρ όλα αυτά, ο αντιαμερικανισμός με την έννοια της λαϊκής κριτικής στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είχε και σοβαρά προτερήματα. Έθετε το πρόβλημα της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της χώρας, της εξόδου από το ΝΑΤΟ χωρίς να περιμένει τον Μεσσιανικό Κομμουνισμό, την διάλυση όλων των συνασπισμών κλπ Έδινε λαϊκότητα στην κριτική του ιμπεριαλισμού και της υποτέλειας ,στο ειρηνιστικό κίνημα που κάποτε ήταν πανίσχυρο στην Ελλάδα και σήμερα είναι ανύπαρκτο η προσομοιωνεται με μικρού πλήθους φοιτητές που χτυπούν τα πόδια στο πλακόστρωτο για να δείξουν ότι είναι ένας νυσταλέος Κόκκινος Στρατός.

Είναι βέβαιο το ότι μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η εικόνα του ιμπεριαλισμού τροποποιηθηκε και διευρύνθηκε και πέρα από τον δυτικό άξονα .Χώρες όπως η Κίνα έχουν ιμπεριαλιστική φύση ,ενώ η καπιταλιστική Ρωσία έχει προοπτικά επεκτατικές τάσεις χωρίς να είναι όμως καθόλου κλασσικά ιμπεριαλιστική.
Παρ ' όλα αυτά, εμείς ζούμε στον νατοϊκό δυτικό ιμπεριαλιστικό άξονα,κι αυτουνού είμαστε υποτελείς και υποζύγια και οι ανατολικοί μέχρι στιγμής δεν μας έχουν βλάψει γεωπολιτικά ( η Cosco προφανώς εκμεταλλεύεται στυγνά από καπιταλιστική άποψη τους Έλληνες εργάτες). Επίσης, ο δυτικός ιμπεριαλιστικός άξονας,καθώς υποχωρεί σε ισχύ, είναι αυτός που είναι σαφώς ο διεθνώς επιθετικοτερος και ο πιο απειλητικός για την ειρήνη

Η Ευρασιατική Κρίση και η Ουκρανία ( Α΄ μέρος)


Ο Νίκος Μαυρίδης και ο Βαγγέλης Χωραφάς στα πλαίσια της εκπομπής "Γεωπολιτισμός" αναφέρονται στο γεωπολιτικό υπόβαθρο της κρίσης, το περιεχόμενο του «Υβριδικού Πολέμου» και την γεωστρατηγική τριάδα Αμερικής- Ρωσίας – Κίνας. Πρόκειται για το πρώτο μέρος μιας συζήτησης (έλαβε χώρα το Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2022) για την μεγάλη κρίση στην Ουκρανία και στην ευρύτερη ζώνη της Ευρασίας.


ΠΗΓΗ: Antifono.gr

Σάββατο 5 Μαρτίου 2022

Γιάννης Μαύρος - ΠΡΩΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ 


Η καταδίκη της εισβολής και η αλληλεγγύη μας στα θύματα των ιμπεριαλιστών δεν μπορεί να συνοδεύεται από αμνήστευση όσων καθ' έξιν αιματοκυλίουν την ανθρωπότητα για τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Γερομοριάς



ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Του Γιάννη Μαύρου


1. Ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα στην Ουκρανία είναι πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

2. Η Ελλάδα απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο “ανήκει στη Δύση”.

3. Ας μη γελιόμαστε, η Χώρα βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία.

4. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μεν επιθετική τακτική κίνηση αλλά η Ρωσία είναι σε διαρκή στρατηγική άμυνα ήδη από τη δεκαετία του 1990, με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την κλιμακούμενη επέκταση προς τα ανατολικά του ΝΑΤΟ, ως αποτέλεσμα της επικράτησης στη Δύση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κατά παράβαση των επανειλημμένων ρητών διαβεβαιώσεων περί του αντιθέτου που δόθηκαν από τους δυτικούς ηγέτες στον Γκορμπατσώφ μέχρι την επανένωση της Γερμανίας με τη Συνθήκη 2+4. (1) 

5. Τότε η Ρωσία όχι μόνο δεν απειλούσε την Ευρώπη αλλά επιθυμούσε διακαώς να ενταχθεί στο δυτικό σύστημα, ακόμη και στο ΝΑΤΟ. Η Ρωσία είναι αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτισμικά. Μια πολιτική Ευρώπη όμως, “από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια”, όπως την οραματίστηκε ο Ντε Γκώλ μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα συνιστούσε όντως απειλή. Απειλή για την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ και για τα ‘ζωτικά συμφέροντα’ του στρατιωτικο-βιομηχανικο-ακαδημαϊκού συμπλέγματος που αποτελεί το “βαθύ κράτος” της Δύσης.(2)

6. Αυτό το “βαθύ κράτος” είναι που οργάνωσε, εκτέλεσε και συγκάλυψε τη δολοφονία του Προέδρου Κέννεντυ και έκτοτε ‘κυβερνά’ τις ΗΠΑ και τη Δύση.

7. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ο κόσμος είχε μια ιστορική ευκαιρία να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο των πολέμων και να μπεί η ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή ειρήνης και ευημερίας που θα της επέτρεπε να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της φτώχιας και της οικολογικής καταστροφής.(3)

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2022

Χ.Δ. : Καταδίκη της ρωσικής εισβολής και της υποκρισίας της Δύσης

Σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

  1. Η Χριστιανική Δημοκρατία από θέση αρχής καταδικάζει κάθε μορφή παράβασης του διεθνούς δικαίου και ιδίως τις επιθετικές πολεμικές ενέργειες, όπως και τη δημιουργία τετελεσμένων με μονομερή αλλαγή συνόρων. Για το λόγο καταδικάζει την η υπό εξέλιξη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, όπως και αναγνώριση ως κρατικών οντοτήτων των αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας.
  2. Είναι γεγονός ότι δεν αναμέναμε τέτοια κλιμάκωση, πέρα από τα όρια των περιοχών που ήδη ελέγχονταν από τους αυτονομιστές. Δυστυχώς, η εκτίμησή μας αυτή δεν επιβεβαιώθηκε και με σημείο αναφοράς τους αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας, μία πολύ ευρύτερη επιχείρηση είναι σε εξέλιξη.
  3. Η αντίδραση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ελέγχεται ως υποκριτική για τους εξής λόγους:
  • Εκείνοι είναι οι «πρώτοι διδάξαντες», με την πρόκληση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, τους βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας το 1999. Η συστημική προπαγάνδα, με τη επιλεκτική μνήμη, ξεχνά ότι αυτός ήταν ο πρώτος πόλεμος στην Ευρώπη μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταυτόχρονα, η νέο-Οθωμανική Τουρκία αφήνεται χωρίς την παραμικρή κύρωση να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να απειλεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας.
  • Αντί το ΝΑΤΟ να διαλυθεί, όπως έγινε με τον αντίπαλο συνασπισμό του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», επεκτάθηκε προς τα ανατολικά, περιλαμβάνοντας και πρώην μέλη του αντιπάλου συνασπισμού, όπως και χώρες που ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση, κατά παράβαση σειράς δεσμεύσεων και συμφωνιών με τη Ρωσία.
  • Με παρέμβαση των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ιδίως των αμερικανικών, χρησιμοποιήθηκαν οι διαδηλώσεις του «Μαϊντάν» το 2014 για να ανατραπεί η εκλεγμένη κυβέρνηση και να επιβληθεί ακραίο φιλοδυτικό και αντιρωσικό καθεστώς.
  • Στήριξαν ένα καθεστώς με αυξημένη επιρροή των πολιτικών επιγόνων των συνεργατών των ναζιστών κατακτητών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (συμμορίες του Στεπάν Μπαντέρα), και των μαχητικών νεοναζιστικών πολιτοφυλακών. Η βάση από την οποία αντλούν πολιτική δύναμη είναι ο ουνιτικός πληθυσμός της δυτικής Ουκρανίας, περιοχής που μέχρι το 1939 ήταν ενσωματωμένη στην Πολωνία ή στην Αυστρία και οικονομικά και πολιτιστικά συνδεόταν πάντα με την κεντρική Ευρώπη. Αντίθετα, η υπόλοιπη Ουκρανία από τον 17ο αιώνα και μετά, με μικρά διαλείμματα, ήταν τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωσης που την διαδέχθηκε και συνδέεται οικονομικά και πολιτιστικά με τη Ρωσία και στα ανατολικά τμήματα κατοικείται από συμπαγείς ρωσικούς πληθυσμούς.
  • Η απομόνωση της Ρωσίας ήταν εξαρχής στόχος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ και της συστημικής πτέρυγας του «Δημοκρατικού Κόμματος» που είναι διαπλεκόμενη με αυτό. Διότι χωρίς την αντιπαλότητα με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης.
  1. Κατά συνέπεια, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έσφαλε για τον επιπλέον λόγο ότι έπραξε ακριβώς αυτό που ήθελαν οι Αμερικάνοι, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό όχι μόνο «μαντρώνουν» τους ευρωπαίους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, αλλά και επωφελούνται οικονομικά, υποκαθιστώντας τους Ρώσους στο βαθμό που μέσω των κυρώσεων αποκλείονται από τις αγορές της Ευρώπης.
  2. Ακόμα και ο Χένρι Κίσινγκερ είχε εκτιμήσει σε άρθρο του στην εφημερίδα Washington Post το 2014 ότι λόγω των έντονων διαφοροποιήσεων στον πολιτισμό και στην οικονομία των διαφορετικών περιφερειών της Ουκρανίας, προκειμένου «η Ουκρανία να επιβιώσει και ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι προπύργιο της μίας πλευράς απέναντι στην άλλη. Πρέπει να λειτουργήσει σαν γέφυρα ανάμεσά τους». Ο Κίσινγκερ, που ως υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ στις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ δεν είχε διστάσει να στηρίξει τη μέθοδο των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και στρατιωτικών επεμβάσεων για την ανατροπή καθεστώτων άλλων χωρών που δεν ήταν φιλοαμερικανικά, δεν δίστασε να προβλέψει ότι η Ουκρανία δεν μπορούσε να επιβιώσει ως δορυφόρος της Δύσης.

