ΟΙ ΛΑΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ, ΟΙ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

Του

 Γιάννη Παπαμιχαήλ 

 

 

 


Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου
και
Στη μνήμη του Γιώργου Βλασσόπουλου

Μετά το γνωστό, αναπάντητο μάλλον ερώτημα: «γιατί ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε πιο συστηματικά στα απίστευτα, μνημονιακά μέτρα που ελήφθησαν ερήμην του και εναντίον του από το 2010;»- και ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για το επίμαχο θέμα των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας από τα διάφορα κράτη, η πρόσφατη υγειονομική κρίση μοιάζει να επεκτείνει και να γενικεύει την παραπάνω «νεοελληνική» απορία με τους εξής πάνω κάτω όρους: Πώς ο μέσος δυτικός πολίτης, τόσο βέβαιος μέχρι χθες για τη μορφωτική του πρόοδο και την κοινωνική του αξιοπρέπεια, τόσο σίγουρος ότι διαθέτει πολλά κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και απεριόριστες σχεδόν νομικές ελευθερίες, μπορεί εύκολα και μαζικά, υπό τη μορφή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» του πληθυσμού, να μεταβληθεί σε μονάδα ενός μεγάλου κοπαδιού υπηκόων έτοιμων, όπως έδειξε η υγειονομική κρίση, να πειθαρχήσουν στα αυταρχικά μέτρα και στα κελεύσματα της εξουσίας, ακόμα και αν είναι αντιφατικά, απάνθρωπα και εξευτελιστικά για την ανθρώπινη προσωπικότητα;

 Πώς τόσοι και τόσοι «μεταμοντέρνοι σχετικιστές» και αποδομιστές της διπλανής πόρτας, πειθαρχούν με τόσο δομημένο και απόλυτο τρόπο σε ό,τι τους υπαγορεύει το καθεστώς; Πώς τόσοι άνθρωποι, με σπουδές, πτυχία, γνώσεις και πεποιθήσεις εναρμονισμένες με το πνεύμα της εποχής, ξέχασαν τόσο γρήγορα τα χειραφετητικά τους ιδεώδη, τις ευαισθησίες τους στα δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων ή τις επιτρεπτικές, αναρχο-φιλελεύθερες ιδεολογίες που συνόδεψαν βήμα-βήμα τον ηθικό και πολιτικό εκσυγχρονισμό τους; Πώς σε μια κοινωνία ιδεοληπτικά επικεντρωμένη στην «ετερότητα» και στην ανεκτικότητα στις διαφορές, η καλλιέργεια του φόβου για τους «αόρατους εχθρούς των ιών και των μικροβίων», καθίσταται, πέραν κάθε μέριμνας για την ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας, η λογική και ηθική βάση ενός αυτοαποκλεισμού, ενός κοινωνικού απομονωτισμού και μιας επιφύλαξης για τον Άλλο τόσο συστηματικής που μοιάζει να προέρχεται κυριολεκτικά από μια «κουλτούρα των ζόμπι»;

Τζεφ Μπέζος: Στο μέλλον οι άνθρωποι θα ζουν μόνιμα στο διάστημα και θα έρχονται στη Γη για διακοπές [videos]

Τζεφ Μπέζος: Στο μέλλον οι άνθρωποι θα ζουν μόνιμα στο διάστημα και θα έρχονται στη Γη για διακοπές [videos]: Στο μέλλον, το διάστημα θα είναι το σπίτι της ανθρωπότητας

«Covid-19»: Η Μεγαμηχανή του Φιδιού

του Κώστα Παπουλή*

 1.

Το αυγό του φιδιού. Ο τρόμος που καλλιεργούν ΜΜΕ και ελίτ οδηγεί ένα κομμάτι της μάζας στην ταύτισή της με το κράτος. Ο φόβος τούς σπρώχνει να βλέπουν την εξουσία ως τον πατέρα τους που τους χάριζε ασφάλεια όταν ήταν παιδιά (όπως ακριβώς το ανέλυε ο Ράιχ στην Μαζική ψυχολογία του φασισμού). Εδώ, ο πατέρας ‒στη Γερμανία έλεγαν: «ο Φύρερ ξέρει»‒ γίνεται κάτι πιο αόριστο: η εξουσία, η κυβέρνηση, η επιστήμη ξέρει…

Ο φασισμός σε κάθε ιστορική στιγμή εμφανίζεται με άλλα χαρακτηριστικά, όμως πάντα είναι πρωτόγονος. Γι’ αυτό ακριβώς στην δημόσια συζήτηση επικρατεί ο κρατικός και «επιστημονικός» μονόλογος, ενώ ποινικοποιείται πλέον και διώκεται κάθε άλλη άποψη. Η εμφάνιση του λογικού επιχειρήματος κλονίζει το οικοδόμημα. Στις μάζες, έλεγε ο Χίτλερ, δεν μιλάς με μόρφωση, αποδείξεις κι επιχειρήματα αλλά με τα αισθήματα.

