Το ψευδοαφήγημα περί «απομονωμένης» της Τουρκίας!

Του Γεωργίου Παπασίμου

Χωρίς αμφιβολία οι πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά (τουρκική ναυτική άσκηση με στόχο την κατάληψη νησίδας απέναντι από τη Ρόδο, η μεγέθυνση των παραβιάσεων και των υπερπτήσεων ,πάνω από κατοικημένα νησιά στο Αιγαίο, η θρασύτατη απάντηση της Άγκυρας ότι δήθεν προηγήθηκαν παραβιάσεις του τουρκικού εναερίου χώρου από ελληνικά μαχητικά και η επαναφορά μέσω δηλώσεων Ακάρ της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου) για μια ακόμα φορά συνέτριψαν τις πρόσκαιρες ελληνικές ψευδαισθήσεις περί νέας περιόδου νηνεμίας μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Όπως είχαμε επισημάναμε σε προηγούμενο άρθρο τελικά το μόνο αποτέλεσμα αυτής ήταν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους του Ερντογάν.

Βασικός πυρήνας των θέσεων και της στάσης των ελληνικών ελίτ διαχρονικά έναντι της Τουρκίας τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί η διάχυση ειδήσεων και αναλύσεων, που κατατείνουν στη δημιουργία ενός εικονικού πλαισίου έναντι της πραγματικής τουρκικής απειλής. Οι παλαιότερες εξ αυτών αφορούσαν τις αντιλήψεις και πολιτικές περί εξημέρωσης του αδηφάγου τουρκικού «θηρίου» μέσω της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. με συνέπεια η Ελλάδα να πρωτοστατεί από τη δεκαετία του ’90 για την ένταξη αυτής. Αυτό όωμς που παρέμεινε ως αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών ήταν η ισχυροποίηση της Τουρκίας σε οικονομικό επίπεδο και σε διπλωματικό, αφού οι διάφορες κυβερνήσεις της χώρας υπήρξαν αρκούντως υποχωρητικές στην τουρκική επιθετικότητα (χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα Ίμια και η Μαδρίτη με την οποία αναγνωρίστηκαν ζωτικά γειτονικά συμφέροντα στην Τουρκία). Ακόμα, και όταν το 2020 η Τουρκία επέδειξε τη μέγιστη επιθετικότητα και προκλητικότητα στον Έβρο και στο Αιγαίο, ουδεμία αρνητική συνέπεια είχε αυτή από την Ε.Ε. παρά το γεγονός ότι αμφισβητούσε ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα δύο μελών αυτής (Ελλάδα και Κύπρος). Αντίθετα, πριμοδοτόθηκε σε αυτή την περίοδο με αρκετά δις ευρώ λόγω της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού.

Και αφού το αφήγημα περί εξημερώσεως της Τουρκίας μέσω της Ε.Ε. απέτυχε επινοήθηκαν και καλλιεργήθηκαν το τελευταίο καιρό νέα σαθρά αφηγήματα με στόχο τη συσκότιση της πραγματικότητας. Έτσι, στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ διαχέονται οι αντιλήψεις περί δήθεν κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας και δήθεν τιμωρίας της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα λόγω των S-400, της στενής ρωσο-τουρκικής φιλίας και των αυτόνομων επιθετικών κινήσεων της Άγκυρας. Έτσι λόγω αυτών σύμφωνα με τους διαμορφωτές της κοινής γνώσης στην Ελλάδα έχουμε δήθεν ήδη οδηγήσει την Τουρκία σε απομόνωση. Σε αυτή την αφήγηση προστίθεται ότι οι επιλογές της Ελλάδος για μεγαλύτερη πρόσδεση της στις ΗΠΑ και μετατροπή της ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης (βάσεις Σούδας, Αλεξανδρούπολης, Στεφανοδικαίου κλπ) θωρακίζουν δήθεν τη χώρα έναντι των τουρκικών απειλών.

Ελλάδα – Τουρκία: Οι όροι της συνεκμετάλλευσης

Η Ελλάδα δέχεται προτροπές από τη Δύση να συνεργαστεί με την Τουρκία στην εξόρυξη και μεταφορά στην Ευρώπη των ενεργειακών πόρων

Μελέτης Μελετόπουλος

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι μια ετεροβαρής συμφωνία, που δεν θα επαληθεύει το διεθνές δίκαιο, θα προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις κρατών που θα αισθανθούν ότι μια συγκεκριμένη παραβίαση του διεθνούς δικαίου που θα γίνει αποδεκτή σε μια χώρα θα δημιουργήσει προηγούμενο

Σύμφωνα με διπλωματικές εκτιμήσεις, η Ελλάδα δέχεται προτροπές από τη Δύση να συνεργαστεί με την Τουρκία στην εξόρυξη και μεταφορά στην Ευρώπη των ενεργειακών πόρων από περιοχές του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Η Δύση ενδιαφέρεται ζωηρά για την υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου και τη διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας που συντηρούν το υψηλό βιοτικό επίπεδο των δυτικών κοινωνιών.

Η Τουρκία ανέπτυξε τα τελευταία χρόνια μια αυθαίρετη και παράνομη πολιτική αντίληψη συγκυριαρχίας του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, εντελώς αντίθετη στο Διεθνές Δίκαιο και στις ισχύουσες Συνθήκες. Αυτήν την αντίληψη η Τουρκία διέχυσε επικοινωνιακά, ώστε να θεωρείται (από την ίδια) αυτονόητη η παρουσία της σε οιοδήποτε σχήμα εκμετάλλευσης ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ακόμα και εντός θαλασσίων περιοχών που είναι από το Διεθνές Δίκαιο και τη διεθνή κοινότητα ελληνικές. Οσον αφορά την ελληνική στάση, η Τουρκία έχει προβάλει απειλή πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρήσει να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της.

Ι. Μάζης : Η Παγκόσμια εμπλοκή και η αφασία του Ελληνικού συστήματος

Ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο ΕΚΠΑ , Ιωάννης Μάζης εξηγεί γιατί πλέον δεν είναι ακραίο σενάριο μια πολλαπλών επιπέδων παγκόσμια σύρραξη, το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αναφορικά με την Ρωσία και την Κίνα, αλλά και την αντίληψη Μακρόν που διαφοροποιείται στρατηγικά και έναντι της Τουρκίας, αλλά και την «αφασία» του Ελληνικού πολιτικού συστήματος, την ώρα που η γειτονική μας χώρα όπως λέει και με την ανοχή μας εμφανίζεται σε ρόλο «ειρηνοποιού», με απαιτήσεις σε Ελλάδα – Κύπρο και επεμβάσεις σε Βόρειο Ιράκ και Συρία.

Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Μίχας Ζαχαρίας

Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους “καθεστωτικούς” απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια.

Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα;

Βέβαια, είναι εύκολη η απάντηση γιατί οι παρεμβάσεις αφορούσαν μόνο τους Ελληνοκύπριους. Δεν θα έτρεχε τίποτα εάν τα “καλά παιδιά” με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον έπεφταν και πάλι θύματα των γενοκτόνων ισλαμιστών της Άγκυρας! Μόνο στους Έλληνες υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης. Με τους Τούρκους να μην μετακινούνται ούτε εκατοστό και την Ουάσινγκτον να καίγεται, οι Αμερικανοί πίεζαν ασφυκτικά τους Ελληνοκύπριους να υποχωρήσουν για να πλησιάσουν την άλλη πλευρά! Και γιατί να μην το έκαναν, όταν έβρισκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα και στην ελεύθερη Κύπρο απολογητές του νεο-ραγιαδισμού που συνεχίζουν και επιβιώνουν ακόμα και σήμερα;

Τα στοιχεία του ρεπορτάζ αντλήθηκαν από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου (Φιλελεύθερος Κύπρου). Οι Αμερικανοί συμπεραίνουν ότι «οι Ελληνοκύπριοι νέοι υιοθετούν πιο σκληρή γραμμή από ό,τι οι γονείς τους και είναι λιγότερο “ευέλικτοι” από τους Τουρκοκύπριους της ίδιας ηλικιακής ομάδας… οι Ελληνοκύπριοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους όρους μιας διευθέτησης», εννοεί τη διευθέτηση του σχεδίου Ανάν όχι όποιας.

 

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Οι ΗΠΑ που έχουν σαφείς ευθύνες για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, με τη στάση τους εξακολουθούν να επιδιώκουν τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Αλήθεια, θα έκαναν ποτέ το ίδιο για την Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ουκρανία; Εκεί πολεμούν σκληρά τον εχθρό μέχρι την τελευταία ρανίδα… Ουκρανού στρατιώτη! Που πήγε εκεί η συμβιβαστική τους διάθεση; Παράλογο; Η διαφορά είναι ότι η Ρωσία είναι εχθρός, ενώ η Τουρκία, τύποις, είναι στο ΝΑΤΟ και θέλουν πάση θυσία να την κρατήσουν. Εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική αρχών!

“Τορπίλη” ΗΠΑ-Καμία ενεργειακή έρευνα στην Κρήτη ερήμην Τουρκίας

Από

 iskra

 -

Την ακύρωση όλων των ερευνητικών ενεργειακών προγραμμάτων στην Ελλάδα φαίνεται να επιθυμούν οι ΗΠΑ στην παρούσα φάση για λόγους που σχετίζονται είτε με την αποκλειστική προώθηση των δικών τους σχεδίων, FSRU- αμερικανικό LNG, είτε με την μη πρόκληση δυσαρέσκειας στην Τουρκία.

Τουλάχιστον όχι πριν επέλθει κάποιας μορφής λύση-συμβιβασμός, όπως την εννοούν οι Αμερικανοί, με την Τουρκία.

Η στάση τους είναι ιδιαίτερα προβληματική, καθώς ενθαρρύνει την Άγκυρα για θερμό επεισόδιο με γεωτρύπανο στην Αν. Μεσόγειο.

Θα αποχωρήσει η ExxonMobil;

Χωρίς ιδιαίτερη θέρμη για τη συνέχιση της επόμενης φάσης του ερευνητικού προγράμματος των θαλάσσιων παραχωρήσεων της Κρήτης, φέρεται να είναι η πετρελαϊκή ExxonMobil.

Η αμερικανική πολυεθνική, αναφέρουν πληροφορίες, δείχνει κι αυτή να ακολουθεί το δρόμο της γαλλικής TotalEnergies, δηλαδή της πρόθεσης ακόμα και να αποχωρήσει από τα δύο blocks που είχαν μισθώσει οι δύο εταιρείες από κοινού με τα Ελληνικά Πετρέλαια (από 40% η κάθε μία από τις δύο πολυεθνικές και 20% τα ΕΛΠΕ) με σύμβαση η οποία κυρώθηκε με νόμο τον Οκτώβριο του 2019.

Οι δύο θαλάσσιες παραχωρήσεις έχουν τις ονομασίες «Δυτικά της Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά της Κρήτης».

Πηγές της ΕΔΕΥ δεν σχολιάζουν το θέμα και επισημαίνουν πως ξεκινούν έναν κύκλο ενημερωτικών επαφών όλων των επενδυτών αναφορικά με το νέο κυβερνητικό σχεδιασμό για τις έρευνες εντοπισμού πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου.

Θεωρούν πως οι κυβερνητικές προθέσεις είναι δεδομένες και δημόσια δηλωμένες για την άρση των όποιων διοικητικών εμποδίων, σημειώνοντας μάλιστα το γεγονός της αναβάθμισης αυτών των έργων, σε έργα εθνικής σημασίας. Αυτές τις παρεμβάσεις θα επικοινωνήσουν και συζητήσουν και με τους εκπροσώπους της κοινοπραξίας της Κρήτης.

Στελέχη της ΕΔΕΥ, υποστηρίζουν ακόμη ότι υπάρχει ενδιαφέρον κι άλλων πετρελαϊκών ομίλων για το ελληνικό upstream ως απόρροια των εξελίξεων που έχει πυροδοτήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας.

Ελλάδα και Κύπρος στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης χωρίς ανταλλάγματα…

Αντίθετα με την Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρος έχουν μπει προ πολλού στο κάδρο της γεωπολιτικής αυταπάτης

Κρινιώ Καλογερίδου

Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Ανοίγουμε και κλείνουμε τα φτερά του ενθουσιασμού μας εν ριπή οφθαλμού. Μ’ ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, ”ασκαρδαμυκτί”, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας.

”Χθες” πανηγυρίζαμε με ενθουσιασμό την αγορά των Rafale και των Belharra, σίγουροι ότι θα πετύχουμε το λιγότερο ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο, έτσι που να απλώσουμε ομπρέλα προστασίας στα νησιά μας από αέρα και θάλασσα.

Για τον χερσαίο χώρο (ελληνοτουρκική μεθόριος Έβρου) δεν υπήρχε και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού η ελληνική Άμυνα είναι ικανοποιητική, αν και ο Στρατός Ξηράς δεν εφοδιάστηκε ακόμα με το οπλικό σύστημα ισχύος πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών MLRS (Multiple Launch Rocket System).

Ο χρόνος ωστόσο τρέχοντας αυγάτισε τις τουρκικές απειλές. Το ”χθες” έμεινε στο χθες και το ”σήμερα” έφερε κάτι καινούργιο. Μια νέα απειλή που υπερίπταται ήδη πάνω απ’ το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Και το ”υπερίπταται” δεν είναι μεταφορικό, γιατί έχει να κάνει με τον πύραυλο MAM-C που εκτοξεύθηκε για πρώτη φορά απ’ το εθνικό, μη επανδρωμένο αεροσκάφος UAV AKSUNGUR στο πλαίσιο Άσκησης των Τούρκων με την επωνυμία ”Γαλάζια Πατρίδα 2022” (βλ. defencenet.gr & el-aziz.com/haber).

Το νεότευκτο drone που ενισχύει το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό είναι της οικογένειας TAI Anka Drones με σύστημα TUAV, απ’ τα πιο προηγμένα εναέρια σχήματα (εξοπλισμένα με δορυφορική επικοινωνία) τα οποία διαθέτει η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.