Κουστουρίτσα: “Οι Ρώσοι προσπαθούν να αποτρέψουν μια νέα Γιουγκοσλαβία”




Η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία αποτελεί μια προσπάθεια αντίδρασης από τη μεριά της ρωσικής ελίτ στις χρόνιες προκλήσεις της Υπερεθνικής Ελίτ και των λακέδων της που εγκατέστησε στο Κίεβο. Πιο συγκεκριμένα, η Ρωσία απαντά στην αδιάκοπη απειλητική επέκταση του ΝΑΤΟ που έχει φτάσει στα σύνορά της. Στο ενδεχόμενο περαιτέρω στρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Στην παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ και στον ανελέητο βομβαρδισμό των ανατολικών περιοχών του Ντονμπάς.




Επειδή τα παραπάνω είναι γεγονότα και όχι άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή σκηνοθέτες, ο Εμίρ Κουστούριτσα, εξέφρασε το αυτονόητο. Δηλαδή τη γνωστή αλήθεια σε όλους εκείνους που έχουν τη διάθεση να ενημερωθούν και όχι να καταπίνουν αμάσητη την παραπληροφόρηση των δυτικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ότι αν οι Ρώσοι δεν είχαν αναγνωρίσει τις λαϊκές δημοκρατίες του Ντονμπάς, “τότε οι Ουκρανοί μαχητές, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί θα έκαναν τα ίδια που έκαναν στη Γιουγκοσλαβία”. Μάλιστα, ο Σέρβος καλλιτέχνης κατηγόρησε τις ΗΠΑ για τα ελεγχόμενα πραξικοπήματα που έχει επιβάλλει ανά τον κόσμο και τη στρατιωτική-εγκληματική φύση του αμερικανικού συστήματος. “Χωρίς πόλεμο δεν έχουν βιομηχανία, δεν έχουν καμία πρόοδο…. Ο πόλεμος για την Αμερική είναι σαν το νερό για έναν διψασμένο. Δεν ζει χωρίς πόλεμο”, εύστοχα παρατήρησε ο Κουστουρίτσα. Και όντως έτσι είναι, καθώς το ίδιο μοτίβο “εξέγερσης” του οποίου γίναμε μάρτυρες στην Ουκρανία, είχε λάβει χώρα τόσο στη Λιβύη του Καντάφι όσο και στη Συρία του Άσαντ.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2022

Η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη μετά το 1997


Το ρωσοουκρανικό με τη ματιά του Παναγιώτη Κονδύλη


[Κάποια σχόλια γύρω από τα όσα συζητούνται γύρω από το ουκρανικό ζήτημα και οι καίριες παρατηρήσεις του Παναγιώτη Κονδύλη]

1. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αδικαιολόγητη αλλά δεν είναι ακατανόητη. Ως ακατανόητη την βλέπουν εκείνοι κάνουν λόγο για "τρελό" ή "ψυχικά διαταραγμένο" Πούτιν. Αδικαιολόγητη όμως είναι ἐπί τῇ βάσει μιας ηθικής αρχής, ενός κανόνα. Όταν θέτουμε κι άλλες παραμέτρους στον τρόπο που διαβάζουμε τα πράγματα τότε ο κανόνας μοιάζει να σχετικεύεται. Βαστάμε κατά νού ότι η πράξη της Ρωσίας είναι ανήθικη ή έκνομη αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι η συζήτηση πρέπει να σταματήσει εδώ. Εκτός αν χρησιμοποιούμε την ηθική για να κλείνουμε τα μάτια απέναντι στην πραγματικότητα.