Δαιμονοποιούνται κάποιες κατηγορίες πληθυσμού, στις οποίες αποδίδεται η «αποτυχία» των μέτρων… Οι νέοι, οι απείθαρχοι, οι ανεμβολίαστοι, κ.λπ. γίνονται ο εσωτερικός εχθρός. Έτσι κατασκευάζεται το απαρτχάιντ με συναίνεση μερίδας της μάζας, η οποία στη Δύση είναι και υπερβολικά γερασμένη. Mια τέτοια συναίνεση δεν θα μπορούσε να κατασκευαστεί το ’68, όταν είχαμε στο προσκήνιο την γενιά των baby-boomer.

2.  Γιατί οι ελίτ κατέβασαν τα ρολά (επ’ αόριστον). Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι το κεφάλαιο στη Δύση δημιούργησε μια παρατεταμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το καλό της ανθρωπότητας. Τα χρηματιστήρια στη Δύση είναι μια απέραντη φούσκα που μόνο με απευθείας χρηματοδότηση από τις Κεντρικές Τράπεζες μπορούσαν να διασωθούν. Αυτό έγινε με αφορμή τον Covid και τα έκτακτα μέτρα. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι.

Ψηφιακός καλπασμός προς έναν πανεποπτικό Λεβιάθαν. Πρώτα τα ζώα μετά οι άνθρωποι

Από

ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Ένα στιγμιότυπο – σημείο των καιρών

Στο βήμα της Βουλής ο εκτελών τη βάρδια του υφυπουργεύοντος Ψηφιακής διακυβέρνησης. Ο Θ. Λιβάνιος, το όνομα μικρή σημασία έχει. Η γλώσσα του (τα κλισέ) και η κοψιά του (ο κυνικός τόνος των φτηνών ευφυολογημάτων του μάνατζερ) πολλοστό αντίγραφο του τεχνοκράτη κυβερνητικού παράγοντα που κυριαρχεί απ΄ άκρη σ’ άκρη στο δυτικό (και όχι μόνο) κόσμο. Ξεκινάει λοιπόν λέγοντας «ότι είναι αδιανόητο να έχουν οι κυνηγοί ατσιπάριστο τον σκύλο τους», για να ανακοινώσει στη συνέχεια την ταχεία ανάπτυξη του μητρώου με τα πλήρη ιατρικά-βιομετρικά στοιχεία για τα ζώα συντροφιάς και να καταλήξει: «αυτό θα γίνει πρώτα για τα ζώα συντροφιάς και μετά για τους ανθρώπους»! Η αυθάδεια και ο κυνισμός των τεχνοκρατών «πολιτικών» που έχουν πάρει φόρα και προχωράνε ταχύτατα σχεδιασμούς ακραίου βιοπολιτικού ελέγχου. Με τον αέρα που τους δίνουν οι επιτυχημένες ασκήσεις εθισμού στις οποίες έχουν υποβάλει τις μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες, και το χαμηλό φρόνημα του κόσμου μπροστά στα όσα αδιανόητα επιβάλλουν υπό υγειονομικό και «πράσινο» οικολογικό πρόσχημα. Όπως αναμενόταν αντιπολίτευση μηδέν. Συνένοχη σιγή. Ομερτά. Τόσο από το χώρο των αρειμάνιων «υπέρμαχων των δικαιωμάτων» όσο και από κείνον των αταλάντευτων «αντικαπιταλιστών». Μητρώο: ένας από εκείνους τους «ουδέτερους» όρους που κουβαλούν την αδιαφάνεια της γλώσσας του ιερατείου των «ειδικών». Σε απλά ελληνικά: αυτή την περίοδο στήνεται με εντυπωσιακή ταχύτητα η τεχνική υποδομή που θα διευκολύνει την ενοποιημένη προσπέλαση στα πολυποίκιλα επιμέρους προσωπικά μας στοιχεία που τηρούνται από διάφορες κρατικές υπηρεσίες, από εταιρείες, Τράπεζες και άλλους οργανισμούς (ανάμεσά τους τα ιατρικά και τα οικονομικά μας δεδομένα, και οι μετακινήσεις μας π.χ. η ATHENA CARD του ΟΑΣΑ). Επεξεργασία τους από αλγορίθμους που ενσωματώνουν αδιαφανείς στοχεύσεις/προτεραιότητες (ανθρώπων φυσκά και όχι μηχανών!) και δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά εντός κλάσματος του δευτερολέπτου από την κάθε «πόρτα», από τον κάθε μηχανισμό «διοδίων», από τον κάθε υπάλληλο οποιασδήποτε κρατικής ή εταιρικής υπηρεσίας, με τη χρήση ενός ενιαίου μοναδικού για τον καθένα μας ηλεκτρονικού αριθμού ταυτότητας που θα φέρουμε πάντοτε μαζί μας. Το υγειονομικό πάσο δεν είναι παρά μια «γενική» πρόβα των σχετικών διαδικασιών και υποδομών. Τεράστια εξέλιξη που οδηγεί σε ασφυκτικά καθεστώτα πανεποπτικής βιοπολιτικής απολυταρχίας. Αρκεί ένα ελάχιστο δείγμα κάποιων από τις όψεις των εξελίξεων που φέρνει η τρέχουσα φάση του πολυδιαφημισμένου ψηφιακού μετασχηματισμού για να γίνει φανερό το βάθος του ελέγχου επί της ζωής που επιτυγχάνεται.