Αν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία για τη σιωπή της κυβέρνησης απέναντι στην θρασύτητα, προκλητικότητα και επιθετικότητα της Άγκυρας, γνωρίζουμε τώρα την αιτία. Το δυσάρεστο είναι μάλιστα ότι σε αυτήν προστέθηκαν ήδη και δυο επιπλέον.

Η πρώτη έχει να κάνει με την μετάλλαξη της Τουρκίας από χώρα-τρις εισβολέα (Κύπρος-Συρία-Ιράκ) σε ειρηνοποιό-διαμεσολαβητή στο Ουκρανικό και η δεύτερη με την αλλαγή στάσης των ”Μεγάλων” (Αμερικανών-Ευρωπαίων) υπέρ της, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν με όποιο τίμημα (γεγονός δυσοίωνο για τα συμφέροντα Ελλάδας-Κύπρου) την πρόσδεσή της στο άρμα του ΝΑΤΟ.

Ελληνοτουρκικά: Πανηγυρισμοί και ψευδαισθήσεις

Οι τρεις σκέψεις που διατυπώθηκαν είτε ρητά είτε υπαινικτικά από όσους έσπευσαν περιχαρείς να χειροκροτήσουν ως «ιστορική» τη συνάντηση των δύο ηγετών στην Κωνσταντινούπολη υπό τη σκιά του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

Γάτσιος Κωνσταντίνος

Ηεσπευσμένη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου της Ουκρανίας έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από διαμορφωτές της κοινής γνώμης και πολιτικούς αναλυτές της χώρας μας. Τη χαιρέτισαν ως, περίπου, «ιστορικής σημασίας» θεωρώντας ότι με τη συγκεκριμένη συνάντηση θα ξεκινούσε μία νέα περίοδος σταθερότητας και ηρεμίας στις διμερείς σχέσεις. Η λογική πίσω από αυτό ήταν, όπως από πολλές πλευρές διατυπώθηκε, ότι η δημιουργία ενός μεγάλου ρήγματος ασφαλείας μεταξύ Ρωσίας και Δύσης λόγω του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να επανακαθορίσει και να συρρικνώσει τα «εσωτερικά ρήγματα» ασφαλείας του δυτικού στρατοπέδου, στο οποίο, όπως πιστεύει η ανάλυση αυτή, ανήκουμε αμφότεροι, δηλαδή και εμείς και η Τουρκία.

Μία άλλη σκέψη, που και αυτή διαδόθηκε πολύ, ήταν πως με την αποστροφή που δημιουργήθηκε στη δυτική κοινή γνώμη για κάθε είδους επιθετικότητα εκ μέρους ενός μεγάλου αυταρχικού κράτους προς ένα μικρότερο και δημοκρατικότερο είμαστε κερδισμένοι ως Ελλάδα, διότι εάν η γείτων κινηθεί επιθετικά εναντίον μας όχι μόνο θα ξεσπάσει εις βάρος της μία διεθνής κατακραυγή, αλλά ίσως και οι στρατιωτικές δυνάμεις του ελεύθερου δημοκρατικού κόσμου θα σπεύσουν να συνδράμουν τον αγώνα μας. Τέλος, μία τρίτη, λιγότερο διακινούμενη αλλά υπαρκτή σκέψη, ήταν ότι ο ίδιος ο Ερντογάν και το τουρκικό κατεστημένο, μέσα στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από τη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση έχουν κατανοήσει τη ματαιότητα του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διαφορών και έχουν υποστεί μετάλλαξη στην ψυχοσύνθεσή τους κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εγκαταλείψουν τον αναθεωρητισμό και τον επεκτατισμό έναντι της Ελλάδας!

Αυτές ήταν οι τρεις σκέψεις που διατυπώθηκαν είτε ρητά είτε υπαινικτικά από όσους έσπευσαν περιχαρείς να χειροκροτήσουν ως «ιστορική» τη συνάντηση των δύο ηγετών στην Κωνσταντινούπολη υπό τη σκιά του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Βέβαια, δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά λίγες μόνο ώρες πριν η τουρκική πλευρά δείξει πώς κατανοεί αυτή τη νέα προσέγγιση με την Ελλάδα, την «εγκαρδιότητα» και τον «διάλογο».

Αυτό που δείχνει να κατάλαβε η Τουρκία από την «εξομάλυνση» των σχέσεών μας είναι ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για τη νόμιμη είσοδό της στο Αιγαίο και για την «επίλυση» όλων των διεκδικήσεών της που η ίδια θεωρεί ως διμερή «προβλήματα». Και ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η παμπάλαια και δοκιμασμένη μέθοδος του διαμοιρασμού και της «συνεκμετάλλευσης» – εκείνη της λεόντειας συμφωνίας. Κάτι, βέβαια, που δεν ήταν δύσκολο να προβλεφθεί από όσους χρησιμοποιούν, έστω και λίγο, τη λογική και δεν υιοθετούν την αφελή άποψη ότι ο επαναπροσανατολισμός της τουρκικής πολιτικής και η εγκατάλειψη της επιθετικότητάς της είναι ζήτημα επαφών και διαλόγου μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών των δύο χωρών.

Πώς παρουσιάζουν τους Έλληνες τα σχολικά βιβλία στην Τουρκία;

Με αφορμή την επίσκεψη της κ.ας Νούλαντ σε Ελλάδα και Κύπρο (με το βλέμμα της στραμμένο στην Τουρκία)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, αρχιτέκτονας, συγγραφέας

– Η  Βοηθός Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ  επισκέφθηκε την Αθήνα στις 06.04 και συναντήθηκε με τους κ.κ.Μητσοτάκη, Δένδια, Παναγιωτόπουλο. Στην συνέχεια, αναχώρησε για Λευκωσία. Από κει,  φρόντισε να στείλει μηνύματα για το ρόλο και τις σχέσεις των ΗΠΑ και της Αναθεωρητικής- κατοχικής Τουρκίας.

Τα μηνύματα έφτασαν μέσω της τούρκικης εφημερίδας «Χουριέτ» – όπως μετέδωσε το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων:

– για την προσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ: » Είμαστε βέβαιοι ότι είναι προς το συμφέρον μας να έχουμε ισχυρές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, τόσο εμπορικές όσο και ενεργειακές σχέσεις»

 -Ως προς τους  S-400: «όταν οι χώρες του ΝΑΤΟ συνεργάζονται, όταν τα συστήματά τους είναι συμβατά, είναι ακόμη πιο ισχυρά και δεν εξαρτώνται από χώρες όπως η Ρωσία. Είναι σε γνώση μας οι αναφορές για ανήθικη χρήση ρωσικών όπλων. Είμαι αισιόδοξη ότι θα συνεργαστούμε για αυτό το ζήτημα (S-400). Ξέρετε, η Τουρκία έχει επίσης επιθυμία να αγοράσει F-16 και μιλάμε και γι` αυτό…”

-Για τη στάση της Άγκυρας και τη μη εφαρμογή από πλευράς της  κυρώσεων, είπε πως το κλείσιμο της Μαύρης Θάλασσας ήταν πολύ σημαντικό, σημειώνοντας ωστόσο ότι «ακόμη και αν η Τουρκία δεν συμμετέχει στις κυρώσεις, δεν θα πρέπει να επιτρέψει στη Ρωσία να χρησιμοποιήσει το έδαφός της για να αποφύγει τις κυρώσεις».