Η Ρωσία δεν αποδέχεται την προώθηση του ΝΑΤΟ στα σύνορά της· θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι απειλή. Αυτή δεν είναι μία παράλογη αντίληψη ούτε ο φόβος ως αιτία πολέμου εμφανίζεται για πρώτη φορά στις ανθρώπινες υποθέσεις. Ο Θουκυδίδης ως αιτία του πελοποννησιακού πολέμου θεωρεί τον φόβο που ενέπνευσαν στους Λακεδαιμόνιους οι Αθηναίοι: «τὴν μὲν γὰρ ἀληθεστάτην πρόφασιν, ἀφανεστάτην δὲ λόγῳ, τοὺς Ἀθηναίους ἡγοῦμαι μεγάλους γιγνομένους καὶ φόβον παρέχοντας τοῖς Λακεδαιμονίοις ἀναγκάσαι εἰς τὸ πολεμεῖν» (σε μεταφρ. Σκουτερόπουλου: 

«Η σημαντικότερη λοιπόν αιτία, αλλά και η πιο ανομολόγητη, είναι κατά τη γνώμη μου το ότι οι Αθηναίοι, καθώς η δύναμή τους είχε αυξηθεί και ενέπνεαν φόβο στους Λακεδαιμόνιους, έφεραν τους τελευταίους στην ανάγκη να πάρουν τα όπλα».

Το ότι η Ρωσία φοβάται, βάσιμα, την προώθηση του ΝΑΤΟ στα σύνορά της τούτο δεν σημαίνει ότι η Ουκρανία οφείλει να φέρεται ως δορυφόρος της. Δεν βλέπω όμως γιατί η Ουκρανία ενέταξε στο σύνταγμά της την αξίωση να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Υπάρχει η ηθική των προθέσεων, υπάρχει και η ηθική των συνεπειών. Το να σκέφτεσαι τις συνέπειες των πράξεών σου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πράττεις πολιτικά. Η ηγεσία της Ουκρανίας μετέτρεψε τη χώρα της σε άθυρμα στα χέρια του αγγλοσαξωνικού κόσμου και των Ρώσων. Δεν κατανοώ γιατί δεν επιδίωξε την ουδετερότητα.

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2022

Σύντροφοι, τελικά είμαστε κατά ή υπέρ του ΝΑΤΟ;


Θέμης Τζήμας

Τελικά ας μας πούνε το ΚΚΕ, το ΜΕΡΑ25, ο ΣΥΡΙΖΑ ή όσοι δηλώνουν συνεχιστές του Ανδρέα Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ: είναι όντως κατά του ΝΑΤΟ;

Το παρόν κείμενο δεν απευθύνεται στους (α)συνεπείς, νεοσυντηρητικούς, νεοφιλελεύθερους και λοιπούς οπαδούς του ατλαντισμού εδώ και δεκαετίες. Αποτελούν μειοψηφία μέσα στον ελληνικό λαό, αλλά ελέγχουν την ελληνική εσωτερική και διεθνή πολιτική εδώ και δεκαετίες (με λαμπρά αποτελέσματα, όπως το Κυπριακό και τα Ίμια) και είναι λογικό να ταυτίζονται πλήρως με την επιδίωξη της διαρκούς επέκτασης του ΝΑΤΟ εις βάρος της Κίνας και της Ρωσίας, όπως και εις βάρος των ελληνικών λαϊκών και εθνικών συμφερόντων. Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη πλευρά δεν έχει κανένα δισταγμό να χειροκροτεί τις επεμβάσεις στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη, στην Υεμένη, στο Σαχέλ και αλλού, αλλά να εξεγείρεται για την Ουκρανία.

Απευθύνεται το παρόν κείμενο στο ΜΕΡΑ25, στο ΚΚΕ, στον ΣΥΡΙΖΑ και σε όσους από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι έχουν κάποια, την οποιαδήποτε, σχέση με την 3η του Σεπτέμβρη και όχι με το «Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής» του Κώστα Σημίτη. Αν θυμάμαι καλά, ένα κοινό σημείο, έστω διακηρυκτικώς, όλων αυτών είναι η ανάγκη διάλυσης του ΝΑΤΟ.

Τόσα χρόνια, το ΝΑΤΟ ήταν είτε ελέω ψυχρού πολέμου, είτε λόγω υπαρκτής ή φαινομενικής μονοκρατορίας των ΗΠΑ, ακλόνητο και διαρκώς επεκτεινόμενο. Μπορούσε άμεσα ή έμμεσα να επεμβαίνει όπου ήθελε, όποτε ήθελε, χωρίς ουσιαστικά εμπόδια. Έχουμε λοιπόν σήμερα, για πρώτη φορά, έναν πόλεμο ο οποίος στρέφεται ευθέως κατά του ΝΑΤΟ και της περαιτέρω επέκτασής του. Έναν πόλεμο ο οποίος είναι πιθανό να ωθήσει (υπό μια σειρά όρων που θα πρέπει να εκπληρωθούν, φυσικά) το ΝΑΤΟ σε αναδίπλωση και ίσως σε εξισορρόπηση ή παρακμή, όπως ελπίζουμε.