Ένας διπλός έλεγχος: ο πολίτης πιασμένος στο δόκανο. Ανάμεσα σε «Τράπεζα» και «Εφορία»

Η εξαναγκαστική πρόσδεση του πολίτη με την «Τράπεζα» έχει γίνει απόλυτη, με τις αβάντες που έδωσαν οι μνημονιακές προβλέψεις, και σχετίζεται άμεσα με τον σχεδιασμό των διαδικασιών στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής τραπεζικής. Δεν μπορείς πλέον να διάγεις κανονικό βίο αν δεν κάνεις όλες σου τις συναλλαγές μέσω Τραπέζης. Εκτός των άλλων αδιανόητων συνεπειών, αν δεν το κάνεις τιμωρείσαι και φορολογικά. Εδώ και λίγο καιρό όμως περνάμε σε νέα φάση: ή εξουσιοδοτείς την Τράπεζα «σου!» να έχει πλήρη και διαρκή πρόσβαση στην φορολογική σου καρτέλα που τηρείται από την ΑΑΔΕ (ώστε να μην χάνεις χρόνο και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο!!) ή πρέπει να στήνεσαι έξω από το κατάστημα της Τράπεζας που σε υποβάλλει σε συστηματικά καψόνια πειθάρχησης προκειμένου για παράδειγμα να δώσεις τα δύο-τρία προσωπικά σου στοιχεία που στην πραγματικότητα απαιτούνται από τον νόμο. Στο πλαίσιο ενός τραπεζικού συστήματος που η πρόσβαση που αποκτά στα ατομικά φορολογικά στοιχεία είναι εκτός από πληροφοριακό χρυσωρυχείο και ένα πολυεργαλείο για τον πλήρη έλεγχο του μικρού πελάτη: για την άσκηση καταναλωτικού, και «επενδυτικού!» πατερναλισμού, για την επιτάχυνση της κατάσχεσης στην περίπτωση που υπάρχει μη εξυπηρετούμενο δάνειο και άλλα πολλά.

Η πλευρά «Α»ΑΔΕ τώρα: η Ανεξάρτητη (από το ελληνικό κράτος και υπαγμένη στον έλεγχο της ευρωπαϊκής Κομισιόν) Αρχή Δημοσίων Εσόδων. Τηρεί ήδη μια ακτινογραφία της οικονομικής μας κατάστασης – μάλιστα εντός ολίγου θα διαθέτει τα πλήρη περιουσιακά μας στοιχεία σε ένα e-περιουσιολόγιο (δεν θα αναφερθούμε εδώ στις ειδικές πολύπλευρες προεκτάσεις αυτού του θέματος). Που τηρούνται αυτά τα άκρως ευαίσθητα στοιχεία; Πλήρης αδιαφάνεια, χωρίς να έχουν διαψευστεί πάντως πληροφορίες ότι οι κρατικές (gov.gr) και φορολογικές (της ΑΑΔΕ) βάσεις δεδομένων είναι τοποθετημένες σε πληροφοριακούς κόμβους (data center) της Microsoft. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των πολιτών και της χώρας.