 – Ως προς τα ενεργειακά ανέφερε πως θα χρειαστεί να γίνουν νέες ανακαλύψεις αερίου και νέοι αγωγοί στην ανατολική Μεσόγειο προσθέτοντας ότι «υπάρχουν πολλές διαφορετικές ευκαιρίες στην ανατολική Μεσόγειο, μερικές από τις οποίες θα αφορούν τους άμεσους γείτονές σας. Θέλουμε να εργαστούμε σε αυτά τα ζητήματα και να βοηθήσουμε την Τουρκία να διαφοροποιήσει τους πόρους της ειδικά έναντι του ρωσικού φυσικού αερίου».

Ο Μάικλ Ρούμπιν “καρφώνει” την Τουρκία! “Η αναβάθμιση των F-16 είναι στρατηγική αμέλεια! Απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα”

Κεραυνούς” κατά του Μπάιντεν έριξε ο γνωστός αμερικανός αναλυτής Μ. Ρούμπιν, καθώς σε νέο άρθο του στο Washington Examiner, αναφέρει πως η αγορά νέων αμερικανικών μαχητικών από την Τουρκία είναι μία κακή επιλογή.

Αναλυτικά τι αναφέρει-Απόδοση-Μετάφραση Ανδρέας Μουντζουρούλιας

”Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες έδιωξαν επισήμως την Τουρκία από την κοινοπραξία για να κατασκευάσει και να πετάξει το κοινό μαχητικό κρούσης F-35. Η κίνηση ακολούθησε την απόφαση της Τουρκίας να αγοράσει ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους S-400 που, όταν λειτουργούν, θα επιτρέπουν στους Ρώσους μηχανικούς να συγκεντρώσουν πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες των αμερικανικών αεροσκαφών. Αφού έχασε τα F-35, η Τουρκία περίμενε μέχρι να αναλάβει ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και στη συνέχεια ζήτησε να αγοράσει 40 μαχητικά αεροσκάφη F-16 και κιτ αναβάθμισης για άλλα 80. Τόσο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και το Κογκρέσο, ωστόσο, πρέπει να εγκρίνουν οποιαδήποτε τέτοια μεταφορά.

Σε αυτό το πλαίσιο ο Δημοκρατικός βουλευτής Frank Pallone του Νιου Τζέρσεϊ έστειλε επιστολή στον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν ρωτώντας τόσο για τη συνέχεια των κυρώσεων στην Τουρκία για τη χρήση των S-400, όσο και για το αίτημα της Τουρκίας για αναβαθμισμένα F-16. Η Naz Durakoglu, ειδικός σε νομοθετικά θέματα στο State Department, είπε τα εξής: «Η Τουρκία είναι ένας μακροχρόνιος σύμμαχος του ΝΑΤΟ με τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στη Συμμαχία», έγραψε. “Συνεισφέρει ενεργά στις αποστολές του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της πιο πρόσφατης στην Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αφγανιστάν. Η υποστήριξη της Τουρκίας για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και οι αμυντικές σχέσεις συνεργασίας αποτελούν σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα για κακή επιρροή στην περιοχή.”

Η άγνωστη ιστορία της Ανατολικής Θράκης - Θρακικός Ελληνισμός: Μνήμη 1914-1922 και Προοπτική

Η άγνωστη ιστορία της Ανατολικής Θράκης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας

Η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Στις 6 Απριλίου 1914 άρχισε ο διωγμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης από το καθεστώς των  Νεοτούρκων, οι οποίοι εμφανίσθηκαν με κίνημα το 1908 και επιβλήθηκαν το 1913 με πραξικόπημα στη διακυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι διωγμοί αυτοί, με θανατώσεις και εκτοπίσεις, ξεκίνησαν το «Μαύρο Πάσχα του 1914» παράλληλα με τους φονικούς διωγμούς κατά των Ελλήνων στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Φέτος που τιμούμε τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι στον  διωγμό κατά του Ελληνισμού της Ανατολής υπέστη βαρύ πλήγμα και η Ανατολική Θράκη. Η Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία εκδόθηκε το 1919, αποτυπώνει το σύνολο των θυμάτων (Ορθόδοξοι Έλληνες που φονεύθηκαν ή εκτοπίσθηκαν) στις περιοχές της Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Οι διωγμοί στη Θράκη άρχισαν  μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων, το 1913, αλλά κορυφώθηκαν το 1914 και συνεχίσθηκαν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Μαύρη Βίβλος καταγράφει ότι από το 1914 έως το 1918 συνολικά 218.767 Έλληνες της Θράκης  υπέστησαν πάσης φύσεως διωγμούς και εκτοπίσθηκαν μακρυά από την πατρώα γη. Αξίζει να θυμηθούμε τις επαρχίες αυτές, οι οποίες κατοικήθηκαν επί αιώνες από Έλληνες και τελικά αφελληνίσθηκαν από τους Νεοτούρκους και τους Κεμαλικούς. Όπως  αναφέρει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην καταγραφή του 1919 πρόκειται για τις ακόλουθες περιοχές, οι οποίες, πλην του Διδυμοτείχου, ανήκουν την Ανατολική Θράκη, σημερινή Ευρωπαϊκή Τουρκία :

Επαρχίες: Αδριανουπόλεως, Αίνου, Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως, Βιζύης, Γάνου και Χώρας, Δέρκων, Διδυμοτείχου, Ηρακλείας, Καλλιουπόλεως, Μυριοφύτου, Σαράντα Εκκλησιών, Σηλυβρίας, Σωζουπόλεως, Τυρολόης.

Τον Ιούλιο του 1920 η Ανατολική Θράκη ενώθηκε με την Ελλάδα. Διοικήθηκε από Γενικό Διοικητή με έδρα την Αδριανούπολη και από 4 Νομάρχες. Η Οθωμανική Τουρκία ήταν ηττημένη ως σύμμαχος των Γερμανών και Αυστριακών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Επί δύο χρόνια το ελληνικό κράτος οργάνωσε επιτυχώς την περιοχή. Τα ελληνικά σύνορα έφταναν μέχρι την Τσατάλτζα (ελληνική ονομασία: Μέτραι), αλλά δεν περιέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.  Δυστυχώς η Ανατολική Θράκη χάθηκε το 1922 χωρίς να γίνει εκεί καμμία μάχη. Λόγω της υποχωρήσεως του Ελληνικού Στρατού στο Μικρασιατικό Μέτωπο η Τουρκία απαίτησε να εκκενώσουμε τη Θράκη. Αρχικά ζήτησε και τη Δυτική Θράκη, αλλά τελικά η αποχώρηση του ελληνικού πληθυσμού έγινε μόνο από την Ανατολική Θράκη. Είναι μία θλιβερή ιστορία που αφήνει ερωτηματικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι  στη Σμύρνη πήγε το 1919 ο Ελληνικός Στρατός με καθεστώς εντολής, δηλαδή θα γινόταν δημοψήφισμα σε πέντε χρόνια για να κριθεί η τύχη της περιοχής. Αντιθέτως η Ανατολική Θράκη επί δύο χρόνια ήταν έδαφος με πλήρη κυριαρχία της Ελλάδος.