Ιδού ο πραγματικός ιμπεριαλισμός! Ιδού η επέκταση ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια


Η υπερεπέκταση του ΝΑΤΟ από το 1998 έως σήμερα, όπως αποτυπώνεται στους χάρτες που μας έστειλε ο Νίκος Γεωργακάκης, αποβλέπει στο να αποκόψει και να απομονώσει την Μόσχα από την Ευρώπη, με στόχο την κατάλληλη στιγμή να αποδυναμώσει τη Ρωσία  εσωτερικά και τελικά, αν η Δύση μπορέσει, να την οδηγήσει σε αποσύνθεση.

Αυτά τα κοσμοκρατορικά σχέδια των ΗΠΑ αποτελούν ένα κακόγουστο όνειρο θερινής νυκτός. Η Ουκρανία θα γίνει ο “τάφος” αυτών των σχεδιασμών για ένα νέο “σιδηρούν παραπέτασμα”.

Η Ευρώπη χρειάζεται έναν άλλον προσανατολισμό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) απέτυχε και δεν πρόκειται να επιβιώσει, πολύ περισσότερο κάτω από μια νέα αμερικανική “κατοχή”.

Το μέλλον ανήκει σε μια νέα Ευρώπη των ανεξάρτητων και ελεύθερων δημοκρατικών χωρών, που θα συνεργάζονται ισότιμα, χωρίς ηγεμόνες και επικυρίαρχους, στη βάση της συνανάπτυξης και σε ένα πλαίσιο ειρήνηςφιλίας και κατοχυρωμένης αμοιβαίας ασφάλειας.

Ν.Ζ

ΚΥΡΩΣΕΙΣ:ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;


Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

================================================
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ρίχνει, γι’ ακόμη μια φορά, την Ευρώπη σε αχαρτογράφητα νερά, που έχουν καταπιεί το Διεθνές Δίκαιο. Θα ήταν καταρχήν αδιανόητο για εμάς τους Έλληνες να δικαιολογήσουμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έχοντας υποστεί τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο που συνεχίζεται. Και ακόμη, αντιμετωπίζοντας σε καθημερινή βάση, τις τουρκικές απειλές εναντίον
της εθνικής κυριαρχίας των νησιών μας. Ωστόσο, εμφανίζεται το παράδοξο τώρα, η Ρωσία να θεωρείται «τιμωρητέα», επειδή εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά στην Τουρκία να παρέχεται συνεχής ατιμωρησία. Αυτό σημαίνει ότι η Δύση έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί πολλαπλά μέτρα και σταθμά, για περιπτώσεις καταπάτησης εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι απαράδεκτες αυτές διακρίσεις δεν αποτελούν δυστυχώς το μοναδικό σύμπτωμα της προϊούσας παρακμής της Δύσης. Τα συνεχή λάθη της, οι αμηχανίες της, η αδυναμία πρόβλεψης των καταστροφών που εκκολάπτονται, οι εμμονές της με τη δημοκρατία, που δήθεν δικαιολογούν αναίτιους πολέμους, αλλά και οι αθετήσεις υποσχέσεών της οδηγούν, ολοένα συχνότερα, σε δραματικές καταστάσεις, που διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Αδιάψευστη εξάλλου εικόνα αυτής της παρακμής προσφέρει και το «ανάστημα» των ηγετών της.

Καθώς θεωρώ ότι το δόγμα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» δεν απαιτεί κατάργηση της αντικειμενικότητας των οπαδών της, υπενθυμίζω ότι η Δύση είχε αναλάβει τον Φεβρουάριο του 1990 την υποχρέωση να «μην υπάρξει ούτε πόντος επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς». Ωστόσο, από τότε, η Ρωσία χρειάστηκε να ανεχθεί πολυάριθμες αθετήσεις αυτής της υπόσχεσης της Δύσης, με την είσοδο στο ΝΑΤΟ αρκετών χωρών της πρώην Σοβιετικής ένωσης. Εξηγώντας τους λόγους της εισβολής στην Ουκρανία, διότι προφανώς το ποτήρι της υπομονής ξεχείλισε, ο Πούτιν, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι «κινδύνευε». Αλλά, και πέρα από τις συνεχείς αθετήσεις υποσχέσεων, η συμπεριφορά της Δύσης, απέναντι στη Ρωσία, μετά την πτώση του παραπετάσματος, υπήρξε ταπεινωτική, προσβλητική ή ακόμη και εχθρική, παρότι επρόκειτο όχι μόνον για ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και για χώρα της οποίας η συμβολή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έφερε την ήττα του Άξονα. Οι κακές αυτές συγκυρίες φαίνεται να επαληθεύουν τη θεωρία του γνωστού οικονομολόγου W.W. Rostow, με βάση την οποίαν, χώρες που υφίστανται τέτοιας μορφής έξωθεν συμπεριφορές, αναπτύσσουν δυνάμεις, που σύντομα τις επιβάλλουν στο διεθνές προσκήνιο με αρχηγική περιβολή.