Θεσμοποιημένη εργοδοτική αυθαιρεσία με το «καλημέρα σας»

Πρόσβαση στον ατομικό ηλεκτρονικό φάκελο και από τον εργοδότη. Που του δίνει τη δυνατότητα να αποκλείει εκ των προτέρων και εντελώς αδιαφανώς στη βάση της «πλήρους εικόνας» του εργαζομένου: της κατάστασης της υγείας του, της οικονομικής του θέσης και συμπεριφοράς, των καταναλωτικών του συνηθειών, πλάι στις πληροφορίες που του δίνουν ήδη τα social media. Δημιουργούνται οι βάσεις για τεράστιους αποκλεισμούς και εργοδοτική επιβολή στο χώρο εργασίας ήδη με το «καλημέρα σας» και εντείνεται η πίεση για συμμόρφωση προς τις νόρμες και τους άγραφους κανόνες της «πολιτικοινωνικής ορθότητας».

Αφανής ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου τομέα. Τα κόστη στον πολίτη

Η ψηφιακή μετάβαση χρεώνεται ποικιλόμορφα στους πολίτες. Μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης του Δημόσιου εξελίσσεται σιωπηρά κατά δόσεις: απαραίτητος ο λογιστής για τις σχέσεις με την Εφορία. Επιπλέον ανανεωμένες «ηλεκτρονικές» εκδόσεις του φορολογικού δαιδαλώδους νομικού καθεστώτος. Απαραίτητος ο μηχανικός για την μεταφορά στα ηλεκτρονικά μητρώα των «χάρτινων» στοιχείων που τηρεί το κράτος για τη κτηματογράφηση και τα στοιχεία των οικοδομών. Και εδώ ένα εσκεμμένο νομικό και διαδικαστικό χάος. Απαραίτητος πάει να γίνει με νόμο ο δικηγόρος για να βγεί η σύνταξη (για να κάνει τη δουλειά που δεν κάνει ο ΕΦΚΑ).

Αξίζει να επισημανθεί ότι το πολιτικό σύστημα υφαίνει ένα νέο δίχτυ «κλαδικών πελατειακών σχέσεων» παρασιτικού χαρακτήρα με τα επαγγέλματα αυτά. Και κάτι γενικότερο που αφορά τον «μη ειδικό» πολίτη: «βρίσκει τοίχο» και βιώνει τον αποκλεισμό και την ανημπόρια στη σχέση του με τις κρατικές υπηρεσίες αλλά και με τους διάφορους παρόχους κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών (ηλεκτρισμός, νερό, τηλεπικοινωνίες, τράπεζες). Αποδιοργανώνεται η δυνατότητά του να πληροφορείται για τις υποθέσεις του ή ακόμα περισσότερο να διαμαρτυρηθεί (τα όσα εξιστορεί η εξαιρετική ταινία «I Daniel Blake» του Κεν Λόουτς).

«Ζητείται ελπίς» (δηλαδή τρόποι αντίστασης)

Ας πιάσουμε το νήμα με μια παρατήρηση: οι αφελείς, γκροτέσκες συνωμοσιολογίες που έχουν σημαντική πέραση σήμερα, αυτές για παράδειγμα με τα «τσιπάκια» που μας βάζουν στο σώμα μας με τα εμβόλια κ.λπ. είναι η στρεβλή αντανάκλαση μιας πολύ απτής υλικής πραγματικότητας. Εκείνης των σημερινών ακραίων επιδιώξεων συνολικού βιοπολιτικού ελέγχου επί της κοινωνίας μέσω της διαδικασίας ενός νέου κύματος βαθιών «ψηφιακών» αναδιαρθρώσεων. Και σε κάθε περίπτωση εκείνης ενός πολύ αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων για τα πλατιά κοινωνικά στρώματα που τη βιώνουν σαν αδυναμία απέναντι σε μια εξουσία όλο και πιό στενής βάσης (το γνωστό 1% των ελίτ) και σαν αυξανόμενη δυσκολία ερμηνείας του απροσπέλαστου νοήματος των κοινωνικών εξελίξεων. Οι εξελίξεις βέβαια δεν διαμορφώνονται από κάποιο ενιαίο μυστηριώδες παντοδύναμο κέντρο που συνωμοτεί κλεισμένο σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Όμως μέσα στη χαοτική πολυπλοκότητα των ανταγωνισμών που χαρακτηρίζει τις καπιταλιστικές σχέσεις, δύο ομάδες αλληλοσυνδεμένων κινήτρων σπρώχνουν άναρχα προς μια συνισταμένη που οδηγεί σε ένα εντελώς πραγματικό «τσιπάρισμα» της κοινωνικής ζωής τέτοιο που πολύ συχνά συναγωνίζεται την πιό αχαλίνωτη φαντασία: Από τη μια η επιδίωξη συνολικής υπαγωγής στην εμπορευματοποίηση και στο συνακόλουθο καπιταλιστικό ξεζούμισμα της κάθε πτυχής της Φύσης, της κοινωνικής ζωής, του χρόνου και του χώρου, από την άλλη ο πανεποπτικός έλεγχος και η πειθάρχηση των κοινωνικών πλειοψηφιών στο πλαίσιο μιας εξουσίας που επιδιώκει να αντιμετωπίσει μεγάλους κλονισμούς της πολιτικής της νομιμοποίησης και οργανώνεται καταφεύγοντας αλματκά σε πιό έμμεσες, αδιαφανείς και απροσπέλαστες μορφές ενός επελαύνοντος αυταρχισμού.