Επίσκεψη Νούλαντ στην Κύπρο: Μίλησε με τη γλώσσα της Τουρκίας

  Μιχάλης Ιγνατίου   

 ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Η κ. Βικτόρια Νούλαντ, η λαλίστατη υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, έσπειρε μεγάλη απογοήτευση στον κυπριακό λαό κατά την επίσκεψη της στην Κύπρο. 

Οι δηλώσεις της είχαν έντονο φιλοτουρκικό χρώμα χωρίς να γνωρίζουμε τι της συνέβη και για ποιο λόγο επιχείρησε να προκαλέσει ζημία στην κυπριακή υπόθεση. 

Πιστεύω ότι μίλησε με τη γλώσσα της Τουρκίας, επειδή αποφάσισε -στο όνομα της κυβέρνησης του προέδρου Τζο Μπάιντεν- να την επαναφέρει στο δυτικό μαντρί. Και ο μόνος, προφανώς, τρόπος για να το πράξει, είναι να δώσει στο πιάτο την Κύπρο, αλλά και το Αιγαίο, στον αυταρχικό δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Πιστεύω, λοιπόν, ότι επίτηδες χρησιμοποίησε απαγορευμένες λέξεις στο Κυπριακό, όπως είναι ο «Πρόεδρος Τατάρ», όπως είναι ο «βορράς» και ο «νότος». Τι ντροπή!  

Η υπεύθυνη των Πολιτικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το Κυπριακό, ξέχασε δήθεν ότι ο Τατάρ είναι ένας παράνομος ψευτο-«πρόεδρος» που δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα εκτός την Τουρκία. Ξέχασε η φοβερή και τρομερή Τόρια ότι ο «βορράς» είναι τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και ο «νότος» οι ελεύθερες περιοχές. Δημιούργησε πρόβλημα στην Κύπρο, ας μην κρυβόμαστε.  

Αλλά, δημιούργησε σοβαρά ζητήματα και για την ίδια την Αμερική. Ξύπνησε τα αντιαμερικανικά αισθήματα των πολιτών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ακόμα και φίλοι μου που είχαν υποστηρίξει το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν μίλησαν με οργή εναντίον της κ. Νούλαντ. Με μεγάλη χαρά καταθέτω, ότι τα τελευταία χρόνια είχε μειωθεί δραματικά ο αντιαμερικανισμός στην Κύπρο και την Ελλάδα. Όμως, η Αμερικανίδα υφυπουργός μας θύμισε τον κακό εαυτό των Αμερικανών, τις ημέρες που η Κύπρος δεχόταν την επίθεση του Αττίλα με τη βοήθεια των τότε Αμερικανών κυβερνώντων.  

Τι να κάνουμε τα λόγια για τη «στενή συνεργασία» της Λευκωσίας με την Ουάσιγκτον; Τι να μιλάμε για τη «φιλία» μεταξύ των δύο λαών. Κατέρρευσαν όλα μέσα σε μία μέρα. 

ΕΙς Μνήμην... "Ομορφα τα Rafale… Ομως τι γίνεται με τα ομορφότερα drones; "

Γράφει η Ζέζα Ζήκου

Προφανώς η άμυνα της χώρας είναι σημαντική -η αεράμυνα είναι κομβικής σημασίας- και η αγορά υπερσύγχρονων μαχητικών, όπως τα Rafale, είναι πολύτιμη για τον πόλεμο όποτε κι αν αυτός γίνει. Ωστόσο είναι παράδοξο ότι αυτή η κυβέρνηση μόλις βρεθεί υπό πίεση ο «επιτελικός σχεδιασμός» της, η επικοινωνιακή υπερχείλιση βαδίζει από φιάσκο σε φιάσκο. Και δεν εννοώ το επικοινωνιακό σόου που στήθηκε στην τελετή παραλαβής των έξι νέων μαχητικών αεροσκαφών τύπου Rafale. Αλλά το χτίσιμο νέων εθνικών μύθωνπου θα παγιώσουν εθνικές ψευδαισθήσεις. Ακουσα και διάβασα ατέλειωτα θριαμβικά κατεβατά για τα γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα. Χαίρομαι. Πάντως, καλό θα είναι, να μην πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε και το μαγικό πολεμικό όπλο απέναντι στην πάνοπλη προκλητικότητα του Ταγίπ.

«Θωρακίζονται η εθνική μας κυριαρχία και ο γεωπολιτικός μας ρόλος, εκπέμπουμε μήνυμα σταθερότητας» φωνασκούν τα γιουσουρούμ της τοξικής γνώμης. Συνιστώ σε όσους ασχολούνται, ή ισχυρίζονται ότι ασχολούνται, όπως οι διεθνολόγοι βουλευτές της κυβέρνησης, ή οι εθνομηδενιστές ιδεολόγοι της Αριστεράς, να μελετήσουν προσεκτικά το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» σε όλες τις στρατιωτικές και πολιτικές διαστάσεις του. Ομολογώ, επίσης, ότι είναι ανόητα όσα ακούγονται και όσα γράφονται, ότι δηλαδή τα Rafale είναι ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35. Ολα τα χρειάζεται η «γυμνή» άμυνα της χώρας… Δυστυχώς, όπως μου έχουν επισημάνει καλοί Τούρκοι συνάδελφοι, όλοι οι πολιτικοί (σήμερα οι ερντογανικοί, χθες οι κεμαλικοί) πιστεύουν ότι τα σύγχρονα εξοπλιστικά συστήματα είναι πανάκριβα και η Ελλάδα δεν θα αντέξει στον ανταγωνισμό.

Ἄρρωστα μυαλά, εὐσεβεῖς πόθοι

Ἄρρωστα μυαλά, εὐσεβεῖς πόθοι

Μανώλης Κοττάκης 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ νά κάνει κανείς ἰδιαίτερο ρεπορτάζ στήν Ἑλλάδα τοῦ 2022 γιά νά…