Σχετικά με τη στάση της Δύσης, στον πόλεμο της Ουκρανίας, αυτή αποδόθηκε μέσα από την απελπισμένη διαπίστωση του κ. Ζελένσκι ότι η «Δύση τον άφησε μόνο». Συνειδητοποίηση, που αξίζει να χαραχθεί με πύρινα γράμματα στο νου των δικών μας αρμοδίων, έτσι που να μετατραπεί σε καθήκον για όλα όσα οφείλουμε να πράξουμε ώστε να μην εξαφανιστούμε ως Έθνος.

Σχετικά με τις κυρώσεις που αποφάσισε η Δύση εναντίον της Ρωσίας, αυτές αφορούν χώρα 146 εκατ. κατοίκων, με:

Τα προεόρτια του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Καταδίκη της εισβολής χωρίς γνώση και δράση σύμφωνα με όσα επισημαίνονται παρακάτω είναι απλά συστράτευση με το ΝΑΤΟ και άφεση των αμαρτιών τους για όσα μαζικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τους καταλογίζονται.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 


 

Είναι εντελώς αδύνατο να καταλάβει κανείς την ουκρανική κρίση, αν θεωρήσει ότι η ιστορία ξεκινάει προχτές, με τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, αν δεν γνωρίζει τα αίτια και το πώς φτάσαμε εδώ.

Ασφαλώς επιθετική, αν κριθεί με «τοπικά» κριτήρια, η επέμβαση της Μόσχας έχει αμυντικά χαρακτηριστικά στην πραγματικότητα, αν εξετασθεί από ιστορική και διεθνή άποψη. Δεν το γράφουμε για να τη δικαιολογήσουμε, αλλά για να καταλάβουμε και να ερμηνεύσουμε το τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί. Αλλιώς θα καταλήξουμε στις αρλούμπες διάφορων δημοσιογράφων, όπως μία στο ΣΚΑΪ, που μιλούσε για «τρέλα» του Πούτιν, ή διαφόρων «διεθνολόγων» της πυρκαγιάς, όπως αυτός που μας έλεγε από το MEGA ότι ο Πούτιν είναι «Χίτλερ», καυτηριάζοντας μάλιστα τη Δύση γιατί δεν κάνει ό,τι έκανε και στον Χίτλερ (κάτι που κυριολεκτικά σημαίνει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή την καταστροφή της ανθρωπότητας!). Με αυτά που ακούνε και διαβάζουν από τα ΜΜΕ οι Έλληνες, απορώ πώς εξακολουθεί και δεν έχει βαθιά διαταραχθεί η πνευματική μας υγεία.

Ούτε η Ρωσία θέλει βέβαια την Ουκρανία για αγορά και για αυτό επενέβη. Η Ουκρανία είναι ήδη μια απολύτως κατεστραμμένη χώρα, βάρος και όχι όφελος για τη Μόσχα αν την ελέγξει. Δεν την κατέστρεψε άλλωστε η Ρωσία, προηγήθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πολύ αποτελεσματικότερο οποιασδήποτε εισβολής. 

Επειδή μερικοί μπορεί να πουν τώρα ότι δεν ξέρω τι λέω, θα τους απαντήσω ότι η παρούσα ουκρανική κρίση ήταν και απολύτως προβλέψιμη και απολύτως αποτρέψιμη. Και μάλιστα δεν θα το κάνω βασισμένος στις δικές μου ιδέες και συλλογισμούς, ή κανέναν ριζοσπάστη περιθωριακό, αλλά στο τι λένε διακεκριμένες προσωπικότητες του δυτικού κόσμου, όπως για παράδειγμα ο ίδιος ο τωρινός αρχηγός της CIA, ο Χένρι Κίσινγκερ ή ο Τζορτζ Κέναν.