«Ζητείται ελπίς» λοιπόν για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο γνωστού έργου του Α. Σαμαράκη. Θα μιλήσουμε με απόλυτα ρεαλιστικούς όρους. Μέσα σε ένα κόσμο τεράστιων επιστημονικών, τεχνικών, διανοητικών και υλικών δυνατοτήτων, οι σημερινές επιστημονικές και τεχνολογικές εφαρμογές είναι μέχρι τον πυρήνα τους εμποτισμένες από την στενότερη παρά ποτέ υπαγωγή τους στους σκοπούς του κεφαλαίου. Μια πρώτη στοιχειώδης αναγνώριση του προβλήματος είναι πάντοτε η αναγκαία αρχή: Η συνειδητοποίηση της κρισιμότητας που αποκτά η πάλη απέναντι στις σημερινές ανανεωμένες εκφράσεις τεχνοκρατισμού και επιστημονισμού, και για αρχή η επινόηση τρόπων για επιμέρους παρενοχλήσεις της εκδίπλωσης των σχεδιασμών του αντιπάλου.

ΠΗΓΗ: Ψηφιακός καλπασμός προς έναν πανεποπτικό Λεβιάθαν - Δρόμος της Αριστεράς

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δυσοίωνη προφητεία του Μπιλ Γκέιτς που τρομάζει: Έρχεται «χτύπημα» της Φύσης με άγνωστο ιό

Όταν το 2015 όταν ο ιδρυτής της Microsoft προφήτεψε την εξάπλωση μίας πανδημίας, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Ted Talk, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που διοργανώνει συνέδρια με σκοπό τη διάδοση ιδεών που αξίζουν.

Ο Γκέιτς, όπως αναφέρει το menshouse είχε εκτιμήσει τότε ότι ένας ιός θα μπορούσε να προσβάλλει τον άνθρωπο και μάλιστα με άμεσο και εύκολο τρόπο, όσο εκείνος θα βρίσκεται στο αεροπλάνο ή σε ένα κατάστημα, προειδοποιώντας παράλληλα για το γεγονός ότι ο πλανήτης δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει μία θανατηφόρα πανδημία.

Δεν είμαστε έτοιμοι για την επόμενη πανδημία

Ο 65χρονος μεγιστάνας, επανέρχεται με νέες προβλέψεις και είναι εξίσου… κινδυνολόγος με την τελευταία φορά που αναφέρθηκε στις απειλές που μπορεί να αντιμετωπίσει προσεχώς η ανθρωπότητα.

«Ανησυχώ ότι η ετοιμότητα για την επόμενη πανδημία είναι χαμηλότερη από ό,τι θα περίμενα», δήλωσε σε συνέντευξή του ο δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος και συνιδρυτής της Microsoft Corp. Όπως είπε ετοιμότητα σημαίνει την ικανότητα να παρασκευαστεί ένα εμβόλιο σε 100 ημέρες και να κατασκευαστεί αρκετό για ολόκληρο τον κόσμο τις επόμενες 100 ημέρες μετά από αυτό.

«Η μόνη πραγματική λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι να έχουμε εργοστάσια που μπορούν να κάνουν αρκετά για ολόκληρο τον κόσμο σε 100 ημέρες», είπε ο κ. Γκέιτς. «Και αυτό είναι εφικτό».

Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates κάλεσε σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα τα έθνη να επενδύσουν περισσότερα σε συστήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητας παραγωγής εμβολίων. Τα εργαλεία για τον τερματισμό της πανδημίας είναι σε μεγάλο βαθμό τα ίδια με εκείνα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση άλλων μολυσματικών ασθενειών, αναφέρει η έκθεση: εκτεταμένες δοκιμές, θεραπεία και ανοσοποίηση.

Η έκθεση «Galkeepers» του Ιδρύματος Gates παρακολουθεί την πρόοδο προς τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης που έχουν τεθεί από τα Ηνωμένα Έθνη. Η έκθεση εξέτασε επίσης τον αντίκτυπο της πανδημίας Covid-19.

Η πανδημία είχε ως αποτέλεσμα 31,3 εκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους να τερματίσουν το 2020 σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, σύμφωνα με την έκθεση, και η οικονομική ανάκαμψη που βρίσκεται σε εξέλιξη φέτος αφήνει πίσω τις γυναίκες.

Προβλέπει και βιοτρομοκρατία

Ο έλεγχος του Νού δε είναι και τόσο τραβηγμένη ιδέα για το Rockfeller University

Εχουν βαλθεί να μας κάνουν μια ''υγιή'' κοινωνία, με το ζόρι βέβαια, αλλά από ότι έχει δείξει η ιστορία πάντα ''νοιάζονται για εμάς.

Μετά το βραχιολάκι που σχεδιάζει το Ηνωμένο Βασίλειο να κυκλοφορήσει για τους πολίτες του, τον Ιανουάριο του 2022, για να τους βοηθήσει να καλυτερέψουν την υγεία τους, με διάφορες ανταμοιβές όπως εισητήρια κινηματογράγου, έρχεται και ο έλεγχος απο απόσταση, γιατί το βραχιολάκι μπορεί κάποιος να το ξεχάσει.

''Τον Ιανουάριο του 2022 το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας, με επικεφαλής τον Sajid Javid, σχεδιάζει να κυκλοφορήσει μια νέα εφαρμογή που φέρεται να βοηθά τους ανθρώπους να κάνουν θετικές αλλαγές στη διατροφή και τη σωματική τους δραστηριότητα.

Ένα πιλοτικό πρόγραμμα θα βλέπει τους χρήστες να φορούν συσκευές που φοριούνται στον καρπό που μπορούν να δημιουργήσουν εξατομικευμένες συστάσεις υγείας, όπως αύξηση του αριθμού των βημάτων τους, κατανάλωση περισσότερων φρούτων και λαχανικών και μείωση του μεγέθους των μερίδων.

Οι χρήστες φέρεται να συλλέγουν πόντους για συμπεριφορές που κρίνονται υγιείς από την κυβέρνηση, οι οποίες θα ξεκλειδώνουν ''ανταμοιβές''. Η κυβέρνηση λέει ότι αυτές οι ανταμοιβές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν «πάσο για γυμναστήριο, κουπόνια ρούχα ή φαγητό, εκπτώσεις για καταστήματα και εισιτήρια κινηματογράφου ή θεματικών πάρκων.''

Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα ξεκινήσει το Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης το 2022

Το σύστημα «κοινωνικής πίστης-υποταγής» της Κίνας κατατάσσει τους πολίτες και τους τιμωρεί με περιορισμένες ταχύτητες διαδικτύου και απαγορεύσεις πτήσεων εάν το Κομμουνιστικό Κόμμα τους κρίνει αναξιόπιστους

Και επειδή το βραχιολάκι είναι άβολο, θα προχωρήσουν να ''ελέγχουν τις μερίδες του φαγητού'' από απόσταση.

Για να δούμε τι μας λέει η έρευνα από το 2016.

Utopia

 Πυργίτης

Ωδή στον θαυμαστό «Νέο Κόσμο». Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα δεν είναι τυχαία ούτε συμπτωματική.
Η ταινία μέχρι το τελευταίο λεπτό της αξίζει τη θέαση. Έχει ελληνικούς υπότιτλους. Μας θυμίζει ότι ο φόβος παράγει τη μεγαλύτερη δυστοπία. Αλλά αξίζει να ρισκάρει τελικά κανείς να χάσει όσα φοβάται, καθώς δεν είναι όλα τόσο σκοτεινά όσο φαίνονται και τα όρια μεταξύ φυλακής και ελευθερίας μοιάζουν πολύ ρευστά…

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μετανθρωπισμός: O τεχνολογικά και γενετικά «αναβαθμισμένος» άνθρωπος – Ελπίδα ή εφιάλτης; [photos]

File Photo H τεχνολογική, βιολογική και φαρμακευτική παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα προκαλεί τεράστια ηθικά ερωτήματα via via pexels.com/ cottonbro

«Θα μπορείς να σερφάρεις στο Ίντερνετ με το μυαλό σου. Να χρησιμοποιείς βιονικούς βραχίονες, βιονικά πόδια και μάτια.