… καταλάβει πῶς ἀνασυντάσσονται οἱ πολιτικές καί ἐπιχειρηματικές δυνάμεις ἐν ὄψει τῶν νέων συσχετισμῶν πού διαμορφώνει ὁ πόλεμος. Ἀρκεῖ νά παρατηρήσουμε τά πρωτοσέλιδα τοῦ κυριακάτικου Τύπου, νά ἑστιάσουμε σέ δύο τρία θέματα πού προβάλλουν, καί ἔχουμε τήν εἰκόνα στό πιάτο. Τό σύστημα ἀσχολεῖται καί πάλι μέ τήν κατά Σουμπέτερ δημιουργική καταστροφή του καί τήν ἀναπαραγωγή του σέ νέα συσκευασία. Ποιός θά κάνει τί. Ποιός θά εἶναι Πρόεδρος Δημοκρατίας τό 2025, ποιός πρωθυπουργός κυβέρνησης συνεργασίας τό 2023, ποιός ὑπουργός Ἐξωτερικῶν στόν ἀνασχηματισμό τοῦ 2022. Πῶς θά ἐπιβληθεῖ ἡ συνεργασία ΝΔ – ΚΙΝΑΛ. Πῶς θά ἀφαιρεθοῦν τά πολιτικά δικαιώματα ἀπό μέλη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς γιά νά ἀποκλειστεῖ τό κόμμα «Ἕλληνες γιά τήν Πατρίδα» ἀπό τίς προσεχεῖς ἐκλογές. Μιλᾶμε γιά ἄρρωστα μυαλά πού ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ τό πῶς θά γίνει ἡ ζωή τῶν πολιτῶν καλύτερη, εἶναι ὅλη μέρα στά τηλέφωνα τῶν δημοσίων σχέσεων γιά νά κάνουν διαρροές πού θά μᾶς ἐνημερώσουν πῶς φαντάζονται τόν ἑαυτό τους καί τούς ἀντιπάλους πού μισοῦν μέσα στήν κρίση!

Τί διαβάσαμε λοιπόν τό Σαββατοκύριακο; Πρῶτον, ὅτι ὁ πόλεμος στόν ὁποῖο μετέχουμε μέ τόσο φανατισμό δημιουργεῖ ὕφεση καί πολεμική οἰκονομία πού θά ζορίσει νοικοκυριά καί ἐπιχειρήσεις ἀκόμη καί στά βασικά: ρεῦμα, ψωμί, οἰκογενειακός προϋπολογισμός.

Δεύτερον, ὅτι καμμία μονοκομματική κυβέρνηση δέν μπορεῖ μόνη της νά τά φέρει βόλτα, πρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς Εὐρώπης πού ἔχει πολυκομματικές.

Τρίτον, ἀνοίγει θέμα προσώπου πρωθυπουργοῦ σέ κυβερνήσεις συνεργασίας. Διότι ὅταν φιλικά πρός τό Μαξίμου πρωτοσέλιδα σπεύδουν νά ὑποστηρίξουν ὅτι σέ ὅλες τίς εὐρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας πρωθυπουργός ὁρίζεται ὁ ἀρχηγός τοῦ πρώτου κόμματος, εἶναι προφανές ὅτι κάποιος νοιώθει ἀνασφάλεια. Ἤδη καί ἄλλοι κινοῦνται δραστήρια γιά τήν διεκδίκηση τοῦ θώκου ὅπως ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος ὁ ὁποῖος ἔφθασε νά παρερμηνεύει φράσεις τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ γιά τά ἑλληνοτουρκικά πρίν ὑπογραφεῖ ἡ σύμβαση γιά τό δίκαιο τῆς θάλασσας τό 1982 (θά ἐπανέλθω σέ αὐτό) γιά νά ἐκπέμψει πρός πᾶσα κατεύθυνση τό μήνυμα, ὅτι αὐτός θά προωθήσει ἕναν ἐπώδυνο συμβιβασμό. Ἤδη γράφτηκε στά «Νέα» καί δέν διαψεύστηκε, ὅτι στήν Κωνσταντινούπολη ὁ Ἐρντογάν ἔθεσε στόν Πρωθυπουργό θέματα ΑΟΖ, Αἰγαίου, συνεκμετάλλευσης καί μειονότητας!

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Ναυάγιο σοβαρότητας μέσα σε... "ελληνική λίμνη"!

Θανάσης Κ.

Πληροφορηθήκαμε εσχάτως ότι υπάρχουν "επαγγελματίες πατριώτες" που διακινούν την άποψη, λέει, ότι "το Αιγαίο είναι... Ελληνική λίμνη"!
Ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διακηρύξει ήδη από το 1978 ότι το Αιγαίο ΔΕΝ είναι "Ελληνική Λίμνη"...
Κάποιες διευκρινίσεις είναι απολύτως απαραίτητες πλέον:

* Πρώτον κανείς δεν διακηρύσσει - ούτε διακήρυξε ποτέ - ότι το Αιγαίο είναι Ελληνική λίμνη...
Για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων ο βασικότερος: Το Αιγαίο, έτσι κι αλλιώς ΔΕΝ είναι "λίμνη"...

* Δεύτερον, η δήλωση εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν απάντηση στις τότε δηλώσεις της Τουρκίας, ότι οι Έλληνες θεωρούν, τάχα, το Αιγαίο "ελληνική λίμνη" αποκλειστικά δικής τους δικαιοδοσίας. Δηλαδή με πρόθεση - κατά τους τότε τουρκικούς ισχυρισμούς πάντα - να ελέγχουν τα πάντα στη θαλάσσια διέλευση από το Αιγαίο...
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απάντησε τότε ότι στο Αιγαίο υπάρχει η ελεύθερη διέλευση σκαφών παντός είδους με βάση του διεθνείς κανονισμούς της ναυτιλίας. Η Ελλάδα ποτέ δεν παρεμπόδισε, ούτε είχε τότε (ή έχει τώρα) την πρόθεση να παρεμποδίσει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, στο Αιγαίο ή οπουδήποτε αλλού.
Αλλά αυτό - προσέθεσε τότε ο Κ. Καραμανλής - δεν ακυρώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει η Ελλάδα στο Αιγαίο και τα οποία ζήτησε ήδη από τότε να κριθούν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Πράγμα που η Τουρκία δεν θέλησε ποτέ και το Διεθνές Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είχε "δικαιοδοσία" να δικάσει τότε...

* Τρίτον, από τότε (1978) μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, ωστόσο. Το βασικότερο απ' όλα, σήμερα υπάρχει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay (United Nations Convention for the Law of the Sea - UNCLOS) το οποίο προβλέπει με σαφήνεια όλα εκείνα που δεν ήταν σαφώς καθορισμένα το 1978 (πέρα από τους διεθνείς κανόνες ναυσιπλοϊας που προϋπήρχαν).
Το Δίκαιο της Θάλασσας ψηφίστηκε το 1982 κι έγινε "εθιμικό" μετά το 1995, όταν το επικύρωσαν πάνω από 60 κράτη τότε - σήμερα πάνω από 160 κράτη, δηλαδή ουσιαστικά όλα όσα περιβρέχονται από θάλασσα, εκτός από τρία. Ακόμα και δύο από τα τρία που το προσυπέγραψαν το επικαλούνται ωστόσο (ΗΠΑ και Ισραήλ).

Μόνο η Τουρκία αρνείται να το αποδεχθεί, γιατί ειδικά στο Αιγαίο οι προβλέψεις του είναι εντελώς αντίθετες (και σαφέστατα αντίθετες) από τις επιδιώξεις της. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ανατολική Μεσόγειο...