Και θα μπορούσε ακόμα και τώρα να περιοριστεί τουλάχιστον η ουκρανική τραγωδία, να ανοίξει ο δρόμος για μια ειρηνική λύση. Για παράδειγμα χτες Σάββατο, τα μέλη του ΝΑΤΟ, περιλαμβανομένης της Γερμανίας, ιστορικής κοιτίδας του Ναζισμού, που χρωστάει στη Μόσχα το ότι είναι ενωμένη σήμερα, αποφάσισαν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί όμως δεν μπορούν να νικήσουν τον ρωσικό στρατό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτά τα όπλα είναι να διευρύνουν την αιματοχυσία στην Ουκρανία. Αν πράγματι ενδιαφέρονταν για την ειρήνη τα μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα έπρεπε, αντί για όπλα να σκοτωθούν Ουκρανοί και Ρώσοι, να στείλουν μάλλον μεσολαβητές στο Κίεβο και τη Μόσχα και να δηλώσουν ότι δεν πρέπει να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ (κάτι που ούτως ή άλλως δεν θα γίνει) και ότι η χώρα μπορεί να διατηρήσει ένα ουδέτερο καθεστώς. Δεν πρόκειται για καμιά ριζοσπαστική πρόταση. Την έκανε και ο ίδιος ο Χένρι Κίσινγκερ το 2014, προτείνοντας τη «φινλανδοποίηση» της Ουκρανίας. . Φαίνεται όμως ότι τα πραγματικά αφεντικά της Δύσης, που δεν είναι βέβαια τα μάλλον γελοία ανθρωπάκια, οι διάφοροι Σολτς και Μακρόν, δεν επιτρέπουν στις κατ’ όνομα ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών τέτοιες πρωτοβουλίες. Κι όχι μόνο ρίχνουν λάδι στη φωτιά της Ουκρανίας, για την οποία δήθεν κόπτονται, αλλά και παίρνουν μέτρα που απειλούν να οδηγήσουν σε μεγάλο Οικονομικό Κραχ την ανθρωπότητα και την ίδια την Ευρώπη, αλλά και να μας φέρνουν κοντύτερα στην καταστροφή του ανθρώπινου είδους μέσα από τον τρίτο, πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο.

Τι έγραφε ο αρχηγός της CIA

Το ότι η παρούσα ουκρανική κρίση ήταν και προβλέψιμη και αποτρέψιμη δεν το λέω εγώ. Ο νυν αρχηγός της CIA Ουίλιαμ Μπερνς, γράφει στην κυβέρνησή του, ήδη από το 1995, ότι «η εχθρότητα προς την επέκταση του ΝΑΤΟ είναι αισθητή σχεδόν καθολικά σε όλο το πολιτικό φάσμα εδώ». Δεν υπάρχει ακόμα κανένας Πούτιν, ο φιλοαμερικανός Γέλτσιν κυβερνά μια Ρωσία – Μπανανία το 1995. Ο Μπερνς χαρακτηρίζει την απόφαση της κυβέρνησης Κλίντον να εντάξει την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Τσεχία στο ΝΑΤΟ, «πρόωρη στην καλύτερη περίπτωση και αχρείαστα προκλητική στη χειρότερη» και προειδοποιεί για σύννεφα καταιγίδας που μαζεύονται σιγά – σιγά και θα αφήσουν το αποτύπωμά τους για δεκαετίες στις αμερικανορωσικές σχέσεις. Και σε ένα άλλο υπόμνημά του, από το 2008, παρατηρεί: «Δεν έχω βρει ούτε έναν Ρώσο, ούτε καν ανάμεσα στους πιο σκληρούς φιλελεύθερους επικριτές του Πούτιν που να θεωρεί την ένταξη της Ουκρανίας τίποτα λιγότερο από μια ευθεία πρόκληση στα ρωσικά συμφέροντα».

Κέναν και Μάτλοκ

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ!



ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ!

"H εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η πρώτη τόσο σημαντική επίθεση εναντίον ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο" στην Ευρώπη" δήλωσε ανερυθρίαστα στην αντιφώνησή της η κυρία Σακελλαροπούλου κατά την συνάντησή της με τον Κ.Μητσοτάκη.
"Δικαιολογημένα" ξεχνά η κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
 
"Ε Υ Σ Π Λ Α Χ Ν Ι Κ Ο Σ  Α Γ Γ Ε Λ Ο Σ" ήταν η ονομασία της δολοφονικής επιχείρησης και έγινε από 12 ΝΑΤΟϊκούς "αγγέλους"- κράτη.
Τώρα, η ΚΥΠΡΟΣ "πάντα είναι μακριά"!
Είναι σαν να την επαναλαμβάνει, η κ. Πρόεδρος τη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή “η Κύπρος είναι μακριά” , που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια του ΑΤΤΙΛΑ 2 , και μας “στοιχειώνει” 48 χρόνια τώρα.
_________