Θα ενισχύσεις το οργανικό ανοσοποιητικό σου σύστημα με ένα βιονικό και θα αναθέτεις ολοένα περισσότερες αποφάσεις σε αλγόριθμους, που σε ξέρουν καλύτερα από ό,τι γνωρίζεις τον εαυτό σου».

Σε μια περίοδο που η Covid-19 αλλάζει άρδην τα δεδομένα, με τεράστια τη συμβολή της τεχνολογίας, η παλαιότερη αυτή εκτίμηση του καθηγητή και συγγραφέα Γιουβάλ Νόα Χαράρι εντάσσεται στη μεγάλη συζήτηση για την εξέλιξη του ανθρώπου και τον λεγόμενο «μετανθρωπισμό»: το κίνημα που υποστηρίζει ότι ο Homo Sapiens ήδη μετασχηματίζεται, ενισχύοντας τη διάνοια και τη φυσιολογία του με τεχνολογικά ενθέματα και μέσω της γενετικής, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει πολύ μαζικότερο στις επόμενες δεκαετίες.

Ήδη, το biohacking -η προσπάθεια βελτίωσης φυσικών και γνωστικών επιδόσεων του ατόμου με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας- είναι γεγονός σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ενώ η αναζήτηση της φράσης «biohacking companies» (εταιρείες βιολογικού χάκινγκ) στο Google «επιστρέφει» 2.130.000 αποτελέσματα. Mάλιστα, σε γνωστή ιστοσελίδα επιχειρηματικών αγγέλων, υπάρχει λίστα 570 επενδυτών, που ενδιαφέρονται να χρηματοδοτήσουν νεοφυείς επιχειρήσεις στον χώρο του biohacking.

O «επαυξημένος» άνθρωπος

Δεν είναι όμως μόνο η βελτιστοποίηση των ανθρώπινων επιδόσεων, που «εμπνέει» τους οπαδούς του μετανθρωπισμού. Μιλούν ακόμα και για κατάργηση του θανάτου. Όχι σύντομα όμως, για αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κρυογονική, ώστε να δώσουν στην επιστήμη και την τεχνολογία τον χρόνο να πετύχουν την κατάργηση της …ημερομηνίας λήξης.