Ο επιτήδειος γείτονας και οι ελληνικές αβελτηρίες

Του Γεωργίου Παπασίμου

Ο συνεχιζόμενος πόλεμος που ξεπερνά πλέον τον μήνα έχει δημιουργήσει πολύπλευρες συνέπειες λειτουργώντας ως ο μεγάλος επιταχυντής της οριστικής διαίρεσης του πλανήτη εν σχέσει με τους διαμορφούμενους ηγεμονικούς πόλους (ΗΠΑ - Δυτική Ευρώπη, Κίνα - Ρωσία). Έτσι, αντί της δημιουργίας ενός δημιουργικού πολυπολικού κόσμου, όπως φαίνονταν να διαμορφώνεται σε παγκόσμιο πεδίο τις προηγούμενες δεκαετίες (ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη, Ρωσία, Ινδία) επανερχόμαστε σε ένα ιδιότυπο ψυχρό πόλεμο των δύο μεγάλων ευρύτερων συμμαχιών [ Δύση (ΗΠΑ – Ευρώπη) και Ευρασία (Κίνα – Ρωσία – Ινδία) ]. Η έντονη πλέον και σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ευρύτερων αυτών πόλων δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολύ μεγάλη ρευστότητα με κίνδυνο τη μετατροπή του ψυχρού πολέμου σε θερμό, δηλαδή τη χρησιμοποίηση πυρηνικών όπλων για την επίτευξη της παγκόσμιας ηγεμονίας. Είναι προφανές ότι μια τέτοια προοπτική αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις για την ανθρωπότητα αλλά και για τον ίδιο τον πλανήτη, πλην όμως για πρώτη φορά στο δημόσιο διάλογο επανέρχεται η συζήτηση περί πυρηνικών χτυπημάτων.

Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ανεξαρτήτως της βασιμότητας των ρωσικών αιτιάσεων περί ασφαλείας της λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ στις πρώην σοβιετικές ανατολικές δημοκρατίες και η άμεση διεκδίκηση εδαφών ενός ανεξάρτητου κράτους στον ευρωπαϊκό χώρο υπό τον μανδύα της επίκλησης το ζωτικού χώρου (lebensraum) ή της χρησιμοποίησης κατά το δοκούν της ιστορίας και του εργαλείου των μειονοτήτων καταλύει σε μεγάλο βαθμό το υφιστάμενο Διεθνές Δίκαιο, μετατρέποντας τον πόλεμο και την στρατιωτική ισχύ σε κεντρικό άξονα των διεθνών σχέσεων. Εάν αυτό το πλαίσιο παγιωθεί είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει το άλλοθι και άλλων επίδοξων αναθεωρητών μεταξύ των οποίων πρωτοστατεί η Τουρκία, η οποία συνεχίζοντας την παραδοσιακή της πολιτική παραδίδει μαθήματα ως επιτήδειος ουδέτερος, εμφανιζόμενη μάλιστα και ως η φιλειρηνική δύναμη που πρωτοστατεί στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη!

Είναι αναμφισβήτητο πλέον ότι η ουκρανική κρίση κατέδειξε τον πλήρη γεωπολιτικό νανισμό της Ευρώπης που αποτελεί το μεγάλο θύμα του πολέμου αυτού. Οι συνέπειες για την Ευρώπη είναι πλέον καταλυτικές. Πέραν της πλήρους επικυριαρχίας των ΗΠΑ ως παρόχου της ασφαλείας στις χώρες του ΝΑΤΟ, το τεράστιο ενεργειακό πλήγμα και η μονομερής εξάρτηση της (από τη σημερινή ρωσική στην αμερικάνικη με το υγροποιημένο αέριο) απειλεί σε πλήρη εκτροχιασμό την ευρωπαϊκή οικονομία μετά το προηγηθέν σοκ της πανδημίας του κορωνοϊου και σε αποσάθρωση των κοινωνιών της. Πρόκειται για τα επίχειρα της γερμανοποίησης της Ε.Ε. κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, που είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη αδυναμία αυτής να αποκτήσει αυτόνομο γεωπολιτικό ρόλο σε ένα κόσμο, που διαμορφώνεται σε πολυπολική μορφή μετά την εμφάνιση των «ρυτίδων» της αμερικανικής ηγεμονίας στις προηγούμενες δεκαετίες.

Λόγω αυτών καταλυτικών συνεπειών και διεργασιών η Ελλάδα η οποία αντιμετωπίζει μείζονα εθνικά ζητήματα εξαιτίας της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, καθώς και τη χαίνουσα πληγή της κατοχής της μαρτυρικής Μεγαλονήσου με παρουσία 40.000 Τούρκων στρατιωτών στο έδαφος της, βρίσκεται μπροστά σε μεγάλους κινδύνους, αλλά ενδεχομένως και σε αντίστοιχες ιστορικές ευκαιρίες. Σε τέτοιου είδους ρευστές περιόδους, που ο γεωπολιτικός παράγοντας παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο η αντιμετώπιση και η αξιοποίηση των ιδιαίτερων καταστάσεων μπορεί είτε να αποδώσει θετικά αποτελέσματα είτε να επιβαρύνει δραματικά τους υπάρχοντες κινδύνους. Απαιτούνται όμως για αυτό σοβαρές πολιτικές ηγεσίες με δυνατότητα παρέμβασης στα γεγονότα και μακροπρόθεσμη στρατηγική υπέρ των εθνικών συμφερόντων, που να λαμβάνει και να αξιοποιεί την ρευστότητα και την δημιουργία των νέων πλανητικών ισορροπιών.

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

"Συνεκμετάλλευση", "Συνδιαχείριση" κι άλλα... παραμύθια!

Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την "ιδέα", ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
"Μοιράζοντας" τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι "ωφελημένοι" - κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού "καζάν-καζάν" - ή win-win επί το...νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν - με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες...

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει...
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα "δικαιούμαστε", παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε...
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει "ακαταμάχητη"!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη...

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών "ιδιαιτεροτήτων", διαφορών σε "γραμμές βάσης" κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και "συνεκμετάλλευση" κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.
Αλλά εδώ δεν πρόκειται για τίποτε απ' όλα αυτά!
Η Τουρκία δεν αμφισβητεί τα όρια της ΑΟΖ των ελληνικών νησιών που βρίσκονται απέναντί της. Η Τουρκία αμφισβητεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν οποιαδήποτε ΑΟΖ! Κι όχι μόνο τα μικρά νησιά ή τα μεσαία νησιά. Ακόμα και μεγάλα νησιά όπως η Κρήτη.
Η Τουρκία ΔΕΝ ζητάει αυτό που επιβάλει το Διεθνές Δίκαιο να διαπραγματευθούμε μαζί της. Δηλαδή τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ ανάμεσα στα δικά της παράλια και "απέναντι" (opposite) ή "δίπλα" (adjacent) προς τα ελληνικά νησιά...
Η Τουρκία προσπαθεί να υφαρπάξει την ΑΟΖ των Ελληνικών νησιών προς την αντίθετη πλευρά: ανάμεσα στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα - ή ανάμεσα στο σύμπλεγμα του Καστελορίζου και την Αίγυπτο.
Αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμία υποχρέωση να τα "διαπραγματευθεί" με την Τουρκία.