Από δημοσίευμα της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.
_____________
Σε ένα μήνα συμπληρώνονται 23 χρόνια από τους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας. Την 24η Μαρτίου του 1999, στις 19:45, οι πρώτοι πύραυλοι που είχαν εκτοξευτεί από νατοϊκά πολεμικά πλοία στην Αδριατική έπληξαν συστήματα αεράμυνας, στο Κόσοβο, το Μαυροβούνιο και τη δυτική Σερβία.
Ακολούθησαν 78 ημέρες αλλεπάλληλων βομβαρδισμών στρατιωτικών αλλά και πολιτικών στόχων.
Τη διαταγή για την έναρξη των βομβαρδισμών στον διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων, στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ, έδωσε ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα. Η νατοϊκή επιχείρηση ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έφερε την κωδική ονομασία
"ε υ σ π λ α χ ν ι κ ό ς  ά γ γ ε λ ο ς".

Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν 12 χώρες της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Αφορμή για την έναρξη των βομβαρδισμών αποτέλεσε η αποτυχία των συνομιλιών στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας για το καθεστώς αυτονομίας του Κοσόβου, γεγονός που χρεώθηκε στο καθεστώς Μιλόσεβιτς. Αργότερα, βέβαια, ο στρατηγός Κλαρκ, στο βιβλίο του "Ο Σύγχρονος πόλεμος" αποκάλυψε ότι οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει τον Ιούνιο του 1998 και ολοκληρώθηκαν τον Αύγουστο του ίδιου έτους.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

Πού οδηγεί ο τυφλός αντιρωσισμός – Ο Πούτιν και η δυτική υποκρισία

 


Από χθες το βράδυ και ενώ η ο πλανήτης θυμίζει επικίνδυνα το 1914, καταβάλλεται μια συντονισμένη προσπάθεια από τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, όπως και από τα εγχώρια, να βρούμε το νέο Χίτλερ στο πρόσωπο του Πούτιν και ο αντιρωσισμός να αναγορευθεί σε νέο δόγμα. Δεν είναι η πρώτη φορά βεβαίως: οι ΗΠΑ και οι υποτακτικοί τους είχαν ανακαλύψει τον Χίτλερ, παλιότερα στο πρόσωπο του Σαντάμ Χουσεϊν, του Μουαμάρ Καντάφι, του Χομεϊνί, του Άσαντ και πολλών άλλων. Λίαν συντόμως σε νέο Χίτλερ θα αναγορευτεί και ο πρόεδρος της Κίνας, Σι.

Αν ακούσει κανείς μάλιστα τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, όπως και μεγάλου μέρους της εδώ αντιπολίτευσης, είναι λες και ξαφνικά το διεθνές δίκαιο καταλύθηκε χθες. Σε λίγο θα νομίζουμε ότι μέχρι χθες ζούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς ξένες επεμβάσεις, αλλαγές καθεστώτων, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, παράνομης χρήσης βίας και πολλά άλλα σχετικά.

Ο αντιρωσισμός υπαγορεύει όλοι να συνασπιστούμε για να αντιμετωπίσουμε την απειλητική ρωσική αρκούδα, που πάει να κατασπαράξει αυτό το πρότυπο δημοκρατίας που υπάρχει στην Ουκρανία! Μάλιστα, στα καθ’ ημάς ευθέως λέγεται ότι αν δεν συμπαραταχθούμε στον αντιρωσισμό, τότε η αναγνώριση της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη. Σε λίγο έτσι όπως πάει το πράγμα, θα ακούσουμε ότι η ΕΣΣΔ ενορχήστρωσε τους δύο “Αττίλες” και ότι η Μόσχα ήταν που είχε διατάξει τον βομβαρδισμό Ελλήνων με ναπάλμ!

Πριν λοιπόν σπεύσουμε ταχύτερα προς έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ας κάνουμε μια μικρή στάση για να δούμε ορισμένα στοιχεία: από το 1991 έως σήμερα μόνο, έχουμε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, παράνομες επιθέσεις στην Σερβία, στο Ιράκ, στην Συρία, στην Υεμένη, όπου διεξάγεται γενοκτονικός πόλεμος, για να θυμηθούμε μερικές μόνο, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.

Η συνέχεια... Πού οδηγεί ο τυφλός αντιρωσισμός – Ο Πούτιν και η δυτική υποκρισία

Η πατριωτική παρακαταθήκη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η πατριωτική παρακαταθήκη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη 29|03|2024  Λίγες  είναι οι πολιτικές μορφές της Μεταπολίτευσης που έχουν μείνει καθαρές, α...