Μαγεία, παλαιά και νέα

Tου Μάριου Νοβακόπουλου*

Κάποτε στον κόσμο κυριαρχούσαν μυστικές δυνάμεις. Επί χιλιετίες, από τον πρώτο καιρό που η ανθρωπότητα ανέπτυξε τις νοητικές, αφηγηματικές και συμβολικές της δυνατότητες, η πραγματικότητα ερμηνευόταν ως ένα βασίλειο συνύπαρξης του ορατού και του αοράτου. Στους ουρανούς και τη γη, σε πηγές, σπήλαια, ζώα και εποχές του χρόνου, δέσποζαν θεοί και δαιμόνια. Μάγοι, ιερείς, αλλά και απλοί άνθρωποι έψαχναν και μετέδιδαν μεθόδους επαφής μεταξύ κόσμων. Η ίδια η κτίση σχηματιζόταν γύρω από συγκεκριμένους άξονες και σχήματα, αποκαλύπτοντας δομή και νόημα που αφορούσε άμεσα τη ζωή των θνητών. Ισχυρά σύμβολα συσπείρωναν τις ομάδες και υπενθύμιζαν αιώνιες αρχές. Πέρα από τον ορίζοντα του οικείου, στον χώρο και τις συνθήκες δηλαδή όπου η κάθε κοινότητα δεν είχε γνώση και εποπτεία του περιβάλλοντος, ελλόχευαν πλάσματα απειλητικά και φαινόμενα ομιχλώδη. Εκεί, στα σύνορα του γνωστού και του αγνώστου, του πολιτισμένου κόσμου και των βαρβάρων, της εμπειρίας και της διαίσθησης, γεννιόνταν μύστες και ήρωες, ενώ οι έξωθεν επιρροές αναγνωρίζονταν και αφομοιώνονταν.
Με την πάροδο των αιώνων και τις αλλαγές του ανθρώπινου πολιτισμού, τη μυθική κοσμολογία αποσυνέθεσαν πολλοί παράγοντες. Η οργανωμένη θρησκεία και δη ο μονοθεϊσμός περιόρισαν τα πλαίσια του υπερφυσικού στον κόσμο και τη συνδιαλλαγή μαζί του σε συγκεκριμένα επιτρεπτά όρια. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις και η εξερεύνηση των αγνώστων περιοχών και λαών της γης άφησε λιγότερα στη φαντασία και έδωσε πεζές εξηγήσεις σε καταστάσεις άλλοτε θαυμαστές και παράξενες. Διανοητικά ρεύματα όπως ο Διαφωτισμός και ο Θετικισμός έβαλαν στο στόχαστρο τη θρησκεία και τη δεισιδαιμονία, ως δομές κατώτερες, νηπιακές και ανασταλτικές της ανθρώπινης λογικής και ελευθερίας. Η έκρηξη των ανακαλύψεων του 19ου και του 20ού αιώνα, η αστικοποίηση, ο «θάνατος του Θεού», ο ολοκληρωτικός πόλεμος και οι μεγάλες ιδεολογίες, διαμόρφωσαν ένα καινοφανές παράδειγμα ανθρώπινου τρόπου, αποκρυσταλλώνοντας τη διαδικασία της νεωτερικότητας.
Στην πραγματικότητα, τούτη η πορεία από το «σκότος» στο «φως» και από το «παράλογο» στη «λογική και επιστήμη» είναι λιγότερο γραμμική και συνεχής από όσο φαίνεται. Πρώτα από όλα, στη διαμόρφωση των ιδεολογιών της νεωτερικότητας έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η θρησκεία και γενικότερα το υπερφυσικό, με πλείστους μεγάλους φιλοσόφους και επιστήμονες να έχουν δεχθεί ισχυρότατες επιρροές – κάποιοι δε, υπήρξαν και ενεργοί μύστες. Αλλαγές στην ψυχολογία, τη φιλοσοφία και τη νευροεπιστήμη έθεσαν υπό αμφισβήτηση την εικόνα του ανθρώπου ως ορθολογικού όντος. Η πίστη και η θρησκευτικότητα αποδείχθηκαν πολύ ανθεκτικότερες από όσο περίμεναν όσοι προκήρυσσαν τον επικείμενο θάνατό τους. Ο δυτικός κόσμος βιώνει μία βαθύτατη παρακμή του χριστιανισμού, όμως η ίδια θρησκεία εξαπλώνεται σε άλλες περιοχές του πλανήτη, το αναγεννημένο ισλάμ συσπάται και η επισήμως άθρησκη Κίνα διψά για πνευματικότητα. Ακόμη και στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ, οι περισσότεροι άνθρωποι που δηλώνουν ακόλουθοι καμίας θρησκείας (irreligious, nones), συνήθως δεν μετακινούνται στον αθεϊστικό υλισμό, αλλά σε πιο ρευστές και επαμφοτερίζουσες ταυτότητες, στις οποίες συνυπάρχει ο αγνωστικισμός, νέες θρησκείες/παραθρησκείες, ο αποκρυφισμός, παλιές και νέες δεισιδαιμονίες κ.λπ. Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ γνωρίζει ιλιγγιώδη αύξηση η μαγεία, ο νεοπαγανισμός και άλλες «εναλλακτικές» πνευματικότητες, οι οποίες συνδέονται με στρώματα πιο μορφωμένων, νεαρής ηλικίας ατόμων, και με κινήματα όπως της οικολογίας, φεμινισμού κ.λπ.
Όμως η παρατήρηση της μυθικής χροιάς του κόσμου δεν μπορεί να μείνει στις επιβιώσεις ή αναβιώσεις αρχαίων τρόπων σκέψης – τα οποία θα μπορούσαν να απορριφθούν ως κατάλοιπα «σκοταδισμού» ή παλινωδίες αποπροσανατολισμένων ανθρώπων. Ο κατακερματισμός των ταυτοτήτων στη μετανεωτερικότητα, η αμηχανία μετά το «τέλος της ιστορίας» που δεν ήλθε ποτέ, ο «θάνατος των ιδεολογιών» και το χαώδες περιβάλλον της υπερπληροφόρησης αποδεικνύονται, ίσως αναπάντεχα, γεννήτορες νέων τύπων επαναμάγευσης.

Νέοι τύποι επαναμάγευσης