Ημερίδα του Δρόμου της Αριστεράς:«Κρίση – Πόλεμος – Ελλάδα: Νέα εποχή και ανάγκη προσανατολισμού»

«Κρίση – Πόλεμος – Ελλάδα: 

Νέα εποχή και ανάγκη προσανατολισμού»

Γιώργος Τασιόπουλος

ΕΠΤΑ ώρες εξαντλητικές, πλουραλιστικής, ποιοτικής ενημέρωσης!

Καθημερινά βιώνουμε έναν καταιγισμό προπαγάνδας και παραπληροφόρησης με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Κι όμως, σε καιρό πολέμου η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη!

Στο βίντεο μέσα από διαφορετικές οπτικές όλα όσα δεν γράφονται και δεν επικοινωνούνται για τον πόλεμο της Ουκρανίας.

 Αυτά που κρύβονται για τις επιπτώσεις στη χώρα μας λόγω της Ρωσο-Νατοϊκής σύρραξης, για το γεωπολιτικό ορίζοντα στη νέα πολυπολική σκακιέρα, τον αναβαθμισμένο ρόλο των νεο-Οθωμανών, τους κινδύνους που διαφαίνονται και τη διαχρονική αδράνεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος. 

Την ημερίδα διοργάνωσε η εφημερίδα “Δρόμος της αριστεράς” το  Σάββατο, 2 Απριλίου με εξαιρετική επιτυχία, μεγάλη συμμετοχή, πλουραλιστική ενημέρωση και ποιότητα διαλόγου.

Συμμετείχαν οι:

- Γιώργος Αϋφαντής (πρέσβης ε.τ.),  

– Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (δημοσιογράφος και συγγραφέας)

– Κύρα Αδάμ (δημοσιογράφος)

– Βαγγέλης Πισσίας (Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και ομότιμος καθηγητής)

- Ρούντι Ρινάλντι εκδότης του Δρόμου

- Βασίλης Ασημακόπουλος (πολιτικός επιστήμονας και δικηγόρος, διδάσκων στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης)

- Στέλιος Ελληνιάδης (δημοσιογράφος, εκδότης, μουσικός παραγωγός και σκηνοθέτης-ερευνητής)

-Γιάννης Ραχιώτης (δικηγόρος, μέλος της Παγκόσμιας Οργάνωσης Δημοκρατικών Νομικών)

Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές

Του Γιώργου Παπασίμου

Η Ελλάδα αντιμέτωπη με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές

Η ουκρανική κρίση και ο συνεχιζόμενος πόλεμος που ξεπερνά πλέον τον μήνα, έχει δημιουργήσει πολύπλευρες συνέπειες λειτουργώντας ως ο μεγάλος επιταχυντής της οριστικής διαίρεσης του πλανήτη εν σχέσει με τους διαμορφούμενους ηγεμονικούς πόλους (ΗΠΑ-Δυτική Ευρώπη, Κίνα-Ρωσία). Έτσι, αντί της δημιουργίας ενός δημιουργικού πολυπολικού κόσμου, όπως φαίνονταν να διαμορφώνεται σε παγκόσμιο πεδίο τις προηγούμενες δεκαετίες (ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη, Ρωσία, Ινδία) επανερχόμαστε σε ένα ιδιότυπο ψυχρό πόλεμο των δύο ευρύτερων συμμαχιών: Της Δύσης (ΗΠΑ-Ευρώπη) και της Ευρασίας (Κίνα-Ρωσία-Ινδία).

Η έντονη πλέον και σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ευρύτερων αυτών πόλων, δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολύ μεγάλη ρευστότητα, με κίνδυνο τη μετατροπή του ψυχρού πολέμου σε θερμό, δηλαδή τη χρησιμοποίηση πυρηνικών όπλων για την επίτευξη της παγκόσμιας ηγεμονίας. Είναι προφανές ότι μια τέτοια προοπτική αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις για την ανθρωπότητα αλλά και για τον ίδιο τον πλανήτη. Μετά από δεκαετίες στο δημόσιο διάλογο επανέρχεται η συζήτηση περί πυρηνικών χτυπημάτων.

Ενισχυμένη η Τουρκική παρουσία στην Λιβύη

Ωστόσο παρατηρούμε μια (καθυστερημένη) επαναδραστηριοποίηση της Ελλάδας.

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου*

O νέος πρωθυπουργός της Λιβύης Φάτχι Μπασάγκα τον οποίο όρισε στη θέση αυτή η Βουλή των Αντιπροσώπων δήλωσε πως τον συνδέει μια πολύ δυνατή φιλία με την Τουρκία

ANADOLU AGENCY VIA GETTY IMAGES

Η αντιπαράθεση μεταξύ των πρωθυπουργών Αμπντουλ Χαμίντ Ντμπέιμπα και Φάτχι Μπασάγκα έχει επιδεινώσει τις εντάσεις μεταξύ των δύο Λιβύων, παραγνωρίζοντας ουσιαστικά τις συνθήκες που τον Απρίλιο του 2019 οδήγησαν στην επίθεση του Χαλίφα Χαφτάρ στην Τρίπολη.

Το φιτίλι άναψε από την ψηφοφορία στην οποία η Βουλή των Αντιπροσώπων του Τομπρούκ έδωσε εντολή στον πρώην υπουργό Εσωτερικών να σχηματίσει παράλληλη κυβέρνηση, η οποία έλαβε την εμπιστοσύνη του λιβυκού κοινοβουλίου την 1η Μαρτίου. Αυτή η πρωτοβουλία είναι το αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ μέρους των πολιτοφυλακών Τρίπολης-Μισράτα και των ηγετών του Κυρηναϊκού στρατοπέδου, του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Ακίλα Σάλεχ και του διοικητή του Εθνικού Στρατού της Λιβύης Χαφτάρ.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται στην Λιβύη ένας δύσκολος γρίφος για την άρση του πολιτικού αδιεξόδου που απεικονίζεται στην παράλληλη ύπαρξη δυο πρωθυπουργών που επιχειρούν να διασφαλίσουν την επικράτησή τους μέσω παρασκηνιακών και μη επαφών με διεθνείς παράγοντες.

Ανταγωνισμός των δύο διεκδικητών για την προσέγγιση της Τουρκίας

Ο εκλεγμένος από το κοινοβούλιο [ελεγχόμενο από τον Χαλίφα Χαφτάρ] νέος πρωθυπουργός Φαχτί Μπασάγκα ο οποίος θεωρεί τελειωμένη την θητεία του πρωθυπουργού της Τρίπολης Αμπντούλ Χαμίντ αλ Ντμπεϊμπά, έχει επιδοθεί σε διπλωματικό μαραθώνιο για απόσπαση διεθνούς στήριξης:

Μέχρι στιγμής επισήμως μόνο η Ρωσία έχει δηλώσει την στήριξή της στο πρόσωπό του, αναφορές του Τύπου στην περιοχή, θέλουν και την Γαλλία παρασκηνιακά να τον στηρίζει, ενώ ο ίδιος ο Μπασάγκα εμφανίστηκε να επιχειρεί την απόσπαση στήριξης από την Τουρκία η οποία μέχρι σήμερα βρίσκεται στο πλευρό του αλ Ντμπεϊμπά.